Για τη δολοφονία του Pëllumb Marnikollaj στο Α.Τ. Πατησίων

Αναδημοσιεύουμε κείμενο και αφίσα-κάλεσμα του Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Άνω Κάτω Πατησίων στη διαδήλωση του Σαββάτου 24/9 με αφορμή τη δολοφονία του Pellumb Markonikollaj στο Α.Τ.Πατησίων

afisa-poreia-20161

Ι. ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ

Στις 3 Αυγούστου 2016, ο πρώην κρατούμενος Pëllumb Marnikollaj, 29 χρονών αλβανικής καταγωγής, παρουσιάζεται στο αστυνομικό τμήμα Πατησίων για να δώσει το καθιερωμένο “παρών”, όπως ήταν υποχρεωμένος να κάνει ύστερα από την υπό όρους αποφυλάκισή του. Εκεί βασανίζεται και δολοφονείται από τους κρατικούς υπαλλήλους της ασφάλειας. Για άλλη μια φορά, οι μπάτσοι πέρα από τα καθήκοντα του αστυνομικού, εκτελούν κι εκείνα του δικαστή και του δήμιου.

Το ελληνικό κράτος από την πρώτη στιγμή προσπαθεί να κουκουλώσει τη δολοφονία, λέγοντας ότι πρόκειται για αυτοκτονία, τη στιγμή που η σορός του δολοφονημένου “χάνεται” από νοσοκομεία σε νεκροτομεία για 9 ημέρες. Οι συγγενείς του προλαβαίνουν κι εντοπίζουν τη σορό του, λίγο πριν θαφτεί ως “άντρας αγνώστων στοιχείων”. Η δεύτερη ιατροδικαστική έκθεση δείχνει σημάδια κακοποίησης και βασανισμού. Δεν είναι η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που το κράτος συγκαλύπτει δολοφονία μεταναστών ή κρατούμενων σε κελιά, αστυνομικά τμήματα ή χαντάκια.

ΙΙ. ΟΙ ΑΓΑΘΕΣ ΠΡΟΘΕΣΕΙΣ ΤΗΣ ΕΛ.ΑΣ.

Ο ρόλος της ελληνικής αστυνομίας και κάθε αστυνομίας είναι λίγο ως πολύ γνωστός και ξεκάθαρος. Ως κυρίαρχος μηχανισμός άσκησης της νόμιμης κρατικής βίας, αναλαμβάνει τη διατήρηση της κοινωνικής “ευημερίας”. Μιας ευημερίας που δεν είναι τίποτα άλλο από την de facto προάσπιση των συμφερόντων των πλουσίων. Ενδεικτικό παράδειγμα η εποχή των μνημονίων, όπου η υποτίμηση της ζωής και της εργασίας των από τα κάτω συνεχίζεται αμείωτη, με τους μπάτσους να πρωτοστατούν στην καταστολή των αγώνων, των απεργιών, των διαδηλώσεων και της κάθε μορφής αντίστασης με ξυλοδαρμούς, βασανισμούς, χημικά, πλαστικές σφαίρες. Επιπλέον, οι κρατικοί κατασταλτικοί μηχανισμοί εξοπλίζονται με υλικό και έμψυχο δυναμικό, σε αντίθεση με τον υπόλοιπο δημόσιο τομέα.

Εξίσου γνωστές και μη εξαιρετέες είναι οι σχέσεις της αστυνομίας με τη χρυσή αυγή, τόσο σε ιδεολογικό επίπεδο, καθώς το 50% των μπάτσων ψήφισε το νεοναζιστικό κόμμα στις εκλογές του 2015, όσο και σε πρακτικό, αφού έχουν πολλάκις συνεργαστεί σε πογκρόμ και ρατσιστικές επιθέσεις ενάντια στους μετανάστες, σε επιθέσεις αγωνιστών και καταλήψεων και στη συγκάλυψη δολοφονικών επιθέσεων, με αποκορύφωμα τη δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Διαιωνίζουν έτσι μια σχέση κράτους-παρακράτους που δεν σταματά μόνο εκεί, αλλά επεκτείνεται στο κομμάτι της παραοικονομίας του κεφαλαίου, με πάμπολλες υποθέσεις εμπλοκής ένστολων σε εμπόριο όπλων και ναρκωτικών, δουλεμπόριο, πορνεία, μπραβιλίκια κλπ.

ΙΙΙ. ΚΑΤΑΣΤΑΛΤΙΚΗ ΚΡΑΤΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Οι θάνατοι όπως αυτός του Pëllumb Marnikollaj σε αστυνομικά τμήματα αλλά και σε μεταγωγές, κρατητήρια, φυλακές, στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν είναι ούτε τυχαίοι ούτε πρωτόγνωροι. Αντιθέτως αποτελούν συνέχεια μιας κρατικής πολιτικής που εναντιώνεται σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες(μετανάστες, τοξικοεξαρτημένοι, ρομά, μικροπαραβάτες, κρατούμενοι) όσο και στον εσωτερικό εχθρό, σ’ αυτούς δηλαδή που αγωνίζονται ενάντια στα αφεντικά και την εξουσία. Εξάλλου κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει τα αναρίθμητα περιστατικά αστυνομικής βίας από την αρχή του 90′ στους αλβανούς μετανάστες (βλ. “σκούπες”, ξυλοδαρμούς, ταπεινώσεις).

Ο ρόλος αυτός της αστυνομίας συνεχίστηκε και εντάθηκε τα τελευταία χρόνια, καθώς τα κύματα των μεταναστών και των προσφύγων από την αφρικανική ήπειρο και την Ασία συνέχισαν να καταφτάνουν στην ελλάδα. Ακόμα και αστικοί, ευρωπαϊκοί θεσμοί όπως η διεθνής αμνηστία και το συμβούλιο της ευρωπαϊκής ένωσης, των οποίων ο ρόλος είναι η προώθηση ενός βιώσιμου και “ανθρώπινου” καπιταλισμού, κάνουν λόγο για συνθήκες που παραβιάζουν το δικαίωμα στη ζωή” μέσα σε ελληνικά σωφρονιστικά ιδρύματα και αστυνομικά τμήματα, όπου οι πρακτικές των μπάτσων και οι συνθήκες περίθαλψης και υγιεινής είναι εγκληματικές. Αξιοσημείωτη είναι και η ατιμωρησία των αστυνομικών, για ξυλοδαρμούς μέχρι θανάτου, βασανιστήρια, ποινικές διώξεις και λοιπά ανδραγαθήματα κατά μεταναστών, ανθρώπων με ψυχικά νοσήματα, αντιφασιστών, διαδηλωτών, αλλά και ανθρώπων που βρέθηκαν μάρτυρες και προσπάθησαν να αποτρέψουν ή να καταγγείλουν την αστυνομική αυθαιρεσία.

ΙV. (ΑΛΛΗ ΜΙΑ) ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ

Η συγκεκριμένη δολοφονία ανέδειξε κι ένα πλέγμα φορέων και θεσμών που λειτούργησαν από κοινού ή επικουρικά για το κουκούλωμα της υπόθεσης. Από τους μπάτσους που καλύπτουν τους δολοφόνους συναδέλφους τους, στον ιατροδικαστή και την εισαγγελία, ενδεχομένως και τις δομές υγείας και τέλος τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, όλοι ενήργησαν προς την απόκρυψη και την αποσιώπηση ενός βίαιου θανάτου, με την ελπίδα πως το γεγονός θα θαβόταν μέσα στη θερινή ραστώνη του Αυγούστου, ποντάροντας ίσως στο ότι ο δολοφονημένος είναι μετανάστης, φτωχός και “περιθωριακός”. Αλλά ακόμα κι αν η υπόθεση φτάσει στο δικαστήριο, η πεπατημένη οδός δεν παρουσιάζει κινδύνους για τους δολοφόνους. Ακόμα και στη δίκη της εξόφθαλμης δολοφονίας του φυλακισμένου Ίλια Καρέλι, μέχρι και ο ιατροδικαστής άλλαξε την κατάθεσή του, λέγοντας πως το κάταγμα στο στέρνο δεν προήλθε από χτύπημα, υπονοώντας εν ολίγοις πως για τον θάνατο ευθύνεται η αδύναμη καρδιά του και όχι η φάλαγγα ή τα δεκάδες χτυπήματα στο πρόσωπο και το σώμα του νεκρού, ύστερα από δυόμιση ώρες βασανιστηρίων.

Επίσης, στα γεγονότα των ημερών ήρθε να προστεθεί και η δολοφονία ενός 33χρονου από το Καζακστάν που πυροβολήθηκε στην Καλλιθέα στις 10/9 από αστυνομικό, ο οποίος δεν ήταν σε ώρα υπηρεσίας και ισχυρύστηκε μάλιστα πως το όπλο εκπυρσοκρότησε. Μαγικά βέβαια δεν είναι μόνο τα όπλα των μπάτσων που ρίχνουν μόνα τους, αλλά και οι πένες των δημοσιογράφων, που για άλλη μια φορά ξεπλένουν μια δολοφονία δημιουργώντας το προφίλ του κακού θύματος και του καλού –πλην άτυχου- αστυνομικού.

Και τέλος, το τμήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, που είχε διαπρέψει ως αντιπολίτευση με πύρινα διαβήματα κατά της αστυνομικής βίας και αυθαιρεσίας, απουσίασε ηχηρά από την επικαιρότητα για την υπόθεση Marnikollaj. Μας θύμισε έτσι για άλλη μια φορά πως το κράτος έχει συνέχεια, ανεξάρτητα από τη δεξιά ή την αριστερή χροιά του και πως όσοι κατέχουν πλειοψηφικό μερίδιο στην εξουσία αποδεικνύονται στυγνοί κι αμείλικτοι.

V. ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ – ΑΠΑΝΤΑΜΕ

Ενάντια στην κρατική βαρβαρότητα και τη βία αφεντικών-εξουσιαστών που προσπαθούν να μας καταδικάσουν σε μια εκκωφαντική σιωπή, γνωρίζουμε πως η ταξική μας μνήμη είναι πιο δυνατή από τη λήθη. Δεν θα συνηθίσουμε ούτε την οσμή του θανάτου, ούτε το συναίσθημα της απάθειας. Αντιθέτως, σπάμε τον φόβο, εχθρευόμαστε το έθνος, πολεμάμε τον ρατσισμό, διεκδικούμε τον δημόσιο χώρο και χτίζουμε σχέσεις πέρα από την εκμετάλλευση, δημιουργώντας κοινότητες αγώνα στη γειτονιά. Με όπλο την αλληλεγγύη μας, παίρνουμε θέσεις μάχης και συγκρουόμαστε καθημερινά με αυτόν τον σάπιο κόσμο.

ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ – ΔΕ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ

ΤΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΟΥ PELLUMB MARNIKOLLAJ

ΣΤΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΠΑΤΗΣΙΩΝ

 

Related Images:

Δεν ξεχνάμε το Nichola Toddi!

Κάλεσμα Αλληλεγγύης στα Δικαστήρια Ευελπίδων, Πέμπτη 22/9, 9.00 πμ.

στους διωκόμενους για την διαδήλωση της 27/2/2010 στο Βύρωνα

Δεν ξεχνάμε το Nichola Toddi!

16 Φλεβάρη 2010: H ΕΛ.ΑΣ στήνει σε πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βύρωνα (Ζωοδ.Πηγή) μια «μυστική» επιχείρηση για τη σύλληψη των «ληστών τραπεζών με τις βαριοπούλες». Η επιχείρηση στήθηκε κατά παραγγελία του τότε υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ Χρυσοχοϊδη για ν’ αποκατασταθεί η «τιμή του σώματος» αφού, 24 ώρες πριν, τα ΜΜΕ κραυγάζουν για το «νέο φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ» μετά τον αφοπλισμό 2 μπάτσων στο Μαρούσι από αγνώστους. Στην διάρκεια της τρομοκρατικής επιχείρησης, ο Nicholas Toddi, 25χρονος εργάτης από την Αλβανία, κάτοικος Βύρωνα, δέχεται πισώπλατα 9 σφαίρες από όπλο μπάτσου καθώς βγαίνει από την αποθήκη που εργάζεται ως υδραυλικός. Το πτώμα του παραμένει για 3 ώρες στο έδαφος καθώς οι μπάτσοι θεωρούν ότι εξόντωσαν έναν απ’ τους ληστές. Το ίδιο βράδυ, ο υπ. Χρυσοχοϊδης δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρεξήγησης: δίνει συγχαρητήρια στους μπάτσους για την πετυχημένη επιχείρηση και μπροστά στο τραγικό γεγονός της εκτέλεσης του N.Toddi κάνει λόγο για παράπλευρες απώλειες. Η χυδαία γλώσσα της εξουσίας χρησιμοποιεί όρους πολεμικούς για να αποκαλύψει το πραγματικό τρομοκρατικό πρόσωπο της. Λίγα χρόνια μετά, η ίδια ρητορική γενικεύεται σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής για να δικαιολογηθούν οι κάθε λογής ανθρωπο-θυσίες στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης.

Δεν συγχωρούμε τους δολοφόνους του!

Οι δολοφόνοι του Nichola Toddi είναι πολλοί και εξίσου ένοχοι. Όχι μόνο αυτοί που τράβηξαν την σκανδάλη αλλά και όσοι όπλισαν τα χέρια τους: όσοι έστησαν την επιχείρηση για να «αποκατασταθεί η τιμή» των μπάτσων, όσοι απαιτούσαν «περισσότερη ασφάλεια και αστυνόμευση», όσοι μίλησαν για «μεμονωμένο περιστατικό», όσοι πανηγύρισαν την «επιτυχία» των μπάτσων. Και σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι «τυφλοί» υπηρέτες της δικαιοσύνης, οι δικαστές, που 4 χρόνια μετά, στη δήθεν δίκη που πραγματοποιήθηκε, «καταδίκασαν» τους μπάτσους Παπασηφάκη και Χλιβερό σε ανθρωποκτονία από αμέλεια. Όμως το έγκλημα είναι καλά οργανωμένο και διαχρονικό: το κράτος επέδειξε ποιος κατέχει το μονοπώλιο της βίας, οι ιδεολογικοί του μηχανισμοί φρόντισαν να το νομιμοποιήσουν και, βέβαια, οι δικαστές αθώωσαν τα ένστολα γουρούνια ώστε να συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση.

Δεν αφήνουμε μόνους όσους μίλησαν, αντιστάθηκαν, συνεχίζουν να αγωνίζονται!

Η δολοφονία του Ν.Toddi δεν έμεινε αναπάντητη. Το Σάββατο 27/2/2010 πραγματοποιήθηκε στο Βύρωνα διαδήλωση με την συμμετοχή 700 διαδηλωτών επιχειρώντας να σπάσει το τείχος σιωπής ώστε να νομιμοποιηθεί άλλη μια κρατική δολοφονία και ν’ αποκρυφτούν οι πραγματικές συνέπειες του δόγματος «τάξη και ασφάλεια». Η διαδήλωση διασχίζει τις γειτονιές του Βύρωνα με σαφείς θετικές αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία και στέκεται αρκετή ώρα στο σημείο της δολοφονίας. Επιπλέον, διαδηλωτές σπάνε τις βιτρίνες 2 γραφείων του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) ως ελάχιστη πράξη αντιβίας απέναντι σε μια κρατική δολοφονία. Οι πολυάριθμες μονάδες ένστολων γουρουνιών που στρατοπεδεύουν από νωρίς  στη περιοχή επιτίθενται στη πορεία, ξυλοκοπούν άγρια διαδηλωτές αλλά και περαστικούς που τολμούν να διαμαρτυρηθούν. Οι μπάτσοι πραγματοποιούν 11 συλλήψεις. Ένας εκ των συλληφθέντων ξυλοκοπείται άγρια και όλως τυχαίως οι μπάτσοι του φορτώνουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για ρίψη μολότωφ, σε μια διαδήλωση που δεν χρησιμοποιήθηκε καμία. Οι υπόλοιποι 10 κατηγορούνται σε βαθμό πλημμελήματος και βρίσκονται μέχρι και σήμερα, 6 χρόνια μετά, σε δικαστική ομηρία.

Να οπλιστούμε ενάντια  στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα

Να γκρεμίσουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό!

6 χρόνια μετά, τα «μεμονωμένα περιστατικά» αστυνομικής βαρβαρότητας είναι πάρα πολλά. Η βία των ένστολων γουρουνιών στους δρόμους, στα Α.Τ, στα σύνορα δεν αποτελεί απλό σύμπτωμα παρά τον θεμέλιο λίθο της κρατικής καταστολής. Παρά τους τόνους ιδεολογικής προπαγάνδας από την κυβερνώσα αριστερο-δεξιά, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: μόλις τον Αύγουστο, 2 νεαροί Ρομά-πλανόδιοι μουσικοί ξυλοκοπήθηκαν στο Α.Τ Νέου Κόσμου επειδή η παρουσία τους χαλούσε την τουριστική βιτρίνα της πόλης ενώ ο πρώην κρατούμενος Π.Μαρκονικολάϊ «αυτοκτόνησε» πηδώντας από το Α.Τ. Πατησίων αφού πρώτα βασανίστηκε. Η κρατική τρομοκρατία, η βία που ξερνάνε οι κυρίαρχοι μηχανισμοί πάνω στο σώμα της κοινωνίας βρίσκεται στον πυρήνα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και συνεχίζει να στοχεύει τους πιο αδύναμους και ευάλωτους αυτής της κοινωνίας: όσους αντιστέκονται, όσους αποκλίνουν και περισσεύουν από τους κυρίαρχους σχεδιασμούς. Πιο τρανό παράδειγμα η «ανθρωπιστική» στρατιωτική διαχείριση ολόκληρων προσφυγικών/μεταναστευτικών πληθυσμών στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη: τους ξεριζώνουν με «ανθρωπιστικές» βόμβες και καθεστώτα, τους εξοντώνουν στα υδάτινα σύνορα με Ευρωστρατούς και «ναυάγια», τους καταστέλλουν όταν εξεγείρονται στα κολαστήρια που κρατούνται ή στις συνοριογραμμές, τους «φιλοξενούν» σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους καταδικάζουν σε θάνατο με κάθε λογής επαναπροωθήσεις και απελάσεις. Λίγο παραπέρα, στην «πολιτισμένη Δύση» των σύγχρονων καπιταλιστικών δημοκρατιών, εκεί που όλα «λειτουργούν τέλεια», τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Στους δρόμους των γαλλικών πόλεων εδώ και 2 χρόνια κάνει κουμάντο ο ίδιος ο στρατός με το καθεστώς έκτακτης ανάγκης να επιβάλλει την στρατιωτική διαχείριση της ίδιας της καθημερινότητας των ανθρώπων. Επίσης, στις Η.Π.Α, οι καθημερινές εκτελέσεις μαύρων με αφορμή «τυχαίους» αστυνομικούς ελέγχους και η επιστράτευση της Εθνοφυλακής για να καταστείλει τις εξεγέρσεις των μαύρων κοινοτήτων αποδεικνύουν ότι το περίφημο δόγμα «τάξη και ασφάλεια» ανά τη Γη μυρίζει ανθρώπινο αίμα. Το αίμα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων που θυσιάζεται στο βωμό της καπιταλιστικής κρεατομηχανής.

Όσο οι δρόμοι κατακλύζονται από τους «εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας», εμείς θα συνεχίζουμε να επιτιθόμαστε στο δημοκρατικό άλλοθι των κρατικών δολοφονιών.  Όσο οι υπεύθυνοι για το γενικευμένο στραγγάλισμά μας κρύβονται πίσω από το άλλοθι του ανθρωπισμού και της κοινωνικής συναίνεσης, εμείς θα διασαλεύουμε τα ήσυχα νερά της κοινωνικής σιωπής. Τότε, τώρα και πάντα, σκοπός τους είναι να μας διώξουν από τους δρόμους, από εκεί που μπορεί να συναντηθεί η οργή μας, τα δίκια μας, η ελπίδα που χτίζουμε εμείς οι ίδιοι μέσα από τους συλλογικούς ανατρεπτικούς αγώνες, μέσα από τις διάχυτες και πολύμορφες κοινωνικές αντιστάσεις μας. Αυτούς τους δρόμους, την ίδια την προοπτική της κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης δεν θα την εγκαταλείψουμε. Θα παραμείνουμε στους δρόμους. Δίπλα σ’ όσους επιλέγουν να αντισταθούν, δίπλα σ’ όσους διώκονται για την επιλογή αυτή. Στους καιρούς της επιβίωσης, του κανιβαλισμού, της παραίτησης, η αλληλεγγύη είναι και θα είναι το όπλο μας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 27/2/2010 ΣΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ

 

 ΠΕΜΠΤΗ 22/9, 9.00 Π.Μ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ

 

Related Images:

Παρέμβαση αντιπληροφόρησης – Αλληλεγγύη στον αναρχικό Θοδωρή Σίψα

Το απόγευμα της Παρασκευής 16/9 ως Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας προχωρήσαμε σε μια παρέμβαση αντιπληροφόρησης πάνω από το σταθμό μετρό Δαφνης για τη δίωξη του αναρχικού Θοδωρή Σίψα για την υπόθεση της Marfin. Κατά τη διάρκεια της παρέμβασης μοιραζόταν και διαβαζόταν από τη μικροφωνική το σχετικό κείμενο (κλικ εδώ) της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θ.Σ., ενώ κολλήθηκαν και αφίσες στη γύρω περιοχή. Η παρέμβαση αυτή έγινε με αφορμή την εκ νέου έναρξη της δίκης του συντρόφου μας τη Δευτέρα 19/9.

Η ΚΡΑΤΙΚΗ-ΜΙΝΤΙΑΚΗ ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ!

Ενημέρωση από το blog της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θ.Σ.:
https://ts-solidarity.espivblogs.net/

Related Images:

Ενημέρωση από την εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και η δυναμική της αλληλεγγύης”

afisa_ekdilosis_ilioupoli

Αναδημοσίευση από https://sakana.espivblogs.net/

Την Παρασκευή 3/6 πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό άλσος Δ. Κιντής στην Ηλιούπολη εκδήλωση με θέμα τους αγώνες ενάντια στα κέντρα κράτησης, μέσα και έξω από τα κελιά, και την δυναμική της αλληλεγγύης. Η εκδήλωση οργανώθηκε από τις συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας, συμμετείχε ενεργά με τοποθέτηση η συνέλευση των Αλληλέγγυων Κρατουμένων στα Νότια ενώ παρενέβησαν τόσο οι έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, όσο και μετανάστες-στριες πρώην κρατούμενοι-ες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και το αντίστοιχο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.
Η εκδήλωση άνοιξε με μια σύντομη αναδρομή στο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο που χτίστηκαν τα κέντρα κράτησης καθώς και στις κατά καιρούς αιχμές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, παρουσιάστηκε ένα μίνι χρονικό των κινητοποιήσεων και των αγώνων γύρω από το κέντρο κράτησης Ελληνικού από το 2011 ως και σήμερα. Τέλος, η εισήγηση έκλεισε με μερικά ανοιχτά ερωτήματα ώστε να ανοίξει η συζήτηση. Τα ερωτήματα αφορούσαν την σημασία της αλληλεγγύης και της αμφίδρομης ενθάρρυνσης μεταξύ των «μέσα» και των «έξω», τους τρόπους που οι ίδιες οι έγκλειστες μετανάστριες αντιλαμβάνονται τον αγώνα, οργανώνονται και συντονίζονται μεταξύ τους, τις ανοιχτές προκλήσεις του κινήματος σε σχέση με τον αγώνα για το γκρέμισμα των κέντρων κράτησης σε συνδυασμό με την στήριξη των μεταναστριών κατά την διάρκεια της κράτησής του αλλά και μετά.
Στη συζήτηση πρώτες τοποθετήθηκαν οι μετανάστριες μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Για περίπου 1 ώρα, 8 έγκλειστες μετανάστριες πήραν τον λόγο περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Συνολικά κρατούνται γύρω στις 50 μετανάστριες σε ανυπόφορες συνθήκες με ζέστη και κρύο ανάλογα την εποχή, χωρίς αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όπου «για όλες τις ασθένειες δίνονται depon» όπως παραδειγματικά αναφέρθηκε. Στα αιτήματα τους για γιατρούς ή για μεταφορά σε νοσοκομεία, εισπράττουν μόνο αδιαφορία και προσβολές. Όλες οι μετανάστριες ανέδειξαν την άθλια συμπεριφορά των ανθρωποφυλάκων οι οποίοι «μας συμπεριφέρονται σα ζώα» ενώ ανέφεραν επανειλημμένως ότι όλες βρίσκονται μέσα επειδή απλά δεν είχαν χαρτιά και όχι επειδή έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ανέφεραν μια σειρά αυθαιρεσιών πχ. την άρνηση των μπάτσων να παραβρεθεί μετανάστρια σε προγραμματισμένη συνέντευξη για άσυλο χωρίς να την ενημερώσουν καν τον λόγο. Μάλιστα, τόνισαν ότι αναγκάζονται να κάνουν όλες τις δουλειές εντός του κέντρου κράτησης χωρίς όμως να μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης τους. Ιδιαίτερα στάθηκαν στις εξευτελιστικές πρακτικές σωματικού ελέγχου που υιοθετούν οι ανθρωποφύλακες («σκύψε-βήξε»), στον περιορισμένο προαυλισμό τους σε ένα μέρος όπου «έχει παντού τσιμέντο και μόνο αν κοιτάξεις ψηλά βλέπεις τον ουρανό», στην πίεση που δημιουργεί η άγνοια και η αναμονή χωρίς αποτέλεσμα γύρω από το ζήτημα των χαρτιών με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να εξαντλούνται ψυχολογικά. Σαφής αναφορά έγινε και στις απάτες που στήνουν διάφοροι δικηγόροι-καθάρματα που ζητούν μερικές χιλιάδες ευρώ για να αναλάβουν τις υποθέσεις τους και γίνονται άφαντοι. Επίσης, αναφέρθηκε και η άθλια στάση των υπαλλήλων της ΜΚΟ Praxis οι οποίοι επανειλημμένως παίζουν ρόλο πυροσβέστη των εντάσεων και των διεκδικήσεων που δημιουργούνται εντός του κέντρου κράτησης από τις έγκλειστες μετανάστριες. Πιο συγκεκριμένα, ενώ τους ενημερώνουν για «νόμους που δεν υπάρχουν» παράλληλα επιχειρούν να αποδείξουν ότι οι αγώνες των μεταναστριών είναι ανώφελοι και τους συμβουλεύουν να κάνουν υπομονή για 18 μήνες. Τέλος, οι μετανάστριες στάθηκαν ιδιαίτερα στη βοήθεια και την επικοινωνία από τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες. Ουσιαστικά, ανέφεραν ότι αποτελούν την μόνη πηγή ενημέρωσης γύρω από τα δικαιώματά τους και συμπαράστασης στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι ίδιες. Στάθηκαν στην αρχική δυσκολία επικοινωνίας λόγω γλώσσας αλλά και συνθηκών στα επισκεπτήρια (με χαλασμένο τηλέφωνο, με τζάμι ανάμεσα και υπό την αδιάκριτη παρουσία των μπάτσων) καθώς και στην σταδιακή ανακάλυψη κοινών κωδικών επικοινωνίας ώστε να υπερβούν τις δυσκολίες αυτές. Σε όλες τις τοποθετήσεις των μεταναστριών μεταφέρθηκε με ιδιαίτερα ζωηρό τρόπο να διεκδικήσουν χαρτιά και ελευθερία, «μόνιμα, όχι προσωρινά, για να μπορούμε να ζούμε και να δουλεύουμε μαζί».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε σύντροφος από τους «Αλληλέγγυους-ες κρατουμένων στα Νότια». Αρχικά, περιγράφηκε η επίμονη και επίπονη προσπάθεια να κατακτηθεί το έδαφος της επικοινωνίας και του εμπιστοσύνης μεταξύ κρατουμένων και αλληλέγγυων. Ουσιαστικά, μετά από 10 μήνες συνεχών επισκεπτηρίων και επαφών με τις μετανάστριες, η συνέλευση των αλληλέγγυων κατάφερε να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο κέντρο κράτησης, ποιες είναι αυτές οι γυναίκες με τις οποίες συνομιλούν, για ποιο λόγο βρίσκονται στο κέντρο κράτησης και τι αντιμετωπίζουν. Τα εμπόδια πολλά: ο διαχωρισμός ντόπιων-μεταναστών λόγω γλώσσας και κώδικων επικοινωνίας, ο διαχωρισμός εντός των κρατουμένων (status, καταγωγή κ.α). Μέσα όμως από την καθημερινή επικοινωνία κα υλική στήριξη καταφέρθηκε το χτίσιμο της εκατέρωθεν εμπιστοσύνης παρόλο που η σύνθεση του κέντρου κράτησης αλλάζει συχνά. Αν και τα επισκεπτήρια ξεκίνησαν το Νοέμβρη του 2014, μόλις  1ο 10 μήνες μετά, υπήρξε η πρώτη διεκδικητική χειρονομία από τις μετανάστριες με μια αποχή συσσιτίου λόγω παράτασης της κράτησης μιας εξ αυτών. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε και η 1η παρέμβαση έξω από το κέντρο κράτησης. Συμπερασματικά, οι αλληλέγγυοι μοιράστηκαν την εκτίμηση ότι οι «ντόπιοι» μπορούν να δημιουργήσουν τον απαραίτητο χώρο ώστε οι αόρατοι να μπορέσουν να σπάσουν την απομόνωσή τους και να εκφραστούν/διεκδικήσουν ενώ παράλληλα, κρίθηκε ως εξαιρετικά σημαντική η παρουσία των αλληλέγγυων δίπλα σε κάθε πρωτοβουλία των κρατουμένων. Παράλληλα, εκφράστηκε προβληματισμός γύρω από την αίσθηση του ωφελιμισμού που δημιουργείται πολλές φορές στη σχέση μεταξύ κρατουμένων-αλληλέγγυων η οποία δεν βοηθά την ανάπτυξη ειλικρινών αλληλέγγυων σχέσεων. Μέσα από την επαφή ντόπιων-μεταναστριών, έχει κατακτηθεί από κοινού μια πλούσια εμπειρία αγώνα, οι απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης, η εξοικείωση με τρόπους και μέσα διεκδίκησης, η ανάδειξη του λόγου των μεταναστριών καθώς και μικρές υλικές νίκες με μεγάλη σημασία για την καθημερινότητα των μεταναστριών όπως πχ. να μην κλειδώνονται το βράδυ τα κελιά, η ύπαρξη ζεστού νερού κ.α.
Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, προβλήθηκε ένα μικρό video  που καταγράφει την μέχρι τώρα πορεία των κινητοποιήσεων ενάντια στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και των αγώνων των μεταναστριών σ’ αυτό. Continue reading Ενημέρωση από την εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και η δυναμική της αλληλεγγύης”

Related Images:

Για τις εκκενώσεις καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη (ανακοίνωση από Κατάληψη Ανάληψης)

Αναδημοσιεύουμε από το blog της κατάληψης Ανάληψης (katalipsianalipsis.espivblogs.net) ανακοίνωση με αφορμή το κατασταλτικό χτύπημα στις καταλήψεις στην πόλη της Θεσσαλονίκης

 

Για τις εκκενώσεις καταλήψεων στη Θεσσαλονίκη

“Οι μέρες αυτής της κοινωνίας είναι μετρημένες· τα δίκια και οι χάρες της ζυγίστηκαν και βγήκαν λειψά· οι κάτοικοί της χωρίστηκαν σε δυο κόμματα εκ των οποίων το ένα επιθυμεί την καταστροφή της”.

Γκυ Ντεμπόρ, “Πρόλογος στην τέταρτη ιταλική έκδοση της “Κοινωνίας του Θεάματος”

Στις 27/7, στη Θεσσαλονίκη, μετά από συντονισμένη επιχείρηση των ιδιοκτητών (ΑΠΘ, Εκκλησίας και ιδιώτη) και της αστυνομίας εκκενώνονται τρεις καταλήψεις στέγασης/φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστ(ρι)ών: το Ορφανοτροφείο, η κατάληψη Hurriya στην Καρόλου Ντηλ και η κατάληψη στο “Μανδαλίδειο” στη Λ. Νίκης. Τρία εγχειρήματα στα οποία οι μετανάστ(ρι)ες/ πρόσφυγες έζησαν στιγμές έμπρακτης αλληλεγγύης καθώς οι υποδομές των καταλήψεων τους έδιναν πρόσβαση σε στέγαση, σίτιση και ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, σε αντίθεση με την “εναλλακτική” που το ρατσιστικό ελληνικό κράτος τους επιφυλάσσει : Τον εγκλεισμό στα κέντρα κράτησης (δηλ. τα στρατόπεδα συγκέντρωσης), σε συνθήκες αθλιότητας και υποταγής.

Όλα τα εξουσιαστικά καθάρματα – κράτος, κυβέρνηση, Δήμος, ακαδημαϊκοί λακέδες και δημοσιογραφικά φερέφωνα, το μισαλλόδοξο παπαδαριό και ιδιώτες συνεργάστηκαν άψογα και σχεδιασμένα για να χτυπήσουν αυτό που πάντα θα τους φοβίζει: την αμφισβήτηση στην πράξη και τις ρήξεις που ανοίγουν οι δράσεις των από κάτω, η έμπρακτη αλληλεγγύη, οι κοινότητες αγώνα και ελευθερίας ντόπιων και μετανστ(ρι)ών που χτίζουμε καθημερινά. Έτσι αφού πρώτα δημιούργησαν κατάλληλο κλίμα, ουρλιάζοντας επί μέρες, με αφορμή την διοργάνωση της συνάντησης του No Border camp στο ΑΠΘ, για την ανάγκη να επέμβει το κράτος προς απακατάσταση της “τάξης” και του “νόμου”, τελικά με τον τρόπο που ξέρουν, μέσα στη νύχτα και σαν “κλέφτες”, επιτέθηκαν και εκκένωσαν τις καταλήψεις, συλλαμβάνοντας 74 μετανάστες/ριες και αλληλέγγυες/ους.

Στην περίπτωση μάλιστα του Ορφανοτροφείου, οι μισάνθρωποι ρασοφόροι της Εκκλησίας προχώρησαν στην άμεση κατεδάφισή του, μην επιτρέποντας καν στους αλληλέγγυους/ες να αδειάσουν τα δωμάτια από πολύτιμο ιατροφαρμακευτικό υλικό και προμήθειες, που είχαν συγκεντρωθεί για την κάλυψη των αναγκών τόσο οικογενειών όσο και μεμονωμένων ατόμων, με αποτελεσμα αυτό να καταστραφεί κάτω από τα συντρίμια της κατάληψης. Έδειξαν, έτσι, αυτοί οι “εκπρόσωποι του Θεού επί της γης”, για μια ακόμα φορά πόσο χυδαία συνδυάζουν στα έργα και στα λόγια τους το θρησκευτικό μίσος, τον ρατσισμό και την εκδικητικότητα με την ακόρεστη δίψα για χρήμα και μπίζνες, αφού είναι γνωστό ότι πίσω από το Ορφανοτροφείο παίζεται ένα αλισβερίσι εκατομμυρίων σε σχέση με την “αξιοποίησή” του από το παπαδαριό.

Η συγκυρία της επίθεσης αυτής του κράτος και των κολαούζων του δεν είναι φυσικά τυχαία. Το ανταγωνιστικό κίνημα κατάφερε όλον αυτό τον ενάμιση χρόνο που οι μετανάστριες/ες αναγκάζονται κατά εκατοντάδες χιλιάδες να ρισκάρουν το πέρασμά τους στην Ευρώπη, να αποτελέσουν ένα σημαντικό ανάχωμα τόσο στις ρατσιστικές πολιτικές του ελληνικού και των άλλων ευρωπαϊκών κρατών όσο και στις διάχυτες φασιστικές τάσεις που αυτές οι πολιτικές ενισχύουν. Δημιούργησαν μέσα στις πόλεις ζώνες αλληλεγγύης και αξιοπρέπειας απέναντι στις Αμυγδαλέζες, στις Ειδομένες, το Σχιστό και τις Μόριες του ελληνικού κράτους. Αμφισβήτησαν με αποτελεσματικό και ευρύτερα κοινωνικά αποδεκτό τρόπο το μονοπώλιο της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης του ελληνικού κράτους στην αλληλεγγύη.

Γίνεται, λοιπόν, απόλυτα ζωτική ανάγκη για το ελληνικό κράτος, ενόψει της καινούριας φάσης του κοινωνικοταξικού πολέμου που προαλείφεται, με την όξυνση της επίθεσης και της παραπέρα υποτίμησης των προλεταριοποιημένων και εξαθλιωμένων στρωμάτων της κοινωνίας, να ανακτήσει αυτό το μονοπώλιο της διαχείρισης των μεταναστευτικών πληθυσμών εξαλείφοντας τις εστίες αγώνα στις οποίες επανοηματοδοτούνται νέα κοινωνικοπολιτικά περιεχόμενα και χτίζονται νέες αντιστάσεις των από τα κάτω, πέρα από διαχωρισμούς φυλής και θρησκείας. Όποιες δομές υπάρχουν θα πρέπει να είναι πλήρως ελεγχόμενες και ενσωματωμένες στα “δίκτυα αλληλεγγύης” του “καλού μπάτσου” του ελληνικού κράτους, της αριστερο-ακροδεξιάς κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

Άλλωστε αυτή η κυβέρνηση απέδειξε ότι ξέρει καλύτερα από τους προκατόχους της να χειρίζεται τις εστίες κοινωνικής αντίστασης καταφέρνοντας να περάσει με τον πιο “ανώδυνο” τρόπο μέτρα που ο “κακός μπάτσος” του ελληνικού κράτους, η πρώην μνημονιακή κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ, μάλλον δεν θα μπορούσε να επιβάλλει χωρίς κόστος και σοβαρές κοινωνικές αντιστάσεις. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μοιάζει για το κεφάλαιο η ιδανικότερη που θα μπορούσε να έχει, ώστε να τελειώνει μια και καλή με το προλεταριάτο και τα κομμάτια εκείνα της κοινωνίας που ακόμα αντιστέκονται.

Ο “καλός μπάτσος” είναι πολύ πιο επικίνδυνος γιατί διακρίνεται από την ικανότητα να ενσωματώνει πέρα από την φυσική καταστολή και την ιδεολογική καταστολή και την προπαγάνδα (κάτι που εξηγεί, μεταξύ άλλων την μεγαλύτερη “αποτελεσματικότητα” της αριστερο-ακροδεξιάς συγκυβέρνηση μέχρι τώρα). Να “διαπαιδαγωγεί” τον ταξικό αντίπαλο. Κάτι που είναι ενδεικτικό βέβαια και της εμβάθυνσης του εκφασισμού και της όξυνσης της επίθεσης στους από κάτω.

Πρέπει να αντιμετωπίσουμε πολύ σοβαρά λοιπόν τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Προστασίας του Πολίτη κου Τόσκα μετά τις εκκενώσεις, με τις οποίες αφενός εξαπολύει μια “ιδεολογική” επίθεση στον κόσμο του αγώνα, στις καταλήψεις και τις δομές αλληλεγγύης λέγοντας ότι είναι “χωρίς αιτία”, ότι αποτελούν “καρικατούρα συμβόλων που προκαλούν ανασφάλεια στον περίγυρο” και “ψευδαίσθηση ελευθερίας” και, αφετέρου, νουθετεί τους νέους και τις νέες να “οργανώνονται στην Αριστερά” αφού αυτό που χρειάζεται είναι “μαζικοί αγώνες, όχι αυτόνομες καταλήψεις από ορισμένα παιδιά”. Για να πει επίσης, συνεχίζοντας το οργουελικό παραλήρημα, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την αριστερά των δικαιωμάτων, εργασιακών και δημοκρατικών, και των μαζικών αγώνων. Δεν παρέλειψε ακόμα να επαναλάβει και τις γνωστές ανοησίες Καμίνη, ο οποίος επίσης φρόντισε να επιτεθεί στις καταλήψεις στο κέντρο της Αθήνας “υπενθυμίζοντάς” μας ότι η υπευθυνότητα απαιτεί οι μετανστάτες/ριες να οδηγούνται στις κυβερνητικές “δομές φιλοξενίας”. Λίγες ώρες αργότερα, όμως, σε μια από αυτές τις “δομές φιλοξενίας”, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στο παλιό εργοστάσιο της “Softex”, η 29χρονη μετανάστρια Αζάζ Ράγκντα παθαίνει επιληπτική κρίση στο μπάνιο και καταλήγει με ανακοπή καρδιάς καθώς δεν υπήρχε ασθενοφόρο και γιατροί. Ένας θάνατος που προστίθεται σε άλλους θανάτους μεταναστών στο πρόσφατο παρελθόν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας και αλλού. Ποιος είπε ότι το ελληνικό κράτος δεν έχει συνέχεια;

Το περιστατικό αυτό μόνο μεμονωμένο δεν είναι. Ο κος Τόσκας και τα υπόλοιπα κυβερνητικά τσιράκια έχουν να λογοδοτήσουν σε χιλιάδες εξαθλιωμένους ντόπιους και μετανάστες για τους θανάτους στο Αιγαίο, τον εγκλωβισμό χιλιάδων οικογενειών μεταναστών και προσφύγων στα ελληνικά εδάφη, τις επαναπροωθήσεις που για χιλιάδες συνεπάγονται τον θάνατο ή απάνθρωπες συνθήκες εγλεισμού, την καθημερινή υποτίμηση των ζωών μας, την φτώχεια και την απελπισία. Έχουν να λογοδοτήσουν για ένα δυστοπικό παρόν, για το οποίο, όμως, έχουμε, ταυτόχρονα, τα δικά μας εργαλεία να το καταστρέψουμε. Για να πραγματώσουμε την κοινωνική επανάσταση, την κοινωνία της αλληλλεγύης της ισότητας και της ελευθερίας.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ

ΦΩΤΙΑ ΣΤΑ ΚΕΝΤΡΑ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ

Για την Αναρχία

Συνέλευση Κατάληψης Ανάληψης

12696205_1020241994689219_647923509_n

 

Related Images:

Παρέμβαση για την κατασταλτική επίθεση στις καταλήψεις στέγασης μεταναστών στην Θεσσαλονίκη [Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας]

Το βράδυ της Παρασκευής 29/7/16 ως Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας προχωρήσαμε σε μια σειρά παρεμβάσεων στην περιοχές πάνω από 5 σταθμούς Μετρό των γειτονιών μας.

Αφορμή υπήρξε η κατασταλτική επίθεση του κράτους σε 3 καταλήψεις στέγασης μεταναστών στην Θεσσαλονίκη τα ξημερώματα της Τετάρτης 27/7/16, με την εκκένωση του “Ορφανοτροφείου” (το οποίο και κατεδαφίστηκε), της κοινότητας “Hurriya” και του “Μανδαλίδειο” και τη δίωξη δεκάδων αγωνιστών που συνελήφθησαν. Τα 3 αυτά κτίρια ανήκαν στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, σε ιδιώτη και στο ΑΠΘ, αντίστοιχα.

Στο πλαίσιο της παρέμβασής μας αυτής στους σταθμούς Μετρό Άγιος Ιωάννης, Δάφνη, Άγιος Δημήτριος – Αλέξανδρος Παναγούλης, Ηλιούπολη και Ελληνικό, γράφτηκαν συνθήματα με σπρέι, πετάχτηκαν τρικάκια και κολλήθηκαν αφίσες, 2 σχετικές πρόσφατες αφίσες του Συντονισμού με κεντρικό σύνθημα “Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΑΝΟΙΓΕΙ ΠΕΡΑΣΜΑΤΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑΣ – ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” (κλικ εδώ)  η μία και “ΟΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΙΝΑΙ ΕΣΤΙΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ” (κλικ εδώ) η δεύτερη, καθώς κι ένα ακόμα νέο σχετικό αφισάκι της “απόπυρας” (κλικ εδώ).

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
που συνελήφθησαν στο πλαίσιο της κατασταλτικής επίθεσης στις 3 καταλήψεις στέγασης μεταναστών στη Θεσσαλονίκη

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΝΤΟΠΙΩΝ-ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας
[ Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη / Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού / Απόπυρα – αναρχική συλλογικότητα στην Ηλιούπολη / Αναρχική συλλογικότητα Parekura / Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη]
http://sakana.espivblogs.net

Αφίσες που κολλήθηκαν :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Παρακάτω παραθέτουμε φωτογραφίες από την παρέμβαση:

 

Related Images:

Ενημέρωση για την κατάληψη του δημαρχείου Ελληνικού-Αργυρούπολης[Τρίτη 12 Ιούλη]

12_07_16_katalipsi_dimarxeio_ellinikou_argyroupolis_1

Σήμερα το πρωί από τις 8.30 π.μ., πραγματοποιήθηκε κατάληψη του δημαρχείου Ελληνικού-Αργυρούπολης από τον Συντονισμό Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας και από συντρόφους/ισσες. Η κατάληψη αποτέλεσε άλλη μια κίνηση έμπρακτης αντίστασης με τα συμφέροντα κράτους-κεφαλαίου τα οποία υπηρετούνται κατά γράμμα από τον δήμαρχο Κωνσταντάτο σε όλα τα επίπεδα: από τις πλάτες που βάζει για το ξεπούλημα του Ελληνικού στο αφεντικό του, Λάτση, μέχρι την προσπάθειά του να σχηματίσει ρατσιστική επιτροπή και να καλλιεργήσει την ξενοφοβία και τον κανιβαλισμό στις γειτονιές των νοτίων προαστίων με αιχμή την λειτουργία στρατοπέδου φιλοξενίας στην έκταση του Ελληνικού (στην οποία και ο ίδιος είχε συναινέσει μετά από συμφωνία με τον υπ.Μετανάστευσης, Μουζάλα).

Οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες που συμμετείχαμε στην κατάληψη αναρτήσαμε ενημερωτικά πανό, στήσαμε μικροφωνική διαβάζοντας το κείμενο της κατάληψης και μοιράσαμε κείμενα στους περίοικους ενημερώνοντάς τους. Λίγη ώρα μετά την έναρξη της κατάληψης και με δεδομένη την πλήρη έλλειψη εντάσεων με τους εργαζόμενους του Δήμου οι οποίοι διέκοψαν τις εργασίες τους, όπως και τους ζητήθηκε, ο δήμαρχος Κωσταντάτος και η κουστωδία του προσπάθησαν να εισβάλλουν στο δημαρχείο με τη βία. Δήμαρχος, δημοτικοί σύμβουλοι και μερικοί παρατρεχάμενοι απείλησαν, προσπάθησαν να κατεβάσουν και να σκίσουν τα πανό μας και μας προκαλούσαν λεκτικά με χυδαίο τρόπο. Βέβαια, δεν μας κάνει εντύπωση ούτε ο «πολιτισμός» τους ούτε και το πόσο σκύλιασαν βλέποντας μια συγκροτημένη πολιτική κίνηση που αποκάλυπτε το πραγματικό ποιόν και το ρόλο τους, ως τσιράκια του κράτους και του κεφαλαίου, ως μακρύ χέρι του Λάτση και της κυβέρνησης. Η αποφασιστικότητα των συντρόφων και των συντροφισσών τους έκοψε τη φόρα και έτσι κάλεσαν τα ΜΑΤ σε μια ύστατη αν και αναμενόμενη αντίδραση.

Η κατάληψη έληξε αφού εστάλησαν και όλα τα ενημερωτικά mail και fax από το κατειλημμένο έδαφος του δημαρχείου. Ο κόσμος αποχώρησε συντεταγμένα με διαδήλωση μετά από 2 ώρες κατάληψης αφού ήρθε σε έμπρακτη αντιπαράθεση με τους συνεργάτες του Λάτση και όλους αυτούς που για χάρη των συμφερόντων του κεφαλαίου παίζουν πολιτικό-οικονομικά παιχνίδια πάνω στις λεηλατημένες ζωές ντόπιων και μεταναστών.

Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας

Σύντροφοι/συντρόφισσες

Παραθέτουμε το κείμενο της κατάληψης και φωτογραφίες

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Related Images: