Related Images:

Την Παρασκευή 19/4 συνελεύσεις, συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, ταξικές και φοιτητικές ομάδες από τις ανατολικές και νότιες συνοικίες της Αθήνας πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στον παιδότοπο-κάτεργο “Φρουτοπλανήτες”, ιδιοκτησίας Π.Μπρίλη που βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Millenium στο Παγκράτι.

Στο κείμενο που επισυνάπτεται, καταγράφονται τόσο οι συνθήκες εργασίας που επικρατούν εκεί όσο και οι εργατικές διεκδικήσεις πρώην εργαζόμενης. Παράλληλα, αναδεικνύεται η πολιτική ρατσιστικής διάκρισης που εφαρμόζουν τα εν λόγω αφεντικά στη συγκεκριμένη επιχείρηση.

Η παρέμβαση πλαισιώθηκε περίπου από 60 συντρόφισσες και συντρόφους, συναγωνιστές και συναγωνίστριες και διήρκεσε συνολικά δύο ώρες. Ξεκινήσαμε από το Άλσος Παγκρατίου μοιράζοντας κείμενα σε περαστικούς εκθέτοντας τις συνθήκες που επικρατούν στον συγκεκριμένο κάτεργο. Ήρθαμε σε επαφή με εργαζόμενους /ες των γειτονιών μας στον άξονα της Ευτυχίδου και της Υμηττού καταλήγοντας στο παιδότοπο-κάτεργο “Φρουτοπλανήτες”. Εκεί κάναμε αισθήτη την παρουσία μας με συνθήματα, πανό, μικροφωνική,τρικάκια και μοίρασμα κειμένων.Η ανταπόκριση από τους πελάτες ήταν θετική καθώς κάποιοι θαμώνες του μαγαζιού επέλεξαν να φύγουν μόλις ενημερώθηκαν για τις συνθήκες εργασίας.Ταυτόχρονα, απευθυνθήκαμε σε όσους πέρασαν την ώρα της παρέμβασης από το σημείο, με πανό που είχαμε ανοίξει στην είσοδο του εμπορικού κέντρου και με μοίρασμα κειμένων στις περαστικές, τους εργαζόμενους και τις επισκέπτριες σε αυτό. Όσο για τη στάση των αφεντικών,μας έκαναν ξεκάθαρη την επιθετική τους διάθεση ενώ μας τραβούσαν βίντεο με τα κινητά τους,πράγμα που απαντήθηκε κατά τη διάρκεια της παρέμβασης.Μετά τη λήξη αυτής κατευθυνθήκαμε προς τον άξονα της Φιλολάου,μοιράζοντας κείμενα και συνομιλώντας με εργαζόμενους-ες στα τριγύρω καταστήματα.

Τις προηγούμενες μέρες, προηγήθηκαν μοιράσματα σε παιδικούς σταθμούς και νηπιαγωγεία των γύρω περιοχών όπου συνομιλήσαμε με πλήθος γονέων ενημερώνοντάς τους για τις σύνθήκες κάτεργου στον εν λόγω παιδότοπο, για τις διεκδικήσεις της πρώην εργαζόμενης και ζητώντας να πάρουν έμπρακτη θέση στο πλευρό της. Οι κινητοποιήσεις συνεχίζονται την Τετάρτη 24/4 στις 9.30 π.μ. στην επιθεώρηση εργασίας Πατησίων 37 όπου έχει οριστεί η εργατική διαφορά για τις διεκδικήσεις της εργαζόμενης (δεδουλευμένα, απλήρωτες υπερωρίες ,προσαυξήσεις Κυριακών και δώρο Πάσχα).

ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΤΕΡΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΕΚΤΟ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΕΣ

Συνελεύσεις,συλλογικότητες ,στέκια,καταλήψεις,ταξικές και φοιτητικές ομάδες από τις ανατολικές και νότιες συνοικίες της Αθήνας

Εδώ το κείμενο της παρέμβασης:

Ο παιδότοπος “ ΦΡΟΥΤΟΠΛΑΝΗΤΕΣ”, ιδιοκτησίας Π.Μπρίλη, βρίσκεται στο εμπορικό κέντρο Millenium στο Παγκράτι, Υμηττού 108-110, και λειτουργεί ως παιδότοπος εδώ και 10 χρόνια.

…ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΤΕΡΓΟ; Η εν λόγω οικογενειακή επιχείρηση αποτελεί άλλο ένα μικρό εργασιακό κάτεργο των γειτονιών μας. Όπως και σε μια σειρά μικρών ή μεγάλων επιχειρήσεων, βασιλεύει η μαύρη-ανασφάλιστη εργασία, οι απλήρωτες υπερωρίες και προσαυξήσεις για την κυριακάτικη εργασία, οι προσβολές και τα υποτιμητικά σχόλια από το αφεντικό. Παράλληλα, οι εργαζόμενες οφείλουν να μετατραπούν σε πολυεργαλεία όπου καλούνται ταυτόχρονα να καθαρίζουν τον χώρο και τις τουαλέτες του, να σερβίρουν τους πελάτες, να απασχολούν δημιουργικά τα παιδιά ενώ παράλληλα να’ ναι συνεχώς διαθέσιμες στην καθημερινότητά τους με βάση “τις ανάγκες της επιχείρησης”. Πέραν της εντατικοποιημένης εργασίας τους, πρέπει να ξεδιπλώνουν το υποκριτικό τους ταλέντο δείχνοντας συνεχώς πρόθυμες, ευγενικές και χαμογελαστές προς τους πελάτες παρά την ρητή απαγόρευση για οποιαδήποτε προσωπική επικοινωνία μ’ αυτούς (!). …Ποιός βιώνει κάτι διαφορετικό; Η προπαγάνδα κράτους και αφεντικών περι “αποκατάστασης των αδικιών”, “μεταμνημονιακού τοπίου”και “δίκαιης ανάπτυξης” επιχειρεί να συσκοτίσει την ασφυκτική συνθήκη που βιώνουμε καθημερινά όλες και όλοι μέσα και έξω από τους εργασιακούς μας χώρους. Ξέρουμε πολύ καλά ότι η ταξική μας υποτίμηση, οι πετσοκομμένοι μισθοί, τα κλεμμένα ένσημα, η εντατικοποιημένη εργασία μας, οι κατηργημένες αργίες και τα ωράρια λάστιχο, οι εργατικές δολοφονίες στα εργοτάξια και τους δρόμους των πόλεων αποτελούν τις απαραίτητες θυσίες για τη δήθεν ανάκαμψη της εθνικής τους οικονομίας, τους πραγματικούς νόμους κράτους και κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Όσο καταπιεστικές είναι οι παραπάνω συνθήκες εργασίας, άλλο τόσο καταπιεστικοί είναι και οι κοινωνικοί ρόλοι που προβλέπονται για όσες εργαζόμαστε ως νταντάδες σε σπίτια ή ως “παιδαγωγοί” σε παιδότοπους. Ρόλους που μας θέλουν κοντά στη “φύση” μας, γυναίκες “συναισθηματικές”, “στοργικές”, “υπομονετικές” και “έτοιμες να μεγαλώσουν παιδιά” ενώ αναγκαζόμαστε να δουλέψουμε για μερικά ψίχουλα και με το ζόρι να μας θεωρούν εργαζόμενες. Η αορατοποίηση της εκμετάλλευσής μας αφενός εντείνει το ξεζούμισμά μας και δυσχεραίνει την οργάνωση και την ανάδειξη των συνθηκών εργασίας μας αλλά και μας τοποθετεί στη σφαίρα του ιδιωτικού εκεί όπου σύμφωνα με την πατριαρχική αντίληψη εδράζονται όλα αυτά που είναι “κατώτερα”, όλα αυτά που είναι δουλειές του “αδύναμου φύλου”.

…ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΡΑΤΣΙΣΜΟΥ; Στον παιδότοπο “Φρουτοπλανήτες” πέραν της “ειδικής εργατικής νομοθεσίας,” ισχύουν και ειδικές συνθήκες κοινωνικών διακρίσεων. Συγκεκριμένα, η εργοδοσία της επιχείρησης, περήφανη για την ελληνική καταγωγή της και πεισμένη για την ανωτερότητα του δυτικού πολιτισμού, εφάρμοζε ειδική πολιτική απέναντι στα παιδιά των μεταναστών: τα παιδιά των ελλήνων έχουν δικαίωμα 2ωρης παραμονής και πληρωμής μετά το πέρας αυτής ενώ τα παιδιά μεταναστών μπορούσαν να μείνουν 1 ώρα και να προ-πληρώνουν κατά την είσοδό τους στον παιδότοπο. Και όλα αυτά σε μια γειτονιά που συμβιώνουν αρμονικά εδώ και δεκαετίες ντόπιοι και μετανάστες κάτοικοι από κάθε άκρη της γης. Μα συμβαίνουν όλα αυτά σε “ευαίσθητους χώρους” όπως οι παιδότοποι, θα αναρωτηθεί κανείς. Κι όμως, ο ρατσισμός , η ξενοφοβία και οι κάθε λογής διακρίσεις και επίπλαστοι διαχωρισμοί στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων και των καταπιεσμένων όλου του κόσμου διδάσκονται από νωρίς: στα σχολεία που δεν δέχονται προσφυγόπουλα για “λόγους υγιεινής”, στις οικογένειες που δεν ανέχονται τα καμάρια τους να παίζουν με παιδιά μεταναστών στις πλατείες, στην καθημερινότητα πολλών πόλεων και χωριών της ελλαδικής επικράτειας, όπου οι πρόσφυγες είναι καλοδεχούμενοι αρκεί να επιβιώνουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.Και οι μικρές αυτές ιστορίες του καθημερινού ρατσισμού συνθέτουν τη μεγάλη εικόνα της εθνικοπατριωτικής έξαρσης με κάθε λογής αφορμή: Από την “ελληνικότητα της Μακεδονίας” και τα πρόσφατα συλλαλητήρια μέχρι την καθημερινή προπαγάνδα των ΜΜΕ για την “Τούρκικη επιθετικότητα” κτλ. Και αυτές οι δυο όψεις του νομίσματος είναι που παράγουν συνεχώς νέους εχθρούς, μέσα και έξω από τα σύνορα, στα πρόσωπα των γύρω μας είτε αυτοί είναι ολόκληροι γειτονικοί λαοί. Είναι τα ίδια ιδεώδη του εθνικισμού , του ρατσισμού ,και της μισαλλοδοξίας που μας κρατούν φοβισμένους και αδύναμους απέναντι στα αφεντικά αυτού του κόσμου.

ΚΑΙ ΤΑ 2 ΜΑΖΙ! Κανένα εργασιακό κάτεργο δεν θα γίνει ανεκτό, ούτε στο Παγκράτι ούτε και πουθενά. Και ο παιδότοπος Φρουτοπλανήτες δεν θα αποτελέσει εξαίρεση σ’ αυτό το αυτονόητο. Η συλλογικοποίηση των αντιστάσεων μας σε όλα τα πεδία της ζωής μας αποτελεί την έμπρακτη απάντηση στην βίαιη εκμετάλλευση και υποτίμηση που βιώνουμε καθημερινά η καθεμία και ο καθένας ξεχωριστά. Η συλλογική αντίσταση και οργάνωση μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς είναι η απάντησή μας, ώστε να βάλουμε φρένο στις ορέξεις των αφεντικών για κέρδη αλλά και για να αποτελέσουμε ένα αντιπαράδειγμα και για άλλες εργαζόμενες/ους, ώστε να καταφέρουμε να υψώσουμε τις φωνές μας ενάντια σε κάθε μικρό ή μεγάλο αφεντικό. Παράλληλα, η δημιουργία αναχώματος σε κάθε κοινωνικό αποκλεισμό όπως οι ρατσιστικές διακρίσεις και οι έμφυλοι διαχωρισμοί είναι υπόθεση όλων μας, ώστε να μην αναβιώσουν συνθήκες απαρτχάιντ τόσο στις γειτονιές μας όσο και ευρύτερα αλλά και να μην αφήσουμε κανένα σεξιστή να αναπαράγει την κυριαρχία της πατριαρχίας πάνω στα σώματά μας. Η ανάδειξη τέτοιων ζητημάτων είναι μια ευκαιρία να πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και να σταθούμε ο ένας δίπλα στην άλλη δημιουργώντας γέφυρες αλληλεγγύης, χτίζοντας κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά.

ΤΕΤΑΡΤΗ 24 ΑΠΡΙΛΗ στις 9.30 π.μ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΠΑΤΗΣΙΩΝ 37 στην εργατική διαφορά πρώην εργαζόμενης στην επιχείρηση-κάτεργο “ΦΡΟΥΤΟΠΛΑΝΗΤΕΣ” που διεκδικεί δεδουλευμένα, απλήρωτες υπερωρίες ,προσαυξήσεις Κυριακών και δώρο Πάσχα.

ΚΑΝΕΝΑ ΕΡΓΑΣΙΑΚΟ ΚΑΤΕΡΓΟ ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΑΝΕΚΤΟ ΣΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ, ΚΑΜΙΑ ΕΙΡΗΝΗ ΜΕ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

ΝΑ ΜΗ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΕΣ

Συνελεύσεις, συλλογικότητες, στέκια, καταλήψεις, ταξικές και φοιτητικές ομάδες από τις ανατολικές και νότιες συνοικίες της Αθήνας

Related Images:

Την Παρασκευή 15 Φλεβάρη στις 20.00 θα προβληθεί η ταινία “Νομοταγής Πολίτης” και θα ακολουθήσει καφενείο οικονομικής ενίσχυσης του Ταμείου Αλληλεγγύης στους φυλακισμένους και διωκόμενους αγωνιστές και συζήτηση. Καθόλη την διάρκεια της βραδιάς θα λειτουργεί πάγκος με εκδόσεις του Ταμείου Αλληλεγγύης.

 

Related Images:

Δεν πολεμάμε για ΑΟΖ, θρησκείες και πατρίδες. Πόλεμος κοινωνικός-ταξικός-αντικρατικός

Η άρνηση του εθνικισμού, της μισαλλοδοξίας και του μιλιταρισμού αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι του αγώνα ενάντια στα κράτη, το κεφάλαιο, τους στρατούς και τους πολέμους.

Δεν πολεμάμε για ΑΟΖ, θρησκείες και πατρίδες-πόλεμος κοινωνικός-ταξικός-αντικρατικός.

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης που δικάζονται στο στρατοδικείο του Ρουφ το επόμενο διάστημα

6 Φλεβάρη 2019, 9πμ, Κωνσταντίνος Γουτσινιώτης και Στράτος Μωυσής

18 Φλεβάρη 2019, 9πμ, Παύλος Χριστόπουλος

13 Μάρτη 2019, 9πμ, Μπάμπης Τσιλιανίδης

*Με αφορμή 4 στρατοδικεία τα οποία θα λάβουν χώρα σε διάστημα ενός μήνα συμμετέχουμε στη διασυλλογική αφίσα που τυπώθηκε σε 1500 κομμάτια και κολλιέται πανελλαδικα από Αναρχικές/αντιεξουσιαστικές/ελευθεριακές συλλογικότητες και σύντροφοι/ισσες από Ξάνθη, Θεσσαλονίκη, Λάρισα, Γιάννενα, Κέρκυρα, Αθήνα, Πάτρα, Ηράκλειο

Ακολουθεί το συλλογικό κείμενο των 3 διωκόμενων ολικών αρνητών στράτευσης (Κωνσταντή Γουνιτσιώτη, Στράτο Μωυσή και Παύλο Χριστόπουλο) εν όψει των στρατοδικείων τους στις 6 και 18 Φεβρουαρίου 2019 στο στρατοδικείο του Ρουφ, Αθήνα.

Continue reading Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης που δικάζονται στο στρατοδικείο του Ρουφ το επόμενο διάστημα →

Related Images:

Αλληλεγγύη στους ολικούς αρνητές στράτευσης

Η ολική άρνηση στράτευσης είναι η ρηξιακή εναντίωση συνολικά στον θεσμό του στρατού, με την άρνηση υπηρεσίας της στρατιωτικής ή οποιασδήποτε εναλλακτικής θητείας. Είναι η πάγια άρνηση συνεργασίας με τον πιο βίαιο μηχανισμό του κράτους. Η άρνηση να γίνουμε συμμέτοχοι στις τρέχουσες και τις επερχόμενες πολεμικές επιχειρήσεις, στις μαζικές οργανωμένες δολοφονίες για τα αφεντικά.

Οι ολικοί αρνητές στράτευσης, κινούμενοι από πολιτικά κίνητρα, αρνούνται να υπηρετήσουν έναν μηχανισμό που στο εσωτερικό υπηρετεί την κατήχηση στα εθνικιστικά ιδεώδη, τον μιλιταρισμό, και ενίοτε την καταστολή, και στο εξωτερικό συμβάλλει στην άσκηση μαζικής βίας, την καταλήστευση και εξόντωση ολόκληρων περιοχών και πληθυσμών. Προχωρούν μάλιστα αυτές τις αρνήσεις τους με δημόσιες και ενυπόγραφες πολιτικές δηλώσεις.

Μέσα σε ένα παγκόσμιο τοπίο το οποίο συνθέτουν ο πόλεμος, οι οικονομικές και στρατιωτικές επεμβάσεις, η όξυνση των ενδοκαπιταλιστικών ανταγωνισμών για τον παγκόσμιο έλεγχο και την ηγεμονία, η συγκυρία της μακρόχρονης οικονομικής και πολιτικής κρίσης, η λεηλασία του φυσικού περιβάλλοντος και των ανθρώπινων κοινωνιών, γίνεται περισσότερο κατανοητό τώρα παρά ποτέ, ότι το μοναδικό μέλλον που έχουν να μας προσφέρουν ο καπιταλισμός και κάθε κρατική μορφή οργάνωσης είναι η καταστροφή και ο θάνατος.

Οι κυρίαρχες τάξεις επιδιώκουν με λύσσα την εθνική ενότητα, την πολεμική προετοιμασία του κρατικού μηχανισμού αλλά και τη διάχυση του κλίματος πολεμικής ετοιμότητας στο σύνολο των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων.

Το κράτος τιμωρεί παραδειγματικά όσες και όσους το εχθρεύονται. Στην περίπτωση των ολικών αρνητών στράτευσης ενεργοποιεί έναν διπλό μηχανισμό καταστολής: Από τη μία προβλέπει ποινικές διώξεις, ενώ από την άλλη τους καταστέλλει οικονομικά επιβάλλοντας αλλεπάλληλα πρόστιμα 6.000 ευρώ.

Στην όλο και πιο έντονη καταστολή (με τελευταίο παράδειγμα το 4ο εξαχίλιαρο στον Δημήτρη Δημτσιάδη) αντιπαραθέτουμε την αλληλεγγύη.

Καμία δίωξη να μην μένει αναπάντητη

Να εναντιωθούμε στα καλέσματα του κράτους και των εξουσιαστών για εθνική ενότητα και για υποταγή στο κράτος και στους δολοφονικούς μηχανισμούς του. Απέναντι στην σφαγή μεταξύ των καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων που έτυχε να γεννηθούν στην άλλη πλευρά των συνόρων, να αντιτάξουμε τον κοινό αγώνα ενάντια σε πατρίδες, θρησκείες, κράτη και κάθε επίπλαστο διαχωρισμό.

Ο μόνος πόλεμος στον οποίο είμαστε διατεθειμένοι/ες να πολεμήσουμε είναι ο πόλεμος ενάντια στην καταπίεση και την εκμετάλλευση, για την κοινωνική επανάσταση και την κοινωνική απελευθέρωση. Για έναν κόσμο χωρίς σύνορα, κράτη και πολέμους. Χωρίς πατριαρχία και εξουσία. Χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση. Για την αναρχία…

Συγκέντρωση στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας / Παρασκευή 12 Οκτώβρη / 18:30

στα πλαίσια του τριημέρου πανελλαδικών δράσεων αλληλεγγύης με τους ολικούς αρνητές στράτευσης, ενάντια στην εθνική ενότητα, τους στρατούς, τους πολέμους

αναρχικές συλλογικότητες, συντρόφισσες και σύντροφοι

Related Images:

ΟΥΤΕ ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΟΥΤΕ ΣΟΣΙΑΛΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΜΟΡΦΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥΤΗΣ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗΣ, ΤΗΣ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗΣ, ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΩΝ

Κάθε χρόνο τα εγκαίνια της ΔΕΘ στην Θεσσαλονίκη σηματοδοτούν την έναρξη της νέας οικονομικής σεζόν στην ελληνική επικράτεια όπως επίσης αποτελούν την αρχή της πολιτικής χρονιάς για την κυβέρνηση καθώς κάθε χρόνο ο πρωθυπουργός από το βήμα της εξαγγέλλει την νέα κρατική πολιτική, υποσχόμενος ελαφρύνσεις της οικονομικής και κοινωνικής μας εξαθλίωσης. Την χρονική περίοδο που διανύουμε και λίγο πριν τις ερχόμενες εκλογές, δεκάδες είναι τα ψέματα που συνοδεύουν το αστείο περί “μετα-μνημονιακής” εποχής.

Την ίδια στιγμή, η τιμώμενη χώρα της φετινής ΔΕΘ, οι Η.Π.Α., φέρνουν στη Θεσσαλονίκη δεκάδες επιχειρήσεις που ενδιαφέρονται για επενδύσεις (σε τομείς όπως της πληροφορικής, του εμπορίου, της ενέργειας με σημαίνουσα τη περιβόητη Exxon Mobil για τα συμφέροντα της οποίας μπορεί να σκοτωθούμε σε κανέναν πόλεμο για τις ΑΟΖ, αλλά και εταιρείες οπλικών συστημάτων ή ευρύτερα της πολεμικής βιομηχανίας που σπέρνουν τους πολέμους στον κόσμο όπως η Lockheed Martin) που έρχονται για να κάνουν νέες μπίζνες θανάτου με το ελληνικό κράτος.

Χωρίς ταξικούς και κοινωνικούς αγώνες η κατάσταση δεν πρόκειται να αλλάξει

Δεν τρώμε κουτόχορτο: το ότι το Ελληνικό κράτος δε θα υπογράφει τις αποφάσεις που το Δ.Ν.Τ. και η Ε.Ε. του υπαγορεύουν από τα γραφεία τους στο κέντρο της Αθήνας, δε σημαίνει ότι αλλάζει κάτι στις ζωές μας: Άλλωστε τα περιβόητα μνημόνια δεν ήταν παρά μία συμπυκνωμένη επιβολή της ισχύος ντόπιου και ξένου κεφαλαίου για να μεταφέρουν τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης πάνω στις πλάτες των εργαζομένων. Η ίδια πολιτική θα συνεχιστεί, κάτι που άλλωστε προβλέπεται και από την ισχύ των προγραμμάτων δανεισμού της Ελλάδας που ισχύουν μέχρι και το 2060.

Δεν πρόκειται λοιπόν να πάψουν οι μειώσεις για την υγεία και την παιδεία, οι κουτσουρεμένες συντάξεις στα 67, οι τσακισμένοι μισθοί, η εξαντλητική φορολογία ακόμα και για τους χαμηλόμισθους. Δεν πρόκειται να πάψει η ανεργία αλλά και οι ελαστικές μορφές απασχόλησης, η δουλειά τις Κυριακές, η αύξηση των εργατικών ατυχημάτων με το σακάτεμα ή ακόμα και το θάνατο αρκετών από εμάς. Δεν πρόκειται να σταματήσει η αύξηση των χρημάτων που πάνε για εξοπλισμούς, δεν πρόκειται να σταματήσουν οι διευκολύνσεις στο κεφάλαιο μέσω δανείων και διαγραφών χρεών. Δεν πρόκειται να πάψουν οι ιδιωτικοποιήσεις υποδομών, υπηρεσιών και δημόσιων χώρων και η εμπορευματοποίηση – αύξηση κόστους κάθε βασικής μας ανάγκης.

Δεν πρόκειται να σταματήσουν τα καταστροφικά επενδυτικά σχέδια εξόρυξης μεταλλευμάτων και πετρελαίου, η εγκατάσταση αιολικών πάρκων, η δημιουργία του αγωγού φυσικού αερίου TAP, η κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών. Ούτε οι πυρκαγιές θα πάψουν μιας που οι τόσες απέραντες δασικές εκτάσεις που καίγονται κάθε καλοκαίρι, προορίζονται είτε για βίλλες είτε για οποιασδήποτε μορφής οικονομική εκμετάλλευση. Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται να σταματήσουν να μετατρέπουν, με το όποιο κόστος, τον φυσικό πλούτο σε επενδυτικό κεφάλαιο για τους λίγους αυτής της ταξικής κοινωνίας. Στο όνομα μιας υποτιθέμενης «ανάπτυξης» τα αλαζονικά και κερδοφόρα σχέδια των εξουσιαστών προβλέπουν στην τεράστια και ανεπανόρθωτη λεηλασία της φύσης θέτοντας σε κίνδυνο ολόκληρες περιοχές, ανθρώπους και ζώα.

Και φυσικά δεν πρόκειται, δίπλα σε όλα αυτά, να πάψει η προσπάθεια περαιτέρω υποταγής μας με χίλιους τρόπους από τα πολιτικά και οικονομικά κέντρα εξουσίας: από το ρατσισμό και τον εθνικισμό για να είμαστε διαιρεμένοι, μέχρι την αφομοίωση και την μιζέρια για να βολευόμαστε με το λιγότερο “κακό”, ενώ για όσους δεν τσιμπήσουμε, η καταστολή, τα δακρυγόνα, τα ΜΑΤ, οι τρομονόμοι και οι φυλακές συνεχίζουν ασταμάτητα να μας θυμίζουν ότι οι αόρατες αλυσίδες γύρω μας, αποκτούν υλική υπόσταση αμέσως μόλις πάμε να τις σπάσουμε.

Τα τελευταία 9 χρόνια, χρόνια μίας ακόμα καπιταλιστικής κρίσης οι διαχειριστές του κράτους αλλάζουν συνεχώς στην προσπάθεια να ξεπεραστεί η κρίση. Την ίδια στιγμή και σε αντιπαράθεση με την μνημονιακή πολιτική ξεπήδησαν κινήματα που στόχο είχαν να βάλουν φρένο στις μεταρρυθμίσεις που θα έκαναν τις ζωές του μεγαλύτερου μέρους του κοινωνικού συνόλου δυσκολότερες. Το μόνο που κατάφεραν οι εκάστοτε διαχειριστές απέναντι σ’ αυτά τα κινήματα, είναι να τα καταστείλουν όσο πιο άγρια μπορούσαν όντας σε μια θέση που πρέπει να δείξει το κράτος το σκληρό του πρόσωπο προκειμένου να σωθεί η χώρα και η οικονομία της.

Αλλά παρ’ όλες τις μάχες που δόθηκαν, παρ’ όλες τις σχέσεις που δημιουργήθηκαν μέσω του κοινού αγώνα ενάντια στα μνημόνια, ένα πράγμα δεν έγινε εφικτό: ο ταξικός προσανατολισμός αυτού του κινήματος ο οποίος θα έκανε ξεκάθαρο το επίδικο και θα έθετε τις βάσεις για επαναστατική έξοδο από την κρίση. Οι μούτζες στη βουλή, η διαταξική πατριωτική γκρίνια και αγανάκτηση της μεσαίας τάξης ήταν η εμπροσθοφυλακή των συγκεκριμένων αγώνων, κάτι που αργότερα μεταφράστηκε και εκλογικά με την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και της Χρυσής Αυγής.

Οι δομές αυτοάμυνας των διαδηλωτών, οι πρωτοβουλίες αυτομείωσης, οι συνελεύσεις γειτονιάς ήταν ο δικός μας πλούτος, ο πλούτος των εκμεταλλευόμενων και η συμβολή μας που δυστυχώς δεν κατάφερε να ξεπεράσει οριστικά την ρηχή αντικυβερνητική ρητορική κοινωνικοποιώντας την ανάγκη για αποτίναξη της κρατικής εξουσίας αλλά και του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής. Δεν έγινε κοινή αντίληψη το ποιος είναι ο ρόλος των κυβερνήσεων αλλά και της Ε.Ε., τα συμφέροντα τα οποία εξυπηρετούν τα μνημόνια, ο πραγματικός ταξικός εχθρός. Η άρρηκτη σύνδεση των συνεχών οικονομικών μεταρρυθμίσεων προς μια νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση με την αντιμετώπιση της κρίσης από τα αφεντικά που είχε σαν αποτέλεσμα την υποτίμηση της εργατικής μας δύναμης και κατ’ επέκταση των όρων ζωής μας.

Ως αποτέλεσμα όλης της απογοήτευσης και της συμμετοχής των σημερινών κυβερνητικών κομμάτων στις κινητοποιήσεις των αγανακτισμένων, ο ΣΥΡΙΖΑ κατάφερε να κεφαλαιοποιήσει την δυναμική αυτών των κινημάτων, στρέφοντας τα στην ανάθεση, στην καρτερικότητα, στην ήττα και εν τέλει στην εκλογή του ως κυβερνών κόμμα. Η αυταπάτη για έξοδο από την κρίση με εθνικούς όρους, με όρους διαχείρισης του ίδιου του καπιταλισμού από προοδευτικές ή αριστερές δυνάμεις μας έχει φέρει στο σημείο που είμαστε σήμερα: Αρκετοί και αρκετές δίπλα μας να είναι ικανοποιημένοι που τα πράγματα δεν είναι ακόμα χειρότερα, που τα αφεντικά δεν μας χτυπάν με το μαστίγιο όταν βαριούνται και δεν μας έχουν βάλει ακόμα και πρόστιμο για όσους είμαστε γονείς ή αρρωσταίνουμε και δεν μπορούμε να εργαστούμε όπως θα ήθελαν.

Αποδεικνύεται εν τέλει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν η καλύτερη δυνατή επιλογή του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου για την απόπειρα επανεκκίνησης της οικονομίας από τη μία και την καθυπόταξη των καταπιεσμένων από την άλλη, αφομοιώνοντας ένα μεγάλο κομμάτι αγωνιζόμενων που πίστεψαν στην ελπίδα που πούλησε προεκλογικά ο ΣΥΡΙΖΑ. Ελπίδα την οποία μετέτρεψε σε σιωπηλή αποδοχή της πολιτικής λιτότητας που επέβαλε το ντόπιο κεφάλαιο και η ΕΕ και την οποία ξέπλυνε με το δημοψήφισμα, το οποίο και έδωσε το τελικό χτύπημα τόσο στην ψυχολογία μας, όσο όμως και στις αυταπάτες μας για συστημική και θεσμική διέξοδο από τα προβλήματά μας.

Μετά από 4 χρόνια συνέχισης και βαθέματος της εκμετάλλευσης, στοχοποίησης και καταστολής των ριζοσπαστικών αγωνιζόμενων κομματιών της κοινωνίας, περαιτέρω πρόσδεσης στην ΕΕ και στο ΝΑΤO, συμμαχίας με Ισραήλ και Αίγυπτο με στόχο την ανακήρυξη ΑΟΖ στην Μεσόγειο και εντάσεων με την Τουρκία, ο ΣΥΡΙΖΑ προσπαθεί να μας πείσει πως τώρα θα έρθουν καλύτερες μέρες.

Εθνική ενότητα, εθνικισμοί και το ενδεχόμενο του πολέμου ως εργαλείο αποπροσανατολισμού των από τα κάτω

Πάνω σ’ αυτή την συνθήκη, με τις επιπτώσεις της κρίσης να βαθαίνουν για τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, και την απουσία της απαραίτητης οργάνωσης και ετοιμότητας των από τα κάτω να παράξουν μία συνεκτική αντικαπιταλιστική και αντικρατική πρόταση, ενδεχόμενη εμπλοκή σ’ έναν πόλεμο θα έδινε την επιθυμητή για το κεφάλαιο λύση σε περίπτωση που δεν του βγαίνουν τα κουκιά της κρίσης.

Καταστρέφοντας εργατική δύναμη αλλά και υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, ανοίγοντας νέες ευκαιρίες και αγορές στον παγκόσμιο γεωπολιτικό χάρτη, δίνεται η διέξοδος της αναδίπλωσης των καπιταλιστικών λειτουργιών προς όφελος των από τα πάνω με αποτέλεσμα την συνέχιση της κερδοφορίας και της κυριαρχίας του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Γι αυτόν τον λόγο βλέπουμε το ελληνικό κράτος να προσπαθεί να τα τακιμιάσει με τον ιμπεριαλιστικό μηχανισμό επιβολής του ΝΑΤΟ ώστε να ευοδωθούν αφενός οι συμφωνίες του με τα κράτη των Ισραήλ-Αιγύπτου-Κύπρου για από κοινού ανακήρυξη ΑΟΖ και εκμετάλλευση των κοιτασμάτων από εταιρείες – κολοσσούς. Για να εδραιωθεί αφετέρου η ευνοϊκή θέση της Ελλάδας στα Βαλκάνια και στην Μεσόγειο, έχοντας ως διαπραγματευτικό χαρτί ακόμα και για το “Μακεδονικό” την ένταξη της γείτονος χώρας στο ΝΑΤΟ με σκοπό να αυξήσει την σφαίρα επιρροής του στην περιοχή. Νέες βάσεις της συμμαχίας παντού, βομβαρδισμοί από τη Σούδα, νέα εξοπλιστικά προγράμματα είναι μέσα στην ατζέντα του ελληνικού κράτους που πέρα από ντόπιος σερίφης στην περιοχή, επιθυμεί να γίνει και κέντρο επενδύσεων (και) επιχειρήσεων από τις Η.Π.Α. τώρα που είμαστε ελκυστικός προορισμός: προορισμός με φτηνούς, άνεργους και φοβισμένους προλετάριους, προορισμός χωρίς έλεγχο και φορολογία για τους καπιταλιστές. Αυτό είναι πατριωτισμός για την κυβέρνηση, “να κάνουν την Ελλάδα ηγέτιδα δύναμη των Βαλκανίων” και μια τεράστια βάση του ΝΑΤΟ και των Η.Π.Α. στην περιοχή αλλά και να τρέξουν να φάνε από τα φράγκα των ΑΟΖ ακόμα και με το κόστος του πολέμου, αλλά δεν είναι μόνοι.

Ταυτόχρονα, από άλλα πολιτικά και οικονομικά κέντρα και με αφορμή κύρια το “Μακεδονικό” η άνοδος του πατριωτισμού και του εθνικισμού αποπροσανατολίζει από το πραγματικό επίδικο και με όχημα την εθνική ενότητα δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για τους εκάστοτε καπιταλιστικούς σχηματισμούς (είτε είναι Ρώσοι Κροίσοι, είτε δυτικές πολυεθνικές) να διασφαλίσουν τα συμφέροντα τους εις βάρος μεγάλης μερίδας των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων.

Είδαμε το τελευταίο χρόνο να οργανώνονται εθνικιστικά συλλαλητήρια υποκινούμενα και χρηματοδοτούμενα από μερίδα του μεσαίου και του μεγάλου κεφαλαίου, την εκκλησία, οργανώσεις μπάτσων και καραβανάδων, την ΝΔ, τη Χρυσή Αυγή, πολιτιστικούς συλλόγους – φερέφωνα κομματικών σχηματισμών. Μέσα σε αυτά βρήκαν χώρο φασιστικές γκρούπες που συμμετείχαν και πληρωμένοι χουλιγκάνοι για να επιτεθούν σε δομές και ανθρώπους του κινήματος, με αποκορύφωμα τον εμπρησμό της κατάληψης Libertatia, και να πραγματοποιήσουν επιθέσεις σε μετανάστες, σε ομοφυλόφιλους, σε αγωνιστές, να βεβηλώσουν το μνημείο του ολοκαυτώματος των Εβραίων. Με την αποφυγή έστω και ενός ψελλίσματος ενάντια στο ΝΑΤΟ, με τόσο εθνικισμό και ρατσισμό, με τόσες φιλοπόλεμες κραυγές αλλά και με τις επιθέσεις που έχουν γίνει από αυτά τα συλλαλητήρια, είναι ξεκάθαρο ότι απέναντι μας έχουμε μία προσπάθεια συγκρότησης ενός εθνικού μετώπου και του ανάλογου στρατιωτικού του μηχανισμού που θα επιδιώξει να τσακίσει τους εκμεταλλευόμενους που θα σηκώσουν το κεφάλι.

Υπολογίζει όμως χωρίς εμάς, μιας και απέναντι του δε θα σταθεί η σοσιαλδημοκρατία του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία το χρησιμοποιεί ως το “κακό” που έρχεται και ζητάει ξεδιάντροπα “προοδευτικές” συμμαχίες από κόσμο με αντιφασιστική συνείδηση για να ξεπλύνει τα εγκλήματά του, αλλά το οργανωμένο αντιφασιστικό ταξικό κίνημα που μόνο του και με τους αγώνες του θα τελειώσει και με τις δύο αυτές μορφές έκφρασης της εκμεταλλευτικής φύσης του καπιταλισμού.

Στη φετινή ΔΕΘ, οφείλουμε να μην τσιμπήσουμε από τις εξαγγελίες του πρωθυπουργού, να αναδείξουμε το ρόλο των Η.Π.Α. ως τιμώμενης χώρας και των εταιρειών που σέρνει από πίσω της, να παλέψουμε για τα πραγματικά προβλήματα που βιώνουμε, να κατεβούμε στο δρόμο για την τάξη μας και όχι για το έθνος τους, να τσακίσουμε το φασισμό αλλά και τις σοσιαλδημοκρατικές αυταπάτες.

ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΟΧΙ ΕΘΝΙΚΗ

ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ, ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ,

ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ, ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 8/9 18.00 ΚΑΜΑΡΑ

https://anatolika.espivblogs.net

Related Images:

Πριν 4 χρόνια, το κτήριο στο πάρκο της Ανάληψης (που κάποτε στέγαζε το δημοτικό αναψυκτήριο και έκτοτε ερήμωνε) καταλαμβάνεται από αναρχικούς-ες. Όλα αυτά τα χρόνια, ο χώρος θα ζωντανέψει και θα μετατραπεί σε κατάληψη, σε κέντρο αγώνα που φιλοξενεί πλήθος πολιτικών/πολιτιστικών εκδηλώσεων και κινηματικών δομών. Όπως ήταν αναμενόμενο, η κατάληψη μπήκε από τη πρώτη στιγμή στο στόχαστρο των τοπικών διαχειριστών εξουσίας και όχι μόνο. Ό,τι δε κατάφεραν οι 2 αποτυχημένες φασιστικές επιθέσεις (Γενάρης ‘16, Σεπτέμβρης ‘17), προσπαθεί λυσσαλέα να πετύχει η αριστερή δημοτική αρχή έχοντας τη συνδρομή και της δεξιάς αντιπολίτευσης. Ο δήμαρχος Βύρωνα Γ. Κατωπόδης  χρησιμοποιεί κάθε μέσο για να χτυπήσει την Κατάληψη Ανάληψης. Αρχικά, μίλησε σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό (ΑΤΤΙCA) και κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα ότι θέλει να στεγάσει δομή για Α.Μ.Ε.Α. (αποκρύπτοντας βέβαια ότι οι μελέτες έχουν βγάλει ακατάλληλο το χώρο για κάτι τέτοιο) πούλησε το προσωπείο της “κοινωνικής αξιοποίησης” του χώρου. Ταυτόχρονα, δήλωσε πρόθυμος να βρεθεί μια πιο “φιλική λύση” με το κοινωνικό πολιτιστικό κέντρο της Λαμπηδόνας αφήνοντας ανοιχτό το παράθυρο της πολιτικής συνδιαλλαγής και θεσμικής ενσωμάτωσης του εν λόγω εγχειρήματος. Αργότερα, ακόμα και ο ΣΚΑΙ έτρεξε να φιλοξενήσει δηλώσεις του δημάρχου ώστε ν’ αποτυπωθεί το δήθεν μεγάλο πρόβλημα που δημιουργεί η κατάληψη στη γειτονιά δυσφημώντας την ως “κέντρο ανομίας”! Βέβαια, η γειτονιά για κάποιο μεταφυσικό λόγο δεν έχει πειστεί ακόμα επ’ αυτού. Παρόλο που σ’ αυτό το θέμα, η δημοτική αρχή συμπλέει με την αντιπολίτευση Γώγου- Μπαντή (που πολύ θα ήθελαν “να τελειώνουν με την Ανάληψη“, όπως έχουν πει), πέρα από μια άθλια συκοφάντηση που πέφτει στο κενό, δε μπορούν να καταφέρουν και πολλά. Όταν στις 20/11/17 οι καταληψίες μαζί με αλληλέγγυους-ες αποφάσισαν να παρέμβουν στο Δ.Σ για τους δώσουν να καταλάβουν ότι το να τα βάζεις με μια κοινότητα αγώνα δεν είναι εύκολη υπόθεση, ο δήμαρχος και λοιποί λακέδες κράτησαν τη μόνη αξιοπρεπή στάση που θα μπορούσαν να έχουν: το βούλωσαν. Στην ειλικρινή απορία του δήμαρχου Κατωπόδη ότι “δεν μπορεί να καταλάβει τι κάνουν αυτά τα παιδιά εκεί πέρα”, απαντάμε ότι κάθε λογής διαχειριστές εξουσίας δεν θα μπορέσουν ποτέ να καταστείλλουν αυτό που δεν μπορούν να αντιληφθούν. Γι’ αυτό και θα συνεχίζουν να σαστίζουν μπροστά στη δυναμική της ανθρώπινης αξιοπρέπειας, της αλληλεγγύης, της αυτοοργάνωσης, των ακηδεμόνευτων και αδιαμεσολάβητων αγώνων.

Εποχή ΣΥΡΙΖΑ και καταλήψεις: Η εποχή της κινηματικής αναδίπλωσης συνοδεύεται από περίτεχνες τακτικές του κράτους στην στοχοποίηση των δομών του αγώνα και των αγωνιζόμενων ανθρώπων. Η εντεινόμενη στοχοποίηση των καταλήψεων μέσω δημοσιευμάτων από τα ΜΜΕ, με ονομαστική καταγγελία των εγχειρημάτων ανά την Eλλάδα, με στημένα αστυνομικά ρεπορτάζ περί “ανομίας” και προαναγγελίες εισαγγελικών παρεμβάσεων προσπαθεί να σπείρει ένα κλίμα εκφοβισμού στις αυτοοργανωμένες δομές. Παράλληλα, η ενίσχυση του νομικού οπλοστασίου του κράτους, η συνεχής διεύρυνση του ποινικού κώδικα ώστε να συμπεριλαμβάνει τις μορφές κοινωνικής αντίστασης που συνεχώς εξελίσσονται και κινούνται ρηξικέλευθα, διαμορφώνουν ένα πρωτόγνωρο και ασφυκτικό κατασταλτικό πλαίσιο.

Continue reading ΔΗΜΑΡΧΟΙ-ΕΡΓΟΛΑΒΟΙ-ΜΚΟ-ΦΑΣΙΣΤΕΣ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΤΩΝ ΜΜΕ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΑΝΑΛΗΨΗΣ →

Related Images: