Ελλάδα 2014: Για κάθε νοσοκομείο που κλείνει, ανοίγει και ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Την Παρασκευή 14/2 υπάλληλοι του υπουργείου υγείας επιδίωξαν να εφαρμόσουν το σφράγισμα των τοπικών ιατρείων και διοικητικών υπηρεσιών του ΙΚΑ σε πανελλαδικό επίπεδο. Πρόκειται για άλλο ένα επεισόδιο στην επιβαλλόμενη αναδιάρθρωση των δομών υγείας που κλείνει νοσοκομεία και επιβάλλει εισιτήρια και αντίτιμα, απολύει χιλιάδες εργαζόμενους στις υπηρεσίες υγείας και προσλαμβάνει άλλους με όρους δουλεμπορίου (κοινωφελή προγράμματα κτλ), αποκλείει ολόκληρες κοινωνικές ομάδες από την ανάγκη της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Η μεθόδευση του υπουργείου σε πολλές περιπτώσεις μπλοκαρίστηκε από τους ίδιους τους εργαζόμενους στα κατά τόπους υποκαταστήματα του ΙΚΑ.

Στην περίπτωση του ΙΚΑ Παγκρατίου, υπήρξε η αντίδραση δεκάδων εργαζομένων του ΙΚΑ (ιατρικό προσωπικό, υγειονομικούς, διοικητικούς κ.α) μαζί με την αυθόρμητη υποστήριξη μερικών χρηστών των δομών υγείας και άλλων αλληλέγγυων κατοίκων των περιοχών. Παρόμοιες αντιδράσεις υπήρξαν και στις γειτονιές του Κερατσινίου, της Ηλιούπολης, του Ζωγράφου κ.α. Στις πιο πολλές περιπτώσεις, οι υπάλληλοι του υπουργείου έφυγαν άπραγοι εκτοξεύοντας απειλές ότι θα επανέλθουν με κουστωδία εισαγγελέων και μπάτσων για να “εφαρμόσουν το νόμο”…

Το πρωινό της Δευτέρας 17/2 θα κριθούν μονομιάς 2 σημαντικά διακυβεύματα. Αφενός, αν η πρόθεση σφραγίσματος των τοπικών υπηρεσιών του ΙΚΑ υπακούει σε ένα “μεσοπρόθεσμο σχέδιο” αναδιάρθρωσης των δομών αυτών στην κατεύθυνση της απαξίωσής τους (όπως εμμέσως παραδέχτηκε σε πρόσφατες δηλώσεις και ο φασίστας υπουργός υγείας) ή αποτελεί ένα καθοριστικό βήμα για τον “ξαφνικό θάνατό” τους και την άμεση κατάργησή τους. Έτσι ή αλλιώς, το δεύτερο διακύβευμα είναι πιο σημαντικό και μπορεί να καθορίσει σε μεγάλο βαθμό τις περαιτέρω εξελίξεις. Αυτό έχει να κάνει με το αν θα καταφερθεί το έμπρακτο μπλοκάρισμα της υπουργικής μεθόδευσης από τους ίδιους τους “ενδιαφερόμενους” με όρους αδιαμεσολάβητους και ισότιμους: από τους ίδιους τους εργαζόμενους πέρα από ειδικότητες και συντεχνίες σε σύμπραξη με τους “χρήστες των υπηρεσιών υγείας”, αντιλαμβανόμενοι τα κοινά τους συμφέροντα και τις κοινές τους ταξικές ανάγκες. Ας μετατρέψουμε τα τοπικά υποκαταστήματα του ΙΚΑ σε σημεία συνάντησης και οργάνωσης των “από κάτω” αυτής της κοινωνίας, σπάζοντας στη πράξη τον ατομισμό, τη μοιρολατρεία, τις συντεχνίες και την χειραγώγηση. Έχουμε ανάγκη από πραγματικούς κοινωνικούς αγώνες που θα υπερασπίζονται τα δίκια και τις ανάγκες μας, όχι συντεχνιακές κλαδικές διεκδικήσεις που μας στέλνουν στον κατακερματισμό και την ήττα. Κι αυτό διότι η αναδιάρθρωση της ζωής μας από την κλίκα κράτους και αφεντικών αγγίζει κάθε έκφανση της. Διότι οι πολιτικές εξαίρεσης και αποκλεισμού που εφαρμόζει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης πάνω στην κοινωνία επιβάλλουν συνθήκες εξόντωσης για το σύνολο των εκμεταλλευομένων, για όλους μας: από τις ουρές των ΟΑΕΔ και των εφοριών ως τον αποκλεισμό στις δομές/υπηρεσίες υγείας, από την μαύρη/ανασφάλιστη/ανακυκλώσιμη εργασία ως τις εξώσεις και τους πλειστηριασμούς, από τον εγκλεισμό και την παρανομοποίηση ολόκληρων κοινωνικών ομάδων ως τις απελάσεις, τις “επαναπροωθήσεις” και τις κρατικές δολοφονίες στα σύνορα της επικράτειας.

 

Να υπερασπιστούμε τα δίκια και τις ανάγκες μας μέσα από τις κοινότητες αγώνα σε κάθε εργασιακό χώρο, γειτονιά, σχολείο και σχολή.

Να εξεγερθούμε για τη ζωή και της αξιοπρέπειά μας!

 

Συγκέντρωση στο υποκατάστημα του ΙΚΑ Παγκρατίου (Κόνωνος και Φιλολάου)

Δευτέρα 17/2, 8.00 π.μ

Related Images:

Τη Τρίτη 11/2/2014 το μεσημέρι στο κέντρο του Βύρωνα 100 περίπου σύντροφοι-ισσες πραγματοποιήσαν πορεία μοιράζοντας κείμενα και πετώντας τρικάκια. Η πορεία κατευθύνθηκε κάτω από το σπίτι του Παπαγιαννόπουλου, αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. Ακολουθεί το κείμενο που μοίραζαν οι σύντροφοι-ισσες και οπτικό υλικό απ’ την παρέμβαση.

 

Από τις 21 Γενάρη έχει ξεκινήσει μια διαρκώς εξελισσόμενη κατασταλτική επιχείρηση με πολλές δεκάδες εισβολών και έρευνες σε σπίτια αναρχικών, αντιεξουσιαστών και άλλων αγωνιστών, σε ολόκληρη τη χώρα. Εισαγγελείς παραχωρούν άδειες, με αφορμή άλλοτε τον εντοπισμό του Χ.Ξηρού και άλλοτε «ανώνυμες καταγγελίες για οπλισμό» στα κλιμάκια της αστυνομίας, που πλιατσικολογούν και κατάσχουν κατά βούληση προσωπικά αντικείμενα από σπίτια αγωνιστών, προσβάλλοντας κάθε έννοια προσωπικού χώρου, με θεαματικές επιχειρήσεις που συνεχίζονται μέχρι και σήμερα.

Οι διαδικασίες της εξαίρεσης, που εφαρμόζονται εδώ και καιρό στα αγωνιζόμενα υποκείμενα, πραγματοποιούνται στα πλαίσια ενός επιβαλλόμενου καθεστώτος έκτακτης ανάγκης, που θέλει όποιον σηκώνει κεφάλι, καταπιεσμένο και τρομοκρατημένο. Βασικό όργανο για να πετύχει το σκοπό του είναι η ΕΛ.ΑΣ με όλες της τις υπηρεσίες (ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, Αντιτρομοκρατική, Ασφάλεια) που έχουν αφιερωθεί τον τελευταίο καιρό σε ένα ανελέητο κυνήγι μαγισσών με εισβολές, έρευνες και απαγγελίες κατηγοριών.

Όλοι αυτοί έχουν ονόματα και διευθύνσεις. Ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ, ονόματι Παπαγιαννόπουλος, έχει γίνει γνωστός στο ευρύ κοινό με τη φράση «κάντε τους το βίο αβίωτο». Σε εκείνην την περίπτωση απευθυνόταν στους υφισταμένους του (σε κάθε λογής μπάτσο και ρουφιάνο) σχετικά με τους μετανάστες, γεγονός καθόλου τυχαίο, αφού αποτελούν το κομμάτι εκείνο της κοινωνίας που βιώνει κατεξοχήν το καθεστώς εξαίρεσης σε όλο το εύρος της καθημερινότητάς. Μια από τις υλικές μορφές της παραπάνω προτροπής του κυρίου Παπαγιαννόπουλου ήταν και ο πνιγμός δώδεκα μεταναστών στο Φαρμακονήσι από λιμενικούς. Φαίνεται, λοιπόν, όλο και περισσότερο ότι η φράση αυτή είναι η κεντρική εντολή για τη διαχείριση όσων περισσεύουν από την αστική νομιμότητα και αντιστέκονται στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό. Δεν μπορούμε να παραγνωρίσουμε ότι η πρόσφατη  κατασταλτική κίνηση του κράτους στοχεύει στον ευρύτερο α/α χώρο, τις ριζοσπαστικές και επαναστατικές σχέσεις που διαμορφώνονται, αλλά παράλληλα αντιλαμβανόμαστε ότι ο επιτελικός στόχος είναι οι επιμέρους, αλλά και συνολικότερες αντιστάσεις της κοινωνίας. Η διαχείριση αυτή αποτελεί κομμάτι της ευρύτερης κατασταλτικής επιχείρησης του κράτους, συνέχεια των εκκενώσεων στις καταλήψεις, του «καθαρισμού» του κέντρου της Αθήνας, των επιτάξεων απεργών, των αθρόων φυλακίσεων αναρχικών αγωνιστών,  της επιβολής ενός κλίματος τρομοκρατίας σε ολόκληρα χωριά στις Σκουριές Χαλκιδικής, με εισβολές σε σπίτια και διώξεις κατοίκων.

Στις κατασταλτικές επιθέσεις και φρονηματικές διώξεις του κράτους οφείλουμε να αντιτάξουμε ένα πλατύ μέτωπο κοινωνικών και ταξικών αντιστάσεων από τα κάτω. Να μείνουμε ανυποχώρητοι για την ανατροπή του καθεστώτος της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, για την κοινωνική επανάσταση, τη διεκδίκηση μιας κοινωνίας ισότητας, αλληλεγγύης και ελευθερίας. Να αντιστρέψουμε το φόβο προς το μέρος τους.

 

ΜΠΑΤΣΟΙ-ΑΦΕΝΤΙΚΑ-ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ-ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΙΣ

ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΣΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΟ ΒΙΟ ΑΒΙΩΤΟ

σύντροφοι-συντρόφισσες

 

Video από την παρέμβαση :

http://videobin.org/+7e3/9on.html

Φωτογραφίες

 

Αναδημοσίευση από Athens Indymedia

Related Images:

Ανακοίνωση του Α.Π.

Για τη στοχοποίησή μου από την Ασφάλεια και την απόπειρα διασυρμού μου στη γειτονιά

Το μεσημέρι της Τρίτης 21 Ιανουαρίου, επιστρέφοντας στο σπίτι μου στη γειτονιά του Ζωγράφου, βρίσκω μπροστά στην είσοδο της πολυκατοικίας 8 αστυνομικούς της Ασφάλειας. Το ότι με περίμεναν, γνωρίζοντας το παρουσιαστικό και το μέσο μεταφοράς μου, ήταν κάτι παραπάνω από προφανές καθώς τα βλέμματα όλων τους στράφηκαν κατευθείαν πάνω μου και 2 από αυτούς κινήθηκαν κατευθείαν προς το μέρος μου. Μετά την άρνησή μου να τους απαντήσω ποιος είμαι αν δεν μου γνωστοποιήσουν την ταυτότητά τους και τον λόγο που με ρωτάνε, ένας από αυτούς μου απευθύνθηκε με το ονοματεπώνυμό μου, δηλώνοντας ότι είναι από την Ασφάλεια και ότι θέλουν να μου κάνουν μερικές ερωτήσεις. Από εκείνη τη στιγμή κι έπειτα, για κάτι παραπάνω από μία ώρα, επιχείρησαν, κρατώντας με παρά την θέλησή μου στην είσοδο της πολυκατοικίας, να με εκφοβίσουν και να με διασύρουν στη γειτονιά – αποτυγχάνοντας και στα δύο.

Από την αρχή αρνήθηκα να συνεργαστώ μαζί τους αν δεν μου επιδείκνυαν κάποιο ένταλμα που να αφορά εμένα ή την οικία μου. Άρχισαν να ρωτάνε εμφατικά αν έχω κάτι παράνομο πάνω μου ή στο σπίτι μου, απειλώντας με εμμέσως και ευθέως ότι έχουν σκοπό να εισβάλλουν και να ψάξουν οι ίδιοι. Μου ανακοίνωσαν επίσης ότι σε λίγο επρόκειτο να έρθει εισαγγελέας. Έπειτα, και παρά τη συνεχή μου άρνηση να τους απαντήσω, συνέχισαν να με ρωτούν επίμονα για το σπίτι μου, για τους κοινόχρηστους χώρους και για τις αποθήκες της πολυκατοικίας. Σε κάθε διαμαρτυρία μου για τον παράνομο και τρομοκρατικό χαρακτήρα του «έργου» τους, απαντούσαν με υπονοούμενα για την πολιτική μου δράση (δηλαδή τη δημόσια κινηματική παρουσία μου στη γειτονιά), δηλώνοντας ότι «με ξέρουν» και ότι δεν θα έπρεπε να διαμαρτύρομαι γιατί «ούτε χειροπέδες μου έχουν βάλει, ούτε με έχουν πάρει κάτω».

Λίγο αργότερα κατέφθασε η εισαγγελέας. Δίχως να μου απευθύνει καν το λόγο, συνόδεψε τους ασφαλίτες στην παραβίαση και έρευνα δύο ιδιόκτητων αποθηκών στην πρόσοψη της οικοδομής που χρησιμοποιούνται για επαγγελματικούς λόγους από κατοίκους της πολυκατοικίας. Βλέποντας ότι ερευνούν χώρους με τους οποίους δεν σχετίζομαι με κανέναν τρόπο, άρχισα να διαμαρτύρομαι ακόμα πιο έντονα. Η συνεχής μου επικοινωνία με ανθρώπους της πολυκατοικίας και των γύρω σπιτιών είχε ήδη αρχίσει να τους καθιστά ανεπιθύμητους στη γειτονιά, καθώς αρκετοί και αρκετές δήλωναν ανοιχτά την ενόχλησή τους από την παρουσία τους και την υποστήριξή τους προς εμένα. Εν τέλει, παρότι επιχείρησαν να με βάλουν μέσα στην πολυκατοικία γιατί «είχαμε γίνει θέαμα» (sic), αποχώρησαν λέγοντάς μου «να προσέχω» και «να μην κάνω πως δεν καταλαβαίνω», ολοκληρώνοντας έτσι το σερί υπονοούμενων και απειλών.

Την επόμενη μέρα διάβασα στις εφημερίδες ότι η έρευνα αυτή, όπως και οι εισβολές σε σπίτια αναρχικών και αντιεξουσιαστών, εντάσσεται στα πλαίσια της επιχείρησης εντοπισμού του «συγγενικού και ιδεολογικού περιβάλλοντος» του Χριστόδουλου Ξηρού… Απ’ ότι φαίνεται η συμμετοχή στους κοινωνικούς αγώνες θεωρείται «επαρκές στοιχείο» για τη ένταξη των αγωνιζόμενων σ’ αυτό το «περιβάλλον» και τη στοχοποίησή τους από τις αρχές.

Οι αστυνομικές μεθοδεύσεις εναντίον των αγωνιζόμενων δεν είναι απλώς φρονηματικές διώξεις ή ατομικές στοχοποιήσεις. Πολύ περισσότερο, στοχεύουν και επιτίθενται στις συλλογικές σχέσεις που παράγονται από τις κοινότητες αλληλεγγύης και αγώνα των εκμεταλλευόμενων – κοινότητες των οποίων έχω αποτελέσει (και θα συνεχίσω να αποτελώ) μέρος τόσο στη γειτονιά του Ζωγράφου όσο και αλλού. Αυτές τις σχέσεις καλούμαστε να υπερασπιστούμε, αυτές τις σχέσεις οφείλουμε να διευρύνουμε.

Α.Π.

29.01.2014

Ανακοίνωση της Αυτόνομης Συνέλευσης Ζωγράφου

Για την παρενόχληση συντρόφου από αστυνομικούς της Ασφάλειας

 

Το μεσημέρι της Τρίτης 21-01-2014, ο σύντροφος Α.Π. δέχεται παρενόχληση από αστυνομικούς της Ασφάλειας, που τον περίμεναν έξω από το σπίτι του. Του απευθύνονται εξαρχής με το όνομα του, τον κρατάν εκεί επί μιάμιση ώρα και παρά τις διαμαρτυρίες του δεν του δίνουν καμία εξήγηση γιατί, προσπαθώντας παράλληλα να τον εκφοβίσουν με έμμεσες απειλές του στυλ « Πρόσεχε» ή ρωτώντας τον επίμονα άμα κρύβει κάτι παράνομο σπίτι του. Τελικά, μετά από άκαρπες έρευνες σε άσχετους με αυτόν χώρους της πολυκατοικίας και αφού η γειτονιά έχει αρχίσει να ενοχλείται με την παρουσία τους, αποχωρούν.

O σύντροφος Α.Π. είναι μέλος της Αυτόνομης Συνέλευσης Ζωγράφου, με συνεχή και δημόσια πολιτική δραστηριότητα, τόσο στη γειτονιά όσο και στα πλαίσια άλλων συλλογικοτήτων. Αυτός είναι και ο λόγος για τη στοχοποίησή του από τους μηχανισμούς καταστολής, που αποσκοπεί, μέσα από τη δημιουργία κλίματος φόβου, να αποδυναμώσει τους δεσμούς αλληλεγγύης μέσα στο κίνημα και στην κοινωνία. Η προσπάθεια εκφοβισμού του είναι προσπάθεια εκφοβισμού ολόκληρης της συνέλευσης. Άλλωστε, δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο, αφού, ένα χρόνο πριν, την ημέρα της επετείου του Πολυτεχνείου, ένα άλλο μέλος της συνέλευσης, ο Α.Β., προσάγεται – απαγάγεται κάτω από το σπίτι του και κρατείται για 5 ώρες περίπου στη Γ.Α.Δ.Α. , χωρίς και πάλι να του δοθούν εξηγήσεις.

Η παρενόχληση που υπέστη ο σύντροφος, είναι μία συνήθης τακτική των μηχανισμών καταστολής, προκειμένου να δημιουργούν δήθεν «προηγούμενα με τις αρχές» και «συνήθεις υπόπτους». Ειδικά το τελευταίο διάστημα, που άλλη μία αντιτρομοκρατική εκστρατεία βρίσκεται σε εξέλιξη, το κράτος βρίσκει άλλοθι για να στήσει το δικό του σκηνικό τρομοκράτησης, με διαφημιζόμενες από τα Μ.Μ.Ε. εφόδους και έρευνες σε σπίτια αγωνιζόμενων ανθρώπων. Που, αν και δεν έχουν αποφέρει κανένα αποτέλεσμα σχετικά με τους «τρομοκράτες» που δήθεν αναζητούν, προσπαθούν ωστόσο απο τη μία να διαχύσουν στους αντιστεκόμενους το φόβο και από την άλλη να ενισχύσουν τα συντηρητικά αντανακλαστικά της κοινωνίας, υποδεικνύοντάς της ποιός είναι «ο εσωτερικός εχθρός».

Απέναντι σε όλα αυτά, η απάντησή μας είναι μία: Δεν τρομοκρατούμαστε, ούτε και θα αφήσουμε κανέναν και καμία μόνους στα χέρια του κράτους.

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.

 

Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου

Ανακοίνωση της Συνέλευσης κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου

Από τις 21 Γενάρη ξεκινάει ένα ντόμινο κατασταλτικών επιχειρήσεων-εισβολών σε σπίτια αναρχικών/αντιεξουσιαστών και αγωνιζόμενων ανθρώπων από την αστυνομία σε αγαστή συνεργασία με τους εισαγγελείς. Αυτό συντελείται με αφορμή ανώνυμες καταγγελίες μέσω ανύπαρκτων αριθμών τηλεφώνων -όπως αποδείχτηκε από την έρευνα των δικηγόρων- και με πρόφαση τον εντοπισμό ενοχοποιητικών στοιχείων τα οποία συνδέονται με την απόδραση του Χ. Ξηρού.

Στις 27/1 και ώρα 10.30 το πρωί μία τέτοια έφοδος πραγματοποιήθηκε στο σπίτι του Αλέξανδρου Κ., συναγωνιστή ο οποίος συμμετέχει στη συνέλευσή μας, θέλοντας να πλήξουν την αξιοπρέπειά του και να τον τρομοκρατήσουν με σκοπό την στοχοποίηση και την αδρανοποίηση από τους κοινωνικούς αγώνες. Την εισβολή ακολούθησε η προσαγωγή στη ΓΑΔΑ και η εξαναγκαστική λήψη DNΑ πράγμα το οποίο είναι παράνομο ακόμα και για το δικό τους νομικό καθεστώς.

Μας έχουν κηρύξει πόλεμο σε όλα τα επίπεδα. Από τη μία πλευρά η εξαθλίωση, η φτώχεια, η ανεργία, η περαιτέρω υποτίμηση των εργασιακών συνθηκών, η συρρίκνωση των κοινωνικών αγαθών, το ξεπούλημα των δημόσιων πόρων που ανήκουν σε όλους μας, η απάνθρωπη μεταχείριση και οι δολοφονίες ανθρώπων που διαχωρίζονται με βάση τη φυλή και τη θρησκεία τους. Από την άλλη πλευρά η εντεινόμενη καταστολή, απόπειρα άρνησης της αξιοπρέπειας, της ελευθερίας σκέψης, δράσης και επιλογής. Στο όνομα του ”πολέμου κατά της τρομοκρατίας” και της τήρησης του ”νόμου και της τάξης” στοχεύουν όλους όσους αρνούνται να δεχτούν αυτή την άθλια πραγματικότητα ως κανονικότητα και επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης, της ανατροπής, του αγώνα.

Η επίτευξη των στόχων τους προϋποθέτει την πολυεπίπεδη διάχυση του φόβου μέσα από νομοθετικές ρυθμίσεις που στραγγαλίζουν τη ζωή μας και επιβάλλονται  με τη συνεχή παρουσία πάνοπλων μπάτσων στο κέντρο της Αθήνας και στις γειτονιές μας.

Στον πόλεμο αυτό αντιπαραθέτουμε τις δικές μας συλλογικές αντιστάσεις και αγώνες που με όπλο την αλληλεγγύη θα είναι ικανοί να εμποδίσουν τη βαρβαρότητα, να ανατρέψουν αυτό το απάνθρωπο σύστημα και να δημιουργήσουν μια κοινωνία ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.

 

Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου

Ανακοίνωση της Terra Incognita

Σχετικά με τι νέες τρομοκρατικές επιχειρήσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη τις τελευταίες μέρες.

 

Τις τελευταίες μέρες πραγματοποιείται μια νέα κατασταλτική μεθόδευση από την ασφάλεια και την αντιτρομοκρατική σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη με δεκάδες εφόδους σε σπίτια και συλλήψεις ατόμων ανάμεσα τους και συντρόφων μας.

Θεαματικές εισβολές που έχουν πολλαπλούς αποδέκτες:

• Μια κοινωνία που ήταν και πρέπει να μείνει θεατής μπροστά στην επέλαση του κράτους και του κεφαλαίου.
• Ένα ανταγωνιστικό κίνημα που πρέπει να αναστείλει τις αντιστάσεις του στο νέο ολοκληρωτισμό.
• Κάθε εγχείρημα και πρωτοβουλία που πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά προς αποφυγή συλλογικοποίησης των αντιστάσεων.

Τόσο σύντροφοι (μέλη και μη) της κατάληψης  όσο και η ίδια η δομή έχουμε αποτελέσει και παλαιότερα στόχο των διωκτικών μηχανισμών με παρακολουθήσεις, υποκλοπές, ενέδρες και συλλήψεις. Γι’ αυτό εξαρχής προειδοποιούμε πως οποιαδήποτε απειλητική προσέγγιση σε κάποιον από εμάς ή τους συντρόφους μας, θα μας βρεί στους δρόμους πιο δυνατούς, πιο αποφασισμένους.

Γιατί πάντα στα δύσκολα ήμασταν, είμαστε και θα είμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο και όλοι μαζί απέναντί σας.

Ούτε βήμα πίσω απέναντι στην κρατική τρομοκρατία.

27-01-2014

Κατάληψη Terra Incognita

Θεσσαλονίκη

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513865

Κείμενο του Χ.Π.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1514013

Κείμενο του Γιώργου Καλαϊτζίδη

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1512967

Καταγγελία του Λεωνίδα Π.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513289

Κείμενο του Λάμπρου Γούλα

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513141

Κείμενο του Γιώργου Μ.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513404

Κείμενο του Παναγιώτη Βαρθάλη

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1513784

Κείμενο του Αλ. Κ.

https://athens.indymedia.org/front.php3?lang=el&article_id=1515228

Related Images:

Ενημερωτικό κείμενο και βίντεο σχετικά με τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο Κερατσίνι στις 25 Ιανουαρίου με την εμφάνιση των φασιστών της χρυσής αυγής, 4 μήνες μετά την εν ψυχρώ δολοφονία του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Διάρκεια του βίντεο: 13λ κ’ 06δ

4 μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα στην Αμφιάλη από τάγμα εφόδου της χρυσής αυγής, τα θρασύδειλα φασιστοειδή έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στο Κερατσίνι, 100 περίπου άτομα, στις συνοικίες της Αμφιάλης και των Ταμπουρίων.  Κατεβαίνοντας την οδό Τσαλδάρη, βεβήλωσαν το σημείο θανάτου του Παύλου Φύσσα -τον οποίο οι ίδιοι δολοφόνησαν- σβήνοντας συνθήματα, ποιήματα και αφιερώσεις δεκάδων ανθρώπων και καταστρέφοντας πανό του τοπικού συλλόγου δασκάλων «Πλουμπίδης». Μια ξεκάθαρη «ανάληψη ευθύνης» πλέον της δολοφονίας από πλευράς τους, που μέχρι στιγμής δεν την αποδέχονταν, έχοντας «αδειάσει» τον μαχαιροβγάλτη τους Ρουπακιά.

Στο πέρασμά τους κατέβασαν και άλλα πανό του τοπικού συλλόγου δασκάλων, έσβησαν αντιφασιστικά συνθήματα, λέρωσαν τοίχους με εμετικά φασιστικά-εθνικιστικά συνθήματα ενώ φτάνοντας, στην πλατεία Λαού, στα Ταμπούρια, κινήθηκαν επιθετικά προς τον αυτοοργανωμένο χώρο αλληλεγγύης και ρήξης ΡΕΣΑΛΤΟ (100μ από την πλατεία). Προφανώς, στην προσπάθεια τους να επανεμφανιστούν στις περιοχές του Πειραιά τις τελευταίες βδομάδες, έχουν ενοχληθεί από τη δυναμική αντίσταση που έχουν συναντήσει από τον κόσμο του αγώνα (την προηγούμενη βδομάδα εμφανίστηκαν στις περιοχές της Νίκαιας και του Κορυδαλλού και έγραψαν τον αυτοδιαχειριζόμενο κοινωνικό χώρο Κορυδαλλού Pasamontana).

Οι μισοί περίπου εισήλθαν στην οδό Ερμού και επιτέθηκαν στο στέκι, προκαλώντας ταυτόχρονα ζημιές σε σπίτια, αυτοκίνητα και μηχανάκια περίοικων, ενώ οι υπόλοιποι είχαν αποκλείσει την οδό Κωνσταντινουπόλεως μπλοκάροντας τα διερχόμενα οχήματα και προσφέροντας έτσι κάλυψη στην ομάδα επίθεσης. Οι 15 συντρόφισσες και σύντροφοι που βρίσκονταν στο στέκι εκείνη την ώρα υπερασπίστηκαν τον εαυτό τους και το εγχείρημα και μετά από πεντάλεπτη σύγκρουση κατόρθωσαν να τους απωθήσουν. Αποδεικνύοντας ότι ο συλλογικός συντροφικός αγώνας χωρίς διαβαθμίσεις «ικανότητας» και φύλου είναι σε θέση να αντιμετωπίσει επιτυχώς τα ναζιστικά τάγματα εφόδου, όταν αυτά δεν έχουν την ενεργό στήριξη των δυνάμεων καταστολής. Οι πολλές μηχανές ΔΙΑΣ, βέβαια, που συνόδευσαν τους φασίστες μετά την επίθεσή τους μέχρι την αποχώρησή τους από το Κερατσίνι, δεν προχώρησαν σε καμία προσαγωγή. Παρότι οι πρώτες αστυνομικές δυνάμεις έφτασαν στο σημείο κατά τη διάρκεια της επίθεσης-σύγκρουσης και παρότι αρκετοί φασίστες (αυτοί που ήταν στην πρώτη γραμμή) αποχώρησαν χρωματισμένοι με μπογιά στα ρούχα τους. Έχει ιδιαίτερη σημασία να σημειωθεί ότι το κυριότερο γεγονός που επιβεβαιώνει τον αντικοινωνικό, τραμπούκικο και δολοφονικό χαρακτήρα τους, είναι η καταστροφή με πέτρες των τζαμιών των παραθύρων και της πρόσοψης του διπλανού σπιτιού, παρότι ο ιδιοκτήτης τούς φώναζε ότι είναι σπίτι και μέσα υπάρχει μικρό παιδί. Από τις δεκάδες πέτρες που πετάχτηκαν προς το σπίτι οι περισσότερες έπεσαν στο παιδικό δωμάτιο και αν το κοριτσάκι δεν είχε φυγαδευτεί από τους γονείς της θα είχε τραυματιστεί σοβαρά ή θανάσιμα.

Ακολούθησε άμεσο αντιφασιστικό κάλεσμα στην πλατεία Λαού και αυθόρμητη διαδήλωση στα Ταμπούρια και την Αμφιάλη (στους δρόμους που είχαν περάσει νωρίτερα οι φασίστες) από 400 και πλέον αντιφασίστες και αντιφασίστριες, που έσβησαν παράλληλα τα φασιστικά συνθήματα από τους τοίχους. Με μεγάλη συμμετοχή ανθρώπων της περιοχής και τη στήριξη πολλών αλληλέγγυων-αγωνιζόμενων ανθρώπων από τις γύρω περιοχές του Πειραιά και διάφορες συνοικίες της Αθήνας.

Οι φασίστες είναι τα πιστά σκυλιά του κράτους και του κεφαλαίου -όσο κι αν συνεχίζουν να το παίζουν αντισυστημικοί- που έπεσαν σε δυσμένεια από τα αφεντικά τους (πιθανώς προσωρινή) λόγω τάσεων αυτονόμησης και μιας σειράς ανεξέλεγκτων κινήσεων-επιλογών τους, όπως οι δολοφονικές επιθέσεις κατά των συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στο Πέραμα και του Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι.  Θα το πούμε για άλλη μια φορά: στις γειτονιές της προσφυγιάς, της αντίστασης, της αξιοπρέπειας και της αλληλεγγύης, οι φασίστες, τα τάγματα εφόδου τους και οι υποστηρικτές τους, δεν είναι απλά ανεπιθύμητοι αλλά εχθροί. Φασίστες δολοφόνοι δε χωράτε στις γειτονιές μας. Και αυτό θα το επιβεβαιώνουμε κάθε στιγμή, με κάθε τρόπο.

 

Link για βίντεο αντιπληροφόρησης:

http://dai.ly/x1abj6v

Related Images:

ΔΕ ΘΕΛΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ, ΘΕΛΟΥΝ ΜΗΧΑΝΕΣ!

Την Κυριακή 19 Γενάρη στις γειτονιές του Παγκρατίου πραγματοποιήθηκαν συγκεντρώσεις-παρεμβάσεις σε πολυκαταστήματα και supermarkets ενάντια στην κυριακάτικη λειτουργία τους. Με πρωτοβουλία της συλλογικότητάς μας και με την έμπρακτη στήριξη και συμμετοχή συντρόφων-ισσων από τοπικά και όμορα οριζόντια εγχειρήματα αγώνα, νεολαίους και αγωνιστές από σωματεία βάσης, από τη 1 το μεσημέρι και για 2,5 ώρες, 40 περίπου σύντροφοι-ισσες προχώρησαν σε παρεμβάσεις έξω από 4 κεντρικά εμπορικά καταστήματα του Παγκρατίου, καλώντας εργαζόμενους και καταναλωτές σε έμπρακτη αμφισβήτηση της προσπάθειας των αφεντικών να καταργήσουν την κυριακάτικη αργία, να διευθετήσουν βίαια τον εργασιακό μας χρόνο και τη ζωή μας στο σύνολό της. Μοιράστηκαν κείμενα, αναρτήθηκε πανό με σύνθημα “Λευκές νύχτες, δουλειά τις Κυριακές, δε θέλουν εργάτες, θέλουν μηχανές” και πραγματοποιήθηκαν παρεμβάσεις στις εισόδους αλλά και εντός των εργασιακών χώρων. Κατά τη διάρκεια των παρεμβάσεων φωνάζονταν συνθήματα όπως : “Η αλληλεγγύη όπλο των εργατών, πόλεμο στο πόλεμο των αφεντικών”, ” Ποτέ δουλειά τη Κυριακή, μη σώσουμε και γίνουμε ανταγωνιστικοί”, ” είμαστε εργάτες, δεν είμαστε πελάτες και στα αφεντικά δε κάνουμε τις πλάτες”, “Λευκές νύχτες, μαύρε κυριακές, στο διάολο να πάνε οι καπιταλιστές”.

Τις προηγούμενες μέρες, είχαν προηγηθεί μια σειρά μοιρασμάτων σε εργαζόμενους στον χώρο του εμπορίου αλλά και, ευρύτερα, στον κόσμο των περιοχών μας καλώντας τους να πάρουν έμπρακτα θέση ενάντια στις μεθοδεύσεις των αφεντικών να μετατρέψουν την κυριακάτικη εργασία, τις “Λευκές Νύχτες” και κάθε λογής καταναλωτικά πανηγυράκια, σ’ άλλο ένα αυτονόητο για την κλίκα των αφεντικών. Η βουβαμάρα που παράγει η μοιρολατρεία και ο φόβος, οι σηκωμένοι ώμοι, οι απανωτές σφαλιάρες από την ένταση της ταξικής επίθεσης εναντίον μας σε συνδυασμό με την αδυναμία άρθρωσης συνολικών, συνεκτικών και πειστικών απαντήσεων “από τα κάτω” συνθέτουν ένα σκηνικό ανοιχτό σε όλα τα ενδεχόμενα όσον αφορά την κατάργηση της κυριακάτικης αργίας (και όχι μόνο). Από πλευράς μας, η Κυριακή 19 Γενάρη αλλά και κάθε “εργάσιμη” Κυριακή μπορούν να αποτελέσουν συγκεκριμένα εμπόλεμα πεδία όπου μπορούν να ξεδιπλωθούν οι δυναμικές των αγώνων που δίνει ο καθένας και η καθεμία μας όλες τις προηγούμενες και τις επόμενες μέρες. Η ανάδειξη ενός πλατιού κοινωνικού ρεύματος που θα ορθώσει ένα συλλογικό οδόφραγμα ενάντια στη λεηλασία του κεφαλαίου παραμένει ένα αμείλικτο ερώτημα για τον κόσμο των εκμεταλλευόμενων. Το μόνο σίγουρο είναι οι απαντήσεις μας θα δοθούν στο δρόμο.

 

Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

Related Images:

Κι αφού στο όνομα της εθνικής κρίσης ξεχάσαμε τι σημαίνει 8ωρο, συμβάσεις, δώρα, ένσημα και επιδόματα ανεργίας, ήρθε λοιπόν, η ώρα, στο όνομα της «ανάκαμψης της οικονομίας», να ξεχάσουμε και την κυριακάτικη αργία. Ως πολιορκητικός κριός για την κατάργησή της, χρησιμοποιήθηκε η λειτουργία των μεγάλων εμπορικών επιχειρήσεων για 7 Κυριακές το χρόνο. Στη συνέχεια, στο άκουσμα των γρυλισμάτων των μικροαφεντικών, τα οικονομικά επιτελεία ενσωματώνουν τις «αγανακτισμένες αντιδράσεις του κόσμου του εμπορίου», δίνοντας τη διακριτική ευχέρεια σε εμπορικούς συλλόγους και περιφερειάρχες να επιβάλλουν 3 επιπλέον εργάσιμες Κυριακές για όλες τις επιχειρήσεις, καθώς και να οργανώνουν προκλητικές καταναλωτικές φιέστες με απάνθρωπα διευρυμένα ωράρια, υπό τον τίτλο «Λευκές Νύχτες». Ό,τι κι αν κάνουν, όμως, δεν μπορούν να κρύψουν, ότι ο μαγικός κόσμος του εμπορίου, πίσω από τις λουσάτες βιτρίνες και τις φανταχτερές διαφημίσεις, κρύβει τη βίαιη πραγματικότητα για χιλιάδες εκμεταλλευόμενους: ωράρια-λάστιχο, απλήρωτοι εργάτες, μαύρη εργασία, απολύσεις χωρίς αποζημίωση, εργοδοτική τρομοκρατία.

Ο ΔΡΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΗ ΚΟΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΣΤΡΩΜΕΝΟΣ ΜΕ ΧΙΛΙΑΔΕΣ «ΔΟΥΛΙΤΣΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ».

Εξαρχής, η γλοιώδης συμμαχία των εργοδοτικών ενώσεων και των εμπορικών συλλόγων, των media, των κρατικών επιτελείων και των αφεντικών, επιστράτευσε τα αμίμητα επιχειρήματα: «απαραίτητο μέτρο για την τόνωση της πραγματικής οικονομίας», «χτύπημα στην καλπάζουσα ύφεση», «διέξοδο στα υπερμεγέθη ποσοστά της ανεργίας». Πρόκειται για τους ίδιους που εφευρίσκουν success story και πρωτογενή πλεονάσματα ενώ οργανώνουν τη ληστεία εις βάρος μας, που χύνουν κροκοδείλια δάκρυα για τους ανέργους, ενώ υπογράφουν την απελευθέρωση των μαζικών απολύσεων και των «διαθεσιμοτήτων», που μετατρέπουν τον ΟΑΕΔ σε δουλεμπορικό γραφείο φτηνού εργατικού δυναμικού, που βαφτίζουν τους εργαζόμενους ωφελούμενους και το μισθό-επίδομα, προωθώντας την ανακυκλωσιμότητα των εργαζόμενων μέσα από τη συνεχή εναλλαγή ανεργίας-εργασίας, που παρουσιάζονται ως εγγυητές της δημοκρατικής ομαλότητας και επιβάλλουν την αστική νομιμότητα με επιστρατεύσεις, ειδικές νομοθεσίες, τρομονόμους κ.α. Είναι σαφές πως η βίαιη διευθέτηση του χρόνου εργασίας μας, η δήθεν «απελευθέρωσή» του, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ευρύτερης ταξικής επίθεσης που δεχόμαστε και μας θέλει να πουλάμε την εργατική μας δύναμη άνευ όρων: φτηνά ή και τζάμπα, όποτε και για όσο μας χρειάζονται τα αφεντικά. Για εμάς, σκάνδαλο δεν είναι μόνο το 1 εκατομμύριο ανέργων ως συνεχής απειλή και εκβιασμός για όλους μας, αλλά και τα εκατομμύρια φτηνών και πειθαρχημένων, ντόπιων και ξένων, εργατών που τσακίζουν τις ζωές τους στα σύγχρονα κάτεργα.

 ΔΕ ΖΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ, ΔΕ ΘΑ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ.

Δε θέλουμε να ταυτίσουμε τη ζωή μας με τα χαμένα 8ωρα μας στα σύγχρονα-κάτεργα. Δεν επιθυμούμε να δουλεύουμε για να βγάλουμε ψίχουλα που θα πετάμε στα βασικά για να μπορούμε απλά να επιβιώσουμε. Δε γουστάρουμε να αποδεχθούμε το ρόλο του ελεύθερου πολίτη-καταναλωτή και να πνιγούμε στον φαύλο κύκλο «δουλειά-κατανάλωση-ύπνος». Εμείς, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, δεν είμαστε απλά νούμερα και ποσοστά. Έχουμε ανάγκες και επιθυμίες που δε χωράνε στις αδηφάγες ορέξεις των αφεντικών για κέρδος. Έχουμε ανάγκη για πραγματικά ελεύθερο χρόνο που δεν μπορεί να αγοράζεται και να πουλιέται στους διαδρόμους των πολυκαταστημάτων. Γιατί όσο αρνούμαστε το ρόλο του πειθήνιου εργάτη άλλο τόσο μας αηδιάζει και ο ρόλος του μαστουρωμένου καταναλωτή που βρίσκει ευκαιρία για κυριακάτικη βόλτα στις βιτρίνες και τα μαγαζιά. Γιατί γνωρίζουμε πολύ καλά ότι αν τώρα θεωρούμε μεγάλη ευκαιρία τα ανοιχτά μαγαζιά τις Κυριακές, αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε την κυριακάτικη λειτουργία του δημοσίου τομέα, την 24ωρη λειτουργία των εμπορικών καταστημάτων και άλλα τερατώδη που δεν βγαίνουν από την φαντασία μας. Ε, λοιπόν, τις Κυριακές (και όχι μόνο) μπορούμε και έχουμε πολύ καλύτερα πράγματα να κάνουμε απ’ το να δουλεύουμε ή να καταναλώνουμε.

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΤΙΜΗ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ

ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΩΡΑ!

Να μην επιτρέψουμε η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας να θεωρηθεί άλλο ένα αυτονόητο, που επιβάλλει το καθεστώς έκτακτης ανάγκης. Αντί να καταπίνουμε αμάσητα τα αυτονόητα των αφεντικών, ας προτάξουμε τα δικά μας προλεταριακά αυτονόητα: ότι η κατάργηση της κυριακάτικης αργίας είναι μια ακόμη αιτία πολέμου για όλους μας, ότι οι απλήρωτοι και ανασφάλιστοι εργάτες μπορούν συλλογικά και μαχητικά να σηκώσουν κεφάλι, ότι κανένας εργοδοτικός τσαμπουκάς δεν θα μείνει αναπάντητος…
Και όλα αυτά δε γίνονται, όσο κολλάμε στο βάλτο ενός γραφειοκρατικού συνδικαλισμού, με αγωνιστικά λογύδρια, κομματική περιχαράκωση, ανάθεση και ιεραρχίες, σωματεία σφραγίδες , απεργίες-τουφεκιές. Εμείς οι ίδιοι, οι εκμεταλλευόμενοι και οι εκμεταλλευόμενες, μπορούμε να απαντήσουμε πειστικά και αποτελεσματικά στην επίθεση των αφεντικών μέσα από την αυτοοργανωμένη και μαχητική ταξική μας δράση μέσα και έξω από τους εργασιακούς χώρους. Εμείς, να χτίσουμε την ενότητα και την αλληλεγγύη μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευόμενων, ντόπιων και ξένων, εργαζομένων και ανέργων. Να στήσουμε τα συλλογικά μας οδοφράγματα ενάντια στην επέλαση του κεφαλαίου πάνω στις ζωές μας. Στην υλική και πνευματική φτώχεια που επιβάλλουν οι «από πάνω», ν’ αντιπαραθέσουμε τον πλούτο που δημιουργούν οι κοινότητες των αγωνιζομένων ανθρώπων. Πλούτος που γεννιέται εκεί όπου η μαχητική περιφρούρηση μιας απεργίας συναντά την αλληλεγγύη απολυμένων ή απλήρωτων εργατών, εκεί όπου οι ουρές των ΟΑΕΔ ή των νοσοκομείων μετατρέπονται σε μαχητικές διεκδικήσεις, εκεί όπου οι επιβάτες ενός λεωφορείου αρνούνται αντίτιμα και αποκρούουν ελέγχους εφαρμόζοντας έμπρακτα την ελεύθερη μετακίνηση, εκεί όπου τα δίκτυα άμεσης δράσης ενάντια σε διακοπές ρεύματος/νερού συναντούν τις επιθέσεις σ’ όσους επιχειρούν κατασχέσεις και πλειστηριασμούς, εκεί όπου οι καταλήψεις στέγης συναντούν τους αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, εκεί όπου οι απαλλοτριώσεις εμπορευμάτων συναντούν τα πολύμορφα σαμποτάζ σε τράπεζες, εισπρακτικές εταιρείες και υπουργεία, εκεί όπου κάθε εγχείρημα αυτοοργανωμένου και οριζόντιου αγώνα μοιράζεται το δικό του επαναστατικό σχέδιο για την κοινή υπόθεση της κοινωνικής-ταξικής αντεπίθεσης ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα. Γιατί θέλουμε πολύ περισσότερα απ’ όσα είναι πρόθυμοι να μας δώσουν. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας! Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών και του κεφαλαίου, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης, της αλληλεγγύης, της κοινοκτημοσύνης και της ελεύθερης ανθρώπινης δραστηριότητας.

 

Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού

Το κείμενο σε PDF

 

 

Related Images:

                14 Δεκέμβρη  2013 Μοναστηράκι 12:00

Όλοι και Όλες στην πορεία Αλληλεγγύης για το σύντροφο Θοδωρή Σίψα/ Σάββατο 14 Δεκέμβρη, Μοναστηράκι, 12μ/ ανακοίνωση-κάλεσμα της Συνέλευσης Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θ.Σίψα

 

 

Τη Δευτέρα 9 Δεκέμβρη 2013 η δίκη του συντρόφου Θοδωρή Σίψα αναβλήθηκε έπειτα από αίτημα της πολιτικής αγωγής, λόγω κωλύματος ενός από τους συνηγόρους της.

“Εντελώς τυχαία”, η δίκη ορίστηκε για τις 14 Μάη 2014, δηλαδή για λίγες μέρες μετά την 4η επέτειο του τραγικού γεγονότος στην τράπεζα Μαρφίν την 5η Μάη 2010 και λίγες μέρες πριν από τις ερχόμενες εκλογές. Μετά απ’ αυτήν την εξέλιξη η πολιτική σκευωρία επικυρώνεται και συνεχίζεται, η δικαστική ομηρία του συντρόφου μας εξακολουθεί να υφίσταται και να παρατείνεται. Το ίδιο και η Αλληλεγγύη μας.

Η Συνέλευση Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα καλεί όλους τους συντρόφους και τις συντρόφισσες, όλο τον κόσμο της Αντίστασης και του Αγώνα στη διαδήλωση του Σαββάτου 14 Δεκέμβρη στο Μοναστηράκι στις 12 το μεσημέρι για να στείλουμε όλοι και όλες μαζί ξεκάθαρα και δυναμικά το μήνυμα:

Ο ΑΝΑΡΧΙΚΟΣ ΘΟΔΩΡΗΣ ΣΙΨΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ

Η ΘΕΩΡΙΑ ΤΩΝ 2 ΑΚΡΩΝ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΠΑΝΩ ΜΑΣ

Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ

Η ΣΚΕΥΩΡΙΑ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΑΣΕΙ

Συνέλευση Αλληλεγγύης στο σύντροφο Θοδωρή Σίψα

Αθήνα, 11 Δεκέμβρη 2013

 

υγ: επόμενη συνέλευση την Τετάρτη 18 Δεκέμβρη στο ΕΜΠ (κτ.Γκίνη) στις 7μμ.

 

Related Images: