Το απόγευμα της Τρίτης 28/3 πραγματοποιήθηκε με τη συμμετοχή 30 συντρόφων/συντροφισσών από συλλογικά εγχειρήματα των ανατολικών συνοικιών, παρέμβαση αντιπληροφόρησης ενάντια στα νέα συστήματα ελέγχου και επιτήρησης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς καθώς και ευρύτερα ενάντια στο νέο καθεστώς απαγορεύσεων στα ΜΜΜ. Η παρέμβαση κινήθηκε στις γειτονιές του Παγκρατίου και του Βύρωνα και έρχεται να προστεθεί σε μια αλυσίδα ενημερωτικών παρεμβάσεων που πραγματοποιούν τους τελευταίους μήνες οι συνελεύσεις και οι συλλογικοτητες που δραστηριοποιούνται αδιαμεσολάβητα και αυτοοργανωμένα. Κατά την διάρκεια της παρέμβασης μοιράζονταν ανακοινώσεις που καλούσαν και στην συγκέντρωση-πορεία του Σαββάτου 1 Απρίλη στην πλατεία Μοναστηρακίου, κολλήθηκαν χαρτοπανό σε στάσεις λεωφορείων και χτυπήθηκαν μια σειρά stencils.

Παρακάτω το κείμενο της συλλογικότητάς μας και μερικές φωτογραφίες από την παρέμβαση.

Related Images:

Την Πέμπτη 9 Μάρτη στις 9.00 π.μ στο Εφετείο Αθηνών (Λουκάρεως & Αλεξάνδρας0 θα διεξαχθεί η 2η συνεδρίαση της δίκης των 10 συλληφθέντων από τη διαδήλωση της 27/2/2010 στο Βύρωνα μετά την δολοφονία του N.Toddi.

Αναδημοσιεύουμε προηγούμενη προκήρυξη-κάλεσμα της συλλογικότητάς.

Κάλεσμα Αλληλεγγύης στo Εφετείο Αθηνών, Λουκάρεως & Αλεξάνδρας, Πέμπτη 9/3, 9.00 πμ.

στους διωκόμενους για την διαδήλωση της 27/2/2010 στο Βύρωνα

Δεν ξεχνάμε το Nichola Toddi!

16 Φλεβάρη 2010: H ΕΛ.ΑΣ στήνει σε πυκνοκατοικημένη περιοχή του Βύρωνα (Ζωοδ.Πηγή) μια «μυστική» επιχείρηση για τη σύλληψη των «ληστών τραπεζών με τις βαριοπούλες». Η επιχείρηση στήθηκε κατά παραγγελία του τότε υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ Χρυσοχοϊδη για ν’ αποκατασταθεί η «τιμή του σώματος» αφού, 24 ώρες πριν, τα ΜΜΕ κραυγάζουν για το «νέο φιάσκο της ΕΛ.ΑΣ» μετά τον αφοπλισμό 2 μπάτσων στο Μαρούσι από αγνώστους. Στην διάρκεια της τρομοκρατικής επιχείρησης, ο Nicholas Toddi, 25χρονος εργάτης από την Αλβανία, κάτοικος Βύρωνα, δέχεται πισώπλατα 9 σφαίρες από όπλο μπάτσου καθώς βγαίνει από την αποθήκη που εργάζεται ως υδραυλικός. Το πτώμα του παραμένει για 3 ώρες στο έδαφος καθώς οι μπάτσοι θεωρούν ότι εξόντωσαν έναν απ’ τους ληστές. Το ίδιο βράδυ, ο υπ. Χρυσοχοϊδης δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρεξήγησης: δίνει συγχαρητήρια στους μπάτσους για την πετυχημένη επιχείρηση και μπροστά στο τραγικό γεγονός της εκτέλεσης του N.Toddi κάνει λόγο για παράπλευρες απώλειες. Η χυδαία γλώσσα της εξουσίας χρησιμοποιεί όρους πολεμικούς για να αποκαλύψει το πραγματικό τρομοκρατικό πρόσωπο της. Λίγα χρόνια μετά, η ίδια ρητορική γενικεύεται σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής για να δικαιολογηθούν οι κάθε λογής ανθρωπο-θυσίες στο όνομα της καπιταλιστικής κρίσης.

Δεν συγχωρούμε τους δολοφόνους του!

Οι δολοφόνοι του Nichola Toddi είναι πολλοί και εξίσου ένοχοι. Όχι μόνο αυτοί που τράβηξαν την σκανδάλη αλλά και όσοι όπλισαν τα χέρια τους: όσοι έστησαν την επιχείρηση για να «αποκατασταθεί η τιμή» των μπάτσων, όσοι απαιτούσαν «περισσότερη ασφάλεια και αστυνόμευση», όσοι μίλησαν για «μεμονωμένο περιστατικό», όσοι πανηγύρισαν την «επιτυχία» των μπάτσων. Και σ’ αυτούς συμπεριλαμβάνονται οι «τυφλοί» υπηρέτες της δικαιοσύνης, οι δικαστές, που 4 χρόνια μετά, στη δήθεν δίκη που πραγματοποιήθηκε, «καταδίκασαν» τους μπάτσους Παπασηφάκη και Χλιβερό σε ανθρωποκτονία από αμέλεια. Όμως το έγκλημα είναι καλά οργανωμένο και διαχρονικό: το κράτος επέδειξε ποιος κατέχει το μονοπώλιο της βίας, οι ιδεολογικοί του μηχανισμοί φρόντισαν να το νομιμοποιήσουν και, βέβαια, οι δικαστές αθώωσαν τα ένστολα γουρούνια ώστε να συνεχίσουν την εγκληματική τους δράση.

Δεν αφήνουμε μόνους όσους μίλησαν, αντιστάθηκαν, συνεχίζουν να αγωνίζονται!

Η δολοφονία του Ν.Toddi δεν έμεινε αναπάντητη. Το Σάββατο 27/2/2010 πραγματοποιήθηκε στο Βύρωνα διαδήλωση με την συμμετοχή 700 διαδηλωτών επιχειρώντας να σπάσει το τείχος σιωπής ώστε να νομιμοποιηθεί άλλη μια κρατική δολοφονία και ν’ αποκρυφτούν οι πραγματικές συνέπειες του δόγματος «τάξη και ασφάλεια». Η διαδήλωση διασχίζει τις γειτονιές του Βύρωνα με σαφείς θετικές αντιδράσεις από την τοπική κοινωνία και στέκεται αρκετή ώρα στο σημείο της δολοφονίας. Επιπλέον, διαδηλωτές σπάνε τις βιτρίνες 2 γραφείων του κυβερνώντος κόμματος (ΠΑΣΟΚ) ως ελάχιστη πράξη αντιβίας απέναντι σε μια κρατική δολοφονία. Οι πολυάριθμες μονάδες ένστολων γουρουνιών που στρατοπεδεύουν από νωρίς  στη περιοχή επιτίθενται στη πορεία, ξυλοκοπούν άγρια διαδηλωτές αλλά και περαστικούς που τολμούν να διαμαρτυρηθούν. Οι μπάτσοι πραγματοποιούν 11 συλλήψεις. Ένας εκ των συλληφθέντων ξυλοκοπείται άγρια και όλως τυχαίως οι μπάτσοι του φορτώνουν κατηγορίες σε βαθμό κακουργήματος για ρίψη μολότωφ, σε μια διαδήλωση που δεν χρησιμοποιήθηκε καμία. Οι υπόλοιποι 10 κατηγορούνται σε βαθμό πλημμελήματος και βρίσκονται μέχρι και σήμερα, 6 χρόνια μετά, σε δικαστική ομηρία.

Να οπλιστούμε ενάντια  στην κρατική-καπιταλιστική βαρβαρότητα

Να γκρεμίσουμε τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό!

6 χρόνια μετά, τα «μεμονωμένα περιστατικά» αστυνομικής βαρβαρότητας είναι πάρα πολλά. Η βία των ένστολων γουρουνιών στους δρόμους, στα Α.Τ, στα σύνορα δεν αποτελεί απλό σύμπτωμα παρά τον θεμέλιο λίθο της κρατικής καταστολής. Παρά τους τόνους ιδεολογικής προπαγάνδας από την κυβερνώσα αριστερο-δεξιά, η πραγματικότητα είναι αμείλικτη: μόλις τον Αύγουστο, 2 νεαροί Ρομά-πλανόδιοι μουσικοί ξυλοκοπήθηκαν στο Α.Τ Νέου Κόσμου επειδή η παρουσία τους χαλούσε την τουριστική βιτρίνα της πόλης ενώ ο πρώην κρατούμενος Π.Μαρκονικολάϊ «αυτοκτόνησε» πηδώντας από το Α.Τ. Πατησίων αφού πρώτα βασανίστηκε. Η κρατική τρομοκρατία, η βία που ξερνάνε οι κυρίαρχοι μηχανισμοί πάνω στο σώμα της κοινωνίας βρίσκεται στον πυρήνα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και συνεχίζει να στοχεύει τους πιο αδύναμους και ευάλωτους αυτής της κοινωνίας: όσους αντιστέκονται, όσους αποκλίνουν και περισσεύουν από τους κυρίαρχους σχεδιασμούς. Πιο τρανό παράδειγμα η «ανθρωπιστική» στρατιωτική διαχείριση ολόκληρων προσφυγικών/μεταναστευτικών πληθυσμών στην Ελλάδα και όλη την Ευρώπη: τους ξεριζώνουν με «ανθρωπιστικές» βόμβες και καθεστώτα, τους εξοντώνουν στα υδάτινα σύνορα με Ευρωστρατούς και «ναυάγια», τους καταστέλλουν όταν εξεγείρονται στα κολαστήρια που κρατούνται ή στις συνοριογραμμές, τους «φιλοξενούν» σε σύγχρονα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους καταδικάζουν σε θάνατο με κάθε λογής επαναπροωθήσεις και απελάσεις. Λίγο παραπέρα, στην «πολιτισμένη Δύση» των σύγχρονων καπιταλιστικών δημοκρατιών, εκεί που όλα «λειτουργούν τέλεια», τα πράγματα δεν είναι διαφορετικά. Στους δρόμους των γαλλικών πόλεων εδώ και 2 χρόνια κάνει κουμάντο ο ίδιος ο στρατός με το καθεστώς έκτακτης ανάγκης να επιβάλλει την στρατιωτική διαχείριση της ίδιας της καθημερινότητας των ανθρώπων. Επίσης, στις Η.Π.Α, οι καθημερινές εκτελέσεις μαύρων με αφορμή «τυχαίους» αστυνομικούς ελέγχους και η επιστράτευση της Εθνοφυλακής για να καταστείλει τις εξεγέρσεις των μαύρων κοινοτήτων αποδεικνύουν ότι το περίφημο δόγμα «τάξη και ασφάλεια» ανά τη Γη μυρίζει ανθρώπινο αίμα. Το αίμα των εκμεταλλευόμενων και καταπιεσμένων που θυσιάζεται στο βωμό της καπιταλιστικής κρεατομηχανής.

Όσο οι δρόμοι κατακλύζονται από τους «εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας», εμείς θα συνεχίζουμε να επιτιθόμαστε στο δημοκρατικό άλλοθι των κρατικών δολοφονιών.  Όσο οι υπεύθυνοι για το γενικευμένο στραγγάλισμά μας κρύβονται πίσω από το άλλοθι του ανθρωπισμού και της κοινωνικής συναίνεσης, εμείς θα διασαλεύουμε τα ήσυχα νερά της κοινωνικής σιωπής. Τότε, τώρα και πάντα, σκοπός τους είναι να μας διώξουν από τους δρόμους, από εκεί που μπορεί να συναντηθεί η οργή μας, τα δίκια μας, η ελπίδα που χτίζουμε εμείς οι ίδιοι μέσα από τους συλλογικούς ανατρεπτικούς αγώνες, μέσα από τις διάχυτες και πολύμορφες κοινωνικές αντιστάσεις μας. Αυτούς τους δρόμους, την ίδια την προοπτική της κοινωνικής χειραφέτησης και απελευθέρωσης δεν θα την εγκαταλείψουμε. Θα παραμείνουμε στους δρόμους. Δίπλα σ’ όσους επιλέγουν να αντισταθούν, δίπλα σ’ όσους διώκονται για την επιλογή αυτή. Στους καιρούς της επιβίωσης, του κανιβαλισμού, της παραίτησης, η αλληλεγγύη είναι και θα είναι το όπλο μας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΣΤΟΥΣ ΔΙΩΚΟΜΕΝΟΥΣ

ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 27/2/2010 ΣΤΟΝ ΒΥΡΩΝΑ

 ΠΕΜΠΤΗ 9/3, 9.00 Π.Μ Εφετείο Αθηνών, Λουκάρεως & Αλεξάνδρας

Related Images:

Ακολουθεί η αναδημοσίευση του κειμένου από το Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Ανω Κάτω Πατησίων.

ΠΟΙΩΝ Η ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΘΑ ΔΙΚΑΣΕΙ;

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στα ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΕΥΕΛΠΙΔΩΝ την ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 17/2 – 9.00

Στις 17 Φλεβάρη 2017 δυο σύντροφοί μας δικάζονται για μια συμπλοκή που έλαβε χώρα, στις γειτονιές μας στα Κάτω Πατήσια, μεταξύ μιας δράκας νεοναζί της Χρυσής Αυγής που μοίραζαν την κωλοφυλλάδα τους και μιας μηχανοκίνητης ομάδας αντιεξουσιαστών που κατευθυνόντουσαν στο Χαϊδάρι για να διαδηλώσουν για τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών Χ. Δευτεραίου, Ρ. Ντελιλάι, Α. Αβραμπού και Κ. Μαγγούρα και το σοβαρό τραυματισμό άλλων δύο στα Ελληνικά Πετρέλαια (ΕΛ.ΠΕ). Δολοφονίες που πλασάρονται από τα αφεντικά και τους δημοσιογράφους ως «εργατικά ατυχήματα».

Δικάζονται από μια δικαιοσύνη που αθωώνει επανειλημμένα δολοφόνους εργατών, μια δικαιοσύνη που κλείνει τα μάτια στη στυγνή εκμετάλλευση της εργασίας μας από το βρικόλακα του κεφαλαίου, που φυλακίζει κατά κόρον τους φτωχούς, τους αποκλεισμένους και τους αγωνιστές. Αυτή η ταξική δικαιοσύνη είναι που θα δικάσει τους συντρόφους μας, τη στιγμή που φασίστες σαν τον Πέτρο Περράκη, που πρωτοστάτησε στη συμπλοκή των Κάτω Πατησίων, τράβηξε πιστόλι και πυροβόλησε 7 φορές, όχι μόνο δεν κατηγορείται, αλλά ούτε καν καλείται ως μάρτυρας στη δίκη.

Ο φασίστας Π. Περράκης, μετά το περιστατικό στα Κάτω Πατήσια, καταθέτει πως “είναι έμμισθος φρουρός στα γραφεία της Χρυσής Αυγής στην Οδό Δηλιγιάννη […] αποσπασμένος από τον ΟΣΥ”, (!) τον φορέα των αστικών συγκοινωνιών. Ένας ένοπλος φρουρός δηλαδή διορισμένος πρώτα στο δημόσιο, που συνοδεύει το φασιστικό κόμμα στις εξορμήσεις, βγάζει όπλο και πυροβολεί επιθετικά και κατά βούληση. Ο συγκεκριμένος φασίστας δεν είναι τυχαίος. Έχει βγάλει ξανά το κουμπούρι του εναντίον αντιφασιστών, που πραγματοποιούσαν παρέμβαση στα γραφεία της Χρυσής Αυγής, στον σταθμό Λαρίσης.

Ναι είναι αλήθεια, εκείνο το πρωινό της 13 Ιούνη του 2015 στα Κάτω Πατήσια, οι σύντροφοι μας υπερασπίστηκαν τη σωματική τους ακεραιότητα και την πολιτική τους παρουσία στον δρόμο. Για αυτό δικάζονται. Την ίδια στιγμή που αυτό το ξέπλυμα νομοθετών, εισαγγελέων, δικαστών και λοιπών παρατρεχάμενων που κάποιοι επιμένουν να ονομάζουν «δικαιοσύνη», όχι μόνο αφήνει προκλητικά ελεύθερο τον πιστολέρο φασίστα Περράκη, αλλά του επιστρέφει και το όπλο, ύστερα από αίτηση όπου λέει πως το χρειάζεται για να πυροβολεί, «αναρχικούς, αντιεξουσιαστές και τρομοκράτες».

Αν η δικαιοσύνη, είναι αυτή που αφήνει ελεύθερους χωρίς καμία δίωξη χρυσαγίτες έμμισθους φρουρούς που πυροβολούν με το έτσι θέλω˙ αν είναι αυτή που μετά τις τέσσερις δολοφονίες των εργατών στα ΕΛΠΕ επέλεξε να αθωώσει τους υπεύθυνους˙ αν είναι αυτή που καταδικάζει φτωχούς ανθρώπους για χρέη, που υπερασπίζεται εν τέλει την τάξη των αφεντικών και την εξουσία τους, τότε εμείς είμαστε πανηγυρικά απέναντι της. Απέναντι στη δικαιοσύνη και στο κράτος που υπηρετεί, όποια προβιά κι αν έχει αυτό –ακροδεξιά ή αριστερή-, το κράτος που φυλακίζει τους μετανάστες σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και διατηρεί σαν εφεδρεία τους φασίστες, είτε ως τάγματα εφόδου, είτε απλά για να ξεπλένει το δημοκρατικό του πρόσωπο. Που μία φορά φυλακίζει τους φασίστες και δύο χιλιάδες φορές τους αφήνει ελεύθερους και συνομιλεί μαζί τους. Να ποιανού η δικαιοσύνη λοιπόν και ποιανού το δίκιο στέκεται απέναντι στους δύο συντρόφους μας, αυτή που μιλάει για διατάραξη κοινής ειρήνης τη στιγμή που εμείς μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Το αντιφασιστικό κίνημα όμως δεν έχει κοντή μνήμη ούτε νωθρά αντανακλαστικά. Από την Ξάνθη ως την Κρήτη, από τη Μυτιλήνη ως το Αγρίνιο στέκεται απέναντι στους φασίστες, στα μαντρόσκυλα των αφεντικών, αυτούς που δολοφονούν μετανάστες εργάτες, που στήνουν εργοδοτικά σωματεία με μεροκάματα ξεφτίλας και εκβιαστικά κυκλώματα, επιτίθενται σε συνδικαλιστές και υπερασπίζονται τους εφοπλι­στές. Το κίνημα μας τους χτυπάει όπου τους βρει, τους κατατροπώνει ακόμα κι όταν οι μπάτσοι είναι μαζί τους, ακυρώνει φιέστες και εγκαίνια παρά τη σωρεία καταδικαστικών αποφάσεων σε αντιφασίστες. Στον ίδιο δρόμο βαδίζουμε κι εμείς και οι δύο σύντροφοί μας, οργανωνό­μαστε και αγωνιζόμαστε κόντρα σ’ όλους αυτούς που μας σκοτώνουν στη δουλειά μεταφορικά και κυριολεκτικά, δε σταματάμε να παλεύουμε για το δίκιο μας και να κάνουμε το χρέος μας απέναντι στους σύγχρονους ταγματασφαλίτες και απόγονους των ναζί.

ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΠΙΣΤΟΛΙΑ, ΕΛΑΤΕ ΜΕ ΜΑΧΑΙΡΙΑ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΘΑ ΣΑΣ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΧΕΡΙΑ

ΜΠΑΤΣΟΙ – ΔΙΚΑΣΤΕΣ, ΚΑΤΩ ΤΑ ΞΕΡΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΥΟ ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΜΑΣ

Για την ιστορία, ο Πέτρος Περράκης ήταν ο πρώτος που επιτέθηκε, τράβηξε πιστόλι, απείλησε και σημάδεψε παρατεταμένα τους συντρόφους μας, πυροβολώντας τελικά εφτά φορές στον αέρα. Αφότου η επίθεση των χρυσαυγιτών αναχαιτίστηκε, οι σύντροφοι αποχώρησαν συγκροτημένα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τα Ελ.Πε. Λίγο πιο κάτω όμως, δυνάμεις τις αστυνομίας σταμάτησαν και προσήγαγαν δεκατέσσερις συντρόφους/ισσες, κάποιοι από τους οποίους βρίσκονταν και στη συμπλοκή στα Κάτω Πατήσια. Οδηγήθηκαν στην γενική αστυνομική διεύθυνση Αθήνας (γαδα) και μετά από 6-ωρη κράτηση, οι δύο από τις δεκατέσσερις προσαγωγές μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Κατά τη διάρκεια κράτησης των συντρόφων στη γαδα, η μοτοπορεία που είχε καλεστεί από τη «Σύμπραξη Αναρχικών/Αντιεξουσιαστών ενάντια στην ταξική ειρήνη» προς τα ΕΛΠΕ ξεκίνησε, αλλά στον Ασπρόπυργο χτυπήθηκε. Στο ύψος των γραφείων της Χρυσής Αυγής, νεοναζί που εξορμούσαν μέσα από τις γραμμές των δυνάμεων καταστολής, επιτέθηκαν στη μέση της μοτοπορείας με πέτρες και σιδερόβεργες. Η επίθεση των ναζί αναχαιτίστηκε αλλά την ίδια στιγμή τα ΜΑΤ επιδόθηκαν σε ένα όργιο βίας εναντίον των διαδηλωτών. Δυο εβδομάδες μετά από αυτά τα γεγονότα, το αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων και η ομάδα «αναρχικοί και κομμουνιστές από τις γειτονιές της Κυψέλης και του Γκύζη» διοργάνωσαν πορεία στις γειτονιές των Πατησίων με τη συμμετοχή περίπου 500 ατόμων.

Φλεβάρης 2017, Αυτοδιαχειριζόμενο στέκι Άνω-Κάτω Πατησίων

Related Images:

Το πρωί του Σαββάτου 17/12, 150 συντρόφισσες και σύντροφοι, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στα γραφεία του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (Ι.Ο.Μ.) στην οδό Δωδεκανήσου στον Άλιμο, γράφοτνας συνθήματα στο κυρίως κτίριο, σε ένα παράρτημα απέναντι και στα οχήματα του οργανισμού και γεμίζοντας με χρώματα την πρόσοψη του κτιρίου.

Η παρέμβαση είχε τη μορφή διαδήλωσης στην περιοχή με παλμό, συνθήματα, τρικάκια και μοίρασμα κειμένων.

Ακολουθεί το κείμενο της διαδήλωσης-παρέμβασης:

Δ.Ο.Μ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΠΕΛΑΣΕΙΣ, ΘΕΣΜΙΚΟΣ ΡΑΤΣΙΣΜΟΣ

 
1. Ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης (ΔΟΜ) ιδρύθηκε το 1951 και αυτοχαρακτηρίζεται ως ο κορυφαίος οργανισμός στον τομέα της μετανάστευσης ενώ συνεργάζεται στενά με (δια) κυβερνητικούς και «μη κυβερνητικούς» οργανισμούς. Ιδρύθηκε ως διακυβερνητική επιτροπή για τη μετανάστευση στην Ευρώπη, όμως, από το 1989 και έπειτα μετονομάστηκε σε Διεθνή Οργανισμό για την Μετανάστευση υπό την αιγίδα του ΟΗΕ με τη συμμετοχή 155 κρατών, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα. Πρόσφατα, ο ρόλος του ΔΟΜ αναβαθμίστηκε με τυμπανοκρουσίες και εντάχθηκε επισήμως στον ΟΗΕ αποκτώντας επιπλέον αρμοδιότητες στην υλοποίηση των διεθνών αντιμεταναστευτικών πολιτικών. Ο ΔΟΜ αποτελεί τον οργανισμό εκείνον που μαζί με άλλους «ειδικούς» της Ευρώπης-φρούριο και της «παγκόσμιας ασφάλειας» (EUROPOL, FRONTEX, Ευρωπαϊκή Συνοριοφυλακή & Ακτοφυλακή, Ύπατη Αρμοστεία ΟΗΕ, Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Ασύλου) εκτελούν την πολιτική των κλειστών ή σφιχτά ελεγχόμενων συνόρων, των απελάσεων και του εγκλεισμού σε στρατόπεδα.

Οι αντιμεταναστευτικές αυτές πολιτικές αποτελούν κομμάτι των ευρύτερων κυριαρχικών επιλογών. Τα ευρωπαϊκά κράτη και οι παγκόσμιοι διακρατικοί και στρατιωτικοί σχηματισμοί με τις πολεμικές επιχειρήσεις και την οικονoμική λεηλασία των κοινωνιών σε διάφορες περιοχές του πλανήτη αφού πρώτα εξαναγκάσουν ολόκληρους πληθυσμούς σε μετανάστευση, όσους δεν καταφέρουν να τους εξοντώσουν και να τους φυλακίσουν ως περισσευούμενους, τους χρησιμοποιούν σε δεύτερο χρόνο ως φθηνό και αναλώσιμο ανθρώπινο κεφάλαιο στα κάτεργα. Η παρανομοποίηση και η εγκληματοποίηση των μεταναστών, μια διαδικασία που αποφέρει συνολικότερα την υποτίμηση της εργασίας αλλά και επιτείνει τις ρατσιστικές αντιδράσεις στις «χώρες υποδοχής», προϋποθέτει όχι μόνο την κρατική επιθετικότητα αλλά και την κατ’ επίφαση ανθρωπιστική διαχείρισή τους. Γι΄αυτό και οργανισμοί όπως ο ΔΟΜ, μαζί με πλήθος άλλων θεσμικών εργαλείων που έχουν στα χέρια τους τα κράτη και τα αφεντικά (ΜΚΟ, ΜΜΕ κ.α), αποτελούν τους ιδανικούς εκείνους μηχανισμούς για τον εξωραϊσμό της βαρβαρότητας της κυριαρχίας. Γιατί είναι σε θέση να βαφτίσουν ως επαναπατρισμούς τις απελάσεις με άλλα μέσα, γιατί είναι σε θέση να νοηματοδοτούν ως προγράμματα πρόνοιας και ανθρωπισμού τα προγράμματα εγκλεισμού. Γιατί είναι σε θέση να  ονομάζουν οικειοθελείς τις «επαναπροωθήσεις» μεταναστών που είναι αποτέλεσμα των διαχρονικών πολιτικών εγκλωβισμού, εκφοβισμού και εγκληματοποίησής τους.

 
2. Ο συγκεκριμένος οργανισμός εμφανίζεται με ανθρωπιστικό προσωπείο με κάποιες από τις βασικές του δραστηριότητες να’ ναι η διανομή ειδών 1ης ανάγκης στα κέντρα συγκέντρωσης των μεταναστών, η παροχή νομικής βοήθειας και η συμμετοχή σε «διασυνοριακές, διεπιστημονικές συναντήσεις» έναντι στη σωματεμπορία ανθρώπων. Επιπλέον, συμμετέχει στο πρόγραμμα μετεγκατάστασης από την Ιταλία και την Ελλάδα στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες αποτελώντας βασικό έταιρο του προγράμματος από το 2011, έχοντας τσεπώσει εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Παράλληλα με αυτό το προφίλ, αναλαμβάνει και πιο χοντρές δουλειές όπως η υποτιθέμενη εθελοντική επιστροφή των μεταναστών-στριών στις χώρες προέλευσής τους. Όμως, πόσο εθελοντική είναι αυτή η επιστροφή; Οι μετανάστες-στριες αφού έχουν πληρώσει ό,τι έχουν και δεν έχουν σε διακινητές, έχουν ρισκάρει τη ζωή τους για να φύγουν από τις χώρες τους,  αφού περάσουν από σύνορα που φυλάσσουν στρατοί, φράχτες και φρεγάτες του ΝΑΤΟ, εγκλείονται σε στρατοπεδικούς χώρους μένοντας εγκλωβισμένοι-ες για μήνες ολόκληρους σε άθλιες συνθήκες διαβίωσης, γιατί μόνο έτσι θα εξεταστεί το αίτημά τους για άσυλο. Αυτός είναι ο μονόδρομος τον οποίο η ανθρωπιστική-αντιμεταναστευτική πολιτική που υπηρετεί ο ΔΟΜ βαφτίζει εθελούσιο επαναπατρισμό πλάι φυσικά στις «νόμιμες» απελάσεις. Είναι φανερό ότι τόσο στη μια όσο και στην άλλη περίπτωση, πρόκειται για έναν αλληλοτροφοδοτούμενο εξαναγκασμό επιστροφής, ο ένας με ψυχολογικούς όρους και ο άλλος με βίαια μέσα. Οι μετανάστες εξαναγκάζονται να επιστρέψουν στις χώρες από όπου επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να ξεφύγουν, μιας και κρίνονται «άχρηστοι» και ανεπιθύμητοι για τα «φιλάνθρωπα» δυτικά κράτη. Την ίδια στιγμή, η στρατηγική αυτή λειτουργεί ως φόβητρο ώστε να πειθαρχήσουν όσοι-ες μετανάστες-στριες μείνουν τελικά στις χώρες «υποδοχής».

 
Η υποκρισία του ΔΟΜ όμως δεν εξαντλείται στα παραπάνω. Ξεκινά από το καταστατικό του που «αναγνωρίζει το δικαίωμα της ελεύθερης κυκλοφορίας» και φτάνει στο σημείο να ονομάζει τους μετανάστες «ωφελούμενους» των προγραμμάτων του. Εννοώντας προφανώς «ελεύθερη» την μετακίνηση που οδηγεί στη σύγχρονη δουλεία των δυτικών μητροπόλεων και στα στρατόπεδα «φιλοξενίας» ή εγκλεισμού. Και ωφέλεια την επιστροφή στις ρημαγμένες χώρες τους. Ο έντεχνος αυτός αποπροσανατολισμός που υλοποιεί ο ΔΟΜ είναι κάτι που με ιδιαίτερο ζήλο προωθεί η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η οποία δείχνει να επενδύει στο ιδεολογικό και υλικό έργο (και «εμπειρία») του συγκεκριμένου οργανισμού σε μια προσπάθεια να υλοποιηθούν όλες οι προβλεπόμενες αντιμεταναστευτικές πολιτικές και διεθνείς συμφωνίες με το απαραίτητο ανθρωπιστικό περιτύλιγμα. Ο « ανθρωπισμός» του κάθε ΔΟΜ είναι η απαραίτητη συνταγή κοινωνικής συναίνεσης στα σχέδια αστυνομικο-στρατιωτικής διαχείρισης των μεταναστών και ενσωμάτωσης κάθε διαφορετικής φωνής έναντι σε αυτά.

 
3. Στις 27 Μαϊου 2016 υπεγράφη συμφωνία του Υπουργείου ΠΡΟ.ΠΟ και του Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης (ΔΟΜ) για την «διευκόλυνση των διαδικασιών επιστροφής και την στήριξη των μέτρων επανένταξης» πάνω από 20.000 μεταναστών στις «χώρες καταγωγής» τους για τα επόμενα 3 χρόνια. Μέσα από αυτή τη συμφωνία είναι ξεκάθαρη η πολιτική που θα ακολουθήσει το ελληνικό κράτος την επόμενη περίοδο μετά και την πρόσφατη νομοθετική αλλαγή στη σύνθεση των επιτροπών ασύλου οι οποίες στελεχώθηκαν από δικαστικούς για να είναι απολύτως ελεγχόμενη η παροχή ασύλου σε συγκεκριμένες κατηγορίες αιτούντων. Όσοι δεν καταφέρουν να περάσουν αυτές τις επιτροπές, τους περιμένει η αναγκαστική επιστροφή και ο μηχανισμός που μπορεί ως τώρα να προχωρήσει σε μαζικές επαναπροωθήσεις είναι ο ΔΟΜ. Η οικονομική διάσταση αυτής της συμφωνίας (11.000.000 ευρώ ανά έτος για τα επόμενα 3 χρόνια) επιβεβαιώνει ότι το ελληνικό κράτος το επόμενο διάστημα θα γίνει σημείο διαχείρισης της κυρίαρχης αντιμεταναστευτικής πολιτικής.

Continue reading Παρέμβαση στον Δ.Ο.Μ. (Διεθνή Οργανισμό Μετανάστευσης) →

Related Images:

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της αναρχικής συλλογικότητας Parekura για την “απαγωγή των μεταναστριών του κέντρου κράτησης Ελληνικού”.

Μετά την μαζική πορεία που έγινε το Σάββατο 14/1 προς το κέντρο κράτησης μεταναστριών ελληνικού και διεκδίκησε με δυναμικό τρόπο την άρση της απαγόρευσης των επισκεπτηρίων των αλληλέγγυων, στις κρατούμενες μετανάστριες, το κράτος έδωσε την εκδικητική του απάντηση. Την επόμενη οι μετανάστριες απήχθησαν από τα κελιά τους και μεταφέρθηκαν σε άγνωστη προς αυτές τοποθεσία, που τελικά αποδείχθηκε ότι είναι η Διεύθυνσης Αλλοδαπών στην Π. Ράλλη. Απαντώντας σε σχετική ερώτηση το γραφείο τύπου του αναπληρωτή υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. δικαιολόγεισε την απαγωγή των μεταναστριών ως μέτρο προστασίας τους από τους αλληλέγγυους! Να σημειωθεί ότι μέχρι στιγμής οι μετανάστριες κρατούνται όλες μαζί σε ένα κελί με σπασμένο παράθυρο χωρίς να τους δοθούν κουβέρτες για την προστασία τους από το κρύο. Η βεβιασμένη αυτή κίνηση του κράτους αφενός φανερώνει τον φόβο και την αδυναμία διαχείρισης από την αυξανόμενη πίεση των αλληλέγγυων με αποκορύφωμα την πορεία του Σαββάτου και αφετέρου την προσπάθεια αποκοπής κάθε επικοινωνίας και αλληλεπίδρασης των μέσα και των έξω. Το κράτος δείχνει το πραγματικό του πρόσωπο απαντώντας εκδικητικά σε κάθε πιθανή εμφάνιση αντίστασης ,εξεγερτικότητας και αγώνα των αοράτων αυτής της κοινωνίας. Εμείς από την μεριά μας ήμασταν-είμαστε-και θα είμαστε δίπλα στις έγκλειστες μετανάστριες.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 24 ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΓΙΑ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ 
ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΙΣΜΑ ΚΑΘΕ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΡΑΤΗΣΗΣ-ΦΥΛΑΚΗΣ

Related Images:

  Ενημέρωση και φωτογραφίες από τη διαδήλωση της 14ης Γενάρη στο κέντρο κράτησης μεταναστριών Ελληνικού

Το Σάββατο 14/1 πραγματοποιήθηκε πορεία από την πλατεία σουρμένων προς το στρατόπεδο με αίτημα να ξανακερδίσουμε τα επισκεπτήρια, στο πλαίσιο του αγώνα μας ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης και τον εγκλεισμό των μεταναστών/στριών. Τα επισκεπτήρια έχουν απαγορευτεί με απόφαση του διοικητή του στρατοπέδου, Δημήτρη Τέγου και του προϊσταμένου του, διευθυντή της Διεύθυνσης Αλλοδαπών Αττικής, Κωνσταντίνο Λουζιώτη, οι οποίοι προφανώς εφαρμόζουν τις οδηγίες των πολιτικών τους προϊσταμένων τις κυβέρνησης Συριζα-ανελ.

Η πορεία πλαισιώθηκε από εκατοντάδες συντρόφους/ισσες που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα με πολύ παλμό και μαχητικότητα. Καθ’ όλη την διάρκεια της πορείας φωνάχθηκαν συνθήματα αλληλεγγύης στις μετανάστριες, ενάντια στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, αντιρατσιστικά και αντιμπατσικά και κατά του διοικητή του στρατοπέδου και του διευθυντή του αλλοδαπών. (ΤΕΓΟ – ΛΟΥΖΙΩΤΗ ΑΚΟΥΣΤΕ ΤΟ ΚΑΛΑ, ΤΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΡΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝΕ ΞΑΝΑ)

Κατευθυνθήκαμε στο κάτω μέρος του στρατοπέδου και σταθήκαμε για αρκετή ώρα έξω από την μπάρα στην είσοδο του αστυνομικού τμήματος, όπου είχαν παρατάξει ένστολους, απαιτώντας από το διοικητή του κέντρου κράτησης τα επισκεπτήρια που είχαμε κατακτήσει εδώ και 2 χρόνια και τα οποία ο ίδιος απαγόρευσε.

Η μαζικότητα, η αποφασιστικότητα και η επιλογή να στοχοποίησουμε τους άμεσα υπευθύνους για την απαγόρευση των επισκεπτηρίων, αιφνιδίασε και τρομοκράτησε τους μπάτσους, που εμφανώς πιάστηκαν απροετοίμαστοι. Ο διοικητής Τέγος, με ύφος χαμερπή υπαλληλίσκου που απλά εκτελεί εντολές προσπάθησε να αποποιηθεί τις ευθύνες του και να πετάξει το μπαλάκι στον προϊστάμενό του, Κ. Λουζιώτη. Οι επιλογές που μας πρόσφερε ήταν να κάνουμε επίσημο αίτημα στην διεύθυνση αλλοδαπών για να μπορούμε να βλέπουμε τις κρατούμενες, είτε να μας επιτρέψουν μια σύντομη επίσκεψη από τρία άτομα μόνο για κείνη τη μέρα.

Τους στείλαμε πίσω το μπαλάκι, αρνούμενοι τόσο το ‘χαριστικό’ επισκεπτήριο, όσο και την επιλογή αιτήματος προς τη διεύθυνση αλλοδαπών, καταστώντας σαφές ότι δεν ήρθαμε για να κάνουμε εθιμοτυπικό επισκεπτήριο, ούτε εκπτώσεις στις διεκδικήσεις μας, ότι θεωρούμε προσωπικά υπεύθυνο τον διοικητή του κολαστηρίου για οτιδήποτε συμβεί από δω και πέρα, εφόσον δεν μας δοθούν οι εγγυήσεις και η δυνατότητα να πραγματοποιούμε επισκεπτήρια σε εβδομαδιαία βάση.

Έπειτα η πορεία μετακινήθηκε στο πάνω μέρος του στρατοπέδου, όπου υπάρχει οπτική επαφή με τα παράθυρα των μεταναστριών. Εκεί μας περίμεναν διμοιρίες ματ που προσπάθησαν να περιορίσουν την επαφή μας με τις κρατούμενες. Ο όγκος και η δυναμική της πορείας τους ανάγκασε να υποχωρήσουν και έτσι καταφέραμε να πλησιάσουμε πιο κοντά ώστε να μας βλέπουν/ακούν οι μετανάστριες κρατούμενες.

Στη πορεία συμμετείχαν μετανάστριες και μετανάστες καθώς και πρώην κρατούμενες οι οποίες με τηλεβόα επικοινώνησαν τελικά με τις έγκλειστες στη γλώσσα τους. Εκείνες προσπαθούσαν να μας μιλήσουν με λυγμούς και κραυγές, κάτω από τις απειλές των ανθρωποφυλάκων και όλες μαζί φώναξαν συνθήματα για την ελευθερία. Οι μπάτσοι σε μια απέλπιδα προσπάθεια να τις καταστείλουν, τις έκλεισαν στα κελιά τους και τις απείλησαν με διάφορους τρόπους να σταματήσουν. Αυτό στάθηκε αδύνατο.

Έπειτα από τρεις ώρες που είχαμε περάσει εκεί, χαιρετίσαμε τις έγκλειστες μετανάστριες και ανανεώσαμε το ραντεβού μας μαζί τους. Πορευθήκαμε συντεταγμένα πίσω στην πλατεία σουρμένων, ακολουθούμενοι από τα ματ που προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να προκαλέσουν. Η περιφρούρηση της πορείας τους έκοψε το βήχα και η πορεία έφθασε ασφαλής στην πλατεία σουρμένων όπου και διαλύθηκε.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ 26 ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ ΚΑΙΟΛΩΝ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΩΝ/ΣΤΩΝ ΠΟΥ ΦΥΛΑΚΙΖΟΝΤΑΙ ΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ MOHAMED A.

Αλληλέγγυες-οι κρατουμένων στα Νότια

https://allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com/

Related Images:

Related Images: