All posts by A.A. Πρόποδες

ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ

ΠΟΡΕΙΑ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ – ΑΛΣΟΣ ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ, 04/07, 18:00

Ως μαθητ@ και φοιτητ@, απ’ την αρχή των σχολικών μας χρόνων έχουμε έρθει αντιμέτωπ@ με ένα εκπαιδευτικό σύστημα που αναπαράγει τις ίδιες αξίες/τα ίδια προβλήματα της σάπιας εξουσιαστικής, καπιταλιστικής και πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Έχοντας ήδη υποστεί για χρόνια το καταναγκαστικό σύστημα εκπαίδευσης που προσπαθεί να εμφυσήσει μέσα μας αισθήματα ανταγωνισμού και βαθμοθηρίας,να μας κατατατάξει, να μας πειθαρχήσει και διαχωρίσει ανάλογα με την τάξη και το φύλο μας και να μας υποβάλλει σε ατελείωτο διάβασμα λόγω του εξετασιοκεντρικού του χαρακτήρα, το πρόσφατο πολυνομοσχέδιο Κεραμέως, σε συνδυασμό με το προηγούμενο που ψηφίστηκε τον Φεβρουάριο και το νομοσχέδιο σε σχέση με τις πορείες που τίθεται σε ψήφιση, αυξάνει την καταπίεση τη στιγμή που οι οικονομικές και κοινωνικοπολιτικές συνθήκες στις οποίες ζούμε, είναι ήδη πολύ δύσκολες.

Πλέον με τον νόμο Κεραμέως τα εξεταζόμενα μαθήματα στα γυμνάσια αυξάνονται από 4 σε 7, αυξάνεται ο ελάχιστος βαθμός προαγωγής του μέσο υ όρου στα λύκεια από 9.5 σε 10, βάσει των παραπάνω οδηγούμαστε σε περαιτέρω εντατικοποίηση της μαθητικής μας ζωής. Στη συνέχεια, επαναφέρεται ο θεσμός της τράπεζας θεμάτων (ένα σύστημα επιλογής θεμάτων για τις ενδοσχολικές εξετάσεις, κατά το οποίο τα θέματα επιλέγονται τυχαία από μια γκάμα θεμάτων που έχουν προτείνει καθηγητ@ από μια ευρύτερη περιοχή). Αυτά τα θέματα αυξημένης δυσκολίας δημιουργούν πρωτοφανείς δυσκολίες αφού δύναται να πέσει ένα θέμα το οποίο τα μαθητά ενός σχολείου δεν έχουν διδαχθεί. Τελευταία φορά που εφαρμόστηκε τα αποτελέσματα ήταν ολέθρια με τεράστιο αριθμό μαθητ(ρι)ων να κόβονται). Σε συνάρτηση με την τράπεζα, η προσμέτρηση κατά 10% του βαθμού των τάξεων του λυκείου (2% της α’, 3% της β’, και 5% της γ’ λυκείου) καθιστά το σχολείο έναν εξεταστικό εφιάλτη στον οποίο κάθε μαθητ@ θα πρέπει να είναι 100% αφοσιωμέν@ για 3 χρόνια ώστε να έχει το μέγιστο δυνατό βαθμό. Έτσι λοιπόν, γίνεται έκδηλη η ανάγκη για όλο και περισσότερη φροντιστηριακη υποστήριξη, με αποτέλεσμα την όξυνση των ταξικων φραγμων στην εκπαίδευση καθώς και τον περιορισμό ή και την παράβλεψη των οποιων άλλων προσωπικών μας αναγκών (ελεύθερος χρόνος) προκειμένου να ανταπεξέλθουμε στις απαιτήσεις του εξετασιοκεντρικού χαρακτήρα του σχολειου.

Μαζί με όλα τα άλλα, επιστρέφει και ο χουντικός θεσμός της διαγωγής, η οποία θα αναγράφεται στο εθνικό απολυτήριο και θα κρίνεται από τ@ διευθυντ@ και τον σύλλογο διδασκόντων για τη συμπεριφορά μέσα ΚΑΙ ΕΞΩ από το πλαίσιο του σχολείου. Στο νέο καθεστώς πειθάρχησης έρχεται να συμβάλλει και η επιστροφή των πολυήμερων αποβολών (3, 4, 5 μερες).

Εξίσου προβληματική είναι και η εσωτερική και εξωτερική αξιολόγηση στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Λόγω του ότι η χρηματοδότηση του σχολικού ιδρύματος θα έγκειται στην αξιολόγηση, θα δημιουργηθούν φαινόμενα κοινωνικού κανιβαλισμού καθώς και εντατικοποίησης της μαθητικής ζωής αφού σχολεία εκτός του αστικού ιστού θα κινδυνεύσουν να κλείσουν.

Στο κομμάτι της τριτοβάθμιας, δημιουργείται ένα βαθμολογικό πλαίσιο υπό το οποίο θα μπορούν να γίνουν μετεγγραφές (συγκεκριμένα τ@ φοιτητ@ θα πρέπει να έχουν μέγιστη απόκλιση 2750 μόρια από το όριο της σχολής στην οποία θέλουν να μετεγγραφούν). Η διάταξη αυτή εντείνει τους ταξικούς αποκλεισμούς αφού τα κοινωνικοοικονομικά κριτήρια έρχονται δεύτερα μετά την αριστεία.

Εν μέσω καραντίνας το κράτος εφηύρε νέους τρόπους να αποκλείσει τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα με την εφαρμογή της τηλεκπαίδευσης, η οποία απαιτεί τόσο από μαθητ@ και φοιτητ@ όσο και από καθηγητ@ την αγορά ειδικού εξοπλισμού και σταθερής σύνδεσης ίντερνετ. Σε αυτό το πλαίσιο, συνέχισαν προβάλλοντας παράλληλα μέσω των media μια εικόνα στην οποία η τηλεκπαίδευση ήταν πετυχημένο καθολικά μέτρο (ενώ οι ηλεκτρονικές τάξεις ήταν άδειες) και μια πραγματικότητα στην οποία υποτίθεται πως θα παρέχονταν οι ανάλογες υλικοτεχνικές υποδομές. Βέβαια, το υπουργείο δίνοντας ελευθερία στ@ καθηγητ@ να λειτουργήσουν όπως θέλουν, δημιούργησε θεούς και δαίμονες. Ορισμέν@ καθηγητ@ (ενώ τα μαθήματα ήταν προαιρετικά) επέβαλαν την ηλεκτρονική παρουσία των μαθητ(ρι)ών, ή τ@ ανάγκασαν να έχουν ανοιχτές κάμερες. Από την άλλη πολλοί γονείς παρακολουθούσαν κρυφά (κυρίως σε μαθήματα φροντιστηρίου) το γίγνεσθαι του μαθήματος μηδενίζοντας την ιδιωτικότητά μας στην κοινωνία του θεάματος. Ακόμη, η εξουσία που διέθεταν τ@ καθηγητ@ οδήγησε ορισμέν@ να βάζουν δυσανάλογα μεγάλο φόρτο εργασιών. Σε ότι αφορά τ@ φοιτητ@, υπήρξαν σημεία και τέρατα από τ@ καθηγητ@ τους, αφού ο τρόπος που γίνονταν έγκειτο στην κρίση των εξεταστ(ρι)ών. Επίσης, η τηλεργασία προτείνεται ως ‘λύση’ στις σχολικές/πανεπιστημιακές καταλήψεις, με καθηγητ@ να καταχρώνται την εξουσία τους και να χρησιμοποιούν την τηλεκπαίδευση για να συνεχίζουν τα μαθήματα, σε μια ακόμα προσπάθεια καταστολής των μαθητικών/φοιτητικών αγώνων.

Παρατηρούμε πως στην διάρκεια της καραντίνας, αλλά και στην μετά-καραντίνας εποχή το κράτος “πρόνοιας” (καταστολής) βρήκε γόνιμο έδαφος να εγκαθιδρύσει ακόμα περισσότερο την εξουσία του, προσλαμβάνοντας περισσότερους μπάτσους, και δίνοντας περισσότερα υλικοτεχνικά μέσα, με σκοπό την επέκταση της καταστολής. Η καταστολή αυτή που έχουμε βιώσει στις πλατείες Βαρνάβα, Αγίου Γεωργίου και Αγίας Παρασκευής θα ενταθεί περισσότερο με το νέο νομοσχέδιο για τις κινητοποιήσεις που σκοπεύουν να περάσουν. Το νομοσχέδιο προβλέπει την από πριν συνεννόηση με την αστυνομία για όποια κινητοποίηση. Αυτό θα γίνεται μέσω του θεσμού του διαμεσολαβητή, ενός μπάτσου, ο οποίος θα μιλά με τον “οργανωτή” της πορείας (ο οποίος θα πρέπει να δώσει τα στοιχεία του και θα θεωρείται υπεύθυνος για τυχόν ζημιές ή ‘έκνομες’ πράξεις). Το παραπάνω, εκτός το ότι αποριζοσπαστικοποιεί πλήρως τους αγώνες μας, οδηγεί και στην κηδεμόνευση των μαθητικών αγώνων από κομματικές παρατάξεις και μη, εφόσον ο “οργανωτής” πρέπει να είναι ενήλικος, ενώ παράλληλα γίνεται επίθεση σε ομάδες που οργανώνονται από τα κάτω, με οριζόντιες και αντι-ιεραρχικές διαδικασίες. Ακόμα, χτυπιούνται οι σχολικές και πανεπιστημιακές καταλήψεις εμποδίζοντας μας να αντιδράσουμε στα χτυπήματα του κράτους και της εξουσίας.

Όσα νομοσχέδια και να ψηφίσετε, εμείς θα βρισκόμαστε στον δρόμο.

ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ, ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΜΟ

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ-ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΦΟΙΤΗΤ@/ΜΑΘΗΤ@ ΤΟΥ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥ/ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟΥ ΧΩΡΟΥ

Αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Related Images:

Βραδια οικονομικης ενισχυσης και διαθεσης της μπροσουρας “Ρατσισμος, σεξισμος και ταξικη καταπιεση”

“Η θεωρία είναι ένα ένα όπλο και ποτέ δεν απορρίπτουμε ένα όπλο με τη θέληση μας…”

Τον Σεπτέμβρη του 2018 ξεκίνησε στην κατάληψη Φιλολάου 99 ένας κύκλος αυτομόρφωσης με θέμα τη μπροσούρα “ρατσισμός, σεξισμός και ταξική καταπιεση” που αποτέλεσε προίόν συζήτησης και αυτοκριτικής αγωνιστών και αγωνιστριών της αυτόνομης αριστεράς της δεκαετίας του 80′.στη Γερμανία.

Για αρκετούς μήνες βρισκόμασταν εβδομαδιαία διαβάζοντας και συζητώντας σχετικά με το περιεχόμενο της μπροσούρας, το ιστορικό πλαίσιο στο οποίο γράφτηκε και τα πολιτικά της συμπεράσματα. Μέσα από αυτή την διαδικασία, αγγίξαμε το ζήτημα της συλλογικής αυτομόρφωσης, δηλαδή το ζήτημα της συλλογικής επεξεργασίας και μοιράσματος της γνώσης μέσα από οριζόντιες κινηματικές δομές χωρίς ειδικούς και αυθεντίες.

Μέσα από το διάβασμα και τις συζητήσεις μας αντιληφθήκαμε πως για εμάς τόσο τα εργαλεία που αυτή η μπροσούρα περιέχει, όσο και τα πολιτικά της συμπεράσματα, είναι πολύ χρήσιμα για τη συγκυρία, τον τρόπο που αναλύουμε τον κόσμο μας, τους αγώνες που δίνουμε, τις σχέσεις που χτίζουμε και τα συλλογικά σχήματα που συγκροτούμε.

Επιλέξαμε επομένως να επανεκδόσουμε το κείμενο, το οποίο από το Γενάρη του 2020, μπορεί να βρεθεί σε κινηματικούς χώρους, στέκια, καταλήψεις με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά.Έχοντας ολοκληρώσει έναν πρώτο κύκλο διανομής της μπροσούρας, επιλέγουμε να οργανώσουμε μια βραδιά οικονομικής ενίσχυσης και διάθεσης της μπροσούρας στην ταράτσα της Φιλολάου 99 την Παρασκευή 19/6 στις 21.00.

Κύκλος Αυτομόρφωσης Φιλολάου 99

 

Related Images:

Συγκεντρωση-παρεμβαση στο Κεντρο Υγειας Βυρωνα, 28/4

Στα πλαίσια της πανελλαδικής μέρας δράσης για την υγεία, παρεμβήκαμε στο κέντρο υγείας Βύρωνα με πανό (Αλληλεγγύη στους αγώνες των εργαζομένων στις δομές υγείας, ελεύθερη πρόσβαση για όλους-όλες), κείμενα και τρικάκια μιλώντας με τους εργαζόμενους της δομής καθώς και με τους κατοίκους της γειτονιάς.

Η συγκέντρωση καλέστηκε δημόσια από την συλλογικότητά μας και στηρίχτηκε από 30 συντρόφους και συντρόφισσες ενώ κατά την διάρκεια της παρέμβασής μας διαβάζονταν αποσπάσματα του κειμένου από ντουντούκα. Με την ίδια μορφή, παρεμβήκαμε στη συνέχεια στο κέντρο της γειτονιάς του Βύρωνα σπάζοντας συλλογικά στην πράξη τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς της κοινωνικής ζωής και της πολιτικής δράσης.

Παράλληλα, δημοσιοποιούνταν και καλέσματα συμμετοχής στην πορεία της Πρωτομαγιάς στα Χαυτεία στις 11.00 π.μ. Αργότερα, ομάδα συντρόφων-ισσών επισκέφτηκαν και επικοινώνησαν και με τους εργαζόμενους του κέντρου ψυχικής υγείας στον Βύρωνα. Η αστυνομική παρουσία έξω από το κέντρο υγείας Βύρωνα κατά την διάρκεια της παρέμβασης περιορίστηκε στον ρόλο του παρακολουθητή.

Παρακάτω το κείμενο που μοιραζόταν,

Ο φόβος και η απομόνωση είναι οι χειρότεροι εχθροί,

η ανατροπή αυτού του κόσμου είναι θεραπευτική.

Ποιοί μιλούν ακόμα για “αόρατους εχθρούς”;

Τον τελευταίο μήνα βιώνουμε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης να εξελίσσεται: καραντίνα, απαγόρευση κυκλοφορίας, ατομική ευθύνη για το “κοινό καλό”, φράσεις που πρωταγωνιστούν και όλα αυτά με αφορμή έναν ιό. Μιλούν για «αόρατους εχθρούς» γιατί θέλουν να σπείρουν τον φόβο και την υποταγή, είτε με το μανδύα της δήθεν ουδέτερης επιστήμης είτε ως κοινοί θρησκόληπτοι και σκοταδιστές. Αφεντάδες αυτής της καλοστημένης επιχείρησης παγκοσμίως είναι τα κράτη και οι εκπρόσωποί τους. Προβάλλουν τους εαυτούς τους σαν ηγέτες-σωτήρες που ενδιαφέρονται ανιδιοτελώς για το κοινό καλό. Διαχρονικό όμως μέλημά τους είναι η διαχείριση και ο έλεγχος των ζωών μας. Πλέον και του θανάτου μας. Γιατί άλλωστε ο καπιταλισμός μπορεί να μας υπόσχεται ότι θα γίνουμε άφθαρτοι, άτρωτοι και αιώνιοι αλλά ουσιαστικά μας καθιστά αναλώσιμους, αδύναμους και ευάλωτους. Καθημερινά αλλά και σε περιπτώσεις υγειονομικών κρίσεων.

Να μπλοκάρουμε τον ιό της αυτό-καταστροφής!

Έναν ιό καταστροφικό για την ανθρωπότητα και κατ’ επέκτασιν για τον πλανήτη; Μήπως να αντιστρέφαμε το ερώτημα; Μήπως τελικά η λεηλασία της φύσης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την μεταλλαξογένεση (μετάλλαξη και μετάδοση) κάποιων ιών (που έτσι κι αλλιώς συμβαίνουν) που εντέλει μπορούν να γίνουν επικίνδυνοι για κάποιους οργανισμούς (ενίοτε ανάμεσα σε αυτούς είναι και ο άνθρωπος); Οι ιοί δεν είναι από μόνοι τους καταστροφικοί, είναι αναπόσπαστο κομμάτι του οικοσυστήματος, όπως ο θάνατος αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής. Η βίαιη και καταστροφική παρέμβαση στο φυσικό περιβάλλον, η αποψίλωση τεράστιων δασικών εκτάσεων για καλλιέργεια γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, η βιομηχανοποιημένη αγροτική και ζωική παραγωγή, η μετατροπή κάθε φυσικού στοιχείου σε “πόρο” και εμπόρευμα (αέρας, νερό, φως) για τις ενεργειακές απαιτήσεις βιομηχανικών και μητροπολιτικών τεράτων αποκαλύπτουν την καταστροφική λογική της εκμετάλλευσης και του κέρδους εις βάρος της φύσης και του ανθρώπου. Την λογική της αέναης καπιταλιστικής ανάπτυξης που γεννά κοινωνικές-ταξικές ανισότητες, λεηλατημένα εδάφη, περιττούς και θυσιαζόμενους πληθυσμούς σε όλη τη γη. Αντί για “αόρατους εχθρούς”, ας αναζητήσουμε τους πραγματικούς νόμους που μετατρέπουν τον πλανήτη σε ένα τεράστιο ΧΥΤΑ του καπιταλισμού.

Τι θα κάνουμε με την πανδημία του καπιταλισμού;

Ιστορικά, οι πανδημίες είναι αναπόσπαστο κομμάτι των ανθρώπινων κοινωνιών, και εμφανίζονται κάθε φορά ως πραγματικό σύμπτωμα τους, όχι σαν ουρανοκατέβατη κατάρα. Οι πανδημίες σε συνθήκες σφοδρών κοινωνικών-ταξικών ανισοτήτων και αποκλεισμών πολλαπλασιάζουν την επικινδυνότητα τους εις βάρος των ανθρώπινων πληθυσμών. Κι αυτό διότι οι ίδιοι οι νόμοι της καπιταλιστικής οικονομίας μετατρέπονται σε παράγοντες μαζικής διασποράς οποιουδήποτε ιογενούς φαινομένου: παγκόσμια δίκτυα μεταφοράς και μετακίνησης ανθρώπων και εμπορευμάτων ανά την υφήλιο, μητροπολιτικός συνωστισμός εκατομμυρίων ανθρώπων στα “ανεπτυγμένα” ή μη κράτη, μαζική οργάνωση της εργασίας κ.α. Και δεν είναι τυχαίο ότι τα περίφημα lockdown των κρατών ανά τον κόσμο, πήραν την μορφή τεράστιων ασκήσεων δημόσιας τάξης και πειθαρχίας σε απαγορεύσεις και περιορισμούς της κοινωνικής ζωής ενώ τα αφεντικά και τα κράτη σκέφτονταν και σκέφτονται συνεχώς πως θα διασώσουν τις οικονομίες τους χρεώνοντας τα σπασμένα στην πλάτη μας. Και απ’ όσα έχουν δει τα μάτια μας ως τώρα, ούτε την υγεία μας σκέφτονται, ούτε το “κοινό καλό” μας. Παρά τα επιστημονικά προσωπεία τους, οι μεροληπτικές τους επιλογές και διαταγές συνηγορούν στην γνωστή αλήθεια: αυτοί μιλούν για κέρδη και ζημιές, εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Όταν η Δημόσια Υγεία μετριέται σε χρήμα, τότε το Σύστημά της είναι άδικο και..ανθυγιεινό!

Μιλούν για «ατομική ευθύνη» γιατί γνωρίζουν καλά πως η υγεία δεν είναι κοινωνικό αγαθό προσιτό σε όλους-ες αλλά προνόμιο για λίγους, θέλοντας να καλύψουν την ευθύνη που φέρουν οι ίδιοι για τον τρόπο παροχής υπηρεσιών υγείας. Διαχρονικά, τα Εθνικά Συστήματα Υγείας δομήθηκαν “από τα πάνω” για να εξασφαλίζουν την μαζική λειτουργικότητα του εργαζόμενου και παραγωγικού πληθυσμού ενώ προωθούσαν παράλληλα τον αποκλεισμό ολόκληρων κοινωνικών κομματιών από αυτά (ανασφάλιστοι, φυλακισμένες, αφαίρεση ΑΜΚΑ από μετανάστες-στριες). Και δεν ξεχνάμε ότι αυτή η λογική δεν θεραπεύει αλλά στιγματίζει αυτόν που νοσεί, αφορίζει τους άστεγους, διαπομπεύει οροθετικές γυναίκες, βαφτίζει “υγειονομικές βόμβες” ολόκληρους αποκλεισμένους πληθυσμούς (πχ.μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, συνοικισμούς Ρομά κ.α). Ακόμα και εν μέσω κορωνοϊού, τα νοσοκομεία έγιναν ακόμα πιο δυσπρόσιτα για ασθενείς με χρόνιες παθήσεις και ανάγκες για άμεση ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και παρακολούθηση, αποκαλύπτοντας ότι η βίαιη ιεράρχηση της ζωής μας από το κράτος και τα “υγειονομικά πρωτόκολλα” του, δεν ακολουθεί τους όρκους του Ιπποκράτη αλλά τους νόμους της αγοράς και της οικονομίας, Ένα είναι σίγουρο: η δημόσια υγεία ενός πληθυσμού δεν αφορά μόνο το πόσοι νοσούν και από τι, αλλά υπό ποιές συνθήκες επιβιώνει (ή όχι) το σύνολο του πληθυσμού. Και αυτό εξασφαλίζεται πολύ πριν και έξω από τα νοσοκομεία, και λίγο αφορά την ιατρική επιστήμη. Είναι βαθιά κοινωνικό ζήτημα. Και σ’ αυτό έχουμε λόγο όλοι και όλες, όχι μόνο οι ειδικοί και οι αυθεντίες.

Και τί να κάνουμε;

Να προλάβουμε τους ιούς και τις πανδημίες πριν τα σκαλιά των νοσοκομείων. Να αντιμετωπίσουμε την αιτία, όχι το σύμπτωμα. Να μπλοκάρουμε κάθε καταστροφική παρέμβαση στη φύση και ν’ αμφισβητήσουμε τον αστικό τρόπο ζωής. Για πόσο ακόμα θα ζούμε περικυκλωμένοι από τις χαβούζες της Ελευσίνας, της Φυλής, της Μεγαλόπολης, της Πτολεμαΐδας, της Β.Χαλκιδικής; Πόσες ακόμα βουνοκορφές θα παραδώσουμε στην αιολική βιομηχανία, πόσες θάλασσες στους πετρελαιάδες και πόσα δάση στους “εθνικούς κατασκευαστές”; Να παλέψουμε ώστε όλοι και όλες να έχουμε πρόσβαση σε στέγη, τροφή, περίθαλψη και υγειονομική φροντίδα, καταργώντας τις business της ιδιωτικής υγείας, τα αντίτιμα και τους αποκλεισμούς του Ε.Σ.Υ. Να αγωνιστούμε για την κατάργηση των φυλακών και των στρατοπέδων συγκέντρωσης μεταναστ(ρι)ών, εντός των οποίων εντείνονται οι αποκλεισμοί σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Ένα κέντρο υγείας σε κάθε γειτονιά!

Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στους αγώνες των εργαζομένων στις δομές υγείας και σε όσους μάχονται για να γίνουν τα αυτονόητα, δεδομένα. Απαιτούμε και αναζητούμε τρόπους για την κοινοτική λειτουργία κέντρων υγείας σε κάθε γειτονιά με βάση τις ανάγκες των κατοίκων και όχι τους προϋπολογισμούς των υπουργείων. Να διεξάγουμε μαζί με τους εργαζόμενους και τις εργαζόμενες στα κέντρα υγείας και τα νοσοκομεία ανοικτές ενημερώσεις και διαβουλεύσεις με τη γειτονιά ώστε να σπάσει ο φόβος, η άγνοια αλλά και η απόσταση ιατρού-”ασθενή”. Η άμεση σχέση και η αλληλεγγύη μεταξύ εργαζομένων και χρηστών των υπηρεσιών υγείας είναι το μόνο εχέγγυο για την εξασφάλιση πραγματικής φροντίδας και περίθαλψης μέσα στο ανθυγιεινό περιβάλλον του φόβου, των αποκλεισμών, των κρατικών περιορισμών. Ας θυμηθούμε ότι το 2011, εν μέσω νεοφιλελεύθερης λαίλαπας με λουκέτα σε νοσοκομεία και απολύσεις ιατρικού προσωπικού, αυτή ακριβώς η δυναμική εξασφάλισε την συνέχιση της λειτουργίας του Κέντρου Υγείας Βύρωνα. Γιατί για εμάς, η μόνη «ατομική ευθύνη» είναι αυτή της συλλογικοποίησης των ζωών και των αγώνων μας, εκείνη που κοιτάζει την ανατροπή και την ελευθερία, εκείνη που μας προστάζει να μην πειθαρχήσουμε σε όσα μας επιβάλλουν, να σπάσουμε τον φόβο και να ξαναβρεθούμε στον δρόμο.

Την στιγμή που ευαγγελίζονται και πάλι προσωρινές ασπιρίνες και εμβόλια που θα δοκιμαστούν πρώτα σε εξαθλιωμένους πληθυσμούς-πειραματόζωα του “Tρίτου κόσμου” για την πολυπόθητη διάσωσή μας, ας αναζητήσουμε την θεραπεία της ανθρώπινης ελευθερίας, την κατάργηση της καταστροφής ανθρώπου και φύσης. Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου…

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ

ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ

Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ

Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Related Images:

ΤΡΙΤΗ 28/4, 10.30 π.μ, ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ-ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ στο ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΒΥΡΩΝΑ (Κορυτσας 3)

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΙΣ ΔΟΜΕΣ ΥΓΕΙΑΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ-ΟΛΕΣ
 
Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ Η ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΙ ΕΧΘΡΟΙ
Η ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ
 

Η ΑΤΟΜΙΚΗ ΜΑΣ ΕΥΘΥΝΗ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

Related Images:

ΖΟΥΜΕ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ ΤΟΥ ΧΑΡΔΑΛΙΑ. ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΕΦΙΑΛΤΕΣ ΤΟΥ!

Μέσα στο κλίμα γενικευμένου πανικού και φόβου, επιμένουμε να κρατάμε την συλλογική μας ψυχραιμία και να αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις της εποχής μας με συλλογικό και ενεργητικό τρόπο.Σήμερα 1η Απρίλη του 2020, αποφασίσαμε να μοιραστούμε δημόσια κάτι που νιώθουμε πραγματικά δικό μας. Μια “κινηματογραφική” παραγωγή της Πρωτοβουλίας Βύρωνα και γύρω περιοχών ενάντια στον κοινωνικό χαφιεδισμό που αφορά τον αγώνα ενάντια στο πρόγραμμα εθελοντικής ρουφιανιάς που θέλησε να επιβάλλει ο δήμαρχος Χαρδαλιάς στον Βύρωνα το 2005. Μια στιγμή των κοινωνικών αντιστάσεων στις γειτονιές μας, ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας μας ως συλλογικότητας αφού η συγκεκριμένη ιστορική στιγμή αποτέλεσε και την αφετηρία για την δημιουργία μας ως πολιτικής ομάδας, πριν 15 χρόνια. Σαν ψέμα, μας φαίνεται.
Σε καιρούς κοινωνικής απομόνωσης και κρατικής τρομοκρατίας, επιλέγουμε να επιστρατεύσουμε την αγωνιστική μας μνήμη και το…χιούμορ μας. Σε τέτοιες στιγμές, και τα δύο μπορούν να αποδειχτούν επαναστατικές αρετές αλλά ποσώς μας ενδιαφέρει αυτό.
Εδώ και μερικές μέρες, το τηλεοπτικό κοινό της χώρας έχει την τιμή να παρακολουθεί τα καθημερινά κρατικά ανακοινωθέντα όπου μεταξύ άλλων πρωταγωνιστεί ως νεόκοπος υφυπουργός πολιτικής προστασίας, ο Νίκος Χαρδαλιάς. Σε πολλούς και πολλές κάνει εντύπωση το βλοσυρό και επιβλητικό του ύφος. Μην το αδικείτε, είναι πραγματικά έτσι και χειρότερος. Γεννημένος τραμπούκος, γαλουχημένος ΟΝΝΕΔίτης και πρωτοπαλίκαρο των Rangers, γνωστής παρακρατικής ορδής τραμπούκων της ΟΝΝΕΔ. Εμείς τον γνωρίσαμε ως δήμαρχο Βύρωνα με δημοτικούς συμβούλους της παράταξής του συνταξιούχους μπάτσους και πρώην υπαλλήλους της Αντιτρομοκρατικής. Αν κάτι πραγματικά υπηρέτησε και υπηρετεί με πάθος ο δικός μας “Νίκος” είναι το κράτος, το βαθύ κράτος. Και όσο πιο βαθιά τα νερά για το “Νίκο”, τόσο το καλύτερο. Τώρα ως επικεφαλής της Πολιτικής Προστασίας θα μπορεί να κάνει παρέα με τον Μιχάλη τον Χρυσοχοϊδη, τον συνεπώνυμό του τον επικεφαλής της Αντιτρομοκρατικής, τους κάθε λογής εθελοντές και υπαλλήλους των σωμάτων ασφαλείας της χώρας. Εντέλει, αναγνωρίστηκε για το μακροχρόνιο “οικογενειακό” του έργο.
Και μιας και είπαμε για εθελοντές, να θυμίσουμε ότι ο Νίκος Χαρδαλιάς έγινε γνωστός στο Βύρωνα ακριβώς επειδή θέλησε να γεμίσει τις γειτονιές μας εθελοντές. ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΥΣ! Θέλησε δηλαδή να ιδρύσει ειδικό παρα-αστυνομικό σώμα εθελοντών ρουφιάνων για την “φύλαξη των γειτονιών μας”. Μόνο που τότε, 15 χρόνια πριν, δεν του πέρασε. Και ο Νίκος το κρατάει μανιάτικο εδώ και 15 χρόνια. Γι’ αυτό και τώρα, το σύμπαν συνωμότησε και του έδωσε την ευκαιρία να επανέλθει δριμύτερος. Θέλει να γεμίσει όλη τη χώρα εθελοντές-ρουφιάνους στο όνομα της καταπολέμησης μιας πανδημίας. Ή μάλλον καλύτερα, στο όνομα των κρατικών απαγορεύσεων και αποκλεισμών που επιβάλλονται με αφορμή τον COVID 19. Παρόλο που οι  προκλήσεις της εποχής μας είναι πολλές και μεγαλύτερες, δεν ξεχνάμε τα βασικά.
 
ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗ ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΧΑΦΙΕΔΙΣΜΟ.
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ Σ’ ΌΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ, ΟΙ ΠΟΛΕΙΣ ΜΑΣ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΜΟΝΤΕΡΝΕΣ ΦΥΛΑΚΕΣ.
 
Το μοιραζόμαστε μαζί σας. Προσοχή!! Δεν είναι φάρσα!!
 
ΥΓ.: Το αφιερώνουμε στον αγαπημένο μας “πρωταγωνιστή” απείθαρχο γείτονά μας που ακόμα και σήμερα, ακόμα και ως μέλος ευπαθούς ομάδας, συνεχίζει να περπατά στα στενά του Βύρωνα αναπνέοντας ελεύθερα. 
Αλλά και σε όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, όσους είναι εδώ και όσες λείπουν, που βρέθηκαν πλάι ο ένας στην άλλη στον αγώνα αυτόν. Τους στέλνουμε συντροφικούς χαιρετισμούς σε όποιο σημείο της γης κι αν βρίσκονται, όποιον αγώνα και αν δίνουν. Θα νικήσουμε!
 

Related Images:

ΕΜΠΡΑΚΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ ΕΣΤΙΑΚΩΝ ΟΙΚΟΤΡΟΦΩΝ, ΦΟΙΤΗΤΩΝ ΚΑΙ ΦΟΙΤΗΤΡΙΩΝ

ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΦΟΒΟΥΣ ΜΑΣ

Εδώ και 20 μέρες, το ελληνικό κράτος όσο ποτέ άλλοτε παράγει φόβο, τρομοκρατία και απαγορεύσεις. Έχοντας άρει την ίδια την συνταγματική του τάξη, διαλύει κάθε έννοια κοινωνικής ζωής με πρόσχημα την διαφύλαξη της υγείας μας από την εξάπλωση του ιού Covid 19. Με υπουργική απόφαση-τελεσίγραφο που εκδόθηκε στις 21/3/2020 δίνεται διορία εκκένωσης όλων των φοιτητικών εστιών ως την Τετάρτη 25/3 από τους χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες που στεγάζονται και διαβιούν σ’ αυτές. Μονομιάς οι φοιτητικές εστίες βαφτίζονται” υγειονομικές βόμβες” για να δικαιολογηθεί ο εκτοπισμός των φοιτητών-τριων οι οποίοι καλούνται από τις πρυτανικές αρχές “να γυρίσουν στα χωριά τους”!

Παρά τη γενικευμένη κοινωνική αδράνεια και φόβο, οι εστιακοί οικότροφοι δεν “μένουν στα δωμάτιά τους” αφού αυτό θα σήμαινε αυτόματα τον διωγμό τους. Οι συντονισμένες κινητοποιήσεις τους σε μια σειρά πόλεων (Αθήνα, Θεσσαλονίκη,Γιάννενα, Πάτρα κ.α) κατάφεραν να ακυρώσουν στην πράξη την λογική αλλά και τον παραλογισμό της απόφασης αυτής. Εμπιστευόμενοι την κοινωνική τους συνείδηση απέναντι στο ενδεχόμενο να συμβάλλουν άθελά τους στην εξάπλωση του ιού αλλά και την βιωμένη εμπειρία τους από την συνεχόμενη υποβάθμιση των παρεχόμενων δομών διαβίωσης προς τους φοιτητές-τριες από το κράτος, έδρασαν και αποφάσισαν συλλογικά να υπερασπιστούν τα αυτονόητα:

-Να υπερασπιστούν το δικαίωμα στη στέγαση που συνδέεται άμεσα με την οικονομική τους κατάσταση

– Να παραμείνουν στις πόλεις που φοιτούν και αναγκάζονται παράλληλα να εργαστούν, ακόμα και σ’ αυτή την συνθήκη που δήθεν “Όλοι μένουμε σπίτι”.

-Να αυτοπροστατέψουν συλλογικά την υγεία αυτών και των γύρω τους ενάντια στην κρατική επιβολή και αδιαφορία που τους εξωθούσε σε μαζική μετακίνηση προς κάθε σημείο της χώρας

-Να μην διαχωριστούν με βάση τα γραφειοκρατικά κριτήρια και τις προϋποθέσεις που ορθώνουν οι κρατικοί-πρυτανικοί μηχανισμοί και να υπερασπιστούν έμπρακτα τους μετανάστες φοιτητές και τις μετανάστριες φοιτήτριες που δεν μπορούν να μετακινηθούν πέραν των συνόρων καθώς και τους άστεγους και τις άστεγες που υπερασπίζονται έμπρακτα το δικαίωμα της στέγασης έχοντας προχωρήσει σε κατάληψη εγκαταλελειμμένων χώρων εντός των εστιών.

– Να πάρουν τις εστίες στα χέρια τους και να αντισταθούν έμπρακτα με την φυσική τους παρουσία στα διαχρονικά κρατικά σχέδια ερημοποίησης και “εξευγενισμού”¨των εστιών που εμπεριέχουν μαζικές εξώσεις, κατάργηση δομών διατροφής κ.α. Ενώ η γραφειοκρατία και η κρατική καταστολή συνεχίζουν να λειτουργούν κανονικά, επέλεξαν να μην παραδώσουν τις εστίες (και την κάλυψη των αναγκών τους) στα χέρια των μεροληπτικών κρατικών μηχανισμών.

Οι πρυτανικές αρχές υπό κρατική εντολή έχουν ήδη προχωρήσει σε απειλές καταστολής. Ήδη, τα εστιατόρια των εστιών έκλεισαν ενώ στην Κομοτηνή συνεργεία προχώρησαν στην αποκοπή του νερού και του ηλεκτρ. ρεύματος, δείχνοντας με ξεκάθαρο τρόπο το πόσο ενδιαφέρονται για τις ζωές και την υγεία χιλιάδων φοιτητών-τριων. Παράλληλα, σε Βόλο και Λάρισα, φοιτητές που αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις εστίες μεταφέρθηκαν σε ξενοδοχεία που δεν είχαν..διαθέσιμα δωμάτια.

Όλα αυτά συμβαίνουν ενώ αναπαράγεται η ψευδής εικόνα ότι τα πανεπιστήμια είναι, γενικώς και αορίστως, κλειστά! Κι όμως, ο κατεξοχήν παραγωγικός (για το κράτος, το κεφάλαιο, μια σειρά επιχειρηματικών συμφερόντων και μια δράκα μεγαλοκαθηγητάδων) τομέας της πανεπιστημιακής έρευνας συνεχίζει ανενόχλητος το “κοινωνικό του έργο”. Παράλληλα, τα υποχρεωτικά τηλε-μαθήματα και οι απανωτές εργασίες για να μην “χαθεί το εξάμηνο” εγκαινιάζουν μια νέα πιο εντατικοποιημένη καθημερινότητα για την πλειοψηφία των φοιτητών-τριων μιας και το καθηγητικό κατεστημένο επιχειρεί να επιβάλλει μια νέα παραγωγική συνείδηση ακόμα και στον πυρήνα του ιδιωτικού-ελεύθερου χρόνου. Δεν είναι τυχαίο ότι την ίδια στιγμή, σε μια σειρά εργασιακών χώρων-κάτεργων (πχ.τηλεφωνικά κέντρα, τεχνικά-λογιστικά γραφεία κ.α) τα αφεντικά εκμεταλλεύονται την τηλεργασία των εργαζομένων για να συνεχίζουν την κερδοφορία τους εν μέσω κρίσης. Είναι σαφές ότι αυτό που προβάλλεται ως αναπόφευκτη αναγκαιότητα σήμερα, αύριο θα επιβληθεί ως “ανταγωνιστική καινοτομία” από το κεφάλαιο και “διευκόλυνση-ευελιξία” για την εντατικοποιημένη εργασία όλων μας.

Με την συλλογική τους στάση, οι εστιακοί οικότροφοι επαναφέρουν στην(πετσοκομμένη) δημόσια σφαίρα μερικές καλά θαμμένες αλήθειες μέσα στο καθοδηγούμενο και διάχυτο κλίμα πανικού και φόβου.

Ο πρώτος εχθρός είναι ο φόβος και η αδράνεια που αυτός παράγει. Το τεράστιο σοκ των βίαιων αλλαγών που συμβαίνουν γύρω μας με τους θανάτους και την επιδημία, τις απαγορεύσεις και τα διατάγματα, την απειλή της υγείας αλλά και της επιβίωσής μας, μας καθιστά αδύναμους και ανίκανους να σκεφτούμε και να δράσουμε συλλογικά. Πόσο μάλλον όταν η κυρίαρχη προπαγάνδα επιτάσσει την απομόνωση και την διάλυση κάθε μορφής κοινωνικότητας. Οι εστιακοί οικότροφοι άκουσαν πρώτα ο ένας την άλλη, αυτούς που έχουν κοινή θέση και εμπειρία. Ούτε τους πρυτάνεις, ούτε τους γονείς τους. Να απαντήσουμε συλλογικά ότι η αλληλεγγύη, η αλληλοβοήθεια και η φροντίδα των γύρω μας δεν αποτελεί κίνδυνο, αλλά υγειονομική/ψυχολογική/συναισθηματική γιατρειά για όλους μας.

Το “κοινό καλό” που επικαλείται το κράτος για την αντιμετώπιση της πανδημίας είναι κενό περιεχομένου. Κανένα κράτος,σε καμιά γωνιά του πλανήτη, διαχρονικά αλλά και τώρα, δεν μπορεί ούτε θέλει να υπερασπιστεί τη ζωή των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Οι ζωές των φτωχών και των εκμεταλλευομένων δεν έχει καμία ηθική αυταξία. Έχουν μόνο συγκεκριμένη υλική αξία στον βαθμό που εντάσσονται σε ολοκληρωμένα σχέδια μαζικής θυσίας μας: είτε ως κρέας στα πολεμικά κανόνια των κρατών, είτε ως λάδι στα γρανάζια των καπιταλιστικών μηχανών. Αυτό επιβάλλει η καπιταλιστική λογιστική του “όφελος/κόστος”, αυτό περιφρουρεί η μαζική διαχείριση πληθυσμών από τα κράτη. Οι φτωχοί φοιτητές-τριες είναι ένα απειροελάχιστο παράδειγμα ενός “ανεπιθύμητου κόστους” που εξεγέρθηκε ενάντια στην…περικοπή του. Να απαντήσουμε συλλογικά ότι αυτοί εγγυούνται και οργανώνουν την καθημερινή και μαζική καταστροφή μας, και όχι την διάσωσή μας.

Όλα τα έκτακτα μέτρα που λαμβάνει το ελληνικό κράτος (όπως όλα τα κράτη παγκοσμίως) με αφορμή την πανδημία, αφορούν εξόφθαλμα την διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας. Οι μειώσεις μισθών, η προώθηση της εκ περιτροπής ή της τηλεργασίας, οι απολύσεις, η επιστράτευση των εργαζομένων και τα έκτακτα κρατικά επιδόματα-”ασπιρίνες”των 800 ευρώ διασφαλίζουν τα κέρδη και τις διαχρονικές επιδιώξεις των αφεντικών. Η πλήρης υποτίμηση του συστήματος δημόσιας υγείας και ασφάλισης, η μονομερής σχεδόν χρηματοδότησή του από τους εργαζόμενους και ο αποκλεισμός των μεταναστών-στριων από ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αποκαλύπτουν ότι το κράτος ποσώς ενδιαφέρεται για την υγεία μας. Μάλιστα, στην τεράστια επιχείρηση απόκρυψης της κρατικής ευθύνης και ενοχοποίησης της κοινωνίας εφευρίσκουν το μύθευμα της ατομικής ευθύνης, φτάνοντας στο σημείο να προπαγανδίζουν ότι τα πρόστιμα όσων παραβιάσουν τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας θα ενισχύσουν την…δημόσια υγεία!Ο αγώνας των εστιακών για το δικαίωμα στη στέγαση και την αξιοπρεπή διαβίωση, η συλλογική υπεράσπιση και διεύρυνση των ταξικών κατακτήσεων μας, είναι αγώνας όλων μας. Να απαντήσουμε συλλογικά ότι δεν μας ενδιαφέρει η διάσωση των αφεντικών και των συμφερόντων τους αλλά οι ζωές και τα συμφέροντα των “από τα κάτω” αυτής της κοινωνίας.

Οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας και η κατάσταση καραντίνας αποκαλύπτουν όσο ποτέ άλλοτε την βίαιη και ταξικά ιεραρχημένη μορφή της κοινωνίας μας. Το περίφημο δικαίωμα του “Μένουμε Σπίτι” μετατρέπεται σε προνόμιο μας όταν βασίζεται στην εξώθηση χιλιάδων εργαζομένων στον συνωστισμό των χώρων εργασίας και των ΜΜΜ ή στην πλήρη αορατοποίηση ολόκληρων πληθυσμών σε εργοστάσια, φυλακές και κλειστά ή ανοιχτά στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών-στριών. Οι εστιακοί οικότροφοι απέδειξαν ότι επικίνδυνη για την υγεία μας δεν είναι η ελεύθερη συνάθροιση μας αλλά ο επιβαλλόμενος συνωστισμός και η κατάσταση εξαίρεσης για ολόκληρες κοινωνικές ομάδες. Να απαντήσουμε συλλογικά ότι εμείς οι ίδιοι και οι ίδιες είμαστε συνυπεύθυνοι για την συλλογική μας αυτοπροστασία,και ότι κανένας και καμία δεν περισσεύει από το συλλογικό μας σχέδιο.

Η ατομική υπευθυνότητα όλων μας έγκειται στη συλλογική μας δυνατότητα να υπερασπιστούμε έμπρακτα την υγεία και την αξιοπρεπή διαβίωση ΌΛΩΝ μας, όχι αφηρημένα στο όνομα του “κοινωνικού συνόλου”, αλλά έμπρακτα στα κοινωνικά πεδία που ζούμε/εργαζόμαστε/κατοικούμε/διαβιούμε. Και όσο το κράτος “κάνει τη δουλειά του”, δεν μπορούμε παρά να ανασυστήσουμε την ίδια την κοινωνική ζωή που αποτελεί την προϋπόθεση για την ανάπτυξη των απαραίτητων μορφών αλληλεγγύης κι αλληλοβοήθειας ανάμεσα στους φτωχούς και τους αποκλεισμένους αυτού του κόσμου. Και αν θέλουμε να ζήσουμε πραγματικά, δεν μπορούμε παρά να αμφισβητήσουμε το σύγχρονο ολοκληρωτισμό του κράτους και του κεφαλαίου, τους νόμους και τις διαταγές της κυριαρχίας ως εγγυητές της κοινωνικής συνοχής και ασφάλειας.

Ο αγώνας των εστιακών οικότροφων αποτελεί έμπρακτη αντίσταση στην κρατική επιβολή, είναι αγώνας δίκαιος και αναγκαίος. Είναι και δικός μας αγώνας.

ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ!

Να αμφισβητήσουμε την κρατική επιβολή και το νόμο του κέρδους

υπερασπιζόμενοι-ες έμπρακτα τις κοινωνικές-ταξικές ανάγκες μας

Η αλληλεγγύη και οι αγώνες μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα.

ΝΑ ΤΣΑΚΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΣΜΟ

 

Related Images:

Καλλιτεχνικη παρεμβαση σε supermarket της γειτονιας

Το βράδυ στις 20/3/2020 supermarket σε Βύρωνα και Καισαριανή βάφτηκαν με αφορμή τις νέες εργασιακές συνθήκες που προσπαθεί να επιβάλει το κράτος με πρόσχημα τη κατάσταση που έχει δημιουργήσει χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τον Covid-19.

Related Images: