Λίγες μέρες μετά το ολοκαύτωμα της Βορειο-Ανατολικής Αττικής (30/8), το ΥΠΕΧΩΔΕ σε συνεργασία με τον ΟΡΣΑ (Οργανισμός Ρυθμιστικού Σχεδίου Αττικής) ανακοίνωσαν την έναρξη των διαδικασιών δημοπράτησης των Νέων Αυτοκινητόδρομων Αττικής. Το χρονοδιάγραμμα δίνει περιθώριο στους εργολάβους να κάνουν τις προσφορές τους μέχρι τον Δεκέμβρη του 2009 ώστε στις αρχές του 2010 να ξεκινήσουν το καταστροφικό τους έργο.
Παράλληλα με τα παζάρια κατασκευαστικού κεφαλαίου και ελληνικού κράτους, στις 20/8 ανακοινώθηκε (πάλι από ΥΠΕΧΩΔΕ και ΟΡΣΑ) το τελικό σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος «προστασίας» του Υμηττού που υποτίθεται θα «βάλει τάξη στον Υμηττό» αλλά αποτελεί το θεσμικό χαλάκι για την επικείμενη ανάπτυξη, αξιοποίηση και καταστροφή του…
ΝΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥΣ
Παρά τα κροκοδείλια δάκρυα και τις οικολογικές κορώνες για τα 300.000 στρέμματα καμένης γης στην ΒΑ Αττική, το ελληνικό κράτος μεθοδεύει εδώ και καιρό την αναπτυξιακή του πολιτική πάνω στις στάχτες αλλά και εις βάρος των ελάχιστων δασικών εκτάσεων που απέμειναν στην Αττική.
Το Π.Δ για την «προστασία» του Υμηττού αλλάζει τις χρήσεις γης στο βουνό και ανοίγει τον δρόμο για το τεμάχισμα και την τσιμεντοποιησή του. Η θεσμοθέτηση 7 ζωνών προστασίας (αντί για τις 2 υπάρχουσες) νομιμοποιεί τις επεκτατικές βλέψεις των κατά τόπους οικοπεδοφάγων (οικοδομικοί συνεταιρισμοί, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, εκκλησία, στρατός, δήμαρχοι κ.α) πάνω στον Υμηττό. Επίσης, ο χαρακτηρισμός του κυρίως δασικού όγκου ως «πάρκο NATURA» οργανώνει τις ανάγκες για καθαρό αέρα, περίπατο και αναψυχή με όρους εμπορίου αφού προβλέπεται η οικοδόμηση 5 νέων αναψυκτηρίων περιμετρικά του δάσους του Υμηττού. Τέλος, ο χαρακτηρισμός του Υμηττού ως πάρκο NATURA προωθεί το σχέδιο «παρκοποίησής» του στα πρότυπα του Λυκαβηττού και της Πάρνηθας. Ειδική μνεία γίνεται στα «αναγκαία οδικά έργα» που επιτρέπονται σ’όλη την εκτασή του…
Οι Νέοι Αυτοκινητόδρομοι Αττικής περιλαμβάνουν ένα οδικό δίκτυο 72 χλμ που θα επεκτείνουν την Περιφερειακή Υμηττού ως το Ελληνικό και θα κάνουν εφικτή την σύνδεση του κέντρου των Αθηνών με τα Μεσόγεια. Το τσιμεντένιο τέρας της Αττικής οδού θ’απλώσει τα πλοκάμια του πάνω στον ορεινό και δασικό όγκο του Υμηττού ώστε να εξυπηρετηθούν η οικιστική ανάπτυξη του Ελληνικού και των Μεσογείων. Κυρίαρχη επιδίωξή τους είναι η σύνδεση των μεγάλων διαμετακομιστικών κέντρων εμπορίου του λεκανοπεδίου (λιμάνια Πειραιά, Ραφήνας, Λαυρίου και αερολιμένας Ελ.Βενιζέλου) με τα αναπτυσσόμενα, οικιστικά και επιχειρηματικά, προάστια των Μεσογείων και του Ελληνικού, με το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας. Οι οδοστρωτήρες της ανάπτυξης δεν θα περάσουν μόνο πάνω από τον Υμηττό αλλά και από την έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού το οποίο αρχικά πολυδιαφήμισαν ως «πνεύμονα πρασίνου» και τώρα σκοπεύουν να φτιάξουν εντός του μία νέα πόλη και «επιχειρηματικό πάρκο»!
Το μεγαλύτερο κομμάτι των Αυτοκινητόδρομων θα χτιστεί στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων την οποία το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής χαρακτηρίζει ως «δεύτερο πόλο ανάπτυξης» του λεκανοπεδίου με κέντρο τον αερολιμένα Ελ.Βενιζέλος. Το νέο ΡΣΑ διατυπώνει ξεκάθαρα τα καταστροφικά τους σχέδια για την «πρωτεύουσα των 8,5 εκ. κατοίκων» που θα εκτείνεται από την Κόρινθο ως την Χαλκίδα. Η περιοχή των Μεσογείων αλλά και αυτή της ΒΑ Αττικής είναι το «απόθεμα γης» που χρειάζεται η πρωτεύουσα ώστε να επεκταθεί. Μάλιστα, οι καμμένες εκτάσεις της ΒΑ Αττικής δεν θα είναι μόνο πεδίο οικοδομικού οργασμού εις βάρος των βουνών και των δασών αλλά θ’αξιοποιηθούν ώστε να χτιστεί και η μελλοντική σύνδεση Ραφήνας-Εθνικής Οδού Αθηνών/Θεσσαλονίκης…
Η τσιμεντοποίηση δασών και βουνών, η επιχείρηση αποχαρακτηρισμού ολόκληρων δασικών εκτάσεων (Υμηττός, Πεντέλη), οι οικιστικές επεκτάσεις εις βάρος της φύσης και τα μη αναστρέψιμα προβλήματα στην χλωρίδα και την πανίδα ειναι κάποιες από τις εξόφθαλμες συνέπειες από την επέλαση των μηχανών της ανάπτυξης. Όμως, την επέλαση αυτή θα την βιώσουμε και στο εσωτερικό των γειτονιών μας. Όσο κι αν η ρητορική της εξουσίας αναμασά επιχειρήματα περί «κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης» και «περιβαλλοντικής φυσιογνωμίας του έργου» ξέρουμε πολύ καλά ότι άμεσα αποτελέσματα θα’ναι η έλλειψη δημοσίων χώρων, η όξυνση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, της ηχορύπανσης αλλά και της κυκλοφοριακής συμφόρησης. Οι «ανοιχτοί και γρήγοροι δρόμοι» είναι κίνητρο αγοράς περισσότερων αυτοκινήτων που θα καταλάβουν και θα μπλοκάρουν, αργά ή γρήγορα, αυτούς τους δρόμους και όχι «η λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα» το οποίο,όμως φαίνεται ιδιαίτερα κερδοφόρο για τους κατασκευαστές και τους εργολάβους. Ακόμα και τα αδιέξοδα μιας τερατούπολης είναι πεδίο κερδοφορίας αναπαράγωντας έτσι τα αδιέξοδα και την βαρβαρότητα του καπιταλιστικού κόσμου…
Ανάπτυξη σημαίνει αλλοτρίωση, καταστροφή και λεηλασία
Η αλλοτριωτική φύση του καπιταλιστικού κόσμου πανω στα σώματα, στις συνειδήσεις και την καθημερινότητά μας είναι αυταπόδεικτη αρκεί να κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας και να κάνουμε μια ανασκόπηση του καθημερινού μας ημερολογίου. Μια κοινωνία που δομείται με όρους κυριαρχίας, εκμετάλλευσης, επιβίωσης και άντλησης κέρδους δεν επιτίθεται μόνο στις υπάρξεις μας αλλά και στην σχέση τους με την φύση και το περιβάλλον…Κάπου εδώ τρυπώνει το φάντασμα της ανάπτυξης. Το κεφάλαιο, ως κυρίαρχη σχέση εξουσίας στον κόσμο που ζούμε, για να συνεχίσει να υπάρχει και να διατηρεί την κυριαρχία του οφείλει ν’αναπαράγεται βρίσκοντας νέα πεδία επένδυσης. Έτσι, έχει την δύναμη να επανασχεδιάζει τις δομές του κοινωνικού ιστού αλλοτριώνοντάς τες αλλά και να δρα καταλυτικά στην φύση αξιοποιώντας την με όρους ελέγχου και κερδοφορίας. Αποτελέσματα: η διαχείριση των κοινωνικών σχέσεων κάτω από εξουσιαστικές δομές και η αποικιοποίηση της φύσης από την λογική του κέρδους. Αυτή η διαδικασία που πραγματοποιείται βιαίως και σαρώνει κάθε εμπόδιο που συναντά, μορφοποιείται λεκτικά, χρωματίζεται και καλείται ανάπτυξη.
Πιο απλά. Το αναπτυξιακό όραμα των καπιταλιστών για την Αθήνα και πέριξ είναι ν’αποτελέσει την επιχειρηματική και διαμετακομιστική μητρόπολη των Βαλκανίων και της Ανατολικής Ευρώπης. Βάσει αυτού, τεράστιοι οδικοί άξονες είναι αναγκαίοι για να συνδέουν τα διαμετακομιστικά της κέντρα (λιμάνια, αεροδρόμια κ.α) με τόπους παραγωγής και κατοικίας ώστε να διευκολυνθεί η απροσπέλαστη και ασφαλής μετακίνηση των ανθρώπων-εμπορευμάτων. Αυτή η κυρίαρχη προσταγή δεν περνά μόνο το λεκανοπέδιο της Αττικής αλλά πάνω από χιλιάδες στρέμματα δασών, καλλιεργήσιμων εκτάσεων, βουνών και παραλίων σ’όλη την επαρχία της Ελλάδας πχ. η χάραξη της Ιονίας Οδού έγινε με ακρίβεια πάνω στα καμμένα της Ηλείας αφού «εξασφαλίστηκε» φτηνή γη…
Μέσα σ’όλα αυτά οι ζωές μας και η φύση είναι ποσά μετρήσιμα και διαχειρίσιμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη συμπληρώνει το τρίπτυχο «επένδυση-ανάπτυξη-κεφαλαιοποίηση» (κατά το καίμε-αποχαρακτηρίζουμε-χτίζουμε) που προέρχεται από την χυδαία γλώσσα της οικονομίας. Μια γλώσσα που μιλά για προσπελασιμότητα, ταχύτητα, μείωση επιχειρηματικού ρίσκου και κίνητρα για περαιτέρω επενδύσεις. Και βέβαια, υπονοεί ότι οι ζωές μας και η φύση είναι αναλώσιμα υλικά…Εν ολίγοις, δεχόμενοι το ιδεολόγημα της ανάπτυξης, συναινούμε στην εντατικοποίηση της εκμετάλλευσής μας και στο σακάτεμα του φυσικού περιβάλλοντος.
Αν δεν αντισταθούμε σ’όλες τις γειτονιές
οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές
Εδώ και καιρό, διάφοροι καλοθελητές προσπαθούν να βρουν πρόθυμες συνειδήσεις που θα στηρίξουν το καταστροφικό τους έργο αποθεώνοντας την κουλτούρα του αυτοκινήτου, την θαλπωρή της ιδιώτευσης και τη μιζέρια μιας καθημερινότητας γεμάτη «εξυπηρετήσεις». Έτσι, κρύβουν το πραγματικό τους πρόσωπο που είναι το πρόσωπο των καθημερινών μας εκβιαστών.
Η μόνη ανάπτυξη που μας ενδιαφέρει είναι η ανάπτυξη των συλλογικών μας αντιστάσεων μέσα από αδιαμεσολάβητες και ισότιμες διαδικασίες που θα οργανώνουν τον ανυποχώρητο αγώνα μας ενάντια στις μηχανές της ανάπτυξης και θα δημιουργούν σχέσεις αλληλεγγύης και συνεννόησης μεταξύ των αγωνιζομένων απ’όλες τις γειτονιές σπάζοντας τα τείχη του ατομισμού που δηλητηράζουν την ζωή και τους αγώνες μας. Το μωσαϊκό της αντίστασης είναι ευρύ: από την αντιπληροφόρηση στις γειτονιές μας και την επανοικιοποίηση των δημοσίων χώρων μέχρι την αυτοοργανωμένη υπεράσπιση του Υμηττού (και όλων των δασών) από εμπρηστές και καταπατητές και την άμεση δράση ενάντια στα σχέδια των εργολάβων.
Απέναντι στα διλήμματα του εξουσιαστικού συμφερτού (κράτος, κεφάλαιο, τοπικοί άρχοντες,) που έχουν να προσφέρουν μόνο τσιμέντο και κάρβουνο, επιλέγουμε την εξέγερση της φύσης και του ανθρώπου απέναντι στους δυνάστες τους. Αντί για την επιβίωση στην πόλη-χαβούζα και τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας,, επιλέγουμε το μονοπάτι του αγώνα και της αξιοπρέπειας. Αντί για την κουλτούρα της ταχύτητας και του πλουτισμού, επιλέγουμε τον πολιτισμό της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας.
ΣΑΜΠΟΤΑΖ
στους νέους αυτοκινητόδρομους
στην επέκταση της τερατούπολης
στις μηχανές της ανάπτυξης
Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού
paapty123@yahoo.gr