Γεννιόμαστε. Κάποιοι σε βάρκα που διασχίζει τη Μεσόγειο για να ξεφύγουμε απ’τον
πόλεμο. Μεγαλώνουμε. Κάποιες στο σχολείο της γειτονιάς, της καλής διαγωγής, της παρέλασης και της προσευχής.
Πέρασμα στη φοιτητική ζωή, την εντατικοποιημένη μάθηση με όρους δουλειάς, του
ν+2 τελεσιγράφου για να διαγραφούμε. Κι ύστερα το “καθήκον” της
στρατιωτικής θητείας, να
εκπροσωπηθεί επάξια ο εθνικισμός και ο μιλιταρισμός, να υπηρετήσουμε τα
ηγεμονικά σχέδια του ελληνικού κράτους και των “συμμάχων” του. Και
μετά να βρεις μια δουλειά. δεν έχει σημασία. απλήρωτη, με ψίχουλα για μισθό,
ανασφάλιστη, εγκλωβισμένη στον 8ωρο εκβιασμό;
Δουλίτσα να υπάρχει…Για να πληρώσεις στον ιδιοκτήτη τα νοίκια που τρέχουν ενώ
σε απειλεί ότι θα το κάνει airbnb. Να φοβάσαι την έξωση, την διακοπή ρεύματος από
τη ΔΕΗ, το πρόστιμο της ΕΥΔΑΠ. Κι αν είσαι θυληκότητα, τόσο το καλύτερο. Η
πατριαρχία σε βρίσκει παντού: στο σχολείο, στο δρόμο, στη δουλειά, στην
“αγία οικογένεια” και σε πατάει κάθε μέρα στο λαιμό. να σε πείσει ότι
είσαι αδύναμη και ανεπαρκής. Ή ότι παραείσαι δυναμική, υστερική,
χοντρή,προκλητική, τρελή. Και φταις εσύ για όλες τις λεκτικές-σωματικές
επιθέσεις που δέχεσαι.
Γιατί να φοβηθούμε το τελεσίγραφο του Χρυσοχοϊδη;
Πριν μέρες, ένα ακόμα τελεσίγραφο προστέθηκε στην καθημερινότητά μας.
Αποστολέας ο σερίφης-υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ Χρυσοχοϊδης και παραλήπτες πολλοί και
πολλές. Το πολεμικό ανακοινωθέν τους προς όσους και όσες έχουν καταλάβει
“παρανόμως” ιδιωτικά και δημόσια κτίρια, έρχεται μετά από τις
συνεχιζόμενες εκκενώσεις κατειλημμένων χώρων στέγασης προσφύγων στο κέντρο της
Αθήνας καθώς και αυτοοργανωμένων δομών αγώνα σε Αθήνα και Λάρισα. Μια κατασταλτική
στρατηγική που συνεχίζεται απρόσκοπτα εδώ και 7 χρόνια είτε με την γελοία
ρητορική της “αξιοποίησης των άδειων κτιρίων” από τη συγκυβέρνηση
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που άδειασε και γκρέμισε συνολικά 11 καταλήψεις πανελλαδικά είτε με
την ρητορική της “πάταξης των εστιών ανομίας” της κυβέρνησης ΝΔ που
αποτέλεσε και βασική προεκλογική δέσμευση προς τέρψιν του ακροδεξιού της
ακροατηρίου.
Όπως και στις “πραγματικές” πολεμικές επιχειρήσεις, αυτοί που
νομίζουν ότι έχουν το πάνω χέρι, καλούν τους υπόλοιπους να παραδοθούν. Εν
προκειμένω, στον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο που βιώνουμε, μας καλούν να
παραδώσουμε τους αγώνες και τις ζωές μας στα χέρια τους, να λησμονήσουμε ό,τι
έχουμε χτίσει και κερδίσει με τις δικές μας πλάτες. Καλούν όσους έχουν αρνηθεί
να φυλακιστούν και να στοιβαχτούν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, να ξαναγυρίσουν
στον εγκλεισμό τους. Όσους αρνούνται συλλογικά τον εκβιασμό του ενοικίου και
επιλέγουν την απαλλοτρίωση των
εστιών τους από τον κόσμο της ιδιοκτησίας, να πειθαρχήσουν στην ασφυξία της
“κανονικής ζωής”. Όσους μετατρέψαμε τα εγκαταλειμμένα κτίρια σε
εστίες αυτοοργάνωσης, δημιουργίας και αγώνα, να τ’αφήσουμε να ξαναγίνουν
μαντρωμένα ερείπια. Το αλαζονικό κάλεσμα της εξουσίας για “επιστροφή στη
κανονικότητα”, καλεί τους απανταχού καταληψίες να έρθουν σε επαφή με τους
ιδιοκτήτες των κτιρίων συνθηκολογώντας με ένα απλό…μισθωτήριο! Πώς να
διαπραγματευτούμε με τους κοστουμαρισμένους υπουργούς-μεσίτες του
κατασκευαστικού-real estate κεφαλαίου που όταν μιλούν για “αξιοποίηση
της δημόσιας και ιδιωτικής περιουσίας” εννοούν την περίφραξη και
εμπορευματοποίηση όσων χώρων ήταν ακόμη λεύτεροι. Είναι αυτοί που ίδρυσαν το
ΤΑΙΠΕΔ και ξεπουλούν εκτάσεις-φιλέτα, ακρογιαλιές και ολόκληρα δάση για να
χτιστούν καζίνο, malls, γήπεδα του golf και ξενοδοχειακές μονάδες. Είναι αυτοί που θέλουν να ισοπεδώσουν τα βουνά
για να φυτέψουν ανεμογεννήτριες, που εκτρέπουν ποταμούς και σκάβουν τις θάλασσες
για να αποκτήσουν την ενέργεια που θα κινεί τις καταστροφικές μηχανές της
ανάπτυξής τους. Είναι αυτοί που μετατρέπουν τις πόλεις σε τουριστικά θέρετρα και εμάς σε
πλάνητες αναζητώντας στέγη υπό τον εκβιασμό των υψηλών ενοικίων.Και θέλουν να
μας πείσουν ότι αυτές δεν είναι αιτίες να εξεγερθούμε!
Οι ζωές και οι αγώνες μας δεν στριμώχνονται σε τελεσίγραφα!
Γιατί έτσι; Γιατί οι καταλήψεις; Γιατί τώρα; Εύλογα ερωτήματα που ήδη
διατυπώνονται από πολλούς και πολλές γύρω μας. Όμως η απάντηση μας ήδη
σιγομουρμουρίζεται σε πολλές παρέες, σε πολλά καφενεία, σε πολλές πλατείες και
χώρους δουλειάς. Αν το δόγμα “ανάπτυξη και καλοπληρωμένες
δουλειές” κρύβει την λεηλασία της ζωής μας και τη νέα επίθεση που
ετοιμάζουν ενάντια στην επιβίωσή μας, το δόγμα “νόμος και τάξη”
αποκαλύπτει την προσπάθειά τους να τσακίσουν οποιαδήποτε δυνατότητα οργάνωσής
μας ενάντια στο μέλλον που μας ετοιμάζουν!
Οι “καλοπληρωμένες δουλειές” μετρήθηκαν και βγήκαν λειψές και
“μεροληπτικές”: 1500 θέσεις για ειδικούς φρουρούς και 400 για
συνοριοφύλακες! Ταυτόχρονα, ο ΣΕΒ διατάζει την επαναφορά του υπο-κατώτατου μισθού,
την μη αναγνώριση των 3ετιών προϋπηρεσίας, την εξαίρεση ολόκληρων κλάδων από τα
βαρέα και ανθυγιεινά πχ.λιμενεργάτες. Στο πρόσφτατο πολυνομοσχέδιο της, η
κυβέρνηση εγκαινίασε τις Ειδικές Οικονομικές Ζώνες με την πρόβλεψη μιας σειράς
εξαιρέσεων στην εφαρμογή των συλλογικών/κλαδικών συμβάσεων εργασίας. Κι όλα
αυτά ενώ συνεχίζεται “κανονικά” η καθημερινότητα των εργατικών
δολοφονιών (με πιο πρόσφατη τον θάνατο εργάτη στη ΛΑΡΚΟ), η ελαστικοποίηση των
ωραρίων, η ανασφάλιστη εργασία, οι μαζικές απολύσεις και τα υπόλοιπα
ευεργετήματα της “ανταγωνιστικής οικονομίας”. Και τα φερέφωνα της
εξουσίας συνεχίζουν ν’ αναζητούν συναίνεση και ησυχία μιλώντας για
“μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού”, μοίρασμα πλεονασμάτων και
φοροελαφρύνσεις. Ποιός πείθεται πλέον;
Κι όσο μας καταδικάζουν στη φτώχεια, τόσο επιβάλλουν και την εγκληματοποίηση
των ίδιων των φτωχών. Ο μαζικός εγκλεισμός 20.000 μεταναστ(ρι)ών σε στρατόπεδα
συγκέντρωσης υπό τις ρατσιστικές πιέσεις των κατά τόπους πολιτικών αρχόντων
αναδεικνύει την σύγχρονη ολοκληρωτική διαχείριση των “ανεπιθύμητων”, όσων
περισσεύουν και κρίθηκε ότι η ζωή τους είναι ανάξια να βιωθεί. Την εικόνα αυτή
συνθέτουν τρανταχτά στιγμιότυπα από πνιγμούς στη Μεσόγειο, ρατσιστικές
επιθέσεις σε γειτονιές, βασανισμούς στα Α.Τ, τη δουλοκτητική εκμετάλλευσή ξένων
στα χωράφια και τα κάτεργα ανά την Ελλάδα.
Στις συνθήκες αυτές, το δόγμα “νόμος και τάξη” και η επιδίωξη του
κράτους να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου είναι “κάστρο φτιαγμένο στην
άμμο”. Και οι ενορχηστρωτές αυτού του σχεδίου το γνωρίζουν πρώτοι. Γι’
αυτό και χτυπούν το πανεπιστημιακό άσυλο που διαχρονικά αποτελεί σημείο
συνάντησης των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Γι’ αυτό και μεθοδεύουν το φακέλωμα των
εργατικών σωματείων, την ποινικοποίηση του συνδικαλισμού, τον αφοπλισμό των απείθαρχων
εργατ(ρι)ών από το όπλο της απεργίας. Γι΄αυτό και ξεσηκώνουν κάθε χαφιεδίστικη
πρακτική με παρακολουθήσεις αγωνιζόμενων ανθρώπων και πολιτικών χώρων του
κινήματος ενώ οι πραίτορες του Χρυσοχοϊδη βασανίζoυν στους δρόμους και τις γιάφκες της ΕΛ.ΑΣ (με
πρόσφατο παράδειγμα αυτό του αναρχικού Λ.Γούλα στα Εξάρχεια). Γι΄ αυτό και με
σύμμαχο την δικαιοσύνη τους συστηματοποιούν τις φρονηματικές διώξεις όπως η
πρόσφατη κλήση 4 αγωνιζόμενων από την
Ασφάλεια Καρδίτσας για “εξηγήσεις” λόγω της συμμετοχής τους στις
κινητοποιήσεις ενάντια στην εγκατάσταση αιολικής βιομηχανίας στα Άγραφα. Ή τη
φυλάκιση του αναρχικού Χ.Κορτέση για την απόπειρα απαλλοτρίωσης εμπορευμάτων
αξίας 180 ευρώ από κατάστημα της Leroy Merlin στο Ρέντη.
Είναι οι δικαστικές αποφάσεις που απορρίπτουν κάθε προσφυγή ενάντια στη
λεηλασία της φύσης, που βγάζουν λάδι εφοπλιστές και αφήνουν ελεύθερους
δολοφόνους. Θέλουν να επιβάλουν το φόβο γι’ αυτό και αυστηροποιούν τις
διατάξεις του νέου ποινικού κώδικα και μετατρέπουν την διαμαρτυρία εντός
δημοσίου κτιρίου σε κακούργημα. Γι’ αυτό και τους τρομοκρατούν ακόμα και τα
δημόσια ή ιδιωτικά ερείπια που μετατρέπουμε σε καταλήψεις, σε ζωντανούς
οργανισμούς κοινωνικής αυτοοργάνωσης, αντίστασης και αλληλεγγύης.
ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟ ΦΟΒΟ, ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑ ΤΗΣ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ
Φοβούνται αυτό που είμαστε και τρέμουν αυτό που μπορούμε να γίνουμε.
Τους έχουν σημαδέψει οι εφιάλτες της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη
του 2008, τους τρομοκρατούν οι εικόνες των πληβειακών εξεγέρσεων ανά τον κόσμο
(Χιλή, Βολιβία, Ιράν κ.α), τρέμουν τις παρατεταμένες κοινωνικές ταραχές που
κυριαρχούν στους δρόμους των γαλλικών πόλεων εδώ και 1 χρόνο. Η κατασταλτική
στρατηγική του κράτους απέναντι στις καταλήψεις, το αντιεξουσιαστικό κίνημα και
τις κοινωνικές-ταξικές αντιστάσεις επιχειρεί να ξεριζώσει αυτήν ακριβώς την
δυνατότητα και την προοπτική για τις ζωές των απανταχού καταπιεσμένων: τους
συλλογικούς αγώνες και τις εξεγέρσεις, κάθε λογής κοινωνικό ξεσηκωμό που γεννά
το σύστημα της φτώχειας, της αδικίας, των πολέμων ανά την υφήλιο. Όμως η δύναμη
της αλληλεγγύης παραμένει η πιο εύφλεκτη ύλη στα καταστροφικά σχέδιά τους. Να
ναρκοθετήσουμε τις συντεταγμένες του παγκόσμιου χάρτη με το πείσμα και την
αδιαλλαξία του αγώνα για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ελευθερία.
Έχουμε έναν ολόκληρο κόσμο να καταλάβουμε. Πιάνουμε τα νήματα αντίστασης
σε κάθε γωνιά του κόσμου, σε κάθε έκφανση της ζωής μας. Από τους αγώνες σε
γειτονιές της Αθήνας ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημοσίων χώρων, τον
εκβιασμό των ενοικίων, την επέλαση του airbnb και της τουριστικοποίησης ως τις αντιστάσεις
ενάντια στα αναπτυξιακά mega-projects της COSCO στην παραλιακή ζώνη του Πειραιά και του Λάτση στο
Ελληνικό. Από τις κινητοποιήσεις των φοιτητ(ρι)ών ενάντια στην περαιτέρω
εμπορευματοποίηση και εντατικοποίηση των σπουδών τους ως τις διεκδικήσεις των
εργαζομένων ενάντια στην ενοικιαζόμενη σκλαβιά και την επισφάλεια. Από τις
απεργιακές πρωτοβουλίες των σωματείων βάσης σε Αθήνα/Θεσσαλονίκη/Γιάννενα ως
τις γυναικείες κινητοποιήσεις ενάντια στη δικαστική ασυλία των γυναικοκτόνων,
των βιαστών, της πατριαρχίας. Από τα κινήματα αντίστασης ενάντια στα αιολικά
εργοστάσια της ΤΕΡΝΑ στις κορυφές των Αγράφων, τα εργοτάξια της ELDORADO στα εδάφη της
Χαλκιδικής, τα γεωτρύπανα των ΕΛΠΕ-Repsol σε Ήπειρο και Ιόνιο πέλαγος ως τις εξεγέρσεις των
μεταναστ(ρι)ών στις Μόριες του ελληνικού κράτους.
Και μέσα σ’ αυτό το πολύμορφο δίχτυ αγώνων και αντιστάσεων, βρίσκονται και
οι καταλήψεις. Τα συλλογικά μας σπίτια και σχολεία που χτίσαμε με τους δικούς
μας κόπους, χωρίς χορηγίες και κομματικές πλάτες, για να στεγάσουμε τα όνειρα,
τις επιθυμίες, την κοινή ζωή, τις ανατρεπτικές σχέσεις κοινοκτησίας, συντροφικότητας, ισότητας και
ελευθερίας που προτάσσουμε στην καθημερινότητά μας. Γιατί οι καταλήψεις δεν
είναι τα ντουβάρια των κτιρίων αλλά μια ανοικτή κοινωνική πρόταση
επανοικειοποίησης του κοινωνικού πλούτου που μας κλέβουν συνολικότερα, για την
αδιαμεσολάβητη κάλυψη των κοινωνικών-ταξικών μας αναγκών. Η μετατροπή άδειων
κτιρίων σε ορμητήρια αμφισβήτησης, σε χώρους κοινωνικού πειραματισμού,
συνεύρεσης και συνεργασίας αποτελεί μια άμεση απάντηση στην εμπορευματοποίηση
της στέγης, του νερού και του ρεύματος, την περίφραξη κάθε ζωτικής μας ανάγκης
από το κράτος και το κεφάλαιο, απέναντι στην υλική/συναισθηματική μιζέρια που
μοιράζει ο πολιτισμός της ιδιοκτησίας, του κέρδους και του ανταγωνισμού. Και
μ’ αυτό το πνεύμα υπερασπιζόμαστε τις καταλήψεις αλλά θέλουμε να καταλάβουμε τα
πάντα: τους δρόμους, τα σχολεία και τις
σχολές, τα εργοτάξια και τα γραφεία, τις γειτονιές που κατοικούμε.
Κανένα τελεσίγραφο δεν μας τρομοκρατεί, στον δρόμο θα τσακίσουμε την καταστολή!
ΑΝ ΔΕΝ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ Σ’ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ
ΠΕΜΠΤΗ 5 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ
ΑΓΩΝΑ, 18.00 μ.μ, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΟΙ/ΟΛΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
