Category Archives: Προκυρήξεις

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΠΕΤΣΑΛΑ

Με πένθος βαρύ και τις καρδιές συντετριμμένες ανακοινώνουμε την απώλεια του αγαπημένου μας συντρόφου Γιάννη Πετσάλα, κατά κόσμον “Άραβα”. Ο Γιάννης, μας συντρόφευε από την γέννηση της συλλογικής μας ύπαρξης και ήταν ένας από τους ανθρώπους που το μακρινό 2005 μοιραστήκαμε την ίδια επιθυμία και το ίδιο όραμα για να αλλάξουμε ολοκληρωτικά τον κόσμο ξεκινώντας από τις γειτονιές μας.

Επίμονος, υπομονετικός, προσηλωμένος στο στόχο, πάντα με ένα βιβλίο στο χέρι, μελετούσε την αναρχική θεωρία και τα ιστορικά παραδείγματα των αγώνων για να διευρύνει τη συλλογική μας συνείδηση με τα πολύτιμα συμπεράσματα που προσφέρουν.

Με αδιάκοπη διάθεση για συζήτηση και πάντα έτοιμος για δράση, ζούσε τον διαρκή αγώνα για την αναρχία μέσα από όλες τις διαστάσεις του κοινωνικού πολέμου. Με πνεύμα ανήσυχο και με την ανιδιοτέλεια του ανθρώπου που αγαπά τη ζωή, ήταν πάντα εκεί για να προσφέρει και να μοιραστεί.

Και τι δε ζήσαμε μαζί όλα αυτά τα χρόνια και ποιο γεγονός να πρωτοθυμηθούμε, μια τεράστια πορεία γεμάτη ζωή. Αντισταθήκαμε, καταστρέψαμε, δημιουργήσαμε, γλεντήσαμε, νιώσαμε βαρύ τον πόνο της βίας και της καταστολής αλλά και την πλέρια χαρά της εξέγερσης. Ο Γιάννης υπήρξε ένα τεράστιο κεφάλαιο που έμεινε ανολοκλήρωτο, όμως όσα έγραψε και έκανε στα 38 του έτη σημάδεψαν τα μέρη που πάτησε και τους ανθρώπους που συνάντησε. Προσπαθούσε να ζει στον αγώνα και όχι να είναι ένα ακόμη κομμάτι της προσωπικής του ζωής, γι’ αυτό και αγωνιούσε για τους τρόπους που θα καταφέρουμε να φτιάξουμε “κοινότητες ζωής και αγώνα”.

Όλα αυτά τα χρόνια μαζί με τον Άραβα, καταφέραμε τελικά να αλλάξουμε λίγο τους τόπους και τους τρόπους που ζούμε, κάνοντας ένα ακόμη βήμα προς τον πολυπόθητο στόχο της Αναρχίας … και το απολαύσαμε!

Σηκώνουμε τις γροθιές μας στη μνήμη του. Το ραντεβού στα οδοφράγματα και τις κομμούνες του μέλλοντος ισχύει.

Η σκέψη μας και η έμπρακτη αλληλεγγύη μας δίπλα στη συντρόφισσά του Ε. και την κόρη του Δ.

 

Related Images:

ΑΝΑΛΗΨΗ ΕΥΘΥΝΗΣ

Το Σάββατο 26/2, μετά από δημόσιο κάλεσμα των συλλογικοτήτων μας, οργανώσαμε διαδήλωση μνήμης για τα 12 χρόνια από τη δολοφονία του αλβανού εργάτη Νικόλα Τόντι από τις σφαίρες μπάτσων στη γειτονιά της Ζωοδόχου Πηγής στον Βύρωνα. Φωνάξαμε συνθήματα όπως “Νικόλα Τόντι, 25 ετών, έπεσε από σφαίρες αστυνομικών”, “Ενάντια στη λήθη και την εξουσία, αγώνας για ζωή και ελευθερία” και “Εργατικά ατυχήματα και σφαίρες στο ψαχνό, τον πόλεμο τον ζούμε κάθε μέρα εδώ”.

Παρά την προκλητική παρουσία αστυνομικών δυνάμεων,  παρεμβήκαμε δημιουργικά στο σημείο της δολοφονίας ώστε καμία κρατική δολοφονία να μην ξεχαστεί και να μην μείνει αναπάντητη. Αποφασίσαμε ν’ αλλάξουμε τις ταμπέλες της οδού Ζωοδ.Πηγής και να μετονομάσουμε τον δρόμο σε Νικόλα Τόντι ενώ στο σημείο τοποθετήσαμε μια αναμνηστική πλακέτα σε ελληνική και αλβανική γλώσσα. Εμείς που κατοικούμε και εργαζόμαστε σ’ αυτές τις συνοικίες, διαμορφώνουμε την πόλη, τους χώρους και τους δρόμους της, σε τόπους που να αφηγούνται την δική μας ιστορία, την ιστορία των καταπιεσμένων, των νεκρών εργατών, των δολοφονημένων γυναικών, των εκτελεσμένων νεολαίων, κρατώντας την ανταγωνιστική μνήμη των “από κάτω” ζωντανή. Και προτιμούμε οι δρόμοι να έχουν τέτοια ονόματα παρά ονόματα βασιλιάδων, πρωθυπουργών και δικτατόρων, αρχιεπισκόπων και στρατοκρατών συμβολίζοντας την αιώνια εξουσία τους πάνω στις ζωές μας.

Μέσα στο περιβάλλον του γενικευμένου κοινωνικού κατακερματισμού, γνωρίζαμε από πριν ότι κάποιοι-ες θα χαρακτήριζαν την παρέμβασή μας “προκλητική”, “αντιδημοκρατική” ή ακόμα και “παράνομη”. Παρόλα αυτά, αποφασίσαμε να μείνουμε στην ουσία των πραγμάτων και να υπερασπιστούμε την μνήμη των “από κάτω” αυτής της κοινωνίας ενάντια στη λήθη που επιβάλλει ο μονόλογος και η βία των κρατικών μηχανισμών. Επιλέξαμε να κάνουμε μια μικρή αλλαγή επιθυμώντας να προτείνουμε μια πολύ μεγαλύτερη: την ανατροπή των ίδιων των κοινωνικών συνθηκών μέσα στις οποίες απλά επιβιώνουμε ή και εξοντωνόμαστε από τον πολιτισμό της εκμετάλλευσης, του ρατσισμού, της πατριαρχίας.

Το αποτέλεσμα της παρέμβασής μας αλλά και αυτή η “μεγάλη αλλαγή” δεν μπορεί να περιοριστεί στις δικές μας δυνάμεις. Προϋποθέτει την φροντίδα και την εγρήγορση των κατοίκων της περιοχής, την δημιουργία σχέσεων αλληλεγγύης και κοινότητας μέσα στις γειτονιές μας, την συλλογική διεκδίκηση δικαιοσύνης και ελευθερίας για όλους και όλες. Γι’ αυτό και καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας να υπερασπιστούν έμπρακτα τα κεκτημένα της παρέμβασης αυτής αλλά και συνολικότερα ό,τι κερδίζεται μέσα από τους κοινωνικούς αγώνες και τις διεκδικήσεις μας, βασισμένοι-ες στις δικές μας πλάτες.

ΝΑ ΜΕΤΟΝΟΜΑΣΤΕΙ Η ΟΔΟΣ ΖΩΟΔ. ΠΗΓΗΣ ΣΕ ΟΔΟ ΝΙΚΟΛΑ ΤΟΝΤΙ

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Συνέλευση Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου/Κατάληψη Κ14

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

Κείμενο

Αφίσα

Related Images:

12 vjet nga vrasja e Nikolla Todi

Asnjë vrasje shtetërore nuk do të harrohet,  nuk do të mbetet pa përgjigje 25 vjeçari shqiptar, emigranti Nikolla Todi bie i vdekur me 9 plumba të ngulur në trup pas operacionit të policisë në rrugën Zodohu Pigis në Virona. 22 ekzekutues të policisë greke (EL.AS.) bëjnë aksion në zonë të banuar në ndjekje të 3 hajdutëve banke dhe Nikolla u gjend rastësisht në rrugën e tyre duke dalë nga puna e tij. Armëmbajtësit e forcave speciale (DIAS) të shtyrë nga qëllime raciste, e marrin për hajdut për shkak të prejardhjes së tij shqiptare, dhe pas breshëri plumbash Nikolla, punëtor dhe baba 2 fëmijësh, bie i vdekur.

Ministri Hrisohoidis e gjykon aksionin të suksesshëm dhe uron vrasësit për arrestimin e hajdutëve. Rufianët e Mediave marrin përsipër shpëlarjen e emrit të organeve të rendit (EL.AS). Mburrin dhe përgëzojnë nëpër panelet televizive arrestimin e vrasësve dhe flasin për ndjenjën e sigurisë që “ndjeu sërish lagjia”. Vrasja e Todit karakterizohet humbje kolaterale

Kalendari atë ditë shënonte 16 Shkurt 2010 “9 plumba mbi Continue reading 12 vjet nga vrasja e Nikolla Todi

Related Images:

12 χρονια μετα την δολοφονια του Νικολα Τοντι

Ο 25χρονος Αλβανός μετανάστης Νικόλα Τόντι πέφτει νεκρός με 9 σφαίρες καρφωμένες στο σώμα του μετά από αστυνομική επιχείρηση στην οδό Ζωοδόχου πηγής στο Βύρωνα. 22 εκτελεστές της ΕΛ.ΑΣ επεμβαίνουν σε πυκνοκατοικημένη περιοχή κυνηγώντας 3 ληστές τραπεζών και ο Νικόλα βρίσκεται τυχαία στο δρόμο τους βγαίνοντας από τον χώρο εργασίας του. Οι πιστολέρο των ΔΙΑΣ κινούμενοι με ρατσιστικά κίνητρα τον περνάνε για ύποπτο λόγω της αλβανικής καταγωγής του, και μετά από καταιγισμό πυροβολισμών ο Νικόλα, εργάτης και πατέρας 2 παιδιών, πέφτει νεκρός.

Ο υπουργός Χρυσοχοϊδης κρίνει την επιχείρηση απόλυτα επιτυχημένη και συγχαίρει τους δολοφόνους για τη σύλληψη των ληστών. Οι ρουφιάνοι των ΜΜΕ αναλαμβάνουν το έργο της αποκατάστασης του ονόματος της ΕΛΑΣ. Πανηγυρίζουν στα τηλεοπτικά πάνελ για τη σύλληψη των ληστών και για το αίσθημα ασφάλειας που “ξανάνιωσε η γειτονιά”. Η δολοφονία του Τόντι χαρακτηρίζεται παράπλευρη απώλεια.

Το ημερολόγιο εκείνη την ημέρα έγραφε 16 Φλεβάρη 2010. “9 Continue reading 12 χρονια μετα την δολοφονια του Νικολα Τοντι

Related Images:

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ

Εδώ και 2 χρόνια, οι δημόσιοι χώροι, πάρκα και πλατείες, μετατράπηκαν σε αποστειρωμένες ζώνες από την αστυνομοκρατία και τα περίφημα πρωτόκολλα υγείας του κράτους. Εκεί που η δραστηριοποίηση του ανθρώπου, τον καθιστά κοινωνικό και πολιτικό ον, εκεί που ικανοποιούμε τις ανάγκες μας για συναναστροφή και επικοινωνία, εκεί ακριβώς στρατοπέδευσε ο φόβος παρέα με την αστυνομία, ορθώθηκαν φραγμοί, μπήκαν λουκέτα και πρόστιμα. Και ενώ το κράτος επιχειρούσε να ελέγξει πλήρως την κοινωνική ζωή, ιεραρχούσε τις βασικές μας ανάγκες σε 6 κουτάκια επιβάλλοντας τον καταστροφικό εκβιασμό του “δουλειά-κατανάλωση-εγκλεισμός”.

Η παρουσία μας σε πλατείες/πάρκα βαφτίστηκε υγειονομικός κίνδυνος και όλοι-ες μας δυνάμει φορείς μόλυνσης. Η ζωή μας μετατράπηκε σε μια ναρκοθετημένη ζώνη με διαρκείς εντολές προς εμπέδωση στις κινήσεις, τις προτιμήσεις, τα μυαλά μας. Οι “συνηθισμένοι” ανθρώπινοι στόχοι της ΕΛ.ΑΣ (μετανάστες-με ή χωρίς χαρτιά-, εκδιδόμενες γυναίκες, νέοι με ‘‘αποκλίνουσα” συμπεριφορά/εμφάνιση, διαδηλωτές) γενικεύτηκαν και η καθολική καταστολή στόχευσε όσους διασκέδασαν, πολιτικοποιήθηκαν ή απλά αξιοποίησαν πάρκα και πλατείες ως αντίδοτο στον ασφυκτικό εγκλεισμό. Η ανάδυση μιας κοινωνίας-υγειονομικό στρατόπεδο όπου οι δημόσιοι χώροι έπρεπε να περιφραχθούν ως τόποι-λοιμοκαθαρτήρια, μετέτρεψε την απειθαρχία μας σε απειλή για την δημόσια υγεία-ασφάλεια.

Μήνες μετά την αστυνομική επιχείρηση “Καθαρές Πλατείες” στις γειτονιές (Αγ.Παρασκευή, Κυψέλη, Παγκράτι) και την προπαγάνδα περί κορονοπάρτι, συμπεραίνουμε ότι η υγειονομική εκστρατεία φόβου είναι ένα ακόμη όχημα για να καταστεί ο δημόσιος χώρος προσβάσιμος μόνο προς οικονομική εκμετάλλευση. Αίροντας την δυνατότητα καθολικής οικειοποίησης των δημόσιων χώρων από την κοινωνία, διαμορφώνεται συγκεκριμένο πλαίσιο αποδεκτών ή μη κοινωνικών συμπεριφορών σ’αυτούς ενώ οι κυρίαρχες εξουσίες οργανώνουν την επικείμενη κατάληψη των δημόσιων χώρων από τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Στις ανατολικές συνοικίες αποδείχτηκε περίτρανα ότι η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων είναι άκρως θεραπευτική για την σωματική/ψυχολογική υγεία μας αλλά και χρήσιμη για την αμφισβήτηση της κρατικής διαχείρισης της ζωής μας. Σκοπευτήριο, Πανεπιστημιούπολη, άλσος Παγκρατίου, Υμηττός, πάρκα του Βύρωνα: ήταν χώροι που αναπνεύσαμε και περπατήσαμε ελεύθερα αλλά μετατράπηκαν και σε τόπους κοινωνικής αμφισβήτησης και κέντρα της δημόσιας ζωής. Εκεί κοινωνικοποιηθήκαμε άφοβα και τα παιδιά συνέχισαν να παίζουν ανέμελα, εκεί ξαναβρήκαμε τους χαμένους τηλε-συναδέλφους μας, εκεί στήθηκαν ξανά οι πρώτες κουβέντες, συνελεύσεις, διαδηλώσεις, δομές αλληλοβοήθειας. Εκεί κατέρρευσαν τα ψέμματα των ΜΜΕ, οι απειλές των ειδικών, ο τρόμος των διαγγελμάτων, μετατρέποντας αναπόφευκτα τουςδημόσιους χώρους σε πεδία κοινωνικό-πολιτικής σύγκρουσης.

Η σύγκρουση αυτή έχει συνέχεια. Το δόγμα “νόμος και τάξη” είναι η συνέχεια του κρατικού πολέμου ενάντια στις ταξικές μας ανάγκες και απορρέει από τις διαχρονικές επιδιώξεις των δημοτικών αρχών για την παράδοση του δημόσιου χώρου στα χέρια της οικονομικής κερδοσκοπίας. Το νέο μεγάλο project είναι η επιχειρούμενη ανάπλαση του Σκοπευτηρίου εν μέσω συνολικής αναδιάρθρωσης της γειτονιάς της Καισαριανής. Ο “φέρελπις” δήμαρχος Βοσκόπουλος αξιοποιώντας 40 εκ. ευρώ δημοσίου χρήματος, μετατρέπει την διδακτορική του διατριβή σε πρόταση ανάπλασης του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. Πεζοδρομήσεις που συνδέουν την πλατεία με το Σκοπευτήριο, μουσειοποίηση των κτιριακών υποδομών του Σκοπευτηρίου, εγκατάσταση καμερών επιτήρησης και δημιουργία εισόδων ελεγχόμενης πρόσβασης βρίσκονται στον πυρήνα του σχεδίου που πρόσφατα ενέκρινε το δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Το σχέδιο κοινωνικής αποδοχής του σχεδίου, μπήκε σε εφαρμογή ήδη εν μέσω καραντίνας όπου η μαζική οικειοποίηση του Σκοπευτηρίου από περίοικους στιγματίστηκε από τoν Δήμο ως υγειονομικά επικίνδυνη ενώ η προπαγάνδα τους αξιοποίησε συμπεριφορές που δεν σεβάστηκαν την φυσιογνωμία και ζωή του χώρου ώστε να πλασαριστεί το δημοτικό σχέδιο ανάπλασης (μαζί με την αστυνομική κατοχή της γειτονιάς) ως η μόνη
δυνατή λύση.

Πρόσφατα, ο δήμαρχος Χ.Βοσκόπουλος, κρυμμένος πίσω από την ΕΛ.ΑΣ, συμφώνησε στην αστυνομική απαγόρευση 2 πολιτιστικών/πολιτικών εκδηλώσεων στο Σκοπευτήριο (14&20/6) με πρόσχημα την όχληση των περίοικων από τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις των οργανωτών. Μ’ αυτό το πρόσχημα, ακόμα και σήμερα στρατοπεδεύει εντός και πέριξ του Σκοπευτήριου ένας ολόκληρος αστυνομικός στρατός κατοχής που κάνει επίδειξη δύναμης στην τοπική κοινωνία και προβαίνει σε 24ωρους ελέγχους ενώ ουσιαστικά καταλύει τον ελεύθερο και δημόσιο χαρακτήρα αλλά και την βαθιά αντιφασιστική φυσιογνωμία του τόπου. Η προωθούμενη ανάπλαση και η αστυνομική κατοχή από τα σύγχρονα τάγματα ασφαλείας του υπ. ΠΡΟ.ΠΟ. εκθέτουν τους εμπνευστές τους όχι μόνο απέναντι στις πραγματικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας αλλά και απέναντι στην παγκόσμια ιστορική ακτινοβολία του Σκοπευτηρίου ως χώρου μνήμης και αντίστασης. Και αναπόφευκτα θα αναμετρηθούν και με τις δύο.

Την ίδια τακτική ακολούθησε η συμμαχία κράτους-δημοτικών αρχών-ΕΛ.ΑΣ στους λόφους του Στρέφη και Φιλοπάππου, στο Πεδίο Άρεως και στα πανεπιστημιακά προαύλια (ΑΣΟΕΕ, Πολυτεχνείο, Νομική). Πρώτα κατέστειλε, με ή χωρίς πρόσχημα, δεκάδες αυτοοργανωμένες πολιτιστικές-πολιτικές πρωτοβουλίες έκφρασης ή και υλικής στήριξης και αλληλεγγύης (φυλακισμένους,άστεγους, πλημμυροπαθείς, μετανάστες). Μετά, συνέχισε να προωθεί “ανενόχλητη” τα ευρύτερα κερδοσκοπικά και κατασταλτικά σχέδια πάνω στις γειτονιές και τους δημόσιους χώρους της πόλης: ο Μπακογιάννης παραχωρεί την διαχείριση των λόφων Στρέφη και Φιλοπάππου σε ιδιωτικές εταιρείες, η τουριστικοποίηση των Εξαρχείων και του Κουκακίου προωθεί τον εξανδραποδισμό των κατοίκων τους, και η αστυνόμευση των ΑΕΙ επιβάλει την πειθάρχηση της νεολαίας.

Η συρρίκνωση των δημόσιων χώρων δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ασφυξίας μέσα στον μητροπολιτικό ιστό όπως ακριβώς
και η απομόνωση της ζωής και των σχέσεων μας πίσω από οθόνες, καθρέφτες, άγχη και εμπορεύματα. Αναθέτουμε τις ζωές μας σε διαχειριστές που αποδεικνύονται δυνάστες και αδιαφορούμε για τους δημόσιους χώρους αναθέτοντας την τύχη τους στους δήθεν προστάτες τους. Η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και με τους χώρους που ζούμε, μας καθιστά ευάλωτους στα σχέδια των τοπικών εξουσιών, των επενδυτών, του αστυνομικού κράτους. Πάνω στην απόσταση των κοινωνικών σχέσεων, εξαπλώνονται τα τραπεζοκαθίσματα, δυναμώνουν οι μεγαφωνικές εγκαταστάσεις των συναυλιών και των κομματικών ομιλιών, οι αγώνες μπαίνουν στα μουσεία, οι αστυνομικοί έλεγχοι ρυθμίζουν την ζωή μας. Έτσι, γινόμαστε απλοί χρήστες των δημόσιων χώρων υποβιβάζοντας την αναψυχή, τις αναμνήσεις, το οξυγόνο και τις ελευθερίες που μας
προσφέρει πχ.το Σκοπευτήριο σε απλή αξία χρήσης που ίσως κάποτε απαιτηθεί αντίτιμο ή και έλεγχος για να τα έχουμε. Από την πλευρά μας, θεωρούμε ότι οι κάτοικοι και οι θαμώνες του Σκοπευτηρίου (και οποιουδήποτε άλλου δημόσιου χώρου)
μπορούν και πρέπει να γίνουν οι ίδιοι αρχιτέκτονες και καθαριστές του χώρου παίρνοντας τη ζωή, τη φυσιογνωμία και την προστασία του χώρου από κάθε λογής αποκομμένη διαχειριστική αρχή.

Οι δημόσιοι χώροι ήταν και παραμένουν κοινωνικά χρήσιμοι και ζωτικής σημασίας για τις γειτονιές μας. Αποτελούν πεδία ελεύθερης συνύπαρξης και παιχνιδιού, συλλογικής συνάντησης και πολιτικών ζυμώσεων και το μόνο που δεν χωρά σ ́αυτούς είναι οι ρατσιστικές διακρίσεις, οι σεξιστικές λογικές, κάθε λογής εξουσιαστική συμπεριφορά. Τους υπερασπιζόμαστε γιατί είναι τόποι συνάντησης και έκφρασης των κοινωνικών αντιστάσεων και της διαρκούς ανάγκης για ελευθερία απέναντι στην καταπίεση. Και είναι ανάγκη να αυτοοργανωθούμε ώστε να τους καταστήσουμε όχι μόνο δημόσιους αλλά και ελεύθερους. Αφήνοντας πίσω την λογική της ανάθεσης σε δημοτικές αρχές, να συνεργαστούμε , να αυτενεργήσουμε και να τους επανοηματοδοτήσουμε με εκδηλώσεις και δράσεις, σεβόμενοι τη ιστορική και φυσική τους φυσιογνωμία. Καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας να περιφρουρήσουμε συλλογικά την ελεύθερη οικειοποίηση του χώρου του Σκοπευτηρίου. Μέσα από κοινότητες ζωής και αγώνα σε κάθε γειτονιά, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας: από την συλλογική υπεράσπιση και αυτοδιαχείριση των δημόσιων χώρων στην γενικευμένη αυτοδιεύθυνση των γειτονιών μας και της ζωής μας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Related Images:

Με αφορμη τα γεγονοτα της Νεας Σμυρνης

“ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΣΠΕΡΝΕΙ ΔΑΚΡΥΑ ΚΑΙ ΤΡΟΜΟ, ΘΕΡΙΖΕΙ ΤΗΝ ΑΥΓΗ ΘΑΝΑΤΙΚΟ…”

Την Τρίτη 9/3, 20.000 διαδηλωτές, από όλες τις γειτονιές της Αθήνας, πλημμύρισαν τους δρόμους της ιστορικής γειτονιάς της Νέας Σμύρνης και έδωσαν την πιο εκκωφαντική απάντηση ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα. Οι 20.000 άνθρωποι που εξεγέρθηκαν στα στενά της Νέας Σμύρνης, αρνήθηκαν μαζικά, έμπρακτα και επιθετικά να νομιμοποιήσουν τον ολοκληρωτισμό του αστυνομικού-υγειονομικού κράτους και την μετατροπή της κοινωνίας σε ένα πειθαρχημένο υγειονομικό στρατόπεδο. Η διαδήλωση της 9/3 στη Νέα Σμύρνη αποτελεί μια μικρή πρόγευση για τις εκρήξεις του κοινωνικού ηφαιστείου που σιγοβράζει μετά από 1 χρόνο μαζικού εγκλεισμού, γενικευμένων απαγορεύσεων και θανατοπολιτικής διαχείρισης της πανδημίας. Την ώρα που το κράτος επιχειρεί να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου και να καταπνίξει κάθε φωνή  αμφισβήτησης και αντίστασης, το σύνθημα “Αστυνομία παντού, δικαιοσύνη πουθενά” θα συνεχίσει να οπλίζει τις συνειδήσεις και τις πράξεις χιλιάδων σε κάθε γωνιά του ελλαδικού χώρου, και όχι μόνο. Ο πλανήτης ολόκληρος συνεχίζει να φωτίζεται από την φλόγα των κοινωνικών εξεγέρσεων και ταραχών σε κάθε του γωνιά: Ινδία, Τουρκία, Μεγ.Βρετανία, Γαλλία, ΗΠΑ…

ΚΑΜΙΑ ΕΝΟΤΗΤΑ, ΚΑΜΙΑ ΟΜΟΨΥΧΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΓΔΑΡΤΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ

Τόσες χιλιάδες προσλήψεις μπάτσων, τόσα εκατ.ευρώ για αστυνομικά οχήματα/αύρες/δακρυγόνα, τόσοι ξυλοδαρμοί και συλλήψεις, τόσα χουντικά διατάγματα και απαγορεύσεις διαδηλώσεων, τόση καλοπληρωμένη προπαγάνδα των ρουφιάνων-δημοσιογράφων κι ακόμα τρέμουν την οργή της χειμαζόμενης κοινωνίας. Οι γνωστές “δημοκρατικές” καταδίκες της “βίας απ ‘όπου κι αν προέρχεται”, η κουραστική προβοκατορολογία και τα διαπιστευτήρια νομιμότητας της ξεφτιλισμένης αριστεράς δεν μπορούν να συγκρατήσουν το θυμό και την αγανάκτηση που παίρνει μορφή στους δρόμους.

Μα ποιός μπορεί να δηλώνει ακόμα πίστη στη δημοκρατία που εδώ και ένα χρόνο βρίσκεται σε “διαρκή αναστολή” εν μέσω καθεστώτος έκτακτης ανάγκης; Ποιός μπορεί να κρατά ίσες αποστάσεις απέναντι σε ένα κράτος-δολοφόνο που διατάσσει την εξόντωση απεργού πείνας, σε ένα κράτος-κακοποιητή που συγκαλύπτει βιαστές και παιδόφιλους, σε ένα κράτος-εγκληματία που είναι διαχρονικά υπεύθυνο για εκατόμβες νεκρών σε εργοτάξια, σύνορα, φυλακές και νοσοκομεία; Ποιός μπορεί ακόμη να πιστεύει ότι τα κράτη φροντίζουν για την υγεία μας, όταν μετά από ένα χρόνο covid-19 τα νοσοκομεία ξεχειλίζουν, οι υγειονομικοί εργαζόμενοι έχουν εξαντληθεί, τα χειρουργεία έχουν καταργηθεί και η πρόσβαση στις δομές υγείας έχει γίνει ακόμα πιο δύσκολη; Ο ταξικός διχασμός των εκμεταλλευομένων αυτής της κοινωνίας με τους πλούσιους, τους επιχειρηματίες, τα αφεντικά, την πολιτική-οικονομική ελίτ της χώρας αποτελεί τη μόνη ασφαλή και αξιοπρεπή οδό επιβίωσης μας. Όσα διαγγέλματα ενότητας κι αν κάνουν, όσες φιέστες ομοψυχίας κι αν οργανώσουν, να οξύνουμε τον κοινωνικό-ταξικό πόλεμο. Για τα συλλογικά μας συμφέροντα, για τις ίδιες τις ζωές μας!

Ο ΦΟΒΟΣ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ!

ΚΑΘΕ ΧΕΙΡΟΝΟΜΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΜΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ!

Από τις μαζικές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις από αγωνιζόμενους-ες φοιτητές-τριες ως τις διαδηλώσεις αλληλεγγύης στον αγωνιστή Δ.Κουφοντίνα, από τις πολύμορφες επιθέσεις σε κομματικά γραφεία/τράπεζες/εφορίες/αστυνομικά τμήματα ως την μαζική επανοικειοποίηση των δημοσίων χώρων και την οργανωμένη ανυπακοή ενάντια σε ελέγχους και πρόστιμα, ο φόβος πρέπει να αλλάξει στρατόπεδο. Ήδη η ορμή της ολιγόωρης σύγκρουσης στη Νέα Σμύρνη έδωσε τις απαραίτητες αναπνοές σε όλον τον ελλαδικό χώρο αφού τα κρατικά επιτελεία αναγκάστηκαν να μαζέψουν όπως-όπως τις αστυνομικές δυνάμεις κατοχής και να μηδενίσουν τα μπλόκα και τα τιμωρητικά πρόστιμα. Δε μένει παρά να οργανώσουμε τη γενίκευση της σύγκρουσης ώστε να πάρουμε όλα πίσω! Οι γειτονιές των πόλεων αποδεικνύονται εύφορα εδάφη για να αναπτυχθούν μαζικές αντιστάσεις και σημεία του ορίζοντα για τις εξεγέρσεις που έρχονται. Οι κοινότητες και οι τάξεις των καταπιεσμένων βρίσκουν στις γειτονιές το ανθρώπινο μέτρο της καθημερινότητας, της συνύπαρξης, της αλληλεγγύης και της συντροφικότητας ώστε να σχηματίσουν μαχητικές κοινότητες απέναντι στις επιθέσεις που δέχονται από τη βία και την αδικία του κράτους και του κεφαλαίου. Στις γειτονιές, κανείς και καμία δεν μένει μόνος-η. Όλοι-ες στέκονται δίπλα ο ένας στην άλλη. Είναι το μάθημα που πρέπει να κρατήσουμε από την πλατεία της Νέας Σμύρνης και ν’ αποτελέσει οδηγό μας ενάντια στην κρατική τρομοκρατία. Και οδηγό για το προς τα που πρέπει να ξεχειλίσει η οργή και η αγανάκτησή μας. Ως εδώ!

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΤΩΝ ΛΑΩΝ, ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΠΡΟΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΤΗΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ ΣΤΙΣ 9/3

Related Images:

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΑ ΛΟΥΚΕΤΑ, ΤΑ ΩΡΑΡΙΑ, ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕΙΣ

To πρωί του  Σαββάτου 20/2/2021 βρεθήκαμε σε παιδικές χαρές σε πλατείες και σε πάρκα των γειτονιών μας (πλατεία Πλυτά, πάρκο Πετρου & Παύλου, πλατεία Τσιρακοπούλου) οπού είχε αποκλειστεί η πρόσβαση στους κατοίκους, με σκοπό να τα ξανακάνουμε προσβάσιμα ώστε ο κόσμος να μπορεί να συνευρίσκεται όπου και όπως θέλει

Ευχάριστη έκπληξη σε κάποιες περιπτώσεις που οι κάτοικοι είχαν πάρει ήδη τη πρωτοβουλία και είχαν απελευθερώσει μόνοι τους τους χώρους αυτούς.

Το κείμενο που μοιραζόταν στη παρέμβαση,

και η αφίσα που κολλιέται στις γειτονιές για τους αποκλεισμένους δημόσιους χώρους,

Και μερικές εικόνες από τις παρεμβάσεις:

Related Images: