ΤΟΝ ΦΑΣΙΣΜΟ ΒΑΘΙΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕ ΤΟΝ, ΔΕ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΜΟΝΟΣ
ΤΣΑΚΙΣΕ ΤΟΝ
Κάνε στο μυαλό σου μια εικόνα. Είσαι σε ένα παλιό και φθαρμένο λεωφορείο, που κάθε λίγο σταματάει, κι όταν κινείται πηγαίνει αγκομαχώντας. Και τότε τι παρατηρείς? Όλοι αρχίζουν να δυσφορούν, οι περισσότεροι τα βάζουν με τον διπλανό τους γιατί κουνήθηκε, γιατί τον ένα τον ενοχλεί ο αγκώνας του άλλου, γιατί κάποιος κάθεται πολύ άνετα. Άλλοι τα βάζουν με τον λεωφορειατζή που πάει πολύ αργά, που κάνει πολλή ζέστη, ενώ άλλοι υπομένουν καρτερικά το τέλος της διαδρομής. Γιατί κανείς δεν σκέφτηκε ποτέ ότι το πρόβλημα δεν είναι ο διπλανός του, αλλά το ότι καταδέχεται να είναι σε αυτό το λεωφορείο; Γιατί κανείς ποτέ δεν σκέφτηκε να αλλάξει το λεωφορείο ή και να το σκέφτηκε δεν το έκανε, γιατί κάτι τέτοιο θέλει χρόνο ή είναι άσκοπο ή…. Κάπως έτσι, λοιπόν, και σήμερα πολλοί βλέπουν ως λύση να στραφούν ενάντια στο διπλανό τους, γιατί είναι μαύρος, διαφορετικός, άρρωστος, τους παίρνει την δουλειά ή απλά «περισσεύει». Αδυνατούν να σκεφτούν ότι το πρόβλημα είναι το ίδιο το σύστημα, ο ίδιος ο καπιταλισμός, που γεννά διαχωρισμούς και χτίζει ανισότητες, για να επιβάλει τα δικά του δρομολόγια.
Σε περιόδους κρίσης, όπως αυτή που βιώνουμε σήμερα, κάθε φορά που το σύστημα επιδιώκει να ανασυνταχθεί, βυθίζοντας τους «από κάτω» ακόμη περισσότερο στον πάτο, είναι που κάνουν την εμφάνιση τους κάτι παράσιτα ονόματι φασίστες. Και αυτό φυσικά δεν είναι κάτι καινούριο. Η ίδια η ιστορία αποδεικνύει ότι κάθε φορά που τα αφεντικά τα βρίσκουν σκούρα, βάζουν μπροστά τα μαντρόσκυλά τους, τους ναζί και τους φασίστες. Το είδαμε να συμβαίνει στη Γερμανία με την άνοδο του Χίτλερ, στην Ιταλία με τον Μουσολίνι, στην Ελλάδα επί Μεταξά. Στη σύγχρονη Ελλάδα , είχαμε την «τύχη» να τους γνωρίσουμε ως Χρυσή Αυγή. Μην ξεγελιέσαι όμως. Δεν είναι τα κακά παιδιά του κοινοβουλίου, όπως θέλουν να παρουσιάζονται. Στην πραγματικότητα είναι πολύ καλά παιδιά, τα χαϊδεμένα, μάλιστα, των αφεντικών. Γιατί καθαρίζουν για λογαριασμό τους, εξοικονομώντας τους δυνάμεις. Όπως ο αγανακτισμένος επιβάτης του λεωφορείου τα βάζει με τον διπλανό του, έτσι κι αυτοί λένε πως για όλα φταίνε οι ξένοι. Και αφήνουν φυσικά τους μεγαλοβιομήχανους, τους τραπεζίτες και κάθε λογής αφεντικά στο απυρόβλητο. Βέβαια, αυτοί οι νταήδες που θέλουν να «καθαρίσουν τη χώρα» ξέρουν μόνο να τα βάζουν με τους πιο αδύναμους αυτής της κοινωνίας, εκεί που τους παίρνει! Δεν είδαμε ποτέ να τα βάζουν με νταβάδες και εμπόρους ναρκωτικών. Αλλά ως σωστά και υπάκουα σκυλιά δε δαγκώνουν ποτέ το χέρι που τους ταΐζει.
Το ότι πρέπει να είναι βλήμα κανείς για να πιστεύει ότι ο άλλος είναι κατώτερος λόγω φυλής, χρώματος, θρησκείας ή απλά διαφορετικός δε χρήζει ανάλυσης. Το να μισεί κάποιον επειδή είναι από άλλη χώρα ή του πήρε τη δουλειά πάλι είναι μια μπαρούφα και μισή, σε μια εποχή, μάλιστα, που τα αφεντικά κάνουν χιλιάδες απολύσεις στο όνομα της κρίσης. Προφανώς, τα χρυσαυγιτάκια δεν τα συμφέρει να αναφέρουν ότι οι μετανάστες ήταν αυτοί που έχτισαν τα Ολυμπιακά έργα και τις κερκίδες, όπου όλοι μας εθνικά υπερήφανοι κουνήσαμε τα σημαιάκια μας, βλέποντας κάτι ντοπαρισμένους να τρέχουν. Από την άλλη, πρέπει πάλι να είσαι βλήμα ή τουλάχιστον δειλός για να τα βάζεις με τον κάθε εξαθλιωμένο που αναγκάζεται να δουλέψει για ψίχουλα και όχι με τα αφεντικά που για να αυξήσουν τα κέρδη τους εκμεταλλεύονται αυτόν σήμερα, αλλά αύριο εσένα ως εργαζόμενο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είδαμε ποτέ και τα «αντισυστημικά» παλικάρια της Χρυσής Αυγής να ρίχνουνε καμιά σφαλιάρα σε κανένα Ελληνάρα βιομήχανο που έχει στη δούλεψή του εκατοντάδες ανασφάλιστους και κακοπληρωμένους ντόπιους και μετανάστες εργάτες. Γιατί βέβαια πέρα από ηλίθιοι και δειλοί, έχουν και κάτι συμφέροντα να υπερασπιστούν. Αλλά μη γελιέσαι. Δεν είναι τα δικά σου. Είναι των αφεντικών και μόνο αυτών.
Ας μην ξεχνάμε και τον άλλο ιστορικό ρόλο που καλούνται να επιτελέσουν τα φασιστάκια. Από τη μια είδαμε ότι φροντίζουν να σπέρνουν μίσος και διχόνοια μεταξύ των καταπιεσμένων, αφήνοντας τους από πάνω να πλουτίζουν ανενόχλητοι πάνω στις δικές μας πλάτες. Από την άλλη μεριά, έχουν επωμιστεί και καθήκοντα μπάτσου. Αυτά τα «άγρια και γενναία» παιδιά, σε όλες τις δράσεις τους έχουν την κάλυψη της αστυνομίας( ποιός, άλλωστε από μας θα μπορούσε να μπει σε μια κλούβα και να απελευθερώσει κάποιον προσαχθέντα, όπως έγινε στο Χυτήριο, χωρίς να τον ισοπεδώσουν;). Αυτό δεν είναι τυχαίο, αφού άλλωστε μεγάλος αριθμός τους προέρχεται πράγματι από τους κόλπους της ελληνικής αστυνομίας. Τα μέλη της Χρυσής Αυγής «ανεπίσημα» βοηθούν και ενίοτε υποκαθιστούν τα φιλαράκια τους τους μπάτσους, αναλαμβάνοντας συγχρόνως τη βρώμικη δουλειά που το επίσημο κράτος δε νομιμοποιείται να κάνει. Είναι εδώ για να πνίξουν κάθε εστία αντίστασης, να καταστείλουν κάθε αγωνιζόμενο κοινωνικό κομμάτι, να περιφρουρήσουν με νύχια και με δόντια (στην περίπτωσή τους μαχαίρια και λοστάρια) το σαθρό καπιταλιστικό σύστημα που τους εξέθρεψε και τώρα τους καλεί επί τω έργω.
Να το βάλουμε καλά, λοιπόν, στο μυαλό μας. Οι φασίστες δεν είναι τίποτε άλλο, παρά τα δεκανίκια του συστήματος. Βέβαια, σε επίπεδο νεολαίας έχουν φροντίσει να κρύψουν καλά αυτήν τους την ταυτότητα. Εκμεταλλευόμενοι τη διάθεση για αντίδραση και απειθαρχία που έχουν τα άτομα σε αυτήν την ηλικία, προσπαθούν με ψευτομαγκιές ,τραμπουκισμούς και μέσα από μια μιλιταριστικού τύπου οργάνωση (ομοιόμορφο ντύσιμο, ξυρισμένα κεφάλια κ.λ.π) να πουλήσουν μούρη. Και πολλοί το χάβουν αυτό. Αλλά ειλικρινά πως συνάδει η απειθαρχία με την εξουσιομανία; Γιατί φυσικά ανέκαθεν οι φασίστες επιθυμούσαν και αποσκοπούσαν στην εξουσία με κάθε μέσο. Δεν είναι τυχαίο που και στα σχολεία πλέον, παροτρύνουν τα μικρά χρυσαυγιτάκια να εκλέγονται στα δεκαπενταμελή. Θέλουν για άλλη μια φορά τον έλεγχο και την εξουσία, έστω και στο μικροεπίπεδο του σχολείου. Γιατί αν και πρόκειται για ένα περιορισμένο πεδίο, παρέχει όλα τα εχέγγυα, για να έχει αποτέλεσμα η παρέμβασή τους. Ένα κτίριο περιστοιχισμένο με κάγκελα, όπου οι μαθητές οφείλουν να επιδεικνύουν πειθαρχία και υποταγή, να κάνουν κάθε πρωί την προσευχή τους, να συμμετέχουν στις παρελάσεις κ.λ.π. Ηδονικό το θέαμα για ένα χρυσαυγίτη, δε νομίζεις; Και από την άλλη ανατριχιάζουν με κάθε τι που έχει να κάνει με ελευθερία, γι΄ αυτό δε θα είναι να απορείς, όταν σε λίγο θα σου στερήσουν και τα πλέον αυτονόητα, όπως να εκφράζεις ελεύθερα τη γνώμη σου.
Αφού, λοιπόν οι φασίστες είναι τα δεκανίκια του συστήματος, θα εξαλειφθούν μόνο αν πολεμήσουμε το ίδιο το σύστημα. Και ο πόλεμος αυτός δε θα διεξαχθεί ούτε μέσα από εκλογικά πανηγυράκια, ούτε μέσα σε κομματικά μαντριά. Ο πόλεμος αυτός θα δοθεί στους δρόμους, θα δοθεί στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές, μέσα και έξω από τα σχολεία.
Ο πόλεμος αυτός θα δοθεί από σένα κάθε φορά που δε θα ανέχεσαι φασιστικές συμπεριφορές και ρατσιστικές επιθέσεις, κάθε φορά που θα σβήνεις σβάστικες και εθνικιστικά συνθήματα, κάθε φορά που θα τσακίζεις τραμπούκους φασίστες που εμφανίζονται στο σχολείο σου, κάθε φορά που απέναντι στο φυλετικό μίσος και τη μισαλλοδοξία θα προτάσσεις την ισότητα, την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια, απέναντι στην αδράνεια και τον ατομισμό θα απαντάς με αυτοοργάνωση και συλλογικότητα. Πράγματι ο δρόμος αυτός δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, απαιτεί χρόνο και κόπο, οργανωτικότητα και ευθύνη, μα πάνω απ’ όλα είναι ένας δρόμος αξιοπρεπής και συναρπαστικός. Είναι ένας δρόμος δίχως επιστροφή για έναν πόλεμο που διακυβεύονται τα πάντα. Ένας δρόμος που σε καλεί να εξεγερθείς και να αγωνιστείς για ελευθερία. Κι αν νιώθεις ότι το να αλλάξεις το λεωφορείο είναι ουτοπία, τότε ο πόλεμος αυτός είναι ήδη χαμένος…
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΟΙ ΜΑΘΗΤΙΚΟΙ ΠΥΡΗΝΕΣ ΜΕΣΑ ΚΙ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ- ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ, ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών
από τους πρόποδες του Υμηττού
To κείμενο όπως μοιράζεται:
