Category Archives: Αλληλεγγύη
Αλληλεγγύη
Για τη σημερινή παρέμβαση στο πρώην ΙΘ Αστυνομικό Τμήμα του Βύρωνα, ενόψει της δίκης των 65 μεταναστών για την εξέγερση του 2013, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας.
Είναι στη γειτονιά σου. Ξέρεις τι γίνεται εκεί μέσα;
Στο πρώην ΙΘ Αστυνομικό Τμήμα του Βύρωνα (Αλλατσατών και Καλλιπόλεως),πλέον στεγάζεται η δευτεροβάθμια επιτροπή για τη χορήγηση ασύλου σε πρόσφυγες, η οποία αποτελεί υπηρεσία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.Πρόκειται για έναν ακόμη μηχανισμό καταπίεσης της εξουσίας που στοχεύει στον διαχωρισμό του πιο αδύναμου κομματιού των από κάτω της κοινωνίας. Είναι ουσιαστικά ένας σταθμός στο δρόμο για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, αφού οι περιπτώσεις που το άσυλο εγκρίνεται από την εν λόγω επιτροπή είναι από ελάχιστες έως μηδαμινές.
Τι σημαίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης;
Σημαίνει σύγχρονο κολαστήριο. Οι συνθήκες κράτησης είναι αποτρόπαιες. Οι φυλακισμένοι μετανάστες στοιβάζονται ανά 20 σε λυόμενα των 10-20 τ.μ. με ένα γέυμα των 25 γρ. την ημέρα. Η περίθαλψη που τους παρέχεται εξαρτάται αποκλειστικά από τη θέληση των φυλάκων και είναι μόνο χάπια depon. Οι κανόνες υγιεινής των ελληνικών στρατοπέδων συγκέντρωσης επιτρέπουν χρήση μιας τουαλέτας ανά 70 άτομα, 1 φορά το 2μηνο ντουζ και 1 φορά το 6μηνο πλύσιμο ρούχων και κουβερτών.
Ακόμη, η αγωνία τους για τη διάρκεια παραμονής τους σ΄αυτό το καθεστώς αυξάνεται καθ’ότι επεκτείνεται συνεχώς η υποτιθέμενη προσωρινή τους κράτηση. Από την αρχική 3μηνη κράτηση, με τις συνεχείς αλλαγές στη νομοθεσία, η ομηρία των ανθρώπων αυτών δείχνει να μην έχει τελειωμό καθότι η κράτησή τους έγινε πλέον αορίστου χρόνου.
Στις 10 Αυγούστου του 2013, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης της Αμυγδαλέζας, με τον ένα χρόνο λειτουργίας του να στιγματίζεται από διαρκή σωματικά και ψυχικά βασανιστήρια, οι μετανάστες εξεγείρονται. Πυρπολούν τα conteiner, επιτίθενται στους δεσμώτες τους με πλαστικά μπουκάλια και χαλίκια, προσπαθούν να σπάσουν τις σιδερένιες πόρτες και τους φράχτες και 10 από αυτούς βρίσκουν προσωρινά το δρόμο της ελευθερίας.
Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης είναι μια μαύρη τρύπα που όποιος πέσει μέσα δεν έχει φωνή, δεν είναι άνθρωπος και όλη του η καθημερινή ζωή-βασανιστήριο μένει επιτηδευμένα στην αφάνεια, με σκοπό την αποφυγή αντιδράσεων, συγκρούσεων και εξεγέρσεων. Με την εξέγερσή τους, οι μετανάστες επέλεξαν να αντισταθούν σε αυτή την πραγματικότητα και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα, πέρα από τη θυματοποιημένη νομιμότητα στην οποία τους θέλει βουτηγμένους η αριστερά.
Όμως τα στρατόπεδα συγκέντρωσης δεν προορίζονται μόνο για τους μετανάστες. Κι αν και είναι ακόμα μακρινό, ξέρουμε καλά ότι το βέλος στοχεύει προς εμάς, τους καταπιεσμένους και τους αγωνιζόμενους. Η καπιταλιστική κρίση οδήγησε στη φτωχοποίηση της κοινωνίας, η οποία είναι εντονότερη στο πιο εξαθλιωμένο κομμάτι της, τους μετανάστες. Το κράτος πατώντας σε εθνικιστικά, ρατσιστικά καθώς και ιδεολογήματα ελέγχου και πειθάρχησης μεθόδευσε και μεθοδεύει πέρα από τη βίαιη εκμετάλλευση, την καλά οργανωμένη εξόντωση των μεταναστών – αυτών που περισσεύουν. Το “έργο” ξεκινούν οι παρακρατικοί μηχανισμοί με ρατσιστικά πογκρόμ, ξυλοδαρμούς, μαχαιρώματα, εισβολές σε σπίτια και δολοφονίες και το ολοκληρώνουν κρατικοί μηχανισμοί συλλαμβάνοντάς τους με επιχειρήσεις σκούπες και στοιβάζοντάς τους στα κρατητήρια .
Τη Δευτέρα 3/11 δικάζονται οι 65 μετανάστες που συνελλήφθησαν κατά τη διάρκεια, αλλά και μετά την εξέγερση. Αρκετοί από αυτούς βρίσκονται προφυλακισμένοι σε φυλακές της επικράτειας ,ενώ άλλοι παραμένουν υπό διοικητική κράτηση ή έχουν απελαθεί.
Απέναντι στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης ως ένα ακόμη σύμβολό του,επιλέγουμε να στεκόμαστε δίπλα σε πρόσφυγες και μετανάστες, καθώς το ίδιο το σύστημα που τους φυλακίζει με ή χωρίς συρματοπλέγματα σχεδιάζει και τη δική μας υποταγή. Απέναντι στην εκμετάλλευση και την καταπίεση που επιβάλλουν κράτος και αφεντικά επιλέγουμε να προτάξουμε την έμπρακτη αλληλεγγύη μας.Δημιουργούμε κοινότητες αγώνα ντόπιων και μεταναστών για να οικοδομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να επιτεθούμε μαζί ενάντια σε ότι μας θέλει απομονωμένους και διαχωρισμένους.
ΝΑ ΓΚΡΕΜΙΣΟΥΜΕ ΤΑ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΑ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ,
ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΠΟΡΕΙΑ
Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 18.00 πλ.Βικτωρίας
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ
Δευτέρα 3 Νοεμβρίου, πρωτοδικείο Αθηνών, Δέγλερη (Αλεξάνδρας),9:00 π.μ.
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού.
Related Images:
ΠΕΙΘΑΡΧΗΜΕΝΟΙ ΜΕ ΤΟ ΣΤΑΝΙΟ; ΟΥΤΕ ΜΕ ΣΦΑΙΡΕΣ!
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 22/9 μαθητές-τριες από το 1ο-2ο ΓΕΛ και το ΕΠΑΛ Καισαριανής αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη ως αντίδραση στο καταπιεστικό και ασφυκτικό σχολικό τους περιβάλλον. Μετά από καταγγελία κάποιου ρουφιάνου, καταφθάνουν 3 περιπολικά και οι μαθητές τρέχουν προς το Σκοπευτήριο ενώ ένας απ’ τους μπάτσους πυροβολεί 3 φορές προς το μέρος τους. Οι μπάτσοι πηδούν μέσα στο προαύλιο και ακινητοποιούν 4 μαθητές σημαδεύοντας τους με τα όπλα τους. Εξαπολύουν βρισιές κι απειλές και δε διστάζουν να τους φορέσουν χειροπέδες. Η «αντιτρομοκρατική» επιχείρηση ολοκληρώνεται όταν οι μαθητές μεταφέρονται στο Α.Τ Καισαριανής, όπου και κρατούνται όλο το βράδυ, χωρίς να τους επιτραπεί να επικοινωνήσουν με κανέναν. Οι μαθητές αφήνονται ελεύθεροι υπό τις απειλές των μπάτσων ώστε να μη μιλήσουν σε κανέναν για τους πυροβολισμούς που δέχτηκαν.
Ο φόβος σπάει. Το πρωί της Τρίτης, οι μαθητές του ΕΠΑΛ και των ΓΕΛ Καισαριανής (καθώς και του 4ου και 5ου ΓΕΛ Βύρωνα) αποφασίζουν να κάνουν κατάληψη για το συγκεκριμένο περιστατικό, καθώς και για «τις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων καθηγητών, τις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, (..), τα κάγκελα που μας χωρίζουν σαν φυλακισμένους, (…), τις πληρωμές των βιβλίων από τις τσέπες», όπως αναφέρουν οι ίδιοι στην ανακοίνωσή τους. Την Πέμπτη πραγματοποιείται και
πορεία προς το Α.Τ Καισαριανής από μαθητές και αλληλέγγυους των γειτονιών μας.
Καθόλη την διάρκεια των κινητοποιήσεων, οι αγωνιζόμενοι μαθητές έχουν ν’ αντιμετωπίσουν ένα τεράστιο τείχος καχυποψίας και υποτίμησης από τους ίδιους τους καθηγητές τους, διάφορους αγανακτισμένους γονείς και τοπικούς κομματικούς παράγοντες. Όλοι μαζί, σαν μια παρέα δικαστών και εισαγγελέων ζητούν «απτές αποδείξεις και στοιχεία», «ομολογίες και μαρτυρίες» και όταν αυτές διατυπώνονται, αρνούνται να τις ακούσουν και συκοφαντούν τους μαθητές μιλώντας για «φημολογίες». Για 3 συνεχόμενες μέρες, κουνούν απειλητικά το δάχτυλο στους μαθητές που σήκωσαν το κεφάλι, απαξιώνουν πλήρως τις επιλογές τους και κάνουν νουθεσίες για τους «σωστούς τρόπους αντίδρασης». Ουσιαστικά, συντάσσονται με τους μπάτσους που τα βλέπουν «όλα μέλι-γάλα» και αντιμετωπίζουν τον αγώνα των μαθητών σαν μια τεράστια «σκανταλιά» όπου τα πράγματα πρέπει να επανέλθουν γρήγορα στην τάξη τους. Και οι μαθητές με σκυμμένο κεφάλι στις τάξεις τους…Για την ιστορία, ν’ αναφέρουμε ότι ακόμα και ο νέος αριστερός δήμαρχος Καισαριανής Κοντόσταυλος επιστρατεύθηκε ώστε να επιβλέψει την τάξη και να εκτιμήσει την «ορθότητα» των αιτημάτων των μαθητών (!). Το πρωί της Παρασκευής, οι καθηγητές του ΕΠΑΛ παίρνουν τη μοναδική πρωτοβουλία αυτών των ημερών: σπάνε την κατάληψη χωρίς τον παραμικρό διάλογο με τους μαθητές. Βέβαια, πολλοί είναι και οι μαθητές που όλες αυτές τις μέρες παρακολουθούν παθητικά τις εξελίξεις χωρίς να τους αγγίζει τίποτα. 3 σφαίρες ενάντια σε συμμαθητές τους, αυταρχισμός και συκοφαντίες από τους καθηγητές και άλλα πολλά δεν στέκονται ικανά να τους ταρακουνήσουν και να τους ξυπνήσουν από
τον λήθαργο. Το γνωρίζουμε, δεν εκπλησσόμαστε: το σχολείο είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας. Εκεί μέσα εκπαιδευόμαστε στον καθημερινό ανταγωνισμό, στον ατομισμό, την ιεραρχία.
«Η μεγαλύτερη απειλή για το ανθρώπινο είδος είναι το παγκόσμιο μονοπώλιο της κυριαρχίας πάνω στα μυαλά των ανθρώπων»
Οι πυροβολισμοί σε μαθητές δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό, ούτε απλή αυθαιρεσία κάποιων μπάτσων. Τα όπλα των μπάτσων οπλίζονται από το δόγμα της ησυχίας/τάξης/ασφάλειας που πρέπει κυριαρχήσει σ’ όλη την κοινωνία ώστε να πειθαρχούμε και να υπακούμε αδιαμαρτύρηταστις εντολές των «από πάνω». με σφαίρες! Πολύ περισσότερο στο σύγχρονο σχολείο που αποτελεί το εκκολαπτήριο των πειθήνιων και αναλώσιμων εργαζομένων του αύριο. Δε χρειαζόμασταν τράπεζες θεμάτων και εξετάσεις από την 1η Λυκείου για να το διαπιστώσουμε. Το σχολείο ανέκαθενπροωθούσε τη στείρα και κατακερματισμένη γνώση, την αδράνεια και την υπακοή στην «αυθεντία» του καθηγητή, την εμπέδωση του ελέγχου και της καταστολής μέσω της διαδικασίας των εξετάσεων και την απειλή της τιμωρίας, αντίστοιχα. Ο μαθητής πρέπει να μαθαίνει να πειθαρχεί και να σκύβει το κεφάλι, όπως θα κληθεί να κάνει κι αύριο στο χώρο εργασίας του. Πρέπει να μένει απαθής και να κοιτάει «τη δουλειά του» απαξιώνοντας κάθε προσπάθεια συλλογικής αντίστασης. Σήμερα είναι οι καταλήψεις που τον εμποδίζουν να πετύχει στις εξετάσεις, αύριο θα ‘ναι κάποια απεργία που θα του στερεί το μεροκάματο. Πρέπει, λοιπόν, να συνηθίσει στις επιστρατεύσεις απεργών, στις συλλήψεις διαδηλωτών, στα μαχαίρια των φασιστών, στον ανταγωνισμό, το γλείψιμο, τον ατομισμό. Και κάπως έτσι η κοινωνία μας αρχίζει να βρωμά φασισμό όπου ο έλεγχος και η πειθάρχηση μας πρέπει να θεωρούνται αυτονόητα. Ήδη το αρχηγείο της ΕΛ.ΑΣ προωθεί ολοήμερες περιπολίες μπάτσων γύρω από σχολικά συγκροτήματα, δημόσιους χώρους, πάρκα και πλατείες ώστε να συνηθίσουμε την παρουσία της αστυνομίας σε κάθε στιγμή της ζωής μας: στο σχολείο, στη δουλειά μας, στη βόλτα μας, στη διασκέδασή μας. Ώστε να μας τρομοκρατούν καθημερινά και να αντιμετωπίζουν «παραβατικές συμπεριφορές» όπως μαθητικές καταλήψεις, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις για όσα μας πνίγουν και μας αδικούν. Θα το ανεχτούμε;
Δε μπορούμε να περιμένουμε οι σφαίρες να βρουν τον στόχο τους για να αντιδράσουμε. Δε μπορούμε να θεωρούμε ότι η κρατική καταστολή, η αδικία, η φτώχεια, ο ρατσισμός είναι τα αυτονόητα που πρέπει να καταπιούμε αμάσητα. Δεν μπορούμε να πειθαρχήσουμε στο συνεχές άγχος, στους εξοντωτικούς ρυθμούς ζωής, στην αδράνεια και τον φόβο που θέλουν να μας επιβάλλουν. Δε μπορούμε να θεωρούμαστε παράνομοι όταν αγωνιζόμαστε, κάνουμε καταλήψεις και διαδηλώσεις, όταν έχουμε όλα τα δίκια για να κάνουμε τον κόσμο άνω-κάτω! Μέσα κι έξω από τα σχολεία, στους χώρους εργασίας, στις γειτονιές μας να αναπτύξουμε τις συλλογικές μας αντιστάσεις με όπλο την αλληλεγγύη και την αυτοοργάνωση. Να υπερασπιστούμε τα όνειρα και τις ανάγκες μας και να μην στριμωχνόμαστε σ’ αυτά που μας παραχωρούν ως ελεημοσύνη. Να διδάξουμε το μάθημα της συλλογικής διεκδίκησης, της ανυπακοής, της απειθαρχίας, της ελευθερίας. Η κοινωνία που ζούμε χρειάζεται αυτό το μάθημα όσο κανένα άλλο…
ΜΠΑΤΣΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ
ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΘΗΤΕΣ
Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών
από τους πρόποδες του Υμηττού.
Related Images:
Κείμενο Συλληφθέντων Κερατσινίου
Την Πέμπτη 18/9/2014 βρεθήκαμε στους δρόμους του Κερατσινίου, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ήμερα μνήμης και αγώνα ενάντια στον φασισμό. Κατεβήκαμε στον δρόμο συνειδητά και οργανωμένα – σε μπλοκ με πανό και περιφρουρήσεις- υπερασπιζόμενοι, για ακόμη μια φορά, τις συλλογικές μας αποφάσεις, δηλαδή αυτοοργανωμένα δίχως κομματικές διαμεσολαβήσεις.
Ενώ η πορεία των χιλιάδων αντιφασιστών βάδιζε στους δρόμους του Κερατσινίου, το μπλοκ των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων δέχτηκε την επίθεση των δυνάμεων καταστολής, χωρίζοντάς το ουσιαστικά σε 2 κομμάτια. Ο συγκεντρωμένος κόσμος δεν πτοήθηκε συνεχίζοντας δυναμικά με συνθήματα και παλμό υπερασπίζοντας την παρουσία του στο δρόμο, με σκοπό να ενωθεί και πάλι με το κυρίως σώμα της πορείας. Σταθήκαμε αξιοπρεπώς απέναντι στις πολυάριθμες δυνάμεις των ΜΑΤ που πλεύρισαν ασφυκτικά προκαλώντας διαρκώς, μέχρι την ολομέτωπη, πλέον, επίθεση που δεχτήκαμε λίγα λεπτά αργότερα.
Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, εξύβριση, κατέληξαν σε δεκάδες προσαγωγές στο σωρό που οδηγήθηκαν με το γνωστό πλέον χολιγουντιανό τρόπο στη ΓΑΔΑ.
Μετά από αρκετές ώρες παραμονής εκεί μας ανακοινώνεται πως 64 από αυτές έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις (61 πλημμεληματικού χαρακτήρα και 3 κακουργηματικού). Η τυχαία επιλογή και το ανυπόστατο των κατηγοριών φαίνεται εξόφθαλμα από το ότι άτομα που προσήχθησαν σε διαφορετικό σημείο έχουν ενταχθεί σε κοινές ομάδες κατηγοριών, χωρίς κανένα στοιχείο απέναντί τους.
Ο ψυχολογικός πόλεμος, οι τραμπουκισμοί σε συντρόφους , οι ατελείωτες ώρες κωλυσιεργίας των διαδικασιών, η απαγόρευση της επικοινωνίας με τους δικηγόρους και πολλές άλλες παρατυπίες ούτε μας λύγισαν, ούτε μας ξάφνιασαν.
Δε μας λύγισαν γιατί το δυνατότερο όπλο μας είναι οι δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης , που ισχυροποιήθηκαν αυτές τις δύο μέρες που βρεθήκαμε όμηροι στα χέρια του κράτους, καθώς είχαμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τους δεκάδες αλληλέγγυους που με τα συνθήματα και τις υψωμένες γροθιές εκμηδένιζαν τους τοίχους και τους μπάτσους που μας χώριζαν.
Δε μας ξάφνιασαν, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φασισμός δεν εμφανίστηκε ξαφνικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ούτε φυσικά και τελείωσε με τις θεαματικές συλλήψεις των χρυσαυγιτών από το “αντιφασιστικό” κράτος.
Η ουσία και τα περιεχόμενά του, άλλωστε μας είναι ξεκάθαρα μέσα από αναρίθμητες περιπτώσεις, όπως ο βασανισμός των 15 αντιφασιστών της μοτοπορείας, τα καθημερινά πογκρόμ μεταναστών και ρομά στους δρόμους των μητροπόλεων καθώς και οι εκατοντάδες δολοφονίες και βασανισμοί τους σε Α.Τ. και στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δημόσια διαπόμπευση οροθετικών, η ποινικοποίηση κάθε ριζοσπαστικής αντίληψης.
Για εμάς ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν τελειώνει με μία διαδήλωση, ούτε περιορίζεται σε καταγγελτικές δηλώσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι και θα πρέπει να παραμείνει διαρκής, ολομέτωπος μέσα σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Στις σχέσεις, στα σχολεία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, ο φασισμός αντιμετωπίζεται συλλογικά και αδιαμεσολάβητα μέχρι την οριστική εξάλειψή του.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 2/10 ΣΤΗ 1μμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συνέλευση συλληφθέντων της αντιφασιστικής πορείας στις 18/9/2014 στο Κερατσίνι
Related Images:
ΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΩΝΗ ΣΤΑΜΠΟΥΛΟΥ
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Την 1-10-2014 , με συλλαμβάνουν και οδηγούμαι με κουκούλα στο κεφάλι στον ανακριτικό θάλαμο της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας. Από τις 17.00 έως τις 1.00 τη νύχτα, ένα τσούρμο κουκουλοφόροι -και ενώ είμαι δεμένος πισθάγκωνα- μου αποσπούν με τη βία DNA, αποτυπώματα και με φωτογραφίζουν (προσπαθούν) εν μέσω ειρωνειών, κεφαλοκλειδωμάτων,στραμπουληγμάτων, ξύλου και απειλών για ηλεκτροσόκ , θεωρώντας ότι έτσι θα συνεργαστώ. Στις 1.00 τη νύχτα, βλέπω τους πρώτους ξεκουκούλωτους που μου ανακοινώνουν ότι κατηγορούμαι για τρομοκρατία. Ως τις 5.30 τα ξημερώματα , παραμένω σε ένα 1 Χ 3 κελί , δεμένος πάντα πισθάγκωνα με τις χειροπέδες. Την επόμενη μέρα γίνονται πάλι προσπάθειες να με φωτογραφίσουν.
Από μεριάς μου απείχα από την πρώτη στιγμή από τροφή και νερό με απαίτηση να μιλήσω με δικηγόρο. Μου επέτρεψαν τελικά να ειδοποιήσω δικηγόρο μετά από 24 ώρες και κατόρθωσα να την δώ μολις για λίγα λεπτα , λίγο πριν τον Εισαγγελέα.
Τα παραπάνω τα καταθέτω σαν μια μικρή εμπειρία αγώνα προς τους συναγωνιστές.
Η στάση του Κράτους προς εμάς , ήπια ή σκληρή -αυτό είναι πάντα σχετικό- δεν μπορεί ποτέ να μας κάμψει, όσο έχουμε συνείδηση της υπευθυνότητας που απορρέει από τη θέση μας ως αναρχικοί , στις στιγμές της δοκιμασίας.
Γιατί οι δύσκολες στιγμές στον αγώνα είναι αυτές που ατσαλώνουν τη συνείδηση. Γιατί σε αυτές τις περιστάσεις ο κάθε ένας από μας είναι ο θεματοφύλακας των ιδανικών της κοινωνίας που πολεμάμε να φτιάξουμε. Για τον αγώνα προς την χειραφέτηση από την ταξική κοινωνία έχει χυθεί πολύ αίμα, κι επομένως θα ήταν αστείο να λυγίζουμε στα όποια νταϊλίκια των μπάτσων. Κράτησα αρνητική στάση απέναντι στις αξιώσεις των κρατικών λακέδων να αποσπάσουν στοιχεία μου για δυο λόγους. Πρώτο, για λόγους αξιακούς , καθώς θεωρώ ότι υποχρέωση κάθε αναρχικού επαναστάτη είναι να μη δίνει ούτε χιλιοστό εδάφους στον ταξικό εχθρό . Και δεύτερο γιατί, αντιλαμβανόμενος τη σοβαρότητα της υπόθεσης που μου προσάπτουν, θέλησα να προστατέψω συντροφικό και φιλικό περιβάλλον από τα κοράκια που με κρατάνε. Όσο λοιπόν οι κλούζω δεν έβρισκαν το όνομα, δεν ήμουν διατεθειμένος με τιποτε να τους το δώσω. Την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δυο μέρες μετά τη σύλληψη, η αστυνομία έχει βρει «επιτέλους» το όνομά μου.
Είναι σαφές ότι με τη σύλληψή μου οι αξιωματικοί της αντιτρομοκρατικής και κυρίως οι πολιτικοί τους προϊστάμενοι έλπιζαν να βγάλουν λαβράκι , γι αυτό και οι διαρροές στον τύπο για το σημειωματάριο με τις «χρονομετρημένες διαδρομές» τους στόχους, τα ποδήλατα και τα λουκάνικα. Μέσω της κοπτορραπτικής φτιάχνουν μια ιστορία που να ταιριάζει στο σενάριο τους. Σενάριο που στο τέλος πρέπει πάντα να βγάζει αυτούς νικητές.
Το τι έκανα, ποιος είμαι και γιατί βρισκόμουν εκεί που με συνέλαβαν δεν είναι υπόθεση της αστυνομίας και των εισαγγελέων αλλά δική μου. Επομένως, δεν έχω να απολογηθώ στους φύλακες της αστικής νομιμότητας, αλλά μόνο στο επαναστατικό κίνημα, τους συντρόφους και τον λαό που επιλέγει να μη ζήσει σα ραγιάς.
Θεωρώ αναγκαία αυτήν την πρώτη επικοινωνία με τον έξω κόσμο , μιας και δεν τρέφω αυταπάτες για την μη προφυλάκιση μου.
Προς το παρόν, βρίσκομαι αιχμάλωτος στα χέρια των υπηρετών του κεφαλαίου, η καρδιά μου όμως παραμένει στο στρατόπεδο της επανάστασης.
Ο αγώνας συνεχίζεται.
Ζήτω η επανάσταση.
Ζήτω η Αναρχία.
Αντώνης Σταμπούλος
από την Λ. Αλεξάνδρας 173.
4/10/2014
Related Images:
Για την αστυνομική τρομοκρατία σε σχολεία της Καισαριανής
Αναδημοσίευση από: https://athens.indymedia.org/post/1531582/
Τα ξημερώματα της Δευτέρας, μαθητές και μαθήτριες που οργάνωναν την κατάληψη των σχολείων δέχτηκαν τρομοκρατική επίθεση από μπάτσους που τους απείλησαν με όπλα ενώ υπήρξαν και 3 πυροβολισμοί προς το μέρος τους…
Τα γεγονότα συνέβησαν στο ΕΠΑΛ Καισαριανής τα ξημερώματα της Δευτέρας και μόλις σήμερα το πρωί καταλήφθηκαν όλα τα λύκεια της πόλης (1ο – 2ο ΓΕΛ και ΕΠΑΛ).Εξω από το ΕΠΑΛ υπήρχαν δεκάδες αλληλέγγυοι από τη γειτονιά που ενημερώθηκαν για τα γεγονότα μόλις το προηγούμενο απόγευμα. Οι μαθητές και οι μαθήτριες πέρα από την τρομοκρατία της αστυνομίας, είχαν και έχουν να αντιμετωπίσουν και την καχυποψία καθηγητών και γονιών. Οι μαθητές προχώρησαν σε μεταξύ τους ενημέρωσαν και επικύρωσαν μαζικά την κατάληψη.
Παρακάτω, το κείμενο που είχαν χειρόγραφα αναρτήσει έξω από τα σχολεία
“Είμαστε μαθητές του 1ου και του 2ου ΓΕΛ και του ΕΠΑΛ Καισαριανής και αποφασίσαμε να κάνουμε κατάληψη στα σχολεία μας ως αντίδραση: 1) στις φασιστικές συμπεριφορές κάποιων καθηγητών μας, 2)στις απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, 3) στην υπερβολική αυστηρότητα για την πρωινή προσέλευση στις τάξεις, 4) στα κάγκελα που τα τελευταία χρόνια μας διαχωρίζουν σαν φυλακισμένους, 5) στα λύκεια που ακόμη στοιβαζόμαστε ενώ δεν χτίζονται αξιοπρέπεις χώρους διδασκαλίας, 6)στις πληρωμές βιβλίων από τις τσέπες μας.
Τα ξημερώματα της Δευτέρας 22/9, λοιπόν, ήρθαμε να κλείσουμε τα σχολεία μας.Εκείνη τη στιγμή κατέφθασαν αστυνομικές δυνάμεις (3 περιπολικά) από το Α.Τ.Καισαριανής με σκοπό να μας καταστείλλουν. Χωρίς να δεχτούν απειλές ή επίθεση, ο ένας από αυτούς πυροβόλησε 3 φορές προς το μέρος των συμμαθητών μας, που προσπαθούσαν να διαφύγουν. Οι υπόλοιποι εισέβαλλαν στο προαύλιο του ΕΠΑΛ και σημαδεύοντας τα κεφάλια των υπόλοιπων από εμάς, εξαπέλυαν βρισιές και απειλές. Μέσα σ’ αυτό το κλίμα τρομοκρατίας, μεταφερθήκαμε δεμένοι με χειροπέδες στο Α.Τ.Καισαριανής. Δίχως να μας αναλύουν τα αίτια κράτησης, έλαβαν τα προσωπικά μας στοιχεία και μας άφησαν στα κρατητήρια του τμήματος μέχρι τις πρωινές ώρες.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΦΟΒΙΖΟΥΝ, ΜΑΣ ΕΞΟΡΓΙΖΟΥΝ
ΣΕ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΠΑΝΤΑΜΕ ΜΕ ΑΚΟΜΗ ΠΙΟ ΑΓΡΙΕΣ ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ
Related Images:
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 18/9 ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ.
Πέμπτη 18/9 2014: Στους κεντρικούς δρόμους του Κερατσινίου πραγματοποιείται μαχητική αντιφασιστική πορεία στη μνήμη του αντιφασίστα Παύλου Φύσσα. Το πλήθος του συγκεντρωμένου κόσμου διαδηλώνει με παλμό και έντονη δυναμική που προσλαμβάνει και συγκρουσιακά χαρακτηριστικά. Τα ένστολα καθάρματα του κράτους απαντούν με ρίψη χημικών και ξυλοδαρμούς, ενώ προχωρούν και σε μαζικές προσαγωγές διαδηλωτών , εκ των οποίων 64 μετατρέπονται σε συλλήψεις. 3 μάλιστα εκ των συλληφθέντων βαρύνονται με κακουργήματα.
Δεν πρόκειται για γεγονότα που προκαλούν πλέον οποιαδήποτε έκπληξη. Το κατασταλτικό μένος του κράτους έχει καταστήσει εδώ και καιρό έκδηλη την παρουσία του, συμπληρώνοντας το σκηνικό του σύγχρονου ολοκληρωτισμού. Όπου δεν φτάνει το μαχαίρι του φασίστα, φτάνει το γκλόμπ του μπάτσου. Αμελητέα η διαφορά, αφού και στις δύο περιπτώσεις μιλάμε για πειθήνια τσιράκια και εντολοδόχους ενός σαθρού συστήματος. Ενός συστήματος που αμέσως μετά τη δολοφονία του Π. Φύσσα βάλθηκε να ενδυθεί το αντιφασιστικό του προσωπείο, κλείνοντας στη φυλακή τα στελέχη της Χ.Α, «ξεκαθαρίζοντας» δήθεν μια για πάντα τη θέση του απέναντι στο φασισμό.
Δε τρέφουμε καμία αυταπάτη περί συστημικής διαχείρισης του φασιστικού φαινομένου. Τα στρατόπεδα συγκεντρωσης μεταναστών, οι φυλακές υψίστης ασφαλείας , τα Φαρμακονήσια και οι κάθε λογής Μανωλάδες βρωμάνε φασισμό, που καμία δίωξη χρυσαυγιτών, κανένα αντιρατσιστικό νομοσχέδιο, καμία έκκληση για κοινωνική ομαλότητα δεν μπορεί να καλύψει. Και γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο αντιφασιστικός αγώνας δίνεται στους δρόμους , μέσα στην ίδια μας την καθημερινότητα , στις γειτονιές που ζούμε και δρούμε από κοινού. Είναι ένας αγώνας ενάντια στην εκμετάλλευση, την αδικία και την υποταγή. Είναι ένας αγώνας συνολικός και επαναστατικός. Ένας αγώνας που κραυγάζει ελευθερία. Και οι σύντροφοι στα κρατητήρια το γνωρίζουν καλά αυτό…
ΚΑΜΙΑ ΔΙΩΞΗ ΣΤΟΥΣ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΕΣ
ΤΗΣ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗΣ ΤΗΣ 18/9 ΣΤΟ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙ
ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΕ ΚΡΑΤΟΣ/ΦΑΣΙΣΤΕΣ/ΑΦΕΝΤΙΚΑ