Related Images:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΒΙΛΑ ΖΩΓΡΑΦΟΥ
ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ, ΤΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ-ΤΑΞΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ, ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ

Στις 2/4/2015, το δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Ζωγράφου εγκρίνει ομόφωνα (με σύσσωμες όλες τις δημοτικές παρατάξεις) την πρόταση του Ν.Π.Δ.Δ Αθλητισμού και Πολιτισμού για μεταστέγαση του δημοτικού Ωδείου στον, εδώ και 4 χρόνια, κατειλημμένο χώρο της Βίλας Ζωγράφου. Η Βίλα Ζωγράφου καταλαμβάνεται τον Οκτώβρη του 2011 από πρωτοβουλία φοιτητών/εργαζομένων/ανέργων που συναντήθηκαν στους δρόμους του Ζωγράφου συμμετέχοντας στους αγώνες ενάντια στην υπογραφή μνημονίων φτώχειας και η επιλογή τους απαντά έμπρακτα στην ανάγκη διεύρυνσης των κοινωνικών διεργασιών που γέμισαν τις πλατείες της χώρας την εποχή εκείνη (2010-11). Ταυτόχρονα, αποτελεί και την καθοριστική πράξη υπεράσπισης της απέναντι στα σχέδια τσιμεντοποίησης, εμπορευματοποίησης και κάθε αλλότριας χρήσης της μακριά από τις ανάγκες και τις επιθυμίες των κατοίκων του Ζωγράφου.

Με δεδομένη την ύπαρξη και άλλων κατάλληλων χώρων για την στέγαση του Ωδείου, είναι σαφές ότι η άθλια μεθόδευση της αριστερής δημοτικής αρχής εξυπηρετεί την στοχοποίηση και την κατασταλτική διαχείρισή της κατάληψης ενώ, παράλληλα, παραγράφει μονομιάς τους διαχρονικούς αγώνες της τοπικής κοινωνίας του Ζωγράφου απέναντι στις κερδοσκοπικές βλέψεις των κληρονόμων-τσιφλικάδων της οικογένειας Ζωγράφου και των εκάστοτε δημοτικών αρχών (βλ. σχέδια Καζάκου για ανέγερση Mall). Όπως και σ’ άλλες περιπτώσεις (πχ. Μπαρουτάδικο Αιγάλεω), η αριστερή διαχείριση των Δήμων επικαλείται την εξυπηρέτηση «δημοτικών αναγκών» και τη δήθεν συναίνεση των κατοίκων, καλλιεργώντας, ουσιαστικά, συνθήκες κοινωνικού διχασμού και κανιβαλισμού και βάζοντας στο στόχαστρο τα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας.

Όλα αυτά τα χρόνια, η κατάληψη της Βίλας Ζωγράφου λειτουργεί ως αυτοδιαχειριζόμενος κοινωνικός χώρος αποτελώντας ένα σημείο ελεύθερης συνάντησης και έκφρασης των κατοίκων του Ζωγράφου, χωρίς κάγκελα και φράχτες, χωρίς αντίτιμα και εισιτήρια. Μέσα από ανοικτές εκδηλώσεις, πολιτιστικά δρώμενα για μικρούς & μεγάλους, αθλητικές δραστηριότητες στο γηπεδάκι 5Χ5 (φτιαγμένο από τους ίδιους τους καταληψίες, τους αλληλέγγυους κατοίκους και άλλους συναγωνιστές), αναδεικνύεται η πραγματική κοινωνική σημασία και αξία των κατειλημμένων εγχειρημάτων μέσα σε μια πόλη και έναν πολιτισμό που γεννούν και τρέφουν την αποξένωση, την αλλοτρίωση, τη μιζέρια και τη σιωπή. Παράλληλα, μέσα από τη δημιουργία δομών αυτοοργάνωσης και αλληλεγγύης (ανταλλακτικά παζάρια, αυτοοργανωμένα μαθήματα μουσικής/ξένων γλωσσών, η συλλογική καλλιέργεια του περιβάλλοντος χώρου μέσω του εγχειρήματος του «Μπαξέ» και η τροφοδότηση των συλλογικών κουζινών που οργανώνονται στις ανατολικές συνοικίες και από άλλες συνελεύσεις), χτίζεται καθημερινά «από τα κάτω» ένας ζωντανός πολιτισμός αγώνα που αντιστέκεται δημιουργώντας. Δημιουργώντας σχέσεις, συνειδήσεις, δομές και πολιτικές προτάσεις ανταγωνιστικές προς την επέλαση του εμπορεύματος σε έκφανση της ζωής μας.
Οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι που συμμετέχουν στο εγχείρημα της Βίλας Ζωγράφου αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι των κοινωνικών-ταξικών αγώνων και συμβάλλουν καθοριστικά στην τοπική οργάνωση και έκφρασή τους. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι οι κινητοποιήσεις στο ταχυφαγείο GAMATO ενάντια στην εργοδοτική ασυδοσία, η αλληλέγγυα στήριξη στον πολύμηνο απεργιακό αγώνα των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ & ΕΜΠ ενάντια στην διαθεσιμότητα, η υπεράσπιση της κυριακάτικης αργίας, η ανάδειξη του αίσχους της κοινωφελούς εργασίας στους Δήμους, η αντιφασιστική δράση και η αλληλεγγύη στους φυλακισμένους και τους αγώνες τους. Μ’ αυτόν τον τρόπο, η κατάληψη συμπληρώνει την ψηφίδα των κοινωνικών αντιστάσεων στις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας (καταλήψεις, συνελεύσεις κατοίκων, πολιτικές συλλογικότητες, αυτοδιαχειριζόμενοι χώροι κ.α.) που εδώ και χρόνια μέσα από τον συντονισμό τους συγκροτούν ένα ακηδεμόνευτο μέτωπο αγώνα μακριά από δημοτικές παρατάξεις και κομματικές ντιρεκτίβες.

Οι καταλήψεις, οι κοινωνικοί-ταξικοί αγώνες, οι αγωνιζόμενοι άνθρωποι αποτελούσαν και αποτελούν αγκάθι στα πλευρά κάθε λογής εξουσιών, ότι προσωπείο κι αν φορούν, και διαχρονικά βρίσκονται στο στόχαστρό τους. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως συνεχιστές του κράτους, ταυτίζονται με τους φασίστες προκατόχους τους στον στρατηγικό στόχο της κοινωνικής-ταξικής ειρήνευσης, στην καθυπόταξη των «από κάτω». Κι αν οι φασίστες Δένδιας-Σαμαράς επιχείρησαν να επελαύνουν μέσω της κρατικής πυγμής πάνω στη χειμαζόμενη κοινωνία, οι νέοι «εναλλακτικοί» διαχειριστές του καθεστώτος, πέραν της χειραγώγησης και της απάτης, μετέρχονται διαφόρων μεθόδων ώστε να επιβάλλουν τις επιλογές τους. Η συκοφάντηση των αγωνιζόμενων και η προσπάθεια αποπολιτικοποίησης των αγώνων τους πλάι στην απαρέγκλιτη εφαρμογή της αστικής νομιμότητας (και των ειδικών κατασταλτικών νομοθεσιών της) αποτελούν τα κυρίαρχα ιδεολογικά και κατασταλτικά όπλα της νέας αριστερής διαχείρισης του καθεστώτος. Με αυτά, επιχειρείται ο πολιτικός αφοπλισμός, η αφομοίωση και η ενσωμάτωση, των ακηδεμόνευτων και ρηξιακών χαρακτηριστικών των αγώνων, των εγχειρημάτων, των αγωνιζομένων ανθρώπων που δρουν πέρα από τις λογικές της συνδιαλλαγής, της θεσμικής οδού, του κοινοβουλευτικού κρετινισμού. Παράλληλα, τα πρόσφατα παραδείγματα αστυνομικής περικύκλωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Αθήνας, της εκκένωσης της κατειλημμένης Πρυτανείας και της θεσμοθέτησης του «Αστυνομικού της Γειτονιάς» αναδεικνύουν την περαιτέρω οχύρωση του καθεστώτος μπροστά σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο κοινωνικής έκρηξης.
Σ’ αυτό το πλαίσιο, οποιαδήποτε κατασταλτική μεθόδευση ενάντια στη Βίλα Ζωγράφου αποτελεί χτύπημα στον κόσμο του αγώνα, αποτελεί σαφή κίνηση αναχαίτισης του διευρυμένου καταληψιακού κινήματος ανά την Ελλάδα, που την τελευταία περίοδο εμπλουτίστηκε από μια σειρά νέων κατειλημμένων εγχειρημάτων. Από το Βύρωνα, το Γαλάτσι και τη Νέα Φιλαδέλφεια μέχρι τη Θεσσαλονίκη, τα Γιάννενα και τη Λάρισα, η δημιουργία νέων κατειλημμένων υποδομών αγώνα, δίνουν νέα πνοή στον αγώνα για την κοινωνική χειραφέτηση και την ριζοσπαστικοποίηση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων της εποχής μας. Αμφισβητούν έμπρακτα τις σχέσεις ιδιοκτησίας, κέρδους και εκμετάλλευσης που συγκροτούν τον πυρήνα του καπιταλισμού, ενώ ταυτόχρονα χτίζουν καθημερινά και καθρεφτίζουν τον πολιτισμό μιας επαναστατημένης κοινωνίας: την αμφισβήτηση κάθε λογής εξουσίας, την απαλλοτρίωση του χώρου, του χρόνου και του πλούτου, την διαμόρφωση πολιτικής «από τα κάτω», δημιουργώντας την κοινωνία της ισότητας, της αλληλεγγύης, της ελευθερίας.

Καθημερινά, η βίαιη αναδιάρθρωση των ζωών μας αποτυπώνεται στους δρόμους και τους χώρους που κατοικούμε, ζούμε, αναπνέουμε. Με πρόσχημα το χαπάκι της ανάπτυξης και της αξιοποίησης (που «φέρνουν θέσεις εργασίας», «εξευγενίζουν την εικόνα της πόλης», «αναβαθμίζουν την ποιότητα της ζωής του πολίτη» και άλλα όμορφα), οι γειτονιές μας μετατρέπονται σε πρόσφορο έδαφος για την κερδοφορία των αφεντικών και την κυρίαρχη κουλτούρα της αποξένωσης και του ατομισμού που εξαγοράζεται μόνο με αντίτιμο. Η εκμετάλλευση των δημόσιων χώρων και η επέλαση του εμπορεύματος, οι αστικές αναπλάσεις των πλατειών (πλ. Βαρνάβα), η επέκταση των τραπεζοκαθισμάτων (πλ. Καισαριανής, πλ.Αγ.Λαζάρου), η μετατροπή ολόκληρων γειτονιών σε «εναλλακτικές» εμπορικές ζώνες (πλ. Προσκόπων, Υμηττού), διαταράσσει την σχέση των κατοίκων με την ίδια την πόλη, εξανδραποδίζοντας κάθε ελεύθερη ανθρώπινη δραστηριότητα από τους δημόσιους χώρους. Ο «από τα πάνω» καθορισμός μιας και μοναδικής ενδεδειγμένης χρήσης ενός δημόσιου χώρου, όπως και η Βίλα Ζωγράφου, τον αποστεώνει από την ζωντανή πρωτοβουλία και την αυτενέργεια των κατοίκων και αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας: την ανάθεση, τον έλεγχο, τον πολιτισμό του τίποτα, πάντα με γνώμονα το κέρδος.
Η υπεράσπιση των δημοσίων χώρων, των σημείων μέσα στη πόλη όπου μπορούμε ελεύθερα να συναντηθούμε, να επικοινωνήσουμε και να εκφραστούμε χωρίς διαμεσολαβητές, αφέντες και εξουσίες είναι ένας καθημερινός πόλεμος. Κομμάτι του πολέμου αυτού είναι και η μάχη υπεράσπισης των καταλήψεων, των στεκιών, των αυτοδιαχειριζόμενων δομών αγώνα ενάντια σε έναν πολιτισμό που θέλει να καθυποτάξει κάθε ελεύθερη έκφραση, κάθε εστία αντίστασης, κάθε απόπειρα κοινωνικής χειραφέτησης. Ο πλούτος των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, ο πολιτισμός που χτίζουμε καθημερινά οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες «από τα κάτω» με τους αγώνες μας και τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματά μας είναι τα όπλα μας απέναντι στον παρηκμασμένο κόσμο της εξουσίας που επιδιώκει να μας συμπαρασύρει στην μιζέρια του, άλλοτε με την ορμή της βίας του άλλοτε με την υπόσχεση του εξανθρωπισμού του. Και σ’ αυτόν τον αγώνα, δεν παραδίδουμε τα όπλα μας. Δεν πρόκειται να παραδώσουμε ένα τεράστιο ελεύθερο σχολείο αγώνα, αλληλεγγύης, αξιοπρέπειας που φτιάξαμε με τα δικά μας χέρια, με δικά μας μέσα, χωρίς την ανάγκη χρηματοδοτήσεων και εξουσιών, βασισμένοι στις δικές μας ανάγκες και επιθυμίες για ελευθερία, αξιοπρέπεια, ισότητα. Την Βίλα Ζωγράφου δεν θα την πάρετε, ούτε στα όνειρα σας!

Related Images:

ΑΦΙΣΕΣ ΠΟΥ ΕΚΔΟΘΗΚΑΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΥΤΟΔΙΑΧΕΙΡΙΖΟΜΕΝΟ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΩΡΟ ΤΗΣ ΒΙΛΑΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΙΣ ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΥΣΕΙΣ ΤΗΣ ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΡΧΗΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ.

 

 

 

Related Images:

 

Κείμενο για την απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων που μοιραζόταν στις παρεμβάσεις του συντονισμού αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας – ανατολικής Αθήνας:

Ο αγώνας των πολιτικών κρατούμενων είναι κομμάτι του αγώνα για την ανατροπή του κράτους και του κεφαλαίου, για την κοινωνική επανάσταση
Από τις 2 Μαρτίου έχει ξεκινήσει μια μαζική απεργία πείνας από την πλειοψηφία των πολιτικών κρατουμένων από την Ελλάδα και την Τουρκία που βρίσκονται έγκλειστοι στις ελληνικές φυλακές με σκοπό την κατάργηση των τρομονόμων και του καθεστώτος εξαίρεσης. Πιο συγκεκριμένα, στις 2 Μαρτίου, απεργία πείνας ξεκινησαν οι πολιτικοί κρατούμενοι Κώστας Γουρνάς, Τάσος Θεοφίλου, Γιώργος Καραγιαννίδης, Δημήτρης Κουφοντίνας, Νίκος Μαζιώτης, Αργύρης Ντάλιος, Αντώνης Σταμπούλος και Φοίβος Χαρίσης, ενώ σταδιακά προστέθηκαν, στις 9 Μαρτίου ο Γρηγόρης Σαραφούδης, στις 11 Μαρτίου οκτώ Τούρκοι και Κούρδοι αγωνιστές και στις 16 Μαρτίου ο Δημήτρης Μπουρζούκος και ο Δημήτρης Πολίτης. Τέλος από τις 23 Μαρτίου συμμετέχει και ο Γιάννης Μιχαηλίδης.

Η μαζική απεργία πείνας που βρίσκεται σε εξέλιξη μέσα στα τείχη των ελληνικών φυλακών είναι μια πράξη πολέμου. Είναι ουσιαστικά η πρώτη αμιγώς πολιτική απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων που βάζει στο στόχαστρο γενικότερα την «αντιτρομοκρατική» κατασταλτική πολιτική του κράτους. Με τη συμμετοχη της πλειοψηφίας των πολιτικών κρατούμενων αλλά και αρκετών αγωνιζόμενων κρατούμενων, συγκροτείται ένα μέτωπο αγώνα που, μέσα απο την διαφορετικότητά του καθενός, στήνει ένα συλλογικό ανάχωμα ενάντια στην κατασταλτική θωράκιση του ελληνικού κράτους, το νομικό-ποινικό οπλοστάσιο του αλλά και τα ίδια τα κολαστήρια των φυλακών.

Οι πολιτικοί κρατούμενοι μέσα απο τη μαχητική επιλογή και τα αιτήματα τους αντιστέκονται
έμπρακτα:

• στην εγκληματοποίηση όσων επιλέγουν την ανατρεπτική πολιτική δράση και αμφισβητούν το κρατικό μονοπώλιο της βίας (κατάργηση “ειδικών αντιτρομοκρατικών νομοθεσιών” –τρομονόμων)

• στην ποινικοποίηση των κοινωνικών-ταξικών αγώνων, της κοινωνικής αντιβίας και της κατασκευής κατηγοριών, με βάση αμφισβητούμενες επιστημονικές μεθόδους (κατάργηση κουκουλονόμου, κατάργηση των διώξεων με βάση το DNA)

• στις ειδικές συνθήκες κράτησης και την εξόντωση των πολιτικών κρατούμενων (βελτίωση συνθηκών κράτησης και κατάργηση των φυλακών τύπου Γ”)

• στην ποινικοποίηση της αλληλεγγύης και των συντροφικών και συγγενικών σχέσεων των κρατουμένων (άμεση αποφυλάκιση των συγγενων μελών της ΣΠΦ)

• στην κρατική εκδικητικότητα (απαιτώντας την απελευθέρωση του αγωνιστή Σ. Ξηρού που το κράτος επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, με αποτέλεσμα να έχει οδηγηθεί σε ανήκεστες βλάβες, με το επίσημο ποσοστό αναπηρίας του να έχει φτάσει πλέον στο 98%.)

Παράλληλα απεργία πείνας ξεκίνησαν και τα φυλακισμένα μέλη της Συνωμοσίας Πυρήνων της Φωτιάς: Παναγιώτης Αργυρού, Θεόφιλος Μαυρόπουλος, Δαμιανός Μπολάνο, Γεώργιος Νικολόπουλος, Μιχάλης Νικολόπουλος, Όλγα Οικονομίδου, Γεώργιος Πολύδωρος, Γεράσιμος Τσάκαλος, Χρήστος Τσάκαλος, Χάρης Χατζημιχελάκης καθώς και η αναρχική Αγγελική
Σπυροπούλου. Βρίσκονται σε απεργία πείνας διεκδικώντας την άμεση απελευθέρωση τωνσυγγενικών και των φιλικών τους  προσώπων που έχουν προφυλακιστεί βάσει του τρομονόμου για συμμετοχή σε τρομοκρατική οργάνωση καθώς και τον τερματισμό κάθε κατασκευής ενόχου από το συγγενικό, φιλικό και συντροφικό τους περιβάλλον, ταυτόχρονα στηρίζουν τα αιτήματα της απεργίας πείνας των υπόλοιπων κρατουμένων.

Καπιταλιστική αναδιάρθρωση και καθεστώς έκτακτης ανάγκης

Από το 2009 με το ξέσπασμα της παγκόσμιας χρηματοπιστωτικής κρίσης, ο ευρωπαϊκός νότος και ιδιαίτερα η ελλαδα θα αποτελέσουν ενα παγκόσμιο πείραμα καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, εξαπολύοντας μια ολομέτωπη επίθεση σε όλους τους τομείς της κοινωνικής ζωής. Το ελληνικό κράτος, ενσωματώμενο πλήρως στο άρμα του υπερεθνικού κεφαλαίου, θα υιοθετήσει όλες τις νεοφιλελεύθερες μεταρρυθμίσεις που υπαγορεύει η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Ε.Κ.Τ και το Δ.Ν.Τ. μέσω της επιβολής ενος καθεστώτος εκτάκτου ανάγκης για την διάσωση της οικονομίας και την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους.

Τα μνημόνια και τα μέτρα, επιβάλλουν μια τεράστιας κλίμακας μεταφορά πλούτου από κάτω προς τα πάνω για να μετριαστεί η χρηματοπιστωτική κρίση και οι απώλειες αξίας στη κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Παράλληλα στερούν από ευρύτατα κοινωνικά στρώματα τα υπάρχοντα μέσα και δομές συντήρησής τους (υγείας, πρόνοιας, παιδείας κλπ) με αποτέλεσμα η  εργατική μας δύναμη να γίνεται ακόμα πιο εξαρτημένη και υποτιμημένη, στα κάτεργα της εκμετάλλευσης. Είναι γνώστο πως οι ζωές των καταπιεσμένων είναι αναλώσιμες για τα αφεντικά και μέσα στις συντελούμενες ανακατατάξεις διαρκώς περισσότεροι θα βρισκόμαστε μετέωροι μπροστά στο τρόμο της ανέχειας και της ανυπαρξίας.
Η καπιταλιστική αναδιάρθρωση των τελευταίων χρόνων είναι άρρηκτα συνδεδεμενη με το καθεστώς εκτάκτου ανάγκης και την όξυνση της κατασταλτικής επίθεσης στα αγωνιζόμενα κομμάτια της κοινωνίας. Το δόγμα της τάξης και της ασφάλειας σκληραίνει τη στάση του απέναντι σε όσους αμφισβητούν το νεοφιλελευθερο μοντέλο ανάπτυξης στοχοποιώντας τους ως εσωτερικό εχθρό. Η κατασταλτική πολιτική του κράτους έκτακτης ανάγκης οξύνεται με επιστρατεύσεις απεργών, με εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, με προεδρικά διατάγματα κατά των διαδηλώσεων, με επικυρρήξεις και εφόδους σε σπίτια  αγωνιστών, με εκκενώσεις καταλήψεων, με διαπομπεύσεις οροθετικών, με επιχειρήσεις σκούπα στους τοξικοεξαρτημένους,
με πογκρομ σε μετανάστες και εγκλεισμούς σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Οι βασανισμοί αγωνιστών μέσα στη ΓΑΔΑ, οι εισβολές της Αντιτρομοκρατικής σε σπίτια συντρόφων, ο αναβαθμισμένος ρόλος των ΕΚΑΜ απέναντι σε καταλήψεις, κατειλημμένα εργοστάσια και κινητοποιήσεις σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης, η στρατιωτική κατοχή ολόκληρων γεωγραφικών περιοχών (πχ. χωριά της ΒΑ Χαλκιδικής και η Κερατέα ), αποδεικνύει ότι
η κρατική βία δεν περιορίζεται στο ρόλο του φόβητρου και της προληπτικής δύναμης αλλά αποτελεί τον πολιορκητικό κριό του καθεστώτος απέναντι στις κοινωνικές εντάσεις. Μπροστά στο ενδεχόμενο ανεξέλεγκτων ταραχών, οι δολοφονικοί μηχανισμοί του κράτους όχι μόνο θα περιφρουρήσουν το μονοπώλιο της βίας με κάθε κόστος αλλά, αναπόφευκτα, θα εντείνουν την οχύρωση, τον υπερεξοπλισμό και τη γενίκευση της κατασταλτικής βαρβαρότητάς του, ανεξαρτήτως κόστους. Το κράτος όσο ποτέ άλλοτε οργανώνει την πολεμική του μηχανή κοιτώντας στο εσωτερικό της επικράτειάς του.
Αντιτρομοκρατικοί νόμοι (τρομονόμοι)
Το Σεπτέμβρη του 2001, μέσα σε κλίμα διάχυτης τρομοϋστερίας, μετά από το χτύπημα στους δίδυμους πύργους, που αποτέλεσε την απαρχή της παγκόσμιας αντιτρομοκρατικής εκστρατείαςτων κυρίαρχων, αλλά και σε πλήρη εναρμόνιση με τις  ντιρεκτίβες της ευρωπαϊκής ένωσης, ψηφίζεται από το ελληνικό κράτος ο πρώτος αντιτρομοκρατικός νόμος, ενώ μερικά χρόνια αργότερα ψηφίζεται και ο δεύτερος. Με τον πρώτο τρομονόμο θεσπίζεται το άρθρο 187 του ποινικού κώδικα περί σύστασης  εγκληματικής οργάνωσης. Το άρθρο αυτό καθιερώνει την ύπαρξη εγκληματικής οργάνωσης για ορισμένα αδικήματα, με τον  πλέον αυθαίρετο τρόπο, αφού εξομοιώνει την συνέργεια με την ίδια την τέλεση της πράξης, επιφέροντας τις ίδιες ακριβώς κυρώσεις. Η προέκταση του 187, το περίφημο άρθρο 187 Α (τρομονόμος) στοχεύει στην αυστηρότερη ποινική μεταχείριση των  ανταρτών πόλης, ενώ χαρακτηρίζει ως τρομοκρατικές ενέργειες ακόμα και πλημμελήματα. Έτσι, ακόμη και κάθε  διαδηλωτής μπορεί να βρεθεί αντιμέτωπος με δίωξη για τρομοκρατία –κάθε διαδηλωτής είναι για το κράτος εν δυνάμει τρομοκράτης. Το άρθρο 187 Α παρέχει όλα τα νομικά ερείσματα για ακόμη αυστηρότερες ποινές, για ακόμη περισσότερη  καταστολή και διώξεις, για ακόμη μεγαλύτερο εκφοβισμό όσων αγωνίζονται. Παράλληλα διώκονται ο εγκωμιασμός πράξεων  που χαρακτηρίστηκαν τρομοκρατικές καθώς και στοχοποιούνται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο άτομα του στενού συγγενικού  και φιλικού περιβάλλοντος.
Διώξεις με βάση το DNA
Την τελευταία δεκαετία, η διαδικασία λήψης γενετικού υλικού (DNA) αναδεικνύεται σε συνήθη πρακτική από τα εργαστήρια της  αντιτρομοκρατικής κατά τη διάρκεια συλλήψεων. Το DNA είναι ένα αδιαμφισβήτητο αποδεικτικό στοιχείο στις δίκες που στήνει το  κράτος ακόμα και αν το γεννετικό υλικό προέρχεται από βίαιες και παράνομες αποσπάσεις, από λήψεις από κινητά αντικείμενα, από δειγμάτα που εμπεριέχουν μίγμα γενετικού υλικού άνω των δύο ατόμων, από αναλύσεις των  πραγματογνώμονων βιολόγων της αστυνομίας.

Καταστολή κοινωνικών αντιστάσεων βάση του κουκουλονόμου

Το 2009 η ανάγκη αποτελεσματικής αντιμετώπισης της άνθησης ενος ψηφιδωτού κοινωνικών αντιστάσεων και ριζοσπαστικών πρακτικών (συγκρουσιακές διαδηλώσεις, καταλήψεις στέγης, απαλλοτριώσεις προϊόντων από τα σουπερμάρκετ, σαμποτάζ σε  ακυρωτικά μηχανήματα, εμπρησμοί σε τράπεζες/εφορίες κ.α) μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη οδήγησε την κυβέρνηση στην αναδιοργάνωση του κατασταλτικού σχεδίου. Το Μάρτιο εκείνης της χρονιάς από τον τότε υπουργό δημόσιας τάξης  Μαρκογιαννάκη εισάγονται οι δολοφονικές μηχανοκίνητες ομάδες δέλτα ενώ λίγους μήνες αργότερα θεσπίζεται ο  κουκουλονόμος, στοχεύοντας εκείνα τα κοινωνικά κομμάτια που ριζοσπαστικοποιούνται και υιοθετούν αντιθεσμικές/επιθετικές μορφές δράσης.
Ειδικές συνθήκες κράτησης (Φυλακές Τύπου Γ)

Το ασφυκτικό κλίμα καταστολής που διαμορφώνεται, επεκτείνεται με τη θέσπιση των φυλακών υψίστης ασφαλείας και στους  κρατούμενους. Με το νόμο Δένδια και Αθανασίου για τις φυλακές υψίστης ασφαλείας, οι φυλακές χωρίζονται σε 3 κατηγορίες,  στις φυλακές τύπου Α που προορίζονται για όσους έχουν καταδικαστεί για οικονομικά εγκλήματα, στις φυλακές τύπου Β για όσους κατηγορούνται για κακουργήματα, χωρίς να αντιμετωπίζουν ισόβια κάθειρξη και στις φυλακές τύπου Γ για όσους  κατηγορούνται με τους παραπάνω “αντιτρομοκρατικούς” νόμους ή όσους κατηγορούνται για συμμέτοχή σε εγκληματική  οργάνωση ή όσους στασιάζουν μέσα στις φυλακές, για όσους το κράτος θεωρεί πιο “επικίνδυνους”. Οι φυλακές τύπου Γ είναι μια  φυλακή μέσα στη φυλακή με καταργήσεις αδειών, με περιορισμούς επισκεπτηρίων και προαυλισμών, με ένοπλη φύλαξη από ειδική ομάδα που υπάγεται στην αστυνομία, με επιβράβευση του χαφιεδισμού, που μπορεί να οδηγήσει ακόμη και σε  αποφυλάκιση, με στέρηση διαφόρωνδικαιωμάτων (μείωση ποινής μέσω μεροκάματων ή έκτιση του συνόλου της ποινής κλπ). Ουσιαστικά η δημιουργία τους στοχεύει στην εξόντωση των πολιτικών και των απείθαρχων κρατουμένων υιοθετόντας την  παράδοση αλλών ευρωπαικών κρατών (Λευκά κελιά Στάμχαϊμ, τα FIES στην Ισπανία) και φανέρωνει πλήρως τον εκδικητικό  χαρακτήρα της δικαιοσύνης και του σωφρονιστικού συστήματος.

Αντιστάσεις των έγκλειστων μεταναστών στα στρατόπεδα συγκέντρωσης

Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων έρχεται να συμπέσει με τις επαναλαμβανόμενες εξεγέρσεις των φυλακισμένων  μεταναστών μέσα στα στρατόπεδα συγκέντρωσης ανα την επικράτεια, με αφορμή τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης και τις  αυτοκτονίες συγκρατούμενων τους. Είτε φυλακές, είτε στρατόπεδα συγκέντρωσης, παραμένουν οι πιο βάρβαροι μηχανισμοί ελέγχου και διαχείρισης των εξαθλιωμένων κομματιών που γεννά το κράτος και οι διαχειριστές του.

 

Παρά τις κυβερνητικές εξαγγελίες και την γενικευμένη επιχείρηση κοινωνικής χειραγώγησης και ταξικής ειρήνευσης από τη νέα  κυβέρνηση του σύριζα, οι αγώνες των κολασμένων «εντός των τειχών» μας θυμίζουν ότι η ανάδειξη του εσωτερικού εχθρού στον  κόσμο του αγώνα, στα πλαίσια μιας στυγερής καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, είναι εδώ, βαθαίνει και επεκτείνεται μέσα  από την ανάδειξη μιας νεας εθνικής και δημοκρατικής ομαλότητας. Από τις πρώτες κιόλας μέρες της νέας διακυβέρνησης  είδαμε να επαναλαμβάνονται οι προφυλακίσεις συγγενών των πολιτικών κρατουμένων και οι εισβολές σε σπίτια συντρόφων και  συντροφισσών από την αντιτρομοκρατική. Παρά τις εξαγγελίες για κατάργηση των φυλακών τύπου Γ, δεν δρομολογήθηκε ούτε  η επιστροφή στον Κορυδαλλό, των πολιτικών κρατούμενων που μεταφέρθηκαν εκδικητικά τον Γενάρη στα κελιά του Δομοκού  παρά έσπευσαν να προφυλακίσουν εκεί έναν ακόμα κατηγορούμενο για την υπόθεση της ΣΠΦ.
Ο αγώνας των φυλακισμένων μας θυμίζει ότι η βαρβαρότητα δεν εξανθρωπίζεται… ανατρέπεται. Η αλληλεγγύη στους  φυλακισμένους αγωνιστές που διώκονται για την ανατρεπτική τους δράση είναι αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στη  κρατική καταστολή και την καπιταλιστική αναδιάρθρωση, του αγώνα για την καταστροφή του κράτους και του κεφαλαίου. Είναι  άρρηκτα συνδεδεμένη με τον συνολικότερο αγώνα για την ανατροπή και την κοινωνική επανάσταση, για την δημιουργία ενός  κόσμου ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΟ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΕΞΑΙΡΕΣΗΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας – sakana.espivblogs.net

αναρχική συλλογικότητα Απόπυρα στην Ηλιούπολη – apopyra.espivblogs.net
ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη (Μπραχάμι) – pikrodafni.squat.gr
Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη – namous.squat.gr
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού – paapty.squat.gr

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

 

 

Related Images:

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΛΕΗΛΑΤΟΥΝΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

ΕΞΟΝΤΩΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥΣ

Από τις 2 Μαρτίου δεκάδες αναρχικοί και κομμουνιστές πολιτικοί κρατούμενοι πραγματοποιούν απεργία πείνας ενάντια στο σύγχρονο καθεστώς εξαίρεσης και τη μονιμοποίηση του κράτους έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια. Αρκετοί απ’ αυτούς βρίσκονται ήδη στα νοσοκομεία με εξαιρετικά επιβαρυμένη την κατάσταση της υγείας τους. Σωρευτικά, τα αιτήματα των απεργών πείνας είναι:

1) Κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’, που επιδιώκουν την πλήρη απομόνωση των απείθαρχων και πολιτικών κρατούμενων και την ουσιαστική εξόντωσή τους

2) Κατάργηση των νόμων 187 (περί “εγκληματικής οργάνωσης”) και 187Α (περί “τρομοκρατικής οργάνωσης”), που δημιουργούν ένα ιδιότυπο καθεστώς εξαίρεσης, επιβάλλοντας ειδική δικαστική διαχείριση με σκοπό τη μεγιστοποίηση των ποινών των πολιτικών αντιπάλων του καθεστώτος. Οι ίδιοι νόμοι χρησιμοποιούνται για την καταστολή κοινωνικών αγώνων που ξεφεύγουν από το πλαίσιο της αστικής νομιμότητας (όπως π.χ. στις Σκουριές)

3) Κατάργηση του “Κουκουλονόμου”, ο οποίος ποινικοποιεί ακόμα και τα στοιχειώδη μέτρα αυτοπροστασίας των διαδηλωτών

4) Απελευθέρωση του Σάββα Ξηρού, που με ποσοστό αναπηρίας άνω του 90%, η εξουσία επί 13 χρόνια τώρα εξοντώνει μεθοδικά και εκδικητικά, μη επιτρέποντας ιατρική παρακολούθηση και νοσηλεία ανάλογη των βλαβών της υγείας του

5) Οριοθέτηση ζητημάτων για την επεξεργασία και χρήση του γενετικού υλικού (DNA), ως αποδεικτικού μέσου, το οποίο μέσα στις δικαστικές αίθουσες έχει χρησιμοποιηθεί σε αστυνομικές μεθοδεύσεις κι έχει οδηγήσει αγωνιστές στη φυλακή

6) Παύση της εκδικητικής ποινικοποίησης φιλικών και συγγενικών προσώπων και άμεση απελευθέρωση της μητέρας των Χ. και Γ. Τσάκαλου και της συζύγου του δεύτερου

Οι πολιτικοί κρατούμενοι είναι αιχμάλωτοι του πολέμου ενάντια στο κράτος και το κεφάλαιο και οι αγώνες τους εντός των τειχών είναι άρρηκτα συνδεδεμένοι με τους αγώνες που αναπτύσσονται σε όλο το κοινωνικό πεδίο. Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων δεν είναι ξεκομμένος από τους υπόλοιπους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες, ούτε αναπτύσσεται σε κενό πολιτικό έδαφος. Ακόμα περισσότερο στη σημερινή πρωτόγνωρη συνθήκη της αριστερής διαχείρισης της κοινωνικής λεηλασίας και ερημοποίησης, αυτός ο αγώνας έχει ένα ειδικό πολιτικό βάρος. Το βάρος της ρήξης και με τις τελευταίες αυταπάτες που δημιούργησε η επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στις πρόσφατες εκλογές. Από τη συμφωνία της 20ης Φλεβάρη στο eurogroup έγινε ακόμα πιο ξεκάθαρη η μνημονιακή στροφή της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Οι συνεχείς δηλώσεις υποταγής στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ στις Βρυξέλλες, πριν και μετά τις εκλογές, βρήκε την πλήρη εφαρμογή της με την ευθυγράμμιση της συγκυβέρνησης στις βασικές νεοφιλελεύθερες πολιτικές της τρόικας (ΕΕ- ΔΝΤ-ΕΚΤ), με την σχεδιαζόμενη υπογραφή ενός νέου μνημονίου, το οποίο μέσα στα πλαίσια της “δημιουργικής ασάφειας” βαφτίζεται από τον Βαρουφάκη “Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο με την Ευρώπη”. Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο είναι κάτι παραπάνω από σαφής ο ρόλος που έχει να επιτελέσει η νέα συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ: την εξυπηρέτηση του εγχώριου και διεθνούς κεφαλαίου, την παραπέρα υποτίμηση της εργασιακής δύναμης, το τσάκισμα των κοινωνικών και ταξικών αγώνων, την καταστολή κάθε έκφανσης αντίστασης και ανταρσίας απέναντι στη σύγχρονη βαρβαρότητα.

Ήταν, λοιπόν, νομοτέλεια αργά ή γρήγορα η συγκυβέρνηση να βρεθεί αντιμέτωπη με τον κόσμο του αγώνα και μάλιστα σε ένα πεδίο που θεωρητικά είναι “προνομιακό” για την παράδοση της ρεφορμιστικής αριστεράς: το πεδίο των “δικαιωμάτων”. Ξεκινώντας από τη θεαματική κωλοτούμπα στο ζήτημα της κατάργησης των στρατοπέδων συγκέντρωσης (υποτίθεται μέσα σε λίγες μέρες κατά δήλωση του Γ. Πανούση) και καταλήγοντας στον τρόπο αντιμετώπισης της απεργίας πείνας και των αγώνων που την πλαισίωσαν είναι φανερό πως η κατασταλτική πολιτική δεν είναι ζήτημα “καλών και αγαθών προθέσεων”. Μετά την αποπολιτικοποίηση και διαστρέβλωση των αιτημάτων των απεργών πείνας κι ενώ η κυβέρνηση διεξάγει έναν πόλεμο φθοράς εναντίον τους, επιδιώκοντας να φτάσουν στα φυσικά τους όρια, κατέθεσε ένα σχέδιο νόμου, το οποίο υπολείπεται από τις διαβεβαιώσεις που είχε δώσει στους απεργούς πείνας. Ακόμα και η πιο (κατ’ όνομα) προοδευτική κυβέρνηση είναι έτοιμη να δείξει τα δόντια της σε όσους δε σκύβουν το κεφάλι. Το μόνο σίγουρο, όμως, είναι πως κανένα καρότο και κανένα μαστίγιο δε θα σταματήσει τους αγώνες που αναπτύσσονται…

ΑΜΕΣΗ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΑΙΤΗΜΑΤΩΝ ΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΠΑΥΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΔΙΩΞΕΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

Η ΕΛΠΙΔΑ ΚΕΡΔΙΖΕΤΑΙ ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΚΑΙ ΣΤΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ- ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΠΟΡΕΙΑ ΤΡΙΤΗ 7 ΑΠΡΙΛΗ 6 μ.μ. ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

 

 

Κατάληψη Πρυτανείας

 

Related Images:

ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΑΠΟ http://sakana.espivblogs.net/

Related Images:

 

Related Images: