Την Τρίτη 10 Μάη στην περιοχή της 3ης Σεπτεμβρίου δολοφονείται ο Μανώλης Καντάρης. Η λεία των δολοφόνων ήταν η κάμερα του και λίγα μετρητά. Τα ΜΜΕ αναδεικνύουν με το γνωστό ανθρωποφάγο τρόπο τους την είδηση της δολοφονίας σημειώνοντας εμφατικά ότι «οι δράστες ήταν σκουρόχρωμοι». Τις επόμενες μέρες πραγματοποιούνται συγκεντρώσεις στο σημείο της δολοφονίας με προεξάρχουσα την φασιστική οργάνωση χρυσή αυγή. Κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής ανταποκρίνονται στα καλέσματα είτε οργισμένοι για την κατάσταση ανθρωποφαγίας που βιώνουν στις γειτονιές τους, είτε ποτισμένοι από την συστηματική κρατική προπαγάνδα, υποβοηθούμενη από φασίστες και ΜΜΕ, για «το μείζον πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης». Οι συγκεντρώσεις αυτές ως επί των πλείστων, μετατρέπονται σε ρατσιστικά πογκρόμ με αποτέλεσμα σπασμένα μαγαζιά μεταναστών, κυνηγημένους μετανάστες στους γύρω δρόμους, αλλά και πολλούς βαριά τραυματισμένους στα νοσοκομεία από τα μαχαιρώματα των φασιστοειδών. Επιπλέον, επιτίθενται και στην ουρά του συσσιτίου αστέγων του Δήμου Αθηναίων κάνοντας πράξη τον μισανθρωπισμό τους και τη ναζιστική ιδεολογία τους. Οι φασίστες εκμεταλλεύονται την κρατική προπαγάνδα αλλά και την χρόνια συνεργασία τους με τους μπάτσους και επιτίθενται στις καταλήψεις Πατησίων 61 κ’ Σκαραμαγκά και Βίλλα Αμαλίας που αποτελούν εδώ και χρόνια εστίες αντίστασης και αλληλεγγύης στην ευρύτερη περιοχή. Φυσικά σε κάθε τους απόπειρα τρώνε τα μούτρα τους. Η αστυνομία σ’ όλα τα γεγονότα είναι παρούσα και συμμετέχει ξυλοκοπώντας και συλλαμβάνοντας μετανάστες που γλίτωσαν από τα χέρια των σύγχρονων ναζί.
Σε παράλληλο χρόνο, η απεργιακή πορεία της 11ης Μάη δέχεται δολοφονική επίθεση από την αστυνομία που παραλίγο να κοστίσει τη ζωή ενός διαδηλωτή, του Γ.Καυκά, αλλά και να προκαλέσει τη σπληνεκτομή σ’ έναν άλλο. Τα ΜΑΤ εφορμούν στα μαχητικά μπλοκ των σωματείων βάσης και των ανοιχτών συνελεύσεων γειτονιάς και 97 διαδηλωτές οδηγούνται στα νοσοκομεία ενώ δεκάδες προσάγονται και ένας προφυλακίζεται. Το καθεστώς δηλώνει ξεκάθαρα ότι θα επιδείξει μηδενική ανοχή, σε ότι ταράζει τη κανονικότητα έξω από τα πλαίσια των κομματικών στρατών και των ξεπουλημένων συνδικάτων.
Ποιους όμως συμφέρουν όλα αυτά; Και για ποιο λόγο γίνονται;
Το κράτος και τα αφεντικά του τόπου αυτού επενδύουν πολλά πάνω στον διάχυτο φόβο που αφήνουν πίσω τους όλα τα παραπάνω γεγονότα. Φόβος που αδειάζει δρόμους και πλατείες, φόβος που εγκλωβίζει συνειδήσεις και ανθρώπους, φόβος που νομιμοποιεί την αστυνομική και την φασιστική βία, φόβος που ανοίγει τον δρόμο στο κράτος να ρετουσάρει το προσωπείο του ως εγγυητή της «ασφάλειας των πολιτών», του «νόμου και της τάξης». Φόβος που διοχετεύει την διογκούμενη κοινωνική οργή ανάμεσά μας, στους «από κάτω» αυτής της κοινωνίας, και όχι προς τους πραγματικούς δυνάστες της ζωής μας.
Όσο η φτώχεια εξαπλώνεται και όλο και περισσότερα κοινωνικά κομμάτια στέλνονται στο περιθώριο, τόσο θα αυξάνονται οι «παραβατικές»-εγκληματικές συμπεριφορές και η ανθρώπινη ζωή θα λογίζεται ως αμελητέα ποσότητα . Πιθανότατα να δούμε στο μέλλον ανθρώπους να δολοφονούν ή να δολοφονούνται για κάτι πολύ μικρότερης αξίας από μια κάμερα. Για ένα καρβέλι ψωμί ίσως. Όσο ο φόβος, η γκρίνια και η απελπισία παίρνουν τη θέση της κοινωνικής αλληλεγγύης, τόσο θα αυξάνονται τα φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού όπως αυτά που ζούμε. Το αποτέλεσμα είναι να στραφούμε εμείς, οι «από κάτω», ο ένας απέναντι στον άλλο. Το βλέπουμε στις απεργίες που προκαλούν εκνευρισμό και ενοχλούν, το βλέπουμε στην εργασία που πολλοί είναι έτοιμοι να πατήσουν επί πτωμάτων ή να πατηθούν για ένα ξεροκόμματο, το βλέπουμε στους φτωχοδιάβολους αυτής της χώρας, ντόπιους και ξένους που στο πετσί τους βιώνουν τη λεηλασία, την υποτίμηση, το ρατσισμό και το ξεζούμισμα. Και όσο εμείς βλέπουμε τον εχθρό στο πρόσωπο του διπλανού, τόσο αυτοί που βρίσκονται από πάνω θα γλεντούν στα κορμιά και τις ψυχές μας συνεχίζοντας τις μπίζνες τους.
Να το πούμε ξεκάθαρα: οι μόνοι που κερδίζουν από τον αλληλοσπαραγμό μας είναι τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Οι μόνοι χαμένοι είμαστε εμείς και πάλι εμείς.
Στη σημερινή συγκυρία του χρεωκοπημένου πολιτικού και οικονομικού συστήματος είναι πιο αναγκαίο από ποτέ να μετατρέψουμε την οργή μας σε αντίσταση. Γιατί πρέπει να καταλάβουμε όλοι ότι μόνο η κοινωνική αλληλεγγύη μπορεί να μας βγάλει από την βαρβαρότητα. Μόνο όταν καταφέρουμε και ενδυναμώσουμε τις εστίες αντίστασης και αγώνα θα μπορέσουμε να αποτρέψουμε τέτοια κανιβαλιστικά φαινόμενα. Μόνο όταν οργανώσουμε την κοινωνική- ταξική μας αντεπίθεση, ντόπιοι και ξένοι καταπιεσμένοι, θα μπορέσουμε να μιλήσουμε για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Με την αλληλεγγύη για όπλο και με αδιαμεσολάβητους αγώνες να στήσουμε οδοφράγματα στο φασισμό τους.
Στο εδώ και τώρα, στις γειτονιές μας, να θυμηθούμε την ιστορία τους και να τη συνεχίσουμε. Να μην ξεχάσουμε τους πρόσφυγες και την συλλογική αντίσταση. Τους αγώνες και τις μάχες που δόθηκαν σ’ αυτούς τους τόπους απέναντι στο φασισμό σε καιρούς πολέμου, σε καιρούς χούντας, σε καιρούς δημοκρατίας. Να αποκρούσουμε την κρατική βαρβαρότητα και τον κοινωνικό κανιβαλισμό: στα λεωφορεία και τους δρόμους, στις γειτονιές και τις πλατείες, στους χώρους εργασίας και παντού. Να μην αφήσουμε σπιθαμή στην ιδεολογία του μίσους. Να οργανωθούμε και να βαδίσουμε μαζί προς την ελευθερία.
Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού
paapty123@yahoo.gr
paapty.squat.gr
Η παραπάνω προκήρυξη μοιράστηκε σε Βύρωνα, Καισαριανή και Παγκράτι
Related Images:
