Την Παρασκεύη 23/3 στο Παγκράτι (Χρεμωνίδου και Υμηττού) πραγματοποιήθηκε μικροφωνική αλληλεγγύης στην αναρχική Στέλλα Αντωνίου από δεκάδες συντρόφους/ισσές, η οποία παραμένει προφυλακισμένη με ανυπόστατες κατηγορίες στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού. Για περίπου 2 ώρες μοιραζόντουσαν και διαβαζόντουσαν κείμενα από τη μικροφωνική που είχε στηθεί. Αναρτήθηκε πανό που έγραφε ”ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΗΣ ΑΝΑΡΧΙΚΗΣ ΣΤΕΛΛΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ- ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ”. Η παρέμβαση πραγματοποιήθηκε ενόψει της αίτησης αποφυλάκισης (6ης κατά σειρά) της συντρόφισσας, η οποία παραμένει προφυλακισμένη παρά το σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει, ενώ υπήρχε και το κάλεσμα για την πορεία αλληλεγγύης, που θα παραγματοποιηθεί στις 6 Απρίλη. και μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΣΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΚΗ ΣΤΕΛΛΑ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Στις 4 Δεκεμβρίου 2010, στα πλαίσια «αντι-τρομοκρατικής» επιχείρησης συλλαμβάνονται σε διάφορες περιοχές της Αθήνας οι αναρχικοί Χ. Πολίτης, Κ. Σακκάς, Α. Μητρούσιας, Σ. Αντωνίου, Γ. Καραγιαννίδης και Δ. Μιχαήλ. Στους συλληφθέντες προσάπτονται κατηγορίες για συμμετοχή σε άγνωστη(!) «τρομοκρατική» οργάνωση χωρίς όνομα, χωρίς ενέργειες, χωρίς δράση, χωρίς καλά-καλά οι κατηγορούμενοι να γνωρίζονται όλοι μεταξύ τους. Μετά από έξι μήνες οι Χ.Πολίτης και Δ.Μιχαήλ απαλλάσσονται από το κατηγορητήριο και οι υπόλοιποι κατηγορούνται πια για συμμετοχή στην Ε.Ο. Συνομωσία των Πυρήνων της Φωτιάς.

Η Στέλλα Αντωνίου, μία από τους υπόλοιπους τέσσερις κατηγορούμενους, παραμένει προφυλακισμένη παρά την άρνηση των κατηγοριών καθώς και την ανυπαρξία οποιουδήποτε ενοχοποιητικού στοιχείου εναντίον της, ενώ τις τελευταίες μέρες η ίδια, όπως και οι συγκατηγορούμενοί της, επιβαρύνεται με τις κατηγορίες για 250 επιθέσεις για τις οποίες έχει αναλάβει την ευθύνη με προκηρύξεις της η Συνομωσία Πυρήνων της Φωτιάς στην οποία τη συμμετοχή της η Στέλλα αρνείται εξαρχής. Ωστόσο, η δραστηριοποίησή της για χρόνια στον αναρχικό χώρο, οι προσωπικές της σχέσεις με κάποιους από τους συγκατηγορούμενούς της, η καθολική άρνησή της να συνεργαστεί με οποιονδήποτε τρόπο με τις αρχές καθώς και η συνεχής και δυναμική συμμετοχή της στους αγώνες που διεξάγονται μέσα από τις φυλακές ενάντια στη γενικότερη εξαθλίωση του σωφρονιστικού συστήματος είναι αρκετά στοιχεία για να παραμένει η συντρόφισσα φυλακισμένη μέχρι και σήμερα.

Ως τώρα η Στέλλα Αντωνίου έχει υποβάλλει πέντε αιτήσεις αποφυλάκισης έχοντας απορριφθεί οι τέσσερις πρώτες ενώ σε εκκρεμότητα παραμένει η τελευταία που υπεβλήθη στις 8 Μάρτη. Η εκδικητική αυτή στάση των εισαγγελικών και ανακριτικών αρχών έχει καταφανή στόχο την πολιτική αλλά και τη φυσική εξόντωση της συντρόφισσας η οποία αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα υγείας το οποίο προϋπήρχε αλλά επιδεινώθηκε σοβαρά κατά τον εγκλεισμό της στις γυναικείες φυλακές του Κορυδαλλού.

Εν μέσω καθεστώτος έκτακτης ανάγκης και της ολοένα εντονότερης έκφρασης οργής από την κοινωνία, οι εξουσιαστές προσπαθούν να οχυρωθούν τρομοκρατώντας και εκφοβίζοντας κάθε αντιστεκόμενο/αγωνιζόμενο κομμάτι αυτής. Από τους τόνους χημικών και την καταστολή στις διαδηλώσεις, μέχρι την, κατά βούληση, φυλάκιση αγωνιστών και την εφαρμογή του «αντι»-τρομοκρατικού νόμου, ο σκοπός της κυριαρχίας είναι ξεκάθαρος και δεν είναι άλλος από τη φυσική, πολιτική και ηθική εξόντωση των πολιτικών του αντιπάλων.

Από τη μεριά μας τασσόμαστε συνειδητά στο πλευρό όσων έχουν επιλέξει το δρόμο του αγώνα ενάντια σε κάθε μορφή εξουσίας, στο πλευρό όσων εμμένουν στις επιλογές τους και συνεχίζουν να μάχονται γι΄ αυτές μέσα ή έξω από τα κελιά της δημοκρατίας. Η έμπρακτη αλληλεγγύη μας στους φυλακισμένους αγωνιστές είναι δεδομένη και θα περάσει πάνω από τις ορέξεις και τα σχέδια κάθε εξουσιαστή, κάθε ένστολου(ή μη) φορέα της αστικής νομιμότητας. Μέχρι και το γκρέμισμα και της τελευταίας φυλακής, μέχρι να’μαστε όλοι ελεύθεροι.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΟΥΣ ΑΓΩΝΙΣΤΕΣ

ΠΟΡΕΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 6 ΑΠΡΙΛΗ, 18:00, ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Πρωτοβουλία Αναρχικών-Αντιεξουσιαστών

από τους πρόποδες του Υμηττού

paapty.squat.gr

To κείμενο και σε μορφή PDF

Related Images:

H αφίσα σε PDF

Related Images:

Το παραπάνω κείμενο και σε μορφή PDF

Related Images:

Την Τρίτη το απόγευμα,21/2 πραγματοποιήθηκε πορεία στις γειτονίες μας που καλέστηκε από την ανοιχτή συνέλευση που έγινε τη Δευτέρα 13/2 στην πλατεία Ταπητουργείου. Η πορεία ξεκίνησε από το Άλσος Παγκρατίου κατευθύνθηκε με παλμό προς τον Βύρωνα για να καταλήξει στην Καισαριανή. Ήταν μια πορεία «αλληλεγγύης και αντεπίθεσης» (χρησιμοποιώντας τα λόγια της αφίσας που καλούσε στην πορεία), ήταν μια πορεία που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τα γεγονότα της Κυριακής 12/2, μια δήλωση ότι η Κυριακή δεν ήταν μια βαλβίδα εκτόνωσης της οργής του κόσμου, αλλά μια ακόμα στιγμή του αγώνα. Μία δήλωση ότι ο κόσμος επιμένει να παραμένει στους δρόμους και αν αυτοί δεν είναι οι δρόμοι του κέντρου της μητρόπολης θα είναι οι δρόμοι των γειτονιών. Εκεί που μπορεί να βρεθεί με τους ανθρώπους που ζει και έρχεται σε επαφή καθημερινά.
Στο δρόμο βρεθήκαμε σχεδόν 200 άνθρωποι, άνθρωποι που εδώ και καιρό έχουν επιλέξει να μην κάθονται ήσυχα, αλλά και άνθρωποι που πλέον βαρέθηκαν να κάθονται ήσυχα και έχουν αρχίσει να βρίσκουν τους τρόπους να ορίζουν τη ζωή τους διαφορετικά. Συνελεύσεις κατοίκων από διάφορες γειτονίες ήταν εκεί για να στηρίξουν. Αλλά το πιο ελπιδοφόρο ήταν σίγουρα η εικόνα των ανθρώπων που ακολούθησαν την πορεία ενώ μέχρι πριν τη συναντήσουν δε γνώριζαν καν για το κάλεσμα.
Παροιμιώδης ήταν η αυτοσυγκράτηση των διαδηλωτών όταν περνούσαν από τα μαγαζάκια των τοκογλύφων που ξεφυτρώνουν στις γειτονιές μας. Αρκέστηκαν μόνο σε καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στις τζαμαρίες τους, δίνοντας τους το μήνυμα ότι είναι ανεπιθύμητοι και ότι κάποια άλλη φορά ίσως να μην είναι τόσο διακριτικοί…
Επίσης κρεμάστηκαν πανό σε 3 κεντρικά σημεία των περιοχών που έθιγαν το ζήτημα των αιχμαλώτων του κράτους από τη πορεία της Κυριακής και της δεδομένης αλληλεγγύης σε όσους δίνουν τρόπο στην οργή και γι’ αυτό το καθεστώς φροντίζει να βρίσκει όλο και πιο χυδαίους τρόπους για να τους κυνηγήσει.
Αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως αυτή η πορεία, που προκύπτουν μέσα από αντιιεραρχικές διαδικασίες και υιοθετούνται από όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν μπορεί παρά να συνεχίσουν να κατεβάζουν όλο και περισσότερους στο δρόμο.

Τα λέμε ξανά στα οδοφράγματα των καθημερινών αγώνων…

Κείμενο για το 3ήμερο του Φλεβάρη (10/2-12/2) που μοιράστηκε και στην πορεία στις γειτονίες μας (PDF)

Continue reading Τρίτη 21/2… Στις γειτονίες κάτι συνεχίζει να κινείται →

Related Images:

Λίγες μόνο μέρες μετά τα εξεγερτικά γεγονότα της Κυριακής 12 Φλεβάρη και το καθεστώς προσπαθεί με μανία να κλείσει τα ρήγματα που δημιούργησε στο οικοδόμημά του.

Είχε προηγηθεί ένα απεργιακό 2μερο προκηρυγμένο από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μια 48ωρη απεργία που έμοιαζε περισσότερο με φάρσα των εργατοπατέρων και με μια παρωδία του ίδιου του εαυτού τους. Για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε ότι οι απεργίες και οι αγώνες για την τιμή των όπλων δεν μπορούν να συμπαρασύρουν κανέναν νοήμονα άνθρωπο ενώ, ταυτόχρονα, ανέδειξε το χάος ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας που δέχεται καθημερινά εκβιασμούς, απολύσεις, ταπεινώσεις και περικοπές και τον κόσμο των πολιτικών λογύδριων, της γραφειοκρατίας, του εργατοπατερισμού. Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για τουφεκιές στον αέρα ούτε για άσφαιρα πυρά των εργατοπατέρων. Η θέση τους είναι δίπλα στις επιταγές των αφεντικών και μέσα στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων με τον ΣΕΒ. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Έχουμε πολλά να κάνουμε για να τους καταστήσουμε και άχρηστους. Βέβαια, αυτό δεν θα συμβεί με μια παθητική απαξίωση των εργατοπατέρων αλλά με την συλλογική και ενεργητική ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε κάθε εργασιακός χώρος να γίνει πεδίο μάχης για εργατικές συλλογικότητες, σωματεία βάσης κ.α.

Αντίθετα, την Κυριακή συμπυκνώθηκαν υλικά και συμβολικά μια σειρά δυναμικών παραγόντων που προκάλεσαν αυτήν την κοινωνική έκρηξη που η λάβα της ακόμα ρέει στις φλέβες της μητρόπολης, στις συνειδήσεις όσων βρέθηκαν στους δρόμους την ημέρα εκείνη, στους εφιάλτες του πολιτικού προσωπικού του καθεστώτος. Την ημέρα αυτή συμπυκνώθηκαν οι δυναμικές της κοινωνικής οργής, της διάσπαρτης απελπισίας που σπέρνουν οι αντικοινωνικές πολιτικές της κλίκας κράτους και αφεντικών, η κοινωνική ρευστότητα που γεννιέται (και) από την αποσύνθεση των κυρίαρχων θεσμών, η βαθιά επιθυμία χιλιάδων ανθρώπων να αναζητήσουν κάτι διαφορετικό από τον μονόδρομο της φτώχειας και της μιζέριας, της εξαθλίωσης και της υποταγής. Και το μίγμα αυτό εξερράγη…

Καμία μάχη σε έναν πόλεμο δεν είναι σημαντικότερη από μια άλλη

Πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι ο ίδιος ο πόλεμος.

Η 12η Φλεβάρη υπήρξε μια σημαίνουσα στιγμή του πολέμου αυτού. Κι αυτό γιατί για άλλη μια φορά έκανε την εμφάνισή του ο «προβοκάτορας λαός» που με την οργή του συμπαρέσυρε μια σειρά από διλήμματα, αυταπάτες, εκβιασμούς και νουθετήσεις που εδώ και χρόνια διαλαλούν τα κοράκια του καθεστώτος είτε πάνω από τους εξουσιαστικούς θώκους τους είτε μέσα από τους προπαγανδιστικούς τους διαύλους. Από νωρίς το μεσημέρι έγινε εμφανές ότι  η συμμετοχή του κόσμου δεν μπορεί εύκολα να συγκριθεί με άλλες εκρηκτικές στιγμές των κοινωνικών-ταξικών αγώνων των τελευταίων χρόνων αφού η έκταση, η ένταση και η ταχύτητα των γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε όλο το κέντρο της μητρόπολης δεν μπορούν να συμψηφιστούν με ευκολία και να μεταφραστούν σε μια αριθμητική αξία. Όσοι και αν κατεβήκαν στους δρόμους την 12^η Φλεβάρη, 300, 400, 500 χιλιάδες ή και παραπάνω, φάνηκε να’ χουν μια σαφέστατα αναβαθμισμένη συναίσθηση των δυνατοτήτων τους: να κατακλύσουν το κέντρο της Αθήνας και να το χρησιμοποιήσουν ως ένα τεράστιο ορμητήριο! Δεν μπορούν να νοηθούν αλλιώς οι εκτεταμένες συγκρούσεις από την Πατησίων ως την Συγγρού και από την Σόλωνος ως την Αθηνάς. Συγκρούσεις κάθε άλλο παρά μειοψηφικές όσο κι αν θέλουν οι κομματικοί ποιμένες και οι τηλεοπτικοί παπαγάλοι να τις παρουσιάσουν ως τέτοιες. Συγκρούσεις που δεν αναλώθηκαν σε ένα κυνηγητό με την αστυνομία αλλά όπου οι διαδηλωτές όρθωσαν τεράστια οδοφράγματα που συγκρατούσαν την δυναμική του κόσμου πίσω από αυτά και έδιναν την δυνατότητα σε πλήθος αγωνιζομένων να εμπλακούν ενεργητικά στην εξέλιξη της σύγκρουσης. Η δημιουργία οδοφραγμάτων σε οδούς όπως η Πανεπιστημίου, η Σταδίου και η Ερμού πέρα από πρωτοφανής αποτελεί μια σοβαρή διαφοροποίηση στην μέχρι τώρα διεξαγωγή των ταραχών στο μητροπολιτικό κέντρο. Πλέον, το πλήθος των αγωνιζόμενων που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της αυτοάμυνας και της σύγκρουσης των διαδηλωτών μπορεί και ορθώνει οχυρά πίσω από τα οποία διεξάγεται μια τεράστια συνάντηση. Συνάντηση ανθρώπων, αντιλήψεων, πρακτικών, συναισθημάτων, αναγκών και προοπτικών. Εκεί που η πέτρα και η μολότωφ δεν έχει εκτονωτική και θεαματική χροιά, εκεί που το μαντήλι, η μάσκα και το Maalox αποτελούν αυτονόητα μέσα αυτοπροστασίας που μοιράζεται η κοινότητα του οδοφράγματος, εκεί που τα πανό των διαδηλωτών δεν «κόβουν βόλτες» αλλά προτρέπουν τον κόσμο να μην φοβάται, να οργανωθεί, να σφίξει ψυχή και γροθιές και να κάνει βήματα προς τα μπρος. Και στην περίοδο που διανύουμε τέτοιου είδους συναντήσεις είναι κρίσιμες για το μέλλον και την προοπτική των κοινωνικών-ταξικών αγώνων.

Τα οδοφράγματα της 12^ης Φλεβάρη γύρω από το κοινοβούλιο έχουν πολλαπλή σημασία και αξία: κατοχυρώνουν την ανάγκη της συλλογικής και οργανωμένης αυτοάμυνας απέναντι στους ένστολους δολοφόνους, μεταμορφώνουν την μητρόπολη σε ένα δικό μας οχυρό, οχυρό των «από κάτω» που μπορούν και εξαπολύουν τις δικές τους αντεπιθέσεις, πριμοδοτούν την συνάντηση και την συνύπαρξη (όχι πάντα αρμονική, βέβαια) διαφορετικών εκφάνσεων του αγώνα, διαφορετικών ταυτοτήτων που εξελίσσονται διαλεκτικά μέσα από την ίδια την εξεγερτική στάση. Και στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: αν οι κυρίαρχοι θέλουν να προφυλάξουν την Βουλή, εμείς έχουμε όλη την πόλη στα χέρια μας.

Ο προβοκάτορας λαός

Continue reading Να οργανώσουμε τις εξεγέρσεις που έρχονται! →

Related Images:

Related Images:

Ενημέρωση από κινήσεις αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στις γειτονιές μας για την απεργία των χαλυβουργών.

Το Σάββατο 14/1 πραγματοποιήθηκε μοτοπορεία αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στις γειτονιές του Ζωγράφου, Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου. Η μοτοπορεία οργανώθηκε μετά από οριζόντιο συντονισμό συνελεύσεων και συλλογικοτήτων κατοίκων των παραπάνω γειτονιών και σκοπό είχε να ενημερώσει τους κατοίκους των γειτονιών μας για τη σημασία της απεργίας των χαλυβουργών.  Σ’αυτήν συμμετείχαν περίπου 25 μηχανές και 10 αυτοκίνητα δημιουργώντας έναν ευχάριστο θόρυβο με τα συνεχή κορναρίσματα και τα συνθήματα που χαρακτήρισαν την “πομπή” της μοτοπορείας καθόλη την διάρκειά της. Παράλληλα, πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια με τα συνθήματα:

“Αλληλεγγύη στον αγώνα των Χαλυβουργών”

“Ο αγώνας των χαλυβουργών, είναι αγώνας όλων μας”

“Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”

“17 Γενάρη Παναττική απεργία αλληλεγγύης”

Οι διαδηλωτές  ξεκίνησαν από το νεκροταφείο του Ζωγράφου, πορεύτηκαν μέσα από κεντρικές οδούς των γειτονιών (Παπάγου, Αυξεντίου, Εθν.Αντιστάσεως, Υμηττού, Φρύνης, Χρ.Σμύρνης, Χρεμωνίδου, Ευτυχίδου) κάνοντας αισθητή την παρουσία τους και διαταράσσοντας για λίγο την ομαλή ροή των πραγμάτων. Ακόμα και η πρόθεση μερικών χυδαίων ομάδων της ομάδας ΔΙΑΣ να σταματήσουν την μοτοπορεία δεν στάθηκε αρκετή να ανακόψει τον ενθουσιασμό και την ορμή των διαδηλωτών. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα θετικά και δεν έλειψαν οι υψωμένες γροθιές καθώς και συμμετοχή περίοικων στα συνθήματα που φωνάζονταν. Κατά την διάρκεια της μοτοπορείας πραγματοποιήθηκαν 12 στάσεις σε πλατείες και κεντρικά σημεία ώστε να αναρτηθούν πανό αλληλεγγύης.
Την Δευτέρα 16/1, μια μέρα πριν την παναττική απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς, από τις 8 το πρωί και για 2 ώρες, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από το υποκατάστημα της Alpha Bank στο κέντρο του Παγκρατίου αφού ο μεγαλοβιομήχανος Μάνεσης “τυχαίνει” να είναι μέτοχος και μέλος του Δ.Σ της τράπεζας. Η κίνηση αυτή θέλησε να προσθέσει την μεταβλητή της κοινωνικής πίεσης στα συμφέροντα του Μάνεση πλάι σ’ αυτήν της έμπρακτης αλληλεγγύης που δίνει πραγματική ώθηση στον απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών.

Κατά την διάρκεια της κίνησης αναρτήθηκαν 2 πανό που έγραφαν “Ο Μάνεσης (ιδιοκτήτης της χαλυβουργίας και μεγαλομέτοχος της Alpha Bank) απολύει και τρομοκρατεί” και “Αλληλεγγύη στον αγώνα των χαλυβουργών” ενώ μοιράζονταν προκηρύξεις της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου, του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου της Βίλλας Ζωγράφου, της Συνέλευσης Άλσους Παγκρατίου και πρωτοβουλίας συντρόφων αναρχικών. Επίσης, υπήρχε κουτί οικονομικής ενίσχυσης των απεργών και μαζεύτηκε συμβολικό χρηματικό ποσό. Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα αλληλεγγύης ενώ πολλοί περαστικοί στάθηκαν και ενημερώθηκαν για την κίνηση αλλά και για των αγώνα των χαλυβουργών.

Οι δύο αυτές κινήσεις αποδεικνύουν ότι ο οριζόντιος συντονισμός των αγωνιζομένων, η κινηματική σύμπραξη και η δημιουργία συντροφικών σχέσεων ανάμεσα σ’όσους παίρνουν την ζωή και τους αγώνες στα χέρια τους αποτελούν σημαντικές και κρίσιμες δυναμικές για τους αγώνες που διεξάγουμε και για τους αγώνες που έρχονται.

Ο αγώνας συνεχίζεται…

Παρακάτω το κείμενο συντρόφων που μοιράστηκε στην παρέμβαση της Δευτέρας

Continue reading Το δίκιο το έχουν οι χαλυβουργοί, και όχι οι βιομήχανοι και οι υπουργοί! →

Related Images: