Αναδημοσίευση από athens.indymedia
https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1520125
Category Archives: Προκυρήξεις
ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΚΑΙ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΙΖ’ Δ.Ο.Υ. ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ, ΣΤΙΣ 18/3/14
Αναδημοσίευση απο το blog της Συνέλευσης για δράσεις ενάντια στα χαράτσια Βύρωνα, Παγκρατίου,Καισαριανής, Ζωγράφου.
Η συνέλευσή μας δραστηριοποιείται, εδώ και χρόνια, στα πεδία της ελεύθερης μετακίνησης στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, των επανασυνδέσεων ρεύματος και νερού, του μπλοκαρίσματος ελεγκτών Μ.Μ.Μ. και εργολάβων αποκοπών Δ.Ε.Η και Ε.ΥΔ.Α.Π., της κατάργησης χαρατσιών και της συλλογικής άρνησης πληρωμών. Η δράση μας είναι αυτοοργανωμένη, οριζόντια και αδιαμεσολάβητη, πέρα και έξω από κόμματα και κάθε λογής θεσμικούς παράγοντες.
Την Τρίτη 18/3/14 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στη ΙΖʼ Εφορία Παγκρατίου ενάντια στην τρομοκρατία των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων με τη συμμετοχή συλλογικοτήτων από τα Ανατολικά, αλληλέγγυων και γειτόνων.
Η ΙΖʼ Εφορία συγκεντρώνει το Δικαστικό και το Ελεγκτικό τμήμα των περιοχών Παγκρατίου, Βύρωνα, Καισαριανής, Ιλισίων και Ζωγράφου. Από τη συγκεκριμένη υπηρεσία εκδίδονται οι εντολές πλειστηριασμών και κατασχέσεων που αφορούν κατοίκους των γειτονιών μας.
Από τις 10 το πρωί που αρχίσαμε να συγκεντρωνόμαστε στο καθορισμένο σημείο της ανοιχτά καλεσμένης προσυγκέντρωσής μας στην πλατεία Βαγγέλη Μαρτάκη, στο Βύρωνα, η αστυνομική παρουσία ήταν αισθητή. Η αστυνομία μας ακολούθησε καθʼ όλη τη διάρκεια της πορείας μας προς την Εφορία όπου μοιράζαμε κείμενα που καλούσαν στην παρέμβαση φωνάζοντας συνθήματα. Κατά την άφιξή μας εκεί βρεθήκαμε αντιμέτωποι με τείχος αστυνομικής δύναμης που απαγόρευε την είσοδό μας στο κτήριο με εντολή του προϊστάμενου της Εφορίας! Αντιδρώντας στην απαγόρευση απαιτήσαμε την ελεύθερη πρόσβασή μας στο γραφείο του Εφόρου, υπεύθυνου των εντολών κατασχέσεων και πλειστηριασμών.
Η βίαιη απώθησή μας από τις αστυνομικές δυνάμεις δε στάθηκε ικανή να εμποδίσει αρκετούς από εμάς να μπούμε στο κτήριο. Στο διάδρομο του 4ου ορόφου που βρίσκεται το γραφείο του, συναντήσαμε, τελικά, τον εν λόγω «κύριο», εκφραστή των πολιτικών επιλογών του υπουργείου οικονομικών και της κυβέρνησης που μας αντιμετώπισε με την προκλητική συμπεριφορά του. Στην ερώτησή μας: «πως είναι δυνατόν να υπογράφεις κατασχετήρια και να βγάζεις σπίτια στο σφυρί στη σημερινή συνθήκη εξαθλίωσης;», προστατευμένος από τους ένστολους φρουρούς του, απάντησε με θράσος: «ναι, τα υπογράφω, είναι τιμή μου και νοιώθω υπερήφανος που κάνω καλά τη δουλειά μου». Μετά την προκλητική απάντησή του, του κάναμε ξεκάθαρο ότι δεν θα ανεχτούμε καμία κατάσχεση , κανένα πλειστηριασμό που αφορά τον απλό κόσμο, στις γειτονιές μας. Του αναφέραμε με τον πιο σαφή τρόπο πως αυτός αλλά και άλλοι σαν κι αυτόν θα μας βρίσκουν πάντα μπροστά τους.
Κατά την έξοδό μας, μια διμοιρία Υ.ΜΕ.Τ. είχε ήδη παραταχθεί αποκλείοντας την είσοδο της Εφορίας. Αφού απαιτήσαμε την άμεση αποχώρησή της, βγήκαμε και, ενωμένοι με αυτούς που είχαν παραμείνει έξω από το κτήριο, αναχωρήσαμε πραγματοποιώντας πορεία στους δρόμους των γειτονιών μας.
Όταν η κρατική αδικία επιβάλλεται με βία και καταστολή, όταν για μια τοπική παρέμβαση στην Εφορία της γειτονιάς καλείται ένας μικρός στρατός από Υ.ΜΕ.Τ., ΔΙΑΣ και περιπολικά με πρόθεση να καταπνίξουν κάθε φωνή αντίστασης από τα κάτω τότε η καθημερινή δράση των αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα σε κάθε γειτονιά θα γίνει ο τρόμος τους!
ΚΑΝΕΝΑ ΣΠΙΤΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΕΦΟΡΙΑΣ, ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΡΑΠΕΖΙΤΗ
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΔΡΑΣΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ ΒΥΡΩΝΑ, ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ, ΠΑΓΚΡΑΤΙΟΥ, ΖΩΓΡΑΦΟΥ
Related Images:
ΚΥΡΙΑΚΗ 19/1: ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΨΩΝΙΑ, ΟΥΤΕ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ!
Κι αφού στο όνομα της εθνικής κρίσης ξεχάσαμε τι σημαίνει 8ωρο, συμβάσεις, δώρα, ένσημα και επιδόματα ανεργίας, ήρθε λοιπόν, η ώρα, στο όνομα της «ανάκαμψης της οικονομίας», να ξεχάσουμε και την κυριακάτικη αργία. Ως πολιορκητικός κριός για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε η λειτουργία των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων για 7 Κυριακές το χρόνο. Στη συνέχεια, στο άκουσμα των γρυλισμάτων των μικροαφεντικών, τα οικονομικά επιτελεία ενσωματώνουν τις «αγανακτισμένες αντιδράσεις του κόσμου του εμπορίου», δίνοντας τη διακριτική ευχέρεια σε εμπορικούς συλλόγους και περιφερειάρχες να επιβάλλουν 3 επιπλέον εργάσιμες Κυριακές για όλες τις επιχειρήσεις, καθώς και να οργανώνουν προκλητικές καταναλωτικές φιέστες με απάνθρωπα διευρυμένα ωράρια, υπό τον τίτλο «Λευκές Νύχτες». Ό,τι κι αν κάνουν, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν, ότι ο μαγικός κόσμος του εμπορίου, πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες και τις φανταχτερές διαφημίσεις, κρύβει τη βίαιη πραγματικότητα για χιλιάδες εκμεταλλευόμενους: ωράρια-λάστιχο, απλήρωτοι εργάτες, μαύρη εργασία, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, εργοδοτική τρομοκρατία.
Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ «ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ».
Εξαρχής, η γλοιώδης συμμαχία των εργοδοτικών ενώσεων και των εμπορικών συλλόγων, των media, των κρατικών επιτελείων και των αφεντικών, επιστράτευσε τα αμίμητα επιχειρήματα: «απαραίτητο μέτρο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας», «χτύπημα στην καλπάζουσα ύφεση», «διέξοδο στα υπερμεγέθη ποσοστά της ανεργίας». Πρόκειται για τους ίδιους που εφευρίσκουν success story και πρωτογενή πλεονάσματα ενώ οργανώνουν τη ληστεία εις βάρος μας, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους, ενώ υπογράφουν την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και των «διαθεσιμοτήτων», που μετατρέπουν τον ΟΑΕΔ σε δουλεμπορικό γραφείο φτηνού εργατικού δυναμικού, που βαφτίζουν τους εργαζόμενους ωφελούμενους και το μισθό-επίδομα, προωθώντας την ανακυκλωσιμότητα των εργαζόμενων μέσα από τη συνεχή εναλλαγή ανεργίας-εργασίας, που παρουσιάζονται ως εγγυητές της δημοκρατικής ομαλότητας και επιβάλλουν την αστική νομιμότητα με επιστρατεύσεις, ειδικές νομοθεσίες, τρομονόμους κ.α. Είναι σαφές πως η βίαιη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μας, η δήθεν «απελευθέρωσή» του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε και μας θέλει να πουλάμε την εργατική μας δύναμη άνευ όρων: φτηνά ή και τζάμπα, όποτε και για όσο μας χρειάζονται τα αφεντικά. Για εμάς, σκάνδαλο δεν είναι μόνο το 1 εκατομμύριο ανέργων ως συνεχής απειλή και εκβιασμός για όλους μας, αλλά και τα εκατομμύρια φτηνών και πειθαρχημένων, ντόπιων και ξένων, εργατών που τσακίζουν τις ζωές τους στα σύγχρονα κάτεργα.
ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.
Δε θέλουμε να ταυτίσουμε τη ζωή μας με τα χαμένα 8ωρα μας στα σύγχρονα-κάτεργα. Δεν επιθυμούμε να δουλεύουμε για να βγάλουμε ψίχουλα που θα πετάμε στα βασικά για να μπορούμε απλά να επιβιώσουμε. Δε γουστάρουμε να αποδεχθούμε το ρόλο του ελεύθερου πολίτη-καταναλωτή και να πνιγούμε στον φαύλο κύκλο «δουλειά-κατανάλωση-ύπνος». Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, δεν είμαστε απλά νούμερα και ποσοστά. Έχουμε ανάγκες και επιθυμίες που δε χωράνε στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδος. Έχουμε ανάγκη για πραγματικά ελεύθερο χρόνο που δεν μπορεί να αγοράζεται και να πουλιέται στους διαδρόμους των πολυκαταστημάτων. Γιατί όσο αρνούμαστε το ρόλο του πειθήνιου εργάτη άλλο τόσο μας αηδιάζει και ο ρόλος του μαστουρωμένου καταναλωτή που βρίσκει ευκαιρία για κυριακάτικη βόλτα στις βιτρίνες και τα μαγαζιά. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν τώρα θεωρούμε μεγάλη ευκαιρία τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κυριακάτικη λειτουργία του δημοσίου τομέα, την 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και άλλα τερατώδη που δεν βγαίνουν από την φαντασία μας. Ε, λοιπόν, τις Κυριακές (και όχι μόνο) μπορούμε και έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να δουλεύουμε ή να καταναλώνουμε.
ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ
ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!
Να μην επιτρέψουμε η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας να θεωρηθεί άλλο ένα αυτονόητο, που επιβάλλει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα τα αυτονόητα των αφεντικών, ας προτάξουμε τα δικά μας προλεταριακά αυτονόητα: ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μια ακόμη αιτία πολέμου για όλους μας, ότι οι απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργάτες μπορούν συλλογικά και μαχητικά να σηκώσουν κεφάλι, ότι κανένας εργοδοτικός τσαμπουκάς δεν θα μείνει αναπάντητος…
Και όλα αυτά δε γίνονται, όσο κολλάμε στο βάλτο ενός γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, με αγωνιστικά λογύδρια, κομματική περιχαράκωση, ανάθεση και ιεραρχίες, σωματεία σφραγίδες , απεργίες-τουφεκιές. Εμείς οι ίδιοι, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, μπορούμε να απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση των αφεντικών μέσα από την αυτοοργανωμένη και μαχητική ταξική μας δράση μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους. Εμείς, να χτίσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και ξένων, εργαζομένων και ανέργων. Να στήσουμε τα συλλογικά μας οδοφράγματα ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Στην υλική και πνευματική φτώχεια που επιβάλλουν οι «από πάνω», ν’ αντιπαραθέσουμε τον πλούτο που δημιουργούν οι κοινότητες των αγωνιζομένων ανθρώπων. Πλούτος που γεννιέται εκεί όπου η μαχητική περιφρούρηση μιας απεργίας συναντά την αλληλεγγύη απολυμένων ή απλήρωτων εργατών, εκεί όπου οι ουρές των ΟΑΕΔ ή των νοσοκομείων μετατρέπονται σε μαχητικές διεκδικήσεις, εκεί όπου οι επιβάτες ενός λεωφορείου αρνούνται αντίτιμα και αποκρούουν ελέγχους εφαρμόζοντας έμπρακτα την ελεύθερη μετακίνηση, εκεί όπου τα δίκτυα άμεσης δράσης ενάντια σε διακοπές ρεύματος/νερού συναντούν τις επιθέσεις σ’ όσους επιχειρούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, εκεί όπου οι καταλήψεις στέγης συναντούν τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, εκεί όπου οι απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων συναντούν τα πολύμορφα σαμποτάζ σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και υπουργεία, εκεί όπου κάθε εγχείρημα αυτοοργανωμένου και οριζόντιου αγώνα μοιράζεται το δικό του επαναστατικό σχέδιο για την κοινή υπόθεση της κοινωνικής-ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί θέλουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας! Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αλληλεγγύης, της κοινοκτημοσύνης και της ελεύθερης ανθρώπινης δραστηριότητας.
Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού
Το κείμενο σε PDF
Related Images:
Συζήτηση – Παρουσίαση Παρασκευή 22 Νοεμβρίου στις 7:00μ.μ
Παρουσίαση της μπροσούρας-μετάφρασης:
“Αυτοδιάλυση της Scalp-Reflex Παρισιού: ένας αυτοκριτικός απολογισμός“
Συζήτηση
Το καθεστώς έκτακτης ανάγκης, ο ρόλος των φασιστών και ο κοινωνικός εκφασισμός
Η δολοφονία του Π. Φύσσα και η κρατική διαχείρισή της ως σημείο καμπής
Όρια και προοπτικές της αντιφασιστικής δράσης σε σχέση και με τα συμπεράσματα των γάλλων συντρόφων
Η αναζήτηση των κινηματικών απαντήσεων στο εδώ και τώρα
Παρασκευή 22/11. 7:00μ.μ
Στο κινηματοθέατρο “Λουίζα”
Νέας Ελβετίας 34 & Σεβαστείας, Βύρωνας
Related Images:
Αφίσες και κείμενο από το Συντονισμό Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας – ανατολικής Αθήνας
Γιατί ο φασισμός δεν θα τσακιστεί από το κράτος…
Ζούμε σε μια εποχή που ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται σε οικονομικό, πολιτικό και κοινωνικό επίπεδο και έχει εξαπολύσει μια ολομέτωπη επίθεση στους εκμεταλλευόμενους. Το κράτος, με πρόφαση τη σωτηρία της οικονομίας και με στόχο τη σωτηρία του κεφαλαίου, έχει περάσει σε μια φάση διαρκούς έκτακτης ανάγκης, καταστέλλοντας κάθε κοινωνικό-ταξικό αγώνα. Οι πρακτικές είναι ποικίλες: κατάργηση συλλογικών συμβάσεων εργασίας, επιστρατεύσεις απεργών, έντονη αστυνομοκρατία, βίαιη καταστολή, αναβάθμιση του νομικού οπλοστασίου με τρομονόμους (Άρθρο 187). Σε αυτή την κατεύθυνση άλλη μια χρυσή εφεδρεία του κράτους διαχρονικά είναι οι φασίστες.
Σε μια κοινωνία κατακερματισμένη, οικονομικά εξαθλιωμένη, με το ένα κομμάτι εκμεταλλευόμενων να στρέφεται ενάντια στο άλλο και με την απουσία ευρύτερης κινηματικής συγκρότησης, το έδαφος ήταν γόνιμο για να προωθηθεί από κράτος και κεφάλαιο η φασιστική οργάνωση της Χ.Α. ως ένας ακόμα επίδοξος σωτήρας, προκειμένου να αποτραπεί η έκφραση δυσαρέσκειας μέσα από το επαναστατικό κίνημα.
Η Χ.Α. στοχοποιώντας τους μετανάστες και όχι τα ντόπια και διεθνή αφεντικά ως υπεύθυνους για την οικονομική κρίση ουσιαστικά λειτουργεί σαν ένας αντιπερισπασμός, σαν μια ακόμη βαλβίδα εκτόνωσης της συσσωρευμένης κοινωνικής οργής προς μια ακίνδυνη για το σύστημα εξουσίας κατεύθυνση. Ωστόσο, η άνοδος της Χ.Α. δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία αλλά πάτησε πάνω σε εθνικιστικά και ρατσιστικά ιδεολογήματα που προϋπήρχαν σε τμήμα της ελληνικής κοινωνίας, και αναπαρήγαγε το κράτος. Οι φασίστες αποτέλεσαν το μακρύ χέρι του συστήματος, κάνοντας τη βρώμικη δουλειά της αστικής δημοκρατίας με επιθέσεις σε αγωνιστές, πογκρόμ σε μετανάστες, ενεργό ρόλο στην καταστολή κοινωνικών κινημάτων (όπως στις Σκουριές Χαλκιδικής), προσπάθεια εισχώρησης στα σωματεία με τη γραμμή της εργοδοσίας (όπως επιχείρησαν ανοιχτά στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος). Η δράση αυτή πέρα από τα άμεσα αποτελέσματά της, προλείανε το έδαφος για να απενοχοποιηθούν αυτές οι πρακτικές και τα ιδεολογήματα ώστε να υιοθετηθούν και πάλι στη συνέχεια από την επίσημη κρατική πολιτική.
Η οργανωμένη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τάγμα εφόδου της Χ.Α. προκάλεσε έντονες κοινωνικές αντιδράσεις, με πολλές χιλιάδες ανθρώπων να διαδηλώνουν ανά την επικράτεια και να συγκρούονται με την αστυνομία. Η κυβέρνηση απάντησε και πάλι με βία και καταστολή, πλήθος συλλήψεων και σοβαρούς τραυματισμούς διαδηλωτών στη Νίκαια και αλλού. Αμέσως μετά, η κυβέρνηση κηρύττει ανένδοτο αγώνα ενάντια στους νέο-ναζί δολοφόνους. «Ανακαλύπτει» επαφές της Χ.Α. στην αστυνομία και πιθανώς στο στρατό. «Ανακαλύπτει» επαφές με κυκλώματα της νύχτας, όπλα, μη καταγεγραμμένες επιθέσεις σε μετανάστες, βρώμικες πηγές χρηματοδότησης και πολλά άλλα. «Ανακαλύπτει» δηλαδή ό,τι ακριβώς λέει ο αναρχικός χώρος πως είναι η Χ.Α. εδώ και δεκαετίες, ένας συρφετός παρακρατικών με πλάτες από την αστυνομία και δυνατές επαφές με τη νύχτα.
Η διαρκώς κλιμακούμενη και πλέον ανοιχτή δολοφονική δράση των ταγμάτων εφόδου (ας μην ξεχνάμε την επίθεση στους αφισοκολλητές του ΚΚΕ στο Πέραμα που προηγήθηκε) σε συνδυασμό με τις έντονες κοινωνικές αντιδράσεις και τον κίνδυνο να λάβουν ανεξέλεγκτες διαστάσεις ήταν εκείνες που επέβαλαν την απόφαση για την αλλαγή του τρόπου διαχείρισης του φασιστικού παράγοντα. Η αναζήτηση, δήθεν αντιφασιστικών, ιδεολογικών λόγων για να εξηγηθεί η στροφή της κυβέρνησης απέναντι στη Χ.Α. είναι αστεία, κι αυτό γιατί η ατζέντα της Χ.Α. είναι απλώς η επέκταση της ατζέντας που η κυριαρχία έχει προ πολλού υιοθετήσει. Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, τα πογκρόμ του «Ξένιου Δία», το φακέλωμα τοξικοεξαρτημένων, η διαπόμπευση γυναικών ως εκδιδόμενων οροθετικών και οι κατά συρροή επιστρατεύσεις εργαζομένων είναι έργο της δημοκρατικής κυβέρνησης. Οι πολλαπλές δηλώσεις υψηλόβαθμων στελεχών της ΝΔ, οι θέσεις συστημικών δημοσιογράφων και η κριτική υποστήριξη των βουλευτών της Χ.Α. στην κυβέρνηση μάλλον άφηναν ανοιχτά ενδεχόμενα στην κατεύθυνση της κυβερνητικής συνεργασίας της ΝΔ με την Χ.Α. και όχι της πάταξής της. Παίζοντας λοιπόν το χαρτί του κάλπικου αντιφασισμού, η κυβέρνηση ουσιαστικά ξαναπλασάρει το μοναδικό επιχείρημα που έχει να καταθέσει υπέρ της άσκησης της πολιτικής της, εκείνο της εφαρμογής του δόγματος της τάξης και της ασφάλειας. Συγχρόνως επιδιώκει την επαναμάντρωση του δεξιού της ακροατηρίου πίσω στη «μεγάλη δεξιά παράταξη» και επανατοποθετεί τον παρακρατικό της βραχίονα, πίσω, στην προ εκλογικής του ανόδου χρήση.
Κινητοποιώντας ολόκληρο το μιντιακό, νομοθετικό, εκτελεστικό και δικαστικό μηχανισμό, συνεχίζει να περνάει μηνύματα σωφρονισμού προς τον πραγματικό της εχθρό, το επαναστατικό κίνημα και αποκτά καινούρια άλλοθι για νέους κύκλους καταστολής. Σ’ αυτή την κατεύθυνση ήταν και τα λόγια του Σαμαρά που έβαλε στο ίδιο τσουβάλι τους πολιτικούς χώρους που αμφισβητούν τις κεντρικές πολιτικές επιλογές του συστήματος με τους παρακρατικούς εγκληματίες της Χ.Α.
Σε παράλληλο χρόνο, η αριστερά παίρνει μέρος στο επικοινωνιακό πανηγυράκι και παρουσιάζεται σαν εγγυητής της αστικής νομιμότητας. Αναπαράγει δηλαδή με τη σειρά της την λογική του μονοπωλίου της βίας από πλευράς του κράτους, υιοθετώντας έναν αντιφασισμό που δεν αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό αφανισμό του φασισμού, στέκεται μονίμως ανεπαρκής στο δρόμο, έχει ως βασικό του όπλο τη θυματοποίηση και συνηθίζει να φτάνει μέχρι εκεί που δεν χάνονται ψήφοι. Ορισμένα κομμάτια της μάλιστα (όπως το ΚΕΕΡΦΑ), απαιτούν μια αμιγώς θεσμική αντιμετώπιση, ζητούν δηλαδή να τεθούν οι φασίστες εκτός νόμου.
Εμείς ως αναρχικοί, πιστεύουμε ότι ο κύριος φορέας του φασισμού είναι το κράτος και το καπιταλιστικό σύστημα που υπηρετεί. Δεν τρέφουμε καμία αυταπάτη για την υποκριτική και γελοία αντιφασιστική δράση του κράτους ούτε ως προς τις σκοπιμότητές της, ούτε ως προς τα αποτελέσματα που μπορεί να επιφέρει. Γνωρίζουμε ότι οι φασιστικές εφεδρείες θα αποτελέσουν σύμμαχο του κράτους όταν νοιώσει ότι απειλείται πραγματικά. Το έκανε στο παρελθόν και θα το ξανακάνει όταν το κρίνει απαραίτητο. Η πολιτική πάταξης της Χ.Α. δεν θα καταφέρει να καλύψει τον πραγματικό χαρακτήρα του κράτους, εκείνον του εξουσιαστή και εκμεταλλευτή των από κάτω, του δημιουργού του φασισμού.
Χωρίς να παραγνωρίζουμε τη σημασία των αυθόρμητων κινήσεων, είτε μεμονωμένων, είτε ευρύτερων, ο φασισμός μπορεί να νικηθεί μόνο μέσα από τους αδιαμεσολάβητους κοινωνικούς και ταξικούς αγώνες και όχι με κρατικές και παρακρατικές εσωτερικές εκκαθαρίσεις. Οι αγώνες αυτοί οφείλουν να είναι πολύμορφοι και ριζοσπαστικοί. Το σπάσιμο της εξατομίκευσης, η συλλογικοποίηση των αναγκών και των αγώνων, η συνολικοποίηση των προταγμάτων στην κατεύθυνση της ανατροπής του κράτους και του καπιταλισμού σε χώρους εργασίας και στις γειτονιές είναι τα ζητούμενα. Τα ζητούμενα για το ριζικό τσάκισμα του φασισμού, που έρχεται μέσα απ’τη συνεχή διεργασία της κοινωνικής επανάστασης μέχρι τη γενικευμένη αυτοδιεύθυνση, την ισότητα και την ελευθερία της κοινωνίας.
Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
αναρχική συλλογικότητα ναμούς, δια μηδέν,
αναρχικοί/ες Δάφνης, σύντροφοι/ισσες από Ηλιούπολη,
αναρχική συλλογικότητα vogliamo tutto e per tutti, ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη,
ελευθεριακή συλλογικότητα senza classi
πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού
Related Images:
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στον απεργιακό αγώνα των καθηγητών Σάββατο 21/9, 19.00 πλατεία Αγίου Λαζάρου, Βύρωνας
Βάσει των κυβερνητικών προβλέψεων ο καιρός θα’ ναι αίθριος και η ζωή θα γίνει ρόδινη.
Η εμπειρία δείχνει ότι με τέτοια ανακοινωθέντα έρχεται καταιγίδα. Στο μάτι του κυκλώνα μπήκε και η εκπαίδευση. Προηγήθηκαν, βέβαια, οι καλοκαιρινές αστραπές των απολύσεων 2500 εκπαιδευτικών, της κατάργησης ειδικοτήτων στα ΕΠΑΛ, του σταδιακού κλείσιματος των ΕΠΑΣ και των νέων συγχωνεύσεων σχολείων. Με την νέα εκπαιδευτική μεταρρύθμιση γίνεται ξεκάθαρο τι σχολείο χρειάζεται το σύστημα σήμερα. Ένα σχολείο που συναντά την απαίτηση των αφεντικών για ακόμα φτηνότερους, εξειδικευμένους εργαζόμενους που θα δουλεύουν με ψίχουλα και χωρίς να διανοούνται να σηκώσουν κεφάλι διεκδικώντας τα αυτονόητα.
Ένα τέτοιο σχολείο για να πετύχει το στόχο του απαιτεί εξαθλιωμένους και ανασφαλείς εκπαιδευτικούς. Φοβισμένους από την απειλή της απόλυσης, υποταγμένους στην επιβαλλόμενη αξιολόγηση. Εκπαιδευτικούς που μετατρέπονται σε «θηριοδαμαστές» μέσα από την αύξηση των ωρών διδασκαλίας, τα πολυάριθμα τμήματα και την αγχωτική προετοιμασία των μαθητών για τις αλλεπάλληλες εξετάσεις
Μαθητές των ΓΕΛ που θα στριμώχνονται σε ένα απέραντο σχολείο-εξεταστήριο, άλογα κούρσας ώστε να ανταποκριθούν στις πανελλήνιες και στις 3 τάξεις του λυκείου, μαθητεύοντας από νωρίς στον εξοντωτικό ανταγωνισμό και τροφοδοτώντας αέναα τη μηχανή των φροντιστηρίων.
Μαθητές των ΕΠΑΛ που με την εισαγωγή της «μαθητείας» εμπεδώνουν την απλήρωτη και ανασφάλιστη εργασία σαν λογική συνέχεια της εκπαίδευσης τους. Μαθητεία, βέβαια, που άνετα θα επαναλαμβάνεται κάθε φορά που θα αναγκάζονται ν’ αλλάξουν επάγγελμα. Μαθητές που σπρώχνονται στα ιδιωτικά ΙΕΚ καθώς καταργήθηκαν δεκάδες ειδικότητες ενώ οι σχολάρχες-έμποροι τρίβουν τα χέρια τους. Και, βέβαια, μαθητές που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν το σχολείο καθώς δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στην οικονομική συνθήκη του νέου σχολείου– επιχείρηση.
Γονείς που, βυθιζόμενοι στην απειλή της ανεργίας και την εργοδοτική τρομοκρατία, αγωνιούν ν’ ανταπεξέλθουν στο οικονομικό βάρος μιας κατα τ’άλλα «δημόσιας» εκπαίδευσης χωρίς να αναρωτιούνται για τη μορφή και το περιεχόμενό της. Ένα παιχνίδι στημένο για ένα σχολείο που παράγει νέους και πρόθυμους μελλοντικούς σκλάβους πολλών ταχυτήτων.
ΝΑ ΜΟΙΡΑΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ
ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΜΑΣ
Έχουμε μια ευκαιρία ακόμα ν’ ανατρέψουμε την εκπαιδευτική πορεία τόσων χρόνων. Να μην αποδεχτούμε ένα σχολείο-κάτεργο που εξορίζει την ολόπλευρη γνώση, την επιθυμία, την φαντασία και τα όνειρα. Που καταστέλλει την δημιουργικότητα, τη σκέψη και την κοινωνικότητα μέσα από την εντατικοποιημένη εκμάθηση αποστειρωμένης γνώσης. Που το κυνήγι της ατομικής «επιτυχίας» εκμηδενίζει τον αυτοσεβασμό και την αλληλεγγύη.
Ο απεργιακός αγώνας των εκπαιδευτικών μπορεί να γίνει η αφορμή γι’ αυτήν την ανατροπή. Μέσα από την συνάντηση των απεργών εκπαιδευτικών με τους καταληψίες μαθητές και την μετατροπή των σχολείων σε ανοιχτά κέντρα αγώνα. Ανοιχτά στον πειραματισμό και την αμφισβήτηση των δομημένων ρόλων μέσα στα σχολικά τείχη. Ανοιχτά στην δημιουργική επανοικειοποίηση του χρόνου και του χώρου μας μέσα από συζητήσεις, εκδηλώσεις, αντιμαθήματα, συναυλίες κ.α. Ανοιχτά στο καθημερινό μάθημα και βίωμα της συλλογικής αντίστασης, της αλληλεγγύης, της ρήξης και της σύγκρουσης με το υπάρχον σχολείο και το σύστημα που το επιβάλλει. Ανοιχτά στον πλούτο και την πολυμορφία των κοινωνικών-ταξικών αγώνων εκτός σχολικών τειχών, μέσα από τη δημιουργία αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα σε κάθε γειτονιά, μέσα από την υπεράσπιση των καταλήψεων , μέσα από το τσάκισμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού και του κοινωνικού εκφασισμού.
Αγώνας που θα σταθεί στα πόδια του και θ’ ανατρέψει τα σχέδια τους μέσα από ανοικτές απεργιακές συνελεύσεις σε κάθε γειτονιά πέρα από τις ηττημένες λογικές και τα καπελώματα των κομματικών επιτελείων και των εργατοπατέρων. Αγώνας που δεν μπορεί να περιοριστεί σε συντεχνιακά πλαίσια και σε συνδικαλιστικά παζαρέματα αλλά θα αποτελέσει δυναμικό ανάχωμα στην υποτίμηση της ζωής όλων μας: εργαζομένων και ανέργων, ντόπιων και μεταναστών. Αγώνας που θα τσακίζει ανεπιστρεπτί την λυσσαλέα προπαγάνδα των ρουφιάνων των ΜΜΕ καθώς και τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς που στήνουν τα κυβερνητικά επιτελεία πλάι με κάθε λογής φασιστοειδή και «αγανακτισμένους πολίτες».
Και σ’ αυτόν τον αγώνα χωράμε όλοι μας. Για ένα σχολείο που απελευθερώνει και δεν φυλακίζει. Όπου η μάθηση είναι μια αμφίδρομη σχέση που βασίζεται στη συζήτηση, την ανταλλαγή εμπειριών και γνώσεων. Ένα σχολείο που φέρνει χαρά και προωθεί την ισότητα και την αλληλεγγύη. Που προαγάγει τις δυνατότητες και σέβεται τις ιδιαιτερότητες. Ένα ελεύθερο σχολείο που εξυπηρετεί τις ανάγκες μιας ελεύθερης κοινωνίας.
Οι κοινοί μας αγώνες να αποτελέσουν ανάχωμα στην ολόπλευρη υποτίμηση της ζωής μας.
ΟΙ ΚΟΙΝΟΙ ΜΑΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΟΥΝ ΑΝΑΧΩΜΑ ΣΤΗΝ ΟΛΟΠΛΕΥΡΗ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΑΣ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ
στον απεργιακό αγώνα των καθηγητών
Σάββατο 21/9, 19.00
πλατεία Αγίου Λαζάρου, Βύρωνας
Related Images:
Αλληλεγγύη στις καταλήψεις της Πάτρας
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=GjQpsc-cbq4#at=558[/youtube]
αναδημοσίευση από το sinialo.espiv.net
“Σε μια κίνηση ακραίου ιστορικού συμβολισμού, δήμος και αστυνομία αποφάσισαν να επιτεθούν ξημερώματα 4ης προς 5η Αυγούστου, 77 χρόνια ακριβώς μετά την επιβολή της δικτατορίας Μεταξά, στο χώρο που συμβόλισε την αντίσταση κατά της χούντας των συνταγματαρχών. Στόχος ήταν το παράρτημα του Πανεπιστημίου της Πάτρας, ο τόπος που οι φοιτητές κατέλαβαν το Νοέμβρη του ’73 για να αντισταθούν στην κυβέρνηση Μαρκεζίνη, στο κτίριο που για 40 χρόνια χτυπά η καρδιά των κοινωνικών αγώνων της πόλης. Εκεί που γεννιούνται καθημερινά δομές αλληλεγγύης που γίνονται η ασπίδα των καταπιεσμένων. Παράλληλα σχεδίασαν και εκτέλεσαν, σε εντυπωσιακή συνεργασία με τοπικά δίκτυα «ενημέρωσης» που βρίσκονται πάντα σε ανοιχτή γραμμή ασυρμάτου με την αστυνομία, μαφιόζικες επιχειρήσεις σε δύο ακόμα χώρους που λειτουργούσαν ως καταλήψεις στέγης και πολιτικής παρέμβασης [Μαραγκοπούλειο και στέκι ΤΕΙ] συλλαμβάνοντας αγωνιστές με αστείες κατηγορίες….”
από την ανακοίνωνση της Ελευθεριακής πρωτοβουλίας ενάντια στο κράτος και στο κεφάλαιο No man’s land
Ολόκληρη ανακοίνωση ΕΔΩ
Ανακοινώσεις από: