Αναδημοσίευση από:  https://athens.indymedia.org/post/1531582/

Τα ξημερώματα της Δευτέρας, μαθητές και μαθήτριες που οργάνωναν την κατάληψη των σχολείων δέχτηκαν τρομοκρατική επίθεση από μπάτσους που τους απείλησαν με όπλα ενώ υπήρξαν και 3 πυροβολισμοί προς το μέρος τους…

Τα γεγονότα συνέβησαν στο ΕΠΑΛ Καισαριανής τα ξημερώματα της Δευτέρας και μόλις σήμερα το πρωί καταλήφθηκαν όλα τα λύκεια της πόλης (1ο – 2ο ΓΕΛ και ΕΠΑΛ).Εξω από το ΕΠΑΛ υπήρχαν δεκάδες αλληλέγγυοι από τη γειτονιά που ενημερώθηκαν για τα γεγονότα μόλις το προηγούμενο απόγευμα. Οι μαθητές και οι μαθήτριες πέρα από την τρομοκρατία της αστυνομίας, είχαν και έχουν να αντιμετωπίσουν και την καχυποψία καθηγητών και γονιών. Οι μαθητές προχώρησαν σε μεταξύ τους ενημέρωσαν και επικύρωσαν μαζικά την κατάληψη.

Παρακάτω, το κείμενο που είχαν χειρόγραφα αναρτήσει έξω από τα σχολεία

“Είμαστε μαθητές του 1ου και του 2ου ΓΕΛ και του ΕΠΑΛ Καισαριανής και αποφασίσαμε να κάνουμε κατάληψη στα σχολεία μας ως αντίδραση: 1) στις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων καθηγητών μας, 2)στις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, 3) στην υπερβολική αυστηρότητα για την πρωινή προσέλευση στις τάξεις, 4) στα κάγκελα που τα τελευταία χρόνια μας διαχωρίζουν σαν φυλακισμένους, 5) στα λύκεια που ακόμη στοιβαζόμαστε ενώ δεν χτίζονται αξιοπρέπεις χώρους διδασκαλίας, 6)στις πληρωμές βιβλίων από τις τσέπες μας.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας 22/9, λοιπόν, ήρθαμε να κλείσουμε τα σχολεία μας.Εκείνη τη στιγμή κατέφθασαν αστυνομικές δυνάμεις (3 περιπολικά) από το Α.Τ.Καισαριανής με σκοπό να μας καταστείλλουν. Χωρίς να δεχτούν απειλές ή επίθεση, ο ένας από αυτούς πυροβόλησε 3 φορές προς το μέρος των συμμαθητών μας, που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Οι υπόλοιποι εισέβαλλαν στο προαύλιο του ΕΠΑΛ και σημαδεύοντας τα κεφάλια των υπόλοιπων από εμάς, εξαπέλυαν βρισιές και απειλές. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, μεταφερθήκαμε δεμένοι με χειροπέδες στο Α.Τ.Καισαριανής. Δίχως να μας αναλύουν τα αίτια κράτησης, έλαβαν τα προσωπικά μας στοιχεία και μας άφησαν στα κρατητήρια του τμήματος μέχρι τις πρωινές ώρες.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ

ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΓΡΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ

Related Images:

Πέμπτη 18/9 2014: Στους κεντρικούς δρόμους του Κερατσινίου πραγματοποιείται μαχητική αντιφασιστική πορεία στη μνήμη του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Το πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου διαδηλώνει με παλμό και έντονη δυναμική που προσλαμβάνει και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Τα ένστολα καθάρματα του κράτους απαντούν με ρίψη χημικών και ξυλοδαρμούς, ενώ προχωρούν και σε μαζικές προσαγωγές διαδηλωτών , εκ των οποίων 64 μετατρέπονται σε συλλήψεις. 3 μάλιστα εκ των συλληφθέντων βαρύνονται με κακουργήματα.

Δεν πρόκειται για γεγονότα που προκαλούν πλέον οποιαδήποτε έκπληξη. Το κατασταλτικό μένος του κράτους έχει καταστήσει εδώ και καιρό έκδηλη την παρουσία του, συμπληρώνοντας το σκηνικό του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Όπου δεν φτάνει το μαχαίρι του φασίστα, φτάνει το γκλόμπ του μπάτσου. Αμελητέα η διαφορά, αφού και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για πειθήνια τσιράκια και εντολοδόχους ενός σαθρού συστήματος. Ενός συστήματος που αμέσως μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα βάλθηκε να ενδυθεί το αντιφασιστικό του προσωπείο, κλείνοντας στη φυλακή τα στελέχη της Χ.Α, «ξεκαθαρίζοντας» δήθεν μια για πάντα τη θέση του απέναντι στο φασισμό.

Δε τρέφουμε καμία αυταπάτη περί συστημικής διαχείρισης του φασιστικού φαινομένου. Τα στρατόπεδα συγκεντρωσης μεταναστών, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας , τα Φαρμακονήσια και οι κάθε λογής Μανωλάδες βρωμάνε φασισμό, που καμία δίωξη χρυσαυγιτών, κανένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, καμία έκκληση για κοινωνική ομαλότητα δεν μπορεί να καλύψει. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο αντιφασιστικός αγώνας δίνεται στους δρόμους , μέσα στην ίδια μας την καθημερινότητα , στις γειτονιές που ζούμε και δρούμε από κοινού. Είναι ένας αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση, την αδικία και την υποταγή. Είναι ένας αγώνας συνολικός και επαναστατικός. Ένας αγώνας που κραυγάζει ελευθερία. Και οι σύντροφοι στα κρατητήρια το γνωρίζουν καλά αυτό…

ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 18/9 ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ

ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ/ΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πρωτοβουλία αναρχικών – αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού.

Related Images:

αυτοί που ευθύνονται για το ότι ο πόλεμος

ενάντια στο φασισμό είναι τόσο μακροχρόνιος

είναι αυτοί που κατά καιρούς προσέφεραν ειρήνη

στο κράτος και τον καπιταλισμό

Η δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τη χρυσαυγίτικη συμμορία με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ στις 18 Σεπτέμβρη 2014 (5 μέρες μετά την δολοφονική επίθεση ενάντια σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ στο Πέραμα), σηματοδοτεί την κορύφωση της φασιστικής επιθετικότητας που στοχεύει ξεκάθαρα στην εξόντωση όσων ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντί της. Σε πρώτο χρόνο, φοβούμενοι τις γενικευμένες αναταραχές που θα μπορούσαν πάρουν ανεξέλεγκτη μορφή, σύσσωμοι οι κρατικοί και μιντιακοί μηχανισμοί σπεύδουν να εγκαινιάσουν την επιχείρηση του κρατικού και θεσμικού αντιναζισμού . Με τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για την «εγκληματική φύση» της οργάνωσης και τις συλλήψεις μελών και ηγετικών στελεχών της Χ.Α., το καθεστώς επιχειρεί να προλάβει την έκφραση της κοινωνικής οργής και να αποδυναμώσει επικοινωνιακά και οργανωτικά τον βασικότερο εκφραστή της ίδιας της ακροδεξιάς του ατζέντας, αφήνοντας ουσιαστικά ανέγγιχτο τον πολιτικό της ρόλο. Το καλοστημένο θέατρο με πρωταγωνιστή το κράτος-αντιφασίστα, που φρενάρει προσωρινά τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. επιδιώκει να αντιστρέψει το μέχρι πρότινος ανοιχτό ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Ουσιαστικά, η ανάδειξη της Χ.Α ως πολιτικού άκρου και εγκληματικής οργάνωσης, βγάζει λάδι την επίσημη ακροδεξιά ατζέντα του ελληνικού κράτους που φιλοδοξεί να παρουσιάσει τις κατά συρροή επιστρατεύσεις απεργών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την επιχείρηση Ξένιος Ζευς, το φακέλωμα τοξικοεξαρτημένων και την διαπόμπευση των οροθετικώνγυναικών ως τα πλέον δημοκρατικά αυτονόητα. Παράλληλα η κατασταλτική διαχείριση της Χ.Α. με υπερθεαματικές συλλήψεις μελών της, παρακολουθήσεις συνομιλιών και εφαρμογή αντιτρομοκρατικών νόμων –μέθοδοι που ως τότε ενεργοποιούνταν μονάχα απέναντι σε μέλη ένοπλων οργανώσεων και συντρόφους που διώκονται για την ανατρεπτική τους δράση- επιχείρησε να επιβεβαιώσει τη χυδαία θεωρία των 2 άκρων που τσουβαλιάζει τη ριζοσπαστική και αντισυστημική δράση των αγωνιζόμενων με τις παρακρατικές συμμορίες.

Ο αναβαθμισμένος πολιτικός ρόλος της Χρυσής Αυγής έρχεται σε μια περίοδο (2009-2012) που το καθεστώς έκτακτης ανάγκης διεξάγει μια διευρυμένη εκστρατεία αντιεξέγερσης, προσπαθώντας να κλείσει τα ανοιχτά ρήγματα της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ’08. Τα φασιστικά δόγματα της μηδενικής ανοχής και του Νόμου και Τάξης, τα παραληρήματα του Σαμαρά για την «ανακατάληψη των πόλεων» και του Δένδια για τον «πόλεμο ενάντια στην ανομία» αποτελούν, πέρα από επίσημη κρατική ατζέντα, το πολιτικό υπόβαθρο της φασιστικής δράσης, της επιθετικότητας των χρυσαυγιτών απέναντι σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, σε νεολαίους, σε καταλήψεις και στέκια, σε μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τα ανεξέλεγκτα και εξεγερτικά γεγονότα της 12^ης Φλεβάρη 2012 εγκαινιάζεται η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των φασιστών (Μάης 2012). Πλέον ως κοινοβουλευτικό κόμμα και επίσημος φορέας εξουσίας, αποτελούν κάτι παραπάνω από απλό εργαλείο του κράτους και των αφεντικών ενάντια στους καταπιεσμένους. Η ολοκληρωτική διαχείριση, η φασιστική και εθνικιστική προπαγάνδα και η κατασταλτική ωμότητα είναι μια σαφής συστημική παράμετρος, ένας θεμέλιος λίθος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού για την αντιμετώπιση της κοινωνικής δυσαρέσκειας.

Ακόμη και σήμερα, ο συφερτός πατριωτών, εθνικιστών, ρατσιστών και κάθε λογής κανίβαλων που αποτελούν το περίφημο εκλογικό σώμα της Χ.Α, συνεχίζει να συσπειρώνεται και να ταυτίζει τα συμφέροντα του με τις μαφιόζικες πρακτικές και τα λογύδρια των νεοναζί. Ιστορικά, αυτή η κρίσιμη μάζα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού συγκροτείται γύρω από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, τα εθνικιστικά παραληρήματα γύρω από εθνικά μεγαλεία και εθνικές προδοσίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανάθεση των κοινωνικών υποθέσεων σε ηγέτες και εθνοσωτήρες. Οι χρυσαυγίτες, γέννημα θρέμμα του πολιτικού συστήματος, παίρνουν την σκυτάλη από ένα ερειπωμένο σύστημα κομματικής διαμεσολάβησης που εξέθρεψε όλα τα παραπάνω. Επιχειρούν, αφενός, να αποπροσανατολίσουν το πλατύ κύμα κοινωνικής αμφισβήτησης και οργής και αφετέρου να δράσουν απειλητικά απέναντι στις κοινωνικές δυναμικές της αντίστασης και της χειραφέτησης. Ουσιαστικά, έρχονται να ανασυγκροτήσουν τον μισθοφορικό στρατό του ελληνικού κράτους που πρόθυμα θα αναλάβει το έργο της βίαιης κοινωνικής πειθάρχησης στις αντικοινωνικές επιλογές κάθε λογής τρόικας, εξωτερικού ή εσωτερικού. Και αυτός ο «στρατός» έχει βαμμένα τα χέρια του όχι μόνο με το αίμα του Παύλου Φύσσα αλλά και των χιλιάδων πνιγμένων μεταναστών στα σύνορα, των εκατοντάδων δολοφονημένων εργατών στα σύγχρονα κάτεργα, των εκατοντάδων βασανισμένων αγωνιζόμενων από τις δυνάμεις καταστολής.

Δεν έχουμε καμία αυταπάτη και καμία ψευδαίσθηση ότι οι φυλακίσεις μερικών χρυσαυγιτών αποτελούν ανάχωμα απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τους λακέδες του. Αντίθετα, θεωρούμε ότι ο πόλεμος ενάντια στους φασίστες και τους παρακρατικούς είναι βαθύτατα αντικαθεστωτικός και ανατρεπτικός που δεν περιορίζεται σε δημοκρατικές εκκλήσεις και καταγγελίες και επιδιώκει το συθέμελο τσάκισμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, της κρατικής βαρβαρότητας και του κοινωνικού εκφασισμού. Είναι σαφές ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του ευρύτερου αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα που δεν στοχεύει μόνο την εμπροσθοφυλακή του συστήματος αλλά τα ίδια τα θεμέλια του. Έτσι δεν χωρούν ούτε ίσες αποστάσεις, ούτε δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Πέρα από γελοίοι, είναι και επικίνδυνοι (με προεξάρχοντα το ΣΥΡΙΖΑ) όσοι καταδικάζουν την «βία από όπου κι αν προέρχεται» φιλοδοξώντας να εξομοιώσουν την βία του καθεστώτος και των φασιστικών συμμοριών του με τις πρακτικές κοινωνικής και πολιτικής αντιβίας που αμφισβητούν τη μέγγενη της αστικής νομιμότητας. Είναι οι ίδιοι που στην προοπτική της κυβερνώσας Αριστεράς, επιχειρούν να απογυμνώσουν τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες από οποιοδήποτε ρηξιακό και ανατρεπτικό περιεχόμενο και μορφή και να τους μετατρέψουν σε «κοινωνική αντιπολίτευση» χειραγωγούμενη από τους ίδιους. Είναι αυτοί που η δήθεν προοδευτική πολιτική διαχείριση της εξουσίας τους οδηγεί στην προσπάθεια πολιτικής ενσωμάτωσης κάθε ακηδεμόνευτου και ριζοσπαστικού στοιχείου μέσα στους κόλπους της κοινωνίας, στην μεθόδευση της κοινωνικής/ταξικής ειρήνευσης απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα με την υπόσχεση της κατάργησης των μνημονίων και της «άρσης των αδικιών».

Ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό, εδώ και τώρα, σημαίνει καθημερινή μάχη με τον διάχυτο φόβο και την τρομοκρατία που επιβάλλουν οι «από πάνω» στις ζωές μας, με την κατάντια του ρατσισμού, του σεξισμού και του εθνικισμού, με τη δυστοπία του κοινωνικού εκφασισμού. Σημαίνει σύγκρουση με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που διεξάγει έναν ανελέητο πόλεμο ενάντια στους φτωχούς και τους αποκλεισμένους, που γεννά Φαρμακονήσια και Μανωλάδες, που χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σημαίνει γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων για τη δημοκρατία και τη νομιμότητά τους, για τον εξανθρωπισμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την προοδευτική διαχείριση της κρατικής εξουσίας. Σημαίνει δημιουργία αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα σε κάθε γειτονιά, σχολείο, χώρο εργασίας που αναμετρώνται με τον φόβο και τη μοιρολατρία. Σημαίνει οργάνωση ακηδεμόνευτων και ανατρεπτικών κοινωνικών/ταξικών αγώνων που ανοίγουν ρήγματα στον πολιτισμό της καταστολής, της φτώχειας και της αδικίας. Σημαίνει οικοδόμηση ενός πολύμορφου επαναστατικού κινήματος που χαράσσει τα μονοπάτια της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και απελευθέρωσης. Της κοινωνικής επανάστασης και της αναρχίας.

Είναι η κληρονομιά που μας άφησαν όσοι δεν έσκυψαν το κεφάλι και όρθωσαν το ανάστημα τους. Είναι η κληρονομιά του Παύλου…

ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ

ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 18.00

πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), Π. Τσαλδάρη

Πρωτοβουλία αναρχικών – αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού.

Related Images:

Για την ομοφοβική επίθεση στην πλατεία Βαρνάβα…

Πλατεία Βαρνάβα 22 Αυγούστου: λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα ομάδα 15 τραμπούκων επιτέθηκε σε ζευγάρι ομοφυλόφιλων που καθόταν σε παγκάκι της πλατείας. Οι «ανδροπρεπείς» νταήδες αφού πρώτα τους περιέλουσαν μ’ ένα κουβά που περιείχε βρομόνερα κι απορρυπαντικό, προχώρησαν σε άγριο ξυλοδαρμό συνοδευόμενο από υβριστικά, σεξιστικά σχόλια , ενώ δε δίστασαν να ληστέψουν έναν εξ αυτών. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τα σκατά που κουβαλάνε στο κεφάλι τους τα εν λόγω υποκείμενα. Οι πράξεις μιλούν από μόνες τους: η παρουσία του ζευγαριού προφανώς και «προκαλούσε», αφού στις ρατσιστικές αντιλήψεις του στον δημόσιο χώρο δεν χώρα τίποτα που να εκφεύγει της πατριαρχικής κανονικότητας. Οτιδήποτε παρεκκλίνει ή αμφισβητεί τις νόρμες της ανδροπρέπειας πρέπει να εξοβελιστεί: είτε κρυφτεί στα βάθη της ιδιωτικότητας είτε να εξαφανιστεί με όρους πογκρόμ.

Από τις εποχές που το διαφορετικό στιγματιζόταν με πίσσα και πούπουλα(!) φτάνουμε στο σήμερα, καθώς η «αντρίλα» που επιτάσσει η πατριαρχική κοινωνία βρωμάει όσο κι ο φασισμός της. Τέτοιες ομοφοβικές επιθέσεις ξεχειλίζουν από «ανδρική υπερηφάνεια», μια υπερηφάνεια που πάει χέρι-χέρι με τις εμετικές αντιλήψεις περί «φυλετικής καθαρότητας», «εθνικής ανωτερότητας» και επιβάλλουν εν είδη χρέους και καθήκοντος (πες το εθνικό, ανδρικό κ.λ.π) την πάταξη του διαφορετικού.

Ο πόλεμος ενάντια στο διαφορετικό είναι το θεμέλιο του ολοκληρωτισμού, με ή χωρίς προσωπείο.
Και οι εμπνευστές του αναθέτουν στα καλά εκπαιδευμένα παπαγαλάκια τους να διαχύσουν τη ρατσιστική τους προπαγάνδα ενάντια στους πιο αδύναμους και τους διαφορετικούς αυτής της κοινωνίας: τους «παράνομους» εργάτες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους τοξικοεξαρτημένους, τις οροθετικές γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους κ.α. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, όπως αυτή της πλατείας Βαρνάβα,  που οι κυρίαρχοι αποφασίζουν να προβάλλουν το «ανθρώπινό» τους πρόσωπο και να υπερασπιστούν με φιλευσπλαχνία τα «θύματα». Ακόμα και τότε όμως το  φτηνό προσωπείο αδυνατεί να κρύψει τα μικροπολιτικά και ψηφοθηρικά τους συμφέροντα. Με αηδία λοιπόν παρακολουθήσαμε πώς έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το εν λόγω περιστατικό για να προωθήσουν το πολυπροβαλλόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Η θεσμοποίηση του κάλπικου κρατικού αντιφασισμού από ένα καθεστώς που ζέχνει ολοκληρωτισμό είναι τόσο μεγάλο ανέκδοτο όσο και η «κατασταλτική και ποινική μάχη» που διεξάγει ενάντια στα χρυσαυγίτικα τσιράκια του εδώ και ένα χρόνο.

«Παντού φασίστες, βρε παιδί μου;»…
Ας μην παραλείψουμε μία ακόμη παράμετρο της επίθεσης αυτής. Με προεξάρχοντα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν ν’ ανακαλύψουν πίσω από την επίθεση «μαυροφορεμένους νεαρούς με ξυρισμένα κεφάλια» ώστε να εγκλωβίσουν οποιαδήποτε ερμηνεία μέσα στον αντιχρυσαυγίτικο χυλό της εποχής. Κι όμως, τέτοιες πρακτικές παρά τις βαθιά ριζωμένες φασιστικές αντιλήψεις που κουβαλάνε, δεν αποτελούν μονοπώλιο της χρυσαυγίτικης συμμορίας. Αντίθετα, ο διάχυτος σεξισμός και οι ομοφοβικές συμπεριφορές, οι διακρίσεις και οι επιθέσεις έναντι σε gay, λεσβίες, bi και τρανς αποτελούν μια πραγματικότητα που αναπαράγεται και νομιμοποιείται από τους «καθημερινούς ανθρώπους» σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής: στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στην πλατεία της γειτονιάς, στο γήπεδο κ.α.

 «Σε ποιόν ανήκει τελικά η Βαρνάβα;»

Εν προκειμένω, πλάι στα ομοφοβικά κίνητρα της επίθεσης, φαίνεται οι τραμπούκοι αυτοί να ζουν στην πλάνη ότι ο δημόσιος χώρος που λέγεται πλατεία Βαρνάβα αποτελεί τσιφλίκι τους και ως νταβάδες μπορούν να εκδιώξουν καθετί έξω από τη σάπια κανονικότητα που έχουν μέσα στο στενό μυαλό τους. Είμαστε εδώ για να τους διαψεύσουμε. Η πλατεία Βαρνάβα (και κάθε πλατεία) ανήκει σε όλους κι όλες τους κατοίκους και τους θαμώνες της που σέβονται τον ανοιχτό, δημόσιο και ελεύθερο χαρακτήρα της. Και έχουν δοθεί αγώνες για να κατακτηθεί αυτός ο χαρακτήρας της. Αγώνες ενάντια στις αναπλάσεις των κατά καιρούς δημάρχων που επιθυμούσαν να την τσιμεντοποιήσουν και να εξανδραποδίσουν την παιδική ζωντάνια και το πράσινο από την πλατεία. Αγώνες ενάντια στην επέλαση των τραπεζοκαθισμάτων των γύρω μαγαζιών, ενάντια στη κυριαρχία του χρήματος και του εμπορεύματος που θέλει την Βαρνάβα (και άλλες πλατείες του Παγκρατίου) να μετατρέπεται σε μια «εναλλακτική διασκεδασούπολη». Αγώνες ενάντια σε κάθε λογής φασιστοειδή που φιλοδοξούσαν να μετατρέψουν την πλατεία Βαρνάβα σε φιλόξενο μέρος για τις μισάνθρωπες αντιλήψεις και πρακτικές τους. Αγώνες που διαμόρφωσαν ανεξίτηλα τον χαρακτήρα της και θα συνεχίζουν να τον καθορίζουν αντιμετωπίζοντας οποιαδήποτε νέα απόπειρα αστικής ανάπλασης που προτάσσει το τσιμέντο, το εμπόρευμα και το κέρδος εις βάρος της ελεύθερης οικειοποίησης των δημοσίων χώρων από τους κατοίκους.

Όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλλουν τις ρατσιστικές/ομοφοβικές απόψεις και πρακτικές στην καθημερινότητα μας, να μετατρέψουν τους δημόσιους χώρους σε ελεγχόμενες/αποστειρωμένες ζώνες στις γειτονιές μας, είναι γελασμένοι και θα μας βρουν μπροστά τους.  Οι δημόσιοι χώροι είναι και θα συνεχίσουν να αποτελούν ελεύθερα και προσβάσιμα σε όλους πεδία διαλόγου, έκφρασης και δημιουργίας ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας σεξουαλικών προτιμήσεων και  σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μετατραπούν και να αποτελέσουν φέουδο κανενός. Η  αποδοχή και η υπεράσπιση της διαφορετικότητας αποτελεί τη βάση του αγώνα για την ισότητα και την ελευθερία, ενός αγώνα που  θα συνεχίσουμε να δίνουμε συλλογικά και μαχητικά στις γειτονιές και την καθημερινότητά μας πέρα και ενάντια από διακρίσεις και διαχωρισμούς.

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ

« MybeautifulLaundrette – Ωραίο μου πλυντήριο»

“….Ο Omar και ο Johnny. Η περιπέτεια ενός gay ζευγαριού

στην Αγγλία της Θάτσερ και των skinheads.”

Πλατεία Βαρνάβα

Παρασκευή 12/09 στις 19:30

Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού

Related Images: