Εκδήλωση-Συζήτηση στη κατάληψη Φιλολάου 99 για τη πρόσφατη ιστορία του αντιφασιστικού κινήματος στη Ρωσία και Ουκρανία, με συντόφισσα από Ρωσία και του blog “Our baba doesn’t say fairytales
ΚΑΤΙ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΣΤΗ ΦΙΛΟΛΑΟΥ 99…ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΗΡΘΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ!
Αφίσα-κάλεσμα για το 3μερο συνάντησης και αγώνα στην κατάληψη της Φιλολάου 99.
Related Images:
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΣΤΙΑ ΑΓΩΝΑ
Την Πέμπτη 11 Μάη με την συμμετοχή 45 συντρόφων και συντροφισσών από αντιεξουσιαστικά και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα και συλλογικότητες από τις γειτονιές της Αθήνας, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση σε ένα από τα κεντρικά υποκαταστήματα και γραφεία της ΔΕΗ στην οδό Αριστείδου, στο κέντρο της Αθήνας. Η μαζική παρέμβασή μας έρχεται ως συνέχεια των κινήσεων υπεράσπισης του κατειλλημμένου εγχειρήματος της Φιλολάου 99 στο Παγκράτι απέναντι στη σύμπραξη κράτους και εργολάβων ώστε να κοπεί η ηλεκτροδότηση του κτιρίου. Ανοίχτηκε πανό στην είσοδο (ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΕΣΤΙΑ ΑΓΩΝΑ, ΚΑΜΙΑ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ,Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ), μοιράστηκαν ενημερωτικά κείμενα στις ουρές της ΔΕΗ, πετάχτηκαν τρικάκια ενώ οι μισοί συγκεντρωμένοι ανέβηκαν στα διοικητικά γραφεία δηλώνοντας προς κάθε διευθυντή και υπεύθυνο των υπηρεσιών την απόφασή μας να υπερασπιστούμε συλλογικά με κάθε μέσο την ελεύθερη πρόσβαση της κατάληψης στην δυνατότητα ηλεκτροδότησης. Καταστήσαμε σαφές ότι δεν θα ανεχτούμε καμία άμεση ή έμμεση απόπειρα φίμωσης και καταστολής της κατάληψης στη Φιλολάου 99, των καταλήψεων και των αυτοοργανωμένων εστιών αγώνα ευρύτερα.
Related Images:
Υπόθεση Toddi, 7 χρόνια μετά… “(κουκουλο)εκπλήξεων” συνέχεια
Αναδημοσιεύουμε επιστολή του συντρόφου Μενέλαου Λ. εν όψει της συνέχισής της δίκης σε Α’ βαθμό για την υπόθεση της σύλληψής του σε διαδήλωση στο Βύρωνα στις 27/2/2010, μετά τη δολοφονία του 25χρονου εργάτη Nicola Toddi από αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης.
Υπόθεση Toddi, 7 χρόνια μετά … “(κουκουλο)εκπλήξεων” συνέχεια
Την Τρίτη 9 Μάη συνεχίζεται στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων (Λουκάρεως, 4ος όρ., 9 π.μ.) η εκδίκαση σε A΄ βαθμό της υπόθεσης της σύλληψής μου στη διαδήλωση του Βύρωνα στις 27/2/2010, μετά τη δολοφονία του 25χρονου εργάτη Nicola Toddi από αστυνομικούς, κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης.
Οι σχετικές κατηγορίες είναι α) έκρηξη από την οποία θα μπορούσε να προκύψει κίνδυνος για άνθρωπο, β) κατοχή εκρηκτικής βόμβας, γ) απόπειρα βαριάς σκοπούμενης σωματικής βλάβης κατά συρροή, δ) διατάραξη κοινής ειρήνης, ε) επικίνδυνη σωματική βλάβη κατά συρροή και στ) αντίσταση. Μοναδικοί μάρτυρες κατηγορίας οι δύο μπάτσοι που έχουν αναλάβει τη σύλληψη και (ατύπως) οι εισαγγελείς, οι ανακριτές και τα Συμβούλια από τα οποία πέρασε η δικογραφία και με σοφία κατέληξαν πως “προκύπτουν βάσιμες ενδείξεις ότι…”.
Οι υπόλοιποι δέκα συλληφθέντες της ίδιας διαδήλωσης, με κατηγορίες πλημμεληματικού χαρακτήρα αλλά καθόλου αδιάφορες, αναμένουν κι αυτοί τη συνέχιση της δίκης τους στις 31 Μάη (Λουκάρεως, 1ος όρ. 9 π.μ.). Για την ιστορία, οι μπάτσοι που εκτέλεσαν τον Toddi με εννιά σφαίρες καταδικάστηκαν το 2015 σε ένα χρόνο με αναστολή, ενώ και στον νεκρό καταλογίστηκε… “συγκλίνουσα αμέλεια”.
Σε προηγούμενο κείμενο, εν αναμονή μιας ακόμα δικασίμου για την υπόθεση, είχα δηλώσει πως “…Η διαδήλωση στον Βύρωνα για την εκτέλεση του 25χρονου Nicola Toddi από αστυνομικούς, ως παράπλευρη απώλεια κατά τη διάρκεια αστυνομικής επιχείρησης, έχει μάλλον ξεχαστεί. Κι από όσους και όσες τη θυμούνται, το μεγαλύτερο μέρος είναι για τη σαρωτική επίθεση που υπέστη από τις κατασταλτικές δυνάμεις κατά τη λήξη της, την πρώτη (και… ευοίωνη) εμφάνιση εκείνου του μηχανοκίνητου σώματος (ΔΕΛΤΑ) απ’ ό,τι πιο σάπιο έχει ξεράσει αυτός ο τόπος τα τελευταία χρόνια, το μεγάλο αριθμό προσαγωγών και συλλήψεων και εκείνη τη μολότοφ που κανείς δεν είδε να πέφτει, αλλά οι μπάτσοι κατάφεραν… να αποφύγουν με κατάλληλους ελιγμούς.
Πιο λίγοι ήταν εκείνοι που συνέλαβαν το ειδικό βάρος εκείνης της διαδήλωσης τη συγκεκριμένη περίοδο και το τι προμήνυε ο ειδικός “χειρισμός” της. Το τελευταίο έγινε γρήγορα σαφές, κατά την επόμενη διετία, από την αντιμετώπιση που είχε ο διευρυνόμενος “εσωτερικός εχθρός” με πολυάριθμες προφυλακίσεις διαδηλωτών (και όχι μόνο) και το σωματικό σακάτεμα πολλών άλλων, προς γνώση και συμμόρφωση των ιδίων και προς ικανοποίηση εκείνου του μεταδεκεμβριανού μπλοκ που απαιτούσε ησυχία, τάξη και ασφάλεια και προσεχώς θα διεκδικούσε όλο και περισσότερο χώρο.
Η εκτέλεση του περαστικού Nicola Toddi δεν ήταν καθόλου μια ακόμα δολοφονία στο μακρύ κατάλογο των γνωστών και άγνωστων νεκρών μας από την Ελληνική Αστυνομία. Ή τουλάχιστον δεν ήταν μόνο αυτό. Η επιλογή να λάβει χώρα ένα χολιγουντιανό πιστολίδι μέσα σε μια πυκνοκατοικημένη γειτονιά, οι αρχικοί πανηγυρισμοί για τον νεκρό, το μιντιακό ξέπλυμα του συμβάντος και ακόμα περισσότερο το ψύχραιμο συμμάζεμα της υπόθεσης, που κατέληγε στο ότι η επιχείρηση ήταν εν τέλει “επιτυχημένη” και ο νεκρός μια παράπλευρη απώλεια, ήταν ένα σαφές μήνυμα. Ένα σαφές μήνυμα πως η ζωή έκτοτε θα λογαριάζεται και θα είναι φτηνότερη και πως οι πόλεις (και όχι πια μόνο τα σύνορα) θα πρέπει να είναι έτοιμες να σπαρθούν με ακόμα περισσότερες παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο ενάντια στο έγκλημα και στην “ανομία”, ενάντια στην κρίση, ενάντια στην κατάσταση έκτακτης ανάγκης στην οποία θα βυθιζόταν σίγουρα και σταθερά η χώρα.
Η διάλυση της διαδήλωσης και η αντιμετώπιση των συλληφθέντων καμία σχέση δεν είχε με φθορές σε τράπεζες και τη σπασμένη βιτρίνα των τοπικών γραφείων του ΠΑΣΟΚ – το μαρτυρούσαν και οι προσαγωγές αφισοκολλητών τις προηγούμενες μέρες. Ήταν υπολογισμένη εντολή για αποφασιστική δράση εναντίον όσων εκδήλωσαν την πρόθεσή τους να δράσουν και να μιλήσουν (τότε και στο μέλλον) ενάντια στην κυρίαρχη αφήγηση του γεγονότος, εναντίον όσων προειδοποιούσαν ότι προμηνύονται περισσότεροι νεκροί από την τάξη των περισσευούμενων που διαρκώς διευρύνεται. Γι’ αυτό θα φρόντιζαν και οι δώδεκα χιλιάδες νέοι και πιο βαριά οπλισμένοι μπάτσοι (σε “θέση μάχης”, όπως διευκρινίστηκε από τον τότε υπουργό) που ανακοινώθηκαν λίγες ημέρες αργότερα και οι οποίοι θα συμπληρώνονταν με ακόμα περισσότερους τα επόμενα χρόνια.
Πόσο καλά είχαν διαβάσει το μάθημά τους εκείνοι οι ματάδες, πόσο σαφή γνώση των άνωθεν σχεδιασμών είχαν εκείνα τα μικρά δακτυλάκια του κρατικού κατασταλτικού βραχίονα, όταν με εκείνη την ασυνήθιστη προσφώνηση και την πιο τετριμμένη συνέχεια φώναζαν στους συλληφθέντες “αντιφασίστες, από δω και πέρα θα τρώτε πούτσα”; Πόσο πιο ρητή αναγνώριση να περιμένει κανείς για το ότι η διαδήλωση του Βύρωνα λογιζόταν ως και ήταν πράξη πολέμου ενάντια στον επελαύνοντα ολοκληρωτισμό και την εποχή των στρατοπέδων;”
Το μέγεθος της καταστολής της συγκεκριμένης διαδήλωσης, ουσιαστικά μιας δυναμικής διαδήλωσης γειτονιάς, και η έκτοτε μεταχείρισή της από τη δικαιοσύνη, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο μαρτυρούν το πόσο σωστά στόχευσαν εκείνοι που, επιδεικνύοντας γρήγορα αντανακλαστικά, οργάνωσαν εκείνη τη διαδήλωση ως δημόσια απάντηση σε μια φονική αστυνομική επιχείρηση, συμβατή με νέα, υπό επεξεργασία ή εφαρμογή, δόγματα τάξης και ασφάλειας.
Αξίζει, ίσως, να σημειωθούν δύο ακόμα πράγματα σχετικά. Πρώτον, η συμπληρωματική δίωξη που ασκήθηκε εναντίον μου από την Εισαγγελία τον Σεπτέμβρη του 2010, η οποία ουσιαστικά αναβάθμιζε την κατηγορία περί εμπρησμού σε κατοχή εκρηκτικών και έκρηξη. Η παραπάνω αναβάθμιση προσφέρθηκε ως δώρο με νόημα μετά από συνυπολογισμό νέων στοιχείων: την παραγγελία του ανακριτή της υπόθεσης να εξεταστεί το κατά πόσον προέκυπταν στοιχεία που μπορούσαν να θεμελιώσουν την κατηγορία της σωματικής βλάβης εις βάρος μου από αστυνομικούς! Δεύτερον, η απόφαση του Συμβουλίου Εφετών Αθηνών, που εξέτασε την έφεσή μου στο βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών, να ορίσει ως αρμόδιο για την εκδίκαση της υπόθεσης το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, έναντι του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου στο οποίο είχε ανατεθεί αρχικά, ελέω κουκουλονόμου.
Σχετική με το τελευταίο είναι η πιο πρόσφατη “έκπληξη” στη δικαστική διαδρομή της υπόθεσης. Παρότι ο ανταγωνιστικός χώρος υπήρξε ο κύριος στόχος του νόμου “περί κάλυψης ή αλλοίωσης των χαρακτηριστικών του προσώπου” και διώχθηκε με αυτόν αφειδώς, οι συνέπειές του, κατά το διάστημα της εφαρμογής του και της αναπόφευκτης επαναφοράς του στο κοντινό μέλλον, δεν είναι πάντοτε ξεκάθαρες σε όλο τους το εύρος.
Στο ένα του σκέλος αναβάθμιζε, ως γνωστόν, ακόμα και τις πιο ασήμαντες πλημμεληματικές κατηγορίες σε κακουργήματα, ανοίγοντας τον δρόμο για την επιβολή περιοριστικών όρων, εγγυήσεων και προφυλακίσεων προδικαστικά, και βαρύτερων ποινών κατά την εκδίκαση των υποθέσεων. Το δεύτερό του σκέλος έχει απασχολήσει λιγότερο, μιας και αφορά κινήσεις σε λιγότερο ορατούς χώρους του συστήματος της Δικαιοσύνης. Με βάση το άρθρο 97 του Συντάγματος, αρμόδια για την εκδίκαση των κακουργημάτων και των πολιτικών εγκλημάτων είναι τυπικά τα Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, στα οποία συναποφασίζουν ένορκοι, με τους οποίους εισάγεται στο σύστημα απονομής δικαιοσύνης το “λαϊκό” στοιχείο. Η δεύτερη παράγραφος του ίδιου άρθρου ανοίγει φυσικά το παράθυρο για τη χρήση του άρθρου κατά το δοκούν, επιτρέποντας την κατ’ εξαίρεση εκδίκαση τέτοιων αδικημάτων από τα Εφετεία. Μια τέτοιου είδους εξαίρεση εγκαθίδρυε και ο κουκουλονόμος. Τα αδικήματα με επιβάρυνση του κουκουλονόμου περιήλθαν σε εκείνη τη διευρυνόμενη κατηγορία εγκλημάτων για τα οποία οι ένορκοι (που κατά τα άλλα αποφασίζουν για ανθρωποκτονίες, βιασμούς κ.τ.λ.) θεωρούνται ανίκανοι να… πάρουν “ορθές” αποφάσεις και ως εκ τούτου παραδόθηκαν στη δικαιοδοσία των Εφετείων.
Η απεργία πείνας των πολιτικών κρατούμενων τον Μάρτιο του 2015 στόχευσε ορθά τον κουκουλονόμο, ως κομμάτι της ειδικής νομοθεσίας για την πάταξη του εσωτερικού εχθρού και πέτυχε να οδηγήσει στην κατάργησή του. Έκτοτε, όσοι τον είχαν φορτωθεί στο παρελθόν, κατέθεταν ένσταση στα Εφετεία όπου δικάζονταν και παραπέμπονταν, μετά την αποδοχή της, σε Μικτό Ορκωτό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η συνέχεια του κράτους όλο το διάστημα της αριστερής διαχείρισης της κρίσης και στο πεδίο της δημόσιας τάξης υπήρξε κατά τα άλλα, σε περιπτώσεις βαριών κατηγορητηρίων και υποθέσεων άλλης τάξης, περισσότερο από προφανής (όπως κατέδειξαν, μεταξύ άλλων, και οι περιπτώσεις των Θεοφίλου, Σεϊσίδη, Ασπιώτη και η διαχείριση του ζητήματος των αδειών στους πολιτικούς κρατούμενους). Αν μετακινηθούμε, όμως, στο πεδίο των διώξεων που αφορούν συλληφθέντες διαδηλωτές, πρέπει να επισημανθεί και το παρακάτω. Η πρόσφατη απόρριψη της σχετικής ένστασής μου από το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων, κατά την έναρξη της δίκης για τη διαδήλωση στο Βύρωνα, η μοναδική γνωστή σε εμένα σχετική περίπτωση, συνιστά την οριακά πραξικοπηματική μερική επαναφορά του κουκολονόμου στην πράξη, που οδηγώντας σε δεδικασμένο οφείλει να ληφθεί σοβαρά υπόψη.
Related Images:
Ανακοίνωση συνελεύσεων γειτονιάς για την κατασταλτική επίθεση στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ του Πειραιά στις 7/4/2017
Η κρατική καταστολή στο αμαξοστάσιο και οι μαζικές προσαγωγές
Την Παρασκευή 7 του Απρίλη του 2017, στις 4 το πρωί, συνελεύσεις από τις γειτονιές της Αθήνας, μαζί με εργαζομένους από την ΟΣΥ και τη ΣΤΑΣΥ πήγαμε για παρέμβαση – μοίρασμα κειμένων έξω από το αμαξοστάσιο της ΟΣΥ του Πειραιά. Ανοίξαμε πανό με το σύνθημα “Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους, κοινοί αγώνες εργαζομένων και επιβατών ενάντια στο e-εισιτήριο, στον αποκλεισμό και στην παρακολούθηση της ζωής μας”. Μόλις αρχίσαμε να μοιράζουμε τα κείμενα των συνελεύσεων στους εργαζομένους, δυνάμεις των ειδικών κατασταλτικών μηχανισμών (ΟΠΚΕ, ΔΙΑΣ, ασφαλίτες), που ήταν κρυμμένες στους γύρω χώρους, αφού απέκλεισαν την πρόσβαση στο αμαξοστάσιο των λεωφορείων που μετέφεραν τους οδηγούς για να πιάσουν δουλειά, κινήθηκαν επιθετικά με ασπίδες και γκλομπς εναντίον μας. Όταν μέλη των συνελεύσεων τους πλησίασαν, για να απαιτήσουν να σταματήσει ο αποκλεισμός των λεωφορείων δηλώνοντας ότι στην κινητοποίηση συμμετέχουν και εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, ο σχεδιασμός για άγριο ξυλοδαρμό, κατασκευή κατηγοριών και ποινικοποίηση – εγκληματοποίηση της παρέμβασης άλλαξε. Μας περικύκλωσαν καταστέλλοντας την παρέμβαση και επικαλούμενοι εντολή “του γενικού αστυνομικού διευθυντή Αθήνας” απαίτησαν να αποδεχτούμε την προσαγωγή 5 συντρόφων μας, προκειμένου να αφεθούν ελεύθεροι οι υπόλοιποι. Είχαν ήδη φέρει μπροστά μας ένα λευκό βανάκι χωρίς πινακίδες, το οποίο όταν άνοιξαν για να βάλουν μέσα τους 5 συντρόφους που απαιτούσαν να προσαγάγουν, ένας ΟΠΚΕ μετακίνησε ένα βαρύ κιβώτιο και ένα σακκίδιο προς το εσωτερικό του οχήματος!
Αφού κάναμε ξεκάθαρο ότι είμαστε αποφασισμένοι να υπερασπιστούμε τα χαρακτηριστικά της παρουσίας μας, να συνεχίσουμε και να ολοκληρώσουμε τη δημόσια παρέμβασή μας, χωρίς βεβαίως να επιτρέψουμε κανέναν επιλεκτικό διαχωρισμό μεταξύ των συμμετεχόντων, αναγκάστηκαν να αλλάξουν εκ νέου το σχέδιο. Με κλούβα, μέσα σε 8 λεπτά, μεταφερθήκαμε και οι 22, που συμμετείχαμε στην παρέμβαση, συνοδεία ισχυρής αστυνομικής δύναμης στη ΓΑΔΑ, στο “τμήμα προστασίας κράτους πολιτεύματος”(!). Η κινηματογραφικού τύπου επιχείρηση μεταφοράς μας ίσως να ήταν τελικά και το μόνο μέρος του αρχικού σχεδιασμού που υλοποιήθηκε. Υπενθυμίζουμε ότι στο τμήμα αυτό μεθοδεύονται η παρακολούθηση και η κατασκευή στημένων κατηγορητηρίων σε βάρος αγωνιζόμενων και κοινωνικών, ταξικών και πολιτικών συλλογικοτήτων, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη δίωξη περί εκβιασμού εις βάρος των σωματείων βάσης ΣΒΕΟΔ και ΣΣΜ. Εκεί λοιπόν έγινε πλήρης χαρτογράφηση (πήραν ταυτότητες και κινητά τηλέφωνα), ελέγχθηκαν όλες οι τσάντες και κατασχέθηκε το έντυπο υλικό που θέλαμε να μοιράσουμε. Μετά από 3 ώρες κράτηση και καθώς δεν μπορούσαν, αν και πολύ θα ήθελαν, να αποδώσουν κατηγορίες, αναγκάστηκαν να μας αφήσουν. Τις επόμενες μέρες εργαζόμενοι της ΟΣΥ επιβεβαίωσαν τις αρχικές μας εκτιμήσεις για την επιχείρηση ποινικοποίησης – εγκληματοποίησης της παρέμβασής μας. Μας ενημέρωσαν ότι ο κατασταλτικός μηχανισμός είχε κινητοποιηθεί από τις 10 το βράδυ της Πέμπτης 6/4 επικαλούμενος “ύποπτο e–mail” που αποτελούσε προϊόν παρακολούθησης.
ΜΜΕ ως γραφείο τύπου της κυβέρνησης και της ΓΑΔΑ
Ταυτόχρονα με την ταχύτατη προσαγωγή μας, στις 6 το πρωί το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων, εντεταλμένο φερέφωνο του κράτους, απέστειλε την ανυπόστατη και κατασκευασμένη “είδηση” περί “εισβολής στο αμαξοστάσιο” που αμέσως αναπαράχθηκε από τα καθεστωτικά μέσα μαζικής εξαπάτησης (μμε), επιχειρώντας να διαμορφώσουν μια ψευδή εικόνα αντιπαράθεσης ανάμεσα σε εργαζομένους που πήγαιναν να πιάσουν δουλειά και σε όσους συμμετείχαν στην παρέμβαση. Η στοχοποίηση των 3 εργαζομένων στις συγκοινωνίες που συμμετείχαν στην παρέμβαση, δύο από τους οποίους είναι μέλη της πρωτοβουλίας εργαζομένων στις συγκοινωνίες “Ταξικό Μέτωπο” και ο τρίτος είναι μέλος συνέλευσης γειτονιάς, έγινε για να τρομοκρατήσει κάθε εργαζόμενο που υπερασπιζόμενος τα ταξικά του συμφέροντα σηκώνει κεφάλι. Με στόχο να ποινικοποιήσει τον κοινό αγώνα εργαζομένων – συνελεύσεων γειτονιάς και να νομιμοποιήσει την επιβολή “υγειονομικής ζώνης” στους χώρους εργασίας. Η επιχείρηση στοχοποίησης και κατασυκοφάντησης συνεχίστηκε μέσω πλήθους ανυπόστατων δημοσιευμάτων, τα οποία παρουσιάζουν τους εργαζομένους στις συγκοινωνίες ως “πληροφοριοδότες” και “υποκινητές υλικών φθορών στα ΜΜΜ”. Η πολιτική μεθόδευση συνεχίστηκε με την προσωποποιημένη στοχοποίηση συντρόφου, μέλους ταξικού σωματείου και συνέλευσης γειτονιάς μέσω ασφαλίτικων δημοσιευμάτων στις 11/4. Με τη δημοσιοποίηση επιλεκτικών στοιχείων από τον φάκελο παρακολούθησής του που αφορούσαν στην παρουσία του ως μάρτυρα πολιτικής υπεράσπισης σε δίκες διωκόμενων αγωνιστών και στη συμμετοχή του σε δημόσιες συγκεντρώσεις, επιχειρείται η εγκληματοποίηση της πολιτικής του δράσης. Ενδεικτικό των προθέσεών τους είναι η απουσία οποιασδήποτε αναφοράς στην πολύχρονη παρουσία του σε εργατικούς ταξικούς αγώνες.
Η επιχείρηση ποινικοποίησης – εγκληματοποίησης των αγώνων.
Στο στόχαστρο και ο αγώνας για ελεύθερες μετακινήσεις
Η ενορχηστρωμένη ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση εναντίον της παρέμβασής μας και των 4 αγωνιζομένων δεν αποτελεί ένα μεμονωμένο περιστατικό. Αντίθετα, εντάσσεται στην ευρύτερη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες από τα κάτω, που ακηδεμόνευτα και αντιθεσμικά αντιστέκονται στη λεηλασία της ζωής μας με στόχο την ποινικοποίηση, την εγκληματοποίηση και τη διάλυσή τους. Αντίστοιχη επίθεση εκδηλώνεται το τελευταίο διάστημα με μεγάλη δριμύτητα ενάντια στους κατειλημμένους αυτοοργανωμένους χώρους αγώνα και στις δομές στέγασης προσφύγων και μεταναστών.
Όσο η εντεινόμενη επίθεση της κυριαρχίας εν μέσω γενικευμένης συστημικής κρίσης βυθίζει στην ανέχεια ολοένα και περισσότερους, βάλλοντας πια ξεκάθαρα κατά των βασικών κοινωνικών μας αναγκών, τόσο η αναγκαιότητα για ισχυροποίηση των πεδίων ελέγχου και καταστολής σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας ζωής γίνεται κεντρικό ζητούμενο της εξουσίας. Μετά από 7 χρόνια βίαιης καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης που υλοποιείται σε καθεστώς έκτακτης ανάγκης, κράτος και κεφάλαιο επιχειρούν να επιβάλουν νέους όρους καθυπόταξης της κοινωνίας. Τα καύσιμα της πολιτικής διαχείρισης που συνδέονται με την καπήλευση, τη χειραγώγηση και την αφομοίωση των αγώνων, με την επιχείρηση απόσπασης όσο το δυνατόν πιο ευρείας συναίνεσης μέσα από το εμπόριο “ελπίδας” και την καλλιέργεια αυταπατών, έχουν εξαντληθεί. Οι όλο και πιο ασφυκτικοί όροι διαβίωσης με τη γενικευμένη ανεργία, την επιβολή υποτίμησης της εργασιακής δύναμης, τη μείωση μισθών και συντάξεων, τη φοροληστεία, την ιδιωτικοποίηση δημόσιων υπηρεσιών, υποδομών και ελεύθερων χώρων και τη λεηλασία της φύσης δεν μπορούν να περάσουν παρά μόνο στήνοντας σκηνικό τρόμου. Η άγρια καταστολή είναι μονόδρομος, για να λυγίσουν οι αντιστάσεις. Το δίλημμα πλέον είναι σαφές: έλεγχος – πειθάρχηση – υποταγή ή ποινικοποίηση – εγκληματοποίηση – “παρανομία”;
Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσονται η παρακολούθηση και οι νέες μορφές ελέγχου και επιτήρησης, όπως μπάρες εισόδου σε λεωφορεία και μετρό, κάμερες στο εσωτερικό των συρμών, ειδικό σώμα ελεγκτών αστικών μεταφορών το οποίο θα συνεργάζεται με την αστυνομία και εφαρμογή ηλεκτρονικού εισιτηρίου – κάρτας, με καταγραφή των προσωπικών στοιχείων και των μετακινήσεων μας. Έτσι, εφαρμόζεται έμπρακτα ο κοινωνικός – ταξικός αποκλεισμός από τη χρήση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) κοινωνικών ομάδων που είτε δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα είτε δεν έχουν χαρτιά για να μετακινηθούν είτε επιλέγουν συνειδητά να μην πληρώνουν εισιτήριο. Αποκλεισμός που οδήγησε στη δολοφονία του Θανάση Καναούτη από ελεγκτή πριν 3 χρόνια σε τρόλεϊ στο Περιστέρι. Με αυτόν τον τρόπο τα ΜΜΜ μετασχηματίζονται σε ζώνες αποκλεισμού, ελέγχου, εξατομίκευσης και απαγορεύσεων, υπόδειγμα της εν γένει κοινωνικής οργάνωσης που μας επιφυλάσσεται.
Εμείς, οι συνελεύσεις γειτονιών, διακηρύσσουμε ότι το εισιτήριο αποτελεί επιβολή στην κοινωνία, προκειμένου να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα κράτους και κεφαλαίου. Τα δρομολόγια είναι σχεδιασμένα να γίνονται με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξυπηρετούνται οι καταναλωτικές επιταγές της αγοράς και τα συμφέροντα των αφεντικών και όχι αυτών που μετακινούνται με τα ΜΜΜ. Ο σχεδιασμός των αστικών συγκοινωνιών, όπως η νέα γραμμή U του μετρό και η επέκταση της περιφερειακής Υμηττού, υπηρετεί ένα “πρότυπο” αποστειρωμένης και ελεγχόμενης πόλης που συνδέει τις ζώνες κατανάλωσης, διασκέδασης και τουρισμού. Παράλληλα, η ιδιωτικοποίηση ΟΛΠ και ΤΡΑΙΝΟΣΕ, το εμπορικό κέντρο Θριασίου, οι υποδομές κρουαζιέρας και οι ιδιωτικοποιήσεις αεροδρομίων είναι σχεδιασμός που υπηρετεί την ανακατεύθυνση διεθνών ροών εμπορευμάτων και τουριστών και την κατασκευή νέων καταναλωτικών κέντρων, τα οποία αποκαλούν “αναπτυξιακά έργα”. Οι καινούργιοι σταθμοί που θα κατασκευαστούν θα έχουν έξοδο στους τελευταίους εναπομείναντες δημόσιους ελεύθερους χώρους των γειτονιών μας, προκειμένου να τους οικειοποιηθούν εμπορικά και να τους τσιμεντώσουν.
Παρακολούθηση και εκβιασμός των εργαζομένων στις συγκοινωνίες
Προκειμένου να υλοποιηθεί ο σχεδιασμός κράτους και κεφαλαίου στα ΜΜΜ επιχειρείται η κάμψη των αντιστάσεων των εργαζομένων, μέσα και από την αναβάθμιση της παρακολούθησής τους με κάμερες και την τηλεματική, αλλά και την προσπάθεια επιβολής της συνεργασίας τους με τους μηχανισμούς καταστολής. Οι έξυπνες στάσεις είναι το τυράκι για την εφαρμογή της τηλεματικής με την οποία επιτυγχάνεται η επιτήρηση του οδηγού, ο έλεγχός του σε πραγματικό χρόνο και ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο στην εφαρμογή του e-εισιτηρίου. Ταυτόχρονα, η πολιτική και διοικητική ηγεσία των ΟΣΥ και ΣΤΑΣΥ επιχειρεί να τους εκφοβίσει και να τους εκβιάσει ότι οι φθορές στα μηχανήματα θα προκαλέσουν ελλείμματα, τα οποία θα χρησιμοποιούνται, όπως έχει ήδη προβλεφθεί σε σχετική νομοθεσία, για μειώσεις στους μισθούς τους. Όπως εύστοχα αναφέρεται στην ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας Εργαζομένων στις συγκοινωνίες “Ταξικό Μέτωπο”: «…επιδιώκουν να κάνουν εμάς, τους εργαζομένους στις συγκοινωνίες, υπερασπιστές των εσόδων της, να κυνηγάμε όσους δεν ακυρώνουν εισιτήριο, να προστατεύσουμε τις μπάρες από όσους αγωνίζονται ενάντια στον έλεγχο και την εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ, να καταστούμε οι αυτόκλητοι υπερασπιστές και συνένοχοι στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών… ».
Οι κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες δεν καταστέλλονται
Ανάχωμα στους σχεδιασμούς κράτους και αφεντικών αποτελούν οι διαρκείς, μαχητικοί και από τα κάτω οργανωμένοι αγώνες επιβατών και εργαζομένων στα ΜΜΜ, συνελεύσεων γειτονιών, ταξικών σωματείων, εργατικών και πολιτικών συλλογικοτήτων. Οι συγκεντρώσεις και οι παρεμβάσεις σε σταθμούς και λεωφορεία ενίσχυσαν την αλληλεγγύη και στάθηκαν απέναντι στη στοχοποίηση όσων δεν ακυρώνουν εισιτήριο. Η δωρεάν μετακίνηση για τους ανέργους προωθήθηκε και αναδείχτηκε μέσα από αυτούς τους αγώνες και δεν ήταν ελεημοσύνη των κυβερνώντων.
Το κράτος σχεδίασε -και ο σχεδιασμός δεν μπόρεσε να υλοποιηθεί, καθώς αιφνιδιάστηκε από την παρουσία εργαζομένων στις συγκοινωνίες στην παρέμβαση- να χτυπήσει, να τρομοκρατήσει και να απομονώσει πολιτικά τις συνελεύσεις γειτονιάς που με πρόταγμα τις ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους προωθούν τη σύνδεση των αγώνων εργαζομένων και επιβατών ενάντια στο e-εισιτήριο και στην παρακολούθηση της ζωής μας. Ταυτόχρονα, επιχείρησε να στείλει μήνυμα σε όσους αντιστέκονται στον αποκλεισμό τους.
Για να νομιμοποιηθεί η άγρια καταστολή εξαπολύεται οργανωμένη ιδεολογική επίθεση από την κυβέρνηση, το κράτος και τα μμε. Μήνες τώρα παρουσιάζουν τις κινήσεις εναντίωσης στην επιβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου και αντίστασης στις μπάρες, στον αποκλεισμό και στην παρακολούθηση ως αντικοινωνικές και υποκινούμενες. Τα γεγονότα στο αμαξοστάσιο είχαν προαναγγελθεί από τον υπουργό “δημόσιας τάξης” λίγες μέρες πριν (28/3), ο οποίος διακήρυξε ότι το κράτος εντόπισε τον εσωτερικό εχθρό μεταξύ άλλων και “στις συμμορίες που αποσταθεροποιούν τη χώρα και αποτελούν όργανο οικονομικών συμφερόντων προπαγανδίζοντας τις ελεύθερες μετακινήσεις για όλους”, αλλά και από τις δηλώσεις του υπουργού “υποδομών” ότι “πίσω από αυτούς που παρεμβαίνουν βρίσκονται εταιρείες σεκιούριτι”.
Η σφοδρότητα της καταστολής των συνελεύσεων γειτονιάς οφείλεται και στο γεγονός ότι καταφέρνουμε να κοινωνικοποιήσουμε το πρόταγμα των ελεύθερων μετακινήσεων, παλεύουμε από τα κάτω και δεν βάζουμε αφομοιώσιμα από το κράτος αιτήματα, όπως η μείωση εισιτηρίου. Ούτε τις πιο δύσκολες στιγμές δεν παρασυρόμαστε από αυταπάτες για επίλυση των προβλημάτων μέσα από το ίδιο το σύστημα που τα παράγει και τα διαιωνίζει, καθώς γνωρίζουμε ότι η πραγματική επιδίωξη κάθε εναλλακτικής πολιτικής διαχείρισης, είναι η «σωτηρία» του καθεστώτος με πολιτικούς ελιγμούς και θεσμικές λύσεις. Όπως στεκόμαστε με τη δύναμη της συντροφικότητας και της αλληλεγγύης απέναντι στις δυνάμεις καταστολής, έτσι στεκόμαστε και απέναντι σε όσους επιχειρούν να χειραγωγήσουν και να καπηλευτούν το κοινωνικό-ταξικό κίνημα, και σε όσους δεν έχουν τον παραμικρό ενδοιασμό να καταφύγουν στην ωμή βία και καταστολή, όταν διαγνώσουν ότι χάνουν πλέον τη δυνατότητα να μας κρατήσουν αλυσοδεμένους στους θεσμούς.
Απέναντι στη συντονισμένη αυτή επίθεση, εμείς συνεχίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις να στήνουμε αναχώματα ενάντια στην επιβολή του ηλεκτρονικού εισιτηρίου, ενάντια στην περαιτέρω εμπορευματοποίηση των ΜΜΜ, ενάντια στην εμπορευματοποίηση και στη λεηλασία του δημόσιου χώρου στις γειτονιές μας και στη μετατροπή τους σε φυλακές. Προτάσσουμε τη σύνδεση των κοινωνικών – ταξικών αγώνων και για αυτό βρεθήκαμε στις 7 Απρίλη στο αμαξοστάσιο της ΟΣΥ του Πειραιά. Με ακόμα περισσότερη αποφασιστικότητα απευθυνόμαστε στους εργαζομένους, ανέργους, νεολαίους, ντόπιους, πρόσφυγες, μετανάστες και τους καλούμε, με όπλα την ταξική αλληλεγγύη και την από τα κάτω οργάνωση σε χώρους δουλειάς, γειτονιές, σχολεία και σχολές, να αντισταθούμε στην ολομέτωπη επίθεση που δεχόμαστε. Ως κομμάτι του ευρύτερου αγώνα ενάντια στον κόσμο της εκμετάλλευσης, του αποκλεισμού, του ελέγχου και της καταστολής, να παλέψουμε στο σήμερα για μια αυριανή κοινωνία ισότητας και ελευθερίας!
Ενάντια στην ποινικοποίηση – εγκληματοποίηση, στη συκοφάντηση των αγώνων και στη στοχοποίηση αγωνιστών.
Ενάντια στην επιβολή “υγειονομικής ζώνης” στους χώρους εργασίας.
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους.
Κοινοί αγώνες εργαζομένων και επιβατών ενάντια στο e-εισιτήριο, στην εμπορευματοποίηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, στον αποκλεισμό και στη λεηλασία της ζωής μας.
Οι κοινωνικοί – ταξικοί αγώνες θα νικήσουν!
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Αγίας Παρασκευής
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Μπραχαμίου
Αυτόνομη Συνέλευση Ζωγράφου
Συνέλευση της Πλατείας Κερατσινίου-Δραπετσώνας
Συνέλευση Αντίστασης και Αλληλεγγύης Κυψέλης / Πατησίων
Ανοιχτή Λαϊκή Συνέλευση Περιστερίου
Ανοιχτή Συνέλευση Κατοίκων Πετραλώνων-Θησείου-Κουκακίου
Πρωτοβουλία Κατοίκων Καισαριανής
Related Images:
Δεν θα αφήσουμε το κράτος και τους εργολάβους του να βυθίσουν στο σκοτάδι τους αγώνες.
Το πρωί της Πέμπτης 28/4 σύντροφοι-ισσες πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο κτίριο της ΔΕΔΔΗΕ στην οδό Αγησιλάου όπου στεγάζονται οι τεχνικές υπηρεσίες του οργανισμού. Αφορμή για την παρέμβαση ήταν οι αλλεπάλληλες προσπάθειες να αποκόψουν την παροχή ρεύματος του κατειλημμένου κτιρίου της Φιλολάου 99.
Δυστυχώς, η παρουσία μας αντιμετωπίστηκε εξαρχής με υπέρμετρη εχθρότητα από τους security του κτιρίου και τους λίγους υπεύθυνους που βρήκαμε εκεί. Ταυτόχρονα, έγινε σαφές ότι οι υπεύθυνοι και οι διευθυντάδες είναι επισταμένως ενημερωμένοι και για την ύπαρξη της κατάληψης αλλά και για την πρόθεσή μας να υπερασπιστούμε έμπρακτα την πρόσβασή της σε ρεύμα.
Παρών και συνομιλητής μας ήταν ο κ. Τσιατάς, υπεύθυνος τεχνικού τμήματος περιφ. Αθήνας, ο οποίος ανέλαβε προσωπικά την ευθύνη για την εκτέλεση της εντολής αποκοπής. Παράλληλα, έγινε σαφές ότι ο ίδιος “εκτελεί το χρέος του” με υπερβάλλων ζήλο αφού υπάρχει συγκεκριμένη πολιτική απόφαση κι εντολή ώστε να χτυπηθεί με τον τρόπο αυτό άλλο ένα κατειλημμένο εγχείρημα, άλλη μια εστία αγώνα. Δεν δίστασε να δηλώσει ότι, αν απαιτηθεί, θα ζητήσει και τη συμβολή της ΕΛ.ΑΣ για να “κάνει τη δουλειά του”, κάτι που ήδη έκανε αφού από την αρχή της παρουσίας μας κάλεσε τις αστυνομικές δυνάμεις “προς ενίσχυση”.
Αυτή ακριβώς η “αυτονόητη” σύμπραξη ΔΕΗ-ΕΛ.ΑΣ αποκαλύπτει την πλήρη αποθράσυνση των κρατικών μηχανισμών που δεν διστάζουν να εξαντλούν την πυγμή τους απέναντι σε όσες κι όσους αντιστέκονται, μετατρέποντας την ελεύθερη πρόσβαση στο αγαθό του ρεύματος σε γεγονός προς αστυνομική διαχείριση.
Από την πλευρά μας, παρά την εχθρότητα που αντιμετωπίσαμε και την παράλληλη αστυνομική περικύκλωση μας, καταστήσαμε σαφές ότι ούτε μας τρομοκρατούν ούτε μας πτοούν. Συνεχίζουμε να υπερασπιζόμαστε την κατάληψη της Φιλολάου 99 και κάθε αυτοοργανωμένη εστία αγώνα. Συλλογικά, αυτοοργανωμένα, μαχητικά. Με όλα τα μέσα και κάθε κόστος.
Related Images:
Γνωστοποίηση νέας κατάληψης στο Παγκράτι.
Θα θέλαμε να σας ενημερώσουμε ότι έχουμε προχωρήσει στη κατάληψη του κτηρίου επί των οδων Φιλολάου και Νεοπτολέμου, όπου εδώ κι 6 μήνες έχουμε ξεκινήσει εργασίες ώστε να καταστεί ο χώρος λειτουργικός.Επιθυμούμε ο χώρος αυτός να μετατραπεί σε εστία αγώνα,συνάντησης κι επικοινωνίας για τους αγωνιζόμενους ανθρώπους και τους κατοίκους των γειτονιών που ζούμε και δρούμε εδώ και χρόνια.
Το κείμενο σε pdf
