«…Είμαστε μετανάστες και μετανάστριες από όλη την Ελλάδα. Ήρθαμε εδώ διωγμένοι από τη φτώχια, την ανεργία, τους πολέμους, τις δικτατορίες. Οι πολυεθνικές της Δύσης και οι πολιτικοί υπηρέτες τους στις πατρίδες μας, δεν μας άφησαν άλλη επιλογή από το να ρισκάρουμε τις ζωές μας 10 φορές για να έρθουμε μέχρι την πόρτα της Ευρώπης. Η Δύση που καταληστεύει τον τόπο μας, με το απείρως καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκεί, είναι για μας η μοναδική ελπίδα να ζήσουμε σαν άνθρωποι. Ήρθαμε (με κανονική ή όχι είσοδο) στην Ελλάδα και δουλεύουμε για να ζήσουμε εμείς και τα παιδιά μας. Βρισκόμαστε στην αναξιοπρέπεια και στο σκοτάδι της παρανομίας για να ωφελούνται οι εργοδότες και οι υπηρεσίες του κράτους από την άγρια εκμετάλλευση της εργασίας μας. Ζούμε από τον ιδρώτα μας και με το όνειρο κάποια στιγμή να αποκτήσουμε ίσα δικαιώματα με τους έλληνες συναδέλφους.»
Απόσπασμα από κείμενο των 300 μεταναστών-απεργών πείνας.
Στις 25 Γενάρη , 300 μετανάστες ξεκίνησαν απεργία πείνας διεκδικώντας τα αυτονόητα: νομιμοποίηση όλων των μεταναστών που ζουν στην Ελλάδα…
…ενώ ο πόλεμος του ελληνικού κράτους ενάντια σε μετανάστες είναι ανοικτός και πιο βίαιος από ποτέ: από τα καθημερινά μπλόκα, τις απελάσεις, τους ξυλοδαρμούς και τις επιχειρήσεις σκούπα στις ελληνικές πόλεις μέχρι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών και από τις πολεμικές διακηρύξεις για «χτίσιμο τείχους στον Έβρο» μέχρι την στρατιωτική παρουσία της Frontex στα σύνορα και εντός αυτών. Ταυτόχρονα, η πίεση μεγάλων μεταναστευτικών ρευμάτων από την Αφρική και την Ασία ως πρώτη εξ ανατολάς χώρα εισόδου της Ευρωπαϊκής Ένωσης οδηγεί στον ταυτόχρονο εγκλωβισμό τους στην Ελλάδα μέσω της ευρωπαϊκής αντιμεταναστευτικής νομοθεσίας (που επιβάλλει την επαναπροώθηση στην πρώτη χώρα εισόδου) αλλά και της ελληνικής πολιτικής μη χορήγησης ασύλου σε πρόσφυγες (που θα έδινε το δικαίωμα να κινηθούν στην Ευρώπη έχοντας ταξιδιωτικά έγγραφα). Εγκλωβισμός που μεταφράζεται σε στοίβαγμα ψυχών σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε στυγνή εκμετάλλευση των μεταναστών από θεσμικούς φορείς του ελληνικού κράτους με την υπόσχεση παροχής αδειών παραμονής, την μαζική αναζήτηση διαφυγής προς την Ευρώπη μέσω των ελληνικών λιμανιών (Πάτρα, Ηγουμενίτσα κ.α) μέσα σε νταλίκες και φορτηγά, την δημιουργία γκέτο σε γειτονιές της μητρόπολης και την συνακόλουθη ανάδειξη ξενοφοβικών-ρατσιστικών συμπεριφορών. Στρατόπεδα, τείχη, αστυνομικές επιχειρήσεις, δολοφονίες, οικονομική αφαίμαξη σκιαγραφούν το πολεμικό τοπίο των επιχειρήσεων εξόντωσης που έχουν εξαπολύσει οι θεσμοί και οι κατασταλτικοί μηχανισμοί του κράτους ενάντια σε μετανάστες και πρόσφυγες.
Εδώ και μια εικοσαετία, οι συνθήκες ανάπτυξης του ντόπιου κεφαλαίου επέβαλαν την «υποδοχή» χιλιάδων μεταναστών που αποτέλεσαν τον πάτο της ταξικής διαστρωμάτωσης. Στις οικοδομές, τις φάμπρικες, τα χωράφια, τα νοικοκυριά, τις μητροπόλεις και την ύπαιθρο οι μετανάστες και οι μετανάστριες βιώσαν την στυγνή εκμετάλλευση, τον κοινωνικό αποκλεισμό και τον ρατσισμό. Χιλιάδες ξένων εργατών και εργατριών ήταν απαραίτητοι για το «ελληνικό οικονομικό θαύμα» του ολυμπιακού πανηγυριού και της μετέπειτα «πορείας σύγκλισης με το ευρωπαϊκό όνειρο» ενώ ταυτόχρονα η υποτίμηση τους λειτούργησε ως μοχλός ανάδειξης του έλληνα μικροαστού, του έλληνα μικροϊδιοκτήτη, του έλληνα μικροαφεντικού, του έλληνα μικρόψυχου. Όσο οι ντόπιοι εργάτες και εργάτριες πιανόντουσαν από το άρμα των δανείων, της μικροϊδιοκτησίας, της εθνικής περηφάνιας και ομοψυχίας άλλο τόσο τα αφεντικά τσάκιζαν μισθούς, ένσημα και άλλα κεκτημένα μακρόχρονων και αιματηρών κοινωνικών αγώνων πατώντας πάνω στην μαύρη, ανασφάλιστη και φτηνή εργασία των μεταναστών. Όλα αυτά τα χρόνια, η υποτίμηση των μεταναστών υποβοηθούνταν και από τον στιγματισμό τους ως λαθραίων και παράνομων. Η εγκληματικότητα, «αυτοί που μας παίρνουν τις δουλειές», το παραεμπόριο, η εθνική καθαρότητα ήταν (και είναι) μερικά από τα ιδεολογήματα που το ελληνικό κράτος φρόντιζε να καλλιεργεί και να διαχέει ψάχνοντας πρόθυμους συμμάχους στην ευρύτερη ιδεολογική και κατασταλτική επίθεση ενάντια στους μετανάστες. Και το ξεζούμισμα συνεχίζεται αδιάκοπα…
Μόνο που τώρα η εξελισσόμενη καταλήστευση ευρύτερων κοινωνικών κομματιών με πρόσχημα την κρίση, το δημόσιο χρέος, την τρόικα, το μνημόνιο και χίλια μύρια…, κάνουν σαφές ότι ο ταξικός πάτος έχει πολύ χώρο ακόμα. Η βίαιη αναδιάρθρωση του καπιταλισμού όχι μόνο αποκλείει τεράστια κοινωνικά κομμάτια από βασικές ανάγκες που «συνήθιζαν» να αποτελούν τον πυρήνα του ισχνού κράτους προνοίας (υγεία, παιδεία, ασφάλιση κ.α) αλλά ταυτόχρονα τσακίζει μικροϊδιοκτησίες και μικρομάγαζα που είτε κατάσχονται είτε βάζουν λουκέτο, βάζοντας συνάμα τέλος και στα όνειρα ταξικής ανέλιξης που κοίμιζαν μεγάλες μάζες του ελληνικού πληθυσμού. Έτσι, φτωχοποιούνται μεγάλα κοινωνικά κομμάτια και τα αφεντικά έρχονται να ξαναμοιράσουν την τράπουλα έχοντας τα χαρτιά σημαδεμένα…υπέρ τους.
Και μέσα σ’ αυτήν την συγκυρία, και πάλι κάποιοι ψάχνουν τους υπεύθυνους και τους υπαίτιους μέσα στις τάξεις των εκμεταλλευομένων και των καταπιεσμένων: στους μετανάστες χωρίς χαρτιά, τους «παράνομους» και τους «λαθραίους». Τα ρατσιστικά τάγματα εφόδου στις γειτονιές της Αθήνας αλλά και άλλες πόλεις της Ελλάδας όπου συγκεντρώνονται μεγάλες μεταναστευτικές ομάδες (Πάτρα, Ηγουμενίτσα κ.α) αποτελώντας το μακρύ χέρι της κρατικής προπαγάνδας και αντιμεταναστευτικής πολιτικής, βάζουν τους μετανάστες στο στόχαστρο σπέρνοντας την σύγχυση και τον ρατσισμό, τον αποπροσανατολισμό και την ξενοφοβία. Οι μετανάστες θεωρούνται ο εχθρός για όλα τα «κακά»: την ανεργία, την οικονομική ύφεση, την εγκληματικότητα, την ασφυκτική επιβίωση μέσα στην μητρόπολη κ.α. Αντιλήψεις και πρακτικές που φιλοδοξούν να δημιουργήσουν «καθαρές γειτονιές» (με πρόσφατα παραδείγματα αυτά του Αγ.Παντελεήμονα και της πλ. Αττικής), να διαχύσουν τις ναζιστικές απόψεις τους περί «φυλετικής καθαρότητας» και με αξιώσεις να προτείνουν «λύσεις για την λαθρομετανάστευση» προτάσσοντας τον αποκλεισμό και την εξόντωση χιλιάδων συνανθρώπων μας.
Όσο όμως ο ρατσισμός κερδίζει έδαφος, άλλο τόσο θα προελαύνει η μιζέρια. Όσο πριμοδοτείται ο φασιστικός οχετός σε πλατείες και γειτονιές (και προσφάτως και σε δημοτικά συμβούλια…), άλλο τόσο θα ξερνάει μίσος, βία και αποκλεισμούς στις πλάτες των μεταναστών αλλά και στις δικές μας. Δεν πρέπει να μασήσουμε. Οι ίδιοι οι μετανάστες έχουν δώσει παραδείγματα αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση, τον ρατσισμό, την φτώχεια και την κρατική καταστολή. Από τους Αιγύπτιους αλιεργάτες στη Νέα Μηχανιώνα και τους εργάτες γης στην Μανωλάδα της Ηλείας μέχρι τους Αφρικανούς μικροπωλητές και τις πολυεθνικές ουρές της Πέτρου Ράλλη, έχουν σκιαγραφηθεί οι πρώτες, αυθόρμητες ή οργανωμένες, συλλογικές απαντήσεις των μεταναστών. Και αυτός ο δρόμος παραμένει ανοιχτός όχι μόνο για αυτούς αλλά και για εμάς. Η αλληλεγγύη και οι κοινοί αγώνες ντόπιων και μεταναστών μπορούν όχι μόνο να στήσουν τα δικά μας τείχη απέναντι στην ταξική επίθεση που δεχόμαστε αλλά και να αξιώσουν έναν κόσμο χωρίς φτώχεια, ρατσισμό, εκμετάλλευση, χαρτιά και σύνορα. Ας γκρεμίσουμε τα τείχη του ρατσισμού, ας χτίσουμε δεσμούς αλληλεγγύης και αγώνα.
«Δεν έχουμε άλλο τρόπο για να ακουστεί η φωνή μας, για να μάθετε το δίκιο μας. Τριακόσιοι (300) από εμάς ξεκινάμε Πανελλαδική Απεργία Πείνας σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, στις 25 του Γενάρη. Βάζουμε την ζωή μας σε κίνδυνο, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είναι ζωή αυτή για ένα αξιοπρεπή άνθρωπο. Προτιμούμε να πεθάνουμε εδώ, παρά τα παιδιά μας να ζήσουν αυτά που περάσαμε εμείς».
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΩΝ 300 ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ
ΚΟΙΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΩΝ-ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΠΡΟΠΟΔΕΣ ΤΟΥ ΥΜΗΤΤΟΥ
Blog για τους απεργούς πείνας στην Αθήνα: http://hungerstrike300.espivblogs.net/
Blog για τους απεργούε πείνας στη Θεσσαλονίκη: http://allilmap.wordpress.com/