Δημοσιεύουμε την ανακοίνωση της συλλογικότητάς μας σχετικά με την εργατική δολοφονία της Ντανιέλας Πρελορέντζου, 62χρονς εργάτριας στον τομέα καθαριότητας του Δήμου Ζωγράφου, με την οποία και καλούμε στην διαδήλωση της Τετάρτης 19 Ιούλη, 19.00 στην πλατεία Τερζάκη στα Ιλίσια. Επίσης, δημοσιεύουμε την αφίσα-κάλεσμα των συλλογικοτήτων/αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων/συντρόφων-ισσων από τις ανατολικές συνοικίες της Αθήνας.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ, ΜΗΝ ΕΧΕΤΕ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝ ΕΡΓΑΤΕΣ!
Ξημερώματα Σαββάτου 1/7, η 62χρονη εργάτρια στην καθαριότητα του δήμου Ζωγράφου, Ντανιέλα Πρελορέντζου, μητέρα 4 παιδιών, αφήνει την τελευταία της πνοή από ανακοπή στο αμαξοστάσιο του δήμου. H Ντανιέλα ετοιμαζόταν να ξεκινήσει την 2η βάρδια της μέσα σε 24 ώρες και την 3η μέσα σε 48 ώρες εν μέσω ακραίου καύσωνα. Την Παρασκευή 30/6, μετά τη λήξη της 11ήμερης απεργίας των συμβασιούχων εργαζομένων στην καθαριότητα των ΟΤΑ, η δήμαρχος Ζωγράφου Τ.Καφατσάκη και ο αντιδήμαρχος καθαριότητας Σ. Αρμπιλιάς εκβιάζουν τους εργαζόμενους με πειθαρχικά και ανάκληση αδειών ώστε να εργαστούν διπλές/τριπλές βάρδιες για την αποκομιδή των σκουπιδιών. Η ξεπουλημένη στάση των συνδικαλιστών της ΠΟΕ-ΟΤΑ κατά τη διάρκεια της απεργίας αφήνει τους εργαζόμενους-απεργούς έρμαιο στην εκδικητικότητα και την τρομοκρατία των δημοτικών αρχών. Την δολοφονία της εργάτριας ακολουθεί η επιχείρηση συγκάλυψης και αποσιώπησής της από τους ίδιους τους ηθικούς αυτουργούς της δολοφονίας: την δήμαρχο Ζωγράφου, τον αντιδήμαρχο καθαριότητας καθώς και τον επόπτη ο οποίος απείλησε την Ντανιέλα με «πειθαρχικό» όταν η ίδια εξέφρασε τηλεφωνικά την αδιαθεσία της πριν πιάσει δουλειά. Λίγες μέρες μετά, το Σάββατο 8/7, πεθαίνει ο 44χρονος συμβασιούχος εργαζόμενος στον δήμο Θεσσαλονίκης, Άγγελος Παντέλογλου, πατέρας 2 παιδιών, αφού την Κυριακή 2/7 τραυματίστηκε σοβαρά ενώ δούλευε στον ΧΥΤΑ Μαυροράχης.
Άλλα 2 ονόματα που έρχονται να προστεθούν στο μακρύ κατάλογο των θυμάτων του κοινωνικού πολέμου. Όσες δακρύβρεχτες ανακοινώσεις κι αν ακολούθησαν, οι εκμεταλευόμενοι-ες καταλαβαίνουμε την αλήθεια. Ότι πρόκειται για άλλες 2 δολοφονίες εργαζομένων που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους και των συμφερόντων των απανταχού αφεντικών. Τί κι αν η Ντανιέλα είχε δουλέψει ήδη μια βάρδια το ίδιο πρωί και είχε δηλώσει αδιαθεσία στον επόπτη της πριν πάει στο αμαξοστάσιο το βράδυ; Τί κι αν είχε 42 βαθμούς; «Κάνετε απεργία και μας χαλάτε τη μόστρα στους τουρίστες» έκραζαν ολημερίς τα συστημικά κοράκια του ντόπιου καπιταλισμού: κομματάρχες, υπουργοί, ρουφιάνοι-δημοσιογράφοι, επιχειρηματίες. Ενώ χιλιάδες συμβασιούχοι εργάτες-τριες πετιόντουσαν στον δρόμο, οι μηχανισμοί κράτους και κεφαλαίου καλούσαν σε «ειρήνη και σύνεση» επικαλούμενοι την εθνική οικονομία και ανάπτυξη, προσκυνώντας το εικόνισμα της βιομηχανίας του τουρισμού.
Όπως πάντα, έτσι και τώρα, οι υπερασπιστές της εθνικής ενότητας κουνούσαν το δάχτυλο απειλώντας όσους αντιδρούν: «Θα σας εξοντώσουμε!». Όπως πάντα, έτσι και τώρα, συνεχίζουμε να το λέμε: η ανάπτυξη των αφεντικών είναι βαμμένη με το αίμα των εργατών-τριων!
Από τα εργασιακά κάτερα ως τα σύνορα, από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των προσφύγων ως τους δρόμους των μητροπόλεων, η καπιταλιστική μηχανή ξερνάει θάνατο! Από αυτόν τρέφεται και αυτόν παράγει. Για το κράτος και το κεφάλαιο, είμαστε αναλώσιμοι και έχουμε αξία μόνο ως παραγωγικές μονάδες και πειθαρχημένοι αριθμοί. Μπροστά στην εξασφάλιση του κέρδους, η ανθρώπινη ζωή δεν έχει καμία αξία. Ειδικότερα στην εποχή των μνημονίων και της καπιταλιστικής αναδιάρθρωσης, τα αφεντικά βρίσκουν την καλύτερη ευκαιρία για παραπάνω ξεζούμισμα και οι κρατικοί μηχανισμοί είναι εδώ για να εξασφαλίσουν τον έλεγχο, την επιτήρηση και την πειθάρχηση όσων αντιστέκονται ή περισσεύουν. Ο κλάδος της καθαριότητας στους δήμους αναδεικνύει τα παραπάνω με τον πιο ώμο τρόπο. Χιλιάδες εργαζόμενοι σε όλη την Ελλάδα, στον πάτο της ταξικής πυραμίδας μαζί με εργαζόμενους και από άλλους κλάδους, με ωράρια λάστιχο, μισθούς-ψίχουλα, εργασιακά δικαιώματα-«σκουπίδια», υπό τον συνεχή εκβιασμό της σύμβασης/απόλυσης, φροντίζουν για την καθαριότητα της «ευνομούμενης πολιτείας μας» που συνεχίζει να λειτουργεί απρόσκοπτα θάβοντας τα σκουπίδια που παράγει.
Να μη συνηθίσουμε ούτε την οσμή του θανάτου ούτε το συναίσθημα της απάθειας ούτε και το προσκύνημα των τουριστών. Να σπάσουμε τον φόβο χτίζοντας ισότιμες σχέσεις και δημιουργώντας κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά, σε κάθε εργασιακό κάτεργο. Με όπλο μας την αλληλεγγύη, παίρνουμε θέσεις μάχης και συγκρουόμαστε καθημερινά με αυτόν τον σάπιο κόσμο. Να στήσουμε μπλόκο στην τρομοκρατία των αφεντικών, τις εργατικές δολοφονίες, τις μαζικές απολύσεις. Να συνδέσουμε/ενισχύσουμε τους αγώνες που διεκδικούν τα αυτονόητα για χιλιάδες εργαζόμενους, επισφαλείς και ανέργους. Να υπερασπιστούμε συλλογικά και μαχητικά την άμεση πρόσβασή σε ρεύμα και νερό, να μπούμε στα άδεια σπίτια καλύπτοντας την ανάγκη της στέγασης. Να οργανώσουμε την κοινωνική-ταξική αντεπίθεση ενάντια στη βαρβαρότητα κράτους και κεφαλαίου. Θέλουμε τις ζωές και τον πλούτο που παράγουμε στα χέρια μας. Για να τελειώνουμε με τον κόσμο των αφεντικών, της μισθωτής εργασίας και της ταξικής εκμετάλλευσης, για την κοινωνία της αλληλεγγύης, της ισότητας, της ελευθερίας.
ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ: ΤΕΤΑΡΤΗ 19/7, 19.00, ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΕΡΖΑΚΗ, ΙΛΙΣΙΑ
