ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΧΩΡΟ ΣΠΟΥΤΝΙΚ ΣΤΟ ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΕΡΜΙΤΑ (ΒΟΛΟΣ)

Καλούμε σε ενίσχυση της παρέμβασης που πραγματοποιείται από τις 18.00, από δεκάδες συντρόφους και συντρόφισσες, στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, τον οποίο διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, με σκοπό την ματαίωση ομιλίας του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, σήμερα στις 19.00, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή.
Αλληλεγγύη

Καταλήψεις – Αυτοδιαχειριζόμενοι Χώροι

ΑΛΛΗΛΛΕΓΥΗ ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΟΛΑ ΤΑ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΑ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΑ
(για την αστυνομική εκκένωση και κατεδάφιση της κατάληψη ΤΕΡΜΙΤΑ στον Βόλο)
Η αστυνομική εισβολή και εκκένωση της κατάληψης Τερμίτα στον Βόλο, την Πέμπτη 4/1/18, σε παρατημένο εδώ και χρόνια κτιριακό συγκρότημα ιδιοκτησίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, η προσαγωγή 3 καταληψιών και η άμεση κατεδάφισή του με προφανή σκοπό να μην ανακαταληφθεί, αποτελεί το πιο πρόσφατο επεισόδιο στο κατασταλτικό σερί εκκενώσεων αυτοοργανωμένων καταλήψεων τα τελευταία δυόμιση χρόνια από την κυβερνώσα αριστερά του κράτους.
Έχουν προηγηθεί:
Στις 26/11 η αστυνομική εκκένωση της κατάληψης GARE στα Εξάρχεια (η οποία ανακαταλήφθηκε λίγες μέρες μετά), με τη σύλληψη και απόδοση κατηγοριών σε 4 καταληψίες.
Στις 27/5/17, η εκκένωση της στεγαστικής κατάληψης Barricada στην οδό 28ης Οκτωβρίου στη Λάρισα.
Στις 5/4/17, η εκκένωση της κατάληψη ALBATROS στο Τσινάρι Θεσσαλονίκης, η οποία είχε πραγματοποιηθεί 6 μήνες νωρίτερα από αλληλέγγυους και μετανάστες με σκοπό να καλύψει τις στεγαστικές τους ανάγκες, με τη σύλληψη 14 καταληψιών.
Στις 13/3/17, η εκκένωση της “Βίλα Ζωγράφου” και η σύλληψη 7 καταληψιών κατόπιν αιτήματος της αριστερής δημάρχου Ζωγράφου Τίνα Καφατσάκη-Βλάχου. Ένα διατηρητέο κτίριο με μεγάλο περίβολο, χρόνια παρατημένο, που ζωντάνεψε ξανά με την κατάληψη από το 2011, ένα διαφιλονικούμενο “φιλέτο” ανάμεσα σε ιδιωτικά εμπορικά συμφέροντα που ήθελαν να το κάνουν εμπορικό κέντρο και “ευαίσθητους” αριστερούς τοπικούς αρχοντίσκους που θέλουν να το μετατρέψουν σε δημοτικό ωδείο, τη στιγμή που στον χώρο της κατάληψης λειτουργούσε και αυτοδιαχειριζόμενο μουσικό στούντιο.
Την ίδια μέρα (13/3/17), η εκκένωση της κατάληψης στέγης προσφύγων/μεταναστών στην οδό Αλκιβιάδου 9 στην Αθήνα, κατόπιν αιτήματος του “Ερυθρού Σταυρού”, ο οποίος δήλωσε ότι θέλει να χρησιμοποιήσει το κτίριο για τη φιλοξενία ανήλικων προσφυγόπουλων! Οι πρόσφυγες/μετανάστες, ανάμεσά τους και 37 παιδιά, οδηγήθηκαν στη Διεύθυνση Αλλοδαπών και Κέντρο Κράτησης της Πέτρου Ράλλη, κάποιοι/ες κατέληξαν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και οι υπόλοιποι/ες αφέθηκαν στην Ομόνοια να αναζητήσουν την τύχη τους.
Επίσης, την ίδια μέρα (13/3/17), η αστυνομική εισβολή στο Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Αγρινίου με την πρόκληση φθορών στο εσωτερικό του και την αφαίρεση ποσού 600 ευρώ. Λίγη ώρα αργότερα σύντροφοι/ισσες και αλληλέγγυοι/ες απελευθέρωσαν εκ νέου τον χώρο, τον οποίο συνεχίζουν να λειτουργούν καθημερινά με κινητοποιήσεις, εκδηλώσεις και λειτουργία των αυτοδιαχειριζόμενων δομών του.
Στις 17/2/17, η αστυνομική εισβολή μαζί με συνεργείο καθαρισμού του δήμου στην κατάληψη του εγκαταλειμμένου πρώην δημοτικού σχολείου “Ανοιχτό 3ο” στη Σύρο, με καταστροφή του εσωτερικού του χώρου και των υποδομών, με προφανή σκοπό να καταστεί το πεπαλαιωμένο κτίριο αντιλειτουργικό και να μην ανακαταληφθεί. Ένα ανοιχτό κοινωνικό εγχείρημα που για περισσότερα από δύο χρόνια αποτέλεσε ένα αυτοοργανωμένο κύτταρο συλλογικοποίησης, αυτομόρφωσης και αγώνα.
Τον Αύγουστο του 2016, οι εκκενώσεις των στεγαστικών καταλήψεων προσφύγων/μεταναστών στη Θεσσαλονίκη “Ορφανοτροφείο”, “Hurriya” και “Νίκης”, μετά το No Border Camp που είχε πραγματοποιηθεί στην πόλη.
Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, ξεδιπλώνεται η τακτική στοχοποίησης των καταλήψεων με υπαγορευμένα δημοσιεύματα ονομαστικής αναφοράς εγχειρημάτων σε διάφορες πόλεις, με προφανή σκοπό να δημιουργήσουν, μαζί με τις εισαγγελικές εντολές και την ετοιμότητα των κατασταλτικών δυνάμεων, ένα κλίμα ανησυχίας, εκφοβισμού και εσωστρεφούς αναδίπλωσης των καταλήψεων και ευρύτερα των αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων.
*
Η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, η διαστολή και σκλήρυνση του ποινικού κώδικα, διαμορφώνει διαρκώς νέες οριοθετήσεις, για να συμπεριλαμβάνει τις εξελισσόμενες μορφές κοινωνικής αντίστασης και ανυπακοής, διαμορφώνοντας το πλαίσιο ασφυξίας, ποινικοποίησης και καταστολής τους, ειδικά όταν αυτές κινούνται αυτόνομα και ρηξικέλευθα. Με απώτερο στόχο την ειρήνευση του κοινωνικού ανταγωνισμού, την ενσωμάτωση-αφομοίωση της κοινωνικής αμφισβήτησης στα θεσμικά πλαίσια και όργανα. Στην κατεύθυνση αυτή κινούνται τα νομοσχέδια για το νέο σωφρονιστικό κώδικα και τον αντισυνδικαλιστικό νόμο που προωθούνται αυτό το διάστημα.
«Το κράτος έχει συνέχεια» όπως εμφατικά έχουν δηλώσει οι σημερινοί κυβερνητικοί εταίροι, της «πρώτης φορά αριστερά» με το ακροδεξιό της δεκανίκι. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, στο πλάνο καταστολής των καταλήψεων που εκπονήθηκε την άνοιξη του 2009 μετά την εξέγερση του Δεκέμβρη 2008, είναι που η αριστερά του κράτους συνεχίζει απρόσκοπτα τις βίαιες εκκενώσεις καταλήψεων. Αυτό που διαφοροποιείται είναι το ιδεολογικό περίβλημα της κατασταλτικής στρατηγικής. Οι σημερινοί (αριστεροί) κρατικοί διαχειριστές επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να κατευνάσουν τις αντιδράσεις, επικαλούμενοι σχέδια για άλλες χρήσεις των κτιρίων, «ανοιχτές» και «κοινωνικές» (παρότι αρκετά τα κατεδαφίζουν), για πλάνα που υπάρχουν από θεσμικούς φορείς (δήμους, οργανισμούς, πανεπιστήμια κ.α.) για την αξιοποίησή τους, σε σχέση με τον «ανεξέλεγκτο χαρακτήρα» και την «κλειστότητα» των καταλήψεων, τον «μικρό αριθμό των καταληψιών» και άλλα τραγελαφικά. Με παράλληλη επικέντρωση των κατασταλτικών μεθοδεύσεων στις καταλήψεις προσφύγων/μεταναστών και αλληλέγγυων, για τη βίαιη μεταφορά τους σε κρατικές δομές (δηλαδή στρατόπεδα) στο όνομα της «φροντίδας» και της «τακτοποίησης» των ζητημάτων τους, σε μια περίοδο που η πρακτική και το πρόταγμα της κατάληψης διασταυρώνεται με την αλληλεγγύη στους μετανάστες.
Κάποια χρόνια νωρίτερα, τον χειμώνα του 2012-13 και το καλοκαίρι του 2013, σε ένα πογκρόμ αστυνομικών εκκενώσεων καταλήψεων στην Αθήνα, σε πόλεις του δυτικού ελλαδικού χώρου και στην Θεσσαλονίκη, η τότε δεξιά διακυβέρνηση (με τον κεντρώο εταίρο της) είχε αναπτύξει την ατζέντα της δημόσιας τάξης και ο προπαγανδιστικός της λόγος επικέντρωνε στον χαρακτηρισμό των καταλήψεων και εν γένει των αυτοοργανωμένων χώρων ως «εστιών ανομίας». Ο λόγος της δεξιάς του κράτους αρθρώνεται πάνω στο δόγμα «Νόμος και Τάξη» και η καθεστωτική «επιχειρηματολογία» περί (εν δυνάμει) άλλων χρήσεων των κτιρίων εμφανίζεται συμπληρωματικά, ενώ της αριστεράς του κράτους στην αφήγηση ότι οι θεσμικοί παράγοντες υπόσχονται με «καλύτερους», «ανοιχτότερους», πιο «κοινωνικούς» όρους ό,τι ήδη γίνεται με αυτοοργανωμένους όρους.
Σε κάθε περίπτωση, ο κρατικός έλεγχος, η θεσμικότητα, η διαμεσολάβηση, η ανάθεση, οι ειδικοί, η «ιερότητα» της ατομικής ιδιοκτησίας, συνιστούν εξίσου (και αναμενόμενα) τον πυρήνα των επιλογών κάθε κρατικού διαχειριστή, ανεξαρτήτως κόμματος. Οι ανά διαστήματα τηλεοπτικές συνεντεύξεις του «ψύχραιμου» κύριου Τόσκα, υπουργού δημόσιας τάξης, είναι κατατοπιστικές ως προς αυτό, όπως και η προαναγγελία της όξυνσης της κατασταλτικής πολιτικής και των βίαιων εκκενώσεων καταλήψεων, με το πρόσχημα της «επιστροφής των κτιρίων στους νόμιμους ιδιοκτήτες τους εφόσον αυτοί τα ζητήσουν».
*
Για τους λόγους αυτούς αποφασίσαμε σήμερα Δευτέρα 8/1/18 να πραγματοποιήσουμε παρέμβαση στον πολυχώρο Σπούτνικ, Κεραμεικού 46 και Μυλλέρου στο Μεταξουργείο, που διαχειρίζεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ (όπως το ομώνυμο περιοδικό και ετήσιο φεστιβάλ), μία ώρα πριν την ανακοινωμένη ομιλία του στελέχους του ΣΥΡΙΖΑ και προέδρου της βουλής Νίκου Βούτση, με θέμα: «το πολιτικό μας σχέδιο με προτεραιότητα την κοινωνία και τους πολίτες». Οι ιδιαίτερες ευαισθησίες (;!) της νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ στα κινήματα και στα ανθρώπινα δικαιώματα (sic), το θέμα της ομιλίας και η παρουσία του ανώτατου αυτού κυβερνητικού στελέχους κρίθηκαν ικανός συνδυασμός για να αποφασίσουμε τον αποκλεισμό της εισόδου με σκοπό τη ματαίωση της εκδήλωσης. Όπως οι κρατικές δυνάμεις εισβάλλουν στα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα έτσι κι ο κόσμος του ακηδεμόνευτου αγώνα πηγαίνει σε κομματικά, κυβερνητικά και κρατικά εδάφη σε μια στοιχειώδη συλλογική απάντηση στην καταστολή.

Η κατάληψη δεν είναι απλά ένα μέσο αγώνα αλλά το ίδιο του το περιεχόμενο. Η αμφισβήτηση της ιδιοκτησίας, της διαμεσολάβησης κάθε είδους διάκρισης και διαχωρισμού. Η απαλλοτρίωση-επανοικειοποίηση ενός τμήματος του κλεμμένου χώρου και χρόνου, μέχρι τη συνολική κοινωνική και ατομική απελευθέρωση μέσων, τρόπων, δυνατοτήτων, του ίδιου μας του εαυτού, από το κεφάλαιο, το κράτος και κάθε μορφή εξουσίας. Η συλλογικοποίηση και συνδιαμόρφωση μέσα από οριζόντιες-αντιιεραρχικές διαδικασίες λήψης αποφάσεων. Η δημιουργία ριζοσπαστικών κοινοτήτων αγώνα, χειραφετημένης καθημερινής ζωής, δημιουργικότητας, αυτομόρφωσης, νέου τύπου σχέσεων, βασισμένων στην ισοτιμία, την αμοιβαιότητα, την αλληλεγγύη. Στην προοπτική μιας αυτοοργανωμένης κοινωνίας ελευθερίας, αλληλοβοήθειας, κοινοκτημοσύνης.

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΠΑΝΤΟΥ, ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ

αυτοοργανωμένα στέκια & καταλήψεις,
αναρχικές & αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες,
συντρόφισσες/οι από την αθηναϊκή μητρόπολη

Related Images:

Την Τετάρτη 19/7 πραγματοποιήθηκε πορεία στη γειτονιά του Ζωγράφου και των Ιλισίων για το θάνατο της εργαζόμενης στην καθαριότητα στο δήμο Ζωγράφου Ντανιέλας Πρελορέντζου. Υπενθυμίζεται ότι η εργαζόμενη εξέπνευσε από ανακοπή καρδιάς πριν ξεκινήσει την τρίτη βάρδια μέσα σε 36 ώρες, σε συνθήκες ακραίου καύσωνα και μετά την εντολή που δόθηκε στους εργαζομένους καθαριότητας ότι όποιος δεν υπακούσει να πάει για δουλειά, θα περάσει από πειθαρχικό.

Η πορεία καλέστηκε από συλλογικότητες, αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συντρόφισσες /ους από τα Ανατολικά και πλαισιώθηκε από 300 περίπου άτομα. Κατά τη διάρκεια της πορείας μοιράστηκαν κείμενα, πετάχτηκαν τρικάκια και ακούστηκαν με παλμό πολλά συνθήματα όπως: “60 χρόνων – εργάτρια νεκρή για να ‘χει η δημαρχίνα την πόλη καθαρή”.

Στη κορύφωσή της η πορεία έφτασε μπροστά από το κτίριο του δημαρχείου Ζωγράφου και πετάχτηκαν μπογιές σαν μια συμβολική κίνηση ενάντια στην αυθαιρεσία των αφεντικών και τις εργοδοτικές δολοφονίες.

Συλλογικότητες – Αυτοοργανωμένα εγχειρήματα

Συντρόφισσες /οι από τα Ανατολικά της Αθήνα

video

Related Images:

Το πρωί της Πέμπτης 28/4 σύντροφοι-ισσες πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο κτίριο της ΔΕΔΔΗΕ στην οδό Αγησιλάου όπου στεγάζονται οι τεχνικές υπηρεσίες του οργανισμού. Αφορμή για την παρέμβαση ήταν οι αλλεπάλληλες προσπάθειες να αποκόψουν την παροχή ρεύματος του κατειλημμένου κτιρίου της Φιλολάου 99.

Δυστυχώς, η παρουσία μας αντιμετωπίστηκε εξαρχής με υπέρμετρη εχθρότητα από τους security του κτιρίου και τους λίγους υπεύθυνους που βρήκαμε εκεί. Ταυτόχρονα, έγινε σαφές ότι οι υπεύθυνοι και οι διευθυντάδες είναι επισταμένως ενημερωμένοι και για την ύπαρξη της κατάληψης αλλά και για την πρόθεσή μας να υπερασπιστούμε έμπρακτα την πρόσβασή της σε ρεύμα.

Παρών και συνομιλητής μας ήταν ο κ. Τσιατάς, υπεύθυνος τεχνικού τμήματος περιφ. Αθήνας, ο οποίος ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την εκτέλεση της εντολής αποκοπής. Παράλληλα, έγινε σαφές ότι ο ίδιος “εκτελεί το χρέος του” με υπερβάλλων ζήλο αφού υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική απόφαση κι εντολή ώστε να χτυπηθεί με τον τρόπο αυτό άλλο ένα κατειλημμένο εγχείρημα, άλλη μια εστία αγώνα. Δεν δίστασε να δηλώσει ότι, αν απαιτηθεί, θα ζητήσει και τη συμβολή της ΕΛ.ΑΣ για να “κάνει τη δουλειά του”, κάτι που ήδη έκανε αφού από την αρχή της παρουσίας μας κάλεσε τις αστυνομικές δυνάμεις “προς ενίσχυση”.

Αυτή ακριβώς η “αυτονόητη” σύμπραξη ΔΕΗ-ΕΛ.ΑΣ αποκαλύπτει την πλήρη αποθράσυνση των κρατικών μηχανισμών που δεν διστάζουν να εξαντλούν την πυγμή τους απέναντι σε όσες κι όσους αντιστέκονται, μετατρέποντας την ελεύθερη πρόσβαση στο αγαθό του ρεύματος σε γεγονός προς αστυνομική διαχείριση.

Από την πλευρά μας, παρά την εχθρότητα που αντιμετωπίσαμε και την παράλληλη αστυνομική περικύκλωση μας, καταστήσαμε σαφές ότι ούτε μας τρομοκρατούν ούτε μας πτοούν. Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την κατάληψη της Φιλολάου 99 και κάθε αυτοοργανωμένη εστία αγώνα. Συλλογικά, αυτοοργανωμένα, μαχητικά. Με όλα τα μέσα και κάθε κόστος.

Related Images:

Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι έχουμε προχωρήσει στη κατάληψη του κτηρίου επί των οδων Φιλολάου και Νεοπτολέμου, όπου εδώ κι 6 μήνες έχουμε ξεκινήσει εργασίες ώστε να καταστεί ο χώρος λειτουργικός.Επιθυμούμε ο χώρος αυτός να μετατραπεί σε εστία αγώνα,συνάντησης κι επικοινωνίας για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και τους κατοίκους των γειτονιών που ζούμε και δρούμε εδώ και χρόνια.

Το κείμενο σε pdf

Related Images:

Το πρωί του Σαββάτου 17/12, 150 συντρόφισσες και σύντροφοι, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στα γραφεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (Ι.Ο.Μ.) στην οδό Δωδεκανήσου στον Άλιμο, γράφοτνας συνθήματα στο κυρίως κτίριο, σε ένα παράρτημα απέναντι και στα οχήματα του οργανισμού και γεμίζοντας με χρώματα την πρόσοψη του κτιρίου.

Η παρέμβαση είχε τη μορφή διαδήλωσης στην περιοχή με παλμό, συνθήματα, τρικάκια και μοίρασμα κειμένων.

Ακολουθεί το κείμενο της διαδήλωσης-παρέμβασης:

Δ.Ο.Μ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ, ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

 
1. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ιδρύθηκε το 1951 και αυτοχαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος οργανισμός στον τομέα της μετανάστευσης ενώ συνεργάζεται στενά με (δια) κυβερνητικούς και «μη κυβερνητικούς» οργανισμούς. Ιδρύθηκε ως διακυβερνητική επιτροπή για τη μετανάστευση στην Ευρώπη, όμως, από το 1989 και έπειτα μετονομάστηκε σε Διεθνή Οργανισμό για την Μετανάστευση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με τη συμμετοχή 155 κρατών, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Πρόσφατα, ο ρόλος του ΔΟΜ αναβαθμίστηκε με τυμπανοκρουσίες και εντάχθηκε επισήμως στον ΟΗΕ αποκτώντας επιπλέον αρμοδιότητες στην υλοποίηση των διεθνών αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Ο ΔΟΜ αποτελεί τον οργανισμό εκείνον που μαζί με άλλους «ειδικούς» της Ευρώπης-φρούριο και της «παγκόσμιας ασφάλειας» (EUROPOL, FRONTEX, Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή & Ακτοφυλακή, Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου) εκτελούν την πολιτική των κλειστών ή σφιχτά ελεγχόμενων συνόρων, των απελάσεων και του εγκλεισμού σε στρατόπεδα.

Οι αντιμεταναστευτικές αυτές πολιτικές αποτελούν κομμάτι των ευρύτερων κυριαρχικών επιλογών. Τα ευρωπαϊκά κράτη και οι παγκόσμιοι διακρατικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί με τις πολεμικές επιχειρήσεις και την οικονoμική λεηλασία των κοινωνιών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη αφού πρώτα εξαναγκάσουν ολόκληρους πληθυσμούς σε μετανάστευση, όσους δεν καταφέρουν να τους εξοντώσουν και να τους φυλακίσουν ως περισσευούμενους, τους χρησιμοποιούν σε δεύτερο χρόνο ως φθηνό και αναλώσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο στα κάτεργα. Η παρανομοποίηση και η εγκληματοποίηση των μεταναστών, μια διαδικασία που αποφέρει συνολικότερα την υποτίμηση της εργασίας αλλά και επιτείνει τις ρατσιστικές αντιδράσεις στις «χώρες υποδοχής», προϋποθέτει όχι μόνο την κρατική επιθετικότητα αλλά και την κατ’ επίφαση ανθρωπιστική διαχείρισή τους. Γι΄αυτό και οργανισμοί όπως ο ΔΟΜ, μαζί με πλήθος άλλων θεσμικών εργαλείων που έχουν στα χέρια τους τα κράτη και τα αφεντικά (ΜΚΟ, ΜΜΕ κ.α), αποτελούν τους ιδανικούς εκείνους μηχανισμούς για τον εξωραϊσμό της βαρβαρότητας της κυριαρχίας. Γιατί είναι σε θέση να βαφτίσουν ως επαναπατρισμούς τις απελάσεις με άλλα μέσα, γιατί είναι σε θέση να νοηματοδοτούν ως προγράμματα πρόνοιας και ανθρωπισμού τα προγράμματα εγκλεισμού. Γιατί είναι σε θέση να  ονομάζουν οικειοθελείς τις «επαναπροωθήσεις» μεταναστών που είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών πολιτικών εγκλωβισμού, εκφοβισμού και εγκληματοποίησής τους.

 
2. Ο συγκεκριμένος οργανισμός εμφανίζεται με ανθρωπιστικό προσωπείο με κάποιες από τις βασικές του δραστηριότητες να’ ναι η διανομή ειδών 1ης ανάγκης στα κέντρα συγκέντρωσης των μεταναστών, η παροχή νομικής βοήθειας και η συμμετοχή σε «διασυνοριακές, διεπιστημονικές συναντήσεις» έναντι στη σωματεμπορία ανθρώπων. Επιπλέον, συμμετέχει στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Ιταλία και την Ελλάδα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποτελώντας βασικό έταιρο του προγράμματος από το 2011, έχοντας τσεπώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα με αυτό το προφίλ, αναλαμβάνει και πιο χοντρές δουλειές όπως η υποτιθέμενη εθελοντική επιστροφή των μεταναστών-στριών στις χώρες προέλευσής τους. Όμως, πόσο εθελοντική είναι αυτή η επιστροφή; Οι μετανάστες-στριες αφού έχουν πληρώσει ό,τι έχουν και δεν έχουν σε διακινητές, έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για να φύγουν από τις χώρες τους,  αφού περάσουν από σύνορα που φυλάσσουν στρατοί, φράχτες και φρεγάτες του ΝΑΤΟ, εγκλείονται σε στρατοπεδικούς χώρους μένοντας εγκλωβισμένοι-ες για μήνες ολόκληρους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, γιατί μόνο έτσι θα εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Αυτός είναι ο μονόδρομος τον οποίο η ανθρωπιστική-αντιμεταναστευτική πολιτική που υπηρετεί ο ΔΟΜ βαφτίζει εθελούσιο επαναπατρισμό πλάι φυσικά στις «νόμιμες» απελάσεις. Είναι φανερό ότι τόσο στη μια όσο και στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για έναν αλληλοτροφοδοτούμενο εξαναγκασμό επιστροφής, ο ένας με ψυχολογικούς όρους και ο άλλος με βίαια μέσα. Οι μετανάστες εξαναγκάζονται να επιστρέψουν στις χώρες από όπου επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να ξεφύγουν, μιας και κρίνονται «άχρηστοι» και ανεπιθύμητοι για τα «φιλάνθρωπα» δυτικά κράτη. Την ίδια στιγμή, η στρατηγική αυτή λειτουργεί ως φόβητρο ώστε να πειθαρχήσουν όσοι-ες μετανάστες-στριες μείνουν τελικά στις χώρες «υποδοχής».

 
Η υποκρισία του ΔΟΜ όμως δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Ξεκινά από το καταστατικό του που «αναγνωρίζει το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας» και φτάνει στο σημείο να ονομάζει τους μετανάστες «ωφελούμενους» των προγραμμάτων του. Εννοώντας προφανώς «ελεύθερη» την μετακίνηση που οδηγεί στη σύγχρονη δουλεία των δυτικών μητροπόλεων και στα στρατόπεδα «φιλοξενίας» ή εγκλεισμού. Και ωφέλεια την επιστροφή στις ρημαγμένες χώρες τους. Ο έντεχνος αυτός αποπροσανατολισμός που υλοποιεί ο ΔΟΜ είναι κάτι που με ιδιαίτερο ζήλο προωθεί η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία δείχνει να επενδύει στο ιδεολογικό και υλικό έργο (και «εμπειρία») του συγκεκριμένου οργανισμού σε μια προσπάθεια να υλοποιηθούν όλες οι προβλεπόμενες αντιμεταναστευτικές πολιτικές και διεθνείς συμφωνίες με το απαραίτητο ανθρωπιστικό περιτύλιγμα. Ο « ανθρωπισμός» του κάθε ΔΟΜ είναι η απαραίτητη συνταγή κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδια αστυνομικο-στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών και ενσωμάτωσης κάθε διαφορετικής φωνής έναντι σε αυτά.

 
3. Στις 27 Μαϊου 2016 υπεγράφη συμφωνία του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) για την «διευκόλυνση των διαδικασιών επιστροφής και την στήριξη των μέτρων επανένταξης» πάνω από 20.000 μεταναστών στις «χώρες καταγωγής» τους για τα επόμενα 3 χρόνια. Μέσα από αυτή τη συμφωνία είναι ξεκάθαρη η πολιτική που θα ακολουθήσει το ελληνικό κράτος την επόμενη περίοδο μετά και την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή στη σύνθεση των επιτροπών ασύλου οι οποίες στελεχώθηκαν από δικαστικούς για να είναι απολύτως ελεγχόμενη η παροχή ασύλου σε συγκεκριμένες κατηγορίες αιτούντων. Όσοι δεν καταφέρουν να περάσουν αυτές τις επιτροπές, τους περιμένει η αναγκαστική επιστροφή και ο μηχανισμός που μπορεί ως τώρα να προχωρήσει σε μαζικές επαναπροωθήσεις είναι ο ΔΟΜ. Η οικονομική διάσταση αυτής της συμφωνίας (11.000.000 ευρώ ανά έτος για τα επόμενα 3 χρόνια) επιβεβαιώνει ότι το ελληνικό κράτος το επόμενο διάστημα θα γίνει σημείο διαχείρισης της κυρίαρχης αντιμεταναστευτικής πολιτικής.

Continue reading Παρέμβαση στον Δ.Ο.Μ. (Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης) →

Related Images:

Αναδημοσίευση από https://sakana.espivblogs.net/

Την Παρασκευή 3/6 πραγματοποιήθηκε στο δημοτικό άλσος Δ. Κιντής στην Ηλιούπολη εκδήλωση με θέμα τους αγώνες ενάντια στα κέντρα κράτησης, μέσα και έξω από τα κελιά, και την δυναμική της αλληλεγγύης. Η εκδήλωση οργανώθηκε από τις συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας, συμμετείχε ενεργά με τοποθέτηση η συνέλευση των Αλληλέγγυων Κρατουμένων στα Νότια ενώ παρενέβησαν τόσο οι έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας, όσο και μετανάστες-στριες πρώην κρατούμενοι-ες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και το αντίστοιχο κολαστήριο της Αμυγδαλέζας.
Η εκδήλωση άνοιξε με μια σύντομη αναδρομή στο θεσμικό και πολιτικό πλαίσιο που χτίστηκαν τα κέντρα κράτησης καθώς και στις κατά καιρούς αιχμές της αντιμεταναστευτικής πολιτικής του ελληνικού κράτους. Παράλληλα, παρουσιάστηκε ένα μίνι χρονικό των κινητοποιήσεων και των αγώνων γύρω από το κέντρο κράτησης Ελληνικού από το 2011 ως και σήμερα. Τέλος, η εισήγηση έκλεισε με μερικά ανοιχτά ερωτήματα ώστε να ανοίξει η συζήτηση. Τα ερωτήματα αφορούσαν την σημασία της αλληλεγγύης και της αμφίδρομης ενθάρρυνσης μεταξύ των «μέσα» και των «έξω», τους τρόπους που οι ίδιες οι έγκλειστες μετανάστριες αντιλαμβάνονται τον αγώνα, οργανώνονται και συντονίζονται μεταξύ τους, τις ανοιχτές προκλήσεις του κινήματος σε σχέση με τον αγώνα για το γκρέμισμα των κέντρων κράτησης σε συνδυασμό με την στήριξη των μεταναστριών κατά την διάρκεια της κράτησής του αλλά και μετά.
Στη συζήτηση πρώτες τοποθετήθηκαν οι μετανάστριες μέσω τηλεφωνικής επικοινωνίας. Για περίπου 1 ώρα, 8 έγκλειστες μετανάστριες πήραν τον λόγο περιγράφοντας τις άθλιες συνθήκες κράτησης. Συνολικά κρατούνται γύρω στις 50 μετανάστριες σε ανυπόφορες συνθήκες με ζέστη και κρύο ανάλογα την εποχή, χωρίς αξιοπρεπή ιατροφαρμακευτική περίθαλψη όπου «για όλες τις ασθένειες δίνονται depon» όπως παραδειγματικά αναφέρθηκε. Στα αιτήματα τους για γιατρούς ή για μεταφορά σε νοσοκομεία, εισπράττουν μόνο αδιαφορία και προσβολές. Όλες οι μετανάστριες ανέδειξαν την άθλια συμπεριφορά των ανθρωποφυλάκων οι οποίοι «μας συμπεριφέρονται σα ζώα» ενώ ανέφεραν επανειλημμένως ότι όλες βρίσκονται μέσα επειδή απλά δεν είχαν χαρτιά και όχι επειδή έχουν διαπράξει κάποιο έγκλημα. Ανέφεραν μια σειρά αυθαιρεσιών πχ. την άρνηση των μπάτσων να παραβρεθεί μετανάστρια σε προγραμματισμένη συνέντευξη για άσυλο χωρίς να την ενημερώσουν καν τον λόγο. Μάλιστα, τόνισαν ότι αναγκάζονται να κάνουν όλες τις δουλειές εντός του κέντρου κράτησης χωρίς όμως να μπορούν πραγματικά να βελτιώσουν τις συνθήκες κράτησης τους. Ιδιαίτερα στάθηκαν στις εξευτελιστικές πρακτικές σωματικού ελέγχου που υιοθετούν οι ανθρωποφύλακες («σκύψε-βήξε»), στον περιορισμένο προαυλισμό τους σε ένα μέρος όπου «έχει παντού τσιμέντο και μόνο αν κοιτάξεις ψηλά βλέπεις τον ουρανό», στην πίεση που δημιουργεί η άγνοια και η αναμονή χωρίς αποτέλεσμα γύρω από το ζήτημα των χαρτιών με αποτέλεσμα πολλές γυναίκες να εξαντλούνται ψυχολογικά. Σαφής αναφορά έγινε και στις απάτες που στήνουν διάφοροι δικηγόροι-καθάρματα που ζητούν μερικές χιλιάδες ευρώ για να αναλάβουν τις υποθέσεις τους και γίνονται άφαντοι. Επίσης, αναφέρθηκε και η άθλια στάση των υπαλλήλων της ΜΚΟ Praxis οι οποίοι επανειλημμένως παίζουν ρόλο πυροσβέστη των εντάσεων και των διεκδικήσεων που δημιουργούνται εντός του κέντρου κράτησης από τις έγκλειστες μετανάστριες. Πιο συγκεκριμένα, ενώ τους ενημερώνουν για «νόμους που δεν υπάρχουν» παράλληλα επιχειρούν να αποδείξουν ότι οι αγώνες των μεταναστριών είναι ανώφελοι και τους συμβουλεύουν να κάνουν υπομονή για 18 μήνες. Τέλος, οι μετανάστριες στάθηκαν ιδιαίτερα στη βοήθεια και την επικοινωνία από τους αλληλέγγυους και τις αλληλέγγυες. Ουσιαστικά, ανέφεραν ότι αποτελούν την μόνη πηγή ενημέρωσης γύρω από τα δικαιώματά τους και συμπαράστασης στις πρωτοβουλίες που παίρνουν οι ίδιες. Στάθηκαν στην αρχική δυσκολία επικοινωνίας λόγω γλώσσας αλλά και συνθηκών στα επισκεπτήρια (με χαλασμένο τηλέφωνο, με τζάμι ανάμεσα και υπό την αδιάκριτη παρουσία των μπάτσων) καθώς και στην σταδιακή ανακάλυψη κοινών κωδικών επικοινωνίας ώστε να υπερβούν τις δυσκολίες αυτές. Σε όλες τις τοποθετήσεις των μεταναστριών μεταφέρθηκε με ιδιαίτερα ζωηρό τρόπο να διεκδικήσουν χαρτιά και ελευθερία, «μόνιμα, όχι προσωρινά, για να μπορούμε να ζούμε και να δουλεύουμε μαζί».
Στη συνέχεια τον λόγο πήρε σύντροφος από τους «Αλληλέγγυους-ες κρατουμένων στα Νότια». Αρχικά, περιγράφηκε η επίμονη και επίπονη προσπάθεια να κατακτηθεί το έδαφος της επικοινωνίας και του εμπιστοσύνης μεταξύ κρατουμένων και αλληλέγγυων. Ουσιαστικά, μετά από 10 μήνες συνεχών επισκεπτηρίων και επαφών με τις μετανάστριες, η συνέλευση των αλληλέγγυων κατάφερε να αποκτήσει μια πλήρη εικόνα για το τι συμβαίνει πραγματικά μέσα στο κέντρο κράτησης, ποιες είναι αυτές οι γυναίκες με τις οποίες συνομιλούν, για ποιο λόγο βρίσκονται στο κέντρο κράτησης και τι αντιμετωπίζουν. Τα εμπόδια πολλά: ο διαχωρισμός ντόπιων-μεταναστών λόγω γλώσσας και κώδικων επικοινωνίας, ο διαχωρισμός εντός των κρατουμένων (status, καταγωγή κ.α). Μέσα όμως από την καθημερινή επικοινωνία κα υλική στήριξη καταφέρθηκε το χτίσιμο της εκατέρωθεν εμπιστοσύνης παρόλο που η σύνθεση του κέντρου κράτησης αλλάζει συχνά. Αν και τα επισκεπτήρια ξεκίνησαν το Νοέμβρη του 2014, μόλις  1ο 10 μήνες μετά, υπήρξε η πρώτη διεκδικητική χειρονομία από τις μετανάστριες με μια αποχή συσσιτίου λόγω παράτασης της κράτησης μιας εξ αυτών. Στις 31/10 πραγματοποιήθηκε και η 1η παρέμβαση έξω από το κέντρο κράτησης. Συμπερασματικά, οι αλληλέγγυοι μοιράστηκαν την εκτίμηση ότι οι «ντόπιοι» μπορούν να δημιουργήσουν τον απαραίτητο χώρο ώστε οι αόρατοι να μπορέσουν να σπάσουν την απομόνωσή τους και να εκφραστούν/διεκδικήσουν ενώ παράλληλα, κρίθηκε ως εξαιρετικά σημαντική η παρουσία των αλληλέγγυων δίπλα σε κάθε πρωτοβουλία των κρατουμένων. Παράλληλα, εκφράστηκε προβληματισμός γύρω από την αίσθηση του ωφελιμισμού που δημιουργείται πολλές φορές στη σχέση μεταξύ κρατουμένων-αλληλέγγυων η οποία δεν βοηθά την ανάπτυξη ειλικρινών αλληλέγγυων σχέσεων. Μέσα από την επαφή ντόπιων-μεταναστριών, έχει κατακτηθεί από κοινού μια πλούσια εμπειρία αγώνα, οι απαραίτητες σχέσεις εμπιστοσύνης, η εξοικείωση με τρόπους και μέσα διεκδίκησης, η ανάδειξη του λόγου των μεταναστριών καθώς και μικρές υλικές νίκες με μεγάλη σημασία για την καθημερινότητα των μεταναστριών όπως πχ. να μην κλειδώνονται το βράδυ τα κελιά, η ύπαρξη ζεστού νερού κ.α.
Πριν ξεκινήσει η συζήτηση, προβλήθηκε ένα μικρό video  που καταγράφει την μέχρι τώρα πορεία των κινητοποιήσεων ενάντια στο κέντρο κράτησης Ελληνικού και των αγώνων των μεταναστριών σ’ αυτό. Continue reading Ενημέρωση από την εκδήλωση-ανοιχτή συζήτηση με θέμα “Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών και η δυναμική της αλληλεγγύης” →

Related Images:

Related Images: