Category Archives: Αντιφασισμός
Συγκέντρωση Αλληλεγγύης στους 64 συλληφθέντες της διαδήλωσης από τον 1 χρόνο από την δολοφονία του Π.Φύσσα
18 Σεπτεμβρίου 2013: Στην περιοχή της Αμφιάλης, στο Κερατσίνι, ο Παύλος Φύσσας δολοφονήθηκε από ομάδα φασιστών με την εξόφθαλμη ανοχή των αστυνομικών δυνάμεων που βρίσκονταν στο σημείο. Την ίδια μέρα γύρω στους 20.000 διαδηλωτές βρέθηκαν στο σημείο της δολοφονίας όπου και ακολούθησαν πορεία με συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις και επιθέσεις στο αστυνομικό τμήμα και σε τράπεζες. Παράλληλα η οργή εξαπλώθηκε με επιθέσεις στα γραφεία των φασιστών, συγκρούσεις με την αστυνομία και με μαχητικές αντιφασιστικές πορείες σε όλο τον ελλαδικό χώρο, ενώ σε πολλές ευρωπαϊκές πόλεις έγιναν δράσεις και παρεμβάσεις.
18 Σεπτεμβρίου 2014: Για όσους αντιστέκονται και αγωνίζονται η επιλογή ήταν μόνο μία: η παρουσία τους στο δρόμο. Έτσι, εκείνη τη μέρα, χιλιάδες από εμάς κατεβήκαμε μαζικά και οργανωμένα στο δρόμο, με πανό και περιφρουρήσεις, όχι μόνο για να εκφράσουμε τη συλλογική μας μνήμη για τη δολοφονία του αντιφασίστα Φύσσα, αλλά και για να αντιμετωπίσουμε έμπρακτα τον ολοκληρωτισμό και να αντισταθούμε στην καταστολή των κοινωνικών και εργατικών αγώνων, δίνοντας άμεση απάντηση στην τρομοκρατία που μας επιβάλλεται καθημερινά. Όπως ήταν φυσικό, η πορεία δεν μπορούσε παρά να είναι φορτισμένη με οργή τόσο απέναντι στους φασίστες όσο και στο σύστημα που τους γεννά και τους θρέφει.
Κατά τη διάρκεια της διαδήλωσης οι δυνάμεις καταστολής παρατάχτηκαν σε επιθετική διάταξη και επιχείρησαν να περικυκλώσουν τα μπλοκ των αναρχικών και αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων προκειμένου να χτυπήσουν την πορεία. Κομμάτια της πορείας προχώρησαν σε συγκρούσεις με τις δυνάμεις καταστολής, οι οποίες εφορμούσαν με λύσσα κάθετα στο σώμα της πορείας χτυπώντας αδιακρίτως. Τα ΜΑΤ απομόνωσαν ένα κομμάτι στο οποίο επιτέθηκαν άγρια. Αποτέλεσμα ήταν να γίνουν πάνω από 80 προσαγωγές, ενώ οι 64 μετατράπηκαν σε συλλήψεις. Ματ και δέλτα «μαγείρεψαν» τις κατηγορίες φορτώνοντας στους διαδηλωτές αντικείμενα που δεν έφεραν και δημιούργησαν τυχαίες ομάδες ατόμων από διαφορετικά σημεία σύλληψης, προσάπτοντάς τους αβάσιμες κατηγορίες, με συνέπεια οι τρεις από τους συλληφθέντες να κατηγορούνται με κακουργήματα και οι υπόλοιποι με πλημμελήματα. Οι συλληφθέντες προασπίζονται την παρουσία τους ως αγωνιστές στις διαδηλώσεις καθώς και τη χρήση μέσων αυτοπροστασίας απέναντι στις δυνάμεις καταστολής.
Όσο το κράτος επιχειρεί να δείξει ότι κάνει κουμάντο και εντείνει την καταστολή του με σκοπό να κάμψει την αντίστασή μας και να μας στείλει σπίτι, εμείς δεν τσιμπάμε: συλλογικά και συντροφικά συνεχίζουμε τον πολύμορφο αγώνα μας ενάντια στο φασισμό και τους θιασώτες του μέχρι να τους τσακίσουμε.
Αντίσταση στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό
Αγώνας ενάντια στο κράτος, το κεφάλαιο και τα τσιράκια του
Για έναν κόσμο ισότητας-αλληλεγγύης-ελευθερίας
Καμία δίωξη στους 64 συλληφθέντες
της διαδήλωσης του Κερατσινίου για τον ένα χρόνο από την δολοφονία του Π.Φύσσα
συγκέντρωση αλληλεγγύης 8/1 δικαστήρια Πειραιά – 11:00π.μ
Συντονισμός Αναρχικών Κοινοτήτων Αγώνα νότιας-ανατολικής Αθήνας
αναρχική συλλογικότητα Ναμούς(Αργύρουπολη-Ελληνικό-Γλυφάδα), αναρχική συλλογικότητα Απόπυρα (Ηλιούπολη), αναρχική συλλογικότητα Vogliamo Tutto e per Tutti ( Ν.Σμύρνη), Ελευθεριακό Στέκι Πικροδάφνη (Μπραχάμι), Πρωτοβουλία αναρχικών αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού( Βύρωνας,Παγκράτι,Καισαριανή,Υμηττός
Related Images:
hip hop live ενάντια στην ομοφοβία | Παρασκευή 17 Οκτωβρίου @ πλατεία Βαρνάβα
Κείμενο Συλληφθέντων Κερατσινίου
Την Πέμπτη 18/9/2014 βρεθήκαμε στους δρόμους του Κερατσινίου, ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα από τον χρυσαυγίτη Ρουπακιά. Ήμερα μνήμης και αγώνα ενάντια στον φασισμό. Κατεβήκαμε στον δρόμο συνειδητά και οργανωμένα – σε μπλοκ με πανό και περιφρουρήσεις- υπερασπιζόμενοι, για ακόμη μια φορά, τις συλλογικές μας αποφάσεις, δηλαδή αυτοοργανωμένα δίχως κομματικές διαμεσολαβήσεις.
Ενώ η πορεία των χιλιάδων αντιφασιστών βάδιζε στους δρόμους του Κερατσινίου, το μπλοκ των αυτοοργανωμένων συλλογικοτήτων δέχτηκε την επίθεση των δυνάμεων καταστολής, χωρίζοντάς το ουσιαστικά σε 2 κομμάτια. Ο συγκεντρωμένος κόσμος δεν πτοήθηκε συνεχίζοντας δυναμικά με συνθήματα και παλμό υπερασπίζοντας την παρουσία του στο δρόμο, με σκοπό να ενωθεί και πάλι με το κυρίως σώμα της πορείας. Σταθήκαμε αξιοπρεπώς απέναντι στις πολυάριθμες δυνάμεις των ΜΑΤ που πλεύρισαν ασφυκτικά προκαλώντας διαρκώς, μέχρι την ολομέτωπη, πλέον, επίθεση που δεχτήκαμε λίγα λεπτά αργότερα.
Δακρυγόνα, ξυλοδαρμοί, εξύβριση, κατέληξαν σε δεκάδες προσαγωγές στο σωρό που οδηγήθηκαν με το γνωστό πλέον χολιγουντιανό τρόπο στη ΓΑΔΑ.
Μετά από αρκετές ώρες παραμονής εκεί μας ανακοινώνεται πως 64 από αυτές έχουν μετατραπεί σε συλλήψεις (61 πλημμεληματικού χαρακτήρα και 3 κακουργηματικού). Η τυχαία επιλογή και το ανυπόστατο των κατηγοριών φαίνεται εξόφθαλμα από το ότι άτομα που προσήχθησαν σε διαφορετικό σημείο έχουν ενταχθεί σε κοινές ομάδες κατηγοριών, χωρίς κανένα στοιχείο απέναντί τους.
Ο ψυχολογικός πόλεμος, οι τραμπουκισμοί σε συντρόφους , οι ατελείωτες ώρες κωλυσιεργίας των διαδικασιών, η απαγόρευση της επικοινωνίας με τους δικηγόρους και πολλές άλλες παρατυπίες ούτε μας λύγισαν, ούτε μας ξάφνιασαν.
Δε μας λύγισαν γιατί το δυνατότερο όπλο μας είναι οι δεσμοί συντροφικότητας και αλληλεγγύης , που ισχυροποιήθηκαν αυτές τις δύο μέρες που βρεθήκαμε όμηροι στα χέρια του κράτους, καθώς είχαμε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί τους δεκάδες αλληλέγγυους που με τα συνθήματα και τις υψωμένες γροθιές εκμηδένιζαν τους τοίχους και τους μπάτσους που μας χώριζαν.
Δε μας ξάφνιασαν, καθώς γνωρίζουμε πολύ καλά ότι ο φασισμός δεν εμφανίστηκε ξαφνικά με τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, ούτε φυσικά και τελείωσε με τις θεαματικές συλλήψεις των χρυσαυγιτών από το “αντιφασιστικό” κράτος.
Η ουσία και τα περιεχόμενά του, άλλωστε μας είναι ξεκάθαρα μέσα από αναρίθμητες περιπτώσεις, όπως ο βασανισμός των 15 αντιφασιστών της μοτοπορείας, τα καθημερινά πογκρόμ μεταναστών και ρομά στους δρόμους των μητροπόλεων καθώς και οι εκατοντάδες δολοφονίες και βασανισμοί τους σε Α.Τ. και στρατόπεδα συγκέντρωσης, η δημόσια διαπόμπευση οροθετικών, η ποινικοποίηση κάθε ριζοσπαστικής αντίληψης.
Για εμάς ο πόλεμος ενάντια στον φασισμό δεν τελειώνει με μία διαδήλωση, ούτε περιορίζεται σε καταγγελτικές δηλώσεις. Ο αντιφασιστικός αγώνας είναι και θα πρέπει να παραμείνει διαρκής, ολομέτωπος μέσα σε κάθε έκφανση της καθημερινότητας. Στις σχέσεις, στα σχολεία, στις γειτονιές, στους χώρους εργασίας, ο φασισμός αντιμετωπίζεται συλλογικά και αδιαμεσολάβητα μέχρι την οριστική εξάλειψή του.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟ ΦΑΣΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΤΟΝ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΡΕΦΕΙ
ΟΛΟΙ ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 2/10 ΣΤΗ 1μμ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΠΕΙΡΑΙΑ
Συνέλευση συλληφθέντων της αντιφασιστικής πορείας στις 18/9/2014 στο Κερατσίνι
Related Images:
Κάλεσμα για την αντιφασιστική διαδήλωση στο Κερατσίνι από την Πρωτοβουλία αναρχικών/αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού …
αυτοί που ευθύνονται για το ότι ο πόλεμος
ενάντια στο φασισμό είναι τόσο μακροχρόνιος
είναι αυτοί που κατά καιρούς προσέφεραν ειρήνη
στο κράτος και τον καπιταλισμό
Η δολοφονία του αγωνιστή Παύλου Φύσσα στο Κερατσίνι από τη χρυσαυγίτικη συμμορία με τις πλάτες της ΕΛ.ΑΣ στις 18 Σεπτέμβρη 2014 (5 μέρες μετά την δολοφονική επίθεση ενάντια σε αφισοκολλητές του ΚΚΕ στο Πέραμα), σηματοδοτεί την κορύφωση της φασιστικής επιθετικότητας που στοχεύει ξεκάθαρα στην εξόντωση όσων ορθώνουν το ανάστημά τους απέναντί της. Σε πρώτο χρόνο, φοβούμενοι τις γενικευμένες αναταραχές που θα μπορούσαν πάρουν ανεξέλεγκτη μορφή, σύσσωμοι οι κρατικοί και μιντιακοί μηχανισμοί σπεύδουν να εγκαινιάσουν την επιχείρηση του κρατικού και θεσμικού αντιναζισμού . Με τις αλλεπάλληλες αποκαλύψεις για την «εγκληματική φύση» της οργάνωσης και τις συλλήψεις μελών και ηγετικών στελεχών της Χ.Α., το καθεστώς επιχειρεί να προλάβει την έκφραση της κοινωνικής οργής και να αποδυναμώσει επικοινωνιακά και οργανωτικά τον βασικότερο εκφραστή της ίδιας της ακροδεξιάς του ατζέντας, αφήνοντας ουσιαστικά ανέγγιχτο τον πολιτικό της ρόλο. Το καλοστημένο θέατρο με πρωταγωνιστή το κράτος-αντιφασίστα, που φρενάρει προσωρινά τα τάγματα εφόδου της Χ.Α. επιδιώκει να αντιστρέψει το μέχρι πρότινος ανοιχτό ενδεχόμενο κυβερνητικής συνεργασίας με μια «σοβαρή Χρυσή Αυγή». Ουσιαστικά, η ανάδειξη της Χ.Α ως πολιτικού άκρου και εγκληματικής οργάνωσης, βγάζει λάδι την επίσημη ακροδεξιά ατζέντα του ελληνικού κράτους που φιλοδοξεί να παρουσιάσει τις κατά συρροή επιστρατεύσεις απεργών, τα στρατόπεδα συγκέντρωσης και την επιχείρηση Ξένιος Ζευς, το φακέλωμα τοξικοεξαρτημένων και την διαπόμπευση των οροθετικώνγυναικών ως τα πλέον δημοκρατικά αυτονόητα. Παράλληλα η κατασταλτική διαχείριση της Χ.Α. με υπερθεαματικές συλλήψεις μελών της, παρακολουθήσεις συνομιλιών και εφαρμογή αντιτρομοκρατικών νόμων –μέθοδοι που ως τότε ενεργοποιούνταν μονάχα απέναντι σε μέλη ένοπλων οργανώσεων και συντρόφους που διώκονται για την ανατρεπτική τους δράση- επιχείρησε να επιβεβαιώσει τη χυδαία θεωρία των 2 άκρων που τσουβαλιάζει τη ριζοσπαστική και αντισυστημική δράση των αγωνιζόμενων με τις παρακρατικές συμμορίες.
Ο αναβαθμισμένος πολιτικός ρόλος της Χρυσής Αυγής έρχεται σε μια περίοδο (2009-2012) που το καθεστώς έκτακτης ανάγκης διεξάγει μια διευρυμένη εκστρατεία αντιεξέγερσης, προσπαθώντας να κλείσει τα ανοιχτά ρήγματα της κοινωνικής-ταξικής εξέγερσης του Δεκέμβρη του ’08. Τα φασιστικά δόγματα της μηδενικής ανοχής και του Νόμου και Τάξης, τα παραληρήματα του Σαμαρά για την «ανακατάληψη των πόλεων» και του Δένδια για τον «πόλεμο ενάντια στην ανομία» αποτελούν, πέρα από επίσημη κρατική ατζέντα, το πολιτικό υπόβαθρο της φασιστικής δράσης, της επιθετικότητας των χρυσαυγιτών απέναντι σε αγωνιζόμενους ανθρώπους, σε νεολαίους, σε καταλήψεις και στέκια, σε μετανάστες και πρόσφυγες. Δεν είναι τυχαίο ότι μετά τα ανεξέλεγκτα και εξεγερτικά γεγονότα της 12ης Φλεβάρη 2012 εγκαινιάζεται η κοινοβουλευτική εκπροσώπηση των φασιστών (Μάης 2012). Πλέον ως κοινοβουλευτικό κόμμα και επίσημος φορέας εξουσίας, αποτελούν κάτι παραπάνω από απλό εργαλείο του κράτους και των αφεντικών ενάντια στους καταπιεσμένους. Η ολοκληρωτική διαχείριση, η φασιστική και εθνικιστική προπαγάνδα και η κατασταλτική ωμότητα είναι μια σαφής συστημική παράμετρος, ένας θεμέλιος λίθος του σύγχρονου ολοκληρωτισμού για την αντιμετώπιση της κοινωνικής δυσαρέσκειας.
Ακόμη και σήμερα, ο συφερτός πατριωτών, εθνικιστών, ρατσιστών και κάθε λογής κανίβαλων που αποτελούν το περίφημο εκλογικό σώμα της Χ.Α, συνεχίζει να συσπειρώνεται και να ταυτίζει τα συμφέροντα του με τις μαφιόζικες πρακτικές και τα λογύδρια των νεοναζί. Ιστορικά, αυτή η κρίσιμη μάζα του ελληνικού κοινωνικού σχηματισμού συγκροτείται γύρω από τον ρατσισμό και την ξενοφοβία, τα εθνικιστικά παραληρήματα γύρω από εθνικά μεγαλεία και εθνικές προδοσίες, τον κοινωνικό κανιβαλισμό και την ανάθεση των κοινωνικών υποθέσεων σε ηγέτες και εθνοσωτήρες. Οι χρυσαυγίτες, γέννημα θρέμμα του πολιτικού συστήματος, παίρνουν την σκυτάλη από ένα ερειπωμένο σύστημα κομματικής διαμεσολάβησης που εξέθρεψε όλα τα παραπάνω. Επιχειρούν, αφενός, να αποπροσανατολίσουν το πλατύ κύμα κοινωνικής αμφισβήτησης και οργής και αφετέρου να δράσουν απειλητικά απέναντι στις κοινωνικές δυναμικές της αντίστασης και της χειραφέτησης. Ουσιαστικά, έρχονται να ανασυγκροτήσουν τον μισθοφορικό στρατό του ελληνικού κράτους που πρόθυμα θα αναλάβει το έργο της βίαιης κοινωνικής πειθάρχησης στις αντικοινωνικές επιλογές κάθε λογής τρόικας, εξωτερικού ή εσωτερικού. Και αυτός ο «στρατός» έχει βαμμένα τα χέρια του όχι μόνο με το αίμα του Παύλου Φύσσα αλλά και των χιλιάδων πνιγμένων μεταναστών στα σύνορα, των εκατοντάδων δολοφονημένων εργατών στα σύγχρονα κάτεργα, των εκατοντάδων βασανισμένων αγωνιζόμενων από τις δυνάμεις καταστολής.
Δεν έχουμε καμία αυταπάτη και καμία ψευδαίσθηση ότι οι φυλακίσεις μερικών χρυσαυγιτών αποτελούν ανάχωμα απέναντι στον σύγχρονο ολοκληρωτισμό και τους λακέδες του. Αντίθετα, θεωρούμε ότι ο πόλεμος ενάντια στους φασίστες και τους παρακρατικούς είναι βαθύτατα αντικαθεστωτικός και ανατρεπτικός που δεν περιορίζεται σε δημοκρατικές εκκλήσεις και καταγγελίες και επιδιώκει το συθέμελο τσάκισμα του σύγχρονου ολοκληρωτισμού, της κρατικής βαρβαρότητας και του κοινωνικού εκφασισμού. Είναι σαφές ότι ο αντιφασιστικός αγώνας είναι κομμάτι του ευρύτερου αντικρατικού-αντικαπιταλιστικού αγώνα που δεν στοχεύει μόνο την εμπροσθοφυλακή του συστήματος αλλά τα ίδια τα θεμέλια του. Έτσι δεν χωρούν ούτε ίσες αποστάσεις, ούτε δηλώσεις νομιμοφροσύνης. Πέρα από γελοίοι, είναι και επικίνδυνοι (με προεξάρχοντα το ΣΥΡΙΖΑ) όσοι καταδικάζουν την «βία από όπου κι αν προέρχεται» φιλοδοξώντας να εξομοιώσουν την βία του καθεστώτος και των φασιστικών συμμοριών του με τις πρακτικές κοινωνικής και πολιτικής αντιβίας που αμφισβητούν τη μέγγενη της αστικής νομιμότητας. Είναι οι ίδιοι που στην προοπτική της κυβερνώσας Αριστεράς, επιχειρούν να απογυμνώσουν τους κοινωνικούς-ταξικούς αγώνες από οποιοδήποτε ρηξιακό και ανατρεπτικό περιεχόμενο και μορφή και να τους μετατρέψουν σε «κοινωνική αντιπολίτευση» χειραγωγούμενη από τους ίδιους. Είναι αυτοί που η δήθεν προοδευτική πολιτική διαχείριση της εξουσίας τους οδηγεί στην προσπάθεια πολιτικής ενσωμάτωσης κάθε ακηδεμόνευτου και ριζοσπαστικού στοιχείου μέσα στους κόλπους της κοινωνίας, στην μεθόδευση της κοινωνικής/ταξικής ειρήνευσης απέναντι στην καπιταλιστική βαρβαρότητα με την υπόσχεση της κατάργησης των μνημονίων και της «άρσης των αδικιών».
Ο πόλεμος ενάντια στο φασισμό, εδώ και τώρα, σημαίνει καθημερινή μάχη με τον διάχυτο φόβο και την τρομοκρατία που επιβάλλουν οι «από πάνω» στις ζωές μας, με την κατάντια του ρατσισμού, του σεξισμού και του εθνικισμού, με τη δυστοπία του κοινωνικού εκφασισμού. Σημαίνει σύγκρουση με τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό που διεξάγει έναν ανελέητο πόλεμο ενάντια στους φτωχούς και τους αποκλεισμένους, που γεννά Φαρμακονήσια και Μανωλάδες, που χτίζει στρατόπεδα συγκέντρωσης και φυλακές υψίστης ασφαλείας. Σημαίνει γκρέμισμα των ψευδαισθήσεων για τη δημοκρατία και τη νομιμότητά τους, για τον εξανθρωπισμό της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, για την προοδευτική διαχείριση της κρατικής εξουσίας. Σημαίνει δημιουργία αυτοοργανωμένων κοινοτήτων αγώνα σε κάθε γειτονιά, σχολείο, χώρο εργασίας που αναμετρώνται με τον φόβο και τη μοιρολατρία. Σημαίνει οργάνωση ακηδεμόνευτων και ανατρεπτικών κοινωνικών/ταξικών αγώνων που ανοίγουν ρήγματα στον πολιτισμό της καταστολής, της φτώχειας και της αδικίας. Σημαίνει οικοδόμηση ενός πολύμορφου επαναστατικού κινήματος που χαράσσει τα μονοπάτια της κοινωνικής αυτοδιεύθυνσης και απελευθέρωσης. Της κοινωνικής επανάστασης και της αναρχίας.
Είναι η κληρονομιά που μας άφησαν όσοι δεν έσκυψαν το κεφάλι και όρθωσαν το ανάστημα τους. Είναι η κληρονομιά του Παύλου…
ΑΝΤΙΦΑΣΙΣΤΙΚΗ ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ
ΠΕΜΠΤΗ 18/9, 18.00
πλ. Νίκης (τριγωνάκι-ζαρντέν), Π. Τσαλδάρη
Πρωτοβουλία αναρχικών – αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού.
Related Images:
Παρέμβαση αντιπληροφόρησης – προβολή ταινίας στην Πλατεία Βαρνάβα την Παρασκευή 12/09 στις 19:30.
Για την ομοφοβική επίθεση στην πλατεία Βαρνάβα…
Πλατεία Βαρνάβα 22 Αυγούστου: λίγο μετά τις 2 τα ξημερώματα ομάδα 15 τραμπούκων επιτέθηκε σε ζευγάρι ομοφυλόφιλων που καθόταν σε παγκάκι της πλατείας. Οι «ανδροπρεπείς» νταήδες αφού πρώτα τους περιέλουσαν μ’ ένα κουβά που περιείχε βρομόνερα κι απορρυπαντικό, προχώρησαν σε άγριο ξυλοδαρμό συνοδευόμενο από υβριστικά, σεξιστικά σχόλια , ενώ δε δίστασαν να ληστέψουν έναν εξ αυτών. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τα σκατά που κουβαλάνε στο κεφάλι τους τα εν λόγω υποκείμενα. Οι πράξεις μιλούν από μόνες τους: η παρουσία του ζευγαριού προφανώς και «προκαλούσε», αφού στις ρατσιστικές αντιλήψεις του στον δημόσιο χώρο δεν χώρα τίποτα που να εκφεύγει της πατριαρχικής κανονικότητας. Οτιδήποτε παρεκκλίνει ή αμφισβητεί τις νόρμες της ανδροπρέπειας πρέπει να εξοβελιστεί: είτε κρυφτεί στα βάθη της ιδιωτικότητας είτε να εξαφανιστεί με όρους πογκρόμ.
Από τις εποχές που το διαφορετικό στιγματιζόταν με πίσσα και πούπουλα(!) φτάνουμε στο σήμερα, καθώς η «αντρίλα» που επιτάσσει η πατριαρχική κοινωνία βρωμάει όσο κι ο φασισμός της. Τέτοιες ομοφοβικές επιθέσεις ξεχειλίζουν από «ανδρική υπερηφάνεια», μια υπερηφάνεια που πάει χέρι-χέρι με τις εμετικές αντιλήψεις περί «φυλετικής καθαρότητας», «εθνικής ανωτερότητας» και επιβάλλουν εν είδη χρέους και καθήκοντος (πες το εθνικό, ανδρικό κ.λ.π) την πάταξη του διαφορετικού.
Ο πόλεμος ενάντια στο διαφορετικό είναι το θεμέλιο του ολοκληρωτισμού, με ή χωρίς προσωπείο.
Και οι εμπνευστές του αναθέτουν στα καλά εκπαιδευμένα παπαγαλάκια τους να διαχύσουν τη ρατσιστική τους προπαγάνδα ενάντια στους πιο αδύναμους και τους διαφορετικούς αυτής της κοινωνίας: τους «παράνομους» εργάτες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους τοξικοεξαρτημένους, τις οροθετικές γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους κ.α. Υπάρχουν όμως και περιπτώσεις, όπως αυτή της πλατείας Βαρνάβα, που οι κυρίαρχοι αποφασίζουν να προβάλλουν το «ανθρώπινό» τους πρόσωπο και να υπερασπιστούν με φιλευσπλαχνία τα «θύματα». Ακόμα και τότε όμως το φτηνό προσωπείο αδυνατεί να κρύψει τα μικροπολιτικά και ψηφοθηρικά τους συμφέροντα. Με αηδία λοιπόν παρακολουθήσαμε πώς έσπευσαν να εκμεταλλευτούν το εν λόγω περιστατικό για να προωθήσουν το πολυπροβαλλόμενο αντιρατσιστικό νομοσχέδιο. Η θεσμοποίηση του κάλπικου κρατικού αντιφασισμού από ένα καθεστώς που ζέχνει ολοκληρωτισμό είναι τόσο μεγάλο ανέκδοτο όσο και η «κατασταλτική και ποινική μάχη» που διεξάγει ενάντια στα χρυσαυγίτικα τσιράκια του εδώ και ένα χρόνο.
«Παντού φασίστες, βρε παιδί μου;»…
Ας μην παραλείψουμε μία ακόμη παράμετρο της επίθεσης αυτής. Με προεξάρχοντα τα κυρίαρχα ΜΜΕ, πολλοί είναι αυτοί που έσπευσαν ν’ ανακαλύψουν πίσω από την επίθεση «μαυροφορεμένους νεαρούς με ξυρισμένα κεφάλια» ώστε να εγκλωβίσουν οποιαδήποτε ερμηνεία μέσα στον αντιχρυσαυγίτικο χυλό της εποχής. Κι όμως, τέτοιες πρακτικές παρά τις βαθιά ριζωμένες φασιστικές αντιλήψεις που κουβαλάνε, δεν αποτελούν μονοπώλιο της χρυσαυγίτικης συμμορίας. Αντίθετα, ο διάχυτος σεξισμός και οι ομοφοβικές συμπεριφορές, οι διακρίσεις και οι επιθέσεις έναντι σε gay, λεσβίες, bi και τρανς αποτελούν μια πραγματικότητα που αναπαράγεται και νομιμοποιείται από τους «καθημερινούς ανθρώπους» σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής: στο σχολείο, στο χώρο εργασίας, στην πλατεία της γειτονιάς, στο γήπεδο κ.α.
«Σε ποιόν ανήκει τελικά η Βαρνάβα;»
Εν προκειμένω, πλάι στα ομοφοβικά κίνητρα της επίθεσης, φαίνεται οι τραμπούκοι αυτοί να ζουν στην πλάνη ότι ο δημόσιος χώρος που λέγεται πλατεία Βαρνάβα αποτελεί τσιφλίκι τους και ως νταβάδες μπορούν να εκδιώξουν καθετί έξω από τη σάπια κανονικότητα που έχουν μέσα στο στενό μυαλό τους. Είμαστε εδώ για να τους διαψεύσουμε. Η πλατεία Βαρνάβα (και κάθε πλατεία) ανήκει σε όλους κι όλες τους κατοίκους και τους θαμώνες της που σέβονται τον ανοιχτό, δημόσιο και ελεύθερο χαρακτήρα της. Και έχουν δοθεί αγώνες για να κατακτηθεί αυτός ο χαρακτήρας της. Αγώνες ενάντια στις αναπλάσεις των κατά καιρούς δημάρχων που επιθυμούσαν να την τσιμεντοποιήσουν και να εξανδραποδίσουν την παιδική ζωντάνια και το πράσινο από την πλατεία. Αγώνες ενάντια στην επέλαση των τραπεζοκαθισμάτων των γύρω μαγαζιών, ενάντια στη κυριαρχία του χρήματος και του εμπορεύματος που θέλει την Βαρνάβα (και άλλες πλατείες του Παγκρατίου) να μετατρέπεται σε μια «εναλλακτική διασκεδασούπολη». Αγώνες ενάντια σε κάθε λογής φασιστοειδή που φιλοδοξούσαν να μετατρέψουν την πλατεία Βαρνάβα σε φιλόξενο μέρος για τις μισάνθρωπες αντιλήψεις και πρακτικές τους. Αγώνες που διαμόρφωσαν ανεξίτηλα τον χαρακτήρα της και θα συνεχίζουν να τον καθορίζουν αντιμετωπίζοντας οποιαδήποτε νέα απόπειρα αστικής ανάπλασης που προτάσσει το τσιμέντο, το εμπόρευμα και το κέρδος εις βάρος της ελεύθερης οικειοποίησης των δημοσίων χώρων από τους κατοίκους.
Όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλλουν τις ρατσιστικές/ομοφοβικές απόψεις και πρακτικές στην καθημερινότητα μας, να μετατρέψουν τους δημόσιους χώρους σε ελεγχόμενες/αποστειρωμένες ζώνες στις γειτονιές μας, είναι γελασμένοι και θα μας βρουν μπροστά τους. Οι δημόσιοι χώροι είναι και θα συνεχίσουν να αποτελούν ελεύθερα και προσβάσιμα σε όλους πεδία διαλόγου, έκφρασης και δημιουργίας ανεξαρτήτως φυλής, θρησκείας σεξουαλικών προτιμήσεων και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να μετατραπούν και να αποτελέσουν φέουδο κανενός. Η αποδοχή και η υπεράσπιση της διαφορετικότητας αποτελεί τη βάση του αγώνα για την ισότητα και την ελευθερία, ενός αγώνα που θα συνεχίσουμε να δίνουμε συλλογικά και μαχητικά στις γειτονιές και την καθημερινότητά μας πέρα και ενάντια από διακρίσεις και διαχωρισμούς.
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ
« MybeautifulLaundrette – Ωραίο μου πλυντήριο»
“….Ο Omar και ο Johnny. Η περιπέτεια ενός gay ζευγαριού
στην Αγγλία της Θάτσερ και των skinheads.”
Πλατεία Βαρνάβα
Παρασκευή 12/09 στις 19:30
Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών από τους Πρόποδες του Υμηττού
Related Images:
Παρέμβαση στην πλατεία Βαρνάβα μετά από ομοφοβική επίθεση σε ζευγάρι ομοφυλόφιλων
Αναδημοσίευση από το https://athens.indymedia.org/
Το βράδυ του Σαββάτου, 40 περίπου άτομα πραγματοποίησαν παρέμβαση στην πλατεία Βαρνάβα στο Παγκράτι μετά από την χθεσινή ομοφοβική επίθεση 15 περίπου τραμπούκων ενάντια σε ομοφυλόφιλο ζευγάρι που καθόταν στην πλατεία.
Η παρέμβαση εστιάστηκε στην επικοινωνία με τους περίοικους όπου πολλοί απ’ αυτούς ήταν αυτόπτες μάρτυρες, ενώ άλλοι είτε γνώριζαν το γεγονός είτε όχι ,εξέφραζαν την δυσαρέσκειά τους. Μοιράστηκε κείμενο από πρωτοβουλία συντρόφων-ισσων που δρουν στη περιοχή και κρεμάστηκε πανό που έγραφε “ελεύθεροι δημόσιοι χώροι/καμία ανοχή σε ομοφοβικές-ρατσιστικές επιθέσεις”. ας σημειωθεί ότι η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε υπό την εποπτεία δεκάδων μηχανοκίνητων και πεζών δυνάμεων της αστυνομίας.
Ακολουθεί το κείμενο που μοιραζόταν.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΜΟΦΟΒΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΠΛ.ΒΑΡΝΑΒΑ ΣΤΙΣ 22/8
Το βράδυ της 22ας Αυγούστου στην πλατεία Βαρνάβα, 15 τραμπούκοι επιτέθηκαν σε ομοφυλόφιλο ζευγάρι που καθόταν σε παγκάκι της πλατείας. Η επίθεση ακολούθησε μετά από διαπληκτισμό αφού ένας εκ των τραμπούκων ζήτησε από τα 2 άτομα να φύγουν από την πλατεία επειδή «προκαλούσαν». Η ομοφοβική επίθεση περιελάμβανε άγριο ξυλοδαρμό, σεξιστικές βρισιές και ληστεία εις βάρος του ενός. Τα θρασύδειλα φασιστοειδή τόλμησαν να πετάξουν και κουβά με νερό και…απορρυπαντικό εις βάρος των ατόμων αποκαλύπτοντας τις βαθιά αρρωστημένες διαθέσεις τους. Μας είναι γνωστές φασιστικές αντιλήψεις που μιλούν για «καθαρές φυλές» και «καθαρούς άνδρες». Παρόλα αυτά γνωρίζουμε ότι οι αντιλήψεις αυτές είναι τόσο «καθαρές» όσο και τα σκατά που κουβαλάνε στο κεφάλι τους οι εν λόγω τραμπούκοι.
Η εν λόγω επίθεση αποτελεί γνήσιο τέκνο του πολιτισμού της «φυλετικής καθαρότητας», της «εθνικής ανωτερότητας», της «ανδρικής υπερηφάνιας», της έμφυλης καταπίεσης σε κάθε εκδοχή της. Είναι το τρανό παράδειγμα της ντοπαρισμένης πατριαρχίας που επιχειρεί να επιβάλλει την έννοια του κανονικού και να πειθαρχεί ή και να εξοντώνει όσους και όσες παρεκκλίνουν των κυρίαρχων προτύπων. Είναι η νοητή συνέχεια της καφρίλας που κουβαλά το γνωστό τρίπτυχο «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» και που βρωμά αίμα, τεστοστερόνη και… για να’ μαστε επίκαιροι, αναβολικά!
Ο πόλεμος ενάντια στο διαφορετικό είναι το θεμέλιο του ολοκληρωτισμού, με ή χωρίς προσωπείο. Και σ’ αυτό δεν συμβάλλει μόνο η διάχυτη ρατσιστική προπαγάνδα που ξερνάνε καθημερινά τα Μ.Μ.Εξαπάτησης ενάντια στους πιο αδύναμους και τους διαφορετικούς αυτής της κοινωνίας: τους «παράνομους» εργάτες, τους μετανάστες και τους πρόσφυγες, τους τοξικοεξαρτημένους, τις οροθετικές γυναίκες, τους ομοφυλόφιλους κ.α. Δεν συμβάλλει μόνο η επίσημη κρατική πολιτική που εν μέσω καπιταλισιτκής αναδιάρθρωσης επιτίθεται και «σκοτώνει» ή σκοτώνει πραγματικά όποιον-α περισσεύει. Συμβάλλει καθοριστικά το σύνολο των εξουσιαστικών θεσμών που οργανώνει την ίδια την εξόντωσή τους (ηθική/σωματική/κοινωνική) μέσα από κατασταλτικά πογκρόμ, μέσα από τις δολοφονίες εκατοντάδων προσφύγων στα σύνορα, μέσα από την δημιουργία στρατοπέδων συγκέντρωσης ανά την επικράτεια, μέσα από την καταστροφή καταυλισμών των Ρομά, μέσα από την διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, μέσα από την ποινική διαχείριση των ίδιων των εξαρτημένων.
Όσοι συνεχίζουν να πιστεύουν ότι μπορούν να επιβάλλουν τις ρατσιστικές/ομοφοβικές απόψεις και πρακτικές στην καθημερινότητα μας, να μετατρέψουν τους δημόσιους χώρους σε ελεγχόμενες/αποστειρωμένες ζώνες και να γεννήσουν λογικές apartheid στις γειτονιές μας, είναι γελασμένοι και θα μας βρουν μπροστά τους. για εμάς, η διαφορετικότητα είναι θεμέλιος λίθος της ισότητας και της ελευθερίας. Και θα συνεχίσουμε να τα υπερασπιζόμαστε συλλογικά και μαχητικά στις γειτονιές και την καθημερινότητά μας πέρα και ενάντια από διακρίσεις και διαχωρισμούς.
…από τις ανατολικές συνοικίες
ενάντια σε όλες τις (ομο)φοβίες..