Λευτεριά στους 3 προφυλακισμένους για τα γεγονότα της 6ης Μάη
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας Τ.Ζαντορόζνι και Γ.Κυριακόπουλο
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης που διοργανώθηκε από το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Φόρουμ (ΕΚΦ) στις 6 Μάη, σημειώθηκαν επιθέσεις από διαδηλωτές σε κρατικά κτίρια, πολυεθνικές εταιρίες, τράπεζες, κάμερες και σε άλλους στόχους που στο «πρόσωπό» τους φανερώνεται η βαρβαρότητα του καπιταλιστικό συστήματος. Παράλληλα διεξήχθησαν συγκρούσεις με τις μονάδες καταστολής του ελληνικού κράτους. Μετά το πέρας της διαδήλωσης η αστυνομία –με τη συναίνεση των διοργανωτών– προέβη σε δεκάδες προσαγωγές, 17 από τις οποίες κατέληξαν σε σύλληψη. Η συνέχεια της τιμωρίας όσων αντιστέκονται στην επιβολή της κυριαρχίας, πέρασε στα χέρια της ελληνικής «δικαιοσύνης», η οποία άσκησε διώξεις σε βαθμό κακουργήματος σε 8 άτομα και προφυλάκισε 4.
Σήμερα, 7 μήνες μετά την απόφαση του εισαγγελέα, ο Ταράσιος Ζαντορόζνι, ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος και ο Κώστας Κατσαδούρος, αρνούμενοι τις κατηγορίες, παραμένουν ακόμη προφυλακισμένοι. Δύο εξ’ αυτών, ο Ταράσιος Ζαντορόζνι και ο Γεράσιμος Κυριακόπουλος, έχουν ξεκινήσει απεργία πείνας, από τις 29/11 και τις 15/12 αντίστοιχα, απαιτώντας την άμεση απελευθέρωση τους. Επίσης, από τις 10/12 ο Ταράσιος Ζαντορόζνι έχει μεταφερθεί στο νοσοκομείο των φυλακών Κορυδαλλού σε κρίσιμη κατάσταση καθώς δέχεται μόνο νερό.
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε το ελληνικό κράτος να εξαπολύει συντονισμένα την επίθεση του στα κομμάτια της κοινωνίας που επιλέγουν να αμφισβητήσουν έμπρακτα τον εκβιασμό και την εκμετάλλευση που το ίδιο επιβάλλει. Έτσι το κράτος επιβεβαιώνει την πραγματική του φύση: αυτή του τρομοκράτη. Μερικά τελευταία φαινόμενα της γενικευμένης αυτής επίθεσης είναι οι προληπτικές συλλήψεις, η αυτόματη έρευνα στα σπίτια των προσαχθέντων ή και γενικώς «υπόπτων», η παρεμπόδιση και καταστολή ολόκληρων διαδηλώσεων όπως και ο στιγματισμός αγωνιστικών μέσων που επιλέγουν τα αντιστεκόμμενα κοινωνικά κομμάτια όπως οι πορείες, οι καταλήψεις και οι απεργίες. Κομμάτι που δέχεται την πάγια κατασταλτική πολιτική του κράτους αποτελεί και ο αναρχικός-αντιεξουσιαστικός χώρος και συγκεκριμένα η συμμετοχή και τα ερεισματά του στους ταξικούς-κοινωνικούς αγώνες καθώς και οι αδιαμεσολάβητες και συγκρουσιακές πρακτικές που αυτός υιοθετεί. Παράλληλα, τα ΜΜΕ σε αγαστή συνεργασία με το κράτος υποδεικνύουν αγωνιζόμενους ως «τρομοκράτες».
Σ’ όλη αυτή τη συνθήκη, τα σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, οι φυλακές και ο εγκλεισμός που αυτές επιβάλλουν, αποτελούν συγχρόνως κατασταλτικό μέσο καθώς και πρότυπο της κοινωνικής συνθήκης που το κράτος επιθυμεί να εγκαθιδρύσει. Έναν τόπο απόλυτου ελέγχου, απομόνωσης και περιθωριοποίησης. Όπως ο ίδιος ο έγκλειστος απεργός πείνας Ταράσιος Ζαντορόζνι αναφέρει: «… η φυλακή είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας που αρνείται να δει το ειδωλό της…». Ο εγκλεισμός είναι η φυσική εξόντωση και η παραδειγματική τιμωρία για όσους αντιστέκονται και αμφισβητούν την καπιταλιστική προσταγή.
Στεκόμαστε αλληλέγγυοι σε όσους βιώνουν αυτή την εφιαλτική συνθήκη εγκλεισμού .
Η αλληλεγγύη προς τους ομήρους του κράτους είναι μια επιθετική πράξη και επιλογή, συστατικό στοιχείο του αγώνα ενάντια στη κυριαρχία. Δεν είναι ούτε ευκαιριακή ούτε παροδική. Είναι το πεδίο εκείνο όπου η βία της εξουσίας παίρνει την απάντησή της από τους αγωνιστές . Είναι το όπλο μας …
ΚΑΝΕΝΑΣ ΟΜΗΡΟΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ
ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΣΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΚΕΛΙΑ
Πρωτοβουλία αναρχικών και αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού