ΝΑ ΜΕΤΑΤΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΗΜΟΣΙΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ

ΣΕ ΤΟΠΟΥΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗΣ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗΣ

 ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Ένα παιδικό σύνθημα λέει: «όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται». Μήπως αυτή η διαχρονική παιδική φράση θυμίζει κάτι απ’ τη σημερινή πραγματικότητα; Την πραγματικότητα του διάχυτου φόβου, της καθημερινής ανασφάλειας για επιβίωση, της εργοδοτικής τρομοκρατίας και των επιστρατεύσεων, του προπαγανδιστικού βούρκου των ΜΜΕ, του κοινωνικού κανιβαλισμού. Μιας πραγματικότητας που μας θέλει μόνους κι αδρανείς, βουτηγμένους στην καχυποψία για τον διπλανό μας, ανίκανους ν’ αντιδράσουμε και να εξεγερθούμε, μα πάνω απ’ όλα φοβισμένους. Κι όταν μια κοινωνία βρίσκεται σε ύπνωση, οι χώροι που τις επιφυλάσσουν είναι τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, τα εργασιακά κάτεργα, οι γειτονιές-υπνωτήρια και τα διαμερίσματα-κλουβιά. Απ’ την άλλη, όταν μια κοινωνία ξυπνά, βγαίνει στους δρόμους, οικειοποιείται πλατείες και δημόσιους χώρους και τους μετατρέπει σε τόπους συνάντησης και δημιουργίας, αντίστασης και ελευθερίας.

Οι δημόσιοι χώροι δεν έχουν θέση στο σύγχρονο παραμυθάκι της ανάπτυξης που μας πλασάρουν όσοι μας θέλουν κοιμισμένους.  Έχουν προ πολλού μεταμορφωθεί σε οικόπεδα-φιλέτα και «επενδυτικές ευκαιρίες» ώστε να υπηρετήσουν την αυξημένη συσσώρευση πλούτου στα χέρια των «από πάνω» μέσα από την «αξιοποίησή», το ξεπούλημα και την εμπορευματοποίησή τους. Και γι’ αυτό, φτιάχνουν fast track νομοθεσίες, ψάχνουν «στρατηγικούς επενδυτές» και στήνουν μηχανισμούς-μεσίτες της δημόσιας περιουσίας (όπως το ΤΑΙΠΕΔ), επιστρατεύουν ΜΑΤ & ΕΚΑΜ ενάντια σ’ όσους αντιστέκονται…Γιατί όλοι αυτοί τρομάζουν με την ιδέα των δημοσίων χώρων με ελεύθερη πρόσβαση,  ζωή και κοινωνικότητα. Μεθοδεύουν την απονέκρωση των δημοσίων χώρων γιατί φιλοδοξούν στην απονέκρωση ολόκληρης της κοινωνίας: εκκενώνοντας καταλήψεις και αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, επιστρατεύοντας απεργούς, εφαρμόζοντας το δόγμα της μηδενικής ανοχής και επιβάλλοντας τον σύγχρονο ολοκληρωτισμό σε κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής. Στο τέλος του παραμυθιού της ανάπτυξης, πρέπει να επικρατεί Ησυχία… Τάξη & Ασφάλεια!

Oι δημόσιοι χώροι δεν είναι ουδέτερες ζώνες μέσα στις πόλεις αλλά προβολή της ζωής που υπάρχει μέσα σ’ αυτές.  Καθημερινά, μέσα και γύρω τους διεξάγονται μικρές και μεγάλες μάχες. Από τη μια, οι δυνάμεις του εμπορεύματος, της ιδιοκτησίας και του ελέγχου: κάθε λογής δημόσιοι ή ιδιωτικοί επενδυτές που ξερογλείφονται να βγάλουν και απ’ τη μύγα ξύγκι, ν’ αντλήσουν κέρδος από την ανάγκη μας να ψυχαγωγηθούμε, ν’ απολαύσουμε καθαρό οξυγόνο και λίγο χρόνο μακριά από τις καθημερινές σκοτούρες. Και δίπλα τους, οι εργολάβοι, οι δήμαρχοι και οι κάθε λογής μπάτσοι έτοιμοι να επιβάλλουν την αισθητική των τραπεζοκαθισμάτων και τα ήθη του καταναλωτισμού, να στήσουν περιφράξεις και περιπολίες φιλοδοξώντας να τους μετατρέψουν σε ελεγχόμενα πεδία κερδοφορίας, σε έρημες ζώνες μέσα σε έρημες πόλεις.  Από την άλλη, οι άνθρωποι που τους προσδίδουν τον αληθινό, δημόσιο χαρακτήρα τους μέσα από την αυτενέργεια και την ελεύθερη πρόσβαση. Οι γονείς και οι μπόμπιρες που προτιμούν το χώμα και τα δέντρα απ’τους πλαστικούς παιδότοπους. Οι νεολαίοι που δε μετράνε τον χρόνο της διασκέδασης με βάση το χρηματικό του αντίτιμό, που ψάχνουν κάπου να «στεγάσουν» τις κοπάνες τους. Οι μεγαλύτεροι και οι μεγαλύτερες που φτιάχνουν παρέες και ιστορίες ολόκληρες γύρω από μερικά παγκάκια σπάζοντας την εξατομίκευση. Και αυτές οι «μάχες» άλλοτε παραμένουν σιωπηλές και υπόγειες άλλοτε γίνονται κραυγές και αγώνες.

Στις γειτονιές μας, έχουμε ζήσει προ πολλού τις «ευεργετικές» συνέπειες της αναπτυξιακής μηχανής: τσιμεντένια τερατουργήματα στις πλαγιές του Υμηττού, 7οροφα πάρκινγκ στη καρδιά του Βύρωνα, τσιμεντοποίηση δημοσίων χώρων, ξεπούλημα δημοτικής περιουσίας, τοπικοί άρχοντες με λογικές εργολάβων και οικοπεδοφάγων. Είναι σαφές ότι οι λογικές των μεγαλόπνοων έργων, των θεσμικών παρεμβάσεων και των αναπλάσεων όχι μόνο μετατρέπουν το περιβάλλον σε επιχείρηση, αλλά εξανδραποδίζουν τον ανθρώπινο παράγοντα και κάθε έννοια ελεύθερης και αρμονικής σχέσης του με την φύση και τους δημόσιους χώρους. Σ’ αυτή τη λογική συμπεριλαμβάνεται και το πρόσφατο παζάρεμα μεταξύ κράτους-Σκοπευτικής Εταιρείας-δήμου Καισαριανής για το μέλλον του Σκοπευτηρίου. Ουσιαστικά, με αφορμή το δήθεν πέρασμα του Σκοπευτηρίου στο ΤΑΙΠΕΔ, επιχειρείται ο βιασμός του ελεύθερου, πράσινου και δημόσιου χαρακτήρα του που’ χει κατακτηθεί εδώ και δεκαετίες από τους κατοίκους της Καισαριανής και των γύρω περιοχών. Έτσι, δίπλα στην διαχρονική σπίλωση της ιστορικής μνήμης του χώρου από την δήθεν «ιδιοκτήτρια» της έκτασής του, Σκοπευτικής Εταιρείας, έρχονται να προστεθούν και διάφορα νεόκοπα επενδυτικά/αναπτυξιακά σχέδια και πολιτικά παιχνίδια από τοπικές/κεντρικές εξουσίες.  Ταυτόχρονα, ο Δήμος Βύρωνα εγκαταλείπει τα 3 άλλοτε δημοτικά αναψυκτήρια (άλσος Αγίας Τριάδας, άλσος Ανάληψης, παιδική χαρά Ν.Ελβετίας) και στο όνομα της «αξιοποίησης της δημοτικής περιουσίας», οργανώνει τις business του εκμισθώνοντάς τα στην «ιδιωτική πρωτοβουλία»!

Για μας, οι δημόσιοι χώροι, οι πλατείες και τα πάρκα ήταν, είναι και θα παραμείνουν τόποι συνάντησης και γνωριμίας των κατοίκων των γειτονιών μας. Τόποι όπου χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης και ανεκτικότητας σπάζοντας την αστική απομόνωση και τον ατομισμό. Τόποι όπου μπορεί ν’ανασάνει η ανθρώπινη δημιουργικότητα, έκφραση και φαντασία μικρών και μεγάλων παιδιών πέρα από τον πολιτισμό του χρήματος και του θεάματος.  Τόποι όπου μοιραζόμαστε φόβους και αγωνίες και τους μετατρέπουμε σε συλλογικούς αγώνες για την υπεράσπιση της ζωής και της αξιοπρέπειάς μας. Τόποι που μπορούν να στεγάσουν τις ανάγκες και τις επιθυμίες μας, δομές και κύτταρα αγώνα που γεννιούνται στις γειτονιές μας στην κατεύθυνση της αντίστασης, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης. Και ως τέτοιους οφείλουμε όλοι μας να τους υπερασπιστούμε.

 

Μακριά από κομματικές διαμεσολαβήσεις και παζαρέματα με τοπικούς άρχοντες, χωρίς ειδικούς και ηγέτες.

Να αγωνιστούμε για την αδιαμεσολάβητη κοινωνική χρήση

των δημοσίων χώρων & υποδομών,

για την επανοικειοποίηση των εγκαταλειμμένων δημοτικών κτιρίων

από τους ίδιους τους κατοίκους,

για τη δημιουργία νέων κοινοτήτων αντίστασης και αγώνα στις γειτονιές μας,

για την ανακατάληψη των ζωών μας.

 

2 ΜΕΡΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ

στο πάρκο της Ανάληψης στον Βύρωνα

 

          ΣΑΒΒΑΤΟ 6 ΙΟΥΛΙΟΥ

 

12.00 Παιδικό ζαχαροπλαστικό παιχνίδι                                   

14.00  Συλλογικό μαγείρεμα: φέρνουμε τα  υλικά,  μαγειρεύουμε &τρώμε όλοι μαζί. 

18.00 Δίνουμε φωνή στους τοίχους:

Graffiti & εργαστήριο stencil

21.00 Προβολή ταινίας:  Λίστα Αναμονής Κουβανική παραγωγή, 2000, 107’ .Όταν η ανάγκη μεταμορφώνει έναν απομονωμένο σταθμό λεωφορείων σε εργαστήρι συλλογικής συνεργασίας, αυτοοργάνωσης και ευτυχίας.

 

 ΚΥΡΙΑΚΗ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ

12.00 «Ο κάποιος και ο τίποτα»: Κινέζικο παραμύθι από τον κουκλοθίασο  «Ο τρελλός του βασιλιά»

14.00 Συλλογικό μαγείρεμα

19.00 Προβολή κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους

 20.00 ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Δημόσιοι χώροι: Όταν τα καταστροφικά σχέδια των «από πάνω» συγκρούονται με τις ανάγκες και τις επιθυμίες των «από κάτω»

 

*Στον χώρο των εκδηλώσεων θα λειτουργούν έκθεση φωτογραφικού /έντυπου υλικού για την υπεράσπιση των δημοσίων χώρων και πάγκος αυτοδιαχειριζόμενου καφενείου.

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών από τους πρόποδες του Υμηττού