Ενημέρωση από την εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και η δυναμική της αλληλεγγύης”

afisa_ekdilosis_ilioupoli

Αναδημοσίευση από https://sakana.espivblogs.net/

Την Παρασκευή 3/6 πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό άλσος Δ. Κιντής στην Ηλιούπολη εκδήλωση με θέμα τους αγώνες ενάντια στα κέντρα κράτησης, μέσα και έξω από τα κελιά, και την δυναμική της αλληλεγγύης. Η εκδήλωση οργανώθηκε από τις συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας, συμμετείχε ενεργά με τοποθέτηση η συνέλευση των Αλληλέγγυων Κρατουμένων στα Νότια ενώ παρενέβησαν τόσο οι έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, όσο και μετανάστες-στριες πρώην κρατούμενοι-ες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και το αντίστοιχο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.
Η εκδήλωση άνοιξε με μια σύντομη αναδρομή στο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο που χτίστηκαν τα κέντρα κράτησης καθώς και στις κατά καιρούς αιχμές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, παρουσιάστηκε ένα μίνι χρονικό των κινητοποιήσεων και των αγώνων γύρω από το κέντρο κράτησης Ελληνικού από το 2011 ως και σήμερα. Τέλος, η εισήγηση έκλεισε με μερικά ανοιχτά ερωτήματα ώστε να ανοίξει η συζήτηση. Τα ερωτήματα αφορούσαν την σημασία της αλληλεγγύης και της αμφίδρομης ενθάρρυνσης μεταξύ των «μέσα» και των «έξω», τους τρόπους που οι ίδιες οι έγκλειστες μετανάστριες αντιλαμβάνονται τον αγώνα, οργανώνονται και συντονίζονται μεταξύ τους, τις ανοιχτές προκλήσεις του κινήματος σε σχέση με τον αγώνα για το γκρέμισμα των κέντρων κράτησης σε συνδυασμό με την στήριξη των μεταναστριών κατά την διάρκεια της κράτησής του αλλά και μετά.
Στη συζήτηση πρώτες τοποθετήθηκαν οι μετανάστριες μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Για περίπου 1 ώρα, 8 έγκλειστες μετανάστριες πήραν τον λόγο περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Συνολικά κρατούνται γύρω στις 50 μετανάστριες σε ανυπόφορες συνθήκες με ζέστη και κρύο ανάλογα την εποχή, χωρίς αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όπου «για όλες τις ασθένειες δίνονται depon» όπως παραδειγματικά αναφέρθηκε. Στα αιτήματα τους για γιατρούς ή για μεταφορά σε νοσοκομεία, εισπράττουν μόνο αδιαφορία και προσβολές. Όλες οι μετανάστριες ανέδειξαν την άθλια συμπεριφορά των ανθρωποφυλάκων οι οποίοι «μας συμπεριφέρονται σα ζώα» ενώ ανέφεραν επανειλημμένως ότι όλες βρίσκονται μέσα επειδή απλά δεν είχαν χαρτιά και όχι επειδή έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ανέφεραν μια σειρά αυθαιρεσιών πχ. την άρνηση των μπάτσων να παραβρεθεί μετανάστρια σε προγραμματισμένη συνέντευξη για άσυλο χωρίς να την ενημερώσουν καν τον λόγο. Μάλιστα, τόνισαν ότι αναγκάζονται να κάνουν όλες τις δουλειές εντός του κέντρου κράτησης χωρίς όμως να μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης τους. Ιδιαίτερα στάθηκαν στις εξευτελιστικές πρακτικές σωματικού ελέγχου που υιοθετούν οι ανθρωποφύλακες («σκύψε-βήξε»), στον περιορισμένο προαυλισμό τους σε ένα μέρος όπου «έχει παντού τσιμέντο και μόνο αν κοιτάξεις ψηλά βλέπεις τον ουρανό», στην πίεση που δημιουργεί η άγνοια και η αναμονή χωρίς αποτέλεσμα γύρω από το ζήτημα των χαρτιών με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να εξαντλούνται ψυχολογικά. Σαφής αναφορά έγινε και στις απάτες που στήνουν διάφοροι δικηγόροι-καθάρματα που ζητούν μερικές χιλιάδες ευρώ για να αναλάβουν τις υποθέσεις τους και γίνονται άφαντοι. Επίσης, αναφέρθηκε και η άθλια στάση των υπαλλήλων της ΜΚΟ Praxis οι οποίοι επανειλημμένως παίζουν ρόλο πυροσβέστη των εντάσεων και των διεκδικήσεων που δημιουργούνται εντός του κέντρου κράτησης από τις έγκλειστες μετανάστριες. Πιο συγκεκριμένα, ενώ τους ενημερώνουν για «νόμους που δεν υπάρχουν» παράλληλα επιχειρούν να αποδείξουν ότι οι αγώνες των μεταναστριών είναι ανώφελοι και τους συμβουλεύουν να κάνουν υπομονή για 18 μήνες. Τέλος, οι μετανάστριες στάθηκαν ιδιαίτερα στη βοήθεια και την επικοινωνία από τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες. Ουσιαστικά, ανέφεραν ότι αποτελούν την μόνη πηγή ενημέρωσης γύρω από τα δικαιώματά τους και συμπαράστασης στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι ίδιες. Στάθηκαν στην αρχική δυσκολία επικοινωνίας λόγω γλώσσας αλλά και συνθηκών στα επισκεπτήρια (με χαλασμένο τηλέφωνο, με τζάμι ανάμεσα και υπό την αδιάκριτη παρουσία των μπάτσων) καθώς και στην σταδιακή ανακάλυψη κοινών κωδικών επικοινωνίας ώστε να υπερβούν τις δυσκολίες αυτές. Σε όλες τις τοποθετήσεις των μεταναστριών μεταφέρθηκε με ιδιαίτερα ζωηρό τρόπο να διεκδικήσουν χαρτιά και ελευθερία, «μόνιμα, όχι προσωρινά, για να μπορούμε να ζούμε και να δουλεύουμε μαζί».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε σύντροφος από τους «Αλληλέγγυους-ες κρατουμένων στα Νότια». Αρχικά, περιγράφηκε η επίμονη και επίπονη προσπάθεια να κατακτηθεί το έδαφος της επικοινωνίας και του εμπιστοσύνης μεταξύ κρατουμένων και αλληλέγγυων. Ουσιαστικά, μετά από 10 μήνες συνεχών επισκεπτηρίων και επαφών με τις μετανάστριες, η συνέλευση των αλληλέγγυων κατάφερε να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο κέντρο κράτησης, ποιες είναι αυτές οι γυναίκες με τις οποίες συνομιλούν, για ποιο λόγο βρίσκονται στο κέντρο κράτησης και τι αντιμετωπίζουν. Τα εμπόδια πολλά: ο διαχωρισμός ντόπιων-μεταναστών λόγω γλώσσας και κώδικων επικοινωνίας, ο διαχωρισμός εντός των κρατουμένων (status, καταγωγή κ.α). Μέσα όμως από την καθημερινή επικοινωνία κα υλική στήριξη καταφέρθηκε το χτίσιμο της εκατέρωθεν εμπιστοσύνης παρόλο που η σύνθεση του κέντρου κράτησης αλλάζει συχνά. Αν και τα επισκεπτήρια ξεκίνησαν το Νοέμβρη του 2014, μόλις  1ο 10 μήνες μετά, υπήρξε η πρώτη διεκδικητική χειρονομία από τις μετανάστριες με μια αποχή συσσιτίου λόγω παράτασης της κράτησης μιας εξ αυτών. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε και η 1η παρέμβαση έξω από το κέντρο κράτησης. Συμπερασματικά, οι αλληλέγγυοι μοιράστηκαν την εκτίμηση ότι οι «ντόπιοι» μπορούν να δημιουργήσουν τον απαραίτητο χώρο ώστε οι αόρατοι να μπορέσουν να σπάσουν την απομόνωσή τους και να εκφραστούν/διεκδικήσουν ενώ παράλληλα, κρίθηκε ως εξαιρετικά σημαντική η παρουσία των αλληλέγγυων δίπλα σε κάθε πρωτοβουλία των κρατουμένων. Παράλληλα, εκφράστηκε προβληματισμός γύρω από την αίσθηση του ωφελιμισμού που δημιουργείται πολλές φορές στη σχέση μεταξύ κρατουμένων-αλληλέγγυων η οποία δεν βοηθά την ανάπτυξη ειλικρινών αλληλέγγυων σχέσεων. Μέσα από την επαφή ντόπιων-μεταναστριών, έχει κατακτηθεί από κοινού μια πλούσια εμπειρία αγώνα, οι απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης, η εξοικείωση με τρόπους και μέσα διεκδίκησης, η ανάδειξη του λόγου των μεταναστριών καθώς και μικρές υλικές νίκες με μεγάλη σημασία για την καθημερινότητα των μεταναστριών όπως πχ. να μην κλειδώνονται το βράδυ τα κελιά, η ύπαρξη ζεστού νερού κ.α.
Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, προβλήθηκε ένα μικρό video  που καταγράφει την μέχρι τώρα πορεία των κινητοποιήσεων ενάντια στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και των αγώνων των μεταναστριών σ’ αυτό. Continue reading Ενημέρωση από την εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και η δυναμική της αλληλεγγύης”

Related Images:

Για τις εκκενώσεις καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη (ανακοίνωση από Κατάληψη Ανάληψης)

Αναδημοσιεύουμε από το blog της κατάληψης Ανάληψης (katalipsianalipsis.espivblogs.net) ανακοίνωση με αφορμή το κατασταλτικό χτύπημα στις καταλήψεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης

 

Για τις εκκενώσεις καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη

“Οι μέρες αυτής της κοινωνίας είναι μετρημένες· τα δίκια και οι χάρες της ζυγίστηκαν και βγήκαν λειψά· οι κάτοικοί της χωρίστηκαν σε δυο κόμματα εκ των οποίων το ένα επιθυμεί την καταστροφή της”.

Γκυ Ντεμπόρ, “Πρόλογος στην τέταρτη ιταλική έκδοση της “Κοινωνίας του Θεάματος”

Στις 27/7, στη Θεσσαλονίκη, μετά από συντονισμένη επιχείρηση των ιδιοκτητών (ΑΠΘ, Εκκλησίας και ιδιώτη) και της αστυνομίας εκκενώνονται τρεις καταλήψεις στέγασης/φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστ(ρι)ών: το Ορφανοτροφείο, η κατάληψη Hurriya στην Καρόλου Ντηλ και η κατάληψη στο “Μανδαλίδειο” στη Λ. Νίκης. Τρία εγχειρήματα στα οποία οι μετανάστ(ρι)ες/ πρόσφυγες έζησαν στιγμές έμπρακτης αλληλεγγύης καθώς οι υποδομές των καταλήψεων τους έδιναν πρόσβαση σε στέγαση, σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε αντίθεση με την “εναλλακτική” που το ρατσιστικό ελληνικό κράτος τους επιφυλάσσει : Τον εγκλεισμό στα κέντρα κράτησης (δηλ. τα στρατόπεδα συγκέντρωσης), σε συνθήκες αθλιότητας και υποταγής.

Όλα τα εξουσιαστικά καθάρματα – κράτος, κυβέρνηση, Δήμος, ακαδημαϊκοί λακέδες και δημοσιογραφικά φερέφωνα, το μισαλλόδοξο παπαδαριό και ιδιώτες συνεργάστηκαν άψογα και σχεδιασμένα για να χτυπήσουν αυτό που πάντα θα τους φοβίζει: την αμφισβήτηση στην πράξη και τις ρήξεις που ανοίγουν οι δράσεις των από κάτω, η έμπρακτη αλληλεγγύη, οι κοινότητες αγώνα και ελευθερίας ντόπιων και μετανστ(ρι)ών που χτίζουμε καθημερινά. Έτσι αφού πρώτα δημιούργησαν κατάλληλο κλίμα, ουρλιάζοντας επί μέρες, με αφορμή την διοργάνωση της συνάντησης του No Border camp στο ΑΠΘ, για την ανάγκη να επέμβει το κράτος προς απακατάσταση της “τάξης” και του “νόμου”, τελικά με τον τρόπο που ξέρουν, μέσα στη νύχτα και σαν “κλέφτες”, επιτέθηκαν και εκκένωσαν τις καταλήψεις, συλλαμβάνοντας 74 μετανάστες/ριες και αλληλέγγυες/ους.

Στην περίπτωση μάλιστα του Ορφανοτροφείου, οι μισάνθρωποι ρασοφόροι της Εκκλησίας προχώρησαν στην άμεση κατεδάφισή του, μην επιτρέποντας καν στους αλληλέγγυους/ες να αδειάσουν τα δωμάτια από πολύτιμο ιατροφαρμακευτικό υλικό και προμήθειες, που είχαν συγκεντρωθεί για την κάλυψη των αναγκών τόσο οικογενειών όσο και μεμονωμένων ατόμων, με αποτελεσμα αυτό να καταστραφεί κάτω από τα συντρίμια της κατάληψης. Έδειξαν, έτσι, αυτοί οι “εκπρόσωποι του Θεού επί της γης”, για μια ακόμα φορά πόσο χυδαία συνδυάζουν στα έργα και στα λόγια τους το θρησκευτικό μίσος, τον ρατσισμό και την εκδικητικότητα με την ακόρεστη δίψα για χρήμα και μπίζνες, αφού είναι γνωστό ότι πίσω από το Ορφανοτροφείο παίζεται ένα αλισβερίσι εκατομμυρίων σε σχέση με την “αξιοποίησή” του από το παπαδαριό.

Η συγκυρία της επίθεσης αυτής του κράτος και των κολαούζων του δεν είναι φυσικά τυχαία. Το ανταγωνιστικό κίνημα κατάφερε όλον αυτό τον ενάμιση χρόνο που οι μετανάστριες/ες αναγκάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες να ρισκάρουν το πέρασμά τους στην Ευρώπη, να αποτελέσουν ένα σημαντικό ανάχωμα τόσο στις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών όσο και στις διάχυτες φασιστικές τάσεις που αυτές οι πολιτικές ενισχύουν. Δημιούργησαν μέσα στις πόλεις ζώνες αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας απέναντι στις Αμυγδαλέζες, στις Ειδομένες, το Σχιστό και τις Μόριες του ελληνικού κράτους. Αμφισβήτησαν με αποτελεσματικό και ευρύτερα κοινωνικά αποδεκτό τρόπο το μονοπώλιο της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης του ελληνικού κράτους στην αλληλεγγύη.

Γίνεται, λοιπόν, απόλυτα ζωτική ανάγκη για το ελληνικό κράτος, ενόψει της καινούριας φάσης του κοινωνικοταξικού πολέμου που προαλείφεται, με την όξυνση της επίθεσης και της παραπέρα υποτίμησης των προλεταριοποιημένων και εξαθλιωμένων στρωμάτων της κοινωνίας, να ανακτήσει αυτό το μονοπώλιο της διαχείρισης των μεταναστευτικών πληθυσμών εξαλείφοντας τις εστίες αγώνα στις οποίες επανοηματοδοτούνται νέα κοινωνικοπολιτικά περιεχόμενα και χτίζονται νέες αντιστάσεις των από τα κάτω, πέρα από διαχωρισμούς φυλής και θρησκείας. Όποιες δομές υπάρχουν θα πρέπει να είναι πλήρως ελεγχόμενες και ενσωματωμένες στα “δίκτυα αλληλεγγύης” του “καλού μπάτσου” του ελληνικού κράτους, της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Άλλωστε αυτή η κυβέρνηση απέδειξε ότι ξέρει καλύτερα από τους προκατόχους της να χειρίζεται τις εστίες κοινωνικής αντίστασης καταφέρνοντας να περάσει με τον πιο “ανώδυνο” τρόπο μέτρα που ο “κακός μπάτσος” του ελληνικού κράτους, η πρώην μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μάλλον δεν θα μπορούσε να επιβάλλει χωρίς κόστος και σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιάζει για το κεφάλαιο η ιδανικότερη που θα μπορούσε να έχει, ώστε να τελειώνει μια και καλή με το προλεταριάτο και τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που ακόμα αντιστέκονται.

Ο “καλός μπάτσος” είναι πολύ πιο επικίνδυνος γιατί διακρίνεται από την ικανότητα να ενσωματώνει πέρα από την φυσική καταστολή και την ιδεολογική καταστολή και την προπαγάνδα (κάτι που εξηγεί, μεταξύ άλλων την μεγαλύτερη “αποτελεσματικότητα” της αριστερο-ακροδεξιάς συγκυβέρνηση μέχρι τώρα). Να “διαπαιδαγωγεί” τον ταξικό αντίπαλο. Κάτι που είναι ενδεικτικό βέβαια και της εμβάθυνσης του εκφασισμού και της όξυνσης της επίθεσης στους από κάτω.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά λοιπόν τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη κου Τόσκα μετά τις εκκενώσεις, με τις οποίες αφενός εξαπολύει μια “ιδεολογική” επίθεση στον κόσμο του αγώνα, στις καταλήψεις και τις δομές αλληλεγγύης λέγοντας ότι είναι “χωρίς αιτία”, ότι αποτελούν “καρικατούρα συμβόλων που προκαλούν ανασφάλεια στον περίγυρο” και “ψευδαίσθηση ελευθερίας” και, αφετέρου, νουθετεί τους νέους και τις νέες να “οργανώνονται στην Αριστερά” αφού αυτό που χρειάζεται είναι “μαζικοί αγώνες, όχι αυτόνομες καταλήψεις από ορισμένα παιδιά”. Για να πει επίσης, συνεχίζοντας το οργουελικό παραλήρημα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αριστερά των δικαιωμάτων, εργασιακών και δημοκρατικών, και των μαζικών αγώνων. Δεν παρέλειψε ακόμα να επαναλάβει και τις γνωστές ανοησίες Καμίνη, ο οποίος επίσης φρόντισε να επιτεθεί στις καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας “υπενθυμίζοντάς” μας ότι η υπευθυνότητα απαιτεί οι μετανστάτες/ριες να οδηγούνται στις κυβερνητικές “δομές φιλοξενίας”. Λίγες ώρες αργότερα, όμως, σε μια από αυτές τις “δομές φιλοξενίας”, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο παλιό εργοστάσιο της “Softex”, η 29χρονη μετανάστρια Αζάζ Ράγκντα παθαίνει επιληπτική κρίση στο μπάνιο και καταλήγει με ανακοπή καρδιάς καθώς δεν υπήρχε ασθενοφόρο και γιατροί. Ένας θάνατος που προστίθεται σε άλλους θανάτους μεταναστών στο πρόσφατο παρελθόν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και αλλού. Ποιος είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει συνέχεια;

Το περιστατικό αυτό μόνο μεμονωμένο δεν είναι. Ο κος Τόσκας και τα υπόλοιπα κυβερνητικά τσιράκια έχουν να λογοδοτήσουν σε χιλιάδες εξαθλιωμένους ντόπιους και μετανάστες για τους θανάτους στο Αιγαίο, τον εγκλωβισμό χιλιάδων οικογενειών μεταναστών και προσφύγων στα ελληνικά εδάφη, τις επαναπροωθήσεις που για χιλιάδες συνεπάγονται τον θάνατο ή απάνθρωπες συνθήκες εγλεισμού, την καθημερινή υποτίμηση των ζωών μας, την φτώχεια και την απελπισία. Έχουν να λογοδοτήσουν για ένα δυστοπικό παρόν, για το οποίο, όμως, έχουμε, ταυτόχρονα, τα δικά μας εργαλεία να το καταστρέψουμε. Για να πραγματώσουμε την κοινωνική επανάσταση, την κοινωνία της αλληλλεγύης της ισότητας και της ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Για την Αναρχία

Συνέλευση Κατάληψης Ανάληψης

12696205_1020241994689219_647923509_n

 

Related Images: