Για αυτό πρέπει να εξεγερθούμε
Το ελληνικό κράτος εν μέσω συνολικής συστημικής αστάθειας συνεχίζει να υπόσχεται στο ντόπιο και υπερεθνικό κεφάλαιο ότι θα υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την κυριαρχία και τα συμφέροντα τους. Ο τρικομματικός συνασπισμός επιβάλει την νομιμότητα των ισχυρών: βαφτίζει τις καταλήψεις «εστίες ανομίας» κα τις εκκενώνει, επιστρατεύει απεργούς εργαζόμενους, χτυπά ανελέητα τις κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις και τις δομές που χτίζουν αβαντάροντας τα φασιστικά δεκανίκια της εξουσίας και την πολιτική τους ατζέντα. Ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός του κράτους και του κεφαλαίου φιλοδοξεί να δημιουργήσει μια κοινωνία που θα μοιάζει με στρατόπεδο συγκέντρωσης: οι μάζες εργαζομένων και ανέργων σκλάβων να’ναι υποτιμημένες και φοβισμένες, η συλλογική εξαθλίωση να χειραγωγείται από τα συσσίτια των Δήμων και της εκκλησίας, από τις φιλανθρωπίες των πλουσίων και των ΜΚΟ, οι μισθοδοτούμενοι ψεύτες των ΜΜΕ να κράζουν ότι η αντίσταση δεν είναι μόνο μάταιη αλλά και επιζήμια για το κοινωνικό σύνολο.
Υπόσχονται την παρανομία σ’ όσους αντιστέκονται και τον εξευτελισμό της ζητιανιάς, σε όσους ζητούν την αξιοπρέπεια.
Οι αγωνιζόμενοι κάτοικοι της Χαλκιδικής ενάντια στα μεταλλεία της Χαλκιδικής, οι αντιστεκόμενοι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ, οι καταλήψεις και οι αυτοοργανωμένες δομές, μας μαθαίνουν ότι μόνο όταν καταργούμε τη διαμεσολάβηση της νομιμότητας τους και αντιλαμβανόμαστε το δίκιο του αγώνα για τα κοινά μας συμφέροντα, μπορούμε να στήσουμε τα συλλογικά μας αναχώματα και να γίνουμε επικίνδυνοι για τους σχεδιασμούς τους. Γι΄αυτό και θα’μαστε στο στόχαστρο του συρφετού της εξουσίας: των μπάτσων και των εισαγγελέων, των εργατοπατέρων και των ρουφιάνων των ΜΜΕ, των δημάρχων και των υπουργών. Η αλληλεγγύη μεταξύ των αντιστεκόμενων, η ανυποχώρητη υπεράσπιση των αυτοοργανωμένων δομών μας, η πολυμορφία των μέσων αγώνα, η ριζοσπαστικοποίηση και η χειραφέτηση των κοινωνικών/ταξικών αγώνων μπορούν να οργανώσουν την δική μας αντεπίθεση στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.
Η διαδρομή για την κατάκτηση της ελευθερίας περνά μέσα από τις καταλήψεις και τις απεργίες, τις αυτοοργανωμένες δομές και κοινότητες αγώνα, τις επιθέσεις στις δομές του κράτους και του κεφαλαίου, τους αγώνες για την υπεράσπιση της φύσης και του ανθρώπου, για την ολοκληρωτική ήττα του κόσμου της εξουσίας, για την ανακατάληψη της ζωής μας.
