Σε μια από τις κρισιμότερες στιγμές του αγώνα των κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής ενάντια στις “χρυσές” επενδύσεις του θανάτου, ενάντια στη λεηλασία της φύσης και της ζωής τους, το μέτωπο του αγώνα διευρύνεται.

Επίσης, το Σάββατο 13/4 στις 12 μ.μ στο Μοναστηράκι θα πραγματοποιηθεί συγκέντρωση/πορεία που καλείται από την Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής. Μια διαδήλωση που οργανώθηκε μέσα από οριζοντιες διαδικασίες συντονισμού αυτοοργανωμένων πολτικών/κοινωνικών/ταξικών σχημάτων και συλλογικοτήτων αγώνα που δρουν στην Αττική.Μια διαδήλωση που ευλεπιστεί να συναντηθεί με την φωνή των αγωνιζομένων κατοίκων της ΒΑ Χαλκιδικής, να δυναμώσει τις αντιστάσεις ενάντια στον χρυσό θάνατο, την λεηλασία της φύσης και την κρατική τρομοκρατία, να δηλώσει ξεκάθαρα και ανυποχώρητα ότι ο αγώνας για την γη και την ελευθερία θα τους συντρίψει!

Συντονιστική Συνέλευση Αλληλεγγύης στον αγώνα των κατοίκων της Β.Α. Χαλκιδικής

Related Images:

Η κρίση του συστήματος που επιβάλλει το σάρωμα των κοινωνιών, και την καθυπόταξη των ανθρώπων στο κέρδος, προς όφελος των ντόπιων και υπερεθνικών ελίτ, έρχεται να επιβληθεί με όλη τη βαναυσότητά της, και στην Κύπρο. Τη χώρα που εδώ και χρόνια λειτουργεί ως φορολογικός παράδεισος για τους επενδυτές κεφαλαίων. Με μεγάλα επιτόκια στις υψηλές καταθέσεις και με ισχνές φορολογικές εισφορές, στις αναπτυξιακές επενδύσεις. Τη χώρα που υπήρχε ως παράδειγμα ανάπτυξης και κερδοφορίας, όπως υπήρξε και η άλλη νησιωτική χώρα, η Ιρλανδία.  Οι ανταγωνισμοί των από πάνω, για τη διαφύλαξη και μεγιστοποίηση των κερδών τους, που υπάρχουν σε όλη αυτή τη διαδικασία αναδιάρθρωσης των εξουσιαστικών σχέσεων, φανερώνονται σε όλο τους το μεγαλείο με το όχι του κυπριακού κοινοβουλίου. Στην ιδιαιτερότητα της Κύπρου, οι μεγάλες επενδύσεις του ρώσικου κεφαλαίου, που έρχεται αντιμέτωπο με την προσπάθεια ηγεμονίας των ευρωπαϊκών ελίτ, στο χώρο της Ευρώπης και της Μεσογείου.

Η κυπριακή αστική τάξη δημιουργεί εδώ και χρόνια, με το αζημίωτο,  χοντρές μπίζνες με το ρώσικο κεφάλαιο, που με τη σειρά του, εποφθαλμιά την είσοδο με κυριαρχικούς όρους σε μια χώρα με στρατηγικό ρόλο κόμβου της μεσογείου, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου σε όλη την Ευρώπη. Η προηγούμενη κυβέρνηση του νησιού, με αριστερό πρόσημο, στηρίχθηκε στους ρώσους επενδυτές και ζήτησε από αυτούς το ποσό κάλυψης του τραπεζικού ελλείμματος. Παίρνοντας από αυτούς ένα πρώτο δάνειο και ζητώντας από τους ευρωπαίους το υπόλοιπο ποσό του χρέους, ο προηγούμενος πρόεδρος εισήγαγε τη Κύπρο στον άξονα των νότιων προτεκτοράτων, ψηφίζοντας το πρώτο μνημόνιο. Στη συνέχεια και ενώ αλλάζει χέρια η πολιτική διαχείριση του νησιού, η δεξιά πια κυβέρνηση, δε μπορεί να συνεχίσει το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθούνταν και να συνεχίσει να στηρίζει τις μπίζνες του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, καθώς προσέκρουσε στα συμφέροντα των ισχυρότερων ευρωπαϊκών ελίτ οι οποίες στόχευαν την οικειοποίηση του εγχώριου πλούτου.

Και κάπως έτσι φθάνουμε στο σίριαλ των τελευταίων εβδομάδων, όπου ουσιαστικά αυτό που δραματοποιείται, είναι η κοινωνικοποίηση των ζημιών με την κάλυψη των κεφαλαίων από τις καταθέσεις, από τα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων και από το φυσικό πλούτο του νησιού. Μας θυμίζει κάτι;;;

Το πρόγραμμα που οραματίστηκε ο νέος πρόεδρος με τους ευρωπαίους εταίρους, περιελάμβανε το κούρεμα όλων των καταθέσεων για να μην επιβαρυνθούν πολλαπλάσια οι μεγαλοκαταθέτες και το σημαντικότερο την αύξηση του φόρου στις επιχειρήσεις που εδράζονται στην Κύπρο. Με την κίνηση αυτή ευελπιστούσαν να μην αρχίσει η μαζική έξοδος κεφαλαίων από τις κυπριακές τράπεζες. Όμως φυσικά, αυτό ερχόταν σε τεράστια αντίθεση με τα συμφέροντα του ντόπιου και ξένου κεφαλαίου, με αποτέλεσμα το «ηχηρό όχι του κυπριακού λαού».

Κυπριακό δράμα πράξη δεύτερη.

Στη συνέχεια η κυβέρνηση προσπάθησε να δώσει λύση απευθυνόμενη στο ρώσικο κεφάλαιο, που κατείχε μεγάλο μέρος των καταθέσεων και των επενδύσεων στο νησί. Κίνηση που φυσικά στηριζόταν στο επικοινωνιακό κομμάτι, καθώς οι Ρώσοι δε θα  μπορούσαν να έρθουν σε ευθεία αντιπαράθεση και να χαλάσουν τις εμπορικές σχέσεις με τους ευρωπαίους για χάρη της Κύπρου. Αλλά και εάν το έκαναν τα ανταλλάγματα θα ήταν τέτοια που θα μετέτρεπαν την Κύπρο σε ρώσικο προτεκτοράτο, πράγμα που το ντόπιο κεφάλαιο δε θα δεχόταν με κανένα τρόπο. Έτσι και ενώ οι τράπεζες παραμένουν κλειστές, δημιουργείται σιγά σιγά, ένα ασφυκτικό και συνάμα εκβιαστικό περιβάλλον για την κυπριακή κοινωνία. Η αστική τάξη θα είναι η πρώτη που θα δώσει το μήνυμα μέσω του τραγόπαπα, στηρίζοντας τις αποφάσεις της κυβέρνησης και δηλώνοντας έτοιμοι, ακόμα και για έξοδο από το ευρώ. Τα καθάρματα, προβάλουν ξετσίπωτα το ενδεχόμενο της εξόδου φοβίζοντας τους από κάτω , γνωρίζοντας βέβαια, ότι κάτι τέτοιο δε μπορεί να γίνει, αλλά και ότι αυτή η επιλογή θα ήταν καταστροφική και για τους ίδιους. Το αξιοπρόσεκτο είναι ότι δεν έγινε καμιά ιδιαίτερη  εργατική κινητοποίηση ως απάντηση στα σχέδια των κυρίαρχων, που φανερώνει την ένδεια και το βάλτο που έχει πέσει η αριστερά στο νησί, καθώς και την αλλοτρίωση που έχει υποστεί η κυπριακή κοινωνία, σε επίπεδο ταξικής οργάνωσης και συνείδησης.

Το τελευταίο μέρος του έργου παίχτηκε στις Βρυξέλες, όπου η κυπριακή κυβέρνηση ουσιαστικά, υπέγραψε την υποδούλωση του κυπριακού λαού και την παραχώρηση του πλούτου που μπορεί να βγει από το νησί. Έδειξαν ότι το σύστημα μπορεί να βρει λύσεις ακόμα και όταν τα πράγματα είναι οριακά για αυτούς. Έδειξαν ότι αυτοί που θα πληρώσουν την κρίση τους είμαστε εμείς και μόνο εμείς σε όποιο σημείο του κόσμου και αν βρισκόμαστε. Με τη συμφωνία αυτή ουσιαστικά η Κύπρος μπαίνει σε μια περίοδο βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης. Ο πέλεκυς της χρεοκοπίας θα στέκεται συνέχεια  πάνω από την κυπριακή κοινωνία θυμίζοντας ότι οι επιλογές που μπορεί να πάρει, είναι συγκεκριμένες, προδιαγεγραμμένες και ότι κανένας δε δικαιούται πια, να σηκώσει κεφάλι.

Τις επόμενες μέρες και αφού οι τράπεζες ανοίξουν, η εκροή κεφαλαίων θα είναι τεράστια, ασχέτως με τους περιορισμούς που μπορεί να τεθούν. Ακόμα ένα που πρέπει να θεωρηθεί βέβαιο, είναι ότι κανένας επενδυτής αυτή τη στιγμή δεν θα ποντάρει στο κυπριακό τραπεζικό σύστημα, με αποτέλεσμα να σταματήσουν και οι εισροές. Ο συνδυασμός αυτών των δύο  θα οδηγήσει στην συρρίκνωση πάρα πολλών επιχειρήσεων με αποτέλεσμα η Κύπρος να βυθιστεί σε μεγάλη ύφεση και ανεργία. Η Κύπρος και η κοινωνία της πρέπει να μπορούν να πωληθούν φθηνά. Πρέπει να γίνει ¨ανταγωνιστική¨ και να προσελκύσει επενδυτές που θα διψούν για φθηνό και προσοδοφόρο τόπο και αίμα.

Οι επόμενες μέρες στην Κύπρο, θα είναι μέρες πανικού και ανασφάλειας για την κυπριακή κοινωνία. Το γνωστό σενάριο λοιπόν, για όσους λαούς δε μπορούν να βρουν το βηματισμό της ανατροπής.

Στη Κύπρο έγινε το πείραμα για την επόμενη σκηνή της καπιταλιστικής κρίσης.  Η εφαρμογή αυτής της στρατηγικής με το χέρι που μπαίνει στις καταθέσεις, δημιουργούν  προηγούμενο για τις άλλες χώρες της Ευρωζώνης, ιδιαίτερα για εκείνες με ασθενή τραπεζικό σύστημα. Στην Ισπανία ήδη ακούστηκαν προτάσεις περί αυτού. Το πείραμα της Κύπρου θα λειτουργήσει παραδειγματικά και αποτρεπτικά σε όσους διανοηθούν να μην πάρουν τις «σωστές» επιλογές.

Οι Έλληνες αδελφοί 

Στην Ελλάδα η κρίση της Κύπρου φορτίστηκε εθνικά και χειρίστηκε επικοινωνιακά ως παράδειγμα, για όσους θέλουν να πουν το δικό τους όχι, στα σχέδια των ντόπιων και ξένων αφεντικών. Η παντοδυναμία του κεφαλαίου στην Κύπρο δείχνει στους Έλληνες ότι βρισκόμαστε σε μονόδρομο και ότι οι επιλογές, θα παρθούν από τους κυρίαρχους. Τώρα πια οι Έλληνες καταθέτες θα πρέπει να δώσουν πολύ πιο εύκολα κομμάτι των καταθέσεων τους σε περίπτωση εθνικής ανάγκης. Εξάλλου η Ε.Ε διασφάλισε τις καταθέσεις των Ελλήνων στα κυπριακά τραπεζικά καταστήματα που βρίσκονται στην Ελλάδα. Και φυσικά το ντόπιο κεφάλαιο πήρε τα καθαρισμένα τραπεζικά υποκαταστήματα υπό τον έλεγχο του. Στον διεθνή ανταγωνισμό του κεφαλαίου δε χωρούν “αδελφότητες” . Η ελληνική κυβέρνηση έκανε ότι μπορούσε και “κατάφερε” να μην πληγούν οι Έλληνες καταθέτες . Ας κοιμηθούμε ήσυχοι…

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται, ότι  οι όποιες ελπίδες μπορεί να έχει μια κοινωνία για να σταματήσει η καταλήστευσή της, για να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια, για να μπορεί να δημιουργήσει τις προοπτικές για μια ζωή με ικανοποιητικά επίπεδα διαβίωσης για όλους τους ανθρώπους, χωρίς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, χωρίς πλούσιους και φτωχούς, χωρίς τους διαχωρισμούς που μας επιβάλλει η εξουσία, αλλά με όρους ισοτιμίας, αλληλεγγύης και ελευθερίας, είναι μόνο μέσα από την κοινωνική επανάσταση την ανατροπή και τη δημιουργία των συνθηκών για την αυτοδιάθεση των κοινωνιών.         

Related Images:

Έχει ίσως κάποιο ενδιαφέρον να σχολιαστούν οι δυο τελευταίες απόπειρες απόδρασης από φυλακές υψίστης ασφαλείας. Με ελικόπτερο από τα Τρίκαλα η μια , με μια μικρή μπλόφα από το Μαλανδρίνο η άλλη.

Στη μία περίπτωση φάνηκε ότι η αστυνομία δεν δίστασε, προκειμένου να εμπεδωθεί το δόγμα μηδενικής ανοχής, να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή δεκάδων ανθρώπων, επικαλούμενη την πρόθεση της να αποτρέψει μια απόδραση , πράξη που διώκεται σε βαθμό πλημμελήματος…

Στη δεύτερη περίπτωση είδαμε τι μπορεί να πετύχει ένας κρατούμενος καμουφλάροντας ένα απλό ράδιο σε τηλεχειριστήριο βόμβας (!) αν οι διωκτικοί μηχανισμοί ξέρουν ότι με την ελευθερία του δεν αστειεύεται. Μπορεί τελικά να μη κατάφερε να φύγει αλλά κράτησε για ένα 24ωρο μια φυλακή στο πόδι με μόνο του όπλο τη απόφαση.

Όμως αυτό που πραγματικά έχει σημασία σ’ αυτά τα δυο περιστατικά είναι η αλλαγή στο νόημα της απόδρασης και η μετάλλαξη της σε μια ατομική υπόθεση του κρατούμενου. Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του ’90 η εξέγερση και η απόδραση ήταν δυο έννοιες σχεδόν αλληλένδετες. Η εξέγερση ήταν συνήθως η συνέπεια μιας απόπειρας μαζικής απόδρασης . Οι κρατούμενοι σε μια φυλακή , όλοι μαζί προσπαθούσαν ν’ αποδράσουν , κάποιοι τα κατάφερναν, κάποιοι τραυματίζονταν από σφαίρες μπάτσων στην προσπάθεια και οι υπόλοιποι επέστρεφαν πίσω κι έκαιγαν την φυλακή τους. Για την μετάλλαξη αυτή οι αιτίες πρέπει ν’ αναζητηθούν από τη μια στην αναβάθμιση της τεχνολογίας και της αρχιτεκτονικής της καταστολής και από την άλλη στο χωρίς προηγούμενο ατομικισμό των σύγχρονων κρατουμένων.

Οι σύγχρονες φυλακές είναι σχεδιασμένες έτσι ώστε να επιτυγχάνεται ο μεγαλύτερος δυνατός έλεγχος τόσο με φυσικές όσο και με ηλεκτρονικές μεθόδους. Είναι οι κάμερες σε κάθε γωνιά , της απόλυτα τετραγωνισμένης και με απουσία οποιοιδήποτε φυσικού στοιχείου, πτέρυγας. Είναι οι πόρτες που ανοίγουν μόνο ηλεκτρονικά από τα δωμάτια ελέγχου. Είναι και ότι – μια σημαντική λεπτομέρεια- η ταράτσα , το κατεξοχήν καταφύγιο στασιαστών κρατουμένων, δεν είναι προσβάσιμη σχεδόν με κανένα τρόπο.

Από την άλλη είναι η αλλαγή στη σύνθεση του πληθυσμού την τελευταία δεκαετία, που έχει επιφέρει κάποιες αλλαγές στην αντίληψη των κρατουμένων. Ο πληθυσμός των φυλακών δεν αποτελείται ούτε από αιμοσταγείς εγκληματίες ούτε από ρομαντικούς παράνομους . Αποτελείται από μετανάστες της Αφρικής και της Ασίας που τις περισσότερες φορές δεν γνωρίζουν, όχι απλά τη γλώσσα αλλά ούτε καν τον λόγο που είναι στη φυλακή. Αποτελείται από τοξικομανείς των οποίων η θέση είναι στα νοσοκομεία. Αποτελείται από τρομαγμένους απατεωνίσκους και χρεοφειλέτες, την νέα τάση των ελληνικών φυλακών. Αποτελείται από νονούς και μπράβους της νύχτας που με αντάλλαγμα κάποιες μικροεξυπηρετήσεις κρατάνε μια ισορροπία στις ελληνικές φυλακές μεταξύ διαφθοράς και κοινωνικής ειρήνης.

Οι σχέσεις των κρατουμένων μεταξύ τους είναι ψεύτικες, υποκριτικές μέχρι αναγούλας και διπλωματικές. Ένα παιχνίδι κυριαρχίας που λειτουργεί ως τροχοπέδη στο χτίσιμο σχέσεων εμπιστοσύνης, κάτι που μειώνει την αγωνιστική διάθεση η οποία προϋποθέτει την αλληλεγγύη. Διασπασμένοι οι κρατούμενοι σε έθνη και φυλές, σε μικρές και μεγάλες ποινές, σε διαφορετικά αδικήματα, σε προσωπικές διαφορές οι οποίες οφείλονται κυρίως στην πρέζα και σε ατομικά μικροσυμφέροντα, καταστρέφουν την όποια κοινότητα αγώνα θα μπορούσε να δημιουργηθεί . Τελικά όποιος θέλει να διεκδικήσει την ελευθερία του καλείται να το προσπαθήσει μόνος του ή με μερικούς φίλους. Οι συλλογικές λύσεις μοιάζουν σαν ένας ξεπερασμένος ρομαντισμός που ανήκει στη δεκαετία του ’90.

Και γιατί όλα αυτά έχουν σημασία;

Γιατί η φυλακή δεν είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Είναι ο χώρος που συμπυκνώνονται οι λειτουργίες της, οι αξίες της, οι παραδόσεις της, η ηθική της, τα προβλήματα της. Βλέποντας κανείς και αναλύοντας τι συμβαίνει μέσα μπορεί να ερμηνεύσει την κοινωνική αδράνεια έξω.

Θεαματικά και θεμιτά είναι τα ελικόπτερα της απόδρασης όμως ομορφότερες είναι οι φλόγες της εξέγερσης. Δεν πρέπει να πάψουμε να τιμούμε αυτούς που κατάφεραν ή έστω προσπάθησαν να ν’ αποδράσουν, όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στόχος δεν πρέπει να είναι να πετάξουμε πάνω από τα τείχη αλλά να χορέψουμε πάνω στα συντρίμμια τους.

Α. Θεοφίλου.

21-3-2013

Ε1 πτέρυγα φυλακών Δομοκού.

Related Images:

Την Παρασκευή 1/3, η δημοτική παράταξη της φασιστικής οργάνωσης χρυσή αυγή, φιλοδοξούσε να πραγματοποιήσει εκδήλωση σε γραφεία που της έχει παραχωρήσει ο δήμος Αθηναίων. Για 1η φορά, οι φασιστικές ορδές τους επιχειρούν να διαφημίσουν τις πρακτικές του μίσους και του κανιβαλισμού σε γειτονιές που γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι ανεπιθύμητοι.
Μέσα από διαδικασίες οριζόντιου συντονισμού και συνεννόησης, 200 αντιφασίστες-στριες κατάφεραν να ακυρώσουν την παρουσία των σύγχρονων ναζί μέσα από περιφρουρημένη διαδήλωση και συγκέντρωση κάτω από τα γραφεία τους αλλά και κατά μήκος της οδού Φιλολάου. Η δυναμική της αντιφασιστικής συγκέντρωσης σε συνδυασμό με τους διαύλους επικοινωνίας που δημιουργήθηκαν με τους περίοικους κατάφεραν να αποκρούσουν και οποιαδήποτε απόπειρα βίαιης απώθησής των αντιφασιστών από το ένστολο σκυλολόι (ΜΑΤ, ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ κ.α) που εισέβαλλε στις γειτονιές μας για να προστατέψει τον μισθοφορικό στρατό του κράτους και του κεφαλαίου, τους χρυσαυγίτες.
Η μαζική πολιτική κίνηση των αντιφασιστών/στριων στο Παγκράτι είναι μια ακόμα κίνηση μέσα σε πλήθος άλλων που αναδύονται στις γειτονιές μας και ακυρώνουν καθημερινά και έμπρακτα την απήχηση της ακροδεξιάς ρητορικής, την εμπέδωση του φόβου και του κανιβαλισμού, την περαιτέρω προώθηση του εκφασισμού της κοινωνίας. Αποτελεί ένα ακόμα συλλογικό βήμα των κοινωνικών/ταξικών/πολιτικών αντιστάσεων που ριζώνουν στις γειτονιές και οικοδομούν τον πολιτισμό της αυτοοργάνωσης και της αυτενέργειας, της αλληλεγγύης και της συλλογικότητας, της ρήξης και της σύγκρουσης. Αποτελεί ακόμα μια τρανή απόδειξη ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι βαθύτατα αντικαθεστωτικός και αντικαπιταλιστικός, βαθύτατα ανατρεπτικός που δεν περιορίζεται σε δημοκρατικές εκκλήσεις και καταγγελίες νομιμότητας, αλλά επιδιώκει το συθέμελο τσάκισμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού.
Απέναντι στην κοινωνική λεηλασία που επιβάλουν κράτος και αφεντικά, στη συκοφάντηση κάθε εστίας κοινωνικής αντίστασης, στην τρομοκρατία της καταστολής και των επιστρατεύσεων, σπάμε τον φόβο και την μοιρολατρία και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα σε κάθε γειτονιά. Αποκρούουμε την τρομοκρατία των μπάτσων, των εισαγγελέων και των ρουφιάνων των ΜΜΕ αποδεικνύοντας ότι οι αγώνες μας δεν είναι ούτε νόμιμοι ούτε παράνομοι παρά δίκαιοι και αναγκαίοι. Παλεύουμε για τη σύνδεση και την επικοινωνία των αντιστεκόμενων και των αγώνων τους: από τις Σκουριές της Χαλκιδικής ως τα επιστρατευμένα εργοτάξια, από τις καταλήψεις και τους αυτοοργανωμένους χώρους σε κάθε γειτονιά της Αθήνας μέχρι τις πολύμορφες κοινωνικές/ταξικές αντιστάσεις που γεννιούνται σε κάθε περιοχή της χώρας. Συμβάλλουμε στη ριζοσπαστικοποίηση και την χειραφέτηση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων της εποχής μας και οργανώνουμε τη δική μας αντεπίθεση στον πολιτισμό της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του φασισμού και του κανιβαλισμού. Παίρνουμε εδώ και τώρα τις ζωές και τους αγώνες στα χέρια μας!

ΚΟΙΝΟΤΗΤΕΣ ΑΓΩΝΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΓΕΙΤΟΝΙΑ
ΤΣΑΚΙΣΤΕ ΤΟΥΣ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ

Το Κείμενο σε pdf

Related Images:

Δεν θέλω να καταγγείλω κανένα. Δεν δείχνω με το δάχτυλο κανένα. Μόνο σας καλώ όλους να σκεφτείτε: Αν αυτό δεν είναι εθνική υπονόμευση, τότε τι λέγεται εθνική υπονόμευση; Αν αυτό δεν λέγεται εθνική δολιοφθορά, τότε τι ακριβώς είναι; (…)

Δεν σας ζητώ να συμφωνείτε με όλες τις πολιτικές της κυβέρνησης. Σας καλώ, όμως, να προστατέψουμε – όλοι μαζί – το συμφέρον του Ελληνικού λαού!”

Δηλώσεις Α.Σαμαρά στις 23/2/2013 με αφορμή (και) την εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» στις  Σκουριές Χαλκιδικής

Ασκήσεις ολοκληρωτισμού Reloaded

Και μόνο το λεξιλόγιο που επέλεξε στο διάγγελμά του πριν εβδομάδες ο πρωθυπουργός αποκαλύπτει την πολιτική καταγωγή των κυρίαρχων επιλογών του καθεστώτος. Η παραληρηματική επίκληση του εθνικού συμφέροντος, η ταύτιση του «κοινού συμφέροντος» με τις προσταγές του κράτους και των αφεντικών και ο εξοβελισμός της κοινωνικής αμφισβήτησης και αντίστασης στη σφαίρα της εθνικής δολιοφθοράς και υπονόμευσης, βρωμάνε όσο ποτέ άλλοτε ολοκληρωτισμό. Δεν είναι τυχαίο ότι σε περιόδους συστημικής αστάθειας και γενικευμένης κρίσης η γλώσσα της εξουσίας, η προπαγάνδα, επιχειρεί τις μεγαλύτερες αντιστροφές της πραγματικότητας ώστε να την κατασκευάσει και να την νοηματοδοτήσει εκ νέου με βάση τις επιδιώξεις της. Έτσι, ενώ η φτώχεια και ο φόβος, η υποτίμηση και η ανασφάλεια είναι τα συστατικά στοιχεία κάθε πολιτικής επιλογής της κλίκας κράτους και αφεντικών, ταυτόχρονα μας σφυροκοπούν με την Σκύλλα της Ανάπτυξης και την Χάρυβδη της Ασφάλειας μέχρι να κυριεύσουν τον δημόσιο λόγο, τις καθημερινές μας συζητήσεις, τις ίδιες τις συνειδήσεις μας. Και κάπως έτσι κατασκευάζεται ο μονόλογος της εξουσίας όπου όποιος διαφωνεί ή την αμφισβητεί αναπόφευκτα «περισσεύει», εξοβελίζεται στη σφαίρα του επικίνδυνου και του διαβολικού. Και σε καιρούς ολοκληρωτισμού, η μοίρα όσων περισσεύουν από την καπιταλιστική μηχανή και όσων εκφεύγουν των κυρίαρχων προσταγών συναντιέται στις κλούβες των ΜΑΤ, στα κρατητήρια της ΓΑΔΑ, σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Μέσα σ’ αυτό το πλαίσιο μπορούμε να διαγνώσουμε και μια σειρά επιλογών του ντόπιου καθεστώτος. Από τα ρατσιστικά και κατασταλτικά πογκρόμ ενάντια στους μετανάστες υπό την κωδική ονομασία Ξένιος Ζευς μέχρι την διαπόμπευση οροθετικών γυναικών, από την ιδεολογική/κατασταλτική επίθεση στις «εστίες ανομίας» (είτε αυτοί είναι συνοικισμοί Ρομά είτε είναι καταλήψεις και αυτοοργανωμένα εγχειρήματα) και τους μαζικούς βασανισμούς συλληφθέντων αντιφασιστών ή αναρχικών ληστών μέχρι τις επιστρατεύσεις απεργών εργαζόμενων, ξεδιπλώνεται ένα κοινό νήμα που αφορά την στρατιωτική διαχείριση της κοινωνικής πραγματικότητας, την ολοκληρωτική διαχείριση όσων περισσεύουν ή διαφωνούν. Είναι σαφές ότι σε οποιοδήποτε κοινωνικό ζήτημα προκύπτει η απάντηση της εξουσίας είναι μονότονη: ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ!

Μόλις την Πέμπτη 6/3 ζήσαμε άλλο ένα «επεισόδιο» της διαχείρισης αυτής.

Από τη μια, ήρθε στη δημοσιότητα non paper του υπ.ΠΡΟΠΟ που δίνει τις κατευθυντήριες γραμμές για άλλη μια  ναζιστικού τύπου διαχείριση, αυτή την φορά, πάνω στους εξαρτημένους. Μαζικές σκούπες, καταγραφή στοιχείων, υγειονομικός έλεγχος(!) και κράτηση (έστω και προσωρινή) στο στρατόπεδο συγκέντρωσης στην Αμυγδαλέζα συνθέτουν την μισάνθρωπη έμπνευση τους. Μόλις το βραδύ της Τετάρτης 6/3 η επιχείρηση αυτή «απέδωσε» εκατοντάδες προσαγωγές ατόμων από την οδό Ακαδημίας και την πλατεία Λαυρίου. Δεν αποτελεί σύμπτωση αλλά λογικό επόμενο ότι αυτή η ναζιστική πρακτική διαχείρισης κοινωνικών ομάδων πήρε και κωδική ονομασία όπως ακριβώς συμβαίνει και με στρατιωτικές ασκήσεις και επιχειρήσεις. Το όνομα αυτής «Θέτις» και πλέον αποδεικνύεται περίτρανα ότι όλοι οι ντόπιοι φασίστες – ο Μεταξάς, οι χουντικοί, ο Δένδιας- πέραν από την γελοιότητα έχουν βαθιά ριζωμένο και το ιδεολόγημα της «συνέχειας του ελληνικού πολιτισμού». Και ας μην βιαστούν κάποιοι να πέσουν από τα σύννεφα ή να πέσουν από τα σύννεφα. Ήδη, η συνεργασία ΚΕΕΛΠΝΟ/Αστυνομίας/Εισαγγελείας/ΜΜΕ με αφορμή τις οροθετικές γυναίκες, απέδειξαν περίτρανα ότι ο σύγχρονος ολοκληρωτισμός περνά μέσα και από την φασιστικοποίηση των κυρίαρχων θεσμών του κράτους: υγειονομικών, διωκτικών, δικαστικών, ιδεολογικών. 

Από την άλλη, το πρωί της Πέμπτης, άλλη μια γωνιά της επικράτειας βρέθηκε υπό την στρατιωτική κατοχή των ΜΑΤ και της Αντιτρομοκρατικής. Μετά από ολόκληρες γειτονιές των μητροπόλεων που μετατρέπονται σε γκρίζες ζώνες υπό τις εντολές της Αντιτρομοκρατικής (αναζητώντας «γιάφκες και τρομοκράτες»…), μετά την Λευκίμμη και την Κερατέα, έρχεται και η σειρά των χωριών της ΒΑ Χαλκιδικής. Ο στρατός κατοχής του Δένδια και των εργολάβων εισέβαλλε στην Ιερισσό σπέρνοντας τον τρόμο στους κατοίκους που αγωνίζονται εδώ και χρόνια ενάντια στην λεηλασία της φύσης και της ζωής τους από τις μηχανές του κεφαλαίου, από τα καταστροφικά σχέδια της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» και του κράτους. Κλούβες των ΜΑΤ περικύκλωσαν το χωριό, αποκλείοντας την πρόσβαση σ’ αυτό, και εκατοντάδες ένστολοι δολοφόνοι επιτέθηκαν σε συγκεντρωμένους κατοίκους στην πλατεία του χωριού, σε μαθητές και μαθήτριες στο σχολείο της Ιερισσού ενώ ο χημικός πόλεμος των ΜΑΤ κατέκλυσε κάθε γωνιά του χωριού και των γύρω περιοχών. Η τρομοκρατική επιχείρηση της 7^ης Μάρτη αποτελεί την συνέχεια μιας σειράς κατασταλτικών μεθοδεύσεων που έχει ξεράσει πάνω στις τοπικές κοινωνίες της ΒΑ Χαλκιδικής ο συρφετός της Αντιτρομοκρατικής, των μπάτσων, των εισαγγελέων και των ρουφιάνων των ΜΜΕ. Η σθεναρή αντίσταση των κατοίκων ενάντια στα καταστροφικά σχέδια του κράτους και της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε», έχει αναγκάσει όλους τους εξουσιαστικούς μηχανισμούς να ενορχηστρώσουν μια αδυσώπητη κατασταλτική και ιδεολογική επίθεση εναντίον τους.

Με αφορμή την εμπρηστική επίθεση της 17^ης Φλεβάρη στο εργοτάξιο της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» στις Σκουριές Χαλκιδικής, οι διωκτικοί μηχανισμοί του ελληνικού κράτους διαμορφώνουν ένα ακόμα καθεστώς εξαίρεσης πάνω στο σώμα ολόκληρων κοινωνιών. Εισβολές σε σπίτια και απαγωγές «υπόπτων», βίαιη απόσπαση γενετικού υλικού και δημιουργία διευρυμένης τράπεζας γενετικών δεδομένων, συνεχείς κλήσεις υπόπτων στο τοπικό Α.Τ, απαγωγές ακόμα και ανήλικων μαθητών-τριών μέσα από τα σχολεία τους ώστε να τους ανακρίνουν. Δεν είναι τυχαίο ότι στις 18 Φλεβάρη, την επόμενη μέρα της επίθεσης, αποβιβάστηκε εσπευσμένα στην Χαλκιδική ο φασίστας Δένδιας που διεύθυνε εκ του σύνεγγυς τις κατασταλτικές επιχειρήσεις δηλώνοντας ξεκάθαρα την «σιδηρά αποφασιστικότητα» του καθεστώτος να παταχθεί οποιαδήποτε εστία αντίστασης που αμφισβητεί τους σχεδιασμούς του κεφαλαίου και των αφεντικών. Ταυτόχρονα, η συμπαιγνία εργολάβων, τοπικών αρχών και Μ.Μ.Ε εξαπολύουν έναν άνευ προηγουμένου ιδεολογικό πόλεμο ενάντια στον αγώνα των κατοίκων. Για άλλη μια φορά, οι μηχανισμοί προπαγάνδας κατασυκοφάντησαν τους αγωνιζόμενους κατοίκους, κάλυψαν το «δράμα» των εργαζομένων στο εργοτάξιο ενώ έφτασαν στο σημείο να σκηνοθετήσουν μια φιέστα «υπέρ των μεταλλείων» με τους εργαζόμενους της «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε» και τις οικογένειες τους συνεπικουρούμενοι από τσαρλατάνους τύπου Γεωργιάδη, Πάχτα κ.α. Βέβαια, δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και τις οικειοθελείς δηλώσεις νομιμοφροσύνης της καθεστωτικής αριστεράς που προ πολλού έχουν εκχωρήσει κάθε ίχνος αξιοπρέπειας και διάθεση αμφισβήτησης της αστικής νομιμότητας και των επενδυτικών συμφερόντων.    

Η πολεμική επιχείρηση που έστησε η ΕΛ.ΑΣ στην Ιερισσό και οι συλλήψεις 4 κατοίκων αποδεικνύουν το αυταπόδεικτο: την μαζική, σθεναρή και ανυποχώρητη αντίσταση απέναντι στη καταστροφική σύμπραξη ελληνικού κράτους και εργολάβων. Η πλατιά κινητοποίηση και η αλληλεγγύη μεταξύ των κατοίκων της Ιερισσού απέναντι στην κρατική τρομοκρατία αποτελούν ελπιδοφόρο μήνυμα για τον ίδιο τον αγώνα ενάντια στα μεταλλεία χρυσού αλλά και για κάθε μέτωπο αγώνα που μένει ανοιχτό. Ας κρατήσουμε ως εξαιρετικά σημαντικό ότι οι σχέσεις αγώνα και αλληλεγγύης που αναπτύσσονται στις τοπικές κοινωνίες της ΒΑ Χαλκιδικής (όπως παλιότερα στην Λευκίμμη, στην Κερατέα κ.α) δημιουργούν νέες κοινότητες που δύνανται να μετασχηματίσουν ολόκληρη την κοινωνική πραγματικότητα στις κοινωνίες αυτές μπολιάζοντάς τες με το μικρόβιο της αντίστασης, της αλληλεγγύης, της αυτενέργειας. Και αυτό το μικρόβιο είναι πολύ πιο δυνατό από το δήθεν πάνοπλο κράτος και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς τους, πολύ πιο ανθεκτικό από τους οικονομικούς εκβιασμούς και τις εξαρτήσεις με τα συμφέροντα των εργολάβων, πολύ πιο ευφυές από τους χειρισμούς των χειραγωγών και των διαμεσολαβητών.

Αφίσα που κολλιέται εδώ και 10 μέρες στις γειτονιές μας ως μια πρώτη απάντηση στην ιδεολογική και κατασταλτική τρομοκρατία που εξαπέλυσε το καθεστώς με αφορμή την εμπρηστική επίθεση στο εργοτάξιο της “Ελληνικός Χρυσός Α.Ε

Related Images:

Από πρωτοβουλία συντρόφων που συμμετείχαν στην παρέμβαση και ακύρωση της φασιστικής εκδήλωσης στα γραφεία της Χ.Α στο Παγκράτι.

[youtube]http://youtu.be/RwK1X-PwVUk[/youtube]

Related Images:

ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ

(με αφορμή την αντιφασιστική συγκέντρωση/διαδήλωση της 1^ης Μάρτη στις γειτονιές του Παγκρατίου)

Μέσα από διαδικασίες οριζόντιου συντονισμού και συνεννόησης, 150 αντιφασίστες-στριες κινήθηκαν με περιφρουρημένη διαδήλωση κατά μήκος της οδού Φιλολάου και συγκεντρώθηκαν κάτω από τα γραφεία των σύγχρονων νεοναζί. Στις 17.00, 2 ώρες πριν την προγραμματισμένη εκδήλωσή τους, οι συγκεντρωμένοι κρατώντας πανό, πετώντας τρικάκια και φωνάζοντας αντιφασιστικά συνθήματα καλούσαν τους κατοίκους του Παγκρατίου να ενισχύσουν και να σταθούν αλληλέγγυοι στην προσπάθεια να ακυρωθεί η παρουσία των χρυσαυγιτών στις περιοχές μας. Η μαζική και οργανωμένη παρουσία του κόσμου της αντίστασης και του αγώνα στον δρόμο έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς γείτονες να κατέβουν στον δρόμο και να επικοινωνήσουν με τους συγκεντρωμένους ενώ πολλοί απ’ αυτούς στήριξαν έμπρακτα την κίνηση των αντιφασιστών. Ύστερα από 1,5 ώρα παραμονής κάτω από τα γραφεία τους και ενώ ο συγκεντρωμένος κόσμος όλο και αυξανόταν, πολυάριθμες αστυνομικές δυνάμεις (ΜΑΤ,ΥΜΕΤ,ΔΙΑΣ,ΔΕΛΤΑ) επιχείρησαν να αποστειρώσουν την παρουσία των αντιφασιστών κόβοντας την κυκλοφορία των γύρω δρόμων. Ενώ ήταν ξεκάθαρο ότι όλο αυτό το ένστολο σκυλολόι μεθόδευε τη βίαιη απώθηση των συγκεντρωμένων, η συνεκτικότητα των αντιφασιστών και οι δίαυλοι επικοινωνίας που διαμορφώθηκαν με τους περίοικους απέκρουσαν τα κατασταλτικά σχέδιά τους.

Γύρω στις 18.45, η αντιφασιστική συγκέντρωση έχοντας πετύχει την πολιτική ακύρωση της παρουσίας φασιστών στο Παγκράτι μετατράπηκε σε δυναμική διαδήλωση που με την συνοδεία 8 διμοιριών ΜΑΤ και 2 πολυάριθμων δολοφονικών ομάδων ΔΕΛΤΑ κατευθύνθηκε 200 μέτρα παραπάνω, στη συμβολή των οδών Εμπεδοκλέους και Φιλολάου. Πίσω από τις ορδές των μπάτσων έκαναν την εμφάνισή τους 15 φασιστοειδή που προσπάθησαν να ανοίξουν την πόρτα του κτιρίου. Στις 19.30, και μετά από την βεβαιότητα ότι η εκδήλωση των φασιστών έχει ακυρωθεί αφού ακόμα προσπαθούσαν απεγνωσμένα ν’ ανοίξουν την πόρτα που οι αντιφασίστες είχαν μπλοκάρει με απλά οικοδομικά υλικά, η διαδήλωση κατέληξε στο κέντρο του Παγκρατίου. Continue reading ΟΥΤΕ ΣΤΟ ΠΑΓΚΡΑΤΙ ΟΥΤΕ ΠΟΥΘΕΝΑ (με αφορμή την αντιφασιστική συγκέντρωση/διαδήλωση της 1ης Μάρτη στις γειτονιές του Παγκρατίου) →

Related Images: