Ο 25χρονος Αλβανός μετανάστης Νικόλα Τόντι πέφτει νεκρός με 9 σφαίρες καρφωμένες στο σώμα του μετά από αστυνομική επιχείρηση στην οδό Ζωοδόχου πηγής στο Βύρωνα. 22 εκτελεστές της ΕΛ.ΑΣ επεμβαίνουν σε πυκνοκατοικημένη περιοχή κυνηγώντας 3 ληστές τραπεζών και ο Νικόλα βρίσκεται τυχαία στο δρόμο τους βγαίνοντας από τον χώρο εργασίας του. Οι πιστολέρο των ΔΙΑΣ κινούμενοι με ρατσιστικά κίνητρα τον περνάνε για ύποπτο λόγω της αλβανικής καταγωγής του, και μετά από καταιγισμό πυροβολισμών ο Νικόλα, εργάτης και πατέρας 2 παιδιών, πέφτει νεκρός.
Ο υπουργός Χρυσοχοϊδης κρίνει την επιχείρηση απόλυτα επιτυχημένη και συγχαίρει τους δολοφόνους για τη σύλληψη των ληστών. Οι ρουφιάνοι των ΜΜΕ αναλαμβάνουν το έργο της αποκατάστασης του ονόματος της ΕΛΑΣ. Πανηγυρίζουν στα τηλεοπτικά πάνελ για τη σύλληψη των ληστών και για το αίσθημα ασφάλειας που “ξανάνιωσε η γειτονιά”. Η δολοφονία του Τόντι χαρακτηρίζεται παράπλευρη απώλεια.
Το ημερολόγιο εκείνη την ημέρα έγραφε 16 Φλεβάρη 2010. “9 σφαίρες στον περαστικό, αίσθημα ασφάλειας λέγεται αυτό”. Η αντίδραση στη δολοφονία εκδηλώθηκε με μαζική πορεία οργής στους δρόμους του Βύρωνα στις 27/2 όπου διαδηλωτές επιτίθενται στα 2 τοπικά γραφεία του ΠΑΣΟΚ. Το κράτος και οι δυνάμεις καταστολής χτυπούν λυσσαλέα την πορεία εγκαινιάζοντας το νέο δόγμα της μηδενικής ανοχής. Την εμφάνισή της κάνει άλλη μια πρωτοτυπία της ΕΛ.ΑΣ, τα μηχανοκίνητα τάγματα των ΔΕΛΤΑ, που για 1η φορά πέφτουν με τα μηχανάκια τους στους διαδηλωτές. Η βιαιότητα της αστυνομίας κορυφώνεται με πολλούς τραυματίες και 11 συλλήψεις που μετά από χρόνια θ’ αθωωθούν. Οι μπάτσοι-δολοφόνοι του Ν.Τόντι θα καταδικαστούν σε μόλις 1 χρόνο με αναστολή.
12 χρόνια μετά, στο κατάλογο των δολοφονηθέντων από την ΕΛ.ΑΣ έχουν προστεθεί πολλά ακόμη ονόματα με πιο πρόσφατο τον 18χρονο Ρομά Νίκο Σαμπάνη που εκτελέστηκε σε χολιγουντιανού τύπου καταδίωξη της ΕΛΑΣ στο Πέραμα στις 22/10/2021. Μήνες μετά, οι δολοφόνοι του κυκλοφορούν ανάμεσά μας και υπηρετούν κανονικά στις θέσεις τους.
12 χρόνια μετά, η αστυνομική βαρβαρότητα έχει επιβληθεί με την
κάλυψη των πολιτικών προϊστάμενων της ΕΛ.ΑΣ. Το κράτος έχει επιβάλλει το φόβο και η καταστολή έχει γενικευτεί σε κάθε διεκδίκηση που δε συνάδει με τους σχεδιασμούς των αφεντικών π.χ. απαγόρευση διαδηλώσεων, εκκένωση καταλήψεων.
12 χρόνια μετά, η ΕΛ.ΑΣ χαρακτηρίζεται ως το “ΕΣΥ της κοινωνίας” από τον υπουργό Χρυσοχοϊδη ώστε να καλύψει πολιτικά το ξύλο στις πλατείες, τη ρουφιανιά και τις βεβαιώσεις προστίμων με υγειονομικό πρόσχημα, τις απαγορεύσεις συναθροίσεων και το γενικευμένο αστυνομικό έλεγχο της ζωής μας.
12 χρόνια μετά, η δικαιοσύνη καταδικάζει τους φτωχοδιάβολους και αφήνει ανενόχλητα τα μεγαλοαφεντικά να συνεχίζουν τις business τους. Nέοι νόμοι ψηφίζονται που δένουν χειροπόδαρα και στραγγαλίζουν οικονομικά τους από τα κάτω αυτής της κοινωνίας και όσους τολμούν νααγωνίζονται. Νέες πολιτικές εφαρμόζονται που πριμοδοτούν και προστατεύουν κάθε λογής επενδυτή, πλούσιο, επιχειρηματία.
12 χρόνια μετά, η ζωή μας είναι βουτηγμένη στο αίμα, η κοινωνία
εθισμένη στο θέαμα του θανάτου και της καταστροφής. Από το ξέβρασμα νεκρών μεταναστ(ρι)ών στο Αιγαίο μέχρι την 8χρονη Ρομά Όλγα, που την συνέθλιψε μία γκαραζόπορτα, από τους ομαδικούς βιασμούς μέχρι τις καθημερινές γυναικοκτονίες, από τις εκατοντάδες νεκρών στα ξεχαρβαλωμένα νοσοκομεία ως τους δολοφονημένους εργάτες σε εργοτάξια και τους αλληλομαχαιρωμένους νεολαίους στους δρόμους, ο πολιτισμός της εκμετάλλευσης, του ρατσισμού και της πατριαρχίας εξοντώνει, καταστρέφει, αποκτηνώνει, η κοινωνία μας επιθυμεί την καταστροφή της αθωότητας ή την πλήρη αδιαφορία για την θανάτωσή της. Η ή επιθυμία θα αγκαλιάσει τη ζωή, και θα στραφεί ενάντια στους τυράννους, ή θα συνεχίσουμε να χώνουμε το μαχαίρι στη σάρκα μάς μέχρι το τέλος του Κόσμου.
12 χρόνια μετά δε πρέπει κανείς να ξεχάσει.
Ο αγώνας ενάντια στη λήθη είναι αγώνας ενάντια στην εξουσία. Όπως και τότε, που πιστέψαμε ότι αυτή η δολοφονία δεν πρέπει να μείνει αναπάντητη και κατεβήκαμε οργισμένες στους δρόμους των γειτονιών μας, έτσι και σήμερα η αστυνομική καταστολή απαντιέται μόνο στους δρόμους. Σε ένα περιβάλλον που ο φόβος λόγω της πανδημίας και της διαχείρισης της από το κράτος έχει γενικευτεί, στην καθημερινότητά μας που ορθώνονται συνεχώς νέοι ταξικοί αποκλεισμοί και διαχωρισμοί με υγειονομικό πρόσχημα και προωθείται ο διαρκής έλεγχος και το σκανάρισμα των κινήσεών μας, στους χώρους εργασίας που τα αφεντικά επιβάλλουν απόλυτη σιγή και στις γειτονιές μας που εξευγενίζονται προς όφελος του εμπορεύματος και του κέρδους, οι ακηδεμόνευτοι κοινωνικοί
αγώνες είναι οι μόνοι που μπορούν να σταθούν εμπόδιο στην
καπιταλιστική επέλαση. Οι αγώνες μας δεν αφήνουν τη λήθη της εξουσίας να επιβληθεί και σημαδεύουν τους χώρους που κινούμαστε και τις σχέσεις που αναπτύσσουμε. Οι ζωές και οι τόποι μας πρέπει να αλλάζουν, πατώντας πάνω στα χνάρια που άφησαν οι αγώνες του παρελθόντος. Χέρι με χέρι, γενιά τη γενιά, να συνδέσουμε την ιστορική μνήμη κρατώντας τη ζωντανή. Για να προστατευτούμε από την βαρβαρότητα μιας εξουσίας που καθημερινά δολοφονεί, να στήσουμε κοινότητες αντίστασης και αλληλεγγύης.
12 χρόνια μετά έχουμε πολλούς περισσότερους λόγους να
αγωνιστούμε.
Ν’ αντιμετωπίσουμε το φόβο της καταστολής με τη δύναμη των συλλογικών αγώνων. Να φροντίσουμε για την υγεία των κοινοτήτων μας στηρίζοντας τους αγώνες των υγειονομικών που στραγγαλίζονται από το καθεστώς των αναστολών και τις εξοντωτικές συνθήκες εργασίας. Ν’ απαιτήσουμε και να χτίσουμε πρωτοβάθμιες δομές υγείας σε κάθεγειτονιά. Να αντιμετωπίσουμε την έμφυλη βία και τις απανωτές επιθέσεις-βιασμούς δημιουργώντας ασφαλείς δρόμους για όλες, χτίζοντας ανταγωνιστική κουλτούρα απέναντι στη σαπίλα τις πατριαρχίας. Να ξεριζώσουμε από τις γειτονιές μας κάθε ίχνος θεσμικού ρατσισμού και φασιστικής δράσης, να σταθούμε αλληλέγγυοι σε κάθε ξένο ή ντόπιο που στοχοποιείται λόγω της διαφορετικότητας του, φτιάχνοντας κοινότητες αγώνα ντόπιων-μεταναστών. Να αντισταθούμε στη υποτίμηση των ζωών μας και στην φτώχεια, δημιουργώντας δομές αλληλεγγύης που θα εκτοπίζουν τη λογική του κέρδους και θα καλύπτουν τις ανάγκες μας. Να απαντήσουμε στον εκβιασμό της εργασίας με την οργάνωση μας στους χώρους δουλειάς και διεκδικώντας το χρόνο και τον κόπο που μας κλέβουν τα αφεντικά . Να αρνηθούμε την πειθαρχία και τον έλεγχο που μας επιβάλλουν φτιάχνοντας περισσότερη ελευθερία και δικαιοσύνη
για όλους. Να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, να οργανώσουμε τις
εξεγέρσεις μας.
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ
26/02 12:00 ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΒΥΡΩΝΑ
ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ
(Ζωοδόχου Πηγής & Παλαιών Πατρών Γερμανού)