Τα ξημερώματα της Δευτέρας 22/9 μαθητές-τριες από το 1ο-2ο ΓΕΛ και το ΕΠΑΛ Καισαριανής αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη ως αντίδραση στο καταπιεστικό και ασφυκτικό σχολικό τους περιβάλλον. Μετά από καταγγελία κάποιου ρουφιάνου, καταφθάνουν 3 περιπολικά και οι μαθητές τρέχουν προς το Σκοπευτήριο ενώ ένας απ’ τους μπάτσους πυροβολεί 3 φορές προς το μέρος τους. Οι μπάτσοι πηδούν μέσα στο προαύλιο και ακινητοποιούν 4 μαθητές σημαδεύοντας τους με τα όπλα τους. Εξαπολύουν βρισιές κι απειλές και δε διστάζουν να τους φορέσουν χειροπέδες. Η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση ολοκληρώνεται όταν οι μαθητές μεταφέρονται στο Α.Τ Καισαριανής, όπου και κρατούνται όλο το βράδυ, χωρίς να τους επιτραπεί να επικοινωνήσουν με κανέναν. Οι μαθητές αφήνονται ελεύθεροι υπό τις απειλές των μπάτσων ώστε να μη μιλήσουν σε κανέναν για τους πυροβολισμούς που δέχτηκαν.
Ο φόβος σπάει. Το πρωί της Τρίτης, οι μαθητές του ΕΠΑΛ και των ΓΕΛ Καισαριανής (καθώς και του 4ου και 5ου ΓΕΛ Βύρωνα) αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη για το συγκεκριμένο περιστατικό, καθώς και για «τις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων καθηγητών, τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, (..), τα κάγκελα που μας χωρίζουν σαν φυλακισμένους, (…), τις πληρωμές των βιβλίων από τις τσέπες», όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην ανακοίνωσή τους. Την Πέμπτη πραγματοποιείται και
πορεία προς το Α.Τ Καισαριανής από μαθητές και αλληλέγγυους των γειτονιών μας.
Καθόλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων, οι αγωνιζόμενοι μαθητές έχουν ν’ αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο τείχος καχυποψίας και υποτίμησης από τους ίδιους τους καθηγητές τους, διάφορους αγανακτισμένους γονείς και τοπικούς κομματικούς παράγοντες. Όλοι μαζί, σαν μια παρέα δικαστών και εισαγγελέων ζητούν «απτές αποδείξεις και στοιχεία», «ομολογίες και μαρτυρίες» και όταν αυτές διατυπώνονται, αρνούνται να τις ακούσουν και συκοφαντούν τους μαθητές μιλώντας για «φημολογίες». Για 3 συνεχόμενες μέρες, κουνούν απειλητικά το δάχτυλο στους μαθητές που σήκωσαν το κεφάλι, απαξιώνουν πλήρως τις επιλογές τους και κάνουν νουθεσίες για τους «σωστούς τρόπους αντίδρασης». Ουσιαστικά, συντάσσονται με τους μπάτσους που τα βλέπουν «όλα μέλι-γάλα» και αντιμετωπίζουν τον αγώνα των μαθητών σαν μια τεράστια «σκανταλιά» όπου τα πράγματα πρέπει να επανέλθουν γρήγορα στην τάξη τους. Και οι μαθητές με σκυμμένο κεφάλι στις τάξεις τους…Για την ιστορία, ν’ αναφέρουμε ότι ακόμα και ο νέος αριστερός δήμαρχος Καισαριανής Κοντόσταυλος επιστρατεύθηκε ώστε να επιβλέψει την τάξη και να εκτιμήσει την «ορθότητα» των αιτημάτων των μαθητών (!). Το πρωί της Παρασκευής, οι καθηγητές του ΕΠΑΛ παίρνουν τη μοναδική πρωτοβουλία αυτών των ημερών: σπάνε την κατάληψη χωρίς τον παραμικρό διάλογο με τους μαθητές. Βέβαια, πολλοί είναι και οι μαθητές που όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις χωρίς να τους αγγίζει τίποτα. 3 σφαίρες ενάντια σε συμμαθητές τους, αυταρχισμός και συκοφαντίες από τους καθηγητές και άλλα πολλά δεν στέκονται ικανά να τους ταρακουνήσουν και να τους ξυπνήσουν από
τον λήθαργο. Το γνωρίζουμε, δεν εκπλησσόμαστε: το σχολείο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Εκεί μέσα εκπαιδευόμαστε στον καθημερινό ανταγωνισμό, στον ατομισμό, την ιεραρχία.
«Η μεγαλύτερη απειλή για το ανθρώπινο είδος είναι το παγκόσμιο μονοπώλιο της κυριαρχίας πάνω στα μυαλά των ανθρώπων»
Οι πυροβολισμοί σε μαθητές δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε απλή αυθαιρεσία κάποιων μπάτσων. Τα όπλα των μπάτσων οπλίζονται από το δόγμα της ησυχίας/τάξης/ασφάλειας που πρέπει κυριαρχήσει σ’ όλη την κοινωνία ώστε να πειθαρχούμε και να υπακούμε αδιαμαρτύρηταστις εντολές των «από πάνω». με σφαίρες! Πολύ περισσότερο στο σύγχρονο σχολείο που αποτελεί το εκκολαπτήριο των πειθήνιων και αναλώσιμων εργαζομένων του αύριο. Δε χρειαζόμασταν τράπεζες θεμάτων και εξετάσεις από την 1η Λυκείου για να το διαπιστώσουμε. Το σχολείο ανέκαθενπροωθούσε τη στείρα και κατακερματισμένη γνώση, την αδράνεια και την υπακοή στην «αυθεντία» του καθηγητή, την εμπέδωση του ελέγχου και της καταστολής μέσω της διαδικασίας των εξετάσεων και την απειλή της τιμωρίας, αντίστοιχα. Ο μαθητής πρέπει να μαθαίνει να πειθαρχεί και να σκύβει το κεφάλι, όπως θα κληθεί να κάνει κι αύριο στο χώρο εργασίας του. Πρέπει να μένει απαθής και να κοιτάει «τη δουλειά του» απαξιώνοντας κάθε προσπάθεια συλλογικής αντίστασης. Σήμερα είναι οι καταλήψεις που τον εμποδίζουν να πετύχει στις εξετάσεις, αύριο θα ‘ναι κάποια απεργία που θα του στερεί το μεροκάματο. Πρέπει, λοιπόν, να συνηθίσει στις επιστρατεύσεις απεργών, στις συλλήψεις διαδηλωτών, στα μαχαίρια των φασιστών, στον ανταγωνισμό, το γλείψιμο, τον ατομισμό. Και κάπως έτσι η κοινωνία μας αρχίζει να βρωμά φασισμό όπου ο έλεγχος και η πειθάρχηση μας πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Ήδη το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ προωθεί ολοήμερες περιπολίες μπάτσων γύρω από σχολικά συγκροτήματα, δημόσιους χώρους, πάρκα και πλατείες ώστε να συνηθίσουμε την παρουσία της αστυνομίας σε κάθε στιγμή της ζωής μας: στο σχολείο, στη δουλειά μας, στη βόλτα μας, στη διασκέδασή μας. Ώστε να μας τρομοκρατούν καθημερινά και να αντιμετωπίζουν «παραβατικές συμπεριφορές» όπως μαθητικές καταλήψεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για όσα μας πνίγουν και μας αδικούν. Θα το ανεχτούμε;
Δε μπορούμε να περιμένουμε οι σφαίρες να βρουν τον στόχο τους για να αντιδράσουμε. Δε μπορούμε να θεωρούμε ότι η κρατική καταστολή, η αδικία, η φτώχεια, ο ρατσισμός είναι τα αυτονόητα που πρέπει να καταπιούμε αμάσητα. Δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε στο συνεχές άγχος, στους εξοντωτικούς ρυθμούς ζωής, στην αδράνεια και τον φόβο που θέλουν να μας επιβάλλουν. Δε μπορούμε να θεωρούμαστε παράνομοι όταν αγωνιζόμαστε, κάνουμε καταλήψεις και διαδηλώσεις, όταν έχουμε όλα τα δίκια για να κάνουμε τον κόσμο άνω-κάτω! Μέσα κι έξω από τα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας να αναπτύξουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Να υπερασπιστούμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας και να μην στριμωχνόμαστε σ’ αυτά που μας παραχωρούν ως ελεημοσύνη. Να διδάξουμε το μάθημα της συλλογικής διεκδίκησης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ελευθερίας. Η κοινωνία που ζούμε χρειάζεται αυτό το μάθημα όσο κανένα άλλο…