Category Archives: Αυτοκινητόδρομοι – Δημόσιοι χώροι

ΠΡΟΒΟΛΕΣ ΤΑΙΝΙΩΝ

…για όλες τις θηλυκότητες, για όλες τις αδερφές μας, για όλες εμάς
που βιαστήκαμε, που κακοποιηθήκαμε, χτυπηθήκαμε, που δολοφονηθήκαμε από κάποιον άγνωστο άντρα, από κάποιο πατέρα, αδερφό, σύζυγο, σύντροφο

…για όλες τις τοξικές αρρενωπότητες,
που συνεχίζουν ακόμα και τώρα να ταπεινώνουν καθημερινά τις γυναίκες ή να πιστεύουν οτι οι γυναίκες αξίζουν την φροντίδα και την προστασία των αντρών επειδή είναι το “αδύναμο φύλο”, επειδή δεν μπορούν να τα καταφέρουν μόνες τους, που τις αντιμετωπίζουν ως αντικείμενο ηδονής

…για την αγία οικογένεια,
που από μικρές μας έμαθε ποιος είναι ο “ρόλος μας” μέσα σε αυτήν, που ποτέ δεν έμαθε στους άντρες να σέβονται και να μην παρενοχλούν τις γυναίκες, αλλά αντίθετα έμαθε στις γυναίκες οτι η ευθύνη είναι δική τους, να φοβούνται να κυκλοφορούν και να προσέχουν το φέρσιμο και το ντύσιμό τους, που ακόμα και σε εμάς τις γυναίκες έχει εσωτερικεύσει τόσο τον σεξισμό και μισογυνισμό που τον αναπτύσσουμε μεταξύ μας

…για την κοινωνία μας,
που έχει ως δομικό χαρακτηριστικό της την πατριαρχία, που με τη νομοθεσία ισχυροποιεί ολοένα και περισσότερο τους εξουσιαστές μας, με τα ΜΜΕ να δράττονται της ευκαιρίας να εξαπολύουν τον σεξιστικό οχετό τους.

…για όλες και όλους εμάς που δεν αντέχουμε πια έτσι …για όλες εμάς που δολοφονηθήκαμε και δολοφονούμαστε καθημερινά
…γιατί όλοι εδώ είμαστε ίσοι και διαφορετικοί καμία πια μόνη

Στους δρόμους, τις πλατείες, τους δημόσιους χώρους ανατρέπουμε τις καταπιέσεις μας, αναπνέουμε την ελευθερία μας παίρνουμε τη ζωή μας στα χέρια μας

ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΠΕΜΠΤΗ 1/7/2021, 20:30

  • Tovên Jineolojî
  • Promising Young Woman

 

Related Images:

ΝΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΟΥΣ

Εδώ και 2 χρόνια, οι δημόσιοι χώροι, πάρκα και πλατείες, μετατράπηκαν σε αποστειρωμένες ζώνες από την αστυνομοκρατία και τα περίφημα πρωτόκολλα υγείας του κράτους. Εκεί που η δραστηριοποίηση του ανθρώπου, τον καθιστά κοινωνικό και πολιτικό ον, εκεί που ικανοποιούμε τις ανάγκες μας για συναναστροφή και επικοινωνία, εκεί ακριβώς στρατοπέδευσε ο φόβος παρέα με την αστυνομία, ορθώθηκαν φραγμοί, μπήκαν λουκέτα και πρόστιμα. Και ενώ το κράτος επιχειρούσε να ελέγξει πλήρως την κοινωνική ζωή, ιεραρχούσε τις βασικές μας ανάγκες σε 6 κουτάκια επιβάλλοντας τον καταστροφικό εκβιασμό του “δουλειά-κατανάλωση-εγκλεισμός”.

Η παρουσία μας σε πλατείες/πάρκα βαφτίστηκε υγειονομικός κίνδυνος και όλοι-ες μας δυνάμει φορείς μόλυνσης. Η ζωή μας μετατράπηκε σε μια ναρκοθετημένη ζώνη με διαρκείς εντολές προς εμπέδωση στις κινήσεις, τις προτιμήσεις, τα μυαλά μας. Οι “συνηθισμένοι” ανθρώπινοι στόχοι της ΕΛ.ΑΣ (μετανάστες-με ή χωρίς χαρτιά-, εκδιδόμενες γυναίκες, νέοι με ‘‘αποκλίνουσα” συμπεριφορά/εμφάνιση, διαδηλωτές) γενικεύτηκαν και η καθολική καταστολή στόχευσε όσους διασκέδασαν, πολιτικοποιήθηκαν ή απλά αξιοποίησαν πάρκα και πλατείες ως αντίδοτο στον ασφυκτικό εγκλεισμό. Η ανάδυση μιας κοινωνίας-υγειονομικό στρατόπεδο όπου οι δημόσιοι χώροι έπρεπε να περιφραχθούν ως τόποι-λοιμοκαθαρτήρια, μετέτρεψε την απειθαρχία μας σε απειλή για την δημόσια υγεία-ασφάλεια.

Μήνες μετά την αστυνομική επιχείρηση “Καθαρές Πλατείες” στις γειτονιές (Αγ.Παρασκευή, Κυψέλη, Παγκράτι) και την προπαγάνδα περί κορονοπάρτι, συμπεραίνουμε ότι η υγειονομική εκστρατεία φόβου είναι ένα ακόμη όχημα για να καταστεί ο δημόσιος χώρος προσβάσιμος μόνο προς οικονομική εκμετάλλευση. Αίροντας την δυνατότητα καθολικής οικειοποίησης των δημόσιων χώρων από την κοινωνία, διαμορφώνεται συγκεκριμένο πλαίσιο αποδεκτών ή μη κοινωνικών συμπεριφορών σ’αυτούς ενώ οι κυρίαρχες εξουσίες οργανώνουν την επικείμενη κατάληψη των δημόσιων χώρων από τα επιχειρηματικά συμφέροντα.

Στις ανατολικές συνοικίες αποδείχτηκε περίτρανα ότι η οικειοποίηση των δημόσιων χώρων είναι άκρως θεραπευτική για την σωματική/ψυχολογική υγεία μας αλλά και χρήσιμη για την αμφισβήτηση της κρατικής διαχείρισης της ζωής μας. Σκοπευτήριο, Πανεπιστημιούπολη, άλσος Παγκρατίου, Υμηττός, πάρκα του Βύρωνα: ήταν χώροι που αναπνεύσαμε και περπατήσαμε ελεύθερα αλλά μετατράπηκαν και σε τόπους κοινωνικής αμφισβήτησης και κέντρα της δημόσιας ζωής. Εκεί κοινωνικοποιηθήκαμε άφοβα και τα παιδιά συνέχισαν να παίζουν ανέμελα, εκεί ξαναβρήκαμε τους χαμένους τηλε-συναδέλφους μας, εκεί στήθηκαν ξανά οι πρώτες κουβέντες, συνελεύσεις, διαδηλώσεις, δομές αλληλοβοήθειας. Εκεί κατέρρευσαν τα ψέμματα των ΜΜΕ, οι απειλές των ειδικών, ο τρόμος των διαγγελμάτων, μετατρέποντας αναπόφευκτα τουςδημόσιους χώρους σε πεδία κοινωνικό-πολιτικής σύγκρουσης.

Η σύγκρουση αυτή έχει συνέχεια. Το δόγμα “νόμος και τάξη” είναι η συνέχεια του κρατικού πολέμου ενάντια στις ταξικές μας ανάγκες και απορρέει από τις διαχρονικές επιδιώξεις των δημοτικών αρχών για την παράδοση του δημόσιου χώρου στα χέρια της οικονομικής κερδοσκοπίας. Το νέο μεγάλο project είναι η επιχειρούμενη ανάπλαση του Σκοπευτηρίου εν μέσω συνολικής αναδιάρθρωσης της γειτονιάς της Καισαριανής. Ο “φέρελπις” δήμαρχος Βοσκόπουλος αξιοποιώντας 40 εκ. ευρώ δημοσίου χρήματος, μετατρέπει την διδακτορική του διατριβή σε πρόταση ανάπλασης του ιστορικού χώρου του Σκοπευτηρίου. Πεζοδρομήσεις που συνδέουν την πλατεία με το Σκοπευτήριο, μουσειοποίηση των κτιριακών υποδομών του Σκοπευτηρίου, εγκατάσταση καμερών επιτήρησης και δημιουργία εισόδων ελεγχόμενης πρόσβασης βρίσκονται στον πυρήνα του σχεδίου που πρόσφατα ενέκρινε το δημοτικό συμβούλιο της πόλης. Το σχέδιο κοινωνικής αποδοχής του σχεδίου, μπήκε σε εφαρμογή ήδη εν μέσω καραντίνας όπου η μαζική οικειοποίηση του Σκοπευτηρίου από περίοικους στιγματίστηκε από τoν Δήμο ως υγειονομικά επικίνδυνη ενώ η προπαγάνδα τους αξιοποίησε συμπεριφορές που δεν σεβάστηκαν την φυσιογνωμία και ζωή του χώρου ώστε να πλασαριστεί το δημοτικό σχέδιο ανάπλασης (μαζί με την αστυνομική κατοχή της γειτονιάς) ως η μόνη
δυνατή λύση.

Πρόσφατα, ο δήμαρχος Χ.Βοσκόπουλος, κρυμμένος πίσω από την ΕΛ.ΑΣ, συμφώνησε στην αστυνομική απαγόρευση 2 πολιτιστικών/πολιτικών εκδηλώσεων στο Σκοπευτήριο (14&20/6) με πρόσχημα την όχληση των περίοικων από τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις των οργανωτών. Μ’ αυτό το πρόσχημα, ακόμα και σήμερα στρατοπεδεύει εντός και πέριξ του Σκοπευτήριου ένας ολόκληρος αστυνομικός στρατός κατοχής που κάνει επίδειξη δύναμης στην τοπική κοινωνία και προβαίνει σε 24ωρους ελέγχους ενώ ουσιαστικά καταλύει τον ελεύθερο και δημόσιο χαρακτήρα αλλά και την βαθιά αντιφασιστική φυσιογνωμία του τόπου. Η προωθούμενη ανάπλαση και η αστυνομική κατοχή από τα σύγχρονα τάγματα ασφαλείας του υπ. ΠΡΟ.ΠΟ. εκθέτουν τους εμπνευστές τους όχι μόνο απέναντι στις πραγματικές ανάγκες της τοπικής κοινωνίας αλλά και απέναντι στην παγκόσμια ιστορική ακτινοβολία του Σκοπευτηρίου ως χώρου μνήμης και αντίστασης. Και αναπόφευκτα θα αναμετρηθούν και με τις δύο.

Την ίδια τακτική ακολούθησε η συμμαχία κράτους-δημοτικών αρχών-ΕΛ.ΑΣ στους λόφους του Στρέφη και Φιλοπάππου, στο Πεδίο Άρεως και στα πανεπιστημιακά προαύλια (ΑΣΟΕΕ, Πολυτεχνείο, Νομική). Πρώτα κατέστειλε, με ή χωρίς πρόσχημα, δεκάδες αυτοοργανωμένες πολιτιστικές-πολιτικές πρωτοβουλίες έκφρασης ή και υλικής στήριξης και αλληλεγγύης (φυλακισμένους,άστεγους, πλημμυροπαθείς, μετανάστες). Μετά, συνέχισε να προωθεί “ανενόχλητη” τα ευρύτερα κερδοσκοπικά και κατασταλτικά σχέδια πάνω στις γειτονιές και τους δημόσιους χώρους της πόλης: ο Μπακογιάννης παραχωρεί την διαχείριση των λόφων Στρέφη και Φιλοπάππου σε ιδιωτικές εταιρείες, η τουριστικοποίηση των Εξαρχείων και του Κουκακίου προωθεί τον εξανδραποδισμό των κατοίκων τους, και η αστυνόμευση των ΑΕΙ επιβάλει την πειθάρχηση της νεολαίας.

Η συρρίκνωση των δημόσιων χώρων δημιουργεί συνθήκες κοινωνικής ασφυξίας μέσα στον μητροπολιτικό ιστό όπως ακριβώς
και η απομόνωση της ζωής και των σχέσεων μας πίσω από οθόνες, καθρέφτες, άγχη και εμπορεύματα. Αναθέτουμε τις ζωές μας σε διαχειριστές που αποδεικνύονται δυνάστες και αδιαφορούμε για τους δημόσιους χώρους αναθέτοντας την τύχη τους στους δήθεν προστάτες τους. Η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων, αλλά και με τους χώρους που ζούμε, μας καθιστά ευάλωτους στα σχέδια των τοπικών εξουσιών, των επενδυτών, του αστυνομικού κράτους. Πάνω στην απόσταση των κοινωνικών σχέσεων, εξαπλώνονται τα τραπεζοκαθίσματα, δυναμώνουν οι μεγαφωνικές εγκαταστάσεις των συναυλιών και των κομματικών ομιλιών, οι αγώνες μπαίνουν στα μουσεία, οι αστυνομικοί έλεγχοι ρυθμίζουν την ζωή μας. Έτσι, γινόμαστε απλοί χρήστες των δημόσιων χώρων υποβιβάζοντας την αναψυχή, τις αναμνήσεις, το οξυγόνο και τις ελευθερίες που μας
προσφέρει πχ.το Σκοπευτήριο σε απλή αξία χρήσης που ίσως κάποτε απαιτηθεί αντίτιμο ή και έλεγχος για να τα έχουμε. Από την πλευρά μας, θεωρούμε ότι οι κάτοικοι και οι θαμώνες του Σκοπευτηρίου (και οποιουδήποτε άλλου δημόσιου χώρου)
μπορούν και πρέπει να γίνουν οι ίδιοι αρχιτέκτονες και καθαριστές του χώρου παίρνοντας τη ζωή, τη φυσιογνωμία και την προστασία του χώρου από κάθε λογής αποκομμένη διαχειριστική αρχή.

Οι δημόσιοι χώροι ήταν και παραμένουν κοινωνικά χρήσιμοι και ζωτικής σημασίας για τις γειτονιές μας. Αποτελούν πεδία ελεύθερης συνύπαρξης και παιχνιδιού, συλλογικής συνάντησης και πολιτικών ζυμώσεων και το μόνο που δεν χωρά σ ́αυτούς είναι οι ρατσιστικές διακρίσεις, οι σεξιστικές λογικές, κάθε λογής εξουσιαστική συμπεριφορά. Τους υπερασπιζόμαστε γιατί είναι τόποι συνάντησης και έκφρασης των κοινωνικών αντιστάσεων και της διαρκούς ανάγκης για ελευθερία απέναντι στην καταπίεση. Και είναι ανάγκη να αυτοοργανωθούμε ώστε να τους καταστήσουμε όχι μόνο δημόσιους αλλά και ελεύθερους. Αφήνοντας πίσω την λογική της ανάθεσης σε δημοτικές αρχές, να συνεργαστούμε , να αυτενεργήσουμε και να τους επανοηματοδοτήσουμε με εκδηλώσεις και δράσεις, σεβόμενοι τη ιστορική και φυσική τους φυσιογνωμία. Καλούμε τους κατοίκους των γειτονιών μας να περιφρουρήσουμε συλλογικά την ελεύθερη οικειοποίηση του χώρου του Σκοπευτηρίου. Μέσα από κοινότητες ζωής και αγώνα σε κάθε γειτονιά, να πάρουμε τις ζωές μας στα χέρια μας: από την συλλογική υπεράσπιση και αυτοδιαχείριση των δημόσιων χώρων στην γενικευμένη αυτοδιεύθυνση των γειτονιών μας και της ζωής μας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Related Images:

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ

skopeytirio

ΥΠΟΥΡΓΟΙ-ΤΕΧΝΟΚΡΑΤΕΣ-ΕΠΕΝΔΥΤΕΣ-ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ

ΔΗΜΑΡΧΟΙ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΦΑΣΙΣΤΟΕΙΔΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΣΚΟΠΕΥΤΗΡΙΟ

 

Εδώ και μια εβδομάδα, έχουν κάνει την εμφάνισή τους πολυάριθμα δημοσιεύματα σε καθεστωτικά ΜΜΕ γύρω από την υπόθεση: «αξιοποίηση του Σκοπευτηρίου». Πρωταγωνιστής στα δημοσιεύματα αυτά είναι το ΤΑΙΠΕΔ (Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου), ο επίσημος μεσιτικός μηχανισμός του ελληνικού κράτους και οι περίφημες λίστες με ακίνητα, εκτάσεις γης, υποδομές και χαρτοφυλάκια οργανισμών που περιέρχονται στην δικαιοδοσία του ώστε να εκκινήσουν διαδικασίες «αξιοποίησης» γι ‘αυτά. Πιο συγκεκριμένα, το ΤΑΙΠΕΔ που ιδρύθηκε τον Ιούλιο του 2011, «αξιοποιεί την ιδιωτική περιουσία του Δημοσίου, που του έχει ανατεθεί σύμφωνα με τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας και τις προβλέψεις των Μεσοπρόθεσμων Πλαισίων Δημοσιονομικής Στρατηγικής. Σε συνεργασία με την Ελληνική Κυβέρνηση, το ΤΑΙΠΕΔ προωθεί την υλοποίηση των ιδιωτικοποιήσεων στη χώρα με πλήρη ευθύνη για την εφαρμογή της πολιτικής που τις διέπει». Μόλις πρόσφατα, το ΤΑΙΠΕΔ πανηγύρισε την πώληση μέρους του χαρτοφυλακίου του ΟΠΑΠ ενώ στις «βραχυπρόθεσμες ή μακροπρόθεσμες αξιοποιήσεις» που μεθοδεύει εμπεριέχονται τα Ελληνικά Ταχυδρομεία, η ΕΥΑΘ, η ΛΑΡΚΟ, η Εγνατία Οδός, τα λιμάνια Πειραιώς και Θεσσαλονίκης, η ΤΡΑΙΝΟΣΕ, η ΔΕΗ, ολόκληρα παραλιακά μέτωπα ανά την Ελλάδα, μια σειρά βραχονησίδων και ένας ατελείωτος κατάλογος κρατικών κτιρίων και δημόσιων εκτάσεων γης. Ουσιαστικά, ο μηχανισμός αυτός στήθηκε ώστε να διευκολυνθεί η εφαρμογή των fast track νομοθεσιών που ψηφίστηκαν υπό το καθεστώς έκτακτης ανάγκης της τελευταίας 3τίας και αφορούν το ξεπούλημα της κρατικής περιουσίας και του δημόσιου πλούτου στο όνομα της ανάπτυξης. Μαζί με παρόμοιους οργανισμούς που ιδρύθηκαν μέσα σε μια νύχτα (βλ.Invest in Greece), αποτελούν το θεσμικό πλέγμα εξουσιών που οργανώνουν/μεθοδεύουν/διεκπεραιώνουν -πάλι μέσα σε μια νύχτα- το πέρασμα της δημόσιας περιουσίας σε διάφορα ιδιωτικά επενδυτικά συμφέροντα. 

Μόλις πριν μια εβδομάδα, τα media γέμισαν αναφορές για την περίφημη λίστα των 3.151 δημοσίων «φιλέτων» (κτίρια, γη, υποδομές) που περιήλθαν στο ΤΑΙΠΕΔ. Μέσα σ’ αυτή τη λίστα φέρεται να εμπεριέχεται και το Σκοπευτήριο της Καισαριανής. Και εδώ ξεκινούν τα μισόλογα.

Από πλευράς διαρροών, στη λίστα φαίνεται να εμπεριέχονται κτίρια που άνηκαν μέχρι πρότινος στον Ο.Σ.Κ. (Οργανισμός Σχολικών Κτιρίων) ο οποίος πρόσφατα συγχωνεύτηκε σε κοινό φορέα με τη ΘΕΜΙΣ Α.Ε και τη ΔΕΠΑΝΟΜ Α.Ε. (κατασκευαστικές/τεχνικές εταιρείες δημοσίου συμφέροντος που υπάγονται σε Υπ.Δικαιοσύνης και Υπ.Υγείας αντίστοιχα). Να σημειωθεί ότι ο Ο.Σ.Κ είναι ο ιδιοκτήτης των σχολικών κτιρίων που χτίστηκαν μέσα σε έκταση του Σκοπευτηρίου αφού πρώτα έγινε αγοραπωλησία (κίνηση στην οποία συναίνεσε και ο δήμος Καισαριανής «αφουγκραζόμενος τις λαϊκές ανάγκες»).

Από πλευράς «επίσημων χειλιών», ο πρόεδρος του ΤΑΙΠΕΔ Σταυρίδης «διαβεβαίωσε» ότι στη λίστα δεν εμπεριέχεται το μνημείο του Σκοπευτηρίου αλλά εξετάζεται η ένταξη σ’ αυτή μιας έκτασης 90 στρεμμάτων γύρω από τον χώρο του μνημείου!!! Η «εξέταση» αυτή έχει να κάνει με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της έκτασης αυτής. Ως έκταση εννοείται όλη η αδόμητη περιοχή του άλσους Καισαριανής που εκτείνεται δυτικά από την οδό Ερ.Σταυρού, ανατολικά από τα σχολικά κτίρια, νότια από την οδό Νέας Εφέσσου και βόρεια από τα γήπεδα 5Χ5. Δηλαδή, για το σύνολο του άλσους της Καισαριανής!

Από πλευράς τοπικών αρχών, έχει ήδη ξεκινήσει η δημαγωγία και η πλειοδοσία αγωνιστικών διακηρύξεων. Το δημοτικό συμβούλιο της Καισαριανής στις 22 Μαΐου εξέδωσε ομόφωνα «ψήφισμα» που δηλώνει κάθετα αντίθετο στο ξεπούλημα του Σκοπευτηρίου επικαλούμενο λόγους ιστορικούς, περιβαλλοντικούς και…«δημοσίου συμφέροντος». Μάλιστα, στο αγωνιστικό πρόγραμμα δηλώνει ότι «πραγματοποιούμε  ενημέρωση του λαού – έντονα διαβήματα στην πολιτική και πολιτειακή  ηγεσία της χώρας – Κινητοποιήσεις και Κατάληψη του χώρου, ώστε να αποδοθεί ολόκληρη η έκταση, στον λαό και την ιστορική μνήμη». 

Είναι σαφές ότι με πολιορκητικό κριό το ΤΑΙΠΕΔ και την ευρύτερη πολιτική παραχώρησης δημόσιας περιουσίας σ’ αυτό, το Σκοπευτήριο τεμαχίζεται, οριοθετείται σε οικόπεδα και σύντομα μπορεί να χαρακτηριστεί ως «φιλέτο προς αξιοποίηση» αναζητώντας «επενδυτές» και «νέες χρήσεις». Τα κτίρια που περιβάλλουν ή βρίσκονται στο εσωτερικό του Σκοπευτηρίου σταδιακά περνούν στα χέρια του ΤΑΙΠΕΔ (σχολικά κτίρια, κτίρια κοινωφελών υπηρεσιών κ.α) ενώ σιγά-σιγά εξετάζεται και η τύχη του ελεύθερου και αδόμητου χώρου, του πράσινου πυρήνα του Σκοπευτηρίου. Ταυτόχρονα, στα περιθώρια πλέον αυτής της εξέλιξης, συνεχίζεται η διαμάχη Πανελλήνιας Σκοπευτικής Εταιρείας και Δήμου Καισαριανής γύρω από το ιδιοκτησιακό καθεστώς επιμέρους εκτάσεων του Σκοπευτηρίου. Πιο συγκεκριμένα, στις 4 Ιούνη θα διεξαχθεί άλλο ένα επεισόδιο της διαμάχης αυτής που αφορά την έκταση όπου έχουν χτιστεί τα σχολικά κτίρια. Μάλιστα, ο Δήμος Καισαριανής «πανηγυρίζει» για το γεγονός ότι στην δίκη αυτή θα’ χει στο πλευρό του το Ελληνικό Δημόσιο έναντι της ΠΣΕ, παραγνωρίζοντας τις ήδη διατυπωμένες προθέσεις του για εκποίηση του Σκοπευτηρίου μέσω του ΤΑΙΠΕΔ.

Όλη αυτή η θολούρα διαρροών, δημοσιευμάτων και διαμαχών κατατίθεται όχι για να αποπροσανατολίσει αλλά για να κάνει σαφές ότι γύρω από το Σκοπευτήριο διεξάγεται ένας πόλεμος μικρών ή μεγαλύτερων συμφερόντων μεταξύ μικρών ή μεγαλύτερων εξουσιών που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αποτελέσουν τον αποφασιστικό παράγοντα για την τύχη του Σκοπευτηρίου. Το αντίθετο, μάλιστα. Αποτελούν το ιδεολογικό και θεσμικό υπόστρωμα ώστε να υπάρξει η διαχείριση που πλασάρεται ως δέουσα από το ελληνικό κράτος. Ο τεμαχισμός του Σκοπευτηρίου σε επιμέρους ζώνες (πράσινες, οικοδομήσιμες, «ιστορικής προστασίας», αμφισβητήσιμες κ.α) σχετικοποιεί την απόλυτη αξία που έχει το Σκοπευτήριο ως ελεύθερος και ιστορικός χώρος στις συνειδήσεις και την καθημερινότητα των κατοίκων των γύρω περιοχών (και όχι μόνο). Για τους τεχνοκράτες των υπουργείων και τα τσιράκια του κεφαλαίου, το Σκοπευτήριο αποτελεί μια σχετική αξία με βάση τους κανόνες της αγοράς που μπορούν να επιβάλλουν την ανά πάσα στιγμή περίφραξη, τσιμεντοποίηση, εμπορευματοποίηση, καθολική ή επιμέρους εκποίησή τους. Και αυτές οι 2 λογικές δεν έχουν τίποτα κοινό μεταξύ τους. Αναπόφευκτα, συγκρούονται και θα συγκρούονται.

 Η υπεράσπιση του Σκοπευτηρίου ως ελεύθερου χώρου, ως χώρου αναψυχής και δημιουργίας, ως χώρου ιστορικής μνήμης αφορά αποκλειστικά τον κόσμο των «από κάτω»: τους κατοίκους που το οικειοποιούνται και το αγαπάνε, τους αγωνιζόμενους που το υπερασπίζονται από την εκποίηση, την εμπορευματοποίηση και την τσιμεντοποίηση εδώ και χρόνια, τους ανθρώπους που συνεχίζουν να θυμούνται, να εμπνέονται και να ανασαίνουν από τους αγώνες του παρελθόντος ώστε να δώσουν τους αγώνες που αρμόζουν στο «εδώ και τώρα».

Καμία θεσμική διαμεσολάβηση, καμία χαρισματική δημοτική αρχή δεν μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στο ξεπούλημα του Σκοπευτηρίου και στην προσπάθεια διαγραφής του ιστορικού του φορτίου. Συλλογικά, αυτοοργανωμένα, αδιαμεσολάβητα και ανυποχώρητα, οι αγώνες των κατοίκων είναι αυτοί που θα δώσουν τις απαντήσεις που αρμόζουν στους μεσίτες των γειτονιών μας και της ιστορικής τους μνήμης. Αγώνες που όχι μόνο θα στήνουν αναχώματα στις μεθοδεύσεις των αφεντικών και του κράτους για το ξεπούλημα του Σκοπευτηρίου και κάθε δημόσιου χώρου αλλά θα βάζουν και το στίγμα τους στην ίδια την ζωή των χώρων αυτών. Σήμερα, όσο ποτέ έχουμε ανάγκη να δημιουργήσουμε τόπους ελεύθερης συνεύρεσης και επικοινωνίας ενάντια στον κοινωνικό φόβο και την αποξένωση. Τόπους συλλογικής έκφρασης και δημιουργικότητας ενάντια σ’ αυτούς που μας θέλουν μόνους, σιωπηλούς, υπάκουους και ανακυκλώσιμους. Τόπους ελευθερίας, αυτοοργάνωσης και αγώνα ενάντια στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό κράτους και κεφαλαίου και τον εκφασισμό της κοινωνίας. Τόποι που η ζωντάνια τους και ο πολιτισμός τους δεν θα περιφράσσεται στο εσωτερικό τους αλλά θα εκπέμπουν τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, του αγώνα παντού: στις γειτονιές μας, στα σπίτια μας, στα μυαλά μας.

Και όσον αφορά το Σκοπευτήριο, σίγουρα, δεν ξεκινάμε από το μηδέν αλλά, επίσης σίγουρα, έχουμε πολλά να κάνουμε ακόμα.

skopeytirio1

Related Images:

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ

Σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές του αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στις “χρυσές” επενδύσεις του θανάτου, ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής τους, το μέτωπο του αγώνα διευρύνεται.

Μέσα στο επόμενο 4μερο, πραγματοποιούνται μια σειρά εκδηλώσεων/συζητήσεων σε γειτονιές της Αθηνας με την παρουσία αγωνιζόμενων από το Ανοιχτό Συντονιστικό Θεσσαλονίκης ενάντια στα μεταλλεία χρυσού. Εκδηλώσεις που πέρα από μεταφορά ενημέρωσης και εμπειρίας από το πεδίο του αγώνα στην Β.Ελλάδα μπορούν να αποτελέσουν και σημεία ζύμωσης και οργάνωσης των αγώνων που δίνονται ή θα δοθούν ενάντα στην αναπτυξιακή λαίλαπα μέσα και γύρω από τις γειτονιές της Αθήνας: Από την Πάρνηθα μέχρι τον Υμηττό, από την Πεντέλη ως το Ελληνικό, από την τσιμεντοποίηση κάθε ίχνους πρασίνου μέχρι τα κάθε είδους επενδυτικά/αναπτυξιακά σχέδια εις βάρος του ανθρώπου και της φύσης.
xalkidiki

Επίσης, το Σάββατο 13/4 στις 12 μ.μ στο Μοναστηράκι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση/πορεία που καλείται από την Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής. Μια διαδήλωση που οργανώθηκε μέσα από οριζοντιες διαδικασίες συντονισμού αυτοοργανωμένων πολτικών/κοινωνικών/ταξικών σχημάτων και συλλογικοτήτων αγώνα που δρουν στην Αττική.Μια διαδήλωση που ευλεπιστεί να συναντηθεί με την φωνή των αγωνιζομένων κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής, να δυναμώσει τις αντιστάσεις ενάντια στον χρυσό θάνατο, την λεηλασία της φύσης και την κρατική τρομοκρατία, να δηλώσει ξεκάθαρα και ανυποχώρητα ότι ο αγώνας για την γη και την ελευθερία θα τους συντρίψει!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΤΗΣ Β.Α. ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΜΕΤΑΛΛΕΙΑ ΧΡΥΣΟΥ
 Τα τελευταία χρόνια οι κάτοικοι της Β.Α. Χαλκιδικής αγωνίζονται ενάντια στα σχέδια του κράτους και της «Ελληνικός Χρυσός» (θυγατρική της πολυεθνικής Eldorado Gold και του ομίλου Μπόμπολα) για την εγκατάσταση μεταλλείων εξόρυξης χρυσού στα δάση του όρους Κάκκαβος, που θα επιφέρει τον αφανισμό της φύσης και των χωριών της περιοχής, στο βωμό της ανάπτυξης.
 ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΧΡΥΣΟ ΘΑΝΑΤΟ, ΤΗ ΛΕΗΛΑΣΙΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ
 Ο ανυποχώρητος αγώνας των κατοίκων βρίσκεται αντιμέτωπος από την πρώτη στιγμή με την ολοένα και αναβαθμιζόμενη κρατική καταστολή. Τις τελευταίες εβδομάδες εξαιτίας των αγωνιστικών κινητοποιήσεων στην περιοχή, με πιο πρόσφατη την αγωνιστική δράση – σαμποτάζ στις υποδομές της εταιρίας στις Σκουριές τη νύχτα της Κυριακής 17/2/2013, εξαπολύεται μια ευρείας κλίμακας τρομοκρατική – κατασταλτική επιχείρηση, η οποία συνοδεύεται από μαζικές ποινικές διώξεις αγωνιζόμενων κατοίκων.
Στόχος της η εξάλειψη της σθεναρής αντίστασης των κατοίκων και των αλληλέγγυων και η παράδοση ενός ασφαλούς πεδίου –χωρίς κοινωνικές αντιδράσεις- στην εταιρία, για τη συνέχιση των λεηλατικών της εργασιών.
 ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
 Ο ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗ ΓΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ!
ΠΟΡΕΙΑ
ΣΑΒΒΑΤΟ 13 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ, 12 μ.μ.

Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής

Poreia 13-4-2013_chalkidiki

Related Images:

Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και της Λαυρεωτικής

“κάθε μάχη για να’ναι νικηφόρα, πρέπει να εξαπλώνεται. έχουμε ολόκληρο κόσμο να κατακτήσουμε”
Αλληλεγγύη στον αγώνα των κατοίκων της Κερατέας και της Λαυρεωτικής

Related Images:

Κείμενο αλληλεγγύης στους 300 απεργούς πείνας

«…Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.»

Απόσπασμα από κείμενο των 300 μεταναστών-απεργών πείνας.

Στις 25 Γενάρη , 300 μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας διεκδικώντας τα αυτονόητα: νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα…

ενώ ο πόλεμος του ελληνικού κράτους ενάντια σε μετανάστες είναι ανοικτός και πιο βίαιος από ποτέ: από τα καθημερινά μπλόκα, τις απελάσεις, τους ξυλοδαρμούς και τις επιχειρήσεις σκούπα στις ελληνικές πόλεις μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και από τις πολεμικές διακηρύξεις για «χτίσιμο τείχους στον Έβρο» μέχρι την στρατιωτική παρουσία της Frontex στα σύνορα και εντός αυτών. Ταυτόχρονα, η πίεση μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων από την Αφρική και την Ασία ως πρώτη εξ ανατολάς χώρα εισόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγεί στον ταυτόχρονο εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα μέσω της ευρωπαϊκής αντιμεταναστευτικής νομοθεσίας (που επιβάλλει την επαναπροώθηση στην πρώτη χώρα εισόδου) αλλά και της ελληνικής πολιτικής μη χορήγησης ασύλου σε πρόσφυγες (που θα έδινε το δικαίωμα να κινηθούν στην Ευρώπη έχοντας ταξιδιωτικά έγγραφα). Εγκλωβισμός που μεταφράζεται σε στοίβαγμα ψυχών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών από θεσμικούς φορείς του ελληνικού κράτους με την υπόσχεση παροχής αδειών παραμονής, την μαζική αναζήτηση διαφυγής προς την Ευρώπη μέσω των ελληνικών λιμανιών (Πάτρα, Ηγουμενίτσα κ.α) μέσα σε νταλίκες και φορτηγά, την δημιουργία γκέτο σε γειτονιές της μητρόπολης και την συνακόλουθη ανάδειξη ξενοφοβικών-ρατσιστικών συμπεριφορών. Στρατόπεδα, τείχη, αστυνομικές επιχειρήσεις, δολοφονίες, οικονομική αφαίμαξη σκιαγραφούν το πολεμικό τοπίο των επιχειρήσεων εξόντωσης που έχουν εξαπολύσει οι θεσμοί και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες.

Εδώ και μια εικοσαετία, οι συνθήκες ανάπτυξης του ντόπιου κεφαλαίου επέβαλαν την «υποδοχή» χιλιάδων μεταναστών που αποτέλεσαν τον πάτο της ταξικής διαστρωμάτωσης. Στις οικοδομές, τις φάμπρικες, τα χωράφια, τα νοικοκυριά, τις μητροπόλεις και την ύπαιθρο οι μετανάστες και οι μετανάστριες βιώσαν την στυγνή εκμετάλλευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον ρατσισμό. Χιλιάδες ξένων εργατών και εργατριών ήταν απαραίτητοι για το «ελληνικό οικονομικό θαύμα» του ολυμπιακού πανηγυριού και της μετέπειτα «πορείας σύγκλισης με το ευρωπαϊκό όνειρο» ενώ ταυτόχρονα η υποτίμηση τους λειτούργησε ως μοχλός ανάδειξης του έλληνα μικροαστού, του έλληνα μικροϊδιοκτήτη, του έλληνα μικροαφεντικού, του έλληνα μικρόψυχου. Όσο οι ντόπιοι εργάτες και εργάτριες πιανόντουσαν από το άρμα των δανείων, της μικροϊδιοκτησίας, της εθνικής περηφάνιας και ομοψυχίας άλλο τόσο τα αφεντικά τσάκιζαν μισθούς, ένσημα και άλλα κεκτημένα μακρόχρονων και αιματηρών κοινωνικών αγώνων πατώντας πάνω στην μαύρη, ανασφάλιστη και φτηνή εργασία των μεταναστών. Όλα αυτά τα χρόνια, η υποτίμηση των μεταναστών υποβοηθούνταν και από τον στιγματισμό τους ως λαθραίων και παράνομων. Η εγκληματικότητα, «αυτοί που μας παίρνουν τις δουλειές», το παραεμπόριο, η εθνική καθαρότητα ήταν (και είναι) μερικά από τα ιδεολογήματα που το ελληνικό κράτος φρόντιζε να καλλιεργεί και να διαχέει ψάχνοντας πρόθυμους συμμάχους στην ευρύτερη ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση ενάντια στους μετανάστες. Και το ξεζούμισμα συνεχίζεται αδιάκοπα…

Μόνο που τώρα η εξελισσόμενη καταλήστευση ευρύτερων κοινωνικών κομματιών με πρόσχημα την κρίση, το δημόσιο χρέος, την τρόικα, το μνημόνιο και χίλια μύρια…, κάνουν σαφές ότι ο ταξικός πάτος έχει πολύ χώρο ακόμα. Η βίαιη αναδιάρθρωση του καπιταλισμού όχι μόνο αποκλείει τεράστια κοινωνικά κομμάτια από βασικές ανάγκες που «συνήθιζαν» να αποτελούν τον πυρήνα του ισχνού κράτους προνοίας (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κ.α) αλλά ταυτόχρονα τσακίζει μικροϊδιοκτησίες και μικρομάγαζα που είτε κατάσχονται είτε βάζουν λουκέτο, βάζοντας συνάμα τέλος και στα όνειρα ταξικής ανέλιξης που κοίμιζαν μεγάλες μάζες του ελληνικού πληθυσμού. Έτσι, φτωχοποιούνται μεγάλα κοινωνικά κομμάτια και τα αφεντικά έρχονται να ξαναμοιράσουν την τράπουλα έχοντας τα χαρτιά σημαδεμένα…υπέρ τους.

Και μέσα σ’ αυτήν την συγκυρία, και πάλι κάποιοι ψάχνουν τους υπεύθυνους και τους υπαίτιους μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων: στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, τους «παράνομους» και τους «λαθραίους». Τα ρατσιστικά τάγματα εφόδου στις γειτονιές της Αθήνας αλλά και άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου συγκεντρώνονται μεγάλες μεταναστευτικές ομάδες (Πάτρα, Ηγουμενίτσα κ.α) αποτελώντας το μακρύ χέρι της κρατικής προπαγάνδας και αντιμεταναστευτικής πολιτικής, βάζουν τους μετανάστες στο στόχαστρο σπέρνοντας την σύγχυση και τον ρατσισμό, τον αποπροσανατολισμό και την ξενοφοβία. Οι μετανάστες θεωρούνται ο εχθρός για όλα τα «κακά»: την ανεργία, την οικονομική ύφεση, την εγκληματικότητα, την ασφυκτική επιβίωση μέσα στην μητρόπολη κ.α. Αντιλήψεις και πρακτικές που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν «καθαρές γειτονιές» (με πρόσφατα παραδείγματα αυτά του Αγ.Παντελεήμονα και της πλ. Αττικής), να διαχύσουν τις ναζιστικές απόψεις τους περί «φυλετικής καθαρότητας» και με αξιώσεις να προτείνουν «λύσεις για την λαθρομετανάστευση» προτάσσοντας τον αποκλεισμό και την εξόντωση χιλιάδων συνανθρώπων μας.

Όσο όμως ο ρατσισμός κερδίζει έδαφος, άλλο τόσο θα προελαύνει η μιζέρια. Όσο πριμοδοτείται ο φασιστικός οχετός σε πλατείες και γειτονιές (και προσφάτως και σε δημοτικά συμβούλια…), άλλο τόσο θα ξερνάει μίσος, βία και αποκλεισμούς στις πλάτες των μεταναστών αλλά και στις δικές μας. Δεν πρέπει να μασήσουμε. Οι ίδιοι οι μετανάστες έχουν δώσει παραδείγματα αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, την φτώχεια και την κρατική καταστολή. Από τους Αιγύπτιους αλιεργάτες στη Νέα Μηχανιώνα και τους εργάτες γης στην Μανωλάδα της Ηλείας μέχρι τους Αφρικανούς μικροπωλητές και τις πολυεθνικές ουρές της Πέτρου Ράλλη, έχουν σκιαγραφηθεί οι πρώτες, αυθόρμητες ή οργανωμένες, συλλογικές απαντήσεις των μεταναστών. Και αυτός ο δρόμος παραμένει ανοιχτός όχι μόνο για αυτούς αλλά και για εμάς. Η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών μπορούν όχι μόνο να στήσουν τα δικά μας τείχη απέναντι στην ταξική επίθεση που δεχόμαστε αλλά και να αξιώσουν έναν κόσμο χωρίς φτώχεια, ρατσισμό, εκμετάλλευση, χαρτιά και σύνορα. Ας γκρεμίσουμε τα τείχη του ρατσισμού, ας χτίσουμε δεσμούς αλληλεγγύης και αγώνα.

«Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς».

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ

paapty123@yahoo.gr

Blog για τους απεργούς πείνας στην Αθήνα: http://hungerstrike300.espivblogs.net/

Blog για τους απεργούε πείνας στη Θεσσαλονίκη: http://allilmap.wordpress.com/

Related Images:

Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Τον Αύγουστο του 2009, λίγες μέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της ΒΑ Αττικής, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοινώνει την έναρξη των διαδικασιών δημοπράτησης των Νέων Αυτοκινητόδρομων Αττικής και ορίζει την 22 Δεκέμβρη του 2009 ως λήξη της προθεσμίας καταβολής προσφορών από πλευράς κατασκευαστών. Η νέα πράσινη διακυβέρνηση όχι μόνο δεν αλλάζει τους σχεδιασμούς του έργου αλλά μνημονεύει τους αυτοκινητόδρομους ως «το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που είναι ανοιχτό» (δηλώσεις Ρέππα κατά την παραλαβή του Υπουργείου) και με διάφορες μεθοδεύσεις προσπαθεί να κλείσει τα μάτια των αγωνιζομένων. Μετονομασίες υπουργείων, οικολογικές ανησυχίες και δηλώσεις υπουργών και νέα φληναφήματα περί πράσινης ανάπτυξης επιστρατεύονται ώστε ν’αποσπάσουν συναίνεση στα καταστροφικά τους σχέδια. Παρόλα αυτά δεν χωρά καμιά αυταπάτη για τις προθέσεις τους. Συνεχίζουν ακάθεκτοι την χωροθέτηση ΧΥΤΑ σε όλη την Ελλάδα, φυτεύουν ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή στο όνομα της «ενεργειακής κρίσης», χτίζουν λιμάνια και αεροδρόμια καταστρέφοντας φύση και ανθρώπινες κοινότητες και οι οδοστρωτήρες τους βρίσκονται υπ’ατμόν…

Το Π.Δ για την «προστασία» του Υμηττού αλλάζει τις χρήσεις γης στο βουνό και ανοίγει τον δρόμο για το τεμάχισμα και την τσιμεντοποιησή του.

Continue reading Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ

Related Images: