Αναδημοσιεύσεις από το blog της Villa Amalias : http://villa-amalias.blogspot.gr/

Κείμενο από την Κατάληψη Villa Amalias

Όσο με παγώνει η σιωπή του θωρακισμένου σφαγείου, τόσο τους τρομάζει η οργή του παγιδευμένου θηρίου…

… Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου…

Από το πρωί της 20ης Δεκέμβρη 2012, από το πρωί που η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο στόχαστρο της κρατικής καταστολής και της μηντιακής παραπληροφόρησης ο χρόνος που έχει μεσολαβήσει είναι λίγος, αλλά πυκνός. Είναι χρόνος κατά τη διάρκεια του οποίου οι μηχανισμοί έννομης άσκησης βίας έχουν καταφέρει με τα στρατεύματα τους και τις δικαστικές μηχανορραφίες τους, να κρατήσουν όμηρους 8 συντρόφους και συντρόφισσες μας, να μας αποσπάσουν τον χώρο μας, το Μεγάλο Σπίτι του Κινήματος, να μας κρατήσουν μακριά από τα 2 κτίρια μέσα στα οποία ζούμε ισότιμα, εκφραζόμαστε και δημιουργούμε αντί-εμπορευματικά, στήνουμε υλικοτεχνικές κινηματικές υποδομές και συνδιαμορφώνουμε αυτό-οργανωμένα την Αντίσταση και τον Αγώνα ενάντια στην Εξουσία και τον «πολιτισμό» της. Κατάφεραν να μας λαβώσουν αλλά όχι να μας καθηλώσουν. Μέσα σʼ αυτά τα λίγα μερόνυχτα οι έννοιες της Συντροφικότητας και της Αλληλεγγύης πήραν μπροστά στα μάτια μας σάρκα και οστά και εκφράστηκαν πλατιά, αυθόρμητα, συλλογικά σε κάθε γωνιά αυτής της χώρας, αλλά και έξω απʼ αυτήν. Αυτή η χειροπιαστή πραγματικότητα είναι που μας δίνει τη δύναμη για νʼ αντικρίζουμε την αναγκαιότητα της επανάκτησης ως υλική δυνατότητα της συλλογικής αποφασιστικότητας μας.

Ο πρωθυπουργός με ιδεασμούς εθνικόφρονα αυτοκράτορα Σαμαράς έδωσε μια κομβική εντολή καταστολής, ο ομοϊδεάτης σερίφης του Δένδιας μας βάφτισε «εστία ανομίας» και έστειλε τους έμμισθους πραίτορες του νʼ «αποκαταστήσουν τη νομιμότητα» ενώ οι «κεντροαριστεροί» συγκυβερνήτες τους μαζί με τον «δημοκράτη» δήμαρχο Καμίνη καμώνονται τους πόντιους πιλάτους. Οι αναβαθμισμένοι κοινοβουλευτικά νεοναζί και όλο το φασιστικό σκυλολόι χαίρεται σιωπηλά, βλέποντας τους ένστολους ψηφοφόρους τους να τους ανοίγουν δρόμο και να καταφέρνουν προσωρινά αυτό που δεν κατάφεραν τόσα χρόνια όλες οι προηγούμενες κρατικές και παρακρατικές επιθέσεις εναντίον μας. Megaλοι παπαγάλοι μας βαφτίζουν «βία Αμαλίας», κίτρινες φασιστοφυλλάδες (όπως η Espresso) μας βαφτίζουν «βίλα των μολότωφ» και οι Εισαγγελάτοι ονειρεύονται το «τέλος εποχής» μας. Όμως το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί. Η αλήθεια στέκεται ωμή μπροστά στα μάτια όλων αυτών που θέλουν να δουν: μιλούν για ανομία αυτοί που ξεφτιλίζουν τους ίδιους τους νόμους τους, αυτοί που στους πλέον χουντικούς καιρούς της «καλύτερης δημοκρατίας που είχαμε ποτέ» κυβερνούν με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, αυτοί που για να επιβάλουν την ταξική αφαίμαξη και το κοινωνικό σφαγείο, την υποτίμηση της εργασίας και την μαζικοποίηση της ανεργίας, το μπιρ-παρά ξεπούλημα της εναπομείνασας δημόσιας περιουσίας στο ιδιωτικό κεφάλαιο καθιστούν σε κουρελόχαρτα το ίδιο το σύνταγμα τους και τις αποφάσεις της «δικαιοσύνης» τους. Μιλούν για κουκουλοφόρους οι απόγονοι των κατοχικών κουκουλοφόρων, των δοσίλογων και των μαυραγοριτών. Μιλούν για στρατηγεία της βίας αυτοί που ματώνουν και βομβαρδίζουν με χημικά κάθε απεργία και κάθε διαδήλωση, αυτοί που καταστέλλουν και στοχοποιούν κάθε εργατική κινητοποίηση, κάθε κατάληψη και αυτό-οργανωμένο χώρο, αυτοί που διώκουν και ποινικοποιούν κάθε εστία αντίστασης και κάθε φωνή ανυπακοής, αυτοί που φυλακίζουν φτωχοδιάβολους και αγωνιστές, αυτοί που στοιβάζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης μετανάστες και πρόσφυγες, αυτοί που περιφρουρούν και κανακεύουν τους θρασύδειλους φασίστες μαχαιροβγάλτες, αυτοί που επιβάλλουν με τη βία και το ψεύδος, με τον φόβο και το τρόμο τον κοινωνικό εκφασισμό, την φτωχοποίηση και το ρήμαγμα των ζωής μας. Μιλούν για δημοκρατία αυτοί που εγκαθιδρύουν μʼ ένα καθεστώς μόνιμης έκτακτης ανάγκης τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό.

Το ξέρουμε και εμείς το ξέρουν και αυτοί Όπως και να βαφτίζουν τα άδεια μπουκάλια μπύρας, το πετρέλαιο της σόμπας και τα στοιχειώδη μέσα αυτοάμυνας και αυτοπροστασίας ενός ανοιχτού κοινωνικού-πολιτικού-πολιτιστικού χώρου που εδώ και δεκαετίες έχει γίνει στόχος πολλών φασιστικών-παρακρατικών δολοφονικών εμπρησμών, επιθέσεων, μαχαιρωμάτων που έχουν αφήσει πίσω τους τραυματισμούς και υλικές ζημιές. Άλλωστε όπως και στις τρείς προηγούμενες αστυνομικές εισβολές που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια όλων αυτών των χρόνων, έτσι και σʼ αυτήν της 20ης Δεκέμβρη τα «ευρήματα» δεν μπόρεσαν να στηρίξουν ούτε στο ελάχιστο τις προσδοκίες των αστυνομικών επιτελείων περί «οπλοστασίου», «εργαστηρίου παραγωγής μολότοφ» και «κέντρου ναρκομανών». Ότι και αν προπαγανδίζουν, όσο και να γυροφέρνουν την πραγματικότητα, το κρέας ψάρι δεν γίνεται.

Η Κατάληψη Villa Amalias βρέθηκε στο επιχειρησιακό στόχαστρο της καταστολής γιʼ αυτό που είναι και για αυτό που κάνει εδώ και 23 χρόνια: θέλουν να μας σβήσουν από τον χάρτη του κέντρου της αθηναϊκής μητρόπολης γιατί εδώ και πάνω από δύο δεκαετίες αντί να είμαστε δανειολήπτες και ιδιοκτήτες είμαστε καταληψίες, αντί να βολευόμαστε με την ιδιώτευση και την εξατομίκευση, επιλέγουμε το δρόμο της συλλογικής αντίστασης και του αδιαμεσολάβητου αγώνα, αντί να συμβιβαζόμαστε με την ανάθεση, την ιεραρχία και τον ετεροκαθορισμό, δρούμε με βάση την αυτενέργεια, την ισότητα, τον αυτό-καθορισμό και αποπειρόμαστε την αυτό-οργανωμένη κάλυψη των αναγκών και των επιθυμιών μας, αντί να ακολουθούμε το αστραφτερό τίποτα του (ξεφτι(λι)σμένου πλέον…) life style και του κέρδους, πραγματώνουμε και προτάσσουμε τον δικό μας αδέσποτο πολιτισμό της αντί-εμπορευματικής έκφρασης και δημιουργίας, αντί να παραμυθιαζόμαστε με την «ανάπλαση» και την «ανάπτυξη» του αθηναϊκού κέντρου, δηλαδή με την επέλαση του κατασκευαστικού κεφαλαίου πάνω στο σώμα αυτής της μητρόπολης, επιλέγουμε να επισκευάζουμε και να διατηρούμε στη ζωή με τα ίδια μας τα χέρια ένα χώρο που τον πονάμε πολύ περισσότερο απʼ όλους τους υπουργούς, απʼ όλους τους εισαγγελείς, απʼ όλους τους δημάρχους. Θέλουν να μας εξαφανίσουν από την πολυεθνική φτωχογειτονιά μας γιατί αντί να μοιρολατρούμε για τη χαμοζωή που μας προσφέρουν, διεκδικούμε στην καθημερινότητα μας τη Ζωή που μας κλέβουν, αντί να φτύνουμε ρατσιστικό δηλητήριο, στεκόμαστε αλληλέγγυοι με τους απόκληρους και τους κυνηγημένους αυτού του κόσμου, αντί να κανιβαλίζουμε τους ακόμα πιο κάτω και να συντασσόμαστε με τους φασίστες, χτίζουμε στις γειτονιές μας γέφυρες επαφής και συμβίωσης ντόπιων και μεταναστών, ανοίγουμε χαρακώματα ενάντια στα φασιστικά πογκρόμ, ορθώνουμε αναχώματα ενάντια στην επέκταση του ρατσιστικού απαρτχάιντ.

Είναι αλήθεια ότι ζούμε το τέλος μιας εποχής, αλλά όχι της δικής μας εποχής. Ο κόσμος της αντίστασης και του αγώνα, ο κόσμος των δεκάδων καταλήψεων και των άλλων αυτοδιαχειριζόμενων χώρων, ο κόσμος των αυτό-οργανωμένων υποδομών αλληλοβοήθειας και αλληλεγγύης, οι χιλιάδες του κόσμου του οποίου η Villa Amalias αποτελεί κομμάτι της ζωής του και σάρκα από τη σάρκα του είναι εικόνα από το μέλλον, έρχεται από πολύ μακριά και θα πάει πολύ μακρύτερα απʼ όσο θέλουν να πιστεύουν. Κυνηγάνε χίμαιρες θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΣΤΕΡΗΣΕΙ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΑΝΗΚΟΥΝ

ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ VILLA AMALIAS

Κατάληψη Villa Amalias

24.12.2012

 

 

 

Κείμενο των συλληφθέντων της Villa Amalias μέσα από τη ΓΑΔΑ

Η Κατάληψη Villa Amalias εδώ και 23 χρόνια αποτελεί έναν ανοιχτό πολιτικό πολιτιστικό και κοινωνικό χώρο, καθώς και στεγαστική κολεκτίβα. Όλα αυτά τα χρόνια σε αυτή δραστηριοποιούνται πολλές ομάδες όπως: θεατρική ομάδα, συναυλιακή ομάδα, studio, ομάδα βιτρώ, παιδικό στέκι, ομάδα χορού, γυμναστικής, ξένων γλωσσών, Η/Υ, τυπογραφική κολλεκτίβα, ομάδα προβολών,δανειστική βιβλιοθήκη, ανταλακτήριο δισκων και cd και επίσης έχουν φιλοξενηθεί πολιτικές και πολίτιστικές εκδηλώσεις άλλων ομάδων. Επιπλέον, η Κατάληψη Villa Amalias, πέραν των εσωτερικών δραστηριοτήτων έχει συμβάλει στην επίλυση προβλημάτων της γειτονιάς, συμμετεχοντας τόσο στη συνέλευση κατοίκων πλατείας Βικτωρίας, όσο και πραγματοποιωντας ανοιχτές και εξωστρεφείς δράσεις στην περιοχή, όπως μικροφωνικές παρεμβάσεις,χαριστικά παζάρια, συλλογικές κουζίνες και παιδικές εκδηλώσεις στην πλατεία.

Όλα αυτα τα 23 χρόνια, η Καταληψη Villa Amalias, μέσα από την πολύμορφη σύνθεση των υποκειμένων και των ομάδων που την απαρτίζουν έχει διαμορφώσει πολιτικά χαρακτηριστικά εξίσου πολύπλευρα, που πηγάζουν απο το ευρύτερο κίνημα των καταλήψεων, απο τον Αναρχικό και Αντιεξουσιαστικό χώρο και απο το κίνημα του ταξικού και εργατικού ανταγωνισμού. Χαρακτηριστικα τα οποία εχουν αποκτήσει υλική υποσταση μέσα απο τη συνδιοργάνωση και συμμετοχή σε πορείες, παρέμβασεις και κινητοποιησεις, που αφορούν σε εργατικούς, αντιφασιστικους-αντιρατσιστικούς αγωνες, αλληλεγγύη σε διοκώμενες καταλήψεις, στους μεταναστες΄και σε διοκωμενους συντρόφους, σε φοιτητικούς και μαθητικους αγώνες καθως και για την επανοικιοποιηση ανοιχτών δημοσιων χώρων.

Το κτίριο της Κατάληψης ήταν εγκαταλελλειμενο απο το 1973 και σε άθλια κατάσταση. Απο το ’90 που καταλήφθηκε, ζει και συντηρειται απο την οικονομική συνεισφορά και την προσωπική εργασία τόσο των ίδιων των καταληψιών όσο και όλων των αλληλέγγυων συντρόφων.
Ο φερόμενος ως ιδιοκτήτης του κτιρίου, δήμος αθηναίων, ο οποίος είναι κάτοχος τεράστιας ακίνητης περιουσίας, καθώς και ο οργανισμός σχολικών κτηρίων ειναι γνωστοί για υποθέσεις απαλλοτριώσεων ιδιωτικής περιουσίας και παράνομων αποχαρακτηρισμών, με αποκορύφωμα την περίπτωση του μεγαθηριου κτιρίου Χαραγκιώνη στη συμβολή των οδών 3ης Σεπτεμβρίου και Ιουλιανοώ, που εν μια νυκτί, απο οικόπεδο με σκοπο την ανέγερση σχολικού κτηρίου μετατράπηκε σε εμπορικό κέντρο.

Σε αντιθεση με αυτούς, που βλέπουν κτήρια και χώρους ως ενα ακόμη τρόπο κερδοσκοπίας, η Κατάληψη Villa Amalias και η δράση της είναι ένα έμπρακτο παράδειγμα του προτάγματός της για τη δημιουργία ελεύθερων κοινωνικών χώρων, αντιθετικών προς κάθε ειδους οικονομική εκμεταλευση, βασιζομενοι σε αντιεραρχικές, αυτοοργανωμένες, αλληλέγγυες και οριζόντιες δομές, σεβόμενοι τον άνθρωπο και στηρίζοντας πάντα τους απο κατω της ταξικής πυραμίδας, των οποίων κομματι αποτελούμε και εμείς.
Για αυτό και η συντηρηση του κτηρίου, όπως προαναφερθηκε, γίνεται από τους καταληψίες και τους αλληλέγγυους, ιδίως τα τελευταία 4 χρονια έπειτα από τις δύο δολοφονικές εμπρηστικές επιθέσεις που δέχτηκε η Κατάληψη από παρακρατικούς έμισθους ή μη. Οι συγκεκριμενες επιθέσεις προκάλεσαν μεγαλες υλικές φθορες που δεν αποτέλεσαν όμως εμπόδιο στο να συνεχίσει η Villa τη δράση της ως εγχείρημα, αλλά αντιθέτως ενδυνάμωσαν το ηθικό των ανθρώπων που την απαρτίζουν και με τη βοήθεια όλων των συντρόφων ανακαινίστηκε η προσοψη του κτηρίου από την οδό Χέυδεν και ξεκίνησε η αποκατάσταση και η περαιτέρω βελτιωση εσωτερικά του κτηρίου με τη συμβουλευτική βοήθεια αρχιτεκτόνων και πολιτικών μηχανικών.

Οι συνεχόμενες επιθέσεις δεν ειναι οι μόνες που εχει δεχτεί το εγχείρημα, ολα αυτά τα χρόνια. Η Villa και λόγω της τοπογραφικής της θεσης αλλα και λόγω των αξιακών και πολιτικών της χαρακτηριστικών, έχει βρεθεί πολλες φορές στο στόχαστρο επιθέσεων απο το κράτος και το παρακράτος. Σε όλες τις επιθέσεις απαντούσαμε πάντα με το λογο μας, δημοσιοποιώντας τα γεγονοτα και προπαγανδιζοντας τις θέσεις και τις αρχές μας μέσα από ανοιχτές κοινωνικές παρεμβασεις.

Στις 20/12/12 και ώρα 7.00 πμ, εισέβαλαν στην Κατάληψη άντρες της κρατικής ασφάλειας με το πρόσχημα της διενέργειας έρευνας “περι ναρκωτικών” και “εκρηκτικών υλών” κατόπιν μιας δήθεν ανώνυμης καταγγελιας και συνέλλαβαν 8 άτομα που βρίσκονταν εντός της Κατάληψης, εκ των οποίων οι τρεις ηταν φιλοξενούμενοι.Απο την Κατάληψη κατασχέθκαν αντικείμενα τα οποια η κρατική ασφάλεια χρησιμοποίησε ως πειστήρια για την κατασκευή κατηγοριών πλημμεληματικού και κακουργηματικού χαρακτηρα, κατηγορίες τις οποιες δεν αποδεχόμαστε. Πόσο μάλλον όταν η κακουργηματική μας πράξη στηριζεται σε κενές φυαλες μπύρας και σε ελάχιστη ποσότητα πετρελαίου που βρέθηκε διπλα σε σομπα.

Για εμάς, αποτελει σαφή πολιτική επιλογή του κράτους αυτή η κινηση. Σε καιρο οικονομικής και συστημικής κρισης, το κράτος εξαπολύει επιθεση προς πασα κατευθυνση υποβαθμίζοντας τη ζωή των απο κάτω και προσπαθώντας να εξαφανίσει κάθε πυρήνα αντίστασης και δημιουργίας αρνήσεων. Είτε αυτο μεταφράζεται σε καταπάτηση εργασιακών κεκτημένων ειτε στην προπαγάνδιση ρατσιστικων ιδεωδων που προαγουν τον κοινωνικό εκφασισμό ειτε στη δημιουργια συνθηκών ανασφαλειας με σκοπο την αποδοχή της διαρκους επιτηρησης των ζωών μας, ειτε στη διωξη και σπίλωση πολιτικών χώρων και υποκειμενων αντιτιθεμενων σε όλα αυτά.

ΑΡΝΟΥΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ
ΤΟ ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΛΟΓΟΣ ΜΑΣ

ΤΟ ΕΙΠΑΜΕ ΚΑΙ ΤΟ ΞΑΝΑΛΕΜΕ:
“ΠΑΙΖΟΥΜΕ ΜΠΑΛΑ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΚΑΙ ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΤΕΡΜΑ…”

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ (ΚΑΙ ΣΤΗ ΔΙΚΗ ΜΑΣ)

22/12/12
Οι συλληφθέντες της Villa Amalias

 

 

Κείμενο από την Κατάληψη Villa Amalias 20/12/12

 

ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΡΟΦΙΣΣΕΣ ΜΑΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 21 ΔΕΚΕΜΒΡΗ από τις 10 το πρωί στα δικαστήρια της Ευελπίδων.

 Σήμερα 20-12-2012 η αστυνομία εισέβαλε στη Βίλλα Αμαλίας . Με πρόσχημα μια καταγγελία για διακίνηση ναρκωτικών, παρουσία εισαγγελέα, έγινε έρευνα. Τα ευρήματα ήταν αστεία. Παρ΄ όλα  αυτά ο Δένδιας δηλώνει πως από αυτά αποδεικνύεται ότι η Βίλλα υπήρξε κέντρο ανομίας για 22 χρόνια και επιτέλους ο νόμος,  με τη «γενναία πολιτική βούληση» του Σαμαρά, αποκαθίσταται.

 Με ποια λογική ακροβασία μπορούν άδεια μπουκάλια μπύρας να χαρακτηριστούν «υλικά κατασκευής μολότοφ»;  Σ’ ένα χώρο που λειτουργεί συναυλιάδικο και καφενείο είναι παράλογο να υπάρχει μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών μπύρας; Τι θα πει «εύφλεκτο υλικό»;  Μήπως μιλάνε για τα υγρά καθαρισμού της τυπογραφικής μηχανής  που λειτουργεί στην κατάληψη; 

 Να μιλήσουμε για τις αντιασφυξιογόνες μάσκες, που κάθε διαδηλωτής που σέβεται την υγεία του, οφείλει να διαθέτει.  Να πούμε για τα στοιχειώδη μέσα αυτοπροστασίας (δυναμιτάκια, σφεντόνες  κτλ) σ’ ένα χώρο που έχει επανειλημμένα δεχθεί επιθέσεις παρακρατικών συμμοριών (εμπρησμοί, μαχαιρώματα, ξυλοδαρμοί), με αποκορύφωμα το 2009 που ο τότε υπουργός δημοσίας τάξης Μαρκογιαννάκης επισκέφτηκε τους “κατοίκους” του Άγιου Παντελεήμονα και λίγα λεπτά μετά την αποχώρηση του δεχτήκαμε επίθεση…

 Με πρόσχημα λοιπόν την έρευνα, επιχειρούν μια πάγια ονείρωξη τους: Την εισβολή σ’ ένα χώρο  που για αυτούς είναι ένα από τα χωροταξικά σύμβολα όλων όσων στέκονται εχθρικά, απέναντι σε ό,τι αντιπροσωπεύει την κυριαρχία, την επιβολή, την αποστείρωση, την αδιαφορία, την παραίτηση, την υποταγή. Σε αυτό έχουν δίκιο. Αυτοί είμαστε. Εμείς και οι χιλιάδες διαδηλωτές, αγωνιστές, καταληψίες, απεργοί, μαχητές των δρόμων. Είμαστε οι άστεγοι και οι ανέστιοι, οι πανκς και οι αλήτες, οι χορτοφάγοι και οι φεμινίστριες, οι ξενύχτηδες και οι εργάτες, οι πένητες και οι αδικημένοι, τα θύματα του ρατσισμού και οι εκδικητές του άδικου. Ο υπουργός μας χαρακτήρισε εστία ανομίας.…

Και τώρα ας μιλήσουμε σοβαρά. Η Βίλλα Αμαλίας είναι μια πρόταση οργάνωσης,  που στον καιρό του μνημονιακού κανιβαλισμού έπρεπε να αντιμετωπιστεί. Η επίθεση του κεφαλαίου στον κόσμο της εργασίας,  προϋποθέτει την καταστροφή των όποιων δομών του. Η απαξίωση των εργατικών  κεκτημένων και των συνδικάτων, οι όποιες δομές αλληλεγγύης και ανυπακοής, τα αυτοοργανωμένα εγχειρήματα είναι στο στόχαστρο. Η ακροδεξιά ατζέντα που έχει επικρατήσει από την αρχή της κρίσης,  ξεκίνησε με τις δηλώσεις περί υγειονομικής βόμβας του Λοβέρδου, ενάντια στους απεργούς πείνας της Υπατίας. Συνεχίστηκε με τη στοχοποίηση των μεταναστών (τείχος Έβρου, στρατόπεδα συγκέντρωσης, Ξένιος Ζευς), τη διαπόμπευση των εξαρτημένων οροθετικών, συνεπικουρούμενη από την ακροδεξιά βία ενάντια σε μετανάστες, ομοφυλόφιλους, μικροπωλητές. Ο βασανισμός των αντιφασιστών της μοτοπορείας στη ΓΑΔΑ, οι επιθέσεις στις καταλήψεις και η άγρια καταστολή οποιασδήποτε εργατικής ή κοινωνικής διεκδίκησης, δεν αφήνουν αμφιβολία ότι ο αντίπαλος έχει συγκροτήσει ένα συμπαγές μπλοκ, απέναντι στο οποίο οφείλουμε να αντισταθούμε.

Είμαστε εδώ και 22 χρόνια σε ένα κτήριο που είχαν εγκαταλείψει για δεκαετίες. Το συντηρούμε και του δίνουμε ζωή.  Είμαστε μια κατάληψη που έχει πάντα τις πόρτες ανοιχτές σε ομάδες, άτομα και εγχειρήματα που προάγουν τον αντιεμπορευματικό πολιτισμό, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τους κοινωνικούς, αντιφασιστικούς  και ταξικούς αγώνες. Η  Βίλλα Αμαλίας δίνει μια σοβαρή μάχη για να προστατέψει όχι δέκα ντουβάρια, αλλά τις επιθυμίες τα όνειρα και τις ελπίδες για μια ζωή πιο ελεύθερη για όλους.

Καλούμε όλους όσους βρίσκουν κομμάτι του εαυτού τους στην πολύχρονη λειτουργία της κατάληψης να δώσουν μαζί μας αυτήν την κρίσιμη μάχη.

Σε αυτό το μύλο οι δήμιοι-δον κιχώτες επιτίθενται ενώ στην πραγματικότητα κυνηγάνε ιδέες. Αυτές είναι οι ανομίες για αυτούς. Κυνηγάνε χίμαιρες  θα εισπράξουν εφιάλτες.

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΑΛΗΨΙΩΝ ΤΗΣ ΒΙΛΛΑ ΑΜΑΛΙΑΣ

 

 

Related Images:

Related Images:

 

ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ

ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ

Κάνε στο μυαλό σου μια εικόνα. Είσαι σε ένα παλιό και φθαρμένο λεωφορείο, που κάθε λίγο σταματάει, κι όταν κινείται πηγαίνει αγκομαχώντας. Και τότε τι παρατηρείς? Όλοι αρχίζουν να δυσφορούν, οι περισσότεροι τα βάζουν με τον διπλανό τους γιατί κουνήθηκε, γιατί τον ένα τον ενοχλεί ο αγκώνας του άλλου, γιατί κάποιος κάθεται πολύ άνετα. Άλλοι τα βάζουν με τον λεωφορειατζή που πάει πολύ αργά, που κάνει πολλή ζέστη, ενώ άλλοι υπομένουν καρτερικά το τέλος της διαδρομής. Γιατί κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ ότι το πρόβλημα δεν είναι ο διπλανός  του, αλλά το ότι καταδέχεται να είναι σε αυτό το λεωφορείο; Γιατί κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να αλλάξει το λεωφορείο ή και να το σκέφτηκε δεν το έκανε, γιατί κάτι τέτοιο θέλει χρόνο ή είναι άσκοπο ή…. Κάπως έτσι, λοιπόν, και σήμερα πολλοί βλέπουν ως λύση να στραφούν ενάντια στο διπλανό τους, γιατί είναι μαύρος, διαφορετικός, άρρωστος, τους παίρνει την δουλειά ή απλά «περισσεύει». Αδυνατούν να σκεφτούν ότι το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα, ο ίδιος ο καπιταλισμός, που γεννά διαχωρισμούς και χτίζει ανισότητες, για να επιβάλει τα δικά του δρομολόγια.

 

Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, κάθε φορά που το σύστημα επιδιώκει να ανασυνταχθεί, βυθίζοντας τους «από κάτω» ακόμη περισσότερο στον πάτο, είναι που κάνουν την εμφάνιση τους κάτι παράσιτα ονόματι φασίστες. Και αυτό φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο. Η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι κάθε φορά που τα αφεντικά τα βρίσκουν σκούρα, βάζουν μπροστά τα μαντρόσκυλά τους, τους ναζί και τους φασίστες. Το είδαμε να συμβαίνει στη Γερμανία με την άνοδο του Χίτλερ, στην Ιταλία με τον Μουσολίνι, στην Ελλάδα επί Μεταξά. Στη σύγχρονη Ελλάδα , είχαμε την «τύχη» να τους γνωρίσουμε ως Χρυσή Αυγή. Μην ξεγελιέσαι όμως. Δεν είναι τα κακά παιδιά του κοινοβουλίου, όπως θέλουν να παρουσιάζονται.  Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλά παιδιά, τα χαϊδεμένα, μάλιστα, των αφεντικών. Γιατί καθαρίζουν για λογαριασμό τους, εξοικονομώντας τους δυνάμεις. Όπως ο αγανακτισμένος επιβάτης του λεωφορείου τα βάζει με τον διπλανό του, έτσι κι αυτοί λένε πως για όλα φταίνε οι ξένοι. Και αφήνουν φυσικά τους μεγαλοβιομήχανους, τους τραπεζίτες και κάθε λογής αφεντικά στο απυρόβλητο. Βέβαια, αυτοί οι νταήδες που θέλουν να «καθαρίσουν τη χώρα» ξέρουν μόνο να τα βάζουν με τους πιο αδύναμους αυτής της κοινωνίας, εκεί που τους παίρνει! Δεν είδαμε ποτέ να τα βάζουν με νταβάδες και εμπόρους ναρκωτικών. Αλλά ως σωστά και υπάκουα σκυλιά δε δαγκώνουν ποτέ το χέρι που τους ταΐζει.

 

Το ότι πρέπει να είναι βλήμα κανείς για να πιστεύει ότι ο άλλος είναι κατώτερος λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας ή απλά διαφορετικός δε χρήζει ανάλυσης. Το να μισεί κάποιον επειδή είναι από άλλη χώρα ή του πήρε τη δουλειά πάλι είναι μια μπαρούφα και μισή, σε μια εποχή, μάλιστα, που τα αφεντικά κάνουν χιλιάδες απολύσεις στο όνομα της κρίσης. Προφανώς, τα χρυσαυγιτάκια δεν τα συμφέρει να αναφέρουν ότι οι μετανάστες ήταν αυτοί που έχτισαν τα Ολυμπιακά έργα και τις κερκίδες, όπου όλοι μας εθνικά υπερήφανοι κουνήσαμε τα σημαιάκια μας, βλέποντας κάτι ντοπαρισμένους να τρέχουν.  Από την άλλη, πρέπει πάλι να είσαι βλήμα ή τουλάχιστον δειλός για να τα βάζεις με τον κάθε εξαθλιωμένο που αναγκάζεται να δουλέψει για ψίχουλα και όχι με τα αφεντικά που για να αυξήσουν τα κέρδη τους εκμεταλλεύονται αυτόν σήμερα, αλλά αύριο εσένα ως εργαζόμενο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είδαμε ποτέ και τα «αντισυστημικά» παλικάρια της Χρυσής Αυγής να ρίχνουνε καμιά σφαλιάρα σε κανένα Ελληνάρα βιομήχανο που έχει στη δούλεψή του εκατοντάδες ανασφάλιστους και κακοπληρωμένους ντόπιους και μετανάστες εργάτες. Γιατί βέβαια πέρα από ηλίθιοι και δειλοί, έχουν και κάτι συμφέροντα να υπερασπιστούν. Αλλά μη γελιέσαι. Δεν είναι τα δικά σου.  Είναι των αφεντικών και μόνο αυτών.

 

Ας μην ξεχνάμε και τον άλλο ιστορικό ρόλο που καλούνται να επιτελέσουν τα φασιστάκια. Από τη μια είδαμε ότι φροντίζουν να σπέρνουν μίσος και διχόνοια μεταξύ των καταπιεσμένων, αφήνοντας τους από πάνω να πλουτίζουν ανενόχλητοι πάνω στις δικές μας πλάτες. Από την άλλη μεριά, έχουν επωμιστεί και καθήκοντα μπάτσου. Αυτά τα «άγρια και γενναία» παιδιά, σε όλες τις δράσεις τους έχουν την κάλυψη της αστυνομίας( ποιός, άλλωστε από μας θα μπορούσε να μπει σε μια κλούβα και να απελευθερώσει κάποιον προσαχθέντα, όπως έγινε στο Χυτήριο, χωρίς να τον ισοπεδώσουν;). Αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού άλλωστε μεγάλος αριθμός τους προέρχεται πράγματι από τους κόλπους της ελληνικής αστυνομίας. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής «ανεπίσημα» βοηθούν και ενίοτε υποκαθιστούν τα φιλαράκια τους τους μπάτσους, αναλαμβάνοντας συγχρόνως τη βρώμικη δουλειά που το επίσημο κράτος δε νομιμοποιείται να κάνει. Είναι εδώ για να πνίξουν κάθε εστία αντίστασης, να καταστείλουν κάθε αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι, να περιφρουρήσουν με νύχια και με δόντια (στην περίπτωσή τους μαχαίρια και λοστάρια) το σαθρό καπιταλιστικό σύστημα που τους εξέθρεψε και τώρα τους καλεί επί τω έργω.

 

Να το βάλουμε καλά, λοιπόν, στο μυαλό μας. Οι φασίστες δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα δεκανίκια του συστήματος. Βέβαια, σε επίπεδο νεολαίας έχουν φροντίσει να κρύψουν καλά αυτήν τους την ταυτότητα. Εκμεταλλευόμενοι τη διάθεση για αντίδραση και απειθαρχία που έχουν τα άτομα σε αυτήν την ηλικία, προσπαθούν με ψευτομαγκιές ,τραμπουκισμούς και μέσα από μια μιλιταριστικού τύπου οργάνωση (ομοιόμορφο ντύσιμο, ξυρισμένα κεφάλια κ.λ.π) να πουλήσουν μούρη. Και πολλοί το χάβουν αυτό. Αλλά ειλικρινά πως συνάδει η απειθαρχία με την εξουσιομανία; Γιατί φυσικά ανέκαθεν οι φασίστες επιθυμούσαν και αποσκοπούσαν στην εξουσία με κάθε μέσο. Δεν είναι τυχαίο που και στα σχολεία πλέον, παροτρύνουν τα μικρά χρυσαυγιτάκια να εκλέγονται στα δεκαπενταμελή. Θέλουν για άλλη μια φορά τον έλεγχο και την εξουσία, έστω και στο μικροεπίπεδο του σχολείου. Γιατί αν και πρόκειται για ένα περιορισμένο πεδίο, παρέχει όλα τα εχέγγυα, για να έχει αποτέλεσμα η παρέμβασή τους. Ένα κτίριο περιστοιχισμένο με κάγκελα, όπου οι μαθητές οφείλουν να επιδεικνύουν πειθαρχία και υποταγή, να κάνουν κάθε πρωί την προσευχή τους, να συμμετέχουν στις παρελάσεις κ.λ.π. Ηδονικό το θέαμα για ένα χρυσαυγίτη, δε νομίζεις; Και από την άλλη ανατριχιάζουν με κάθε τι που έχει να κάνει με ελευθερία, γι΄ αυτό δε θα είναι να απορείς, όταν σε λίγο θα σου στερήσουν και τα πλέον αυτονόητα, όπως να εκφράζεις ελεύθερα τη γνώμη σου.

 

Αφού, λοιπόν οι φασίστες είναι τα δεκανίκια του συστήματος, θα εξαλειφθούν μόνο αν πολεμήσουμε το ίδιο το σύστημα. Και ο πόλεμος αυτός δε θα διεξαχθεί ούτε μέσα από εκλογικά πανηγυράκια, ούτε μέσα σε κομματικά μαντριά. Ο πόλεμος αυτός θα δοθεί στους δρόμους, θα δοθεί στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, μέσα και έξω από τα σχολεία.

 

Ο πόλεμος αυτός θα δοθεί από σένα κάθε φορά που δε θα ανέχεσαι φασιστικές συμπεριφορές και ρατσιστικές επιθέσεις, κάθε φορά που θα σβήνεις σβάστικες και εθνικιστικά συνθήματα, κάθε φορά που θα τσακίζεις τραμπούκους φασίστες που εμφανίζονται στο σχολείο σου, κάθε φορά που απέναντι στο φυλετικό μίσος και τη μισαλλοδοξία θα προτάσσεις την ισότητα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, απέναντι στην αδράνεια και τον ατομισμό θα απαντάς με αυτοοργάνωση και συλλογικότητα.  Πράγματι ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, απαιτεί χρόνο και κόπο, οργανωτικότητα και ευθύνη, μα πάνω απ’ όλα είναι ένας δρόμος αξιοπρεπής και συναρπαστικός. Είναι ένας δρόμος δίχως επιστροφή για έναν πόλεμο που διακυβεύονται τα πάντα. Ένας δρόμος που σε καλεί να εξεγερθείς και να αγωνιστείς για ελευθερία. Κι αν νιώθεις ότι το να αλλάξεις το λεωφορείο είναι ουτοπία, τότε ο πόλεμος αυτός είναι ήδη χαμένος…

 

 

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ- ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών

από τους πρόποδες του Υμηττού

paapty.squat.gr

To κείμενο όπως μοιράζεται:

Related Images:

Αν ο καπιταλισμός γεννά κρίσεις, ο ολοκληρωτισμός τις υιοθετεί

 

Η παγκόσμια καπιταλιστική αναδιάρθρωση που διεξάγεται με βίαιους ρυθμούς την τελευταία τριετία σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της γης αποκαλύπτει το πραγματικό πρόσωπο της δικτατορίας του κεφαλαίου και των αφεντικών πάνω στις ζωές των υποτελών τάξεων. Οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ διεξάγουν μια πολυεπίπεδη ταξική επίθεση ρίχνοντας στον κάλαθο των αχρήστων τα κοινωνικά συμβόλαια που υπογράφτηκαν μεταξύ των περίφημων κοινωνικών εταίρων τις προηγούμενες δεκαετίες με σκοπό την διατήρηση της κοινωνικής-ταξικής ειρήνης. Το τέλος του προηγούμενου αιώνα σήμανε την σταδιακή κατάρρευση του κοινωνικού κράτους ανά την Ευρώπη από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα. Και ο νέος αιώνας υποδέχτηκε με τρόμο την καπιταλιστική κρίση που συνέτεινε στην όξυνση της ταξικής επίθεσης των αφεντικών. Σε ελληνικό αλλά και ευρωπαϊκό επίπεδο, η φτωχοποίηση ευρύτερων κοινωνικών στρωμάτων, η βίαιη υποτίμηση των εργατών και των εργατριών, η απόσυρση του κράτους από το κόστος αναπαραγωγής της εργατικής τους δύναμης (κατάρρευση κοινωνικού κράτους), η σκλήρυνση και θωράκιση των καθεστώτων σε θεσμικό/νομικό/κατασταλτικό/ιδεολογικό επίπεδο και ο ανοιχτός πόλεμος ενάντια στους «εσωτερικούς εχθρούς» και τις «επικίνδυνες τάξεις», αποτελούν μερικούς από τους θεμελιακούς άξονες που μπορούν να περιγράψουν την εδώ και χρόνια διαφαινόμενη ανάδυση ενός σύγχρονου καπιταλιστικού ολοκληρωτισμού.

Ας έρθουμε στο εδώ και τώρα. Η πολιτική διαχείριση της παρούσας συγκυρίας της καπιταλιστικής κρίσης σε ελληνικό επίπεδο από τις καθεστωτικές πολιτικές δυνάμεις, κοινοβουλευτικές ή μη, δημιουργούν ένα διαρκές καθεστώς έκτακτης ανάγκης και εντός αυτού χαράσσονται οι μονόδρομοι που μένει να ακολουθήσει η «συντεταγμένη πολιτεία» απ’ τη μια και η κοινωνία απ’ την άλλη. Οι εθνοσωτήριες συγκυβερνήσεις μπήκαν γρήγορα στην ημερήσια διάταξη του ντόπιου πολιτικού συστήματος που κλυδωνίζεται από την σαφή απαξίωση, έλλειψη εμπιστοσύνης και αμφισβήτηση του ντόπιου πληθυσμού. Τα μνημόνια, οι «διαρθρωτικές αλλαγές» και τα «πακέτα μέτρων» στοιβάζονται αλλεπάλληλα πάνω στις πλάτες μας πάντα στο όνομα του χρέους και υπό την διαρκή απειλή της χρεωκοπίας, της εξόδου από την Ευρωζώνη κ.α. Τα οικονομικά επιτελεία του καθεστώτος βγάζουν ανακοινωθέντα για επαναδιαπραγματεύσεις, επιμηκύνσεις, πτωχεύσεις και χίλια μύρια όσα προσπαθώντας να τρομοκρατήσουν και να αποπροσανατολίσουν την κοινωνία από την υλική πραγματικότητα της φτώχειας και της εξαθλίωσης. Το ντόπιο πολιτικό σύστημα αναδιατάσσεται και υποδέχεται στην Βουλή τα «ατίθασα παιδιά» του, τους φασίστες και τους νεοναζί της Χ.Α, καθώς και την «υπεύθυνη κυβερνώσα αριστερά» υπό την μορφή του ΣΥΡΙΖΑ. Από τη μια, το καθεστώς προωθεί πλήρως την πολιτική ατζέντα της οξυμμένης ρατσιστικής και φασιστικής επιθετικότητας δίνοντας της την κωδική ονομασία «Ξένιος Ζευς» ενώ, ταυτόχρονα, χτίζεται βήμα-βήμα ένα σύγχρονο αστυνομικό/ολοκληρωτικό κράτος που έρχεται να αντιμετωπίσει τις διαρκείς κοινωνικο-ταξικές εντάσεις και την προοπτική της γενικευμένης κοινωνικής εξέγερσης. Απ’ την άλλη, η Αριστερά όχι μόνο λειαίνει την ρητορική της και τηρεί τακτική «ίσων αποστάσεων» ώστε να εξασφαλίσει εκλογική πελατεία αλλά κι όσο ποτέ άλλοτε αναλαμβάνει ρόλο αφομοιωτή και αποσυμπιεστή των ταξικών αντιθέσεων προσφέροντας έναν ακόμα διέξοδο στην πολιτική διαχείριση της κρίσης σπέρνοντας αυταπάτες για το ανθρώπινο πρόσωπο του καπιταλισμού και για επιστροφή στο κράτος πρόνοιας.

Πιο συγκεκριμένα, σε καθημερινό επίπεδο, διεξάγεται μια άνευ προηγουμένου επιχείρηση γενικευμένης φτωχοποίησης και καταλήστευσης των κατώτερων τάξεων του πληθυσμού: η εργατική δύναμη υποτιμάται περαιτέρω και πρέπει να γίνει πολύ φτηνή ώστε να λαδωθεί ο «πολυπόθητος τροχός της ανάπτυξης», ο κοινωνικός πλούτος πρέπει να εκποιηθεί στο όνομα του δημόσιου χρέους και της ανταποδοτικότητας, μεγάλα κοινωνικά κομμάτια αποκλείονται και στέλνονται στο περιθώριο δημιουργώντας έναν σύγχρονο στρατό αναλώσιμων σκλάβων. Μέσα από την λαίλαπα των απολύσεων και της ανεργίας, τις φοροεπιδρομές και το πετσόκομμα κάθε κοινωνικής παροχής μας οδηγούν αναπόφευκτα στην αβεβαιότητα και την ανασφάλεια μπροστά σ’ ένα μέλλον που τίποτα δεν μοιάζει εξασφαλισμένο. Η βιαιότητα των αλλαγών αυτών χτυπά τον πυρήνα των κοινωνικών σχέσεων που είχαν δομηθεί σε μια προηγούμενη ιστορική περίοδο. Η κατακερματισμένη κοινωνία του νεοφιλελευθερισμού μέσα από τα ιδεώδη του ατομισμού, της ταξικής ανέλιξης και του υλικού ευδαιμονισμού δίνει την θέση της στην διαμελισμένη κοινωνία των ασύνδετων ατομικοτήτων που υπό τον φόβο της φτώχειας και της εξαθλίωσης πειθαρχεί και εκβιάζεται ευκολότερα από τις κυρίαρχες προσταγές. Πλέον, το βίωμα της αδυναμίας, της υποτέλειας και της αναλωσιμότητας πρέπει να εμπεδωθεί στις τάξεις των εκμεταλλευομένων και να αποτελέσει το υλικό υπόστρωμα όπου θα κυριαρχήσει ομαλότερα η προοπτική που εξυφαίνεται από τα οικονομικά και πολιτικά επιτελεία των «από πάνω».

Continue reading Μια τοποθέτηση για την σημερινή πραγματικότητα →

Related Images:

Η αλληλεγγύη το όπλο των λαών

Η αλλαγή των κοινωνικών συνθηκών στην Ελλάδα είναι αδιαμφισβήτητη. Με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης οι διεθνείς καπιταλιστές και η Ελληνική κυβέρνηση σκληραίνουν τη στάση τους απέναντι σε εργαζόμενους και ανέργους, απέναντι σε μετανάστες και πρόσφυγες και επιτίθενται με όλα τα μέσα σε όσους περισσεύουν από την καπιταλιστική μηχανή αλλά και σε όσους αποτελούν εμπόδιο στα σχέδια της.

Η προώθηση όμως, των πιο φασιστικών και συντηρητικών αντιλήψεων από το κράτος, την αστυνομία, τα ντόπια και ξένα αφεντικά και τα ΜΜΕ, όπλισε τα χέρια πολλών καθαρμάτων, που θρασύδειλά και με την κάλυψη των θεσμών (Βουλή), χτυπούν τους μετανάστες. Η εντεινόμενη προσπάθεια φασιστικοποίησης πηγαίνει χέρι χέρι με τα εκβιαστικά διλήμματα τραπεζιτών, δανειστών και κυβερνήσεων, τη φτώχεια και την εξαθλίωση που αυξάνονται σταθερά, το φόβο και την αποξένωση με τα οποία προσπαθούν να προκαλέσουν διακρίσεις στους από κάτω. Μας θέλουν μόνους και αδύναμους, βουβούς και φοβισμένους χαμένους σε επίπλαστους διαχωρισμούς λόγω αίματος καταγωγής θρησκείας, φύλου ή σεξουαλικής προτίμησης, για να συνεχίσουν να μας πίνουν το αίμα, να μας εκμεταλλεύονται και να πλουτίζουν στις πλάτες μας.

Δεν υπάρχει τίποτα που να μπορεί να χωρίσει τους “από κάτω” αυτού του κόσμου. Η ενότητα και η αλληλεγγύη να γίνουν όπλα μας απέναντι στο νέο ολοκληρωτισμό. Να χτίσουμε όλοι μαζί τις κοινότητες των αγώνων μας μέσα από τις οποίες θα παλέψουμε για να εκλείψει η αδικία κι η καταπίεση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αυτόν τον πόλεμο ο εχθρός, (είτε με μπάτσους είτε με φασίστες) οχυρώνεται, επιτίθεται και προσπαθεί να πνίξει κάθε αντίδραση. Η μόνη αισιόδοξη προοπτική που ανοίγεται στον καθένα, είναι αυτή του αγώνα. Ένας αγώνας αδιαμεσολάβητος και συγκρουσιακός, που θα είναι ικανός να τσακίσει τα φασιστικά καθάρματα και τους τσάτσους τους αλλά θα είναι έτοιμος να γεννήσει τον κόσμο της ελευθερίας της αλληλεγγύης και της αξιοπρέπειας.

Ας γίνει ο αγώνας η γιορτή μας

>Να οργανώσουμε από κοινού αγώνες ντόπιων και μεταναστών

>Να περιφρουρήσουμε τους δημόσιους χώρους και τις πλατείες από φασίστες

>Να δημιουργήσουμε σχέσεις αλληλοσεβασμού πέρα από σύνορα και θρησκείες

 

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών

από τους πρόποδες του Υμηττού

paapty.squat.gr

Ακολουθεί το κείμενο και στις υπόλοιπες γλώσσες:

Αλβανικό κείμενο (teksti shqiptare)

Αγγλικό κείμενο (Englsh text)

Γαλλικό κείμενο (texte français)

Αραβικό κειμενο (النص باللغة العربية)

Related Images:

 

 

Related Images:

ΔΕ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ, ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ Ο ΔΡΟΜΟΣ

 

Τις δυο τελευταίες εβδομάδες η συλλογικότητά μας πήρε την πρωτοβουλία να διοργανώσει μια σειρά εκδηλώσεων, επικεντρώνοντας στο μείζον ζήτημα του εκκολαπτόμενου φασισμού, ένα ζήτημα που κάνει την εμφάνισή του και στις γειτονιές μας, όπου διαβιώνει μεγάλος αριθμός μεταναστών.

Έτσι, λοιπόν, την Πέμπτη 5 Ιουλίου πραγματοποιήσαμε αυτοοργανωμένο μάθημα stencil και graffiti, καθώς και προβολή ταινίας στην πλατεία Πλυτά στο Παγκράτι. Η ανταπόκριση του κόσμου και ιδιαίτερα των νεαρών θαμώνων της πλατείας ήταν ιδιαίτερα θερμή και όλοι μαζί κατορθώσαμε να δώσουμε χρώμα και ζωή στους γκρίζους και μίζερους τοίχους των γειτονιών μας, δίνοντας ταυτόχρονα ένα αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό στίγμα με το λόγο και τις εικόνες μας.

Μια βδομάδα μετά, την Πέμπτη 12 Ιουλίου υλοποιήσαμε, αυτή τη φορά στην πλατεία Εργατικών Πολυκατοικιών Καισαριανής χαριστικό-ανταλλακτικό παζάρι, ώστε μέσα από την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια να καταπολεμήσουμε τη φτώχεια στην οποία θέλουν να μας βυθίσουν. Και σ’ αυτό μας το εγχείρημα οι αντιδράσεις υπήρξαν εξαιρετικά θετικές, γεγονός που αποδεικνύει έμπρακτα πως η ικανοποίηση των αναγκών μας μπορεί να πραγματωθεί και έξω από τα κυρίαρχα πρότυπα της κατανάλωσης.

Την τρίτη μέρα, ωστόσο, τα γεγονότα δεν εξελίχθηκαν τόσο ομαλά. Την ώρα που πραγματοποιούταν εργαστήρι κατασκευής κούκλας στην Πλατεία Μεσολογγίου με τη συμμετοχή δεκάδων παιδιών Ελλήνων και μεταναστών και ενώ όλως τυχαίως, όπως διαπιστώθηκε αργότερα, σε παρακείμενο καφενείο της πλατείας βρισκόταν υποψήφιος βουλευτής της Χρυσής Αυγής, 6 φασιστοειδή (γνωστοί στη περιοχή) επιχείρησαν με τραμπουκισμούς και άγριες διαθέσεις να εισβάλουν στο χώρο της πλατείας. Η απάντηση που δόθηκε από τους συντρόφους και τις συντρόφισσες ήταν άμεση, με αποτέλεσμα οι θρασύδειλοι τραμπούκοι να αποχωρήσουν με τα χέρια ψηλά και το κεφάλι κατεβασμένο, κάτω από τις αποδοκοιμασίες της γειτονίας. Ωστόσο, έπειτα από λίγο επέστρεψαν, όπως πάντα πίσω, από την ένστολη συνοδεία τους και συγκεκριμένα πίσω από τους μηχανοκίνητους μπάτσους των ομάδων ΔΕΛΤΑ και ΔΙΑΣ. Κάθε τόσο φρόντιζαν να κάνουν αισθητή την παρουσία τους κυκλώνοντας επιδεικτικά την πλατεία. Καθώς η προκλητική τους παρουσία δεν μπορούσε να μείνει αναπάντητη, κάτοικοι των γειτονιών μας μαζί με αλληλέγγυους συντρόφους συγκεντρώθηκαν αμέσως στο χώρο της πλατείας και από κοινού πραγματοποιήσαμε πορεία. Περίπου 100 άτομα πορευτήκαμε μέσα από κεντρικούς δρόμους της περιοχής, δηλώνοντας ηχηρά πως δεν θ’ αφήσουμε σπιθαμή στις ιδεολογίες του μίσους και του κανιβαλισμού.

Ας μην γελιόμαστε, το παραπάνω περιστατικό αποδεικνύει περίτρανα, ότι στόχος κράτους και παρακράτους είναι η εγκαθίδρυση μιας επικράτειας φόβου, ενός φόβου που σε συνδυασμό με την εντεινόμενη φτωχοποίηση και εξαθλίωση όλο και μεγαλύτερων κοινωνικών κομματιών αδειάζει δρόμους και πλατείες, εγκλωβίζει συνειδήσεις και ανθρώπους και μας καλεί να ξεχάσουμε την ταξική μας συνείδηση και να ντυθούμε με το μανδύα του «Έλληνα». Αυτή η επίπλαστη εθνική ενότητα και αυξανόμενη κοινωνική ανασφάλεια βρίσκει το πρόσωπο του εχθρού στους μετανάστες και τους πιο αδύναμους αυτής της κοινωνίας και διοχετεύει τη διογκούμενη κοινωνική οργή ανάμεσά μας, αφήνοντας στο απυρόβλητο τους πραγματικούς δυνάστες της ζωής μας. Να το πούμε ξεκάθαρα: οι μόνοι που κερδίζουν από τον αλληλοσπαραγμό μας είναι τα αφεντικά και τα τσιράκια τους. Οι μόνοι χαμένοι είμαστε εμείς και πάλι εμείς.

Στον κανιβαλισμό και την αποξένωση, εμείς απαντάμε με συλλογικότητα και αλληλεγγύη.

Στο ρατσισμό και τους κοινωνικούς διαχωρισμούς, εμείς απαντάμε με κοινούς αυτοοργανωμένους αγώνες, ντόπιων και μεταναστών, μικρών και μεγάλων, εργαζομένων και ανέργων.

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ

ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών

από τους πρόποδες του Υμηττού

paapty.squat.gr

Related Images: