Το κείμενο-κάλεσμα στη διαδήλωση της αναρχικής συλλογικότητας Ναμούς
ΑΚΟΜΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ
Εδώ και αρκετό καιρό σε διάφορες περιοχές αλλά και στη γειτονιά μας διεξάγεται ένας αγώνας για την κατάργηση των κέντρων κράτησης μεταναστών. Στην περιοχή μας συγκεκριμένα το κρατητήριο του Α.Τ. Ελληνικού έχει μετατραπεί σε τέτοιο, με κελιά 3×3, προαυλισμό 2 ώρες την ημέρα, άθλιες συνθήκες υγιεινής, να συμβάλλουν στην περαιτέρω εξαθλίωση και στον συνεχή βασανισμό αυτών των ανθρώπων μόνο και μόνο επειδή δεν έχουν χαρτιά.
Μέσα από αυτό το καθεστώς κράτησης, τα σύγχρονα Νταχάου χρησιμεύουν στην επιβολή του φόβου στους μετανάστες, έγκλειστους και μη, που δεν έχουν χαρτιά και λειτουργούν ως μέσο καταστολής οποιασδήποτε εξέγερσης του πιο εξαθλιωμένου κομματιού της κοινωνίας. Το κράτος μέσω της φυλάκισης παρουσιάζει τους μετανάστες ως παρείσακτους και επικίνδυνους για την δημόσια ασφάλεια, προκειμένου να αποκοπούν από την υπόλοιπη κοινωνία, να περιθωριοποιούνται και να αντιμετωπίζονται ως κατώτερα όντα.
Για τον καπιταλισμό τα στρατόπεδα συγκέντρωσης αποτελούν βασικό κομμάτι της διαχείρισης των μεταναστευτικών ροών σε περίοδο κρίσης. Μέσω των πολέμων για τον έλεγχο των παγκόσμιων φυσικών πόρων και των πλουτοπαραγωγικών πηγών και τη φτωχοποίηση ολόκληρων λαών (που αποτελούν δομικά χαρακτηριστικά του),δημιουργεί ο ίδιος το φαινόμενο της μετανάστευσης. Δηλαδή ένα σύστημα υπερ-εκμετάλλευσης της εργασίας. Ένα σύστημα που σε κατάλληλο χώρο και χρόνο εξασφαλίζει την απαιτούμενη ποσότητα από φθηνά και πειθαρχημένα εργατικά χέρια για τα αφεντικά, στο χαμηλότερο δυνατό κόστος.
Το κεφάλαιο και τα κράτη, με σκοπό να διατηρούν την παραγωγικότητά τους, χρειάζονται έναν πληθυσμό φτηνού και εξαθλιωμένου εργατικού δυναμικού το οποίο να βρίσκεται σε ένα καθεστώς συνεχούς ”παρανομίας”, έτσι ώστε να μην μπορεί να διεκδικήσει τίποτα πέραν της επιβίωσης του. Όταν ο μετανάστης εισέρχεται στην εκάστοτε χώρα υποδοχής αποτελεί ”καθαρό κέρδος” γι’ αυτήν, καθώς το κράτος δεν έχει ξοδέψει τίποτα για την ιατροφαρμακευτική του περίθαλψη, ασφάλεια, εκπαίδευση κλπ. Έρχεται λοιπόν να προσφέρει καθαρή την εργατική του δύναμη χωρίς να έχει λάβει προηγουμένως απολύτως τίποτα.
Οι μετανάστες λοιπόν αποτελούν πηγή υποτιμημένης και πειθαρχημένης εργασίας, η οποία διοχετεύεται ανάλογα με τις εκάστοτε ανάγκες ανάπτυξης του παγκόσμιου κεφαλαίου. Έτσι μέσω της εκμετάλλευσης, το κεφάλαιο συνεχίζει να αναπαράγεται και να συσσωρεύεται.
Εδώ και χρόνια ασκείται μια έντονη ξενοφοβική πολιτική που συμβάλλει στην διαστρέβλωση της κοινωνικής πραγματικότητας. Το κράτος αναπαράγει τον ρατσισμό και με την βοήθεια των ΜΜΕ τον διοχετεύει σε ολόκληρη την κοινωνία πλασάροντας την εύκολη λύση ότι ‘’για όλα φταίνε οι ξένοι μετανάστες που μας παίρνουν τις δουλειές’’.
Έτσι, στρέφουν κομμάτια των καταπιεσμένων το ένα ενάντια στο άλλο, ( τον φτωχό ενάντια στον φτωχότερο), με αποτέλεσμα μεγάλο μέρος του κόσμου να θεωρεί τους μετανάστες υπαίτιους της δικής του εξαθλίωσης και των οικονομικών προβλημάτων του. Αποτρέπεται έτσι και η σύνδεση των αγώνων ντόπιων και μεταναστών, αντί η οργή των καταπιεσμένων να ενοποιείται κάτω από τα κοινά ταξικά συμφέροντα και να στρέφεται ενάντια στους κεφαλαιοκράτες, τους πραγματικούς υπαίτιους για την εξαθλίωση μας. Άστεγοι, φτωχοί, άνεργοι και ό,τι έχει έρθει ως επακόλουθο της παγκόσμιας συστημικής κρίσης έχουν μια κοινή αφετηρία, την εκμετάλλευση των από τα κάτω.
Λίγα λόγια για τους τροπαιοφόρους της ελπίδας.. . Η νέα πολιτική διαχείριση μπορεί φαινομενικά να υπόσχεται κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης και την αντικατάστασή τους από “κέντρα φιλοξενίας”, δεν παύει όμως να διαπνέεται από το ίδιο πνεύμα αναγκαιότητας περιορισμού των μεταναστών και να ξεκινά από την ίδια αφετηρία με αυτή των υποστηρικτών των στρατοπέδων συγκέντρωσης
Δεν αποτελεί όμως ένα ζήτημα αυτού του κράτους αλλά ολόκληρης της Ε.Ε, η οποία είναι αυτή που ορίζει τις μεταναστευτικές πολιτικές όσων κρατών ανήκουν σε αυτή. Σύμφωνα με την συνθήκη Σένγκεν τα εξωτερικά σύνορα της Ε.Ε πρέπει να προστατεύονται καλύτερα, πράγμα το οποίο σημαίνει ότι η Ελλάδα, όπως και κάθε άλλη χώρα που εφαρμόζει τη συνθήκη, υποχρεούται να ασκεί αυστηρούς ελέγχους και να αναβαθμίσει την ασφάλεια των εξωτερικών συνόρων, με κατασκεύη συνοριακών φραχτών, αισθητήρες και άλλα υλικοτεχνικά εμπόδια. Αυτές οι δολοφονικές πολιτικές της Ε.Ε έχουν προκαλέσει τον θάνατο χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, θυσίες στο βωμό του κεφαλαίου. Μονάχα μέσα στους πρώτους μήνες του 2015 πάνω από 1700 μετανάστες βρέθηκαν νεκροί στα νερά της Μεσογείου, προσπαθώντας να φύγουν από τους τόπους τους και να προσεγγίσουν τις ευρωπαϊκές χώρες. 900 άνθρωποι έχασαν την ζωή τους σε ναυάγιο στα ανοιχτά της Λαμπεντούζα, 200 κοντά στις ακτές της Λιβύης, 500 ανοιχτά της Μάλτας , 3 νεκροί στο ναυάγιο της Ρόδου και χιλιάδες ακόμα τα τελευταία χρόνια στην Μεσόγειο.
Μέσα στον καπιταλισμό με λίγα λόγια δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει φιλομεταναστευτική πολιτική.
Στην ουσία, η νέα διαχείριση του ζητήματος που εξαγγέλλει η νέα κυβέρνηση συνεχίζει να έχει αντιμεταναστευτικά χαρακτηριστικά, που διαμορφώνονται με τους περιοριστικούς όρους για τους μετανάστες μέσω της διαρκούς παρουσίας τους σε αστυνομικά τμήματα, του περιορισμού τους σε συγκεκριμένες περιοχές (άρα και κοινωνική απομόνωση) ή της υποχρεωτικής δήλωσης μόνιμου τόπου κατοικίας. Σε κάθε περίπτωση, το νέο πλαίσιο άσκησης της υποτιθέμενης καλής διαχείρισης του μεταναστευτικού δεν σταματάει να εξυπηρετεί τις ανάγκες του κεφαλαίου, αφού η συνθήκη παρανομοποίησης των μεταναστών ευνοεί τα συμφέροντα των αφεντικών, ενώ παράλληλα τους αφήνει έκθετους απέναντι στην κρατική καταστολή, τις φασιστικές συμμορίες που καραδοκούν έχοντας τους από καιρό στοχοποιήσει και σε κάθε είδους δουλεμπορικές μαφίες, καθώς και στην πιθανότητα εγκλεισμού τους σε ένα άλλο στρατόπεδο συγκέντρωσης από τα εκατοντάδες που υπάρχουν στο εσωτερικό της ευρωπαϊκής επικράτειας.
Δεν θα αφήσουμε ανενόχλητο το κράτος να αιχμαλωτίζει ανθρώπινες ψυχές στο όνομα μιας αντιμεταναστευτικής πολιτικής που σκοπό έχει την παρανομοποίηση και την περαιτέρω εξαθλίωση αυτών των ανθρώπων. Στεκόμαστε αλληλέγγυοι στο πιο εξαθλιωμένο κομμάτι του προλεταριάτου.
Δεν επαναπαυόμαστε σε κυβερνητικούς σωτήρες για την λύση των κοινωνικών προβλημάτων ούτε αναθέτουμε τις ζωές μας και τους αγώνες μας σε αυτούς. Οργανωνόμαστε αδιαμεσολάβητα, οριζόντια, και αντιιεραρχικά. Μόνη λύση είναι ο ανένδοτος και συνεχής αγώνας από τα κάτω. Παλεύουμε για μία κοινωνία ισότητας αλληλεγγύης ελευθερίας, χωρίς σύνορα και εξουσίες.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ:
Άμεση κατάργηση των στρατοπέδων συγκέντρωσης
Άμεση απελευθέρωση όλων των κρατουμένων
Καμία εφαρμογή των κέντρων ‘’φιλοξενίας’’
Χαρτιά και ίσα δικαιώματα ντόπιων και μεταναστών
Καλούμε σε ΠΟΡΕΙΑ προς το κέντρο κράτησης Ελληνικού.
ΣΑΒΒΑΤΟ 20 ΙΟΥΝΙΟΥ2015, Πλατεία Σουρμένων 11πμ
ΠΡΟΤΑΣΣΟΥΜΕ ΚΟΙΝΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΩΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ
ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ
Ως το ολοκληρωτικό γκρέμισμα κάθε φυλακής…
ναμούς.
Αναρχική συλλογικότητα από
Ελληνικό, Άνω Γλυφάδα, Αργυρούπολη
Παρακάτω,αναδημοσιεύουμε το κείμενο της συλλογικότητας “Αλληλέγγυοι κρατουμένων στα Νότια” με το οποίο γνωστοποιούν τις συνθήκες κράτησης των μεταναστριών στο κολαστήριο του Ελληνικού.
Όλοι εμείς που αποτελούμε τη συλλογικότητα «Αλληλέγγυοι κρατουμένων στα Νότια», έχουμε αποφασίσει με αιχμή το κέντρο κράτησης που βρίσκεται στο χώρο του Ελληνικού – χώρος κράτησης πλέον αποκλειστικά γυναικών-, ως πολιτικά αλληλέγγυοι στους μετανάστες-κάτοικοι της περιοχής, να πραγματοποιούμε, επισκεπτήρια προκειμένου ναείμαστε δίπλα στις μετανάστριες που ζουν έγκλειστες εκεί.
Από τις συνεχείς επισκέψεις μας διαπιστώσαμε και δημοσιοποιούμε τις άθλιες και διαρκώς επιδεινούμενες -με την αύξηση των κρατούμενων- συνθήκες κράτησης στο κέντρο Κράτησης Αλλοδαπών Ελληνικού:
- Το φαγητό είναι ανεπαρκές και άθλιο (νεροζούμι, βρώμικο-ακόμα και με τρίχες, ενώ τους δίνεται ελάχιστο κρέας)
- Όσες γυναίκες-κρατούμενες πάσχουν από βαρύτατες ασθένειες, στερούνται την κατάλληλη πρόσβαση σε ιατρική περίθαλψη και φάρμακα, αφού δεν υπάρχει γιατρός στο Κέντρο (έχουμε δει κρατούμενες χλωμές, να τρέμουν και με εμφανή σημάδια από τις ασθένειές τους ).
- Έχουν πρόσβαση την νύχτα στην τουαλέτα μόνο ζητώντας από τους δεσμοφύλακες να τους ανοίξουν την πόρτα του κελιού τους, με αποτέλεσμα -και ανάλογα με την βάρδια- οι δεσμοφύλακες να κάνουν ότι δεν ακούν τις κρατούμενες, ώστε να αποφεύγουν το πήγαινε-έλα από το γραφείο τους. Οι κρατούμενες αναγκάζονται να φωνάζουν και να χτυπάνε τα κάγκελα για να πάνε τουαλέτα, ώστε ξυπνάνε όλες οι συγκρατούμενες διαρκώς μέσα στην νύκτα.
- Η σωματική υγιεινή και η πρόσβαση σε είδη καθαριότητας είναι εξαιρετικά δύσκολη και οι κρατούμενες διαμαρτύρονται ότι δεν μπορούν να πλυθούν επαρκώς. Οι μετανάστριες κρατούμενες δεν δικαιούνται να φυλάσσουν οι ίδιες το σαμπουάν ή το σαπούνι τους και κάθε φορά που θέλουν να τα χρησιμοποιήσουν είναι αναγκασμένες να το ζητούν από το δεσμοφύλακα της βάρδιας. Αυτό μετατρέπει την καθαριότητα σε μέσο πειθάρχησης. Στη δημιουργία συνθηκών σαν τις παραπάνω συντελεί το συγκεκριμένο καθεστώς κράτησης (κλειστού τύπου), που είναι πιο περιοριστικό ακόμα και από αυτό των κέντρων κράτησης ανοιχτού τύπου, όπου οι κρατούμενοι έχουν ελεύθερη πρόσβαση στα προσωπικά τους αντικείμενα.
- Ζητήματα συμπεριφοράς δεσμοφυλάκων : οι κρατούμενες χωρίζουν τις βάρδιες σε «καλές» και «κακές» ανάλογα με την συμπεριφορά των δεσμοφυλάκων!
- Οι κρατούμενες υφίστανται γραφειοκρατικό βασανισμό με επ’ αόριστο κράτηση, μη γνωρίζοντας τον ακριβή χρόνο αποφυλάκισής τους, αφού οι γραφειοκράτες του Αλλοδαπών, από τους οποίους εξαρτάται η διάρκεια του εγκλεισμού, ευθυνόφοβα εξαντλούν κάθε τυπικό λόγο για την συνέχιση τη κράτησης, αντί να συμβαίνει το αντίθετο.
Για παράδειγμα ακόμα και όσες ζουν στην χώρα πολλά χρόνια (π.χ. οικιακοί βοηθοί ηλικιωμένων) και έχουν δηλώσεις φιλοξενίας σε δικά τους ή φιλικά σπίτια κρατούνται έως την εξέταση της αιτήσεως ασύλου!
- Πλέον έρχονται διαρκώς αποφάσεις παράτασης της κράτησης των γυναικών έως και ένα έτος (με δυνατότητα περαιτέρω εξαμηνιαίας παράτασης) επιστρέφοντας ξανά στο παλαιό καθεστώς! Έτσι, ενώ αμέσως πριν και μετά τις εκλογές, ο αριθμός των κρατουμένων στο Κέντρο Κράτησης περιορίστηκε από 120 σε 13, μέσα σε ελάχιστους μήνες ο αριθμός τους εκτοξεύτηκε και πέραν των 50 και αυξάνεται ραγδαία.
Η συλλογικότητα «Αλληλέγγυοι κρατουμένων στα Νότια» έχει ως βασικό στόχο το κλείσιμο των Κέντρων Κράτησης Αλλοδαπών / κολαστήρια ψυχών, αλλά θεωρεί και υποστηρίζει πως οι μετανάστριες κρατούμενες έχουν δικαιώματα μέχρι την τελική απελευθέρωση τους τα οποία υπερασπίζουμε από κοινού.
Στο πλαίσιο δημοσιοποίησης του προβλήματος και ενδυνάμωσης του αγώνα μας θα δημοσιοποιήσουμε τις επόμενες ημέρες κείμενο της συλλογικότητάς μας.
allileggyoikratoumenon@gmail