Ο ΥΜΗΤΤΟΣ ΘΑ ΜΕΙΝΕΙ, ΤΣΙΜΕΝΤΟ ΔΕ ΘΑ ΓΙΝΕΙ
Τον Αύγουστο του 2009, λίγες μέρες μετά τις καταστροφικές πυρκαγιές της ΒΑ Αττικής, το ΥΠΕΧΩΔΕ ανακοινώνει την έναρξη των διαδικασιών δημοπράτησης των Νέων Αυτοκινητόδρομων Αττικής και ορίζει την 22 Δεκέμβρη του 2009 ως λήξη της προθεσμίας καταβολής προσφορών από πλευράς κατασκευαστών. Η νέα πράσινη διακυβέρνηση όχι μόνο δεν αλλάζει τους σχεδιασμούς του έργου αλλά μνημονεύει τους αυτοκινητόδρομους ως «το μεγαλύτερο δημόσιο έργο που είναι ανοιχτό» (δηλώσεις Ρέππα κατά την παραλαβή του Υπουργείου) και με διάφορες μεθοδεύσεις προσπαθεί να κλείσει τα μάτια των αγωνιζομένων. Μετονομασίες υπουργείων, οικολογικές ανησυχίες και δηλώσεις υπουργών και νέα φληναφήματα περί πράσινης ανάπτυξης επιστρατεύονται ώστε ν’αποσπάσουν συναίνεση στα καταστροφικά τους σχέδια. Παρόλα αυτά δεν χωρά καμιά αυταπάτη για τις προθέσεις τους. Συνεχίζουν ακάθεκτοι την χωροθέτηση ΧΥΤΑ σε όλη την Ελλάδα, φυτεύουν ανεμογεννήτριες σε κάθε βουνοκορφή στο όνομα της «ενεργειακής κρίσης», χτίζουν λιμάνια και αεροδρόμια καταστρέφοντας φύση και ανθρώπινες κοινότητες και οι οδοστρωτήρες τους βρίσκονται υπ’ατμόν…
Το Π.Δ για την «προστασία» του Υμηττού αλλάζει τις χρήσεις γης στο βουνό και ανοίγει τον δρόμο για το τεμάχισμα και την τσιμεντοποιησή του.
– Η θεσμοθέτηση 7 ζωνών προστασίας (αντί για τις 2 υπάρχουσες) νομιμοποιεί τις επεκτατικές βλέψεις των κατά τόπους οικοπεδοφάγων (οικοδομικοί συνεταιρισμοί, ΔΕΗ, ΕΥΔΑΠ, εκκλησία, στρατός, δήμαρχοι κ.α) πάνω στον Υμηττό.
– O χαρακτηρισμός του κυρίως δασικού όγκου ως «πάρκο NATURA» οργανώνει τις ανάγκες για καθαρό αέρα, περίπατο και αναψυχή με όρους εμπορίου αφού προβλέπεται η οικοδόμηση 5 νέων αναψυκτηρίων περιμετρικά του δάσους του Υμηττού. Έτσι, μεθοδεύεται το σχέδιο «παρκοποίησής» του στα πρότυπα του Λυκαβηττού και της Πάρνηθας. Ειδική μνεία γίνεται στα «αναγκαία οδικά έργα» που επιτρέπονται σ’ όλη την έκταση του…
Οι Νέοι Αυτοκινητόδρομοι Αττικής περιλαμβάνουν ένα οδικό δίκτυο 72 χλμ που θα επεκτείνουν την Περιφερειακή Υμηττού ως το Ελληνικό και θα κάνουν εφικτή την σύνδεση του κέντρου των Αθηνών με τα Μεσόγεια.
– Κυρίαρχη επιδίωξή τους είναι η σύνδεση των μεγάλων διαμετακομιστικών κέντρων εμπορίου του λεκανοπεδίου (λιμάνια Πειραιά, Ραφήνας, Λαυρίου και αερολιμένας Ελ.Βενιζέλου) με τα αναπτυσσόμενα, οικιστικά και επιχειρηματικά, προάστια των Μεσογείων και του Ελληνικού, με το μητροπολιτικό κέντρο της Αθήνας.
– Οι οδοστρωτήρες της ανάπτυξης δεν θα περάσουν μόνο πάνω από τον Υμηττό αλλά και από την έκταση του πρώην αεροδρομίου Ελληνικού το οποίο αρχικά πολυδιαφήμισαν ως «πνεύμονα πρασίνου» και τώρα σκοπεύουν να φτιάξουν εντός του μία νέα πόλη και «επιχειρηματικό πάρκο»!
Το μεγαλύτερο κομμάτι των Αυτοκινητόδρομων θα χτιστεί στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων την οποία το Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αττικής χαρακτηρίζει ως «δεύτερο πόλο ανάπτυξης» του λεκανοπεδίου με κέντρο τον αερολιμένα Ελ.Βενιζέλος. Το νέο ΡΣΑ διατυπώνει ξεκάθαρα τα καταστροφικά τους σχέδια για την «πρωτεύουσα των 8,5 εκ. κατοίκων» που θα εκτείνεται από την Κόρινθο ως την Χαλκίδα.
– Η περιοχή των Μεσογείων αλλά κι αυτή της ΒΑ Αττικής είναι το «απόθεμα γης» που χρειάζεται η πρωτεύουσα ώστε να επεκταθεί. Μάλιστα, οι καμένες εκτάσεις της ΒΑ Αττικής δεν θα είναι μόνο πεδίο οικοδομικού οργασμού εις βάρος των βουνών και των δασών αλλά θ’ αξιοποιηθούν ώστε να χτιστεί και η μελλοντική σύνδεση Ραφήνας-Εθνικής Οδού Αθηνών/Θεσσαλονίκης…
-Την επέλαση αυτή θα την βιώσουμε και στο εσωτερικό των γειτονιών μας. Όσο κι αν η ρητορική της εξουσίας αναμασά επιχειρήματα περί «κυκλοφοριακής αποσυμφόρησης» και «περιβαλλοντικής φυσιογνωμίας του έργου» ξέρουμε πολύ καλά ότι άμεσα αποτελέσματα θα’ ναι η έλλειψη δημοσίων χώρων, η όξυνση της ατμοσφαιρικής ρύπανσης, της ηχορύπανσης αλλά ΚΥΡΙΩΣ: ότι οι «ανοιχτοί και γρήγοροι δρόμοι» είναι κίνητρο αγοράς περισσότερων αυτοκινήτων που θα καταλάβουν και θα μπλοκάρουν, αργά ή γρήγορα, αυτούς τους δρόμους κι όχι «η λύση στο κυκλοφοριακό πρόβλημα»…
Ανάπτυξη σημαίνει αλλοτρίωση, καταστροφή και λεηλασία
Η αλλοτριωτική φύση του καπιταλιστικού κόσμου πάνω στα σώματα, στις συνειδήσεις και την καθημερινότητά μας είναι αυταπόδεικτη αρκεί να κοιτάξουμε τους συνανθρώπους μας και να κάνουμε μια ανασκόπηση του καθημερινού μας ημερολογίου. Ζούμε σε μια κοινωνία που δομείται με όρους κυριαρχίας, εκμετάλλευσης, επιβίωσης και άντλησης κέρδους και που δεν επιτίθεται μόνο στις υπάρξεις μας αλλά και στην σχέση μας με την φύση και το περιβάλλον…
Κάπου εδώ τρυπώνει το φάντασμα της ανάπτυξης. Το κεφάλαιο, ως κυρίαρχη σχέση εξουσίας στον κόσμο που ζούμε, για να συνεχίσει να υπάρχει και να διατηρεί την κυριαρχία του οφείλει ν’ αναπαράγεται βρίσκοντας νέα πεδία επένδυσης. Έτσι, έχει την δύναμη να επανασχεδιάζει τις δομές του κοινωνικού ιστού αλλοτριώνοντάς τες αλλά και να δρα καταλυτικά στην φύση αξιοποιώντας την με όρους ελέγχου και κερδοφορίας. Αποτελέσματα: η διαχείριση των κοινωνικών σχέσεων κάτω από εξουσιαστικές δομές και η αποικειοποίηση της φύσης από την λογική του κέρδους. Αυτή η διαδικασία που πραγματοποιείται βιαίως και σαρώνει κάθε εμπόδιο που συναντά, μορφοποιείται λεκτικά, χρωματίζεται και καλείται ανάπτυξη.
Μέσα σ’ όλα αυτά οι ζωές μας και η φύση είναι ποσά μετρήσιμα και διαχειρίσιμα. Ας μην ξεχνάμε ότι η ανάπτυξη συμπληρώνει το τρίπτυχο «επένδυση-ανάπτυξη-κεφαλαιοποίηση» (κατά το καίμε-αποχαρακτηρίζουμε-χτίζουμε) που προέρχεται από την χυδαία γλώσσα της οικονομίας. Μια γλώσσα που μιλά για προσπελασιμότητα, ταχύτητα, μείωση επιχειρηματικού ρίσκου και κίνητρα για περαιτέρω επενδύσεις. Και βέβαια, υπονοεί ότι οι ζωές μας και η φύση είναι αναλώσιμα υλικά…
-Αν δεν αντισταθούμε σ’ όλες τις γειτονιές οι πόλεις μας θα γίνουν μοντέρνες φυλακές-
Απέναντι στα διλήμματα του εξουσιαστικού συφερτού (κράτος, κεφάλαιο, τοπικοί άρχοντες,) που έχουν να προσφέρουν μόνο τσιμέντο και κάρβουνο, επιλέγουμε την εξέγερση της φύσης και του ανθρώπου απέναντι στους δυνάστες τους. Αντί για την επιβίωση στην πόλη-χαβούζα και τους δρόμους ταχείας κυκλοφορίας, επιλέγουμε το μονοπάτι του αγώνα και της αξιοπρέπειας. Αντί για την κουλτούρα της ταχύτητας και του πλουτισμού, επιλέγουμε τον πολιτισμό της αυτοοργάνωσης, της συντροφικότητας, της αντίστασης. Το μωσαϊκό της αντίστασης είναι ευρύ: από την αντιπληροφόρηση στις γειτονιές μας και την επανοικιοποίηση των δημοσίων χώρων μέχρι την αυτοοργανωμένη υπεράσπιση του Υμηττού (και όλων των δασών) από εμπρηστές και καταπατητές και την άμεση δράση ενάντια στα σχέδια των εργολάβων.
Από τον Υμηττό και την Πάρνηθα ως την Λευκίμμη, το Γραμματικό και τον Αχελώο, η μόνη ανάπτυξη που μας ενδιαφέρει είναι η ανάπτυξη των συλλογικών μας αντιστάσεων, μέσα από αδιαμεσολάβητες και ισότιμες διαδικασίες που θα οργανώνουν τον ανυποχώρητο αγώνα μας ενάντια στις μηχανές της ανάπτυξης και θα δημιουργούν σχέσεις αλληλεγγύης και συνεννόησης μεταξύ των αγωνιζομένων απ’ όλες τις γειτονιές, σπάζοντας τα τείχη του ατομισμού που δηλητηριάζουν την ζωή και τους αγώνες μας.
ΣΑΜΠΟΤΑΖ
στους νέους αυτοκινητόδρομους – στην επέκταση της τερατούπολης – στις μηχανές της ανάπτυξης
Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού
paapty123@yahoo.gr