ΠΕΜΠΤΗ 5 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΛΑΤΕΙΑ ΠΛΥΤΑ (Παγκράτι)

19:30  Αυτοοργανωμένο μάθημα stencil.Φέρνουμε spray, ζελατίνες, κοπίδια και την φαντασία μας. Δίνουμε μορφή στις ιδέες μας, κάνουμε τα συναισθήματά μας συνθήματα. Δίνουμε ζωή στους νεκρούς τοίχους των γειτονιών μας.

21:00 ΠΡΟΒΟΛΕΣ

–Schwarzfahrer (15’)  Ένα σχόλιο – μικρού μήκους ενάντια στις προκαταλήψεις.

–Violent August (45’)  Ένα ντοκυμαντέρ για τα ρατσιστικά πογκρόμ ενάντια στους Έλληνες

μετανάστες στον Καναδά του 1918.

ΠΕΜΠΤΗ 12 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΛΑΤΕΙΑ ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ ΠΟΛΥΚΑΤΟΙΚΙΩΝ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

19:30 Χαριστικό – ανταλλακτικό παζάρι. Δεν μοιραζόμαστε την φτώχεια μας, την πολεμάμε με όπλα μας την αλληλεγγύη και την αλληλοβοήθεια.

21:00 ΠΡΟΒΟΛΗ

Άδοξοι Μπάσταρδη (150’) του Quentin Tarantino

Πώς ο πόλεμος ενάντια στους ναζί μπορεί να γίνει διασκεδαστικός…

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 13 ΙΟΥΛΙΟΥ ΠΛΑΤΕΙΑ ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΥ (Παγκράτι)

19:30 Σεμινάριο κατασκευής κούκλας και παιχνίδι

21:00 ΠΡΟΒΟΛΕΣ

–Παιχνίδι πέρα από τα χρώματα (12’) Ένα μαθητικό σχόλιο ενάντια στον ρατσισμό από τους μαθητές του 14^ου δημοτικού Πάτρας.

–Ο μεγάλος δικτάτορας (120’) του Τσάρλι Τσάπλιν.

Κείμενο :

Related Images:

Σε αυτή την περίοδο της καπιταλιστικής κρίσης γινόμαστε δέκτες μιας βίαιης αφαίμαξης των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων με μειώσεις μισθών, περικοπές συντάξεων, αύξηση εισφορών, εκτίναξη των ποσοστών ανεργίας στα ύψη, κατάλυση κάθε εργασιακού και προνοιακού κεκτημένου, που οδήγησαν σε φτώχεια και εξαθλίωση καθώς και σε κατακόρυφη αύξηση των αυτοκτονιών. Επίσης παρατηρείται ένταση της καταστολής στις διαδηλώσεις (και όχι μόνο) και μαζικά πογκρόμ στους πιο αδύναμους κρίκους του κοινωνικού συνόλου. Μετά από την ολοένα και πιο βίαιη ανακατανομή του κοινωνικού πλούτου από κάτω προς τα πάνω έρχονται να μας πουλήσουν έτοιμες λύσεις για την έξοδο από την κρίση. Όλοι παρουσιάζονται ως εθνοσωτήρες όπου θα αντιτεθούν με σθένος απέναντι στην εξαθλίωση που μας επέβαλαν οι “ευρωπαίοι εταίροι”. Εναντιωνόμαστε στην ανάθεση και στην διαμεσολάβηση και δεν τρέφουμε αυταπάτες για την εκλογική διαδικασία, μιας και η ρίζα του προβλήματος βρίσκεται στο πολίτικο και οικονομικό σύστημα και η λύση είναι στα χεριά μας μέσα από την καθημερινή σύγκρουση με το καθεστώς έκτακτης ανάγκης,  μέσα από κοινότητες αγώνα και δομές αλληλεγγύης σε κάθε γειτονιά.

Στα πλαίσια αυτά το Σάββατο 28/4 στη πλατεία Ταπητουργείου στον Βύρωνα πραγματοποιήθηκε ανοιχτή εκδήλωση-συζήτηση με θέμα «Κρίση και αναδιάρθρωση, καταστολή και ανάπτυξη και στο βάθος… εκλογές. Τα αδιέξοδα τους και η προοπτική των αγώνων μας». Στην εκδήλωση παρεβρέθηκαν 60-70 άτομα, όπου συζητήθηκαν, από το γενικότερο πολίτικο σκηνικό μέχρι το ζήτημα των εκλογών με ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις συντρόφων και συντροφισσών, αλλά και με την παρουσία ατόμων με τους οποίους δεν είχαμε ξαναβρεθεί στα πεδία του αγώνα.

Η εισήγηση της εκδήλωσης (1, 2, 3, 4)
*με την ίδια εισήγηση συμμετείχαμε και στην εκδήλωση των συνεργαζόμενων αναρχικών ομάδων στις 4/5/2012 στο Πολυτεχνείο με θέμα:«Απέναντι στις μνημονιακές δυνάμεις και τις αντιμνημονιακές “εναλλακτικές”, η προοπτική της κοινωνικής απελευθέρωσης»

Τη Πέμπτη 3/5 πραγματοποιήθηκε πορεία που πέρασε από τις γειτονιές του Βύρωνα, της Καισαριανής και του Παγκρατίου, με αφετηρία την πλατεία Δεληολάνη (όπου ήταν και το σημείο κατάληξης). Πρόταγμα της πορείας ήταν οι αυτοοργανομένοι-ανατρεπτικοί αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση ενάντια στις εκλογικές αυταπάτες. Η πορεία είχε 150 με 200 άτομα τα οποία δημιούργησαν ένα γεγονός στις γειτονίες μας 3 μέρες πριν το εκλογικό πανηγύρι που τάραξε το κλίμα αποχαύνωσης της προεκλογικής περιόδου. Η πορεία είχε παλμό, γράφτηκαν συνθήματα σε κομματικά γραφεία, τράπεζες και σε μαγαζιά μαυραγοριτών, πετάχτηκαν τρικάκια και μοιραστήκανε πολλά κείμενα στους περαστικούς. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν θετική.

Related Images:

Την Τρίτη το απόγευμα,21/2 πραγματοποιήθηκε πορεία στις γειτονίες μας που καλέστηκε από την ανοιχτή συνέλευση που έγινε τη Δευτέρα 13/2 στην πλατεία Ταπητουργείου. Η πορεία ξεκίνησε από το Άλσος Παγκρατίου κατευθύνθηκε με παλμό προς τον Βύρωνα για να καταλήξει στην Καισαριανή. Ήταν μια πορεία «αλληλεγγύης και αντεπίθεσης» (χρησιμοποιώντας τα λόγια της αφίσας που καλούσε στην πορεία), ήταν μια πορεία που πραγματοποιήθηκε με αφορμή τα γεγονότα της Κυριακής 12/2, μια δήλωση ότι η Κυριακή δεν ήταν μια βαλβίδα εκτόνωσης της οργής του κόσμου, αλλά μια ακόμα στιγμή του αγώνα. Μία δήλωση ότι ο κόσμος επιμένει να παραμένει στους δρόμους και αν αυτοί δεν είναι οι δρόμοι του κέντρου της μητρόπολης θα είναι οι δρόμοι των γειτονιών. Εκεί που μπορεί να βρεθεί με τους ανθρώπους που ζει και έρχεται σε επαφή καθημερινά.
Στο δρόμο βρεθήκαμε σχεδόν 200 άνθρωποι, άνθρωποι που εδώ και καιρό έχουν επιλέξει να μην κάθονται ήσυχα, αλλά και άνθρωποι που πλέον βαρέθηκαν να κάθονται ήσυχα και έχουν αρχίσει να βρίσκουν τους τρόπους να ορίζουν τη ζωή τους διαφορετικά. Συνελεύσεις κατοίκων από διάφορες γειτονίες ήταν εκεί για να στηρίξουν. Αλλά το πιο ελπιδοφόρο ήταν σίγουρα η εικόνα των ανθρώπων που ακολούθησαν την πορεία ενώ μέχρι πριν τη συναντήσουν δε γνώριζαν καν για το κάλεσμα.
Παροιμιώδης ήταν η αυτοσυγκράτηση των διαδηλωτών όταν περνούσαν από τα μαγαζάκια των τοκογλύφων που ξεφυτρώνουν στις γειτονιές μας. Αρκέστηκαν μόνο σε καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στις τζαμαρίες τους, δίνοντας τους το μήνυμα ότι είναι ανεπιθύμητοι και ότι κάποια άλλη φορά ίσως να μην είναι τόσο διακριτικοί…
Επίσης κρεμάστηκαν πανό σε 3 κεντρικά σημεία των περιοχών που έθιγαν το ζήτημα των αιχμαλώτων του κράτους από τη πορεία της Κυριακής και της δεδομένης αλληλεγγύης σε όσους δίνουν τρόπο στην οργή και γι’ αυτό το καθεστώς φροντίζει να βρίσκει όλο και πιο χυδαίους τρόπους για να τους κυνηγήσει.
Αυτοοργανωμένα εγχειρήματα, όπως αυτή η πορεία, που προκύπτουν μέσα από αντιιεραρχικές διαδικασίες και υιοθετούνται από όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου δεν μπορεί παρά να συνεχίσουν να κατεβάζουν όλο και περισσότερους στο δρόμο.

Τα λέμε ξανά στα οδοφράγματα των καθημερινών αγώνων…

Κείμενο για το 3ήμερο του Φλεβάρη (10/2-12/2) που μοιράστηκε και στην πορεία στις γειτονίες μας (PDF)

Continue reading Τρίτη 21/2… Στις γειτονίες κάτι συνεχίζει να κινείται →

Related Images:

Λίγες μόνο μέρες μετά τα εξεγερτικά γεγονότα της Κυριακής 12 Φλεβάρη και το καθεστώς προσπαθεί με μανία να κλείσει τα ρήγματα που δημιούργησε στο οικοδόμημά του.

Είχε προηγηθεί ένα απεργιακό 2μερο προκηρυγμένο από την συνδικαλιστική γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Μια 48ωρη απεργία που έμοιαζε περισσότερο με φάρσα των εργατοπατέρων και με μια παρωδία του ίδιου του εαυτού τους. Για άλλη μια φορά, αποδείχτηκε ότι οι απεργίες και οι αγώνες για την τιμή των όπλων δεν μπορούν να συμπαρασύρουν κανέναν νοήμονα άνθρωπο ενώ, ταυτόχρονα, ανέδειξε το χάος ανάμεσα στον κόσμο της εργασίας που δέχεται καθημερινά εκβιασμούς, απολύσεις, ταπεινώσεις και περικοπές και τον κόσμο των πολιτικών λογύδριων, της γραφειοκρατίας, του εργατοπατερισμού. Δεν μπορούμε να μιλάμε πλέον για τουφεκιές στον αέρα ούτε για άσφαιρα πυρά των εργατοπατέρων. Η θέση τους είναι δίπλα στις επιταγές των αφεντικών και μέσα στα τραπέζια των διαπραγματεύσεων με τον ΣΕΒ. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από αυτούς. Έχουμε πολλά να κάνουμε για να τους καταστήσουμε και άχρηστους. Βέβαια, αυτό δεν θα συμβεί με μια παθητική απαξίωση των εργατοπατέρων αλλά με την συλλογική και ενεργητική ανάληψη πρωτοβουλιών ώστε κάθε εργασιακός χώρος να γίνει πεδίο μάχης για εργατικές συλλογικότητες, σωματεία βάσης κ.α.

Αντίθετα, την Κυριακή συμπυκνώθηκαν υλικά και συμβολικά μια σειρά δυναμικών παραγόντων που προκάλεσαν αυτήν την κοινωνική έκρηξη που η λάβα της ακόμα ρέει στις φλέβες της μητρόπολης, στις συνειδήσεις όσων βρέθηκαν στους δρόμους την ημέρα εκείνη, στους εφιάλτες του πολιτικού προσωπικού του καθεστώτος. Την ημέρα αυτή συμπυκνώθηκαν οι δυναμικές της κοινωνικής οργής, της διάσπαρτης απελπισίας που σπέρνουν οι αντικοινωνικές πολιτικές της κλίκας κράτους και αφεντικών, η κοινωνική ρευστότητα που γεννιέται (και) από την αποσύνθεση των κυρίαρχων θεσμών, η βαθιά επιθυμία χιλιάδων ανθρώπων να αναζητήσουν κάτι διαφορετικό από τον μονόδρομο της φτώχειας και της μιζέριας, της εξαθλίωσης και της υποταγής. Και το μίγμα αυτό εξερράγη…

Καμία μάχη σε έναν πόλεμο δεν είναι σημαντικότερη από μια άλλη

Πιο σημαντικό από όλα, όμως, είναι ο ίδιος ο πόλεμος.

Η 12η Φλεβάρη υπήρξε μια σημαίνουσα στιγμή του πολέμου αυτού. Κι αυτό γιατί για άλλη μια φορά έκανε την εμφάνισή του ο «προβοκάτορας λαός» που με την οργή του συμπαρέσυρε μια σειρά από διλήμματα, αυταπάτες, εκβιασμούς και νουθετήσεις που εδώ και χρόνια διαλαλούν τα κοράκια του καθεστώτος είτε πάνω από τους εξουσιαστικούς θώκους τους είτε μέσα από τους προπαγανδιστικούς τους διαύλους. Από νωρίς το μεσημέρι έγινε εμφανές ότι  η συμμετοχή του κόσμου δεν μπορεί εύκολα να συγκριθεί με άλλες εκρηκτικές στιγμές των κοινωνικών-ταξικών αγώνων των τελευταίων χρόνων αφού η έκταση, η ένταση και η ταχύτητα των γεγονότων που διαδραματίστηκαν σε όλο το κέντρο της μητρόπολης δεν μπορούν να συμψηφιστούν με ευκολία και να μεταφραστούν σε μια αριθμητική αξία. Όσοι και αν κατεβήκαν στους δρόμους την 12^η Φλεβάρη, 300, 400, 500 χιλιάδες ή και παραπάνω, φάνηκε να’ χουν μια σαφέστατα αναβαθμισμένη συναίσθηση των δυνατοτήτων τους: να κατακλύσουν το κέντρο της Αθήνας και να το χρησιμοποιήσουν ως ένα τεράστιο ορμητήριο! Δεν μπορούν να νοηθούν αλλιώς οι εκτεταμένες συγκρούσεις από την Πατησίων ως την Συγγρού και από την Σόλωνος ως την Αθηνάς. Συγκρούσεις κάθε άλλο παρά μειοψηφικές όσο κι αν θέλουν οι κομματικοί ποιμένες και οι τηλεοπτικοί παπαγάλοι να τις παρουσιάσουν ως τέτοιες. Συγκρούσεις που δεν αναλώθηκαν σε ένα κυνηγητό με την αστυνομία αλλά όπου οι διαδηλωτές όρθωσαν τεράστια οδοφράγματα που συγκρατούσαν την δυναμική του κόσμου πίσω από αυτά και έδιναν την δυνατότητα σε πλήθος αγωνιζομένων να εμπλακούν ενεργητικά στην εξέλιξη της σύγκρουσης. Η δημιουργία οδοφραγμάτων σε οδούς όπως η Πανεπιστημίου, η Σταδίου και η Ερμού πέρα από πρωτοφανής αποτελεί μια σοβαρή διαφοροποίηση στην μέχρι τώρα διεξαγωγή των ταραχών στο μητροπολιτικό κέντρο. Πλέον, το πλήθος των αγωνιζόμενων που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της αυτοάμυνας και της σύγκρουσης των διαδηλωτών μπορεί και ορθώνει οχυρά πίσω από τα οποία διεξάγεται μια τεράστια συνάντηση. Συνάντηση ανθρώπων, αντιλήψεων, πρακτικών, συναισθημάτων, αναγκών και προοπτικών. Εκεί που η πέτρα και η μολότωφ δεν έχει εκτονωτική και θεαματική χροιά, εκεί που το μαντήλι, η μάσκα και το Maalox αποτελούν αυτονόητα μέσα αυτοπροστασίας που μοιράζεται η κοινότητα του οδοφράγματος, εκεί που τα πανό των διαδηλωτών δεν «κόβουν βόλτες» αλλά προτρέπουν τον κόσμο να μην φοβάται, να οργανωθεί, να σφίξει ψυχή και γροθιές και να κάνει βήματα προς τα μπρος. Και στην περίοδο που διανύουμε τέτοιου είδους συναντήσεις είναι κρίσιμες για το μέλλον και την προοπτική των κοινωνικών-ταξικών αγώνων.

Τα οδοφράγματα της 12^ης Φλεβάρη γύρω από το κοινοβούλιο έχουν πολλαπλή σημασία και αξία: κατοχυρώνουν την ανάγκη της συλλογικής και οργανωμένης αυτοάμυνας απέναντι στους ένστολους δολοφόνους, μεταμορφώνουν την μητρόπολη σε ένα δικό μας οχυρό, οχυρό των «από κάτω» που μπορούν και εξαπολύουν τις δικές τους αντεπιθέσεις, πριμοδοτούν την συνάντηση και την συνύπαρξη (όχι πάντα αρμονική, βέβαια) διαφορετικών εκφάνσεων του αγώνα, διαφορετικών ταυτοτήτων που εξελίσσονται διαλεκτικά μέσα από την ίδια την εξεγερτική στάση. Και στέλνουν ένα ξεκάθαρο μήνυμα: αν οι κυρίαρχοι θέλουν να προφυλάξουν την Βουλή, εμείς έχουμε όλη την πόλη στα χέρια μας.

Ο προβοκάτορας λαός

Continue reading Να οργανώσουμε τις εξεγέρσεις που έρχονται! →

Related Images:

Ενημέρωση από κινήσεις αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στις γειτονιές μας για την απεργία των χαλυβουργών.

Το Σάββατο 14/1 πραγματοποιήθηκε μοτοπορεία αλληλεγγύης και αντιπληροφόρησης στις γειτονιές του Ζωγράφου, Βύρωνα, Καισαριανής, Παγκρατίου. Η μοτοπορεία οργανώθηκε μετά από οριζόντιο συντονισμό συνελεύσεων και συλλογικοτήτων κατοίκων των παραπάνω γειτονιών και σκοπό είχε να ενημερώσει τους κατοίκους των γειτονιών μας για τη σημασία της απεργίας των χαλυβουργών.  Σ’αυτήν συμμετείχαν περίπου 25 μηχανές και 10 αυτοκίνητα δημιουργώντας έναν ευχάριστο θόρυβο με τα συνεχή κορναρίσματα και τα συνθήματα που χαρακτήρισαν την “πομπή” της μοτοπορείας καθόλη την διάρκειά της. Παράλληλα, πετάχτηκαν χιλιάδες τρικάκια με τα συνθήματα:

“Αλληλεγγύη στον αγώνα των Χαλυβουργών”

“Ο αγώνας των χαλυβουργών, είναι αγώνας όλων μας”

“Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά”

“17 Γενάρη Παναττική απεργία αλληλεγγύης”

Οι διαδηλωτές  ξεκίνησαν από το νεκροταφείο του Ζωγράφου, πορεύτηκαν μέσα από κεντρικές οδούς των γειτονιών (Παπάγου, Αυξεντίου, Εθν.Αντιστάσεως, Υμηττού, Φρύνης, Χρ.Σμύρνης, Χρεμωνίδου, Ευτυχίδου) κάνοντας αισθητή την παρουσία τους και διαταράσσοντας για λίγο την ομαλή ροή των πραγμάτων. Ακόμα και η πρόθεση μερικών χυδαίων ομάδων της ομάδας ΔΙΑΣ να σταματήσουν την μοτοπορεία δεν στάθηκε αρκετή να ανακόψει τον ενθουσιασμό και την ορμή των διαδηλωτών. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν ιδιαίτερα θετικά και δεν έλειψαν οι υψωμένες γροθιές καθώς και συμμετοχή περίοικων στα συνθήματα που φωνάζονταν. Κατά την διάρκεια της μοτοπορείας πραγματοποιήθηκαν 12 στάσεις σε πλατείες και κεντρικά σημεία ώστε να αναρτηθούν πανό αλληλεγγύης.
Την Δευτέρα 16/1, μια μέρα πριν την παναττική απεργία αλληλεγγύης στους χαλυβουργούς, από τις 8 το πρωί και για 2 ώρες, πραγματοποιήθηκε συγκέντρωση έξω από το υποκατάστημα της Alpha Bank στο κέντρο του Παγκρατίου αφού ο μεγαλοβιομήχανος Μάνεσης “τυχαίνει” να είναι μέτοχος και μέλος του Δ.Σ της τράπεζας. Η κίνηση αυτή θέλησε να προσθέσει την μεταβλητή της κοινωνικής πίεσης στα συμφέροντα του Μάνεση πλάι σ’ αυτήν της έμπρακτης αλληλεγγύης που δίνει πραγματική ώθηση στον απεργιακό αγώνα των χαλυβουργών.

Κατά την διάρκεια της κίνησης αναρτήθηκαν 2 πανό που έγραφαν “Ο Μάνεσης (ιδιοκτήτης της χαλυβουργίας και μεγαλομέτοχος της Alpha Bank) απολύει και τρομοκρατεί” και “Αλληλεγγύη στον αγώνα των χαλυβουργών” ενώ μοιράζονταν προκηρύξεις της Συνέλευσης Κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου, του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου της Βίλλας Ζωγράφου, της Συνέλευσης Άλσους Παγκρατίου και πρωτοβουλίας συντρόφων αναρχικών. Επίσης, υπήρχε κουτί οικονομικής ενίσχυσης των απεργών και μαζεύτηκε συμβολικό χρηματικό ποσό. Οι συγκεντρωμένοι φώναξαν συνθήματα αλληλεγγύης ενώ πολλοί περαστικοί στάθηκαν και ενημερώθηκαν για την κίνηση αλλά και για των αγώνα των χαλυβουργών.

Οι δύο αυτές κινήσεις αποδεικνύουν ότι ο οριζόντιος συντονισμός των αγωνιζομένων, η κινηματική σύμπραξη και η δημιουργία συντροφικών σχέσεων ανάμεσα σ’όσους παίρνουν την ζωή και τους αγώνες στα χέρια τους αποτελούν σημαντικές και κρίσιμες δυναμικές για τους αγώνες που διεξάγουμε και για τους αγώνες που έρχονται.

Ο αγώνας συνεχίζεται…

Παρακάτω το κείμενο συντρόφων που μοιράστηκε στην παρέμβαση της Δευτέρας

Continue reading Το δίκιο το έχουν οι χαλυβουργοί, και όχι οι βιομήχανοι και οι υπουργοί! →

Related Images:

ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΙΡΗΝΗ ΑΠ’ ΟΠΟΥ ΚΙ ΑΝ ΠΡΟΕΡΧΕΤΑI

1

Το απεργιακό 2μερο της 19-20^ης Οκτώβρη παρότι αποτελεί έναν σταθμό στους αγώνες που διεξάγουμε, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι οι προκηρυγμένες «από τα πάνω» απεργίες των εργατοπατέρων της ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ, παρά τις συνήθεις αριστερές ρητορείες για την «μητέρα όλων των μαχών», στοχεύουν στην πρόσκαιρη εκτόνωση της κοινωνικής οργής και αμφισβήτησης και αποτελούν άσφαιρα (24ωρα ή 48ωρα) πυρά τις παραμονές της ψήφισης ενός νόμου (του μεσοπρόθεσμου τον Ιούνη ή του πολυνομοσχεδίου τον Οκτώβρη) ενώ παράλληλα συμβάλουν τα μέγιστα στην εμπέδωση της λογικής «αγώνες για την τιμή των όπλων» και στην καλλιέργεια της μοιρολατρίας και της απογοήτευσης στις τάξεις των εκμεταλλευομένων.

Οι απεργίες και οι κοινωνικοί αγώνες δεν μπορούν να νοούνται ως «αγωνιστικά ραντεβού», λιγότερο ή περισσότερο βίαια, στο κέντρο της Αθήνας και γύρω από το Σύνταγμα. Οι αγωνιζόμενοι και οι αγωνιζόμενες οφείλουμε να επανεφεύρουμε τα εργαλεία και τις μορφές αγώνα ώστε να εκφράσουμε και να υπερασπιστούμε τις ανάγκες και επιθυμίες μας, ώστε να γίνουμε ξανά επικίνδυνοι. Ν’ αναπτύξουμε την πραγματική κοινωνική δυναμική που σαμποτάρει αποτελεσματικά την ομαλή ροή της παραγωγής, της κατανάλωσης και, την οικονομία τους εντέλει. Μια δυναμική που καλλιεργεί την συμμετοχή και την εμπλοκή των απεργών στην οργάνωση και την διεξαγωγή των αγώνων και απελευθερώνει την πολυμορφία των κοινωνικών αντιστάσεων και αρνήσεων. Μέσα από την προώθηση της ταξικής αλληλεγγύης και της συναδελφικότητας.  Μέσα από την οργάνωση απεργιακών ταμείων και τα μπλοκαρίσματα εργασιακών χώρων. Μέσα από απαλλοτριώσεις αγαθών από πολυκαταστήματα και τις επιθέσεις σε καπιταλιστικές δομές.  Δημιουργώντας παντού- στις γειτονιές μας και τους χώρους δουλειάς, στις σχολές και τα σχολεία- τα δικά μας εδάφη συνάντησης πέρα από συντεχνίες και διαχωρισμούς, οργανώνουμε εδώ και τώρα τις δικές μας καθημερινές αντιστάσεις απέναντι στην μισθωτή σκλαβιά και τον τσαμπουκά των αφεντικών, ενάντια στην καπιταλιστική μηχανή που παράγει εξαθλίωση και θάνατο.

Με βάση αυτήν την θέση, συμμετείχαμε και στηρίξαμε συνειδητά την απεργιακή διαδήλωση που οργανώθηκε στις γειτονιές μας από την Συνέλευση κατοίκων Βύρωνα-Καισαριανής-Παγκρατίου στις 19 Οκτώβρη και αποτέλεσε μια προσπάθεια έκφρασης των «από κάτω».

Continue reading Κείμενο για τη 48ωρη απεργία 19-20 Οκτώβρη →

Related Images:

Μέσα από έναν κύκλο παρεμβάσεων και μοιρασμάτων στα σχολεία της περιοχής, αντιληφθήκαμε ότι οι μαθητές και οι μαθήτριες βρίσκονται σε έναν διαρκή αναβρασμό που δεν περιορίζεται στα κατειλλημμένα εδάφη του σχολείου τους. Η έλλειψη βιβλίων, η πειθάρχηση και ο οξυμένος ανταγωνισμός, οι εκβιασμοί των διευθυντών για τις 5μερες εκδρομές και οι αψιμαχίες με τους αγανακτισμένους γονείς μπροστά στις κλειδωμένες πόρτες δεν αποτελούν μεμονωμένα γεγονότα που το νόημά τους εξαντλείται μέσα στα σχολικά τείχη. Η ένταση και η σημασία τους διαπερνούν συνειδήσεις και συμπεριφορές μέσα και έξω από τα σχολεία γεννώντας νέες εμπειρίες για όσους και όσες επιλέγουν την κινητοποίηση, την αμφισβήτηση, τον δρόμο του αγώνα και της αξιοπρέπειας.

Φέτος, όσο ποτέ άλλοτε συναντήσαμε πολλούς καταληψίες μαθητές και μαθήτριες που αναρωτιούνται πραγματικά για την ζωή μιας κατάληψης και το πως μπορεί να μετατραπεί σε ένα εφαλτήριο αγώνα που ν’ ανοίγεται και στην υπόλοιπη κοινωνία. Επίσης, αντιμετωπίσαμε και αντιληφθήκαμε μια πλειάδα αντιδραστικών χειρονομιών από γονείς, καθηγητές και διευθυντές. Από την εισβολή καθηγητή στην κατάληψη του 1ου Λυκείου Καισαριανής σπάζοντας μόνος του την αλυσίδα, και την κλήση γονέων από τον γυμνασιάρχη του 2ου γυμνασίου Καισαριανής ώστε “ν’ απολογηθούν” για τις πράξεις των “πρωτεργατών” παιδιών τους μέχρι τις άναρθρες κραυγές αγανακτισμένων γονέων έξω από τα σχολεία του Καρέα και τις φασιστικές απειλές του διευθυντή Μόνιου και της παρέας του στο σχολικό συγκρότημα της οδού Σπύρου Μερκούρη.
Μόλις χθες στην ευρύτερη περιοχή του κέντρου του Παγκρατίου, κολλήθηκε το παραπάνω αφισάκι που δημοσιοποιεί τα καθέκαστα για τον κ.Μόνιο και τους τραμπούκους συνεργάτες του. Ήταν μια ελάχιστη χειρονομία από πλευράς μας να αναδειχθούν κοινωνικά τέτοιες συμπεριφορές και ο καθένας να πάρει θέση. Και επίσης ένα ελάχιστο σινιάλο αλληλεγγύης στους μαθητές και τις μαθήτριες που παίρνουν το παρόν και το μέλλον στα χέρια τους. Καλό δρόμο, λοιπόν…και φιλοδοξούμε σ’ αυτόν τον δρόμο κανείς να μην βρεθεί μόνος.

Πρωτοβουλία αναρχικών-αντιεξουσιαστών

από τους πρόποδες του Υμηττού

Related Images: