ΕΚΔΗΛΩΣΗ – ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ

Οι αγώνες μέσα και έξω από τα κελιά ενάντια στα κέντρα κράτησης μεταναστών
και η δυναμική της αλληλεγγύης
[η περίπτωση του κέντρου κράτησης μεταναστριών στο Ελληνικό]

Με τη συμμετοχή νυν και πρώην κρατούμενων μεταναστριών
και της συλλογικότητας «αλληλέγγυες-οι κρατουμένων στα νότια»

[+προβολή βίντεο]

Παρασκευή 3/6, 7μμ

δημοτικό άλσος Ηλιούπολης Δ. Κιντής
(Οδός Μνησικλεους – πίσω από την πλατεία Φλέμινγκ)

πρόσβαση με λεωφορεία: 237 (ξεκινά από το μετρό Δάφνης – στάση: Αστυνομία) & 218-216-201-140 (στάση: Τέρμα – ΙΚΑ Ηλιούπολης)

___

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ στη Σάναα Τάλεμπ
που διώκεται για αντίσταση στη βίαιη απέλασή της που είχε επιχειρηθεί τον καιρό που ήταν κρατούμενη στο Ελληνικό

Τρίτη 31/5, 9πμ, δικαστήρια Ευελπίδων

Συντονισμός αναρχικών κοινοτήτων αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
Ναμούς αναρχική συλλογικότητα από Άνω Γλυφάδα-Ελληνικό-Αργυρούπολη
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών απο τους πρόποδες του Υμηττού
Απόπυρα – αναρχική συλλογικότητα στην Ηλιούπολη
Αναρχική συλλογικότητα Parekura
Ελευθεριακό στέκι Πικροδάφνη

Related Images:

Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση των αγωνιζόμενων καθαριστριών (στην πλειοψηφία τους μετανάστριες) στα λεωφορεία της ΟΣΥ οι οποίες εδώ και μερικούς μήνες σηκώνουν κεφάλι και αγωνίζονται συλλογικά ενάντια στην εργοδοτική αυθαιρεσία και τις συνθήκες δουλειάς: απληρωσιά, τρομοκρατία, απολύσεις κ.α. Με τον αγώνα τους αναδεικνύουν με τον πιο περίτρανο τρόπο τις συνθήκες εκμετάλλευσης από την σύμπραξη κράτους-εργολάβων πάνω στην εργασία χιλιάδων μεταναστών και μεταναστριών, με ή χωρίς χαρτιά. Από τις 6 Μάη, ο απεργιακός τους αγώνας αντιμετωπίζει τα χίλια πρόσωπα της ταξικής βαρβαρότητας κράτους και αφεντικών: τις προσφυγές του εργολάβου για να βγάλει την απεργία παράνομη, τις απειλές από την εργολαβική εταιρεία, την προκλητική συμπαιγνία της ΟΣΥ κ.α.  Ο αγώνας του καθενός είναι αγώνας όλων μας!

 

Οι καθαρίστριες των λεωφορείων της Ο.ΣΥ. βρισκόμαστε σε απεργία από τις 6 Μαίου

 

Οι καθαρίστριες των λεωφορείων της Ο.ΣΥ. βρισκόμαστε ξανά σε απεργία. Ξεκινήσαμε το νέο γύρο απεργιών στις 6 Μαίου.

Η εταιρία Λινκ Απ που έχει αναλάβει το έργο του καθαρισμού των λεωφορείων της Ο.ΣΥ. και η οποία μας εργοδοτεί μας έχει απλήρωτες εδώ και μήνες. Συγκεκριμένα μας χρωστάει μισθούς 2-4 μηνών (ανάλογα με το αμαξοστάσιο).

Και αυτό συμβαίνει παρόλο που η Λινκ Απ πληρώνεται κανονικά από την Ο.ΣΥ. και παίρνει περίπου 140.000 ευρώ κάθε μήνα.

Στη συντριπτική πλειοψηφία των καθαριστριών η Λινκ Απ δίνει μισθό 450 ευρώ για 6ωρη, νυχτερινή, βαριά και ανθυγιεινή εργασία – ο μισθός που θα έπρεπε να μας δίνει σύμφωνα με το νόμο είναι τουλάχιστον 680 ευρώ. Επιπλέον η Λινκ Απ μας χρωστάει δώρα, επιδόματα, κ.α.

Σε όλα σχεδόν τα αμαξοστάσια μας αναγκάζουν να καθαρίζουμε κάθε βράδυ πολλά περισσότερα λεωφορεία απ’ ότι είναι νόμιμο.

Στο αμαξοστάσιο της Ανθούσας για παράδειγμα, πολλά βράδια μας αναγκάζουν να καθαρίζουμε μέχρι και 25 λεωφορεία η κάθε μία αντί για 13. Έτσι ούτε τα λεωφορεία καθαρίζονται σωστά και εμείς εξοντωνόμαστε.

Η Λινκ Απ δεν μας δίνει ατομικά μέσα προστασίας (γάντια, μάσκες, ρούχα και παπούτσια εργασίας). Δεν μας δίνει καν σακούλες για τα σκουπίδια. Σε πολλά αμαξοστάσια δίνει 1 μαύρη σακούλα κάθε 6μήνες και μας λέει να την πλένουμε κάθε βράδυ και να την ξαναχρησιμοποιούμε!

Από την αρχή του αγώνα μας αντιμετωπίζουμε απειλές ότι θα απολυθούμε κ.α.

Η Ο.ΣΥ. παρότι γνωρίζει πολύ καλά τι συμβαίνει και παρότι μπορεί και οφείλει να παρέμβει αδιαφορεί πλήρως.

Στις 11 Μαίου περίπου 50 καθαρίστριες μαζί με αλληλέγγυους πήγαμε (για μια 2^η φορά) στη Διοίκηση της Ο.ΣΥ. Ζητήσαμε η Ο.ΣΥ. να κηρύξει έκπτωτο  τον εργολάβο λόγω των παραβάσεων της εργατικής νομοθεσίας που διαπράττει εναντίον μας.

Επίσης ζητήσαμε, όπως προβλέπεται από το νόμο (3863/2010 αρθρο 68), η Ο.ΣΥ. να μας καταβάλει η ίδια τα χρήματα που μας χρωστάει ο εργολάβος.  

Ο Διευθύνοντας Σύμβουλος της Ο.ΣΥ. κ. Αναγνωστόπουλος μας απάντησε ότι αυτός θα συνεχίσει να πληρώνει τον εργολάβο και ότι ο εργολάβος του πηγαίνει «υπεύθυνες δηλώσεις» σύμφωνα με τις οποίες δεν έχει χρέη απέναντί μας. Εξηγήσαμε στον κ. Αναγνωστόπουλο ότι οι «υπεύθυνες δηλώσεις» του εργολάβου είναι ψεύτικες και αυτός μας απάντησε ότι δεν είναι δουλειά του να τις ελέγχει.

Κι’ όμως η Ο.ΣΥ. είναι υποχρεωμένη (σύμφωνα με τη σύμβαση που έχει υπογράψει) να ελέγχει αν ο εργολάβος μας πληρώνει και αν τηρεί όλες τις διατάξεις της εργατικής νομοθεσίας. Ο κ. Αναγνωστόπουλος δείχνει μια προκλητική αδιαφορία για έναν εργολάβο που είναι ολοφάνερο ότι κλέβει την εταιρία που διοικεί.

Ο κ. Αναγνωστόπουλος δείχνει επίσης προκλητική αδιαφορία για τα προβλήματά μας. Μάλιστα είπε πως αφού παλιότερα ο εργολάβος μας χρώσταγε 5-6 μισθούς και τώρα μας χρωστά μόνο 3-4, «αυτό είναι υποφερτό»!

Όταν παίρνεις κάθε μήνα μισθό μερικών χιλιάδων ευρώ, που να καταλάβεις τι σημαίνει να ζεις με 450 ευρώ και να είσαι απλήρωτος για 4 μήνες… Που να καταλάβει ο κ. Αναγνωστόπουλος τι σημαίνει μια οικογένεια ολόκληρη να βασίζεται για την επιβίωσή της αποκλειστικά σε αυτό το μισθό των 450 ευρώ! Ζούμε σε εντελώς διαφορετικούς κόσμους.

Φεύγοντας ο κ. Αναγνωστόπουλος είπε σε κάποιες από εμάς :«Πείτε την αλήθεια. Σας έχουν τάξει κάποιοι ότι θα σας μονιμοποιήσουν στην Ο.ΣΥ. Αυτό να ξέρετε δεν γίνεται!»

Ο κ. Αναγνωστόπουλος, προερχόμενος από «άλλο κόσμο», μπερδεύει το τάξιμο με τη διεκδίκηση. Όπως έχουμε πει στον ίδιο και παλιότερα, εμείς διεκδικούμε από το Υπουργείο Μεταφορών και από την Ο.ΣΥ. να διώξουν τον εργολάβο και να προχωρήσουν σε απευθείας συμβάσεις μαζί μας σαν ένα πρώτο βήμα.

Πολλές από εμάς καθαρίζουμε λεωφορεία στην ΟΣΥ εδώ και 15 χρόνια. Οι εργολάβοι που αναλαμβάνουν το «έργο» αλλάζουν. Οι εργαζόμενες που καθαρίζουμε τα λεωφορεία είμαστε οι ίδιες. Όμως δεν θεωρούμαστε υπάλληλοι της Ο.ΣΥ. κι’ ας δουλεύουμε κάθε βράδυ επί 10 και 15 χρόνια στην Ο.ΣΥ. Αυτή είναι μια τεράστια αδικία που συντελείται απέναντί μας και θα έπρεπε να αποκατασταθεί. Θα πρέπει κάποια στιγμή να προσληφθούμε με μόνιμες και σταθερές σχέσεις εργασίας, με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Συνεχίζουμε την απεργία μας και διεκδικούμε:

 

• Την άμεση εξόφληση όλων των δεδουλευμένων μας, δώρων και επιδομάτων. 
• Την τήρηση της εθνικής γενικής συλλογικής σύμβασης εργασίας, της εργατικής νομοθεσίας και όλων των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας στους χώρους εργασίας.
• Την άμεση διακοπή των εκφοβιστικών ενεργειών της εργοδοσίας απέναντι μας, συμπεριλαμβανομένου των απειλών για απόλυση που πραγματοποιήθηκαν στο αμαξοστάσιο της Ανθούσας και στο αμαξοστάσιο του Ελληνικού από τις προϊστάμενες και τον εργοδότη μας Φώτη Μωραίτη στις 6/5, μέρα γενικής απεργίας, λόγω της απόφασης μας να συμμετέχουμε σε αυτήν! 
• Την άμεση ανάκληση της απόλυσης της συναδέλφου Siranush Chorekcyan από το αμαξοστάσιο του Πειραιά 

Σωματείο Εργαζομένων σε Καθαρισμούς (ΣΕΡΚΑ)

(Το υπό σύσταση σωματείο των αγωνιζόμενων καθαριστριών των λεωφορείων)

 

Related Images:

Συνεχίζοντας τις δράσεις μας στις γειτονιές, το Σάββατο 14 Μάη στις 12.00 το μεσημέρι στην πλατεία Αγίου Λαζάρου στον Βύρωνα οργανώνουμε συγκέντρωση-μικροφωνική και συλλογή ειδών πρώτης ανάγκης για τις αυτοοργανωμένες δομές αλληλεγγύης και φιλοξενίας προσφύγων/μεταναστών καθώς και για τις έγκλειστες μετανάστριες στο κέντρο κράτησης Ελληνικού.

Παρακάτω το κείμενο της συλλογικότητάς μας γύρω από το μεταναστευτικό ζήτημα και τις προεκτάσεις του.

 

 

ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΦΡΑΧΤΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ

ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ

        Είτε μετανάστες είτε πρόσφυγες,  με ή χωρίς χαρτιά – κανένας άνθρωπος δεν είναι λαθραίος

Τα Μ.Μ.Εξαπάτησης μας κατακλύζουν καθημερινά με τις «ανησυχητικές» εικόνες των «ροών» που συρρέουν στα ελληνικά νησιά και την Ειδομένη, διατυπώνοντας ανθρωπιστικές κορώνες. Ταυτόχρονα, κάθε φορά φροντίζουν να επισημαίνουν το τελματώδες της κατάστασης και τα ασφυκτικά πλαίσια στα οποία καλούνται να ζήσουν οι Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι. Η «ανθρωπιστική κρίση» που υποκριτικά παρουσιάζουν,  αποσιωπά  τα αίτια που οδηγούν όλους αυτούς τους ανθρώπους εδώ. Γιατί όσο κι αν αποκρύπτεται από τις κυρίαρχες αφηγήσεις, τα κράτη–δολοφόνοι και οι πολιτικές τους ευθύνονται για  τις εικόνες των εκατομμυρίων ανθρώπων σε μια εξαθλιωμένη πορεία προς τη Δύση της «επαγγελίας». Το κρίσιμο προσφυγικό ζήτημα είναι απότοκο των πολεμικών επεμβάσεων της Δύσης, των διαχρονικών αντιτρομοκρατικών εκστρατειών της, των οικονομικών – αποικιοκρατικών πολιτικών των ισχυρών έναντι των ανίσχυρων κρατών, της επιβολής καθεστώτων και δικτατοριών, των εμφύλιων διαμαχών, του θρησκευτικού–φυλετικού μίσους, της γενικής συνθήκης της φτώχειας και της εκμετάλλευσης.  Είναι το άμεσο προϊόν της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Τα μιντιακά τσιράκια φροντίζουν να εξανθρωπίζουν στις συνειδήσεις μας τις πολεμικές επεμβάσεις, να μιλούν για ροές αοράτων που έρχονται από μια άγνωστη Ανατολή και «συνωστίζονται» στην εξευγενισμένη Δύση, που αδυνατεί να τους χωρέσει όλους. Κομβικό σημείο σ’ αυτό το εμετικό τους έργο, είναι η διάκριση μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Διάκριση που μεθοδεύει την παρανομοποίηση μεγάλου όγκου μεταναστών και τη νομιμοποίηση της κρατικής βίας πάνω τους. Έτσι δικαιολογείται η στρατιωτική διαχείριση πληθυσμών ενώ νομιμοποιείται μια επιλεκτική μα πάντα «ανθρωπιστική» διαχείριση που δημιουργεί τεχνητούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους ξεριζωμένους και εντείνει τα ρατσιστικά αντανακλαστικά απέναντι στους «παράνομους» μετανάστες. Μια επίπλαστη διάκριση, υπαγορευόμενη πλήρως από τα συμφέροντα της κυριαρχίας και άκρως επιθετική για τα συμφέροντα των από κάτω.

Είτε κέντρα κράτησης είτε χώροι φιλοξενίας – η «φιλανθρωπία» τους βρωμάει εγκλεισμό

Η κρατική διαχείριση δεν εξαντλείται στην προπαγάνδα. Απαιτεί πολιτικές που από τη μια μεταφράζονται σε «ναυάγια», φράχτες, επαναπροωθήσεις και στρατούς και από την άλλη παρέχει τη δυνατότητα αξιοποίησης ενός φτηνού και αναλώσιμου εργατικού δυναμικού που θα στελεχώσει τα παραγωγικά γρανάζια των χωρών της ΕΕ. Η κυβέρνηση  ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ εφαρμόζοντας στην πράξη τον κρατικό ανθρωπισμό αποφασίζει με όρους ζωής ή θανάτου σε ποιον θα αναγνωρίσει όχι πλέον ένα προνομιακό καθεστώς θεσμικά κατοχυρωμένων δικαιωμάτων , αλλά εν τέλει την ίδια του την επιβίωση. Και το έργο αυτό επιτελείται από δεκάδες ΜΚΟ που βγάζουν φράγκα από την περίσσια «ανθρωπιά» τους. Όλη αυτή η βάρβαρη αντιμεταναστευτική διαχείριση γίνεται μέσα από το προσωπείο της αξιέπαινης «ελληνικής φιλοξενίας» που, μέρα με τη μέρα, καταρρέει. Με τα ανοιχτά κέντρα φιλοξενίας να μετατρέπονται σε κλειστά κέντρα κράτησης-φυλακές και τις βίαιες επαναπροωθήσεις σε άλλα στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Τουρκία που ήδη μετρούν τα πρώτα θύματα.  Πλέον βιώνουμε μια καθημερινότητα όπου οι άνθρωποι αντιμετωπίζονται απλά ως αριθμοί σε έναν μακρύ κατάλογο εισροών- εκροών από τα χερσαία/υδάτινα σύνορα της χώρας. Ουσιαστικά, πρόκειται για την εξαπόλυση ενός άνευ όρων και ορίων πολέμου εναντίον των εξαθλιωμένων, αφαιρώντας τους οποιαδήποτε πολιτική ή κοινωνική αναγνώριση, γεγονός που επιτρέπει να γίνονται παζάρια στις πλάτες τους και να αντιμετωπίζονται ως εμπορεύματα προς ανταλλαγή αλλά και εξόντωση. Απογυμνωμένα ανθρώπινα σώματα, φυλακισμένα σε μια ναζιστικής εμπνεύσεως Ευρώπη στρατόπεδο

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι η ευρωπαϊκή λύση περί του μεταναστευτικού ζητήματος είναι οι βάρβαρες αντιμεταναστευτικές πολιτικές, με λιγότερο ή περισσότερο ανθρωπισμό στον πυρήνα τους. Τα έθνη – κράτη   δημιουργούν τόπους εξαίρεσης, στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, που βρίσκονται εντός, αλλά ουσιαστικά εκτός της κοινωνίας. Στρατηγική που εφαρμόζεται προφανώς και από την ελληνική κυβέρνηση μέσα από την επιλογή δημιουργίας στρατοπέδων συγκέντρωσης σε απομακρυσμένες και παραμεθόριες περιοχές που τελούν υπό την εποπτεία του στρατού.

Να γκρεμίσουμε την Ευρώπη στρατόπεδο

Μετά τα γεγονότα στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, καλλιεργείται σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό ο στιγματισμός των μουσουλμάνων. Δημιουργείται μια λογική πολέμου πολιτισμών, όπου η Δύση, το «λίκνο της δημοκρατίας, της ελευθερίας, τη μήτρα του διαφωτισμού»  εξοπλίζεται και θωρακίζεται απέναντι  στην Ανατολή του «σκοταδισμού, της μισαλλοδοξίας, της θρησκοληψίας». Η επίκληση αυτή περί πολέμου των πολιτισμών επαναφέρει με ασύμμετρους όρους τον αντιτρομοκρατικό πόλεμο στο εσωτερικό των δυτικών κοινωνιών. Η αντιτρομοκρατική υστερία της Δύσης επεκτείνεται στην επιβολή ενός καθεστώτος εξαίρεσης που: στιγματίζει και εγκληματοποιεί  το διαφορετικό, στοχοποιεί τα φτωχότερα κοινωνικά στρώματα, τις «επικίνδυνες κοινωνικές τάξεις», θέτοντάς τες στα όρια της παραβατικότητας. Συγχρόνως, νομιμοποιεί τις εκάστοτε αντιτρομοκρατικές πολιτικές ενάντια στους εσωτερικούς εχθρούς, ανοίγοντας το δρόμο για τη διαχείριση εξεγέρσεων και συγκρούσεων στο εσωτερικό των χωρών από εθνικούς και υπερεθνικούς  στρατούς (FRONTEX, ευρωπαϊκή ακτοφυλακή).

Όμως, στον πόλεμο αυτόν, οι εγκλωβισμένοι μετανάστες/πρόσφυγες δεν στριμώχνονται στη θέση που τους παραχωρείται, στη θέση του θύματος. Με μπλοκαρίσματα εθνικών οδών μπροστά από τις προσφυγουπόλεις στη Βόρεια Ελλάδα, με αυθόρμητες διαδηλώσεις σε κοντινές πόλεις πχ. Ιωάννινα, Αθήνα, με απεργίες πείνας ή καθιστικές διαμαρτυρίες μέσα στα «ανοικτά» κέντρα φιλοξενίας, με το μαζικό γκρέμισα των κλειστών κέντρων κράτησης πχ. Χίος, Σάμος, με την άρνησή τους να φύγουν από τους ανοιχτούς χώρους συγκέντρωσής τους πχ. λιμάνι Πειραιά, οι αόρατοι αποκτούν φωνή και υπόσταση διεκδικώντας τα αυτονόητα: ζωή, αξιοπρέπεια, ελεύθερη μετακίνησή.

Κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστών – πόλεμο στον πόλεμο των αφεντικών

Για εμάς, η φιλοξενία και η αλληλεγγύη μεταξύ των ανθρώπων, ντόπιων και μεταναστών, δεν είναι επαγγελματική ενασχόληση μέσω ΜΚΟ, δεν προϋποθέτει ευρωπαϊκά κονδύλια, δεν περιορίζεται στην «προσωρινότητα του προβλήματος». Δεν αναγνωρίζει εθνικούς, θρησκευτικούς, φυλετικούς και έμφυλους διαχωρισμούς αλλά τους πολεμά για να τους υπερβεί. Είναι κομμάτι του ευρύτερου κοινωνικού-ταξικού πολέμου ενάντια στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου, την φτώχεια, τον πόλεμο, τον ρατσισμό, την υλική/πνευματική/ συναισθηματική υποτίμησή μας από κάθε μορφή εξουσίας. Απέναντι στα ψεύτικα δίπολα «νόμιμοι πρόσφυγες- παράνομοι μετανάστες» και «φιλοξενία-κράτηση», απαντάμε ότι κανένας άνθρωπος δεν  είναι παράνομος. Απαντάμε έμπρακτα με την διαμόρφωση γεφυρών ουσιαστικής επικοινωνίας, με την οικοδόμηση ισότιμων σχέσεων με σεβασμό στη διαφορετικότητα, με την δημιουργία  κοινοτήτων συνύπαρξης, συμβίωσης και αγώνα ντόπιων και μεταναστών. Η αδιαπραγμάτευτη αλληλεγγύη στους αόρατους αυτής της κοινωνίας είναι επιλογή σύγκρουσης με τον κόσμο των συνόρων, των ρατσισμών και των εθνικισμών, της ταξικής εκμετάλλευσης, των κρατών και των πολεμικών μηχανών τους. Σύγκρουση που ανοίγει περάσματα αξιοπρέπειας, ανατροπής και ελευθερίας.

 Ήδη, σε όλο τον ελλαδικό χώρο γεννιούνται μια σειρά αυτοοργανωμένων-κατειλημμένων δομών φιλοξενίας και αλληλεγγύης που αμφισβητούν τον μονόλογο της κρατικής διαχείρισης, επανοικειοποιούνται τα εγκαταλειμμένα σπίτια, αποτρέπουν την εξορία των μεταναστών εκτός κοινωνικού ιστού, οργανώνουν την καθημερινότητα τους με βάση τις πραγματικές τους ανάγκες, επιστρέφουν πίσω το ρατσιστικό ιδεολόγημα της «αντοχής της ελληνικής κοινωνίας» και θέτουν στο προσκήνιο το ζήτημα της πραγματικής συμβίωσης.  Γι’ αυτό οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές φιλοξενίας βρίσκονται και θα βρεθούν στην αιχμή της κρατικής καταστολής. Ο πολλαπλασιασμός και η διάδοση τους σε περισσότερες περιοχές και σημεία των πόλεων σχηματίζει ένα νέο κοινωνικό χώρο, που παίρνει πίσω ένα κομμάτι του κοινωνικού πλούτου, δημιουργεί κοινωνικές δομές και θέτει τις υλικές βάσεις για την δημιουργία αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα ντόπιων και μεταναστών. 

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ – ΜΙΚΡΟΦΩΝΙΚΗ

+

ΣΥΛΛΟΓΗ ΕΙΔΩΝ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΕΣ ΔΟΜΕΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΓ. ΛΑΖΑΡΟΥ, ΒΥΡΩΝΑΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 14/5, 12:00

 

 

 

 

 

 

 

Related Images:

αναδημοσίευση από το blog allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com

Σήμερα 27 Απρίλη 2016, μετά από  ένα χρόνο αντίστασης και αγώνα, η Σάναα Τάλεμπ κέρδισε την ελευθερία της.

Η Σάναα αφέθηκε ελεύθερη μέχρι να εξεταστεί το αίτημα ασύλου που έχει υποβάλει. Στις 31/5 δικάζεται επειδή αντιστάθηκε στην προσπάθεια βίαιής απέλασής της. Είμαστε και θα είμαστε δίπλα της. Ο αγώνας της και το χαμόγελό της γεμίζουν τις καρδιές μας. Δύναμη και αλληλεγγύη σε όλες τις μεταναστριες και σε όλους τους μεταναστες.

Στο κέντρο κράτησης ελληνικού παραμένουν κρατούμενες περισσότερες  από 50 γυναίκες μετανάστριες σε άθλιες συνθήκες. Στην Αμυγδαλεζα, στην Κόρινθο, στη Μορια, στο Παρανέστι, σε όλο τον ελλαδικό χώρο, μετανάστες/στριες φυλακίζονται επειδή δεν έχουν χαρτια. Κανένα βήμα πίσω: μέχρι την απελευθέρωση κάθε έγκλειστης μετανάστριας, κάθε έκλειστου μετανάστη,

ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΚΑΝΕΝΑ ΚΕΝΤΡΟ ΚΡΑΤΗΣΗΣ ΠΟΤΕ ΚΑΙ ΠΟΥΘΕΝΑ

Αλληλέγγυοι κρατουμένων στα νότια
allilegioikratoumenonstanotia.wordpress.com
allileggyoikratoumenon@gmail.com

Related Images:

Το απόγευμα της Τρίτης 12 Απρίλη πραγματοποιήθηκε στη γειτονιά του Παγκρατίου διαδήλωση αλληλεγγύης στους απλήρωτους εργαζόμενους της ιδιωτικής κλινικής Νέο Αθήναιον. Η πορεία οργανώθηκε και καλέστηκε από την Συνέλευση αλληλεγγύης στους απλήρωτους και απολυμένους των γειτονιών μας ως συνέχεια των κινητοποιήσεων που γίνονται εδώ και 6 μήνες ενάντια στις συνθήκες κάτεργου που κυριαρχούν στην εν λόγω κλινική πλάι στις διεκδικήσεις των εργαζόμενων που σηκώνουν κεφάλι. Το κεντρικό πανό της διαδήλωσης “Κανένα κάτεργο δεν θα μείνει αόρατο. Να δοθούν τώρα τα δεδουλευμένα σε όλους τους εργαζόμενους στο Νέο Αθήναιον” συμπυκνώνει το διττό στόχο της διαδήλωσης: αφενός να σταθεί πλάι στους εργαζόμενους αφετέρου να αναδείξει το αίσχος της απλήρωτης εργασίας και τις συνθήκες κάτεργου στο κοινωινκό περίγυρο της κλινικής, στη γειτονιά του Παγκρατίου. Οι διαδηλωτές εκκινώντας από την κοντινή πλατεία του Caravel κατευθύνθηκαν μέσα από μικρούς και μεγάλους δρόμους του Παγκρατίου προς την κλινική όπου και φώναξαν συνθήματα κατά της εργοδοσίας. Κατά την διάρκεια της πορείας, μοιράζονταν κείμενα της Συνέλευσης, πετάγονταν ενημερωτικά τρικάκια και γράφονταν συνθήματα με σπρέυ. Στην διαδήλωση συμμετείχε και με πανό που ανέγραφε “Τρομοκρατία είναι η απλήρωτη εργασία καμιά ειρήνη με την εργοδοσία. Αντίσταση/Αλληλεγγύη/Αυτοοργάνωση” και οι συλλογικότητες του Συντονισμού Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα Νότιας-Ανατολικής Αθήνας.

Ο αγώνας για την δικαίωση των εργαζομένων της κλινικής συνεχίζεται.

Related Images:

ΣΥΝΤΑΓΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΑΘΛΙΟΤΗΤΑΣ

(ή όταν η αλληλεγγύη των από τα κάτω χαλάει τη σούπα των εξουσιαστικών  σαλτιμπάγκων)

Είναι γνωστό ότι στις πλάτες των μεταναστών και των προσφύγων το κράτος και διάφοροι άλλοι παίζουν τα πιο διεστραμμένα παιχνίδια. Το ίδιο το   ελληνικό κράτος, που ευθύνεται για τις χιλιάδες δολοφονίες των μεταναστών στον Έβρο και στο Αιγαίο, διαμαρτύρεται υποκριτικά για τους   φράχτες των άλλων και στήνει φιέστες φιλανθρωποσύνης. Παράλληλα, ένας  συρφετός από ΜΚΟ (και κάθε λογής επιτήδειους),  με πρόσχημα την φιλανθρωπία ανοίγει μπίζνες και καταβροχθίζει ευρωπαϊκά κονδύλια.

Όταν όμως κάποιος, όπως ο κος Γώγος (επικεφαλής της δημοτικής  αντιπολίτευσης με την “Νέα Εποχή Βύρωνα”), φτάνει στο σημείο να παίζει πολιτικάντικα παιχνίδια, χρησιμοποιώντας ξεδιάντροπα σαν πρόφαση τους πρόσφυγες – και μάλιστα την  πιο ευαίσθητη ομάδα, τα ασυνόδευτα παιδιά -τότε αυτό ξεπερνά  κάθε όριο χυδαιότητας και πολιτικής αθλιότητας.  Αναφερόμαστε συγκεκριμένα, στην πρότασή του προς το δημοτικό συμβούλιο με ημερομηνία συνεδρίασης  20/4,  και  τίτλο “Για τη συμβολή του δήμου στο προσφυγικό πρόβλημα”, με την οποία εισηγείται στη δημοτική αρχή τη φιλοξενία ασυνόδευτων νεαρών προσφύγων από την Συρία, ενώ μέσα σε όλα τα άλλα, στοχοποιώντας ξεκάθαρα τις δομές αγώνα,  προτείνει ως χώρο σίτισης το αναψυκτήριο όπου δρα το  Κοινωνικό Πολιτιστικό Κέντρο Βύρωνα  (Λαμπηδόνα) και το κατειλημμένο αναψυκτήριο της  Ανάληψης! Αδιαμφισβήτητη απόδειξη για τις προθέσεις του κου Γώγου είναι η ντρίπλα που κάνει σε ότι  αφορά το εγκαταλελειμμένο, εδώ και χρόνια,  αναψυκτήριο “Άστρα”, το οποίο ούτε καν αναφέρει.

Αυτά, έως εδώ, είναι τα γεγονότα. Και για να μην πολυλογούμε, σε ότι  έχει να κάνει με την Κατάληψη της Ανάληψης, ενημερώνουμε τον εν λόγω πολιτικάντη ότι η Ανάληψη είναι κατειλημμένος χώρος από αναρχικούς/ες, όπου, εδώ και πέντε μήνες, λειτουργεί κουζίνα αλληλεγγύης που μαγειρεύει χιλιάδες μερίδες φαγητό για την κατάληψη στέγης προσφύγων και μεταναστών στην Νοταρά 26. Πρόκειται για μια δομή αγώνα, δηλαδή, που δείχνει αφενός έμπρακτα την αλληλεγγύη της σε πρόσφυγες και μετανάστες, και αφετέρου αποδεικνύει στην πράξη ότι οι απαντήσεις μας απέναντι στην κυριαρχία και τα καθεστώτα έκτακτης ανάγκης, που κράτος και αφεντικά επικαλούνται  για να εφαρμόζουν τα πιο βάρβαρα μέτρα και πολιτικές, δεν μπορεί να είναι ούτε η φιλανθρωπία ούτε η κλάψα, αλλά ρηξιακές και επιθετικές. Απέναντι στην όξυνση της επίθεσης κράτους και κεφαλαίου στους ντόπιους και μετανάστες προλετάριους, η απάντησή μας περνάει μέσα από τους δρόμους του αγώνα και της εξέγερσης, και συναντάει την κοινωνικοποίηση των κρατικών/δημόσιων υποδομών, την κοινωνικοποίηση των προϊόντων μέσα από τις απαλλοτριώσεις, την κοινωνική και ταξική αντεπίθεση προς κάθε μορφή εξουσίας. Γιατί αν η Ανάληψη ή η Νοταρά 26, (όπως και κάθε άλλη δομή αγώνα, που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην επικράτεια), παρέμεναν υπό την κρατική/δημοτική ιδιοκτησία και διαχείριση δεν θα ήταν παρά άδεια κτίρια και οι υποδομές τους θα έμεναν αναξιοποίητες (ή θα είχαν καταλήξει να τις ξεζουμίζουν μέσα από τις γνωστές “διαφανείς” διαδικασίες οι ευνοούμενοι της εκάστοτε δημοτικής αρχής), την ώρα που χιλιάδες, ντόπιων και μεταναστών, εξαθλιώνονται, όλο και περισσότερο.

Ο κόσμος του αγώνα δεν περιμένει τους πολιτικάντηδες για να δράσει – στήνει τις δικές του δομές αδιαπραγμάτευτης αλληλεγγύης, χωρίς πολιτικές υπεραξίες, χωρίς μεσάζοντες, χωρίς ανταλλάγματα, σαν έμπρακτη απόδειξη ότι ντόπιοι και μετανάστες μπορούμε να ζούμε και να αγωνιζόμαστε μαζί, για έναν κόσμο χωρίς αφεντικά και σύνορα.

Έχουμε, βέβαια, την υποψία ότι ο κος Γώγος τα γνωρίζει αυτά, και χαιρόμαστε ιδιαίτερα που οι δράσεις μας τον ενοχλούν τόσο έντονα ώστε να προσπαθεί να στριμώξει τη συριζαίικη δημοτική αρχή πάλι στο θέμα των καταλήψεων στον Βύρωνα. Λες και η δημοτική αρχή δεν τραβά, έτσι κι  αλλιώς, το ζόρι της με την Ανάληψη, από την πρώτη στιγμή που καταλάβαμε το κτίριο. Υπάρχουν πολλοί καλοθελητές, λοιπόν, που φαντασιώνονται ότι ξεμπερδεύουν μαζί μας. Κάποιοι με πρόσχημα μια “κοινωνική ανάγκη”, κάποιοι με το “άγριο”, όπως οι νεοναζί που επιτέθηκαν αποτυχημένα στο χώρο στις 3/1. Πραγματικά, δεν μπορούμε να μην σκεφτούμε  ότι ο Κος Γώγος προσπαθεί να συνεχίσει, με πολιτικά μέσα, αυτή την αποτυχημένη επίθεση των φασιστοειδών – άλλωστε έχουν και μια ιδεολογική συγγένεια. Όπως και τα φασιστοειδή, απλά θα φάει τα μούτρα του.

Και για να τελειώνουμε. Οι καταλήψεις μας και οι δομές αλληλεγγύης είναι ζώνες ελευθερίας και αγώνα ντόπιων και μεταναστών. Είναι τα κύτταρα όπου χτίζουμε σχέσεις και δεσμούς ζωής, διεμβολίζοντας τον κοινωνικό κανιβαλισμό, τον ρατσισμό και την ξενοφοβία. Είναι τα δικά μας όπλα απέναντι στη λυσσασμένη επίθεση κράτους και κεφαλαίου στους εκμεταλλευόμενους και γι’ αυτό, ας μην έχει κανείς την παραμικρή αυταπάτη, θα τις υπερασπιστούμε με κάθε τρόπο και μέσο. Και ο νοών νοείτω…

Συνέλευση Κατάληψης Ανάληψης

Related Images:

Το κείμενο αυτό δε θα ξεκινήσει με περιγραφές για το καθεστώς εξαθλίωσης στο οποίο τελούν οι πρόσφυγες και μετανάστες τον τελευταίο καιρό στον ελλαδικό χώρο. Τα καθεστωτικά μέσα έχουν φροντίσει να μας κατακλύζουν καθημερινά με τις «ανησυχητικές εικόνες των ροών» που συρρέουν στα νησιά και την Ειδομένη, διατυπώνοντας φιλανθρωπικές και ανθρωπιστικές κορώνες, αλλά φροντίζοντας κάθε φορά να επισημαίνουν το τελματώδες της κατάστασης και τα ασφυκτικά πλαίσια στα οποία καλούνται να ζήσουν οι Έλληνες και λοιποί Ευρωπαίοι. Το όλο ζήτημα παρουσιάζεται κυβερνητικά ως μια τεράστια «ανθρωπιστική κρίση», αποσιωπώντας ή πολύ περισσότερο ουδετεροποιώντας τα αίτια που οδήγησαν όλους αυτούς τους ανθρώπους εδώ. Και όχι δεν είναι η διάχυτη απειλή της τρομοκρατίας. Γιατί όσο κι αν αποκρύπτεται από τις κυρίαρχες αφηγήσεις, τα κράτη –δολοφόνοι και οι πολιτικές τους ευθύνονται για τις εικόνες των εκατομμυρίων ανθρώπων που βρίσκονται σε μια εξαθλιωμένη πορεία προς τη Δύση της «επαγγελίας». Το κρίσιμο προσφυγικό ζήτημα είναι απότοκο των πολεμικών–ανθρωπιστικών επεμβάσεων της Δύσης, των διαχρονικών αντιτρομοκρατικών εκστρατειών της, των οικονομικών– αποικιοκρατικών πολιτικών των ισχυρών έναντι των ανίσχυρων κρατών, της επιβολής καθεστώτων και δικτατοριών, των εμφύλιων διαμαχών, του θρησκευτικού–φυλετικού μίσους, της γενικής συνθήκης της φτώχειας και της εκμετάλλευσης. Είναι το άμεσο προϊόν της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.

Και τα μιντιακά τσιράκια φροντίζουν να εξανθρωπίζουν στις συνειδήσεις το καπιταλιστικό αυτό έκτρωμα, να μιλούν για «ροές» αοράτων που έρχονται από μια άγνωστη Ανατολή και «συνωστίζονται» στην εξευγενισμένη Δύση, που αδυνατεί να τους χωρέσει όλους. Και το κομβικό σημείο σ’ αυτό το εμετικό έργο τους είναι η διάκριση μεταξύ προσφύγων και μεταναστών. Μια διάκριση που μεθοδεύει την παρανομοποίηση μεγάλου όγκου μεταναστών και τη νομιμοποίηση της κρατικής βίας πάνω τους. Έτσι, αποκρύπτεται η πραγματική διάσταση των κοινωνικο-πολιτικών προβλημάτων που κυριαρχούν στη Μ.Ανατολή, εγκαθιδρύεται -στο πλαίσιο μιας Ευρώπης-στρατοπέδου- η στρατιωτική διαχείριση πληθυσμών, μεταναστευτικών αλλά και ντόπιων, ενώ νομιμοποιείται μια επιλεκτική μα πάντα «ανθρωπιστική» διαχείριση, που δημιουργεί τεχνητούς διαχωρισμούς ανάμεσα στους ξεριζωμένους και εντείνει τα ρατσιστικά αντανακλαστικά απέναντι στους «παράνομους» μετανάστες. Μια διάκριση τελείως επίπλαστη, υπαγορευόμενη πλήρως από τα συμφέροντα της κυριαρχίας και άκρως επιθετική για τα συμφέροντα των από κάτω.

Continue reading ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΦΡΑΧΤΕΣ, ΣΤΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ →

Related Images: